Share
บทที่ 400
Related chapter
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 401
อ๋องฉีรักฉู่หมิงชุ่ยมาก แต่ทำไมเขาถึงไม่ขัดขวางการรับพระชายารอง?นางคิดเคยคิดว่าความรักของอ๋องฉีที่มีต่อฉู่หมิงชุ่ยนั้น ทั้งในเมืองหลวงนี้ไม่ต้องกลัวว่าจะมีใครมาเทียบได้ แต่ความรักเช่นนี้ในสุดท้ายแล้วก็ยังมีบุคคลที่สามเข้ามาหยวนชิงหลิงรู้สึกว่าไม่สามารถทนอยู่ตรงนี้ต่อไปได้อีก นางจึงเอ่ยกับพระชายาซุน "ข้ารู้สึกไม่ค่อยดีต้องขอตัวกลับก่อน""ทำไมรีบกลับขนาดนี้?" พระชายาซุนตกใจแล้วมองดูนาง และสงสัยว่านางกำลังคิดอะไรอยู่ "เจ้ารู้สึกไม่สบายใจแทนพระชายาฉีงั้นรึ? เจ้าไม่ต้องกังวล นางทำเหมือนโดนบังคับ แต่ว่าใจจริงนางก็ดีใจ เจ้าเชื่อหรือไม่?"หยวนชิงหลิงมองนาง "เพราะอะไรถึงต้องดีใจ?"พระชายาซุนเยาะเย้ย "แม่ทัพหยวนเป็นคนเที่ยงธรรมเสมอ และเขาไม่ได้สนับสนุนชินอ๋องคนใด แต่ตอนนี้อ๋องฉีแต่งงานกับหลานสาวของแม่ทัพหยวนแล้ว แม่ทัพหยวนไม่เลือกก็ไม่ได้ ก็ต้องเลือกยืนอยู่ข้างอ๋องฉี แล้วอย่างนี้พระชายาฉีจะไม่ดีใจได้อย่างไร? นางรู้อยู่แล้วว่าอ๋องฉีไม่มีทางเปลี่ยนใจไปจากนาง ถึงจะแต่งพระชายารองเข้ามามันก็เป็นแค่การแสดง แต่นางกลับได้รับการช่วยเหลือที่จะทำให้นางได้เป็นพระชายาของรัชทายาทโดยตรง เจ้าไม่จำเป็นต้อ
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 402
หลังจากงานเลี้ยงในจวนอ๋องฉี อ๋องฉีก็ไปที่ห้องใหม่หลังจากเปิดผ้าคลุมหน้าสีแดงขึ้น เขาก็พิจารณาคนในห้องใหม่นี้ เขามองใบหน้ากลมของหยวนชิงหลิงแล้วเอ่ยว่า "ข้าต้องการพูดคุยกับเจ้า"หยวนหยงอี้กะพริบตาแล้วลูบต้นคอ "ท่านอ๋องเชิญกล่าว"อ๋องฉีกล่าว "คืนนี้ข้าจะไม่อยู่ที่นี่จนกระทั่งข้ามคืน"หยวนหยงอี้ยกมือขึ้นลูบหน้าอกตัวเอง ถอนหายใจอย่างโล่งอกเป็นอย่างมาก แลบลิ้นออกมาแล้วเอ่ยว่า "เช่นนั้นดีมากเลยเพคะ"อ๋องฉีตกใจ "เจ้า...ไม่เสียใจ?"หยวนหยงอี้ยืนขึ้นถอนมงกุฎบนศีรษะออก แล้วเดินไปที่โต๊ะนั่งลงเพื่อทานอาหารอย่างรวดเร็ว "ข้าหิวจนจะขาดใจแล้ว ตลอดทั้งวันนี้ก็มีเพียงตอนตื่นเช้ามาแต่งตัวที่ได้ทานซุปก๋วยเตี๋ยวเข้าไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น รู้สึกหิวมาตลอดจนกระทั่งตอนนี้ ช่างใจร้ายเกินไปแล้ว"อ๋องฉีมองนาง เห็นนางไม่มีอารมณ์ ไม่สบอารมณ์ หรือเศร้าโศกแม้แต่น้อย จึงค่อยวางใจเล็กน้อย "เช่นนั้นเจ้าก็กินเถอะ ข้าออกไปก่อน""รอสักครู่" หยวนหยงอี้วางตะเกียบลงแล้วกล่าวหัวใจของอ๋องฉีหล่นลงเล็กน้อย ดูเหมือนมันจะไม่ง่ายเลยที่จะปฏิเสธ หน้าก็พลันบูดบึ้งขึ้นหยวนหยงอี้มองเขา แล้วใบหน้าที่ดูประจบประแจงก็เผยขึ้นม
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 403
นางข้าหลวงสี่ ลวี่หยา และซูยี่พานางเข้าวังหลวงวันนี้นอกจากพระชายาของชินอ๋องที่เข้าวังถวายพระพร ยังมีพระราชโองการเรียกสตรีสูงศักดิ์ให้เข้าวังหลวงหยวนชิงหลิงไม่ค่อยสนใจเรื่องในวังหลวงมากนัก ดังนั้นจึงไม่รู้ว่ากำลังมีแผนการใหญ่อะไรเกิดขึ้นในวัง แต่ว่ามองเห็นเหล่าหญิงสาววัยเยาว์ทั้งหมดนางก็รู้สึกตกใจไปครู่หนึ่งขณะที่รออยู่นอกตําหนักของไทเฮา ก็เห็นฉู่หมิงชุ่ยพาหยวนหย่งอี้ และหยวนหมิงหยางเข้ามาฉู่หมิงชุ่ยสวมชุดผ้าดิ้นเงินดิ้นทองสีแดงค่อนข้างโบราณดูและเรียบร้อย อย่างไรก็ตามหยวนชิงหลิงตรวจสอบอย่างละเอียด ก็จะเห็นถึงความแตกต่าง ชุดนี้น่าจะเป็นชุดราชสำนักของพระชายาชินอ๋องฉู่หมิงสวมชุดกระโปรงจีบลายหรูอี้ที่มีความหมายเป็นสิริมงคล และสวมสร้อยคอปะการังสีแดงสดราวกับไฟแวววาวสะดุดตาเช่นเดียวกับรูปลักษณ์ของนางและใบหน้าที่บอบบางราวลูกพลับส่วนหยวนหย่งอี้นั้นแต่งกายน้อยไปเล็กน้อย ชุดสีเหลืองคู่กับสีเขียว มวยผมเดี่ยวเป็นรูปทรงก้นหอยและปักปิ่นปักผม การแต่งตัวนี้ไม่เหมือนหญิงสาวที่แต่งงานแล้ว แต่เหมือนหญิงสาวที่ยังไม่มีคู่หมั้นหมายเมื่อนางมองเห็นหยวนชิงหลิง ดวงตาของนางก็เปล่งประกายออกมา นางรีบ
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 404
เนื่องจากวันนั้นพวกเขาทั้งสองคนได้แสดงละครต่อหน้ามู่หรูกงกงจึงไม่ได้เอ่ยความประสงค์เกี่ยวกับเรื่องพระสนมออกมาหยวนชิงหลิงดีใจคิดว่าโชคดีที่เรื่องนี้จบลงไปแล้ว ไม่คิดว่าจะถูกนำออกมากล่าวถึงต่อหน้าผู้คนมากมาย แม้ว่าหวงซ่างจะไม่ตั้งใจพระราชโองการ แต่ฉู่หมิงหยางกลับเอ่ยออกไปทั้งหมด และหากไม่มีอะไรเกิดขึ้นตระกูลฉู่จะต้องเสียหน้าแน่ตระกูลฉู่จะเต็มใจเสียหน้าหรือ?หยวนหย่งอี้มองหน้าฉู่หมิงหยางอย่างเสียใจ ที่แท้ฉู่อ๋องก็อยากแต่งพระชายารองด้วยหรือ? ถ้านางรู้เร็วกว่านี้คงจะรอดูก่อน คงจะดีมากถ้าได้เแต่งให้อ๋องฉู่ อย่างนั้นนางก็จะได้เป็นน้องสาวของพี่หญิงฉู่หวางนางข้าหลวงสี่สูดหายใจเข้าลึก ๆ ประคองหยวนชิงหลิงไว้ กลัวว่าเพราะฉู่หมิงหยางจะทำเรื่องที่เป็นการเสียมารยาทฉู่หมิงหยางมองหยวนชิงหลิงอย่างมาดร้ายและโหดเหี้ยมเย็นชา รอคอยคำตอบของนางหยวนชิงหลิงมองหน้านางแล้วเอ่ยอย่างสุขุม "ข้าและเจ้าไม่มีทางเป็นพี่สาวน้องสาวกันได้อย่างเด็ดขาด"ในเมื่อฉู่หมิงหยางรู้วิธิกระจายข่าวสารนางก็รู้เช่นกันคำพูดของทุกคนถูกโยนทิ้งไว้ที่นี่ นางมีมหาเสนาบดีฉู่ ส่วนเธอก็มีไท่ซ่างหวง แล้วเรามาลองกันดูฉู่หมิงหยางยิ้
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 405
ทันใดนั้นเธอก็นึกขึ้นมาได้ว่าดูเหมือนจะมีฮูหยินคนหนึ่งที่เดินทางมาพร้อมกับฮูหยินเหยียง และพระชายารุ่ยชิง มือของฮูหยินคนนั้นได้รับบาดเจ็บ เธอจึงได้ช่วยนางห้ามเลือดเอาไว้"ท่านแม่ของเจ้าคือคนที่มือบาดเจ็บคนนั้นหรือ?" หยวนชิงหลิงเอ่ยถาม"ใช่ ใช่แล้ว!" หยวนหย่งอี้เมื่อเห็นว่านางคิดได้แล้ว ก็มองนางอย่างตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง "พี่หญิงฉู่หวาง ท่านพบท่านแม่ของข้าได้หรือไม่"หยวนชิงหลิงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม "ได้สิ เช่นนั้นอีกวันเชิญเจ้าพาฮูหยินมาด้วย ข้าจะให้การต้อนรับในจวน”"ดีจริง ดีมากจริง ๆ!" หยวนหย่งอี้ดีใจจนเอ่ยอะไรไม่ออกอีกครั้งที่หยวนชิงหลิงไร้ซึ่งคำพูดหากจะบอกว่าหยวนหย่งอี้คนที่ไม่ธรรมดาอย่างที่คิดจริง ๆ จะต้องยุ่งยากมากเป็นแน่ในสถานการณ์ตอนนี้ ทุกคนก็ล้วนใส่หน้ากากเข้าหากัน นางจะต้องระวังไว้เป็นการดี ให้ฮูหยินท่านนี้มาสักครั้งก็พอแล้ว หลังจากนี้เคารพแต่ก็อยู่ห่างไว้หยวนหย่งอี้กระโดดโลดเต้นออกไปอย่างไม่ค่อยเรียบร้อยนัก จากนั้นอ๋องฉีก็เข้าวังเพื่อถามสาทุกข์สุกดิบของไท่ซ่างหวง แล้วพบเข้ากับหยวนหย่งอี้ หยวนหย่งอี้กระโดดอยู่สองสามรอบแล้วกอดเขาไว้แล้ว ทำปากขมุขมิบและจูบเขาไปหนึ่งครั้งแ
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 406
อย่างไรก็ตาม เธอกลับประหลาดใจ ไท่ซ่างหวงทำไมถึงมีของแปลกประหลาดมากมายขนาดนี้?อย่างหญ้างูนี้ เธอไม่เคยได้ยินมาก่อนเธอพบว่านอกจากหญ้างูที่ลานด้านหลังแล้ว ยังมีอย่างอื่นอีกมีพืชหน้าตาแปลกประหลาดเธอค่อย ๆ มองดูอย่างช้า ๆ เมื่อเดินไปถึงด้านหน้าดอกไม้ดอกหนึ่งที่มีสีสันสวนสดงดงาม เธอกำลังจะเอื่อมมือไปจับมัน แต่นางข้าหลวงสี่ก็เอ่ยอย่างรีบร้อน "ไม่สามารถจับได้นะเพคะ"หยวนชิงหลิงตกใจจึงหันกลับไปมองนางข้าหลวงสี่ "เพราะอะไร?""นี่เป็นดอกไม้กินคนเพคะ" นางข้าหลวงสี่เอ่ยหน้าขาวซีดถึงแม้หยวนชิงหลิงจะไม่เคยเห็นดอกไม้กินคนจริง ๆ แต่ว่าก็เคยเห็นดอกไม้กินคนจากในหนังสือ และในทีวีมาก่อน มันมีหน้าตาแบบนี้ที่ไหนกัน?ดอกไม้ดอกนี้ดูคล้ายกับดอกกุหลาบ แต่ว่าไม่มีกุหลาบที่ไหนกลีบดอกซับซ้อนขนาดนี้ แบ่งออกได้หกกลีบวนไปอย่างเรียบง่าย ด้านในมีมีเกสรสีเหลืองอยู่ไม่กี่ดอกนางข้าหลวงสี่เห็นว่าเธอไม่เชื่อ จึงนำกิ่งไม้เล็ก ๆ มาหนึ่งก้านแล้วแตะลงไปบนเกสรดอกไม้ ก็เห็นว่ากลีบดอกไม้ทั้งหกกลีบหุบเข้ามาอย่างรวดเร็วเสียงดัง "แกร๊บ" เสียงกิ่งไม้เล็ก ๆ หักออกมา และเมื่อรอให้กลีบดอกไม้บานออกอีกครั้ง กิ่งไม้เล็ก ๆ กิ่งนั้
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 407
หยวนชิงหลิงลูบหน้าอกไปมา เธอรู้ว่าฉู่หมิงหยางจงใจยั่วให้เธอโมโห แต่การโกรธมีผลต่อร่างกาย และเธอเรียนจบปริญญาเอกด้านแพทยศาสตร์ ก็ไม่ควรสนใจโต้เถียงกับผู้หญิงที่ปากร้ายและไม่เคยเรียนชั้นประถมเลยแต่ว่าเธอกดน้ำเสียงไม่ไหวเธอจับมือนางข้าหลวงสี่ไว้เพื่อที่ตัวเองจะไม่โกรธจนสลบไป ดวงตากลมโตมองฉู่หมิงหยางแล้วเอ่ยอย่างเย็นชา "ข้าไม่สนใจว่าเจ้าจะแต่งเข้ามาในจวนอ๋องฉู่จริง หรือเพียงแค่ต้องการยั่วให้ข้าโกรธ แต่ข้าจะทิ้งคำพูดนี้ไว้ในที่นี้ ผู้หญิงคนใดที่คิดอยากจะเข้ามาในจวนอ๋องฉู่ หรือต้องการที่จะใกล้ชิดอวี่เหวินห่าวล้วนต้องถามข้า และข้าจะไม่ยอมให้ก้าวเข้ามาแม้เพียงครึ่ง"หยวนชิงหลิงเอ่ยจบก็รู้สึกเจ็บท้องน้อย เป็นอย่างที่คิดไว้ตบะเธอยังไม่พอเธอหมุนตัวแต่ก็ยังได้ยินเสียงหัวเราะเหยียดหยามของฉู่หมิงหยาง "ดี ครึ่งก้าวก็อย่ายอมปล่อยไป แต่คนตายไปแล้วก็ต้องยอมไปโดยธรรมชาติ”หยวนชิงหลิงหันกลับมาทันที แล้วคิดอยากจะฟาดฝ่ามือลงไปโดยตรงนางข้าหลวงสี่ขวางอยู่ข้างหน้านาง แล้วเอ่ยอย่างเย็นชา "คุณหนูรองเอ่ยวาจาอย่าได้หยาบช้าเกินไปนัก ระวังความสุขที่มากเกินไปจะนำไปสู่ความทุกข์”ฉู่หมิงหยางกำลังจะเอ่ยปากเยา
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 408
ฉู่หมิงหยางก็เอ่ยถามกลับด้วยเสียงแผ่วเบา "ความสัมพันธ์? ถุย ก็แค่บ่าวรับใช้คนหนึ่งเท่านั้นเอง"ฉู่หมิงชุ่ยไม่ชอบน้ำเสียงของนางจึงไม่เอ่ยอีก สองพี่น้องออกจากวังหลวง แล้วกลับไปที่ตระกูลเดิมเมื่อกลับไปถึงจวนฉู่แล้ว ฉู่หมิงหยางก็ไม่ได้สนใจฉู่หมิงชุ่ยอีกต่อไป นางจึงกลับเรือนตัวเองไป ฉู่หมิงชุ่ยไปเยี่ยมท่านย่า ฮูหยินมหาเสนาบดีตั้งแต่ครั้งที่ประสบอุบัติเหตุสูญเสียเสียงคราวนั้น จนตอนนี้เสียงก็ยังไม่กลับมาฮูหยินมหาเสนาบดีรู้ดีว่าภายในจวนนี้มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถวางยานางได้นางเปลี่ยนเป็นนิ่งสงบเพื่อปกป้องตัวเอง สามีภรรยาเป็นมาตลอดชีวิตใกล้ถึงจุดสิ้นสุดแล้วตอนนี้นางเข้าใจอย่างชัดเจนแล้วว่าเขานั้นโหดเหี้ยมเกินไปแล้วเพื่อสิ่งที่เขาต้องการแล้วนั้น ก็ไม่เห็นแก่หน้าใครทั้งสิ้นนางฟังสิ่งที่ฉู่หมิงชุ่ยเล่าถึงเรื่องที่พบกับนางข้าหลวงสี่ในวันนี้ ในใจของนางก็เต้นแรงขึ้นมาฉับพลัน แล้วส่ายศีรษะให้ฉู่หมิงชุ่ย เพื่อเป็นการบอกว่าไม่ควรยั่วโมโหผู้หญิงคนนั้นฉู่หมิงชุ่ยเอ่ยเสียงเบา "หลานรู้ เพียงแต่หมิงหยางกลับไม่เห็นนางดูในสายตา"***ฮูหยินมหาเสนาบดียิ้มอย่างขมขื่นแล้วส่ายศีรษะเมื่อมหา
Latest chapter
