Novels by จิตอักษร

ตอนที่ 34 สัญญาสองปี (NC) จบ“พี่ ฉันช่วยค่ะ” ถิงถิงเดินเข้าไปช่วยรับเสื้อสูทของอี้ฟานมาวางพาดไว้ที่เก้าอี้ส่วนอี้ฟานก็คลายเนคไทออก พร้อมกับปลดกระดุมที่คอเสื้อกับแขน ก่อนจะอุ้มคนตัวเล็กแล้วเดินไปที่โซฟา เขานั่งลงที่โซฟาโดยมีถิงถิงนั่งลงบนตักถิงถิงมองใบหน้าหล่อเหลาของสามีของเธอแล้วขำออกมาจนคนตัวใหญ่ต้องถาม“ขำอะไร”“พอมองหน้าพี่ใกล้ๆแบบนี้แล้วอดคิดถึงงานแต่งไม่ได้เลยค่ะ” ถิงถิงตอบก่อนจะขำออกมาเบาๆพวกเขาสองคนแต่งงานมาได้เดือนกว่าแล้ว แต่คิดถึงวันแต่งงานทีไรถิงถิงก็อดขำไม่ได้ เพราะความขี้หึงของอี้ฟานเกือบทำให้งานแต่งงานเกือบล่ม เพราะเขาให้เหตุผลว่าเจ้าสาวของเขาสวยเกินไปไม่อยากให้ใครเห็น งานตอนเช้าไม่เท่าไรเพราะเป็นงานพิธีการและมีแค่คนในครอบครัวและชุดที่เธอใส่ก็ค่อนข้างเรียบร้อย แต่ปัญหามันมาเกิดในตอนเย็นนี่สิเพราะตอนเย็นเป็นงานฉลองแล้วอี้ฟานก็เป็นคนเปลี่ยนงานในตอนแรกที่จะจัดแค่งานเล็กๆ แต่เขากลับเพิ่มแขกขึ้นมาเกือบสองเท่า นั่นยิ่งทำให้มีคนเห็นเจ้าสาวคนสวยของเขามากขึ้น แล้วชุดตอนเย็นของถิงถิงส่วนหลังยังเป็ยซีทรูถึงจะมีลายลูกไม้ปกปิด แต่เขาก็ยังหวงอยู่ดี“เธอไม่รู้หรอกว่าวันนั้นฉันอยาก

ตอนที่ 33 แต่งงานสักที“ขยับไปทางขวาอีก ใช่ๆตรงนั้นแหละ วางได้เลย เสร็จตรงนี้ช่วยไปดูแจกันดอกไม้ในสวนด้วยนะ” ซิงเยียนสั่งงานลูกน้องด้วยความวุ่นวายเพราะเธอต้องทำงานแข่งกับเวลา“พี่ซิงเยียนพี่ไปดูที่ซุ้มให้หน่อยว่าโอเคหรือยัง” เสียงลูกน้องที่รับผิดชอบที่ซุ้มเรียก“พี่ซิงเยียนดอกไม้ที่สวนไม่น่าจะพอทำไงดีพี่” เสียงลูกน้องอีกคนดังขึ้น“พี่ซิงเยียนแล้วในห้องรับแขกล่ะพี่ เอาไง” ลูกน้องอีกคนถามขึ้นตอนนี้ไม่ว่าจะหันไปทางไหนก็มีแต่เสียงเรียกพี่ซิงเยียนๆ จนเธอหนวกหูไปหมด สาเหตุที่เป็นแบบนี้ไม่ใช่เพราะเธอหรือลูกน้องทำงานไม่ดี แต่มันเป็นเพราะนายจ้างจอมเรื่องมากของเธอต่างหากที่อยู่ๆก็เพิ่มงานมาให้เธอโดยไม่ให้เธอได้ตั้งตัวก่อน ซึ่งนายจ้างของเธอก็ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นเพื่อนและน้องสาวที่รักของเธอนั่นเอง ใช่แล้วในที่สุดก็ถึงงานแต่งงานของอี้ฟานและถิงถิงก็มาแล้วหลังจากจัดการเรื่องวุ่นวายทั้งหลายในที่สุดวันพรุ่งนี้เป็นวันจัดงานแต่งของอี้ฟานกับถิงถิง ซึ่งเธอจัดเตรียมงานของทั้งสองเสร็จเรียบร้อยอย่างสวยงาม แต่ว่าเมื่อวานอี้ฟานก็โทรหาเธอแล้วบอกกับเธอว่าเขาอยากเพิ่มงานพิธีการแบบจีนในช่วงเช้า เดิมทีเธอก็ปฏิเ

ตอนที่ 32 ถอนรากถอนโคนก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูห้องพักผู้ป่วยดังขึ้นก่อนที่ประตูจะเปิดออกแล้วชายหนุ่มหน้าหวานก็เดินเข้ามา“พี่ซ่งเหยียนมาแล้วเหรอคะ” เสียงหวานทักเข้าขึ้นทันทีที่เธอหันมามองเขา“ครับ” ซงเหยียนตอบรับสั้นๆ เขามองถิงถิงที่ตอนนี้นั่งพิงอกของอี้ฟานอยู่บนเตียงผู้ป่วย โดยมีอี้ฟานกำลังป้อนผลไม้ใส่ปากของเธอ ทำเอาซงเหยียนถึงกับพูดไม่ออกกับการแสดงความรักของทั้งสองคน“ทำไมนายมาช้าขนาดนี้ รู้มั้ยฉันต้องทนนั่งดูสองคนนั้นแสดงความรักกันจนฉันขนลุกไปหมดแล้ว” เฉินตงตงลุกขึ้นมาโวยวายใส่ซงเหยียนจนคนถูกโวยวายขมวดคิ้วใส่“ผมจะมาตอนไหนแล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ” ซงเหยียนถามหน้านิ่งๆ “ทำไมจะไม่เกี่ยว ก็ที่ฉันไปไหนไม่ได้ต้องทนดูสองคนนั้นโชว์หวานก็เพราะรอนายอยู่ไง” ตงตงบอก ซ่งเหยียนหันไปมองคุณหนูของเขาก่อนจะขอคำอธิบายเรื่องที่ตงตงพูด“หมายความว่ายังไงครับคุณหนู อย่าบอกนะว่าผมต้องทำงานร่วมกับคุณชายเฉินอีกแล้ว” ซ่งเหยียนถามด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจ“นี้ๆ พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง น้ำเสียงนายเหมือนไม่ค่อยพอใจที่ได้ทำงานกับฉันเลย” ตงตงอดที่จะถามไม่ได้“ครับ คุณชายเฉินเข้าใจไม่ผิดหรอกครับ ผมไม่อยากทำงา

ตอนที่ 31 คิดบัญชี“อ๊ากกกกกกก พวกมึงปล่อยกูเดี๋ยวนี้เลยนะ รู้มั้ยกูเป็นใคร อ๊ากกกกก” เสียงร้องโหยหวนกับคำขู่ของจางหย๋งดังลั่นห้องสี่เหลี่ยมที่ถูกปิดตาย ซึ่งภายในห้องมีคนอยู่ไม่กี่คน“ไม่อยากเจ็บก็หยุดดิ้นสิ ฉันกำลังทำแผลให้นายอยู่ไม่เห็นเหรอ พวกนายก้จับมันแน่นๆหน่อยอย่าให้มันขยับได้” เสี่ยวปิงพูดขึ้นลูกน้องของอี้ฟานที่กำลังล๊อกแขนขาของจางหย๋งไม่ให้ขยับมองการทำแผลของเสี่ยวปิงด้วยความสยอดสยอง เพราะตอนนี้เสี่ยวปิงกำลังใช้มีดกรีดไปที่แผลถูกยิงของจางหย๋งก่อนจะควักเอาลูกกระสุนออกมาแล้วทำความสะอาจแผลโดยการเทแอลกอฮอราดไปบนแผลทั้งขวด“อ๊ากกกกกกก อีเสี่ยวปิงมึงกล้าทำกูเหรอ อย่าให้กูหลุดไปได้นะมึงกูไม่เอามึงไว้แน่” จางหย๋งร้องด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับขู่อาฆาตเสี่ยวปิงไว้ แต่เสี่ยวปิงก็ไม่ได้สนใจ“หึ ก่อนคิดจะมาแก้แค้น แกหาทางหนีไปให้ได้โดยที่ไม่ตายก่อนดีกว่า” เสี่ยวปิงพูดพร้อมกับลงมือเย็บแผลของจางหย๋งแบบสดๆ จนหมอนั่นร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดอีกครั้ง “แต่แกไม่ต้องห่วงนะ แกจะไม่ได้ตายง่ายๆหรอก เพราะแบบนั้นมันสบายเกินไป คนอย่างแกมันต้องทรมารจนร้องหาความตายแต่ก็ตายไม่ได้ต่างหาก”คำพูดของเสี่ยวปิงที่พ

ตอนที่ 30 ช่วย“อ๊ากกกกกก”หลังจากเสียงปืนดังก็เป็นเสียงร้องด้วยความทรมานของใครบางคนดังขึ้น แต่แน่นอนว่าไม่ใช่เสียงของเสี่ยวปิงและเสียงของถิงถิง เพราะเสียงร้องเจ็บปวดนั่นเป็นเสียงของผู้ชายและเสียงนั่นก็คือเสียงของจางหย๋ง หมอนั่นถูกปืนยิงเข้าที่มือและที่ขา จนต้องลงไปร้องโอดครวญที่พื้นทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก อยู่ๆถิงถิงก็ถูกดึงเข้าสู่อ้อมกอดของใครบางคนที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นใคร เพราะเธอจำความอบอุ่นและสัมผัสนั้นได้ โดยเฉพาะกลิ่นน้ำหอมที่เขาใช้ซึ่งเป็นกลิ่นที่เธอเคยบอกว่าเหมาะกับเขาอี้ฟานกอดลูกพีชของเขาไว้แน่ เขารู้สึกได้ถึงร่างกายที่สั่นเทาของคนตัวเล็ก ยิ่งได้เห็นเธอที่กอดเขาพร้อมกับสะอื้นร้องไห้มันทำให้เขายิ่งแทบคลั่ง“จัดการมันแต่อย่าให้มันแต่อย่าให้มันตายเพราะมันต้องทรมานยิ่งกว่านี้” อี้ฟานสั่งลูกน้องของเขาที่พามาด้วยน้ำเสียงที่ใครได้ฟังต่างก็ต้องหวาดกลัว เพราะมันทั้งเย็นชาและเต็มไปด้วยอารมณ์โกรธ“พะ พี่” คนตัวเล็กเงยหน้ามองคนตัวใหญ่ที่กอดเธออยู่ก่อนจะส่งเสียงเรียกเบาๆ จนแทบจะเหมือนเสียงกระซิบอี้ฟานก้มมาสพตาหญิงสาวก่อนที่เขาจะเห็นรอยแดงกับคราบเลือดที่ใบหน้าของเธอ และนั่นยิ่งท

ตอนที่ 29 จางหย๋งถิงถิงเริ่มได้สติแต่เธอรู้สึกว่าไม่สามารถขยับตัวได้ดังใจเพราะว่ายังมึนงงอยู่ เธอพยายามฝืนลืมตาด้วยความยากลำบากเพราะรู้สึกว่าหนังตามันหนักและรู้สึกเวียนหัวจนลืมตาแทบไม่ขึ้น แต่เธอก็พยามฝืนมันจนในที่สุดเธอก็ลืมตาได้สำเร็จเธอมองสำรวจรอบๆห้องที่มือมีเพียงแสงไฟสลัวๆที่มาจากหน้าจอทีวีที่กำลังดูหนังฆ่าตกรรม ถึงความสว่างจากแสงทีวีจะมีไม่มากแต่ก็พอให้เธอมองเห็นภายในห้องได้ เธอพยามเพ่งสายตาเพื่อมองว่าคนที่นั่งหันหลังดูทีวีอยู่เป็นใคร“จางหย๋ง” ถิงถิงอุทานชื่อของคนที่นั่งดูทีวีอยู่ในห้องออกมาทันทีที่รู้ว่าเป็นใคร นั่นลูกชายบุญธรรมของอาเว่ยนี่ ทำไมถึงเป็นหมอนั่นที่มาอยู่ที่นี่จางหย๋งพอได้ยินชื่อของตัวเองก็หันกลับมามองถิงถิง ก่อนหมอนั่นจะส่งรอยยิ้มที่ชวนขนหัวลุกไม่ต่างจากฆ่าตกรที่ปรากฏในทีวีที่กำลังฉายอยู่ให้กับหญิงสาว“ตื่นแล้วเหรอ มึงตื่นเร็วกว่าที่กูคิดอีก กูนึกว่ามึงจะนอนจนถึงชาติหน้าซ่ะอีก เสียดายว่ะหลับไปแค่ครึ่งชั่วโมงเองสงสัยยานอนหลับจะอ่อนเกินไป” จางหย๋งพูดขึ้นก่อนที่เขาจะลุกขึ้นแล้วเดินมาหาถิงถิงที่นอนอยู่บนเตียง“นี่เป็นฝีมือนายเหรอ” ถิงถิงถาม ตอนนี้เธอเข้าใจสถานการณ

ตอนที่ 10 นางร้ายที่น่าสงสาร“คุณหนูไม่ออกไปไหนบ้างเหรอคะ ป้าเห็นคุณหนูอยู่แต่ที่บ้านนี่จะเป็นอาทิตย์แล้วนะคะหลังจากที่ออกไปกับคุณทนายครั้งนั้น” ป้านวนถามขณะยกจานผลไม้มาให้เธอที่กำลังนั่งอ่านนิตยาสารอยู่ข้างสระน้ำ“แล้วป้าจะให้โรสไปไหนล่ะคะ” โรสถามกลับจะว่าไปนี่มันก็อาทิตย์หนึ่งแล้วสินะที่เธอออกไปข้างนอกกับหมอนั่น แล้วหลังจากวันนั้นเธอก็ไม่ได้เจอเขาอีกเลย เขาเองก็ไม่ได้ชวนเธอไปไหนด้วยอีกสงสัยจะเข็ด“ก็ไปเที่ยวเล่นเหมือนคนอื่นๆไงคะ ออกไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนๆ ไม่ก็ไปช๊อปปิ้ง ป้าเห็นคุณหนูอยู่แต่บ้านป้ากลัวคุณหนูเบื่อค่ะ” ป้านวนพูดด้วยความเป็นห่วง“ป้าพูดยังกับโรสมีเพื่อนอย่างงั้น” โรสตอบป้านวนยิ้มๆ เธอไปเรียนที่ต่างประเทศตั้งหลายปีจะมีเพื่อนที่ไทยได้ยังไง เพราะตอนที่เรียนอยู่ที่ประเทศไทยเธอก็ย้ายโรงเรียนบ่อยจนไม่สนิทกับใครเลย ส่วนเพื่อนเธอที่เจอกันครั้งนั้นก็กลับประเทศไปหมดแล้ว“คุณหนูไม่มีเพื่อนเลยเหรอคะ” ป้านวนถามเสียงเบา อย่างรู้สึกสงสาร“ค่ะ ไม่มีเลย” โรสยังคงตอบคำถามป้านวนด้วยรอยยิ้ม สำหรับเธอไม่มีเพื่อนก็ไม่เห็นเป็นอะไรเพราะ แต่เดี๋ยวนะจะว่าเธอไม่มีเพื่อนก็ไม่ถูก เธอยังมีเพื่อนอยู

ตอนที่ 9 ฉันมั่นใจว่าฉันร้ายกว่าแอ๊ด ปัง!!“นี่นาย”เสียงเปิดประตูกับเสียงพูดของหญิงสาวที่เขาจำได้ดีว่าเป็นเสียงใครที่ดังขึ้นทำให้ชายหนุ่มที่ยืนมองกรอบรูปที่ถูกคว่ำเอาไว้หันกลับมาพร้อมกับเอ่ยถาม“กรอบรูปนี่เธอเป็นคนทำเหรอ” เขาถามด้วยน้ำเสียงที่แฝงไว้ด้วยความโมโหที่เธอมายุ่งกับของของเขา“ใช่ แต่เรื่องนั้นช่างมันก่อนฉันมีเรื่องให้นายทำ” เธอพูดก่อนจะหันหลังกลับไปเปิดประตู ก่อนจะพาผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาในห้อง“นายช่วยทำคดีให้ยัยนี่หน่อย” โรสพูดพร้อมกับผลักผู้หญิงที่เธอช่วยไว้คนนั้นมาให้ชายหนุ่ม จนเธอเซไปตามแรงผลักของโรส ไฟรับตัวผู้หญิงคนนั้นไว้อย่างงงๆ ส่วนผู้หญิงคนนั้นเองก็มีสีหน้าตกใจที่ถูกผลักเขามาอย่างไม่ทันตั้งตัว “คุณสิ นี่มันเรื่องอะไรกันครับ” ไฟถามผู้หญิงที่เขาเรียกว่าสิด้วยความไม่เข้าใจ “นายรู้จักยัยนั่นด้วยเหรอ” โรสถาม พร้อมกับลอบสังเกตุคนทั้งสอง “ใช่ คุณสิเป็นลูกความของฉัน” ไฟตอบก่อนจะดันตัวหญิงสาวออกเบาๆ “คุณสินั่งก่อนนะครับ ถ้าผมจำไม่ผิดเรามีนัดกันวันมะรืนไม่ใช่เหรอครับ” ไฟถามด้วยความสุภาพ “ค่ะ แต่พอดีฉันม

ตอนที่ 8 ใช้ความร้ายให้เกิดประโยชน์“อีสิ มึงกล้าฟ้องกูเหรอ” เสียงของผู้ชายคนหนึ่งพูดเสียงดัง ขนาดที่โรสอยู่ตั้งไกลก็ยังได้ยิน“เออ กูจะฟ้องมึงกับอีนังนั่นให้หมดตัวเลยมึงคอยดู” เสียงของผู้หญิงที่เถียงกลับก็ดังไม่แพ้กันโรสมองดูความวุ่นวายอย่างนึกสนุก จากที่เธอฟังมันคงไม่พ้นเรื่องผู้ชายมีชู้แล้วผู้หญิงก็กำลังจะฟ้องชู้สินะ กฎหมายนี่ก็แปลกทั้งที่ทั้งผู้ชายและผู้หญิงที่เป็นชู้ก็ผิดกันทั้งคู่ทำไมถึงมีแค่ผู้หญิงที่ถูกฟ้องชู้ฝ่ายเดียว“ถ้ามึงกล้าฟ้อง มึงก็เอาเลย ถ้ามึงไม่กลัวว่ามึงจะอับอายขายขี้หน้าที่ถูกผัวทิ้งไปมีเมียน้อย ป่านนี้ไม่รู้เพื่อนมึงเอามึงไปนินทากันหมดแล้วมั้งว่ามึงมันไม่มีน้ำยาผัวถึงได้ไปมีเมียน้อย” ผู้ชายคนนั้นพูดขู่“เออกูไม่กลัว ตอนนี้กูไม่กลัวอะไรแล้ว เพราะกูไม่มีอะไรจะเสียแล้ว แต่กูจะไม่ยอมอายคนเดียวแน่ กูจะพามึงกับอีเมียน้อยมึงให้อายไปกับกูด้วย ที่ผ่านมากูทนมึงมาเยอะแล้ว ไม่ว่ามึงจะตบจะตีกูแค่ไหนกูก็ทนเพราะกูอาย อายที่คนจะเอากูไปนินทา แต่ตอนนี้กูไม่อายแล้ว เพราะมันไม่ใช่กูที่ต้องอายแต่เป็นมึงต่างหากที่ต้องอายที่ทำเหี้ยใส่กู” เสียงผู้หญิงเถียงกลับอย่างไม่ยอมแพ้“อีเวร ไม่เ

ตอนที่ 7 คนเราเปลี่ยนง่ายจริงเหรอ“ป้านวน วันนี้มีอะไรกินค่ะ” วันนี้โรสไม่ได้กินอาหารที่บนห้องแล้ว เธอเลือกลงมากินข้างล่างเพราะรอยช้ำรวมถึงอาการเจ็บหายดีแล้ว“คุณหนูหายดีแล้วเหรอคะ” ป้านวนถามอย่างเป็นห่วง“หายดีแล้วค่ะ ว่าแต่วันนี้มีอะไรกินป้ายังไม่บอกโรสเลยนะ” เธอตอบพร้อมกับทวงคำตอบของคำถามเดิม“ข้าวต้มปูค่ะ หรือคุณหนูอยากทานอย่างอื่นมั้ยเดี๋ยวป้าทำให้ใหม่”​“ไม่ค่ะ เอาข้าวต้มนั่นแหละ”​ โรสบอกแต่ระหว่างที่เธอกำลังรอข้าวต้มมาเสิร์ฟแขกที่ไม่ได้รับเชิญที่เธอไม่อยากเห็นหน้าที่สุดก็เดินเข้าบ้านมา“หายดีแล้วเหรอถึงลงมาข้างล่างได้” ไฟถามขณะลากเก้าอี้ออกมานั่งข้างๆ เธอ“คิดว่าไง” เธอตอบคนที่น่าจะรู้ดีที่สุดว่าเธอหายดีหรือยังก็น่าจะเป็นเขานั่นแหละ เพราะหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาเขาเป็นคนที่ทายาให้เธอทั้งเช้าและเย็น ไม่ว่าเธอจะห้ามหรือไล่ยังไงเขาก็ไม่ยอมหยุดจนเธอได้แต่ปล่อยเลยตามเลย แต่เธอไม่คิดว่านั่นเป็นบุญคุณหรอกเพราะว่าที่เธอเจ็บก็เพราะฝีมือของเขาไม่ใช่เหรอ“คุณทนายมาแต่เช้าจัง จะรับข้าวต้มด้วยหรือเปล่าคะ”​ ป้านวนถาม“ไม่ครับ ผมทานมาจากที่บ้านแล้ว ขอบคุณมากครับ”​ เขาบอก ป้านวนพยักหน้าก่อนจะเดิ

ตอนที่ 6 หรือจะผิดตั้งแต่ที่เกิดมา“โอ๊ย”​ โรสขยับตัวด้วยความเจ็บปวด เธอยกมือไปจับที่ริมฝีปากข้างที่ถูกตบเมื่อคืนมันต้องช้ำแน่ๆถึงได้เจ็บแบบนี้ เธอลุกขึ้นนั่งก่อนจะหันมองดูรอบตัวก็เห็นเป็นห้องนอนที่เธอคุ้นเคย นี่เธอกลับมาห้องของเธอได้ยังไงนะทำไมเธอจำไม่ได้เลย เธอจำได้แค่เหตุการณ์ล่าสุดที่ไฟถามเธอเรื่องสาเหตุที่บาดเจ็บแต่เธอไม่ตอบและเลี่ยงเขาด้วยการแกล้งหลับแต่ดูเหมือนเธอจะหลับไปจริงๆ แล้วก็คงเป็นเขาที่พาเธอขึ้นมาส่งบนห้อง แต่ช่างเรื่องนั้นก่อนเถอะตอนนี้เธอห่วงตัวเองดีกว่า ไม่รู้ช้ำขนาดไหนถึงได้เจ็บไปทั้งตัวแบบนี้ “ขอบคุณมากครับคุณธาม”​ ไฟบอกขอบคุณปลายสายที่โทรมาเล่าความจริงของเหตุการณ์เมื่อคืนให้เขาฟังเมื่อคืนหลังจากไปส่งคุณหนูตัวแสบที่ห้องเสร็จเขาก็กลับมาที่บ้าน ก่อนจะสั่งให้คนของเขาไปจัดการเรื่องที่เกิดขึ้นที่ร้าน แล้วก็ตรวจสอบความจริงของเรื่องทั้งหมด แล้วเขาก็ได้รู้ความจริงว่าเรื่องที่คุณหนูตัวแสบเล่าให้เขาฟังไม่มีส่วนไหนที่เป็นความจริงเลย“คุณทนายคะ คุณหนูตื่นแล้วค่ะ”​ สาวใช้ในบ้านของโรสที่เข้าสั่งให้คอยดูแลหญิงสาวรายงาน“ครับ แล้วตอนน

บทที่ 5 ตบมาตบกลับไม่โกง“โห่ ไม่แรงไปหน่อยเหรอ พวกฉันไม่ดีตรงไหน” เพื่อนคนเดิมของเธอที่สนใจพี่ชายเธอยังคงถามต่อ“ถามว่ามีดีตรงไหน น่าจะตอบง่ายกว่านะ”​ โรสตอบพร้อมกับส่งรอยยิ้มจริงใจให้“ฉันชอบเธอก็ตรงความจริงใจนี่แหละ ไม่ตอแหล ไหนๆ ก็ไม่ได้สองคนข้างบนแล้ว งั้นคนที่นั่งมองเธออยู่ข้างหลังละเป็นไง จัดการให้ได้มั้ย”โรสหันไปมองตามที่เพื่อนของเธอบอก ชายหนุ่มที่นั่งโต๊ะข้างหลังเธอกำลังมองมาที่เธอจริงๆ ทันทีที่เธอหันไปมองเขาก็ยิ้มให้เธอพร้อมกับยกแก้วชนกลางอากาศ เธอเบะปากให้เขาก่อนจะหันกลับมาอย่างไม่สนใจ“เป็นไงได้มั้ย”“เธอไม่กลัวเมียหมอนั่นตบเอาเหรอ”“เมีย หมอนั่นมีเมียแล้วเหรอ”“ไม่เห็นผู้หญิงที่นั่งข้างหมอนั่นเหรอ จ้องตาแทบจะหลุดขนาดนั้น” โรสไม่ชอบคนแบบนี้เลยเธอออกจะรู้สึกขยะแขยงด้วยซ้ำ มีแฟนอยู่แล้วแท้ๆ ยังจะมาเล่นหูเล่นตาใส่คนอื่นอีก“สรุปวันนี้ฉันจะได้กินผู้ชายมั้ยเนี่ย”“พวกเธอก็หยุดบ้างเถอะจะกินอะไรทุกวี่ทุกวัน​ แล้วก็กินไม่ซ้ำหน้าเลย”​“ไม่ซ้ำอะไร ถ้าใครเด็ดพวกฉันก็กินซ้ำ แต่ถ้าไม่เด็ดจะทนกินของเดิมไปทำไมเซ็กส์เท่ากับสุขนะเคยได้ยินมั้ย”“ฉันไม่คุยกับพวกเธอแล้ว ไปเข้าห้องน้ำดีกว่า”