Share
บทที่ 200
Related chapter
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 201
“ข้าบอกว่าอ๋องหวยโชคไม่ดี” หยวนชิงหลิงแสดงความเสียใจตามสมควร แต่บรรยากาศที่น่าเศร้าก็ถูกทำลายโดยการจาม “ทำไมเจ้าไม่ถอดเสื้อผ้าชั้นในที่เปียกออก?” อวี่เหวินห่าวพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว เธอขยี้ ๆ จมูก “ช่างเถอะ อยู่ในรถม้าไม่สะดวก ใกล้ถึงจวนแล้ว”“ทำเป็นรักนวลสงวนตัวอะไร? ทำอย่างกับว่าข้าไม่เคยเห็น” “ข้าก็ไม่ได้กลัวท่านดูหรอก” ยังไงก็ไม่ใช่ตัวของเธอเอง อวี่เหวินห่าวทำเสียงเหอะ และหลับตาต่อไป “ข้ารู้สึกอยากจะอ้วกนิดหน่อย” จู่ ๆ หยวนชิงหลิงก็รู้สึกคลื่นไส้ “น้ำในทะเลสาบเมื่อครู่กลิ่นแรงเหลือเกิน”ตอนที่ตะเกียกตะกาย ทำให้โคลนที่อยู่ใต้น้ำผสมกับน้ำในทะเลสาบ เธอกินไปสองอึก ฉู่หมิงชุ่ยก็กินเข้าไปเหมือนกัน ตอนนี้คิด ๆ ดู เพื่อที่จะใส่ร้ายเธอ ฉู่หมิงชุ่ยเสียสละอย่างมาก อวี่เหวินห่าวตบ ๆ ไปที่ไหล่ของตัวเอง “อิงเข้ามา หลับตาพักผ่อนสักครู่” จู่ ๆ ก็อบอุ่นอย่างนี้ หยวนชิงหลิงรู้สึกไม่ชินนิดหน่อยอย่างไรก็ตาม โยกไปโยกมาอยู่ในรถม้า มีคนให้พิงสักหน่อยก็ไม่เลว เธอยิ้ม ๆ และพูดอย่างซาบซึ้ง “ขอบคุณ” เอนศีรษะเข้ามาพิงอย่างช้า ๆ กำลังจะหนุนบนไหล่ของเขา แต่จู่ ๆ เขาก็ขยับตัวออกไปอีกฝั่ง หยว
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 202
เขานั่งตัวตรง มีความจริงจัง ค่อย ๆ ขยับมืออย่างไม่เต็มใจ ปลายนิ้วแตะมือเธอบนเบาะนุ่ม ๆ ซึ่งเย็นยะเยือก เป็นแบบนี้ไม่ขยับ ไม่ก้าวและก็ไม่ถอย หยวนชิงหลิงก็นั่งตัวตรง ดวงตาของเธอลอยไปลอยมา กล้ามเนื้อทั้งตัวของเธอเกร็งไปหมด รู้สึกว่าสัมผัสได้ถึงปลายนิ้วของเขา บางทีเธอควรจะขยับออกไป ใช่มันสมควร เอาล่ะ อย่างนั้นก็ขยับออกไป แต่ทว่ามันจะดูจงใจมากไปไหม? ปลายนิ้วสัมผัสถือเป็นอะไรได้? ทั้งคู่เคยจูบกันแบบแนบชิดมาแล้ว แต่กำลังจงใจเคลื่อนตัวออกห่าง ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่ปกติเป็นอย่างมาก นอกจากนี้ ทั้งสองเข้ากันได้ดี ถือเป็นเพื่อนกันแล้วก็ได้? สัมผัสมือระหว่างเพื่อนก็ไม่ควรจะทำกระต่ายตื่นตูมถ้าหัวใจเต้นไม่เร็ว ทุกอย่างก็จะไม่มีปัญหา รถม้าหยุดกะทันหัน ซูยี่เปิดม่าน อวี่เหวินห่าวกระตุกมือกลับมาวางบนเข่าอย่างรวดเร็ว “ท่านอ๋อง พระชายา ถึงแล้ว!” ซูยี่กล่าวเขาที่บ้าบิ่น โดยธรรมชาติแล้วไม่ได้สังเกตเห็นบรรยากาศที่น่าอึดอัดในรถม้า อวี่เหวินห่าวลงจากรถม้าก่อน หยวนชิงหลิงกอดเสื้อคลุมชั้นนอกที่หลวม ๆ ของเขาอย่างแน่น ชะโงกออกมาอย่างระมัดระวัง อวี่เหวินห่าวอุ้มเธอลงมา ช่วงเวลาที่แนบชิดตัวเขา มือและเท
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 203
หยวนชิงหลิงจู่ ๆ ก็ตระหนักถึงปัญหานี้และถามว่า “ท่านอ๋องมีนางบำเรอกี่คน?” ดูเหมือนว่าเขาจะมีสาวใช้สองสามคนที่ตำหนักเสี่ยวเยว่ ทุกคนต่างก็ดูดีจะเป็นนางบำเราของเขาได้ไหม?ลวี่หยากล่าวว่า “เรื่องนี้ หม่อมฉันไม่รู้ เรื่องที่ตำหนักเสี่ยวเยว่ พวกเราตำหนักเฝิงอี๋ไม่บังอาจ แต่คิดว่าไม่มีเพคะ? พูดถึงเรื่องนางบำเรอ อาจจะพูดได้ว่า นอกจากท่านอ๋องไม่อยากให้ใครรู้” หยวนชิงหลิงรู้สึกว่าบางทีเขาไม่ต้องการให้ใครรู้ผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่มีสรีระปกติคนหนึ่ง มีความต้องการทางด้านนี้ จะมีนางบำเรอสักคนสองคนก็ถือว่าสมเหตุสมผลหยวนชิงหลิงรู้สึกจี๊ดในใจ ดูเหมือนว่าผลที่ตามมาของการดื่มน้ำในทะเลสาบจะยังไม่หายไป “ลวี่หยา ข้าจะช่วยเจ้าหาเอง ไม่ต้องคุกเข่าแล้วลุกขึ้นมา” หยวนชิงหลิงยื่นมือออกและดึงนางขึ้นมา ลวี่หยายังคงสะอึกสะอื้นและปาดน้ำตา หยวนชิงหลิงค่อย ๆ ดื่มซุปขิง ในใจไม่หยิ่งเหมือนตอนเมื่อกี้ เมื่อลวี่หยาออกไป หยวนชิงหลิงก็เริ่มขอพรในกล่องยา เธอเริ่มขอพรง่าย ๆ นั่นก็คือต้องการปากกาหนึ่งด้าม ถ้าได้ตามความปรารถนา หลังจากนั้นจึงจะลองขอยา ปิดและเปิด คว้านหา ไม่มีปากกา แต่มีดินสออยู่สองสามแท่งก
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 204
สีหน้าของอ๋องฉีเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาไม่เคยเห็นฉู่หมิงชุ่ยเป็นแบบนี้มาก่อน นางมักพูดอย่างนุ่มนวลมาตลอด การกระทำแน่วแน่ และใจดีต่อผู้อื่น แม้แต่คนรับใช้ในจวน นางก็ไม่เคยทำโอ้อวดว่าเป็นพระชายา แม่นมในวังก็เมตตายิ่งนักนางไม่เคยแสดงความรุนแรงมาก่อน เพราะตกใจกลัวแน่นอน อ๋องฉีคิดถึงเรื่องนี้แล้วเอื้อมมือออกไปกอดนางไว้ในอ้อมแขน “ไม่เป็นไรแล้ว ไม่ต้องตกใจ” ฉู่หมิงชุ่ยพิงบนไหล่ของเขาเหมือนไม่มีชีวิต ทำเสียงหึ นางรู้ตัวว่านางแปลกไป แต่นางก็ไม่สนใจ อ๋องฉีเป็นคนธรรมดาและซื่อสัตย์ ดื้อดึงต่อนาง ไม่ว่านางจะขมขื่นเพียงใด ต่อให้โหดร้ายเพียงใด เขาจะไม่มีวันปล่อยนางไป บางที ควรจะลืมพี่ห่าวเสียแล้ว อ๋องฉีช่างดีเหลือเกิน และตอนนี้เขาก็ยังได้เปรียบมากที่สุดสามารถให้ทุกสิ่งที่นางต้องการได้เมื่อนึกถึงคำที่ประณามหยวนชิงหลิง นางก็รู้สึกละอายและโกรธตลอดเวลา ทำไมนางถึงพูดคำหยาบคายเช่นนี้? นั่นควรเป็นสิ่งที่หยวนชิงหลิงกล่าว“ทำไมหยวนชิงหลิงถึงผลักเจ้าลงไปที่ทะเลสาบ? นางบ้าหรือเปล่า?” อ๋องฉีถามเมื่อเห็นนางสงบลงเล็กน้อย ฉู่หมิงชุ่ยค่อย ๆ สงบลง เมื่อเห็นหยวนชิงหลิงยืนอยู่ริมทะเลสาบที่จวนอ๋องหวย นางก็ม
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 205
ส่วนตำแหน่งองค์รัชทายาท เขาบอกว่าไม่เคยคิดว่านั่นคือของปลอม แต่เขารู้ภาระของตัวเอง หนึ่งประเทศให้เขาแบกรับไว้บนบ่า เขาจะรับไหวไหม? แต่ถ้าอ๋องจี้ได้รับอำนาจ ตัวเองจะสามารถสละตำแหน่งนี้ และเป็นท่านอ๋องทำตัวสบาย ๆ ได้อย่างสบายใจหรือไม่? ฉู่หมิงชุ่ยกล่าวต่อ “เพื่อตำแหน่งองค์รัชทายาท ทุกคนต่างมีเล่ห์เหลี่ยม แม้แต่หยวนชิงหลิงก็รู้ดีว่าเป็นความสัมพันธ์ที่จริงจัง นี่ไม่ใช่การต่อสู้เพื่อชิงอำนาจ แต่นี่เป็นการต่อสู้ระหว่างความเป็นและความตาย ไม่ว่าเจ้าจะจบหรือไม่จบก็หนีไม่พ้น เพราะเจ้าคือลูกของพระสนม ต่อไปอ๋องจี้จะเอาชนะทุกคนได้ แต่เขาจะเอาชนะเจ้าหรือฮองไทเฮาไม่ได้” อ๋องฉีจับมือนาง “ข้าจะคิด ๆ ดู เจ้าอย่ากังวลเกินไป” อ๋องฉีอาจไม่ได้คิดเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้ในใจ แต่เขาคิดเสมอว่ายังไม่ถึงจุด ๆ นั้น แต่วันนี้ เมื่อรู้ว่าอ๋องจี้สั่งให้ใครลอบสังหารพี่ห้า เขาก็ตระหนักได้ว่าไม่ใช่ว่ายังไม่ถึงจุด ๆ นั้น แต่เป็นเพราะเขากลัวและไม่กล้าไปแตะต้อง เหตุการณ์ของพระชายาทั้งสองตกลงไปในน้ำที่จวนอ๋องหวยในไม่ช้าก็แพร่กระจายออกไป คนที่โกรธที่สุดคือพระสนมหลู่เฟย อ๋องหวยป่วยหนัก ถึงขั้นสุดท้ายแล้ว แต่ก็ยั
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 206
เหลิงจิ้งเหยียนถอนหายใจออกมา บัณฑิตเจอทหาร มีเหตุผผลก็ใช้ไม่ได้“ฝ่าบาทในเมื่อทรงรับสั่งให้พระชายาฉู่เข้าวังหลวง ไม่ได้รับสั่งให้พระชายาฉีมาด้วยเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าในพระทัยของฝ่าบาทไม่ได้สนพระทัยว่าพระชายาทั้งสองใครถูกใครผิด เรื่องวุ่นวายเช่นนี้ ฝ่าบาททรงต้องไม่สนพระทัยเป็นแน่”“มีเหตุผลอยู่บ้าง พูดต่อไป ข้าเรียกพระชายาฉู่มามีเหตุผลอะไร?” จักรพรรดิหมิงหยวนดื่มชาด้วยท่าทางสบาย ๆ“ไม่มีเหตุผลพ่ะย่ะค่ะ การที่พระชายาฉู่เข้าวังมา ต่อหน้าพระพักตร์ฝ่าบาท นางได้กระทำผิดมหันต์ ที่มาของความผิดนั้น หากไม่สามารถโต้แย้งได้ ฝ่าบาทก็จะต้องลงโทษนาง”“นั้นเป็นความคิดของเจ้าหรือ?”“นั้นคือการคาดเดาของกระหม่อม”“งั้นคือความคิดของเจ้า!”“...งั้นคือความคิดของกระหม่อม”ทำไมความคิดเลวทรามนี่ต้องเป็นเขาที่เป็นคนคิดออกมาด้วย? เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าฝ่าบาททรงคิดเองจักรพรรดิหมิงหยวนเอ่ยปากชมอย่างไม่ขาดปาก “ขุนนางที่รักของข้าความคิดดีจริงๆ ถามถึงความผิดนางก่อนแล้ว ต้องทำความดีความชอบชดใช้ความผิด ก็แค่ไปให้การรักษาอาการป่วยของอ๋องหวย รักษาหายแล้วจะอภัยโทษให้ รักษาไม่หาย ข้าก็จะเมตตาเป็นพิเศษ จะงดการอภัยโทษไว้
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 207
หยวนชิงหลิงค่อย ๆ ลุกขึ้นมาอย่างช้า ๆ โลกนี้ไม่มีความยุติธรรม!ออกจากวังมาแล้ว หยวนชิงหลิงถอนหายใจอย่างโล่งอกปัญหาเรื่องการรักษาของอ๋องหวยหรือไม่นั้น เธอเองยังคงลังเลอยู่แม้สุดท้ายจะไม่ลองเสี่ยงดูแน่ ๆ แต่ในใจรู้สึกไม่สงบ เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ รู้สึกทรมานใจเหลือเกินวันนี้ไม่มีทางให้ถอย แต่ก็เป็นเรื่องดีเธอเชื่อว่าถ้าเธอไม่สามารถรักษาให้หายได้ ฝ่าบาทก็คงไม่ทำอะไรเธอจริง เพียงแต่เกรงว่าจะต้องรับความโกรธเกรี้ยวของสนมหลู่เฟยแล้วสนมหลู่เฟย... หยวนชิงหลิงรู้สึกปวดที่หัวขึ้นมากะทันหัน หลู่เฟยรับมือยากซะด้วยหยวนชิงหลิงไปที่พระตำหนักเฉียนคุนวันนี้ชายชราดูกระตือรือร้นมาก อยู่ในตำหนักทำงานไม้ตอนหยวนชิงหลิงเข้าไป ในมือฉางกงกงถือเลื่อยอันนึง ไท่ซ่างหวงกำลังถือไม้บรรทัดวัดแท่งไม้ขนาดเท่าหัวแม่มือ “ไท่ซ่างหวง พระองค์ทำอะไรอยู่เพคะ?” หยวนชิงหลิงเข้าไปถามด้วยความสงสัยไท่ซ่างหวงเงยหน้าขึ้น บนหน้ากมีเหงื่อใบหน้าแดงก่ำ และพูดออกมาอย่างค่อนข้างภูมิใจว่า “เจ้าเดาดูสิ!”“นี่ คือราวตากผ้าใช่ไหมเพคะ?” นี่มันก็ไม้ยาว ๆ ดูกลมมน ทำราวตาผ้าก็ไม่เลวเลยทีเดียว“ราวตากผ้ามันคืออะไร?” ไท่ซ่างหวงพ
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 208
“เช็ดเหงื่อ!” ไท่ซ่างหวงตะโกนเรียกหยวนชิงหลิงรีบนำผ้าขนหนูไปซับเหงื่อเขา “พักสักครู่เถอะเพคะ ดื่มน้ำก่อนค่อยทำต่อ”“ใกล้เสร็จแล้ว เหลือแค่แกะลายมังกรซ่อนปุ่มก็เรียบร้อย” ไท่ซ่างหวงหันมามองเธอ “เรื่องของฮู่ยติ่งโฮ่ว ในเมื่อเจ้าไม่สนใจชื่อเสียงตัวเอง นำตัวเองไปเสี่ยง ก็ไม่ควรแต่งตัวปลอมตัวเป็นชาย แต่ไปปรากฏตัวด้วยฐานะพระชายาต่อหน้า และดึงดูดความสนใจของเขา”หยวนชิงหลิงเอ่ยถาม “แล้วมันมีอะไรแตกต่างกัน? เขาก็รู้ว่าหม่อมฉันคือพระชายาฉู่”ไท่ซ่างหวงกล่าวต่อ “เขาแค่แสร้งเป็นไม่รู้ มองย้อนกลับไปเรื่องนี้ ชีวิตคนหนึ่งชีวิต ใครจะไปรู้ว่าถ้าเจ้าตกอยู่นกำมือเขา? เจ้าก็ตายเปล่าแล้วหรือ? แต่ถ้าเจ้ากับฐานะพระชายาและเขาเทียวไปเทียวมาเช่นนี้ ก็จะมีพยานเพิ่มมากขึ้น ถ้าเจ้าตาย ถึงหาหลักฐานไม่ได้ว่าเขาเป็นคนทำ แต่ก็ยังสามารถยัดข้อหาให้เขาได้ แบบนี้สิเจ้าตายก็มีคุณค่า”หยวนชิงหลิงได้ยินคำพูดไท่ซ่างหวงแบบนี้ ก็อดชื่นชมไม่ได้ สมเป็นจิ้งจอกเฒ่าจริง ๆ“ก่อนจะลงมือทำอะไร ทางที่ดีเจ้าต้องคิดคาดการณ์ล่วงหน้าไว้ แม้ตัวเองจะตายไปแล้ว ก็ไม่ให้อีกฝ่ายผ่านไปได้ด้วยดีกับเรื่องที่ทำ แบบนี้ที่ลงมือทำไปถึงจะเห็นผลไ
Latest chapter
