บทที่ 398

หลังจากขันทีมู่หรูไปแล้ว สองสามีภรรยาที่ได้มองตากันและถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

ทั้งคู่หัวเราะออกมาพร้อมกัน แต่ว่าหลังจากหัวเราะเสร็จแล้ว จู่ ๆ หยวนชิงหลิงก็ร้องไห้ออกมา

นางก็รู้สึกเศร้าใจขึ้นมา น้ำตาที่หยดร่วงเป็นสาย ทำยังไงก็หยุดไม่ได้

ตอนแรกอวี่เหวินห่าวยังคิดว่านางยังแกล้งทำอยู่ แต่เมื่อเห็นน้ำตาหยดโตที่ร่วงเผาะลงมา นางร้องไห้ออกมาด้วยความเศร้าเสียใจมาก

เขารีบลุกขึ้นมายื่นมือไปลูบหน้าปาดน้ำตาพวกนั้นออก “ทำไมกัน? ทำไมจู่ ๆ ถึงร้องแบบนี้? ไม่สบายตรงไหนหรือไม่?”

หยวนชิงหลิงแค่อยากร้องไห้ แต่ยิ่งร้องก็ยิ่งเศร้าใจจนพูดอะไรไม่ออก

สิ่งนี้ทำให้ทุกคนกังวลและรีบเข้ามา นางข้าหลวงสี่รีบไปเชิญหมอหลวงมาทันที

หยวนชิงหลิงหยุดร้องไห้และพูดอย่างสะอึกสะอื้นว่า “ไม่ต้อง ข้าไม่เป็นไร”

ตาทั้งสองข้างบวมไปเหมือนเหมือนลูกวอลนัทก็ไม่ปาน

“เกิดอะไรขึ้น? บอกข้าสิ!” อวี่เหวินห่าวที่เห็นถามด้วยความรู้สึกปวดใจ

หยวนชิงหลิงมองเขา และอดปวดใจไม่ได้ “ข้าแค่นึกถึงคำพูดที่พวกเราทะเลาะกัน ในใจข้ามันเจ็บ ข้าบอกว่าจะไป ท่านบอกว่าจะหย่าจะทำแท้งลูก ข้ารู้ว่านั้นมันเป็นเรื่องโกหก แต่ไม่รู้ว่าทำไม ข้าเจ็บปวด คำพู