บทที่ 48 ความจริงที่เจ็บปวด

"จ้อยมึงแน่ใจนะ ว่าเรื่องที่มึงพูดออกมา มันไม่ใช่เรื่องโกหก"

"เออ พ่อกูยืนยันมากับตัวเลยนะมึง แถมกูไม่ได้ถามพ่อกูคนเดียวด้วย ไอ้ชาติน่ะ มันยังไปถามพ่อมันเลย มันก็ได้คำตอบเดียวกับกูเลยนะ แต่กูเป็นคนมาส่งข่าวให้กับมึงเอง"

จ้อยกล่าวอย่างไวไม่มีติดขัดอย่างมั่นใจ หัวใจดวงเล็กของนิคกระตุกวูบเต้นตึกตักด้วยความตื่นเต้น เมื่อตอนนี้ 80% ในหัวใจของเขามั่นใจแล้วว่านายหัวราเชนทร์ น่าจะเป็นพ่อของเขาแน่ ๆ

"งั้น มึงช่วยพากูไปหาพ่อของมึงหน่อยได้ไหม กูอยากจะถามสองสามคำถามหน่อยน่ะ เพื่อความชัวร์ และอีกอย่างกูไม่มีเวลาแล้วด้วย"

"หมายความว่ายังไงวะ มึงไม่มีเวลาแล้วนิค"

"ก็กูกับหม่ามี้เราสองคนตัดสินใจที่จะกลับอเมริกาแล้ว เดี๋ยวอีกสักพัก หม่ามี้อาบน้ำเสร็จ กูกับหม่ามี้เราจะไปกราบลาคุณลุงเจสัน แล้วก็คงจะออกจากเกาะไปขึ้นเครื่องกลับอเมริกา ต่อไปกูคงไม่ได้มาวิ่งเล่นกับพวกมึงแล้วแหละ แต่ไม่เป็นไรนะ ถ้ากูโตขึ้นเมื่อไหร่หาเงินเองได้ กูจะซื้อตั๋วเครื่องบินกลับมาเยี่ยมพวกมึง"

ดวงหน้าเล็กปลอบใจเพื่อน พร้อมดวงหน้าที่ซึมเศร้าลง เมื่อต้องจากเพื่อนกลุ่มไปไกลทั้งที่รู้สึกถูกชะตามาก

"งั้นตามกูมาสิ กูจะพามึงไปหาพ่อ เพราะตอ