พี่น้องเล่นด้วยกัน

หลังจากเหตุการณ์ที่ มู๋จินเป่า คุณหนูสามไม่อยู่เรือนจนทำให้บ่าวรับใช้ข้างกายตามหาทำให้ทหารไปช่วยตามพวกทหารจึงไปรายงานกับฮูหยิน ทำให้ฮูหยินคิดหาแผนที่จะกำจัด มู๋จินเป่าอีกครั้ง นางเคยให้บ่าวนำอาหารใส่ยาพิษไปให้มู๋จินเป่ากินแต่นางก็ไม่ตาย นางเหมือนแมวเก้าชีวิต พักหลังๆบ่าวรับใช้คนนั้นที่ชื่อซิงอี ไม่เคยรับของที่เรือนใหญ่ส่งไปให้เลย แบบนี้จะทำอย่างไรดี ฮูหยินปรึกษามู๋จินฮุยบุตรสาวของนาง 

"งั้นวันนี้ลูกกับน้องจินเหอไปเยี่ยมมันดีกว่า มันแข็งแรงดีแล้วกระมัง เดียวลูกกับน้องจินเหอไปเล่นเป็นเพื่อนมันสักหน่อย"

มู๋จินฮุยคุยกับแม่

หลังคุยกันเสร็จมู๋จินฮุยก็กลับเรือนตัวเองเพื่อไปเตรียมตัวชวนน้องสาวไปเล่นสนุกๆกับน้องสาวอีกคน

ณ เรือนเก่าที่ไกลจากตัวเรือนหลักอยู่มาก ต้นไม้เล็กใหญ่ขึ้นเต็มไปหมด ดรุณีน้อยสองนางเดินเข้าไปโดยไม่พาบ่าวมาสักคน ก่อนที่จะถึงตัวเรือน ซิงอีเห็นก่อนก็เลยไปรายงานคุณหนู 

"คุณหนูเจ้าค่ะ คุณหนูใหญ่กับคุณหนูรองมาเจ้าค่ะ ไม่มีบ่าวมาสักคนน่าจะมารังแกคุณหนูแน่เลยเจ้าค่ะ เราจะทำยังไงดีแล้วค่ะ"

ซิงอีรีบมารายงานมู๋จินเป่า พลางดูคุณหนูของตัวเองกำลังอ่านตำราเก่าๆที่เคยใช้เรียน แล้วรู้สึกสงสาร

"เขาจะมาก็ให้มาเถอะสงสัยท่านพี่ต้องการเล่นกับข้านะ ถ้าเขาต้องการเล่นอะไรเราก็เล่นเป็นเพื่อนเขาเถอะ หรือเจ้าว่ายังไงดี"

มู๋จินเป่าถามซิงอีพลางมองนางยิ้มๆ บ่าวคนนี้กำลังสงสารนางอยู่หรือ

จากนั้นก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายอยู่หน้ากำแพงเรือน

"ไปเปิดประตูให้พี่สาวข้าเถอะ"

ซิงอีจึงจำใจไปเปิดประตูให้ทั้งสอง หลังจากเปิดประตูเสด ดรุณีน้อยสองคนก็เดินเข้ามา

“ซิงอีข้าได้ข่าวว่าเจ้านายแกแข็งแรงแล้วนิ เมื่อวานก็หนีไปเล่นจนพวกทหารต้องเดือดร้อนไปตามหากัน แล้ววันนี้ไปไหนหรอ พวกเรามาเยี่ยมน่ะ”

มู๋จินฮุยถามพร้อมมองด้วยสายตาเจ้าเล่ห์

“อยู่เจ้าค่ะ อยู่ด้านใน คุณหนูต้องการอะไรเจ้าคะให้บ่าวทำอะไรให้หรือป่าวเจ้าคะ ”

ซิงอีถามอย่างกลัวๆ และไม่ต้องการให้คุณหนูทั้งสองเข้ามาในตัวเรือน

หลังจากซิงอีกล่าวจบ ทั้งสองคนก็พรวดพราดเข้าไปทันที พอเปิดประตูเข้าไปในเรือนของมู๋จินเป่า ซิงอีก็รีบวิ่งตามคุณหนูทั้งสองไป

“พวกพี่มาเยี่ยมข้าหรอเจ้าค่ะ ข้าสบายดีเจ้าค่ะไม่จำเป็นต้องมาเยี่ยมข้าหรอก"

มู๋จินเป่าพูดเยาะๆ

“แข็งแรงดีจริงๆนะเจ้านี้ พวกข้าก็คิดว่าเจ้าจะตายไปแล้วซะอีก555”

มู่จินฮุยพูดพลางหัวเราะเยาะเย้ย

“โอ๊ะๆอ่านตำราซะด้วย อยากไปศึกษาต่อละซิ5555+เจ้าไม่รู้จักเจียมตัวบ้างเลยหรอ ขยะไร้ค่าอย่างเจ้า ต้องพึ่งพาบ่าวรับใช้ ไม่รู้สึกละอายบ้างหรอ สงสารก็แต่ซิงอีนี้แหละมีเจ้านายไม่เอาไหนซะเลย”

มู๋จินเหอพูดกระทบมู๋จินเป่าพลางมองไปที่ซิงอีที่น้ำตาคลอและส่ายหัวไปมา

“วันนี้พี่แค่อยากพาเจ้าไปเล่นแค่นั้นแหละ 555ไปเล่นกับพวกพี่เถอะ”มู๋จินเหอพูด

“ก็ได้เจ้าค่ะ ซิงอีวันนี้ข้าจะไปเล่นกับพี่หญิงใหญ่กับพี่หญิงรองนะ เจ้าก็อยู่เฝ้าเรือนเถอะ”

มู๋จินเป่าพูดกับซิงอี

“คุณหนูทำไมไม่ให้บ่าวไปด้วยเจ้าค่ะ คุณหนูยังไม่แข็งแรงนะเจ้าคะ”

ซิงอีกล่าวเพราะไม่อยากให้คุณหนูออกไปข้างนอกกับคุณหนูใหญ่และคุณหนูรอง

“เจ้าอยู่นี้แหละ”

มู๋จินเป่าพูดเสร็จก็เดินออกนอกเรือนทันที

ซิงอีได้แต่มองดูด้วยความเป็นห่วงและพอทั้งสามเดินออกจากเรือนได้สักพักบ่าวรับใช้ก็แอบตามไปเพื่อจะได้ช่วยเหลือคุณหนูของตัวเองในยามฉุกเฉิน 

 หลังจากออกจากเรือนที่เก่าโทรมๆก็จะถึงบึงใหญ่ที่มีต้นไมขึ้นเต็มไปหมด ตอนนี้หน้าแล้งน้ำก็อยู่ลึกลงไปจากขอบบึงมาก พอเดินไปได้สักพักมู๋จินเหอก็แกล้งเซเหมือนจะล้มแต่ก็หันไปผลักมู๋จินเป่าให้ตกน้ำ แต่มู๋จินเป่าระวังตัวตลอดเวลาอยู่แล้วจึงหลบและเตะขาของ มู๋จินเหอแล้วตัวเองก็ล้มหนี แล้วมู๋จินเหอก็ล้มและดึงมู๋จินฮุยตกน้ำไปด้วย 

“ท่านพี่ท่านพี่เป็นไรหรือป่าวเจ้าค่ะ”

มู๋จินเป่าลุกขึ้นแสร้งทำเป็นตกใจกระวนกระวายแล้วแกล้งเป็นลมล้มตัวลงไปนอนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ พลางมองซิงอีแล้วอมยิ้ม