เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 22
บทที่เกี่ยวข้อง
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 23
ดูท่าแล้ว เจี่ยงหรูจะไม่ปล่อยตัวเองไปแน่หลิ่วอี๋หนิงสูดหายใจเข้าลึก ก่อนค่อยๆ เอื้อนเอ่ยออกมา "ฉันเข้าใจแล้ว ไม่ว่าบริษัทจะตัดสินยังไง ฉันยอมรับทั้งนั้นค่ะ"พูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินออกไปเมื่อออกมาจากห้องน้ำงานของเจี่ยงหรูแล้ว หลิ่วอี๋หนิงก็ไม่สามารถระงับความโกรธเกรี้ยวในใจไว้ได้อีก เธอย่างสามขุมตรงไปยังแผนกวิจัยอย่างโมโหจี้อี่หนิงกำลังตรวจสอบข้อมูล จู่ๆ เสียงฝีเท้าเร่งรีบก็ดังขึ้นจากด้านหลังหันไปได้ไม่ทันไร ก็โดนฝ่ามือหนึ่งตบเข้ามา เธอไม่มีทางหลบได้ทันเลย"เพียะ!"เสียงตบกังวานดังขึ้น ทุกคนที่อยู่รอบๆ เงียบลงพลางมองไปทางทั้งสองทันทีหลิ่วอี๋หนิงแทบใช้แรงทั้งหมดตบลงมา จี้อี่หนิงถูกตบจนหน้าหันไปด้านข้าง แก้มที่ขาวนวลปรากฏรอยมือห้านิ้วออกมาทันที และบวมขึ้นมาอย่างรวดเร็วจี้อี่หนิงเคลื่อนตามองหลิ่วอี๋หนิงด้วยความเย็นชาครั้นถูกดวงตาใสมีระลอกคลื่นคู่นั้นของนางจับจ้อง ไม่รู้ทำไมหลิ่วอี๋หนิงถึงรู้สึกกลัวขึ้นมาในหัวใจ และจิตใต้สำนึกก็สั่งให้ถอยหลังขึ้นมาแต่เมื่อนึกถึงเรื่องที่จี้อี่หนิงรายงานตัวเอง หลิ่วอี๋หนิงก็หนักแน่นขึ้นมาอีกครั้งทันที พลางมองอีกฝ่ายด้วยท่าทางหยิ่งยโสตบครั้
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 24
เสิ่นซื่อเหลือบมองเขาอย่างเย็นชา "ฉันว่าช่วงนี้นายคงจะว่างมากจริงๆ ""ไม่เลย...ไม่ว่างเลยสักนิด ตอนบ่ายผมยังมีเอกสารมากมายให้จัดการอยู่..."ซุนสิงรีบก้มหน้าลง พลางแอบคิดว่าครั้งหน้าต้องระงับความอยากรู้อยากเห็นเอาไว้ให้ได้หลังประคบเย็นได้สิบกว่านาที แก้มก็ไม่ได้เจ็บปวดเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว จี้อี่หนิงจึงกลับไปที่นั่งทำงานของตัวเองทันทีที่นั่งลง เซี่ยงอวี่ เพื่อนร่วมงานหญิงก่อนหน้านั้นก็เลื่อนเก้าอี้มาอยู่ข้างจี้อี่หนิง พลางกระซิบ "อี่หนิง พวกเพื่อนร่วมงานกำลังถกเรื่องของเธอกับหลิ่วอี๋หนิง มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมจู่ ๆ หลิ่วอี๋หนิงก็มาตบเธอล่ะ?"จี้อี่หนิงไม่คิดจะทำให้เรื่องนี้มันใหญ่ขึ้น ยังไงถึงทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ หลิ่วอี๋หนิงก็รักษางานไว้ไม่ได้อยู่ดีเธอเพิ่งมาได้ไม่นานก็บีบให้หลิ่วอี๋หนิงออกแล้ว เพื่อนร่วมงานคนอื่นต้องคิดว่าเธอมีแผนลึกซึ้งยากจะคาดเดา และจากนี้ไปชีวิตในบริษัทของเธอก็จะเป็นไปได้ไม่ค่อยดีส่วนหลิ่วอี๋หนิง แม้ครั้งนี้จะบิดเบือนข้อมูลจริง แต่เมื่อก่อนก็ค้นคว้าได้ผลลัพธ์ออกมาบางส่วน ความสามารถไม่ได้แย่ บริษัทน่าจะจัดการเรื่องนี้เป็นการส่วนตัว ไม่เลือกที่จะทำให
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 25
"ไม่มีทาง พวกเขาไม่ทรยศฉันหรอก!""หากเธอคิดว่าเป็นจี้อี่หนิง ก็เอาหลักฐานออกมา ถ้าไม่มีหลักฐานก็หุบปาก เรื่องนี้ทางบริษัทใจกว้างมากแล้ว อย่ามาได้คืบจะเอาศอก"เมื่อสบเข้ากับสายตาที่รู้ทุกอย่างของเจี่ยงหรู หลิ่วอี๋หนิงรู้สึกแค่ว่าอีกฝ่ายรู้ว่าตนนั้นคิดอะไรอยู่ จึงรู้สึกประหม่าออกมาเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัวเธอก้มหน้าลง และกล่าวอย่างไม่ค่อยมั่นใจ "พี่หรู ฉันเข้าใจแล้ว ฉันขอกลับไปทำงานก่อนนะ"เจี่ยงหรูไม่ตอบเธอ แค่หยิบเอกสารฉบับหนึ่งขึ้นมาเริ่มอ่านเมื่อสัมผัสได้ว่าเธอโกรธ หลิ่วอี๋หนิงก็ไม่พูดอะไรอีก ก่อนจะหมุนตัวเดินจากไปอย่างเศร้าหมองเมื่อกลับมาถึงแผนกวิจัย เรื่องแรกที่เธอทำคือเดินไปอยู่หน้าโต๊ะทำงานจี้อี่หนิง"อี่หนิง เล่นงานลับหลังไม่ถือว่ามีความสามารถอะไร ฉันขอแนะนำเธอให้ไปสนใจกับงานดีกว่า ถึงยังไงเวลาทดลองงานของเธอก็มีตั้งสามเดือน หากระหว่างนั้นมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ก้เลื่อนเป็นประจำไม่ได้แล้ว เธอว่าใช่หรือเปล่า?"เมื่อเห็นท่าทางได้ใจของเธอ จี้อี่หนิงไร้ซึ่งอารมณ์บนสีหน้าใดๆ ก่อนหลุบตาลงอ่านเอกสารต่อหลิ่วอี๋หนิงยังไม่ทันได้พูด ผู้หญิงที่อยู่ด้านข้างเธอที่กล่าวออกมาด้วยความโมโห "
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 26
เมื่อเห็นความโกรธที่แทบจะทะลักออกมาจากในตาเขา จี้อี่หนิงก็เบือนหน้าหนีด้วยท่าทางเรียบเฉย"ไม่มีใครทั้งนั้น ฉันไม่ระวังล้มลงไปเอง""คุณล้มจนมันเกิดรอยฝ่ามือบนหน้าคุณได้ด้วยหรือ?"จี้อี่หนิงหลุบตาลงต่ำ พลางกล่าวเสียงเบา "นี่มันเรื่องของฉัน คุณจะหยุดยุ่งได้หรือยัง?"เสิ่นเยี่ยนจือคว้ามือเธอไว้ และกล่าวด้วยเสียงขรึม "คุณเป็นเมียผม เมียผมถูกคนอื่นทำร้าย คุณคิดว่าผมจะดูเฉย ๆ ไม่ยุ่งได้หรือ?""ฉันบอกแล้วว่านี่มันเรื่องของฉัน และฉันคลี่คลายมันได้แล้ว เอาเสื้อผ้ามาให้ฉันเถอะ"ทั้งสองยืดยื้อกันอยู่สักพัก เมื่อเห็นจี้อี่หนิงยืนกรานไม่ยอมพูด เสิ่นเยี่ยนจือก็ทำได้แค่เพียงยอมแพ้"ผมจะไปส่งคุณกลับ""ไม่ต้อง ฉันนั่งรถไฟใต้ดินไปสิบนาทีก็ถึงแล้ว"ครั้นเห็นการต่อต้านและความเฉยเมยในดวงตาของเธอ เสิ่นเยี่ยนจือก็ขมวดคิ้วขึ้นมา"อี่หนิง ผมไม่ได้ขอให้คุณอภัยให้ผมตอนนี้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะไม่ปฏิเสธความหวังดีของผม ไม่อย่างนั้น ผมก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะทำเรื่องอะไรออกมาบ้าง"เมื่อได้ยินคำขู่จากในประโยคสุดท้าย ดวงตาของจี้อี่หนิงก็ฉายแววเยาะเย้ย"เสิ่นเยี่ยนจือ นี่คือสิ่งที่คุณบอกว่าจะไม่บังคับฉันอีกหรือ?"
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 27
คำพูดลวกๆ ของเขา ทำให้หลิ่วอี๋หนิงเหมือนตกลงไปในอุโมงค์น้ำแข็งเธอรู้ดี เสิ่นเยี่ยนจือสามารถทำได้ และตระกูลหลิ่วก็ไร้ความสามารถที่จะต่อกรได้เธอยกมือขึ้น และตบลงบนหน้าตัวเองอย่างแรง"เพียะ!""ทำต่อไป"เริ่มแรก หลิ่วอี๋หนิงยังรู้สึกถึงความเจ็บบนใบหน้า แต่หลังจากตบมาถึงช่วงหลัง ๆ สองแก้มก็ไม่รู้สึกอะไรแล้ว เธอได้แค่ทำแบบนี้ซ้ำ ๆ อย่างรู้สึกชาไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ และไม่รู้ว่าตบตัวเองไปกี่ครั้ง ในระหว่างที่หลิ่วอี๋หนิงรู้ว่าจะเป็นลมได้ทุกเมื่อ ในที่สุดเสิ่นเยี่ยนจือก้ลุกขึ้นเดินมาอยู่ข้างหน้าเธอเขาปรายตามองเธอ ราวกับมองมดแมลงตัวหนึ่ง"คุณหลิ่ว หวังว่าคุณจะจำบนเรียนวันนี้ได้ จากนี้ไปหากเจอภรรยาผมก็เดินอ้อมไปซะ หากมีครั้งต่อไป ผมจะไม่ปล่อยคุณไปง่าย ๆ แบบนี้อีก"สิ้นเสียง เขาก็เดินผ่านเธอไปโดยไม่ชายตาแลมองเลยว่าเธอจะมีปฏิกิริยายังไงบอดี้การ์ดที่คอยป้องกันไม่ให้เธอหลบหนีก็ตามออกไปเหมือนกัน ไม่นาน ภายในห้องก็เหลือแค่เพียงหลิ่วอี๋หนิงคนเดียวในที่สุดความรู้สึกที่ตึงมาตลอดก้คลายลง หลิ่วอี๋หนิงกุมหน้าร้องไห้อย่างเงียบ ๆตั้งแต่เด็กจนโต เธอไม่เคยเสียความรู้สึกขนาดนี้มาก่อนเลย
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 28
เสิ่นเยี่ยนจือรู้สึกในคำพูดของมารดามีความหมายแฝงอยู่ เขากำลังจะถามอย่างละเอียด คนรับใช้ก็ประคองเสิ่นซื่อเยี่ยนที่เมาแบบกึ่ม ๆ เข้ามาในห้องนั่งเล่นครั้นเห็นเสิ่นซื่อเยี่ยน เขาก็ขมวดคิ้ว แล้วกล่าวเสียงต่ำ "แม่ ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ"พูดจบ ก็หมุนตัวเดินผ่านเสิ่นซื่อเยี่ยนออกไปเสิ่นซื่อเยี่ยนขมวดคิ้ว แต่แค่ทำหน้าบึ้งตึงเท่านั้นไม่ได้พูดอะไรเมื่อกลับมาถึงวิลล่า เขาก็โทรหาหยางอวี่ ให้เขาซื้อวิลล่าหลังหนึ่งในนามของฉินจืออี้หยางอวี่ตกใจเล็กน้อย "บอส หากคุณนายรู้เข้า...""ทำแบบลับๆ หน่อย อย่าให้ใครรู้ โดยเฉพาะอี่หนิง"หากเธอรู้ว่าเด็กในท้องฉินจืออี้ยังอยู่ ต้องยืนกรานจะหย่ากับเขามากขึ้นแน่เมื่อนึกมาถึงตรงนี้ เสิ่นเยี่ยนจือก็รู้สึกอารมณ์เสีย"ได้ครับบอส ผมเข้าใจแล้ว"วางสายเสร็จ หยางอวี่อดถอนหายใจออกมาไม่ได้เสิ่นเยี่ยนจือกำลังวางแผนจะผลักไสจี้อี่หนิงออกไป เดิมเรื่องการนอกใจก็เป็นเรื่องที่ให้อภัยไม่ได้อยู่แล้ว ตอนนี้ยังเลี้ยงคนอยู่ข้างนอกอีก ช่างเป็นการขุดหลุมศพสำหรับการแต่งงานของพวกเขาจริง ๆแต่เขาก็เป็นแค่เลขาคนหนึ่ง ได้เพียงแค่ทำตามที่เสิ่นเยี่ยนจือบอกเท่านั้นหลายวันต่อมา ห
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 29
"ดูเหมือนผมจะคิดผิดพี่สะใภ้ใหญ่ว่าใจดีเกินไปแล้ว ยังไงลูกชายตัวเองก็ผิดก่อน ยังกล้าสาดน้ําใส่ลูกสะใภ้อย่างเต็มปากเต็มคํา แม่สามีที่พิลึกพิลั่นแบบนี้ก็หายากจริง ๆ นั่นแหละ"ทุกครั้งที่เสิ่นซื่อพูดแม้แต่คําเดียว สีหน้าของเฉินเสวี่ยหรงก็ย่ําแย่ขึ้นมานิดหนึ่ง สุดท้ายก็เย็นชาลง"น้องสาม นี่เป็นเรื่องในครอบครัวของเรา เธอเป็นคนนอก อย่าเข้ามายุ่งจะดีกว่า"เสิ่นซื่อเลิกคิ้วขึ้น "เดิมทีผมก็ไม่คิดจะสอดมือเข้ามายุ่ง แต่พี่สะใภ้ใหญ่รังแกสาวน้อยคนแบบนี้ ไม่คิดว่ามันเกินไปหรือครับ?"เธอก็แค่เห็นว่าตระกูลจี้ล้มละลายแล้ว แม้ว่าเธอจะทําอะไรกับจี้อี่หนิงก็ตาม ตระกูลจี้ก็ไม่สามารถทําอะไรเธอได้ ดังนั้นเธอจึงกล้าทําตัวไร้ยางอายแบบนี้เฉินเสวี่ยหรงกัดฟันด้วยความโกรธ "มากเกินไปหรือ เพียงเพราะเยี่ยนจือมีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ข้างนอก เธอก็เลยย้ายออกไป แล้วยังจะหย่าอีก ใครทําเกินไปกันแน่?""งานเลี้ยงนอกใจไม่ได้ผิดก่อนหรอกหรือ? เป็นตระกูลเสิ่นของพวกเราที่ทําผิดต่อจี้อี่หนิง ไม่ใช่จี้อี่หนิงที่ทําผิดต่อตระกูลเสิ่น ถ้าพี่สะใภ้ใหญ่คิดเรื่องนี้ไม่ได้ ผมว่าเยี่ยนจือก็ไม่ต้องทํางานที่เสิ่นซื่อกรุ๊ปแล้ว"ใบหน้าของเฉิ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 30
เสิ่นเยี่ยนจือนิ่งไป ขมวดคิ้วถามว่า "หมายความว่ายังไง?""คุณไปถามก็รู้แล้ว"พูดจบเธอก็เดินอ้อมเขาออกไปสีหน้าของเสิ่นเยี่ยนจือมืดหม่นลง เขาโทรหาเฉินเสวี่ยหรงทันที"แม่ วันนี้แม่ไปหาอี่หนิงมาเหรอ?"เฉินเสวี่ยหรงถูกเสิ่นซื่อสั่งสอนในร้านอาหาร ตอนนี้ในใจกําลังลุกเป็นไฟ ได้ยินดังนั้นก็แค่นหัวเราะอย่างเย็นชา"เธอไปฟ้องแกเหรอ ไม่รู้จักกาลเทศะจริง ๆ!"เมื่อได้ยินคําพูดนี้ ดวงตาของเสิ่นเยี่ยนจือก็ฉายแววโกรธ "แม่ ผมบอกแม่แล้วว่าอย่ามายุ่งเรื่องระหว่างผมกับอี่หนิง ทําไมแม่ไม่ฟัง?""ถ้าฉันไม่ได้ทําเพื่อแก แกคิดว่าฉันยอมไปหามันเหรอ ก็แค่มีผู้หญิงอยู่ข้างนอกก็ทำเป็นโวยวายจะย้ายออกไป แม้แต่ผู้หญิงตัวเองก็ยังควบคุมไม่ได้ ถ้าไปถึงหูคนอื่นเขาจะหัวเราะเยาะแกยังไงกัน!""นี่เป็นเรื่องของเรา ถ้าแม่ยังแอบไปหาอี่หนิงอีก ผมจะไม่ยุ่งเรื่องพ่อผมอีก""แก!"เสิ่นเยี่ยนจือไม่ได้ให้โอกาสเธอพูดอะไรเลย กดวางสายไปทันทีเขาเก็บโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋า คิ้วของเขาเต็มไปด้วยความหงุดหงิดเรื่องการนอกใจก่อนหน้านี้ยังไม่ได้คลี่คลายเลย ตอนนี้เฉินเสวี่ยหรงก็มาหาเรื่องจี้อี่หนิงอีกแล้ว ถ้าเขาเป็นจี้อี่หนิงก็คงไม่อยากให
บทล่าสุด
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 272
เงียบไปสักครู่ เสิ่นซื่อเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าเย็นชา: "ผมจะไปหลังจากประชุมเสร็จ"ตอนเที่ยง จี้อี่หนิงเพิ่งขึ้นไปถึงชั้นบนสุด ซุนสิงก็ขวางเธอไว้"คุณจี้ ตอนนี้ประธานเสิ่นไม่อยู่ในห้องทำงานครับ""เขายังอยู่ในที่ประชุมหรือ?"ซุนสิงส่ายหน้า มองเธอพลางพูดว่า: "ไม่ใช่ เช้านี้ท่านผู้เฒ่าเสิ่นโทรหาเขา เขากลับไปบ้านเดิมแล้วยังไม่ได้กลับมาครับ"จี้อี่หนิงรู้สึกใจหายวูบ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นเพราะเรื่องเช้านี้"ฉันเข้าใจแล้ว เลขาซุน ขอบคุณที่บอกฉันเรื่องนี้ค่ะ"เห็นว่าสีหน้าเธอแทบไม่เปลี่ยน ซุนสิงขมวดคิ้ว "คุณจี้ คุณไม่ไปหาเขาหรือ?""ถึงฉันไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร อีกอย่างถ้าคนในตระกูลเสิ่นเห็นฉันตอนนี้ พวกเขาจะยิ่งอารมณ์เสียค่ะ""เรื่องนี้มันเกิดขึ้นเพราะคุณ คุณไม่ควรจะแบกรับมันไปพร้อมกับประธานเสิ่นหรือ?"ซุนสิงมองเธอด้วยสายตาไม่พอใจ น้ำเสียงเย็นชาความรู้สึกของเสิ่นซื่อ เขาไม่มีสิทธิ์ถาม แต่ตอนนี้ท่าทีของจี้อี่หนิง ทำให้เขารู้สึกว่าเสิ่นซื่อช่างน่าเสียดายเขาต่อสู้กับตระกูลเสิ่นเพื่อเธอคนเดียว แต่จี้อี่หนิงกลับแค่ซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเขา ไม่มีท่าทีว่าจะร่วมแบกรับเลยสักนิด"เลขาซุน ถ้าเขาต้อง
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 271
"ผมว่าทำไมเธอรีบหย่ากับผม ที่แท้ก็ปีนเกาะอาเล็กของผมนี่เอง จี้อี่หนิงเธอก็ไม่ต่างอะไรจากพวกผู้หญิงไร้ค่าข้างนอกนั่นเลย""เพียะ!"จี้อี่หนิงตบเขาหนึ่งที ทันใดนั้นคนรอบข้างก็หันมามองทั้งหมดเสิ่นเยี่ยนจือไม่เคยรู้สึกอับอายขายหน้าขนาดนี้มาก่อน ดวงตาพ่นไฟ ยื่นมือไปบีบคอของจี้อี่หนิงแต่ยังไม่ทันได้แตะตัวเธอ ก็ถูกเตะหนึ่งที ล้มลงไปกับพื้นเสิ่นซื่อโอบจี้อี่หนิง มองลงมาที่เสิ่นเยี่ยนจือ"เธอเป็นป้าคนใหม่ของนาย ต่อไปพูดจาให้สุภาพหน่อย ไม่งั้นไม่ใช่แค่โดนเตะเท้าเดียวเท่านั้นนะ"เมื่อได้ยินคำว่าป้าคนใหม่ เสิ่นเยี่ยนจือหน้าเขียว"อาเล็ก คุณปู่คุณย่าจะไม่มีวันยอมให้คุณแต่งงานกับผู้หญิงที่หย่าร้างมาแล้ว แล้วการที่คุณอยู่กับเธอ ก็จะกลายเป็นเรื่องตลกของเมืองเซิน!"ยิ่งพูด สีหน้าของเสิ่นเยี่ยนจือก็ยิ่งดูภูมิใจท่านผู้เฒ่าเสิ่นและท่านแม่เฒ่าเสิ่นลำเอียงรักเสิ่นซื่อมากขนาดนั้น ผู้หญิงที่แนะนำให้เสิ่นซื่อก็พิถีพิถันคัดสรรมา ไม่คิดว่าสุดท้ายเสิ่นซื่อจะสนใจของมือสอง!"ดูแลตัวเองให้ดีก็พอ นายคิดว่าแต่งงานกับฉินจืออี้ แล้วจะยังมีโอกาสสืบทอดเสิ่นซื่อกรุ๊ปหรือไง?"สีหน้าของเสิ่นเยี่ยนจือแข็งค้าง มือ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 270
จี้อี่หนิงก้มหน้าลง "ได้"เมื่อใกล้ถึงบริษัท จี้อี่หนิงยังคงให้เสิ่นซื่อจอดรถที่ปากทางเหมือนเดิมเขาขมวดคิ้ว สีหน้าแสดงความไม่พอใจ "ฉันน่าอับอายขนาดนั้นเลยหรือ?""ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันเพิ่งหย่ากับเสิ่นเยี่ยนจือ ถ้าตอนนี้มีคนในบริษัทเห็นเราอยู่ด้วยกัน มันจะส่งผลเสียต่อคุณ""ฉันไม่สนใจ""แต่ฉันสนใจ และฉันก็ต้องการเวลาสักพักเพื่อปรับตัวกับความสัมพันธ์ของเรา ดังนั้นเรื่องที่เราคบกันขอให้เป็นความลับก่อนได้ไหม?"จี้อี่หนิงมองเขา ในดวงตาเต็มไปด้วยความหวังและความระมัดระวังเล็กน้อยเสิ่นซื่อยื่นมือปิดตาเธอ เสียงทุ้มต่ำแหบพร่า "ได้ แต่ฉันต้องเก็บดอกเบี้ยนิดหน่อย"จี้อี่หนิงชะงักไปครู่หนึ่ง ดวงตาเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย "ดอกเบี้ยอะไร?"ขนตาปัดฝ่ามือของเสิ่นซื่อส่งความรู้สึกคันเล็กน้อยเขาเอื้อมมือไปรัดเอวเธอ ก้มหน้าลงจูบ"อื้อ..."จี้อี่หนิงชะงักไปครู่หนึ่ง โดยสัญชาตญาณอยากจะหลบหนีเพิ่งจะถอยหลัง หลังก็ชนประตูรถ ไม่มีโอกาสหลบหนีแม้แต่น้อย ได้แต่ปล่อยให้เสิ่นซื่อทำตามใจชอบไม่รู้ผ่านไปนานแค่ไหน เสิ่นซื่อก็ปล่อยเธอในที่สุดจี้อี่หนิงหอบหายใจแล้ว ใบหน้าขาวนวลเดิมก็ขึ้นสีแดงระเรื่อเธอจ้อง
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 269
เมื่อกลับถึงวิลล่า เสิ่นซื่อให้คนรับใช้พาจี้อี่หนิงไปพักผ่อน ส่วนตัวเองไปที่ห้องทำงานติดต่อซุนสิงเพื่อสืบสวนชายที่ชนกับจี้อี่หนิงคืนนี้"ประธานเสิ่นได้ตรวจสอบแล้ว ชายคนนั้นคือฉินหลางนักแสดงหนุ่มที่กำลังฮอต คืนนี้นัดพบกับแฟนสาวนอกวงการที่ร้านอาหารนั้น หลังจากพบว่ามีปาปารัซซี่ รีบออกมาอย่างรีบร้อนแล้วชนกับคุณจี้"เสิ่นซื่อมีสีหน้าเย็นชา เสียงไร้ความรู้สึก "ให้บทเรียนเขาหน่อย"ซุนสิงตกใจในใจ รู้สึกว่าตนประเมินความสำคัญของจี้อี่หนิงในใจของเสิ่นซื่อต่ำเกินไปหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เขาเสนอว่า: "งั้นผมจะให้คนเปิดเผยเรื่องที่เขามีแฟนนอกวงการออกไปนะครับ?"พอดีฉินหลางมีละครรักที่กำลังจะออกอากาศ ช่วงนี้กำลังสร้างกระแสคู่จิ้นกับนางเอก ถ้าเปิดเผยเรื่องที่เขามีแฟนตอนนี้ คงจะสร้างผลกระทบเชิงลบไม่น้อย“อืน”อีกด้านหนึ่ง จัวเสี่ยวเทียนกลับถึงสตูดิโอ ดูภาพในกล้อง ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวคืนนี้ถ่ายได้แค่ภาพฉินหลางที่รีบออกจากร้านอาหาร ส่วนแฟนสาวนอกวงการ แม้แต่เงาก็ไม่เห็นและหลังจากคืนนี้ คงจะระวังตัวมากขึ้น ไม่ให้ปาปารัซซี่ถ่ายภาพได้อีก หลายเดือนนี้คงเสียเวลาเปล่าทันใดนั้น ภาพหนึ่งในกล้องดึงดูด
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 268
พูดจบ ไม่ให้โอกาสเสิ่นเยี่ยนจือได้พูดอีก จี้อี่หนิงวางสายและบล็อกเขาทันทีไม่นานหลังจากนั้น มีเบอร์ที่ไม่รู้จักโทรเข้ามา จี้อี่หนิงทำเป็นไม่เห็น หลังจากที่โทรมาหลายครั้งก็หยุดไปจี้อี่หนิงนำอาหารที่เธอทำมาวางบนโต๊ะ เพิ่งจะจัดการครัวเสร็จ กริ่งประตูก็ดังขึ้นหลังจากดูแล้วว่าคนที่หน้าประตูคือเสิ่นซื่อ จี้อี่หนิงจึงเปิดประตูได้กลิ่นอาหารหอม ดวงตาของเสิ่นซื่อเปล่งประกายด้วยความประหลาดใจ"คุณทำอาหารหรือ?"จี้อี่หนิงพยักหน้า ถอยข้างๆให้เสิ่นซื่อเข้ามา "อืม เรากินอาหารเย็นก่อน แล้วค่อยไปกัน"เพิ่งเข้ามาในห้องนั่งเล่น ก็เห็นอาหารสามอย่างกับซุปหนึ่งถ้วยวางอยู่บนโต๊ะ สองจานเป็นเนื้อสัตว์ หนึ่งจานเป็นผัก บวกกับซุปไข่มะเขือเทศ ดูแล้วทั้งสีสัน กลิ่น และรสชาติน่าจะครบถ้วน ชุดอาหารก็จัดไว้เรียบร้อยแล้วหลังจากนั่งลง เสิ่นซื่อพูดขึ้นมาทันทีว่า: "คุณทำอาหารบ่อยเหรอ?"จี้อี่หนิงยิ้มน้อยๆ "ไม่นะ ก่อนหย่ากับเสิ่นเยี่ยนจือ ส่วนใหญ่แม่บ้านเป็นคนทำอาหารค่ะ"“อืน”เสิ่นซื่อไม่พูดอะไรอีก หยิบตะเกียบขึ้นมาชิมอาหารคำหนึ่ง เงียบไปสองวินาที วางตะเกียบลงแล้วยกแก้วน้ำข้างๆขึ้นมาดื่มจากนั้นก็ไม่ยอมแพ้ ห
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 267
เมื่อเสิ่นซื่อมาถึง จี้อี่หนิงกำลังนั่งเหม่ออยู่บนโซฟาเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า เธอเงยหน้ามองไปที่ประตู ดวงตาของเธอแดงก่ำ แววตาเต็มไปด้วยความไร้ที่พึ่งและความกลัว เหมือนกระต่ายน้อยที่ตกใจกลัว"อาเล็ก มาแล้วนะคะ"เสิ่นซื่อเดินมาข้างเธอ พูดเสียงเครียด "มีบาดเจ็บไหม?"จี้อี่หนิงส่ายหน้า "ฉันไม่เป็นไร... ตอนนั้นฉันกับเวยเวยไปดื่มที่บาร์ ไม่ได้อยู่บ้าน... พอกลับมาก็เป็นแบบนี้แล้ว..."เสิ่นซื่อขมวดคิ้ว "แจ้งตำรวจแล้วหรือยัง?""แจ้งแล้วค่ะ ตำรวจน่าจะมาในอีกสักครู่""อืม ที่นี่คงอยู่ไม่ได้แล้ว ผมจะให้ซุนสิงหาบ้านใหม่ให้คุณ""แล้วอีกสองสามวันนี้... ฉันไปพักที่บ้านคุณได้ไหม?"ทันทีที่พูดจบ ทั้งห้องนั่งเล่นก็ตกอยู่ในความเงียบ เงียบจนแทบได้ยินเสียงหายใจของกันและกันดวงตาทั้งสองของเสิ่นซื่อหรี่ลงอย่างอันตราย เขาเอ่ยทีละคำ "คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังพูดอะไร?"สายตาตรงไปตรงมาของเขา ดูเหมือนจะสามารถทะลุทะลวงทุกอย่าง ทำให้จี้อี่หนิงรู้สึกว่าตัวเองไม่มีที่หลบซ่อน ราวกับว่าความคิดเล็กๆ น้อยๆ ทั้งหมดของเธอถูกเขามองทะลุเธอบังคับตัวเองให้สบตากับเขา พยักหน้าและพูดว่า "ฉันรู้คะ"เสิ่นซื่อมองเธอ แล้วยิ้ม
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 266
พอเพิ่งติดต่อได้ เสียงร้อนรนของเวินจิ้งหงก็ดังมาตามสาย "ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน? พ่อของเธอไปหาตระกูลเสิ่นเพื่อเธอ แต่กลับถูกกลั่นแกล้ง แล้วเขาดื่มเหล้าเพื่อขอขมาจนต้องเข้าห้องฉุกเฉิน!"จี้อี่หนิงรู้สึกเหมือนมีเสียงระเบิดในหัว เธอยืนแข็งทื่ออยู่กับที่ และกว่าจะตอบสนองได้ก็ผ่านไปหลายวินาที"ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ!"ขณะที่พูด จี้อี่หนิงตัวสั่นไปทั้งตัวสือเวยก็ตื่นขึ้นมาตอนนั้นพอดี เมื่อเห็นว่าจี้อี่หนิงมีอารมณ์ไม่ปกติ เธอจึงรีบลุกขึ้น "อี่หนิง เกิดอะไรขึ้น?"จี้อี่หนิงเงยหน้ามองเธอ ตาของเธอแดงก่ำ น้ำตาไหลไม่หยุด"พ่อของฉันเกิดเรื่อง ฉันไม่สามารถขับรถได้..."สีหน้าของสือเวยเคร่งขรึมลง เธอคว้ามือของจี้อี่หนิงแล้วพูดเสียงทุ้ม "เมื่อคืนเราดื่มเยอะมาก ตอนนี้เราขับรถไม่ได้เหมือนกัน ให้เราเรียกแท็กซี่ไปโรงพยาบาลกัน"เธอจูงจี้อี่หนิงออกจากบาร์ และเรียกแท็กซี่ที่ริมถนนตรงไปยังโรงพยาบาลเมื่อพวกเธอไปถึงหน้าห้องฉุกเฉิน การผ่าตัดเพิ่งเสร็จสิ้นหมอมีสีหน้าเหนื่อยล้า แต่เมื่อมองไปที่จี้อี่หนิงและเวินจิ้งหงสายตากลับเต็มไปด้วยความโกรธ "ทุกครั้งที่ผมตรวจ ผมก็เตือนว่าคนไข้ห้ามสูบบุหรี่และดื่มแอลกอฮอล์
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 265
เวินจิ้งหงหน้าตาเครียด เลยสะบัดมือพูดว่า "ได้ๆๆ ฉันไม่พูดแล้ว ใครๆ ก็บอกว่าเป็นแม่เลี้ยงนี่ยาก ทำอะไรก็ไม่ถูกใจทั้งสองฝ่าย ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้ว!"จี้เหว่ยหงขมวดคิ้ว สีหน้าดูจนใจ "ผมไม่ได้มีความคิดแบบนั้น""แล้วคุณหมายความว่ายังไง? สองปีที่คุณป่วยฉันดูแลคุณอย่างเต็มที่ ก็ไม่ได้ทำร้ายลูกสาวคุณด้วย คราวนี้เธอก่อเรื่องใหญ่ ฉันแค่ว่าเธอไปนิดหน่อยก็ทำไม่ได้อีกเหรอ?"เห็นเวินจิ้งหงมีท่าทีรุกเร้า จี้เหว่ยหงรู้สึกหงุดหงิด เขาหันหน้าไปอีกทางไม่พูดอะไรต่อเวินจิ้งหงยิ่งโกรธมากขึ้น เริ่มบ่นพึมพำถึงความลำบากที่ต้องดูแลจี้เหว่ยหงในช่วงหลายปีที่ผ่านมาหลังจากอดทนฟังอยู่สองสามนาทีจี้เหว่ยหงก็ทนไม่ไหว ตะโกนด้วยความโกรธว่า: "การที่คุณดูแลผมมันเหนื่อยก็จริง แต่ก่อนที่เภสัชกรรมเหว่ยหงจะล้มละลาย ผมให้คุณไม่พอหรือไง? ลูกสาวของผมยังไงก็ไม่ใช่เรื่องที่คุณจะมาพูดได้!"เวินจิ้งหงหัวเราะเยาะ "ดี งั้นคุณก็ให้เธอมาดูแลคุณแล้วกัน! อย่าให้ฉันดูแลคุณอีกเลย!"พูดจบ เวินจิ้งหงก็หันหลังเดินออกไปด้วยความโกรธเมื่อประตูห้องพยาบาลถูกปิดอย่างแรง ห้องก็กลับมาเงียบอีกครั้งจี้เหว่ยหงถอนหายใจ หยิบโทรศัพท์ข้างตัวโทรออก
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 264
สองคนหันหลังกลับพร้อมกัน โดยไม่รู้ว่าจี้เหว่ยหงตื่นขึ้นมาแล้วตั้งแต่เมื่อไหร่จี้อี่หนิงรีบเข้าไปช่วยพยุงเขา แต่กลับถูกเขาผลักออกไป"อี่หนิง เธอทำให้พ่อผิดหวังมาก"เมื่อเผชิญหน้ากับสายตาที่ผิดหวังของจี้เหว่ยหง ร่างของจี้อี่หนิงก็แข็งทื่อไปทั้งตัว"พ่อ... แม้แต่พ่อก็ไม่เข้าใจหนูเหรอ?"ที่เธอทำแบบนี้ ก็เพื่อเรียกร้องความยุติธรรมให้เขา เธอคิดว่าถึงแม้ทุกคนจะไม่เข้าใจเธอ อย่างน้อยจี้เหว่ยหงก็น่าจะเข้าใจ"พ่อเข้าใจเธอแล้วจะมีประโยชน์อะไร? เรื่องนี้มันผ่านไปแล้ว เธอขุดมันขึ้นมาใหม่ก็จะส่งผลกระทบต่อชีวิตของเธอเท่านั้น ชีวิตของเธอยังอีกยาวไกล ถ้าเธอส่งเสิ่นซื่อเยี่ยนเข้าคุก คนในตระกูลเสิ่นจะแก้แค้นเธอยังไง?"ตอนนี้เขาไม่มีความสามารถที่จะปกป้องเธอได้ การที่เธอทำแบบนี้จะทำลายชีวิตของเธอไปตลอดกาล"หรือว่าหนูควรจะทำเป็นไม่รู้อะไรเลย แล้วก็ใช้ชีวิตอยู่กับเสิ่นเยี่ยนจือต่อไปด้วยความเกลียดชังอย่างนั้นเหรอ?""เธอจะอยู่กับเขาหรือไม่ ไม่เกี่ยวกับเรื่องที่เหวยหงล้มละลาย เรื่องนี้ตอนนี้ยังมีทางแก้ไขได้ไหม?"จี้อี่หนิงสูดหายใจลึกๆ "ไม่ได้แล้ว หลักฐานหนูส่งให้ตำรวจไปแล้ว และถึงแม้จะยังแก้ไขได้ หนู
