บทที่ 42

เราสองคนต่างก็คลอเคลียกอดจูบกันอยู่อย่างนั้นชุดกระโปรงกระดุมผ่าหน้าไม่รู้ว่ากระดุมสามเม็ดแรกถูกปลดออกไปเมื่อไหร่รู้ตัวอีกทีริมฝีปากร้อนก็จุมพิตและทิ้งรอยจูบสีกุหลาบเต็มไปทั่วเพราะยังอยู่ในช่วงให้นมลูกเต้านมที่มีขนาดพอเหมาะมือแต่ก่อนกลับขยายจนล้นฝ่ามืออีกทั้งฉันเพิ่งปั๊มนมเสร็จช่วงนี้หัวนมจะไวต่อความรู้สึกสะกิดนิดหน่อยเหมือนน้ำนมพานจะไหลออกมาดีที่ฉันใส่แผ่นซับน้ำนมเอาไว้ “อื้อ” ฉันพยายามดันไหล่เขาออกเห็นเส้นผมสีดกดำที่คลอเคลียจูบอยู่ที่เนินอกฝ่ามือของเขาประคองแผ่นหลังของฉันไม่ให้ถอยหนีฉันเรียกชื่อเขาเบาๆด้วยความรู้สึกวาบหวามเมื่อริมฝีปากร้อนนั้นเริ่มจูบไปตามลำคอระหง

“ริวอิจิ”

“หืม” เขาขานรับแต่ไม่เงยหน้าขึ้นมาสักนิดจนฉันต้องดึงผมเขาเพื่อหยุดการกระทำที่อาจเกินเลยไปมากกว่านี้แถมยังนั่งทับบางสิ่งที่แข็งชูชันเป็นลำขึ้นมาอีกต่างหากเขาเงยหน้าขึ้นมาจากแรงดึงผมข้างหลังของเขาไม่โกรธไม่พอยังยิ้มเผล่หัวเราะขบขันเสียอย่างนั้น

“ไม่ยักรู้ว่าคุณเป็นพวกมาโซคิสต์” ก่อนจะจุมพิตที่ปลายคางของฉันอีกครั้งเบาๆและผละออกมาฉันปล่อยมือที่จิกทึ้งเส้นผมของเขาก่อนจะเบนหน้าหนีสายตาที่มองมาความปรารถนาของเขามันลุกโชนอยู่ในนัยน์ตาสองคู่นั้นจนฉันรู้สึกเขินอายอย่างบอกไม่ถูกมือซ้ายของฉันถูกกอบกุมและยกขึ้นมาจุมพิตเบาๆ

“ผมอยากจะให้คุณสวมแหวนแต่งงานด้วยความเต็มใจและยินยอมพร้อมใจเป็นคุณนายเคอิ…ไม่ใช่เพียงเพราะคุณเป็นแม่ของอากิระเป็นแม่ของลูกผมเท่านั้นผมรู้ว่าคุณกังวลและหวาดกลัวความไม่แน่นอนแต่ผมอยากให้คุณลองเปิดใจรับผมไว้พิจารณาในฐานะผู้ชายคนหนึ่งไม่ใช่เพียงเพราะผมเป็นพ่อบังเกิดเกล้าของอากิระผมรู้ว่าเราเริ่มต้นไม่ถูก…แต่เรากลับไปแก้ไขอดีตไม่ได้นี่เรื่องมาจนถึงป่านนี้มีแต่ต้องเดินหน้าและเราก็อยู่ในช่วงที่โตพอจะสร้างครอบครัวแล้วไม่ใช่เหรอผมอาจจะมีประวัติที่ไม่ดีเจ้าชู้เสเพลแต่มันก็เป็นอดีตที่ผมแก้ไขอะไรไม่ได้แต่ในอนาคตหากผมผิดสัญญากับคุณนายเคอิผมให้สิทธิ์คุณเต็มที่ในการลงทัณฑ์”

สายตาที่เว้าวอนพร้อมกับวางคางไว้ที่หน้าอกทำเอาฉันหน้าแดงไปหมดคล้ายเกิดอาการหูดับดื้อๆมือซ้ายนั้นถูกเขาหยอกเย้าเคล้าคลึงไม่ห่างก่อนจะประสานสอดฝ่ามือเข้าด้วยกัน

“ฉัน…จะพิจารณาดูอีกที” ฉันตอบอ้อมแอ้มหลบเลี่ยงไม่สบตากับเขาอีก

“ขอบคุณครับ” เขาตอบยิ้มแป้นก่อนจะยอมปล่อยฉันให้เป็นอิสระเมื่อได้คำตอบที่พอใจฉันรีบวิ่งเข้าไปในห้องนอนของอากิระทันทีรีบไปดูเจ้าเด็กอ้วนที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ในเปลแต่ความจริงหนีไปตั้งหลักหนีเพราะกลัวว่าเสียงหัวใจของตัวเองจะดังจนทำให้อีกฝ่ายย่ามใจและเปิดเผยความรู้สึกบางอย่างที่ค่อยๆก่อตัวในช่วงที่พวกเราเริ่มอาศัยอยู่ด้วยกัน

ตั้งแต่คลอดอากิระฉันก็ไม่ได้ยุ่งมากมายเหมือนอย่างที่คิดไว้ภาพจำของคุณแม่ฟลูไทม์ที่ต้องเลี้ยงลูกจนหัวฟูจนไม่มีเวลาดูแลตัวเองอะไรทำนองนั้นแต่สำหรับฉันอย่างที่ริวอิจิเคยพูดไว้ว่าเขาจะรับผิดชอบฉันและลูกตอนแรกฉันไม่ได้คาดหวังอะไรมากแค่ลมปากใครๆก็พูดได้แต่ตอนนี้ฉันมองเห็นเขากำลังอุ้มเจ้าตัวน้อยพาดบ่าหลังจากที่ป้อนนมไปรอเจ้าตัวเล็กเรอค่อยวางลงในเปลเอาจริงเขาเปลี่ยนผ้าอ้อมอุ้มลูกอาบน้ำได้อย่างคล่องแคล่วกลางคืนฉันแทบไม่ต้องลุกเลยฉันจำคำพูดที่เขาเคยพูดกับฉันหลังคลอดได้

“คุณอดทนและพยายามมามากพอแล้วถึงเวลาผมทำเพื่อคุณบ้าง”

ฉันอดที่จะอมยิ้มกับภาพตรงหน้าไม่ได้ภาพจำที่เขาเจรจาธุรกิจและแฝงไปด้วยความคุกคามก่อนหน้าตอนนี้เหลือเพียงพ่อบ้านมือโปรของใช้ของลูกต้องดีและปลอดภัยที่สุดอีกอย่างพรุ่งนี้เห็นว่าคุณเคอิแม่ของริวอิจิจะมาเยี่ยมหลานทำเอาฉันคิดมากจนนอนไม่หลับตอนนี้พวกเราย้ายมานอนห้องใหญ่มีเปลเด็กขนาดใหญ่วางไว้ข้างเตียงเจ้าก้อนหลับปุ๋ยแต่จะตื่นทุกสองชั่วโมงในช่วงสามเดือนแรกฉันเองก็ต้องลุกมาปั๊มนมทุกสามชั่วโมงเหมือนกันเหนื่อยตรงนี้แหละแต่พอเห็นลูกชายอ้วนท้วนสมบูรณ์ดีแบบนี้ก็มีกำลังใจลุกขึ้นมาปั๊มนมอย่างแข็งขันเวลาผ่านไปไม่นานสต๊อกแทบจะเต็มตู้แช่อยู่แล้วทั้งๆที่ตอนแรกฉันบ่นกับริวอิจิว่าสิ้นเปลืองแท้ๆ

ริวอิจิเอาลูกนอนเสร็จก็หันมามองฉันที่นอนมองเขาตาแป๋ว

“ไม่นอนเหรอคุณ”

“ฉันนอนไม่หลับ”

“ทำไมหรือว่าต้องให้ผมกล่อม” พอเห็นเขาสอดตัวเข้ามาใต้ผ้าห่มแถมยังตะแคงข้างมองกันแบบนี้ฉันก็เริ่มทำตัวไม่ถูก

“ผมกล่อมคุณดีไหม”

“กล่อมยังไงคะ”

“แล้วคุณอยากได้แบบไหนล่ะ”

“แบบไหนที่ทำให้นอนฝันดีคะ”

“แบบนี้ละมั้ง” เขาเขยิบเข้ามาใกล้ก่อนจะจุมพิตที่หน้าผากของฉันก่อนจะกักตัวฉันไว้ในอ้อมแขนของเขาแขนข้างซ้ายเป็นที่รองให้ฉันหนุนแขนข้างขวากระชับตัวฉันให้แนบชิดกับเขาพลางลูบหลังขึ้นลงก่อนจะตบที่ก้นเหมือนกล่อมเด็กฉันหัวเราะคิกคัก