แชร์

บทที่ 956

แม่นมฉีนำทารกแรกเกิดกลับไปที่จวนอ๋องฉู่ แล้วจึงอุ้มไปให้หยวนชิงหลิงและพูดอย่างขมขื่นว่า "ในชีวิตของหม่อมฉันไม่เคยเห็นแม่ที่โหดร้ายเช่นนี้มาก่อน ตอนที่นางเกิด นางบอกว่านางอยากจะอุ้มเด็ก พอให้นางอุ้มแล้ว นางกลับบีบคอเด็กอย่างแรง ถ้าจิ้งเหอจวิ้นจู่ไม่เอาม้านั่งมาทุบนางจนสลบไป เด็กอาจจะไม่อยู่แล้ว”

ตลอดทางกลับมาแม่นมฉีอกสั่นขวัญแขวนไปหมด นางรู้สึกหวาดกลัว นางคิดไม่ถึงว่าน่าจะทำให้ทุบให้กู้จือหมดสติไป ถ้าจิ้งเหอจวิ้นจู่เข้ามาช้ากว่านี้ เด็กคงไม่รอดแล้ว

หยวนชิงหลิงอุ้มเด็กไว้ มองดูทารกที่ดูเหมือนตัวหนอนในผ้าห่อตัว นางถอนหายใจเบา ๆ เด็กคนนี้ช่างน่าสงสารเหลือเกิน

“จิ้งเหอจวิ้นจู่ว่าอย่างไร?” หยวนชิงหลิงถาม

“จวิ้นจู่บอกแค่ว่าให้บ่าวพานางกลับมา ในอารามชีไม่มีนมให้นางเพคะ” โม่โม่กล่าว

นางข้าหลวงสี่และอาซื่อเข้ามา นางข้าหลวงสี่กลัวว่าหยวนชิงหลิงอุ้มนางแล้วจะเหนื่อย ดังนั้นนางจึงรับมาอุ้มไว้และขมวดคิ้ว "ตัวเล็กมาก ตัวเท่ากับตอนที่เด็ก ๆ ของเราเกิดเลยเพคะ"

"โม่โม่ มีแม่นมสำรองในจวน ท่านอุ้มให้นางไปกินนมเถอะ" หยวนชิงหลิงมองอาซื่อ "อาซื่อ ให้คนไปที่จวนจิ้งโฮ่ว และเชิญท่านโฮ่วมา"

อาซื่อรับคำสั่
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status