Share

บทที่ 18

Author: แสงอรุณฤดูใบไม้ผลิ
มือที่จี้อี่หนิงประคองประตูรถออกแรงโดยไม่รู้ตัว ปลายนิ้วก็ขาวซีดเล็กน้อย

เธอกัดริมฝีปากล่างและหลบตาลง พร้อมกับเอ่ยเสียงเบาว่า "ค่ะ รบกวนอาเล็กแล้ว"

วินาทีที่ปิดประตู รถไมบัคสีดําก็แล่นจากไปทันที

ดูจากท่าทางของเสิ่นซื่อแล้ว เธอคงน่าจะโดนรังเกียจแล้ว

เดิมทีนิสัยของเสิ่นซื่อเป็นคนไม่แยแสอยู่แล้ว ทั้งสองพบหน้ากันสองสามครั้งดูไม่ค่อยมีความสุขเลย เขารังเกียจตัวเองก็เป็นเรื่องปกติ

จี้อี่หนิงหันหลังและเดินไปที่ชุมชนอย่างช้า ๆ จากนั้นก็หายไปในทางเดินของตึกอย่างรวดเร็ว

บนรถไมบัคสีดำ

หลังจากที่สังเกตเห็นอายเย็นที่แผ่กระจายรอบตัวของของเสิ่นซื่อ ซุนสิงก้มหน้าก้มตาไม่กล้าพูด

ตอนแรกเขานึกว่าเสิ่นซื่อจะเห็นแก่ที่จี้อี่หนิงเป็นหลานสะใภ้ของเขาและไว้หน้าของเธอบ้าง

แต่ว่าเมื่อครู่จี้อี่หนิงอยากจะถอดเสื้อคืนให้เขา เขากลับสั่งให้อีกฝ่ายโยนทิ้งไป นอกจากท่านแม่เฒ่าเสิ่นแล้ว เขาเย็นชากับผู้หญิงคนอื่นมาก

ดูเหมือนว่า ต่อไปจะตัดสินใจเองไม่ได้แล้ว

เสิ่นซื่อปิดตานอนหลับ แต่ทว่าก็ยังได้กลิ่นหอมสดชื่นของดอกพุดซ้อนที่ส่งมาจากตัวเธอตอนที่จี้อี่หนิงยังนั่งอยู่บนรถด้วย ในใจกระสับกระส่ายพลุ่งพล่านโดยไม่รู้ตัว

Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter
Mga Comments (1)
goodnovel comment avatar
Duang Khamsures
สนุกลุ้นๆๆๆต้องติดตามอ่านจนจบคะ
Tignan lahat ng Komento

Kaugnay na kabanata

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 19

    "พาเธอไปโรงพยาบาล"สีหน้าที่เย็นชาของเสิ่นเยี่ยนจือ สายตาที่มองฉินจืออี้ไม่มีความอบอุ่นแม้แต่น้อยเมื่อถูกเขาจ้องมองแบบนี้ ในใจของฉินจืออี้รู้สึกสิ้นหวังและเสียใจ น้ำตาก็ไหลรินลงมาตามแก้ม"ประธานเสิ่นคะ ฉันรักคุณจริง ๆ หรือว่าคุณนายเสิ่นจะยอมรับฉันไม่ได้ขนาดนี้ รับลูกในท้องของฉันไม่ได้เหรอ?"เสิ่นเยี่ยนจือมองเธอด้วยสีหน้ารังเกียจ "เธอเป็นแค่เมียน้อย มีคุณสมบัติอะไรที่จะเปรียบเทียบกับเธอได้?"ฉินจืออี้อับอายมาก สะอึกสะอื้นพร้อมเอ่ยว่า "ช่วงเวลาที่อยู่กับฉัน คุณเคยรักฉันบ้างไหม แม้แต่นิดเดียวก็ยังดี?"เสิ่นเยี่ยนจือพูดด้วยสีหน้าเยาะเย้ยว่า "เธอเคยเห็นใครบ้างที่หลงรักผู้หญิงขายตัว?"เขายินดีที่จะเล่นละครกับฉินจืออี้ แต่เพราะว่าเธออ่อยก่อน และไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นตอนอยู่บนเตียงรักกับเซ็กส์ ผู้ชายแบ่งได้ชัดเจนเสมอสีเลือดบนแก้มของฉินจืออี้จางลงอย่างรวดเร็วและตัวเธอก็สั่นระริกเธอคิดไม่ถึงเลยว่า เสิ่นเยี่ยนจือมองว่าเธอเป็นของเล่นที่สามารถทิ้งได้ตามใจชอบแต่เธอไม่ยอม กว่าเธอจะตั้งท้องมันไม่ง่ายเลย เธอไม่ยอมที่จะถูกเสิ่นเยี่ยนจือเตะออกไปเหมือนขยะแบบนี้"คุณน้าคะ ได้โปรดช่วยลูกของหนู

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 20

    "ส่งคลิปกล้องวงจรปิดมาให้ฉัน"หลังวางโทรศัพท์เสร็จ ไม่นานคนรับใช้ก็ส่งคลิปวิดิโอมาเห็นจี้อี่หนิงกระโดดลงมาจากชั้นสอง แล้วขึ้นรถเสิ่นซื่อทั้งที่เสื้อผ้ายังขาดวิ่น ต่อมาตอนที่ตัวเองขับรถผ่านไป เสิ่นซื่อไม่ได้เรียกตัวเองไว้ พลันสีหน้าของเสิ่นเยี่ยนจือเปลี่ยนเป็นไม่ดีอย่างมากขึ้นมาทันทีเสิ่นซื่อปกติก็ไม่เคยยุ่งเรื่องคนอื่นอยู่แล้ว แต่ทำไมถึงช่วยจี้อี่หนิง?เมื่อนึกถึงจี้อี่หนิงที่มีสภาพเสื้อผ้าขาดวิ่นถูกผู้ชายคนอื่นเห็น ในใจเสิ่นเยี่ยนจือมีไฟบางอย่างโหมลุกขึ้นมาเขาไม่คิดอะไรทั้งนั้น จี้อี่หนิงต้องกลับไปยังบ้านเช่าแน่เฉินเสวี่ยหรงดูคลิปกล้องวงจรปิดด้วยเหมือนกัน จึงกล่าวอย่างขับเขี้ยวเคี้ยวฟัน “แม่ว่าแล้วเธอไม่คู่ควรกับลูกหรอก ลูกดูชุดที่เธอสวมสิเหมือนอะไรก็ไม่รู้ ตระกูลเสิ่นขายหน้าหมดเพราะเธอแล้ว!”เสิ่นเยี่ยนจือขมวดคิ้ว มองเฉินเสวี่ยหรงด้วยสีหน้าไม่พอใจ“แม่ เรื่องนี้เป็นปัญหาของผม แม่โทษอี่หนิงโดยไม่ถามถึงสาเหตุและผล มันจะไม่ยุติธรรมเกินไปหน่อยหรอครับ?”“ลูกหมายความว่ายังไง? แม่เป็นเดือดเป็นร้อยแทนลูก แต่ลูกกลับพูดแทนยัยจี้อี่หนิงนั่น แม่คือแม่แท้ๆ ของลูก แม่จะไม่อยากเห็นลูกไ

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 21

    "รู้แล้ว แต่ฉันต้องการเวลาทำใจยอมรับ คุณกลับไปก่อนเถอะ"เห็นท่าทางขอไปทีของจี้อี่หนิง เสิ่นเยี่ยนจือก็ขมวดคิ้ว "อี่หนิง ผมบอกแล้วว่าผมยินดีจะให้เวลาคุณ แต่คุณเลิกต่อต้านผมขนาดนี้อีกได้ไหม?"เมื่อถูกเขากวนใจจนรำคาญ จี้อี่หนิงก็เคลื่อนตาขึ้นมองเขา"คุณบอกยินดีจะให้เวลาฉัน? แต่ความจริงคุณให้ฉันแล้วหรือ? วันที่สองหลังจากที่ฉันจับได้ว่าคุณนอกใจ คุณก็คิดจะบีบบังคับฉัน วันนี้ก็ด้วย""ตั้งแต่ต้นจนจบ ฉันดูไม่ออกเลยว่าคุณรู้สึกผิดมากแค่ไหน คุณแค่อยากปกปิดและให้เรื่องนี้มันจบๆ ไป แต่ฉันทำไม่ได้ อย่างน้อยตอนนี้ก็ทำไม่ได้ คุณเข้าใจไหม?"ครั้นเห็นดวงตาแดงก่ำของจี้อี่หนิง ความรู้สึกผิดกับเสียใจก็พรั่งพรูขึ้นมาในหัวใจเสิ่นเยี่ยนจือ เขายื่นมือออกไปหมายจะดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดแต่ยังไม่ทันได้แตะจี้อี่หนิง เธอก็ถอยหลังหลบไปหนึ่งก้าว ส่วนมือของเขาก็ค้างอยู่กลางอากาศ"เสิ่นเยี่ยนจือ หลายปีที่แต่งงานกับคุณมา ฉันไม่เคยทำเรื่องผิดต่อคุณเลย ความผูกพันของเราคือแปดปี ไม่ใช่แปดเดือนหรือแปดวัน""คุณทรยศฉัน แล้วยังจะให้ฉันยอมรับเร็ว ๆ คุณคิดว่ามันเป็นไปได้หรือ? นอกเสียจากว่าความรู้สึกของฉันที่มีต่อคุณมันคือข

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 22

    พริบตาเดียว สายตาของทุกคนในแผนกวิจัยก็มองไปทางหลิ่วอี๋หนิงเป็นตาเดียวเจี่ยงหรูไม่เคยพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงเข้มงวดขนาดนี้มาก่อนเลย หลิ่วอี๋หนิงตกใจเกินกว่าจะอายไปชั่วขณะ"พี่หรู...มีอะไรหรือเปล่าคะ?"เจี่ยงหรูไม่สนใจเธอ หมุนตัวเดินตรงเข้าห้องทำงานไปทันทีครั้นสัมผัสได้ถึงสายตาคลุมเครือที่แฝงไปด้วยการค้นหาของทุกคน หลิ่วอี๋หนิงหน้าแดงขึ้นมาทันที เธอรู้สึกขายหน้าอย่างมากโดยเฉพาะปะทะเข้ากับสายตาจี้อี่หนิงคู่นั้น ในใจเธอก็ยิ่งโมโหมากขึ้น ตอนนี้จี้อี่หนิงต้องรอดูเรื่องตลกของตัวเองอยู่แน่หลังจากระงับความโมโหในใจแล้ว เธอก็กัดริมฝีปากเดินตามเจี่ยงหรูไปทันทีที่เดินเข้าไปในห้องทำงานแล้วปิดประตูลง เจี่ยงหรูก็โยนเอกสารฉบับหนึ่งลงต่อหน้าเธอ"เธอดูเอาเองสะ!"น้ำเสียงของเธอเปี่ยมไปด้วยความผิดหวัง สายตาที่มองหลิ่วอี๋หนิงก็เจือไปด้วยความไม่พอใจหลิ่วอี๋หนิงเก็บเอกสารขึ้นมาอย่างไม่เข้าใจ หลังจากพลิกอ่านไปไม่กี่หน้า สีหน้าก็ดูไม่ดีขึ้นอย่างมาก มือที่กำเอกสารไว้สั่นเทาขึ้นมาทำไมถึง...เห็นท่าทางร้อนตัวของเธอ น้ำเสียงของเจี่ยงหรูยิ่งเย็นชามากขึ้น "เสียแรงที่ก่อนหน้าฉันคิดว่าเธอทำงานละเอียดรอบ

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 23

    ดูท่าแล้ว เจี่ยงหรูจะไม่ปล่อยตัวเองไปแน่หลิ่วอี๋หนิงสูดหายใจเข้าลึก ก่อนค่อยๆ เอื้อนเอ่ยออกมา "ฉันเข้าใจแล้ว ไม่ว่าบริษัทจะตัดสินยังไง ฉันยอมรับทั้งนั้นค่ะ"พูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินออกไปเมื่อออกมาจากห้องน้ำงานของเจี่ยงหรูแล้ว หลิ่วอี๋หนิงก็ไม่สามารถระงับความโกรธเกรี้ยวในใจไว้ได้อีก เธอย่างสามขุมตรงไปยังแผนกวิจัยอย่างโมโหจี้อี่หนิงกำลังตรวจสอบข้อมูล จู่ๆ เสียงฝีเท้าเร่งรีบก็ดังขึ้นจากด้านหลังหันไปได้ไม่ทันไร ก็โดนฝ่ามือหนึ่งตบเข้ามา เธอไม่มีทางหลบได้ทันเลย"เพียะ!"เสียงตบกังวานดังขึ้น ทุกคนที่อยู่รอบๆ เงียบลงพลางมองไปทางทั้งสองทันทีหลิ่วอี๋หนิงแทบใช้แรงทั้งหมดตบลงมา จี้อี่หนิงถูกตบจนหน้าหันไปด้านข้าง แก้มที่ขาวนวลปรากฏรอยมือห้านิ้วออกมาทันที และบวมขึ้นมาอย่างรวดเร็วจี้อี่หนิงเคลื่อนตามองหลิ่วอี๋หนิงด้วยความเย็นชาครั้นถูกดวงตาใสมีระลอกคลื่นคู่นั้นของนางจับจ้อง ไม่รู้ทำไมหลิ่วอี๋หนิงถึงรู้สึกกลัวขึ้นมาในหัวใจ และจิตใต้สำนึกก็สั่งให้ถอยหลังขึ้นมาแต่เมื่อนึกถึงเรื่องที่จี้อี่หนิงรายงานตัวเอง หลิ่วอี๋หนิงก็หนักแน่นขึ้นมาอีกครั้งทันที พลางมองอีกฝ่ายด้วยท่าทางหยิ่งยโสตบครั้

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 24

    เสิ่นซื่อเหลือบมองเขาอย่างเย็นชา "ฉันว่าช่วงนี้นายคงจะว่างมากจริงๆ ""ไม่เลย...ไม่ว่างเลยสักนิด ตอนบ่ายผมยังมีเอกสารมากมายให้จัดการอยู่..."ซุนสิงรีบก้มหน้าลง พลางแอบคิดว่าครั้งหน้าต้องระงับความอยากรู้อยากเห็นเอาไว้ให้ได้หลังประคบเย็นได้สิบกว่านาที แก้มก็ไม่ได้เจ็บปวดเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว จี้อี่หนิงจึงกลับไปที่นั่งทำงานของตัวเองทันทีที่นั่งลง เซี่ยงอวี่ เพื่อนร่วมงานหญิงก่อนหน้านั้นก็เลื่อนเก้าอี้มาอยู่ข้างจี้อี่หนิง พลางกระซิบ "อี่หนิง พวกเพื่อนร่วมงานกำลังถกเรื่องของเธอกับหลิ่วอี๋หนิง มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมจู่ ๆ หลิ่วอี๋หนิงก็มาตบเธอล่ะ?"จี้อี่หนิงไม่คิดจะทำให้เรื่องนี้มันใหญ่ขึ้น ยังไงถึงทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ หลิ่วอี๋หนิงก็รักษางานไว้ไม่ได้อยู่ดีเธอเพิ่งมาได้ไม่นานก็บีบให้หลิ่วอี๋หนิงออกแล้ว เพื่อนร่วมงานคนอื่นต้องคิดว่าเธอมีแผนลึกซึ้งยากจะคาดเดา และจากนี้ไปชีวิตในบริษัทของเธอก็จะเป็นไปได้ไม่ค่อยดีส่วนหลิ่วอี๋หนิง แม้ครั้งนี้จะบิดเบือนข้อมูลจริง แต่เมื่อก่อนก็ค้นคว้าได้ผลลัพธ์ออกมาบางส่วน ความสามารถไม่ได้แย่ บริษัทน่าจะจัดการเรื่องนี้เป็นการส่วนตัว ไม่เลือกที่จะทำให

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 25

    "ไม่มีทาง พวกเขาไม่ทรยศฉันหรอก!""หากเธอคิดว่าเป็นจี้อี่หนิง ก็เอาหลักฐานออกมา ถ้าไม่มีหลักฐานก็หุบปาก เรื่องนี้ทางบริษัทใจกว้างมากแล้ว อย่ามาได้คืบจะเอาศอก"เมื่อสบเข้ากับสายตาที่รู้ทุกอย่างของเจี่ยงหรู หลิ่วอี๋หนิงรู้สึกแค่ว่าอีกฝ่ายรู้ว่าตนนั้นคิดอะไรอยู่ จึงรู้สึกประหม่าออกมาเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัวเธอก้มหน้าลง และกล่าวอย่างไม่ค่อยมั่นใจ "พี่หรู ฉันเข้าใจแล้ว ฉันขอกลับไปทำงานก่อนนะ"เจี่ยงหรูไม่ตอบเธอ แค่หยิบเอกสารฉบับหนึ่งขึ้นมาเริ่มอ่านเมื่อสัมผัสได้ว่าเธอโกรธ หลิ่วอี๋หนิงก็ไม่พูดอะไรอีก ก่อนจะหมุนตัวเดินจากไปอย่างเศร้าหมองเมื่อกลับมาถึงแผนกวิจัย เรื่องแรกที่เธอทำคือเดินไปอยู่หน้าโต๊ะทำงานจี้อี่หนิง"อี่หนิง เล่นงานลับหลังไม่ถือว่ามีความสามารถอะไร ฉันขอแนะนำเธอให้ไปสนใจกับงานดีกว่า ถึงยังไงเวลาทดลองงานของเธอก็มีตั้งสามเดือน หากระหว่างนั้นมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ก้เลื่อนเป็นประจำไม่ได้แล้ว เธอว่าใช่หรือเปล่า?"เมื่อเห็นท่าทางได้ใจของเธอ จี้อี่หนิงไร้ซึ่งอารมณ์บนสีหน้าใดๆ ก่อนหลุบตาลงอ่านเอกสารต่อหลิ่วอี๋หนิงยังไม่ทันได้พูด ผู้หญิงที่อยู่ด้านข้างเธอที่กล่าวออกมาด้วยความโมโห "

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 26

    เมื่อเห็นความโกรธที่แทบจะทะลักออกมาจากในตาเขา จี้อี่หนิงก็เบือนหน้าหนีด้วยท่าทางเรียบเฉย"ไม่มีใครทั้งนั้น ฉันไม่ระวังล้มลงไปเอง""คุณล้มจนมันเกิดรอยฝ่ามือบนหน้าคุณได้ด้วยหรือ?"จี้อี่หนิงหลุบตาลงต่ำ พลางกล่าวเสียงเบา "นี่มันเรื่องของฉัน คุณจะหยุดยุ่งได้หรือยัง?"เสิ่นเยี่ยนจือคว้ามือเธอไว้ และกล่าวด้วยเสียงขรึม "คุณเป็นเมียผม เมียผมถูกคนอื่นทำร้าย คุณคิดว่าผมจะดูเฉย ๆ ไม่ยุ่งได้หรือ?""ฉันบอกแล้วว่านี่มันเรื่องของฉัน และฉันคลี่คลายมันได้แล้ว เอาเสื้อผ้ามาให้ฉันเถอะ"ทั้งสองยืดยื้อกันอยู่สักพัก เมื่อเห็นจี้อี่หนิงยืนกรานไม่ยอมพูด เสิ่นเยี่ยนจือก็ทำได้แค่เพียงยอมแพ้"ผมจะไปส่งคุณกลับ""ไม่ต้อง ฉันนั่งรถไฟใต้ดินไปสิบนาทีก็ถึงแล้ว"ครั้นเห็นการต่อต้านและความเฉยเมยในดวงตาของเธอ เสิ่นเยี่ยนจือก็ขมวดคิ้วขึ้นมา"อี่หนิง ผมไม่ได้ขอให้คุณอภัยให้ผมตอนนี้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะไม่ปฏิเสธความหวังดีของผม ไม่อย่างนั้น ผมก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะทำเรื่องอะไรออกมาบ้าง"เมื่อได้ยินคำขู่จากในประโยคสุดท้าย ดวงตาของจี้อี่หนิงก็ฉายแววเยาะเย้ย"เสิ่นเยี่ยนจือ นี่คือสิ่งที่คุณบอกว่าจะไม่บังคับฉันอีกหรือ?"

Pinakabagong kabanata

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 340

    จี้อี่หนิงแววตาเต็มไปด้วยความรำคาญ “ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับเธอ และก็ไม่ได้คิดว่าเธอเป็นตัวอันตรายอะไร สำหรับฉัน เธอก็แค่คนแปลกหน้าคนหนึ่งเท่านั้นเอง”เสิ่นเยี่ยนจือสีหน้าเจือความจนใจเล็กน้อย “เธอไม่ต้องดื้อขนาดนี้ก็ได้ เราก็เคยรักกันมาก่อน ถึงแม้ตอนนี้จะเลิกกันไปแล้ว ผมก็ยังอยากให้เธอมีชีวิตที่ดีขึ้น แค่อาเล็กของผม เขาไม่เหมาะกับเธอเลยจริงๆ”จี้อี่หนิงขมวดคิ้ว พูดอย่างเย็นชา “ฉันไม่อยากฟังคำพูดไร้สาระพวกนี้ หลบไป!”วันนี้เธอเจอหลี่เหวิน เดิมทีก็อารมณ์ดีอยู่แล้ว ไม่นึกว่าจะมาเจอเสิ่นเยี่ยนจือเลยทำให้อารมณ์ดีๆ หายหมดฉินจืออี้ที่อยู่ข้างๆ หัวเราะเยาะ “เยี่ยนจือ เธอไม่ต้องพูดแล้ว ปล่อยให้เธออยากเป็นเมียน้อยเถอะ ยังไงคนที่น่าอับอายสุดท้ายก็ไม่ใช่เธออยู่ดี”เดิมทีจี้อี่หนิงไม่คิดจะสนใจพวกเขาแล้ว แต่พอได้ยินแบบนี้ก็อดหันไปมองฉินจืออี้ไม่ได้“พูดถึงเรื่องเป็นเมียน้อย คุณฉินน่าจะมีประสบการณ์นะ ก็ในเมื่อเธอเองก็ได้ขึ้นแท่นภรรยาจากการเป็นเมียน้อยนี่ไม่ใช่เหรอ?”ใบหน้าฉินจืออี้เปลี่ยนสีทันที ตะโกนว่า “จี้อี่หนิงเธอพูดบ้าอะไร?! ฉันกับเยี่ยนจือจดทะเบียนสมรสกันแล้ว ตอนนี้ฉันคือคุณนายเสิ่นอย่างถู

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 339

    หลังจากที่รุ่นพี่จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัย เธอก็ไปเรียนต่อที่เมืองเป่ย์เฉิง ส่วนจี้อี่หนิงกลับมาที่เมืองเซิน นับๆ ดูแล้ว ทั้งสองคนก็ไม่ได้เจอกันมานานกว่า 4 ปีแล้วจี้อี่หนิงตอบกลับข้อความ จากนั้นก็ถามว่าโรงแรมของรุ่นพี่อยู่ที่ไหน แล้วก็หาร้านอาหารท้องถิ่นใกล้โรงแรมไว้หนึ่งแห่งตอนหกโมงเย็นกว่าๆ จี้อี่หนิงเพิ่งเดินเข้าไปในร้านอาหาร ก็เห็นผู้หญิงผมสั้น หน้าเหมือนตุ๊กตาคนหนึ่งนั่งอยู่ริมหน้าต่างโบกมือให้เธอ“อี่หนิง นี่!”เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของรุ่นพี่แล้ว จี้อี่หนิงก็รู้สึกเหมือนได้ย้อนกลับไปสมัยเรียนมหาวิทยาลัย มุมปากของเธอก็เผลอยิ้มตามอย่างไม่รู้ตัวชื่อของรุ่นพี่คือหลี่เหวิน เป็นผู้เรียนเก่ง พอเรียนต่อก็สอบเข้าเรียนปริญญาเอกโดยไม่ต้องสอบอีกครั้ง ครั้งนี้มาเข้าร่วมงานสัมมนาพร้อมอาจารย์ที่ปรึกษาหลังจากจี้อี่หนิงนั่งลง หลี่เหวินก็พูดขึ้นพร้อมรอยยิ้มว่า “อี่หนิง เธอแทบไม่เปลี่ยนไปจากสมัยเรียนเลยนะ”“รุ่นพี่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงเลย พอเห็นพี่ก็ทำให้นึกถึงตอนที่พี่พาหนูทำการทดลองสมัยเรียนมหาวิทยาลัยค่ะ"“อย่าเลย... พี่ไม่กล้ารับคำชม หลังๆ ก็เป็นเธอที่คอยช่วยพี่ด้วยซ้ำ ว่าแต่ สามีเธอล่ะ?

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 338

    ไม่นาน ซุนสิงก็กลับมา"ประธานเสิ่นครับ เช้านี้คุณจี้มีปากเสียงกับพนักงานของชิงหงที่หน้าประตูลิฟต์ คุณจี้ถูกผลักจนล้ม เวินลี่เจ๋อน่าจะพาคุณจี้ไปโรงพยาบาลครับ"เสิ่นซื่อขมวดคิ้ว "เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงมีการปะทะกัน?"ซุนสิงลังเลเล็กน้อย ก่อนจะพูดด้วยความระมัดระวัง "ดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่คุณกับคุณฉีกลับมาคบกัน... นี่คือวิดีโอจากกล้องวงจรปิด คุณดูเองเลยครับ"เสิ่นซื่อรับแท็บเล็ตจากมือซุนสิง แล้วเปิดดูวิดีโอ กลับพบว่าหน้าตาของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก"ไล่ออกพนักงานที่ก่อเรื่องคนนั้น""ประธานเสิ่นครับ อย่างนี้จะไม่ดีเหรอครับ? เพราะว่าคุณจี้ก็ยังตบพนักงานคนนั้นเหมือนกัน"เสิ่นซื่อมองไปที่ซุนสิงด้วยสีหน้าที่เย็นชา "ถ้าผมจำไม่ผิด ผมเคยประกาศว่าในบริษัทห้ามพูดถึงเรื่องส่วนตัวของผม"เมื่อเห็นดวงตาของเขามีความโกรธ ซุนสิงก็รีบพูดว่า "ครับ ผมจะไปดำเนินการเดี๋ยวนี้ครับ"ไม่นาน ข่าวการถูกไล่ออกของพนักงานคนนั้นก็แพร่กระจายไปในบริษัท พร้อมกับประกาศฉบับหนึ่ง【พนักงานทุกคนของชิงหง หากมีใครพูดถึงเรื่องส่วนตัวของประธานบริษัท หรือสร้างปัญหาเกี่ยวกับเรื่องนี้ จะถูกไล่ออกทันที!】พนักงานคนอื่นๆ ที่เคยพูดถ

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 337

    "เธอกับเธอเป็นอะไร ทำไมต้องช่วยเธอ?"ผู้หญิงพยายามจะสะบัดมือเขาออก แต่ไม่สำเร็จ สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ"ผมกับเธอเป็นอะไรไม่จำเป็นต้องบอกเธอ พฤติกรรมที่เธอผลักเธอลงไปเมื่อกี้ถูกกล้องวงจรปิดจับได้หมดแล้ว เดี๋ยวผมจะพาเธอไปตรวจอาการ บิลค่ารักษาพยาบาลและค่าเสียหายทางจิตใจ ผมจะให้ทนายคุยกับเธอ""ฮ่ะๆ เธอก็ไม่ได้ตบฉันเหรอ? ตรวจอาการ ใครๆ ก็ทำได้! ฉันก็จะไปตรวจ!"เวินลี่เจ๋อมีแววความเย็นชาในตา เขาเข้าใกล้ผู้หญิงและพูดเสียงต่ำที่มีแค่สองคนฟังได้: "เธอควรอธิษฐานให้เธอไม่มีอะไร มิฉะนั้นผมจะฆ่าเธอ!"เสียงของเขาเย็นชาและใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม ทำให้ผู้หญิงรู้สึกหนาวเยือกในใจเธอมีลางสังหรณ์ว่า ผู้ชายคนนี้ไม่ได้ขู่เธอ เขากำลังพูดจริง!ขณะที่เธอยืนอึ้งไปด้วยความกลัว เขาก็ปล่อยมือเธอและหันหลังเดินไปทันที โดยอุ้มจี้อี่หนิงขึ้นและเดินเร็วไปที่ประตูจี้อี่หนิงไม่คิดว่า เมื่อคืนนี้ที่เธอพูดกับเวินลี่เจ๋อเขาจะช่วยเธอในวันนี้จนกระทั่งออกจากประตู เธอถึงได้สติและรีบพูดว่า: "ปล่อยฉันลงก่อน ฉันเดินเองได้ และก็ไม่จำเป็นต้องไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจ"ถึงแม้จะล้มแรง แต่คงไม่กระทบกระดูกอ

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 336

    เสียงแตรดังขึ้นจากข้างหลัง จี้อี่หนิงหันกลับไปและรีบขับรถไปจอดข้างทางเมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา มือของเธอสั่นสายยังคงเชื่อมต่ออยู่ เสียงของสือเวยที่เต็มไปด้วยความกังวลดังออกมาจากโทรศัพท์"อี่หนิง เธอเป็นอะไรหรือเปล่า? ไม่มีอะไรใช่ไหม? เธอกำลังขับรถไปทำงานใช่ไหม? ฉันมันโง่จริงๆ ไม่ควรบอกข่าวนี้ตอนนี้เลย!"จี้อี่หนิงเช็ดน้ำตาที่มุมตาแล้วพูดเสียงเบาๆ "ไม่มีอะไร แค่โทรศัพท์หลุดจากมือไป""ถ้าไม่มีอะไรฉันก็โล่งใจ... ฉันไม่ควรโทรหาตอนนี้จริงๆ..."เสียงของสือเวยเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ก่อนหน้านี้ตอนที่เธอเห็นข่าวนั้นเธอโกรธมากจนไม่ได้คิดอะไร รีบโทรหาจี้อี่หนิงตอนนี้คิดแล้วรู้สึกเสียใจสุดๆ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับจี้อี่หนิง เธอคงไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้!"อืม ฉันต้องขับรถแล้ว เอาไว้คุยทีหลัง"พูดจบ จี้อี่หนิงก็วางสายเธอสูดหายใจลึก เปิดเว็บค้นหาเกี่ยวกับเสิ่นซื่อและฉีรั่วอวี่ข่าวทั้งหมดที่ปรากฏคือพวกเขาประกาศกลับมาคบกัน【รอแฟนเก้าห้าปี CEOชิงหง เสิ่นซื่อในที่สุดก็สมหวัง!】【เปิดเผยสาเหตุที่เสิ่นซื่อโสดมานาน เพราะรอแฟนเก่าไปเรียนต่อต่างประเทศ!】【เผยข่าวเสิ่นซื่อกับแฟนเก่ากลับมาคบกัน ทั้งค

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 335

    เสิ่นซื่อสีหน้าเย็นชา "วันนั้นที่เธอกลับมาประเทศ"เหนียเว่ยชิงตัวสั่นเล็กน้อย เขาสูดหายใจลึกก่อนพูดอย่างช้าๆ: "ที่เธอเลิกกับจี้อี่หนิงแล้วกลับไปอยู่กับรั่วอวี่ก็เพราะเธอเหลือเวลาแค่สามเดือนใช่ไหม?"เสิ่นซื่อขมวดคิ้ว "ผมไม่ได้กลับไปคบกับเธอ"เขาแค่สัญญาว่าจะอยู่กับเธอในช่วงสามเดือนนี้ แต่ไม่ได้ตั้งใจจะกลับไปคบกัน"งั้น... เธอไม่รักรั่วอวี่แล้วจริงๆ เหรอ?""ตั้งแต่วันที่เธอเลือกจะไปต่างประเทศ พวกเราก็ไม่มีทางเป็นไปได้อีกแล้ว"มือที่ลงข้างลำตัวของเหนียเว่ยชิงกำแน่นทันที สีหน้าก็เริ่มตื่นเต้น "แต่รั่วอวี่รักเธอมาโดยตลอด ไม่เคยเปลี่ยนเลย และตอนนี้รั่วอวี่เหลือเวลาแค่สามเดือน เธอช่วย... หลอกรั่วอวี่สักหน่อยไม่ได้เหรอ?""ไม่ได้ มันไม่ยุติธรรมกับจี้อี่หนิง"เขาให้เธอรอเขาสามเดือน และก็เคยให้สัญญาว่าจะไม่กลับไปคบกับฉีรั่วอวี่แม้ว่าเธอจะไม่เชื่อ เขาก็จะไม่ลืมคำสัญญานั้น"อะไรที่ไม่ยุติธรรมล่ะ?รั่วอวี่ต้องการแค่สามเดือน หลังจากนั้นเธอก็สามารถกลับไปหาจี้อี่หนิงได้ นี่คือคำขอสุดท้ายของรั่วอวี่ ถึงแม้เธอจะไม่รักรั่วอวี่แล้ว แต่ครั้งหนึ่งพวกเธอก็เคยรักกัน เธอจะใจแข็งปล่อยให้รั่วอวี่จากไปอย

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 334

    "ขอบใจนะ แต่ไม่ต้องหรอก ต่อไปเราควรหลีกเลี่ยงการติดต่อกันเป็นการส่วนตัว ฉันไม่อยากถูกคนอื่นชี้หน้าด่าอีกแล้ว"หลังจากพูดอย่างเย็นชาจบ จี้อี่หนิงก็กำลังจะเดินผ่านเขาไป แต่เขากลับขวางไว้"อี่หนิง คำพูดที่แม่ผมพูดกับเธอ ผมขอโทษแทนเธอด้วยนะ ผมก็พูดกับเธอแล้ว เธอสัญญาว่าจะไม่มายุ่งกับเธออีก อย่าโกรธเลยนะ ได้ไหม?""ถ้าเธอคิดว่าคำพูดพวกนั้นมันผิดจริงๆ คนที่มาที่นี่คืนนี้ก็ควรเป็นเธอไม่ใช่เธอ"เวินลี่เจ๋อขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วมองเธอพร้อมพูดเสียงเบา "ถ้าเธอมาขอโทษด้วยตัวเอง เธอจะให้อภัยเธอไหม?"ใบหน้าของจี้อี่หนิงแสดงความไม่พอใจออกมา เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเวินลี่เจ๋อถึงต้องการให้เธอให้อภัยเวินจิ้งหงเวินจิ้งหงเป็นแค่แม่เลี้ยงของเธอ พวกเธอแทบไม่มีความเกี่ยวข้องกัน ไม่จำเป็นต้องปรับความเข้าใจ"สิ่งที่เธอพูดกับฉัน ฉันไม่มีวันลืม และก็ให้อภัยไม่ได้ ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว อย่ามาหาฉันอีกเลย"ไม่ให้โอกาสเวินลี่เจ๋อพูดอีก จี้อี่หนิงก็เปิดประตูเข้าไปในบ้านทันทีเวินลี่เจ๋อยืนอยู่หน้าประตูสักพักก่อนจะจากไป พอกลับถึงบ้านก็เจอกับเวินจิ้งหงที่เพิ่งกลับมาหยิบเสื้อผ้าเมื่อเห็นกล่องอาหารในมือเขาเวินจิ้ง

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 333

    จี้อี่หนิงเม้มริมฝีปากแน่น แล้วกดโทรหาเขาโดยตรง“ฉันยังอยู่ข้างนอก ครั้งหน้าหาอะไรมาให้ไม่ต้องลำบากหรอกนะ”ปลายสายเงียบไปไม่กี่วินาที เสียงอบอุ่นของเวินลี่เจ๋อจึงดังขึ้น “โอเค ตอนนี้ก็เกือบสี่ทุ่มแล้ว ให้ฉันไปรับเธอไหม?”เพราะคำพูดของเวินจิ้งหง จี้อี่หนิงจึงไม่อยากมีปฏิสัมพันธ์กับเวินลี่เจ๋อมากนัก“ไม่ต้อง ฉันมีเพื่อนมาส่ง ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็แค่นี้นะ”หลังจากวางสาย สือเวยถามด้วยความสงสัย “เมื่อกี้คุยกับใครน่ะ?”“พี่ชายต่างแม่ของฉัน”สือเวยดูตกใจเล็กน้อย “เขากลับมาแล้วเหรอ? เมื่อไหร่น่ะ?”เมื่อก่อนสือเวยไปบ้านจี้อี่หนิงบ่อย เลยเจอเวินลี่เจ๋ออยู่หลายครั้ง“ก็แค่ไม่กี่วันก่อนเอง”“โอ้ ตอนนี้เขาดูห่วงเธอดีนะ ฉันจำได้ว่าเมื่อก่อนไปบ้านเธอ เขาดูเย็นชาออก”“ก็โอเคล่ะ ใช่สิ…คืนนี้ฉันเป็นคนชวนแท้ๆ สุดท้ายเธอเป็นคนจ่าย เธอส่งบิลให้ฉันสิ เดี๋ยวฉันโอนให้”สือเวยมองค้อนเธอ “กับฉันยังจะคิดมากอีกเหรอ? ไว้คราวหน้าเลี้ยงคืนก็พอ แล้วเธอไปโรงพยาบาลกับเสิ่นซื่อทำไมล่ะ? เธอบาดเจ็บเหรอ?”จี้อี่หนิงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องน้ำคร่าวๆ ให้ฟัง หลังจากฟังจบสือเวยก็เดือดดาลทันที“ฉันก็รู้ว่าเธอนั่นม

  • ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน   บทที่ 332

    “ฉันไม่อยากเลือกทั้งสองอย่าง ตอนนี้จอดรถเดี๋ยวนี้ ฉันจะลงรถ”เสิ่นซื่อขับรถต่อด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ในเมื่อเธอไม่อยากเลือก งั้นผมเลือกให้เอง”จี้อี่หนิงหัวเราะออกมาอย่างขมขื่น เธอรู้ว่าไม่ว่าเธอจะพูดอะไร เสิ่นซื่อก็ไม่มีทางปล่อยให้เธอลงรถ เธอจึงเงียบแล้วหันไปมองนอกหน้าต่างด้วยสีหน้าเย็นชาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ถึงหน้าโรงพยาบาล เสิ่นซื่ออุ้มเธอเข้าไปข้างในทันทียังไงขัดขืนก็ไม่มีประโยชน์ จี้อี่หนิงจึงนิ่งเงียบด้วยใบหน้าเย็นชาหลังจากตรวจเสร็จ หมอบอกว่าไม่มีอะไรน่ากังวล แค่จ่ายยาแบบรับประทานและยาทาตอนออกจากโรงพยาบาล เสิ่นซื่อยังจะอุ้มเธออีก แต่เธอก้าวถอยหลังหลบเธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คืนนี้ขอบคุณมาก ฉันจะกลับเองโดยแท็กซี่ก็ได้”พูดจบ เธอก็ถือถุงยาแล้วหันหลังเดินออกจากโรงพยาบาลเสิ่นซื่อเดินตามเธอมาเงียบ ๆ จนใกล้ถึงรถ เขาถึงได้ขวางเธอไว้แล้วพูดเสียงต่ำว่า “ผมจะไปส่งเธอ”จี้อี่หนิงเงยหน้ามองเขาอย่างจนใจ “เราก็เลิกกันไปแล้ว สิ่งที่คุณทำตอนนี้ไม่มีความหมาย ฉันจะไม่กลับไป และไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของคุณกับฉีรั่วอวี่ค่ะ”“ฉันไม่ได้กลับไปคบกับเธอ และจะไม่กลับไปคบด้วย”

Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status