ตอนที่ 3 มาพักผ่อน

ตอนที่ 3 มาพักผ่อน

“กลับมาแล้วเหรอค่ะ อาธัน” ธันวาหันไปมองตามเสียงเรียกก่อนจะตกใจกับคนที่ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าของตนเองในขณะนี้ เขาจำได้ทันทีว่าหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเขาเป็นใครถึงแม้จะไม่ได้เจอกันเกือบ 7 ปีก็ตาม

“ลูกหนู” ธันวาเอ่ยออกมาหลังจากที่ตั้งสติได้จากการปรากฏตัวของคนที่ไม่คาดคิดว่าจะมายืนอยู่ตรงหน้าเขา

“แหม่ น่าดีใจนะคะ ที่อาธันยังจำลูกหนูได้ นึกว่าจะลืมลูกหนูเหมือนใครบางคนแถวนี้ไปแล้วซ่ะอีก” ลูกหนูพูดก่อนจะแหล่ตามองใครบางคนที่เธอพูดถึงที่ตอนนี้มีสีหน้าตกใจอย่างอดขำไม่ได้ก่อนจะพูดกับธันวาต่อ “คุณพ่อบอกให้อาธันโทรหาด้วยค่ะ”

“ป้านิด ผมฝากดูแลลูกหนูด้วยเดียวผมมา ผมขอไปโทรหาคุณกนกก่อน” ธันวาสั่งป้านิดที่ยังตกใจกับชื่อที่เธอได้ยินเมื่อสักครู่อยู่ ก่อนตัวเองจะเดินเลี่ยงออกไปอีกทางเพื่อคุยโทรศัพท์

“คุณลูกหนู ใช่คุณลูกหนูจริงๆ เหรอคะเนี่ย ป้าจำไม่ได้เลย แล้วทำไมไม่บอกป้าล่ะคะ ป้าจะได้ไม่เข้าใจผิด ป้าก็นึกว่าเป็นผู้หญิงที่จะมาจีบคุณธันของป้าซ่ะอีก ดีนะป้าเกือบจะด่าแล้วนะเนี่ยตอนแรก” ป้านิดต่อว่าที่ลูกหนูไม่ยอมบอกว่าตนเองเป็นใคร ปล่อยให้เธอเข้าใจผิดนึกว่าเป็นผู้หญิงที่เข้ามาจีบเจ้านายของตน ถ้ารู้ว่าเป็นคุณลูกหนูตนจะได้ต้อนรับให้มันดีกว่านี้

“ก็ลูกหนูอยากแกล้งป้านิดนี้คะ ก็ใครบอกให้ป้านิดอยากจำลูกหนูไม่ได้เอง ช่วยไม่ได้” ลูกหนูบอกพร้อมทั้งเข้าไปกอดป้านิด เพื่อเป็นการขอโทษ

“น่าตีจริงๆ แกล้งคนแก่ได้ยังไง มันบาปนะคะรู้มั้ย” ไม่พูดเปล่าแต่กลับตีเข้าที่แขนของคนชอบแกล้งเบาๆ เข้าให้

“ลูกหนูขอโทษนะคะ” ระหว่างที่ลูกหนูกำลังง้อป้านิดอยู่ก็มีคนนึงที่ยืนอยู่แต่ก็เหมือนไรตัวตน ได้แต่มองคนนั้นที คนนู้นที

“เอ่อ.. ป้าๆ สรุปพี่คนสวยนี้เป็นใครเหรอป้า ป้ารู้จักด้วยเหรอ” น้อยแอบกระซิบถามป้านิดเพราะตอนนี้ตนงงไปหมดแล้ว ตอนแรกยังทำท่าจะไล่แต่พอได้ยินคุณธันเรียกชื่อทำไมเปลี่ยนเป็นคนละคนเลยล่ะป้าเธอ

“ข้าลืมแนะนำให้เอ็งรู้จักไปเลยนังน้อย นี้คุณลูกหนูเป็นลูกสาวของคุณกนกกับคุณดวง แล้วก็เป็นน้องสาวของคุณทิมกับคุณภาสด้วย ที่นี้เอ็งเข้าใจหรือยัง ไหว้คุณลูกหนูซ่ะสิ” ป้านิดอธิบายให้น้อยฟัง น้อยยกมือไหว้ลูกหนูตามที่ป้านิดบอกแต่ก็ยังงงๆ อยู่

“ฉันไม่เคยรู้เลยว่าคุณทิมมีน้องสาวด้วย ไม่เห็นเคยเจอเลย” น้อยบอก

“เอ็งเคยเจอโว้ย แต่เอ็งแค่จำไม่ได้ตอนนั้นเอ็งแค่ไม่กี่ขวบเองมั้ง พอๆ เลิกถามได้แล้วไปเอาน้ำมาให้คุณลูกหนูเร็วๆ” ป้านิดสั่งน้อย ก่อนจะพาลูกหนูไปนั่งคุยกันที่โซฟา แต่ระหว่างที่สองสาวต่างวัยกำลังคุยกันอย่างสนุกสนานคนที่ขอตัวออกไปคุยโทรศัพท์ก็กลับมาด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยพอใจ

“ป้านิด เดียวไปจัดห้องให้ลูกหนูด้วยนะ ลูกหนูจะมาอยู่ที่นี้สักพัก” ธันวาบอก ก่อนจะมองมาที่ผู้ร่วมอาศัยคนใหม่ด้วยสีหน้าหนักใจ

“จริงเหรอคะ คุณลูกหนูจะมาอยู่ที่นี่จริงๆ เหรอคะ” ป้านิดถามด้วยความตื่นเต้น

“ค่ะ ถ้าเจ้าของบ้านอนุญาตแล้วก็คงอยู่ได้” ลูกหนูตอบก่อนจะส่งยิ้มให้เจ้าของบ้าน แต่สีหน้าของเจ้าของบ้านดูไม่ดีใจสักนิด

“เดี๋ยวป้าไปจัดห้องให้ก่อนนะคะ คุณธันคุยกับคุณลูกหนูตามสบายเลยค่ะ” ป้านิดพูดเสร็จก็เรียกน้อยให้ไปช่วยจัดห้องให้คุณลูกหนูคนสวยของเธอ เธอดีใจมากที่ลูกหนูจะมาอยู่ที่นี่ ต่อไปนี้ไร่ธาราก็จะไม่เงียบเหงาแล้ว

ลูกหนูมองอาการดีอกดีใจของป้านิดที่รู้ว่าเธอจะมาอยู่ที่นี่อย่างอดขำไม่ได้ ก่อนจะหันไปมองเจ้าของบ้านที่แสดงสีหน้าไม่ดีใจสักนิด

“อาธันเหมือนไม่ดีใจนะคะ ที่ได้เจอหน้าลูกหนู” ลูกหนูถามธันวาหลังจากที่ทั้งสองอยู่กันตามลำพัง

“ลูกหนูมาทำอะไรที่นี่” ธันวาถาม

“อาธันไม่น่าถามนะคะ เมื่อกี้ก็ได้คุยกับคุณพ่อแล้วนี่คุณพ่อไม่ได้บอกเหรอค่ะว่าลูกหนูมาทำอะไรที่นี่” ลูกหนูตอบ

“บอกแล้ว แต่ผมอยากได้ความจริง ลูกหนูมาทำอะไรที่นี่” ธันวายังคงถามย้ำ ดูเหมือนเขาจะไม่เชื่อเหตุผลที่คุณกนกบอกมาเลยสักนิด

“ก็ตามที่คุณพ่อบอกนั่นแหละค่ะ ลูกหนูแค่ต้องการมาพักผ่อนหลังจากเรียนจบ แต่ถ้าอาธันจะไม่เชื่อก็ได้นะคะ ถ้างั้นอาธันก็คิดเหตุผลให้ลูกหนูเอาเองก็แล้วกันค่ะ ว่าลูกหนูมาอยู่ที่นี่ทำไม” ลูกหนูตอบ

หลังจากลูกหนูพูดจบทั้งสองคนต่างก็จ้องหน้ากันแต่คนล่ะความรู้สึก ธันวามองหน้าลูกหนูด้วยความไม่พอใจกับเหตุผลที่ได้รับ เพราะเขารู้ดีว่าการที่ลูกหนูมาอยู่ที่นี่ไม่ใช่แค่การมาพักผ่อน แต่เป็นการมาเพื่อก่อกวนเขาต่างห่าง ส่วนลูกหนูก็มองอาธันของเธอด้วยความรู้สึกพอใจ ที่สามารถก่อกวนอารมณ์ของคนตรงหน้าได้

“แล้วจะมาทำไมไม่บอกก่อน แล้วนี้จะมาอยู่กี่วัน” ธันวาถาม เพราะเขาไม่ได้เตรียมตัวที่จะรับมือกับตัวป่วนที่อยู่ตรงหน้า

“ก็กะจะมาเซอร์ไพส ส่วนอยู่กี่วันอันนี้ตอบไม่ได้เพราะลูกหนูไม่ได้คิด” จากการตอบคำถามดูเหมือนเขาจะต้องคิดวิธีที่จะรับมือกับคนตรงหน้าไปอีกนานแน่ๆ

วันต่อมา

“เช้านี้มีอะไรกินครับป้านิด” ธันวาถามป้านิดผู้ที่ดูแลทุกอย่างในบ้านหลังนี้รวมถึงดูแลเขาด้วย

“มีต้มเลือดหมูค่ะ คุณธันนั่งก่อนเลยค่ะเดี๋ยวป้ายกมาให้” ป้านิดบอก ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในครัว

“ครับ แล้วนี่คุณลูกหนูของป้าตื่นหรือยัง ไม่ไปปลุกเหรอครับ” ธันวาถามถึงสมาชิกคนใหม่ของบ้านอีกคน ที่เขาคิดว่าน่าจะยังไม่ตื่นเพราะไม่เห็นเธอ

“ลูกหนู ลงมาก่อนอาธันอีกค่ะ” เสียงใสดังมาจากข้างหลังธันวา ทำให้ชายหนุ่มต้องหันไปมองเจ้าของเสียงที่เดินออกมาพร้อมกับชามต้มเลือดหมูในมือ

“คุณลูกหนูเธอตื่นตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ แล้วก็เป็นคนทำอาหารเช้าวันนี้เองด้วย” ธันวามองหน้าคนตื่นเช้าอย่างไม่เชื่อสายตา เพราะลูกหนูที่เขารู้จักแค่จะต้มไข่ยังทำครัวเกือบพัง แล้วยิ่งตื่นเช้ายิ่งเป็นเรื่องทีไม่น่าเชื่อยิ่งกว่าอีก เพราะเมื่อก่อนคุณดวงต้องใช้ทุกวิธีกว่าจะปลุกคนขี้เซาให้ตื่นขึ้มมาได้

“อาธันไม่ต้องทำสายตาไม่น่าเชื่อขนาดนั้นก็ได้ค่ะ ตอนที่ลูกหนูไปอยู่คนเดียวที่อเมริกาก็ต้องดูแลตัวเอง ไม่มีคุณแม่คอยปลุกนี้คะ ถ้าขืนตื่นสายก็ไปเรียนไม่ทันพอดี ส่วนเรื่องอาหารลูกหนูเคยไปทำงานที่ร้านอาหารไทยตอนช่วงปิดเทอม ก็เลยพอทำได้บ้างแต่จะอร่อยหรือเปล่าอันนี้ไม่รับประกันค่ะ” ลูกหนูอธิบาย ก็ช่วงปิดเทอมเธอว่างไม่มีอะไรทำเพราะไม่ได้กลับเมืองไทย อยู่ที่นั่นตลอดก็เลยหาอะไรทำแก้เซ็ง พอดีมีคนรู้จักของคุณพ่อเปิดร้านอาหารที่นั่นเธอก็เลยไปทำแก้เบื่อเลยได้วิชาติดมือมาบ้าง

“อืม” ธันวาตอบรับ งั้นเขาก็มั่นใจได้สินะว่าครัวของเขาจะไม่เป็นอะไร แต่จะท้องเสียหรือเปล่าคงต้องลุ้นอีกที

“เป็นไงคะอร่อยหรือเปล่า” ลูกหนูถามขึ้นหลังจากที่เห็นธันวาตักอาหารฝีมือเธอเข้าปาก

“ก็ดี” ธันวาตอบ ความจริงมันเกินกว่าที่เขาคาดคิดไว้ด้วยซ้ำเพราะอาหารฝีมือตัวป่วนอร่อยใช้ได้เลยแหละ มีฝีมือเหมือนกันนี้

ลูกหนูยิ้มรับคำชมก่อนที่จะลงมือรับประทานอาหาร ทั้งโต๊ะจึงตกอยู่ในความเงียบ จนทั้งคู่ทานอาหารเสร็จ

“ถ้าลูกหนูจะขอเข้าไปในไร่ได้หรือเปล่าคะ” ลูกหนูถามเพราะถ้าจะให้เธออยู่แต่ในบ้านเธอคงเบื่อตาย และเธอเองก็อยากจะเห็นการทำงานของอาธันด้วย ว่าคุณอาของเธอเวลาทำงานเป็นยังไงนิ่งเหมือนตอนที่อยู่กับเธอหรือเปล่า

“ได้ ถ้าอยากจะไปก็ให้น้อยพาไปก็แล้วกัน” ธันวาตอบก่อนจะเดินไปขึ้นรถแล้วขับออกไป เพราะเขารู้ดีว่าถ้าเจ้าตัวอยากจะไปต่อให้ห้ามก็จะไปอยู่ดี

“น้อย” ลูกหนูเรียกหาน้อยที่จะมาช่วยงานบ้านป้านิดในเวลาสายๆ ปกติน้อยจะมาช่วยแค่วันเสาร์ อาทิตย์ หรือแค่ฉะเพราะวันที่โรงเรียนหยุด แต่พอดีช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอมน้อยจึงมาช่วยป้านิดได้เกือบทุกวัน

“น้อยรู้หรือเปล่าว่า ตอนนี้อาธันจะอยู่ส่วนไหนของไร่ ฉันจะเอาอาหารว่างไปให้อาธัน น้อยพาฉันไปหน่อยสิ” ลูกหนูโชว์ของว่างที่เธอทำให้น้อยดู เพราะเธอคิดว่าธันวาคงจะหิวแล้วและเธอก็คิดถึงอาธันของเธอแล้วด้วย

“ตอนนี้คุณธันน่าจะอยู่ที่คอกวัวค่ะ เพราะวันนี้เห็นพ่อบอกว่าจะมีหมอเข้ามาฉีดยาให้วัวค่ะ” น้อยตอบ สาเหตุที่น้อยรู้เรื่องพวกนี้เพราะพ่อของน้อยเป็นผู้ช่วยของธันวา แล้วพ่อก็มักจะบอกเธอกับแม่เสมอว่าจะต้องทำอะไรที่ไหนในแต่ล่ะวันเผื่อใครมีธุระจะได้ไปหาถูกที่ เพราะไร่ธารามีพื้นที่เป็นหลายร้อยไร่ และมีกิจการหลายอย่าง ถ้าไม่บอกไว้คงตามหาตัวไม่เจอกันพอดี

“โอเค งั้นไปกัน  ป้านิดค่ะ ลูกหนูขอยืมตัวน้อยก่อนนะคะ” ลูกหนูบอกก่อนที่จะพาน้อยออกมา แล้วสองสาวต่างวัยก็นั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์ของน้อยโดยมีน้อยเป็นคนขับไปยังคอกวัว