Share
บทที่ 752
Related chapter
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 753
“เจ้าหุบปาก” อ๋องเว่ยอารามลุกขึ้นมา และโยนเก้าอี้ออกเหมือนคนบ้า “เจ้าไสหัวไป ไสหัวไป ไสหัวไปให้พ้น ข้าไม่อยากได้ยินคำโกหกของเจ้า เจ้ามันนังแม่มด นังแพศยา!”เก้าอี้กระแทกโดนตัวกู้จือจนล้มลงกับพื้น นางมองเขาด้วยสีหน้าเศร้าสร้อยและเจ็บปวด “ทำไมท่านไม่รู้ใจตัวเองเล่า? ท่านแค่รู้สึกผิด แต่พวกเรายังมีลูกด้วยกันนะ”พอพูดถึงลูก อ๋องเว่ยก็ชะงักไป ไฟโทสะในแววตาที่ปะทุออกมาได้ระเบิดออก เขาตรงเข้าไปใช้แรงทั้งหมดที่มีบีบคอกู้จือด้วยสีหน้าบิดเบี้ยว “เจ้าไปตายซะ”อ๋องซุนใช้หลังมือสับไปที่ท้ายทอยของเขา เขาล้มฟุบลงไป จนปล่อยมือออกจากกู้จือกู้จือที่ฟุบลงลงกับพื้น สูดหายใจเฮือกใหญ่อ๋องซุนจึงออกคำสั่ง “เด็ก ๆ พาตัวนางไปส่งไปที่อารามชีหมิงเยว่”อ๋องซุนออกคำสั่งลงไปอีก “เอาท่านอ๋องของพวกเจ้าโยนลงไปในสระน้ำเย็น ให้เขาใจเย็นลงสักหน่อย”ทั้งคู่ถูกลากออกไปอย่างรวดเร็วอ๋องเว่ยที่ถูกคนโยนลงไปในสระน้ำเย็น เมื่อถูกดึงขึ้นมา เขาฟื้นได้สติขึ้นมาแล้ว แต่ตัวนั้นสั่นเทาไปหมด“ได้สติรึยัง? ถ้าได้สติดีแล้วมาคุยกัน” อ๋องซุนมองเขาอย่างเย็นชา และยื่นเหล้าให้หนึ่งแก้วอ๋องเว่ยรับมันมา และดื่มมันในอึกเดียว จากนั้น
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 754
จวนอ๋องอัน！คืนนี้พวกท่านอ๋องล้วนเข้าไปในวังให้การต้อนรับเจ้าเมืองจิ้งเป่ยอ๋องอันที่กรึ่มฤทธิ์เหล้ากลับมา และตรงไปยังห้องหนังสือมีผู้หญิงสวมชุดกระโปรงสีแดงวาดภาพอยู่ข้างในนั้น เมื่อเห็นเขาเข้ามาก็ลุกขึ้นคารวะ และยิ้มแย้มอย่างสดใส “ท่านอ๋องกลับมาแล้วหรือเพคะ?”อ๋องอันปิดประตูถอดเสื้อคลุมไปแขวนไว้กับราว และรีบเดินเข้าไปถามว่า “อาหรู สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง?”สีหน้าของอาหรูดูกังวลเล็กน้อย “พระชายาเว่ยโดดกำแพงเมืองฆ่าตัวตาย แต่ถูกพระชายาฉู่ช่วยชีวิตไว้ ตอนนี้พักรักษาตัวอยู่ที่จวนจิ้งโฮ่วเพคะ”อ๋องอันนั่งลง และขมวดคิ้วสีเข้มของเขา “พระชายาฉู่ช่วยไว้รึ?”“เพคะ เราคำนวนพลาดไปแล้ว” อาหรูกล่าวอ๋องอันถอนหายใจและกล่าวว่า “ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็เขี่ยพี่สามออกไปได้แล้ว เสียการสนับสนุนจากตระกูลชุยไป พี่ใหญ่ก็คงไม่ต้องการเขาแล้วเช่นกัน ”“เพคะ อ๋องจี้ก็คงทอดทิ้งเขาเช่นกัน” อาหรูกล่าวอ๋องอันแค่นยิ้มเย็น “ไม่ใช่แค่พี่ใหญ่ทิ้งเขา เสด็จพ่อเองก็คงต้องจัดการเขา แต่นั่นก็เป็นความผิดของเขาเอง ตั้งแต่ต้น เขาช่วยพูดให้พี่ใหญ่ ก็ถูกกำหนดไว้แล้วว่าต้องมีวันนี้”อาหรูพูดอย่างเสียดายว่า “ใช่เพคะ ถ้า
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 755
เมื่อนึกถึงตอนที่พระชายาเว่ยกระโดดลงมา นางก็ยังตกใจ และตัวสั่นด้วยความกลัวนางนอนอยู่บนเตียงคิดเรื่อยเปื่อยอยู่นานแล้ว แต่ก็ยังไม่สามารถสงบใจลงได้ได้ยินเสียงฝีเท้าของอวี่เหวินห่าว นางจึงรีบเช็ดหน้า และพยายามฝืนยิ้มออกมาให้ดูสงบและอ่อนโยน แล้วมองออกไปนอกประตูอย่างใจจดใจจ่ออวี่เหวินห่าวเข้ามาแล้วก็รีบเดินเข้าไปหานาง ดูสีหน้านางและกล่าวว่า “อย่าพยายามเลย เจ้าลืมตาไม่ขึ้นแล้วด้วยซ้ำ”หยวนชิงหลิงคลายสีหน้า และถอนหายใจออกมา “กินข้าวแล้วหรือยัง?”“จุกจะแย่แล้ว พี่สะใภ้สามอยู่ในจวนรึ?” อวี่เหวินห่าวนั่งลง และยื่นมือไปลูบนวดเปลือกตานางอย่างแผ่วเบา “อื้ม อยู่ในจวน ทางตระกูลชุยอยากจะพานางกลับไป แต่ตอนนี้ข้าไม่เห็นด้วย” หยวนชิงหลิงกล่าวอวี่เหวินห่าวถามว่า “อาการสาหัสหรือไม่?”“สาหัส แต่ไม่ถึงกับสาหัสที่สุด” นางดึงมือเขาลงและมองเขา “ได้พบเจ้าเมืองจิ้งเป่ยหรือยัง? แล้วได้พบคุณหนูฮู้คนนั้นไหม?”อวี่เหวินห่าวเล่าว่า “คุณหนูฮู้ไม่ได้เข้าวัง เจ้าเมืองจิ้งเป่ยพาแต่คุณชายฮู้ไป พบก็ได้พบ แต่ก็ไม่ได้สบตาหรืออะไรกันสักนิด”“คนอื่นอาจจะดูถูกท่านได้นะ” หยวนชิงหลิงพูดปลอบใจอวี่เหวินห่าวหน้าบึ้ง
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 756
หยวนชิงหลิงอยากจะคุยกับนางสักหน่อย จึงพูดกับฮูหยินเฒ่าว่า “ข้าอยากจะตรวจอาการนาง และคุยกับนางสักหน่อย เช่นนั้นแล้วเชิญพวกท่านไปกินมื้อเย็นก่อนดีไหม แล้วอีกสักครู่ค่อยมาอยู่กับนาง?”ฮูหยินเฒ่าเองก็เป็นคนฉลาดรู้ความ รู้อยู่แก่ใจว่าหลานสาวทุกข์ทรมาน แต่ไม่กล้าเปิดเผยออกมาต่อหน้าพวกนางแต่พวกนางเองก็ไม่กล้าออกไปเช่นกัน เกรงว่านางจะคิดสั้นขึ้นมาอีก ตอนนี้พระชายาฉู่อยู่ที่นี่ คงทำให้หลานสาวของนางสบายใจขึ้นมาได้บ้างดังนั้นแล้ว ฮูหยินเฒ่าจึงพาทุกคนออกไปก่อนหลังจากพวกนางออกไปแล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าพระชายาเว่ยค่อย ๆ ลดลงไป และแววตาก็ดูมืดมน“ทุกอย่างผ่านไปแล้ว” หยวนชิงหลิงเอ่ยเสียงเบาพระชายาเว่ยมีสีหน้าเศร้าสร้อยขึ้นมา “ใช่แล้ว ทุกอย่างผ่านไปเป็นอดีตหมดแล้ว”นางเงยหน้าขึ้นมองหยวนชิงหลิงและกล่าวว่า “วันนี้ทำเจ้าตกใจ ขอโทษด้วยนะ”“ทำคนตกใจ จริง ๆ ท่านไม่ควรกระโดดลงไปเลย” หยวนชิงหลิงลดเสียงลงและกล่าวว่า “ถ้าท่านตายขึ้นมาจริง คืนนี้ที่ท่านจะได้เห็นคือพวกเขาจะเสียใจขนาดไหนกัน?”พระชายาเว่ยน้ำตารื้นขอบตา “หลายวันมานี้ ความคิดมันฟุ้งซ่านไปหมด ควบคุมตัวเองไม่ได้เลย รู้สึกว่าตัวเองควรทำอะไรสักอย
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 757
เดิมทีใต้เท้าชุยอยากจะออกไป แต่อยู่ในจวนนี้น่าจะดีกว่าพอนึกถึงเรื่องที่ลูกสาวได้ประสบพบเจอมานั้น ไฟโทสะของเขามันก็สุมแน่นเต็มอกไปหมด ไม่อยากออกไปจากจวนจิ้งโฮ่วตอนนี้ กลัวว่าออกไปแล้วจะได้ฆ่าคนอวี่เหวินห่าวไม่เก่งการปลอบคนอื่นนั้นได้เอ่ยว่า “ใต้เท้าชุย ถ้าท่านยังโกรธอยู่เช่นนี้ ไม่ไปที่จวนอ๋องเว่ยแล้วชกเขาสักหมัดเถอะ”ใต้เท้าชุยหายใจหอบแรงเหมือนสัตว์ร้ายที่บาดเจ็บ และพูดอย่างเยือกเย็นว่า “หากไปจวนอ๋องเว่ย เกรงว่าจะได้ฆ่าคนแน่”อวี่เหวินห่าวถอนหายใจ “ฆ่าเขามันก็ไม่เกินไปหรอก พี่สามทำเกินไปแล้วจริง ๆ”ใต้เท้าชุยเหลือบมองเขา และถอนหายใจออกมายาว ๆ “โปรดประทานอภัยด้วย กระหม่อมโกรธจนพูดจาเหลวไหลไปชั่วขณะ”“ไม่เป็นไร ท่านอย่ากังวลไปมากเลย เหล่าหยวนบอกว่านางยังมองโลกในแง่ดี จะต้องหายดีแน่”“เหล่าหยวน?” ใต้เท้าชุยไม่เคยได้ยินหรือรู้จักมาก่อน อวี่เหวินห่าวกล่าวว่า “ภรรยาข้าน่ะ”ใต้เท้าชุยมองเขา “ครั้งนี้ต้องขอบคุณพระชายาฉู่มากจริง ๆ หมอหลวงเฉาบอกว่า ถ้าช่วยไม่ทันแล้วล่ะก็ คงได้ตายไปแล้ว”อวี่เหวินห่าวเอ่ยว่า “ตั้งแต่แรกนางก็รู้สึกว่าอาการไม่ค่อยดี ดังนั้นจึงเรียกแม่นมอู่ให้จับตาดู หา
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 758
หลังจากกลับมา เพราะว่าภรรยาเขาเป็นห่วงพี่สะใภ้สามมาก เขาเองจึงตำหนิอ๋องเว่ยไปไม่น้อยเหมือนกันหลังจากทำให้หยวนชิงหลิงรู้สึกสบายใจขึ้นมาบ้างแล้ว ก็เอ่ยว่า “ที่จริงเรื่องของครอบครัวพวกเขา เจ้าก็อย่าเสียใจไปมากนักเลย เสด็จพ่อย่อมต้องจัดการลงโทษเขา ได้ยินซูยี่บอกว่า พี่สามควักลูกตากู้จือออกมา เขาเองก็คงสำนึกผิดแล้ว”หยวนชิงหลิงเอ่ยขึ้นมาอย่างหงุดหงิดใจ “เขาสำนึกผิดแล้วจะไปมีประโยชน์อะไร? ช่วยไม่ได้เลยสักนิด ข้าไม่สนว่าเขาจะรู้สึกผิดหรือไม่? ให้พระชายาเว่ยเกลียดเขาต่อไปดีกว่า อย่างให้เขามายุ่งอีกเลย มีแต่รั้งให้นางไปไหนไม่ได้”อวี่เหวินห่าวไม่รู้จะปลอบนางอย่างไรดี กลัวว่านางจะโกรธจนกระเทือนถึงครรภ์ ในฐานะพ่อลูกสาม ตอนนี้เขายิ่งรู้สึกกังวลครอบครัวเล็ก ๆ ของตัวเองมากขึ้นช่วงนี้มีเรื่องมากมายจริง ๆมีเรื่องกังวลท่วมท้นหัวอ๋องฉู่ไปหมด“ใช่แล้ว คดีของหลัวกุ้ยผินเป็นอย่างไรบ้าง” หยวนชิงหลิงที่เพิ่งนึกขึ้นได้จึงถามขึ้นมาอวี่เหวินห่าวตอบนาง “ข้าไม่รู้ ท่านมหาเสนาบดีไม่อนุญาตให้ถาม แต่วันนี้เข้าวังได้ยินมู่หรูกงกงบอกว่า สองวันมานี้เสด็จพ่อฝันถึงแต่หลัวกุ้ยผิน”“บังเอิญรึ?” หยวนชิงหลิงอวี
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 759
“ใต้เท้าทั้งสองทั้งมีคุณธรรมและซื่อสัตย์เช่นนี้ ทำให้ข้าซาบซึ้งใจยิ่งนัก เด็ก ๆ เร็วเข้า ไปเตรียมเหล้าและอาหารให้ใต้เท้าทั้งสองเร็ว” ฮูหยินเฒ่าสั่งออกมาซูยี่ อาซื่อ และหมานเอ๋อร์มองทหารองค์รักษ์ที่เชื่อฟังและไปกับฮูหยินเฒ่าก็อดพูดไม่ได้ว่า “ฮูหยินเฒ่าช่างมีคุณธรรมและบารมีสูงส่งจริง ๆ”“มิใช่หรือ? นางพูดคำเดียวมีน้ำหนักกว่าพวกเราพูดเป็นร้อยอีก” อาซื่อทั้งชื่นชมและยกย่องด้วยเหตุนี้ อวี่เหวินห่าวจึงอยู่ที่จวนจิ้งโฮ่วได้จนถึงฟ้าสางไม่ยุ่งยากอะไรนัก นางข้าหลวงสี่ที่ไปแอบดู บอกว่าพวกทหารองค์รักษ์พักผ่อนอยู่ที่ห้องด้านข้าง ท่านอ๋องอยู่ต่อได้อีกสักหน่อยอวี่เหวินห่าวกอดหยวนชิงหลิงและถอนหายใจออกมา “สามีภรรยาบ้านอื่นนอนด้วยกันได้ แต่ข้ากลับทำเหมือนโจรไม่มีผิด”หยวนชิงหลิงก็สงสัย “พวกเขารับคำสั่งจากเสด็จพ่อ แต่เหตุใดถึงเชื่อฟังท่านย่ากัน?”อวี่เหวินห่าวเองก็สงสัย แต่ก็ไม่อยากสนใจ แค่ได้อยู่ต่อก็เป็นอันใช้ได้แล้วตอนที่อวี่เหวินห่าวไป พวกองค์รักษ์ปฏิบัติกับเขาอย่างเอาใจใส่และอบอุ่นมาก ไม่เคร่งขรึมเหมือนวันก่อน ๆ ตอนที่อวี่เหวินห่าวขึ้นม้า องครักษ์คนหนึ่งในนั้นก็เข้ามาช่วยดันก้นของเขาด้ว
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 760
ช่วงนี้จักรพรรดิหมิงหยวนรู้สึกว้าวุ่นใจยิ่งนักแค่เรื่องเจ้าเมืองจิ้งเป่ยก็มากเกินพอแล้ว ตอนนี้เจ้าสามยังทำเรื่องชั่วช้าพรรค์นั้นออกมาอีก ยังไม่พอ ช่วงนี้ยังฝันเห็นหลัวกุ้ยผินหลายคืนติดต่อกันอีก ในฝันหลัวกุ้ยผินยังร้องขอความเป็นธรรมอีกด้วยยังมีอีกหลายเรื่องที่ยังไม่ได้แก้ไขให้กระจ่างชัด?จักรพรรดิหมิงหยวนรับสั่งเรียกตัวอ๋องเว่ยเข้าวัง ในหอตำรานั้นเกิดอะไรขึ้น มู่หรูกงกงเองก็ไม่ทราบเช่นกัน รู้แค่ว่าอ๋องเว่ยเข้าไปอยู่นาน และด้านในก็มีเสียงตวาดที่ไม่ต่างจากฟ้าผ่าดังออกมามากมายหลายครั้งตอนที่อ๋องเว่ยออกมา เขาเดินคอตกออก และเดินกะเผลกอีกต่างหากมู่หรูกงกงเข้าไป จักรพรรดิหมิงหยวนก็เรียกให้เขาไปสอบถามอาการของพระชายาเว่ยมู่หรูกงกงที่ออกไปแล้ว และกลับมาแล้วนั้นเข้าไปกราบทูลให้ทรงทรงว่า “อาการบาดเจ็บไม่สาหัส แต่หมอหลวงบอกว่าโชคดีนักที่พระชายาฉู่ช่วยไว้ได้ทัน มิฉะนั้นคงรักษาชีวิตพระชายาเว่ยไว้ไม่ได้แล้วพ่ะย่ะค่ะ”มู่หรูกงกงก้าวไปข้าวหน้าเอ่ยกระซิบเบา ๆ “ฝ่าบาท บ่าวได้ทราบมาว่า ก่อนหน้านั้นที่พระชายาเว่ยได้แท้งลูกนั้น ท่านอ๋องเว่ยเป็นคนวางยาพ่ะย่ะค่ะ”จักรพรรดิหมิงหยวนที่กริ้วจนหน้าดำทะ
Latest chapter
