LOGINShare
บทที่ 404
Related chapters
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 405
ทั้งหมดนี้จะต้องขอบคุณความช่วยเหลือจากแฟนคลับโง่ ๆ เหล่านั้นในกลุ่มแฟนคลับของพวกเขาเต็มไปด้วยเนื้อหาเดียวกัน- “พี่สาวน้องสาว สู้ ๆ นะคะ เพื่อสนับสนุนพี่ชาย ฉันเอาเงินค่าเล่าเรียนและค่าขนมที่คุณแม่ให้ในภาคเรียนหน้าไปซื้อครีมทาหน้าเอซซี่หมดแล้ว!”- “ฉันก็ขโมยเงินส่วนตัวของคุณพ่อที่ซ่อนไว้ทั้งหมดหนึ่งแสนบาทไปซื้อผลิตภัณฑ์ที่พี่ชายเป็นพรีเซนเตอร์มาแล้วด้วย”- “พวกเธอต่อสู้แบบนี้ไม่ได้เรื่องหรอก ฉันกู้เงินสองล้านห้าแสนบาทจากแพลตฟอร์มเงินกู้รายใหญ่ ฉันลำบากนิดหน่อยไม่เป็นไร แต่พี่ชายของฉันจะต้องเป็นดวงดาวที่เจิดจรัสที่สุด!”“พี่สาวน้องสาว สู้ ๆ แม้จะต้องทุ่มจนหมดตัว เราก็จะสร้างอาณาจักรที่ยิ่งใหญ่ให้กับพี่ชายของเราให้ได้!”……ในกลุ่มแฟนคลับเกือบทุกกลุ่มล้วนมีเนื้อหาคล้าย ๆ กันเป็นเพราะความบ้าคลั่งของคนเหล่านี้นี่เองที่ทำให้บริษัทที่เพิ่งเปิดใหม่นี้สามารถขายสินค้าได้จำนวนมากภายในเวลาเพียงหนึ่งสัปดาห์ ยอดขายดังกล่าวพอ ๆ กับยอดขายตลอดหนึ่งปีของบริษัทเครื่องสำอางขนาดกลางในประเทศหลงเถิง“รายงานผลการตรวจสอบออกมาแล้ว”ไป๋อวี้เจี๋ยวางกองเอกสารขนาดใหญ่ไว้ข้างหน้าเย่ซิวด้วยสีหน้าโกรธขึ้ง
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 406
ผู้หญิงคนหนึ่งอายุราวสามสิบกว่ายืนอยู่ตรงนั้น ถึงหน้าตาจะดูธรรมดา ๆ แต่รูปร่างเซ็กซี่มากเธอเผยรอยยิ้มอันสวยงามออกมาทันทีหลังจากเห็นไป๋อวี้เตี๋ยเปิดประตู ไป๋อวี้เตี๋ยหันหลังกลับและรีบวิ่งหนีผู้หญิงที่ดูเหมือนไม่มีอันตรายคนนี้เป็นปีศาจชัด ๆ!เธอไม่ชอบผู้ชาย ชอบแต่ผู้หญิงยิ่งไปกว่านั้น ชอบทรมานผู้คนเป็นที่สุดผู้หญิงคนนี้คือศิษย์อาเล็กของเธอผู้หญิงคนไหนตกอยู่ในเงื้อมมือของเธอแล้ว จะต้องลงเอยอย่างน่าสังเวชไป๋อวี้เตี๋ยเห็นมานักต่อนัก และเธอเองก็ไม่คิดอยากลองเด็ดขาดผู้หญิงคนนั้นยืนยิ้มอยู่นอกประตู "ศิษย์พี่หญิงเดาไม่ผิดจริง ๆ เกิดเรื่องขึ้นกับเธอแล้ว”“ในเมื่อเป็นแบบนี้ เธอก็ไม่มีค่าให้ใช้ประโยชน์อะไรอีกแล้ว”“เธอไม่รู้หรอกว่าฉันโหยหาเธอมานานแค่ไหน ในที่สุดวันนี้ฉันก็สมดั่งใจปรารถนาสักที”“วางใจเถอะ ฉันจะทะนุถนอมเธออย่างดี”ชั่วครู่ต่อมา ได้ยินเสียงกรีดร้องดังโหยหวนอันแสนจะสิ้นหวังของไป๋อวี้เตี๋ย ผสานด้วยเสียงหัวเราะอันเย็นชาดังออกมาจากบ้านเช่า......ช่วงนี้เย่ซิวงานยุ่งมากเขามีหลายเรื่องที่ต้องจัดการเรื่องแรก ต้องจดสิทธิบัตรครีมผิวหยก เรื่องที่สองต้องเตรียมความพร้
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 407
หลินซวงส่งเสียงครวญครางเย้ายวนจากปลายจมูกของเธอทันทีที่มันเปล่งออกมา เธอรู้สึกอายมากจนแทบอยากแทรกแผ่นดินหนีแต่ช่วยไม่ได้ เพราะฝีมือนวดของเย่ซิวนั้นยอดเยี่ยมเกินไปนอกจากนี้เขายังใช้กำลังภายในเล็กน้อยเพื่อปรับสมดุลเส้นลมปราณของหลินซวงเธอลืมตาขึ้นและมองไปที่เซี่ยซิ่วซิ่วเซี่ยซิ่วซิ่วกำลังมองไปที่คอมพิวเตอร์ เธอจดจ่อมากจนดูเหมือนว่าไม่ได้ยินอะไรสิ่งนี้ทำให้หลินซวงโล่งอกมากขึ้นหลังจากนวดไปสักพัก เย่ซิวก็เอามือออก "คุณรู้สึกอย่างไรบ้าง?"“สุดยอด ร่างกายผ่อนคลาย รู้สึกเต็มไปด้วยพลังแล้วค่ะ!"หลินซวงรู้สึกประหลาดใจอย่างยิ่ง และมองไปที่เย่ซิวด้วยความชื่นชม "ฉันไม่คิดเลยว่า คุณเย่จะมีทักษะเช่นนี้ด้วย"เย่ซิวยิ้ม "ครูพักลักจำน่ะ คุณคงหิวแล้ว"หลินซวงท้องร้องจ๊อกๆ ใบหน้าที่สวยงามของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงเพราะความอาย "หิวนิดหน่อยค่ะ เดี๋ยวฉันให้คนไปเตรียมอาหารให้นะคะ คุณสองคนจะทานข้าวด้วยกันไหม?"“ไม่ต้องหรอก” เย่ซิวชี้ไปที่มุมห้อง “ตรงนั้นมีหม้อไฟกึ่งสำเร็จรูปไม่ใช่เหรอ? พวกเราทานอันนั้นด้วยกันเถอะ”หลินซวงพยักหน้าด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วนใจ "เอาอย่างนั้นก็ได้ค่ะ ถ้างั้นพวกคุณนั่งกั
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 408
ช่วงนี้เย่ซิวยุ่งอยู่กับสวนสมุนไพรอยู่ตลอด ดังนั้นเขาจึงไม่มีเวลาจัดการกับตาวหวังและหนานหวังแต่ในเมื่อพวกเขากล้าส่งคนมาหยามถึงที่นี่ เย่ซิวจึงไม่อาจนิ่งเฉยได้อีกต่อไปเช้าวันรุ่งขึ้นเย่ซิวเรียกจอมยุทธมาอีกสิบคนส่งเซี่ยซิ่วซิ่วไปที่บริษัท จากนั้นโทรหาเวินหว่านเอ๋อร์ขอให้เธอสืบให้หน่อยว่าตอนนี้หนานหวังและตาวหวังอยู่ที่ไหนหลังจากที่เวินหว่านเอ๋อร์กินโอสถยอดเพชรไปสามเม็ด พละกำลังของเธอก็ดีขึ้นมากเมื่อเทียบกับก่อนที่เธอจะได้รับบาดเจ็บ เธอรอคอยวันนี้มานานแล้วเธอใช้อำนาจทั้งหมดขององค์กรข่าวกรองหาเบาะแสที่อยู่ของทั้งสองคนนั้นหลังจากนั้นไม่นาน ก็มีสายโทรเข้า ไม่ใช่จากเวินหว่านเอ๋อร์ แต่เป็นหมายเลขโทรศัพท์ต่างประเทศหลังจากรับสายแล้ว ภาษาที่อีกฝั่งพูดคือภาษาประเทศกงประเทศกงเป็นประเทศที่มีอันดับทางเศรษฐกิจเป็นอันดับหกของโลก มีเทคโนโลยีเครื่องจักรกลที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวเย่ซิวให้คนสั่งซื้อสายการผลิตอัตโนมัติที่มีความแม่นยำสูงหนึ่งร้อยสายการผลิตจากที่นั่นเพื่อเอามาผลิตครีมผิวหยกสายการผลิตเหล่านี้เพียงอย่างเดียวมีราคามากกว่าหกแสนล้านนอกจากนี้ยังสั่งซื้อโรงเรือนเพาะปลูกอุณหภูมิค
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 409
หลิวเสี่ยวอวี้เป็นเพียงนักศึกษาชั้นปีสามเท่านั้นสถานะทางการเงินของครอบครัวไม่ดีนัก เต้นรำเธอก็เรียนด้วยตัวเองเธอมาที่นี่เพียงเพื่อทำงานพาร์ตไทม์ หาเงินค่าครองชีพและค่าเล่าเรียนเล็กน้อยส่วนที่เหลือก็ส่งกลับบ้านให้พ่อแม่ที่แก่เฒ่าและป่วยบ่อยถึงภาระบนบ่าของเธอจะหนักอึ้ง แต่ก็ล้ำเส้นในหลักการของตัวเองไม่เช่นนั้นด้วยหน้าตาและความสามารถของเธอ แค่เธอออกไปรับแขกเพียงไม่กี่คน ก็สามารถทำให้ทั้งครอบครัวมีชีวิตที่สุขสบายได้“ไม่นะ พี่ชาย ปล่อยฉันไปเถอะ” หลิวเสี่ยวอวี้ถอยไปที่มุมห้อง ถอยจนไม่สามารถถอยไปไหนได้อีกเวลานี้เธอไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากร้องขอความเมตตาสุดชีวิตเท่านั้นสำหรับพวกโรคจิตกลุ่มนี้ ยิ่งหลิวเสี่ยวอวี้ร้องขอความเมตตามากเท่าไร พวกเขาก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นเท่านั้น“ยินดีต้อนรับค่ะเถ้าแก่”เย่ซิวและเวินหว่านเอ๋อร์มาถึงประตูทางเข้าสถานบันเทิงสตาร์ไลท์คลับ ผู้จัดการร้านคือหญิงสาวหุ่นอวบอิ่ม สวมกางเกงขาสั้น ใส่เสื้อครอป เดินออกมาทักทายเธอชื่อหลิวอวี่เย่ซิวแจ้งให้เธอทราบล่วงหน้าเมื่อมาถึงแล้ว เย่ซิวเดินตรงไปที่ลิฟต์โดยไม่พูดไร้สาระใด ๆ ติ้ง!ขณะที่ลิฟต์เปิดออก เป็
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 410
เมื่อประตูถูกถีบออก สายตาหลายคู่จ้องมองไปที่เย่ซิวจอมยุทธหัวรุนแรงคนหนึ่งคว้าขวดเหล้าบนโต๊ะขว้างไปที่หัวของเย่ซิว พร้อมกับด่าทออย่างเสีย ๆ หาย ๆ แต่ก่อนที่เขาจะเข้าใกล้เย่ซิว เวินหว่านเอ๋อร์ที่อยู่ข้างหลังก็ได้เตะเขากระเด็นออกไปกระแทกกำแพงอย่างแรงปึก!เมื่อทุกคนในห้องเห็นเวินหว่านเอ๋อร์ชัด ๆ เสียงสูดลมหายใจก็ดังขึ้นทันทีตาวหวังกำลังนั่งอยู่บนโซฟา และหนานหวังกำลังจะปู้ยี่ปู้ยำหลิวเสี่ยวอวี้ รูม่านตาของเขาทั้งสองขยาย บ่งบอกถึงอาการตกใจสุดขีด“เวินหว่านเอ๋อร์!”“แกยังไม่ตาย!”การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของเธอทำให้ทุกคนรู้สึกเหมือนกำลังเผชิญหน้ากับศัตรูตัวฉกาจเพราะในโลกใต้ดินแบ่งออกเป็นสามพรรคพวก ตาวหวังและหนานหวังต้องร่วมมือกันเพื่อต่อสู้กับเธออย่างไรก็ตาม ทั้งสองคนเป็นเพียงจอมยุทธขั้นสูงระดับหกเท่านั้นเมื่อเห็นศัตรูจึงรู้สึกเกลียดชังเป็นธรรมดา เวินหว่านเอ๋อร์ปล่อยแรงอาฆาตแค้นที่น่าสะพรึงกลัวออกมา เธอพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ "วันนี้ พวกแกทุกคนจะต้องชดใช้!"ในมือของตาวหวังถือมีดบินจำนวนหนึ่ง และรวบรวมกำลังภายในทั้งหมดที่มีปล่อยมีดบินไปที่เวินหว่านเอ๋อร์ความเร็วของมันเร็วกว่
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 411
ตาวหวังและหนานหวังคุกเข่าลงบนพื้น ใบหน้าของทั้งคู่มืดมน ในใจเปี่ยมไปด้วยความสิ้นหวังทั้งคู่มองไปที่เย่ซิวเป็นครั้งคราวอย่างสยดสยองใครจะคิดว่าเด็กหนุ่มที่ดูไม่มีพิษภัยคนนี้จะเป็นผู้มีอิทธิพลที่น่ากลัวถึงเพียงนี้!แต่ในเมื่อเย่ซิวไม่ได้ฆ่าพวกเขา ด้วยสติปัญญาของพวกเขาย่อมสามารถเดาได้ว่าเย่ซิวต้องการที่จะให้พวกเขายอมจำนนดังนั้นก่อนที่เย่ซิวจะปริปากพูด พวกเขาก็แสดงความยอมจำนนก่อนส่วนว่าพวกเขาเต็มใจที่จะยอมจำนนต่อคนอื่นจริง ๆ หรือไม่นั้น ไม่มีใครรู้ทั้งคู่คุกเข่าต่อหน้าเย่ซิวและโขกศีรษะไม่หยุด พวกเขาลืมคำว่า ‘ปรมาจารย์ไม่อาจโดนหยามได้’ ไปนานแล้วตราบใดที่รอดชีวิต จะต้องแลกด้วยอะไรก็ยอมเย่ซิวพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ "หว่านเอ๋อร์ ทำลายสัญลักษณ์ของความเป็นชายของพวกเขาซะ"สองหวังโกรธจัดทันที นี่เป็นสิ่งที่พวกเขายอมรับไม่ได้ถ้าไม่มีสิ่งนั้น การมีชีวิตอยู่ต่อจะไปสนุกอะไร?พวกเขาเฝ้าดูเวินหว่านเอ๋อร์เดินใกล้เข้ามา และเตรียมตัวที่จะลุกขึ้นยืนเพื่อต่อต้านแต่ในขณะนี้ คลื่นสังหารอันน่าสะพรึงกลัวปะทุออกมาจากกายของเย่ซิว เหมือนกระแสน้ำบนภูเขา ทำให้พวกเขาจมดิ่งลงในทันที และทั่วทั้งร่างกา
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 412
เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูลิฟต์ เขาก็หันศีรษะทันทีหลังจากเห็นเย่ซิว เขาก็รีบวิ่งเข้าไปหา แล้วถามด้วยความประหลาดใจว่า "เถ้าแก่ เถ้าแก่ไม่ได้รับบาดเจ็บใช่ไหมคะ?"เย่ซิวยิ้มและส่ายหัว "ไปเรียกหลิวอวี่มาที่นี่ แล้วก็เรียกบอดี้การ์ดที่ทรยศคุณมาด้วย"หลิวเสี่ยวอวี้ยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน "พี่อวี่...แล้วก็บอดี้การ์ดพวกนั้นก็หนีไปหมดแล้ว ส่วนพี่หู่ เขาอยู่ตรงนั้น"มือชี้ไปที่ข้าง ๆ เคาน์เตอร์ หัวหน้าบอดี้การ์ดคนนั้นยังคงสลบอยู่ตรงนั้นเย่ซิวยักไหล่ "ช่างเถอะ ในเมื่อหนีไปแล้วก็หนีไป คุณพาผมไปที่ออฟฟิศหน่อย"หลิวเสี่ยวอวี้เปล่งเสียงอืมรับคำ แล้วเดินนำทางพอเดินผ่านพี่หู่ เธอก็เตะพี่หู่หนึ่งทีในออฟฟิศ หลังรินน้ำชาให้กับเย่ซิวและเวินหว่านเอ๋อร์เสร็จแล้ว หลิวเสี่ยวอวี้ก็ยืนอยู่ที่เดิมด้วยความไม่สบายใจเย่ซิวยิ้มอย่างอ่อนโยน "นั่งลงเถอะ มาพูดถึงเรื่องของคุณกันเถอะ"“อ่า” หลิวเสี่ยวอวี้ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและไม่ได้นั่งลงแต่อย่างใด แต่พูดถึงสถานการณ์ที่บ้านอย่างตรงไปตรงมาจนจบเย่ซิวอ่านใจคนได้แม่นมากหลิวเสี่ยวอวี้ผู้นี้มีดวงตาที่ใสสะอาด และร่างกายของเธอก็ไม่มีกลิ่นเน่าเสียเหมือนโสเภณีเหล่
Latest chapter
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1046
ในขณะเดียวกัน เสียงของเย่ซิวก็ดังขึ้นข้างหูเขา "สถานที่แห่งนี้ ห้ามฟื้นฟูขึ้นใหม่ภายในหนึ่งร้อยปี มิเช่นนั้นประเทศจ้านฉงตี้จะต้องหายไปจากโลกใบนี้"นี่เป็นทั้งการดูแคลน และยังเป็นการเหยียดหยามอย่างถึงที่สุดให้พวกเขาต้องเผชิญกับความอัปยศนี้ทุกขณะในช่วงเวลาหนึ่งร้อยปีถือเป็นการโต้กลับอย่างแข็งแกร่งของเย่ซิว หลังจากประเทศจ้านฉงตี้พยายามเล่นงานเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าจักรพรรดิหมีเหล็กกำหมัดแน่นจนเส้นเลือดปูดโปน ความอัปยศอันรุนแรงแผ่ซ่านไปทั่วร่างใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวไปด้วยความโกรธแต่ในความโกรธแค้นนั้นกลับแฝงไว้ด้วยความรู้สึกหมดหนทางอย่างลึกล้ำเพียงชั่วพริบตาเดียวราวกับว่าเขาแก่ลงไปอีกหลายสิบปีเดิมทีเส้นผมของเขายังมีสีดำเหลืออยู่ครึ่งหนึ่ง แต่ตอนนี้กลับขาวโพลนทั้งหมดผู้ช่วยที่อยู่ข้างกาย มองดูสภาพของเขาด้วยความสงสาร ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบา "ตอนนี้พวกเราควรทำอย่างไรดี? จะยิงจรวดออกไปอีกไหม?""ไม่ต้องแล้ว ไม่มีทางเอาชนะเขาได้หรอก"จักรพรรดิหมีเหล็กส่ายศีรษะอย่างเหนื่อยล้า สายตามองไปยังร่องรอยของกระบี่อันใหญ่โตเบื้องหน้า "ดูเหมือนว่า ถึงเวลาที่ฉันจะต้องหาผู้สืบทอดแล้ว"……ม
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1045
เบื้องหน้าของเย่ซิวปรากฏชายชราผู้มีรูปลักษณ์ประหลาดเขามีอายุกว่าร้อยปีแล้ว ดวงตาฝ้าฟางแทบจะลืมขึ้นไม่ได้เส้นผมยาวหลายสิบเมตรถูกถักเป็นเปียและพันรอบร่างกายของตนใต้ฝ่าเท้าของเขามีการ์กอยล์หินเป็นพาหนะ มือขวาถือไม้กายสิทธิ์อันเก่าแก่เย่ซิวกระตุกบังเหียนให้ม้าหยุดลงพลางหรี่ตามองชายชราเล็กน้อย “มีธุระอะไร?”พลังที่แผ่ออกมาจากร่างของชายชราทำให้เย่ซิวรู้สึกได้ถึงอันตรายแม้ว่าจะเป็นเพียงเสี้ยวเดียวก็ตาม“ข้าคือเทพพิทักษ์แห่งประเทศจ้านฉงตี้ ปิดด่านฝึกฝนมาหลายสิบปีแล้วได้ยินว่าประเทศหลงเถิงมีอัจฉริยะที่แข็งแกร่งจึงอยากมาดูให้เห็นกับตา”เย่ซิวไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ “ตอนนี้ก็ได้เห็นแล้ว มีอะไรจะชี้แนะหรือเปล่า?”ดวงตาฝ้าฟางของชายชราเพ่งมองเย่ซิวแน่วแน่ แววตานั้นแฝงไปด้วยอันตรายเล็กน้อยก่อนที่เขาจะยิ้มออกมา“ข้าน่ะเป็นคนอยากรู้อยากเห็นเลยอยากจะประลองกับเจ้าสักหน่อย ไม่รู้ว่าจะรับคำท้าหรือไม่”เย่ซิวสัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่ซ่อนเร้นของอีกฝ่ายที่บอกว่าเป็นการประลองคงเป็นแค่ข้ออ้างจุดประสงค์ที่แท้จริงคือก็แค่อยากทดสอบพลังของตนเองกับเขาเท่านั้น“ฉันไม่มีคำว่าประลองอะไรทั้งนั้น ถ้าคุณคิ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1044
ทั้งคืนผ่านไปด้วยความว้าวุ่นใจและความกระสับกระส่าย เธอแทบไม่ได้หลับเลยเวลาแปดโมงเช้า เย่ซิวยืนอยู่ริมหน้าต่างมองออกไปยังทิวทัศน์ภายนอกอากาศสดชื่น เสียงนกร้องและกลิ่นหอมของดอกไม้กระจายไปทั่ว ที่นี่มีนกยูงเลี้ยงไว้อยู่หลายตัว บรรยากาศเหมาะแก่การอยู่อาศัยอย่างยิ่ง“คุณเย่ตื่นเช้าจังเลยนะคะ” ลิลิธเดินเข้ามาพร้อมกับก้าวย่างที่อ่อนช้อยดุจแมวป่าฝ่าเท้าขาวผ่องราวหิมะสัมผัสพื้นเบา ๆ ทีละก้าวก่อนจะหยุดอยู่ข้าง ๆ เย่ซิวเธอจ้องมองใบหน้าด้านข้างของเขาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ยั่วยวนหลังจากฝึกฝนตลอดทั้งคืน พลังของลิลิธก็พุ่งทะยานขึ้นอย่างมหาศาลตอนที่เธอมาที่นี่ เธอไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะสามารถพัฒนาขึ้นได้เร็วขนาดนี้หากเป็นไปได้ เธอเองก็อยากบำเพ็ญร่วมกับเย่ซิวตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงทั้งวันทั้งคืนบางทีเธออาจสามารถบรรลุถึงระดับพลังที่ไม่มีใครในประเทศจ้านฉงตี้เคยไปถึงมาก่อนแต่น่าเสียดายที่คงเป็นแค่ความฝันที่เป็นไปไม่ได้เย่ซิวไม่ได้ตอบอะไร สายตาของเขายังคงจ้องไปข้างนอกโดยไม่กะพริบตาจินตานห้าสีของเขาหมุนวนอย่างบ้าคลั่งรัศมีพลังที่ส่องออกมาราวกับพระอาทิตย์ที่สว่างไสวและแข็งแกร่งไ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1043
เคย์ฟี่พาลิลิธกลับมาที่ห้องของเธอเธอกับพูโรแยกกันนอนมานานแล้วหลังจากปิดประตู เธอก็รีบดึงลิลิธเข้าไปในห้องน้ำอย่างกระตือรือร้นน้ำร้อนถูกเตรียมไว้ล่วงหน้าแล้วจากนั้นเคย์ฟี่ก็ปิดประตูห้องน้ำเสียงดังปังไม่นานนักก็มีเสียงอุทานของเคย์ฟี่ดังออกมาเป็นระยะด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความอิจฉาลึก ๆครึ่งชั่วโมงต่อมา ทั้งสองก็เดินออกมาจากห้องน้ำเคย์ฟี่ช่วยลิลิธแต่งตัวกับมือ จากนั้นก็ลงเครื่องสำอางให้เธอก่อนจะฉีดน้ำหอมสุดหรูราคาแพงเดิมทีลิลิธก็เป็นหญิงงามอยู่แล้ว แต่ตอนนี้เสน่ห์ของเธอกลับเพิ่มขึ้นไปอีกระดับเธอมองเงาตัวเองในกระจกก่อนจะพยักหน้าด้วยความพอใจ ความมั่นใจของเธอเพิ่มขึ้นมาอีกหลายส่วนจากนั้นเคย์ฟี่ก็พาลิลิธไปยังห้องของเย่ซิว เธอเคาะประตูเบา ๆภายในห้อง แน่นอนว่าเย่ซิวไม่มีความจำเป็นต้องนอนพักเขาเพิ่งกลั่นโอสถไปหลายเตา ซึ่งทั้งหมดนี้ก็เอาไว้ใช้เพื่อเพิ่มพลังบำเพ็ญตนแม้ว่าตอนนี้ผลลัพธ์ของมันอาจจะไม่ได้ทรงพลังมากนัก แต่ถ้าปริมาณมากพอก็ยังสามารถช่วยได้ตอนนี้เขามีโอสถกว่าพันเม็ดแล้วก๊อก! ก๊อก!เสียงเคาะประตูดังขึ้นจากด้านนอก เย่ซิวชะงักเล็กน้อยก่อนจะเก็บเตาหลอมและโอสถท
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1042
แต่ลิลิธกลับมีพรสวรรค์ในศาสตร์ด้านนี้สูงมาก จนสามารถฝึกฝนไปถึงระดับที่ไม่เคยมีใครทำได้มาก่อนผู้ชายทั่วไปไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งกับเธอเลยไม่เช่นนั้น วันรุ่งขึ้นมีหวังกลายเป็นซากศพแห้งตายอย่างแน่นอนแม้ว่าลิลิธจะมีชื่อเสียงด้านความงามโด่งดังไปทั่ว แต่กลับไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งกับเธอเคย์ฟี่ดวงตาเป็นประกาย “ความคิดนี้ไม่เลวเลยนะ ลิลิธต้องเจอกับผู้ชายที่แข็งแกร่งระดับเย่ซิวเท่านั้นถึงจะรับมือไหวพอลิลิธทำสำเร็จแล้วเข้าไปอ้อนเย่ซิวอีกหน่อยลองชวนให้เขามาลองพี่น้องสุดเซ็กซี่ บางทีเขาอาจจะไม่ปฏิเสธก็ได้”พรีเอลล์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ รีบพูดแทรกขึ้นมา “อย่าลืมแม่ลูกสุดแซ่บด้วย”เคย์ฟี่หัวเราะคิกคัก “อันนี้ก็ต้องดูที่ผลงานของลูกในอนาคตแล้วล่ะ”พูทมองด้วยความอิจฉาผู้ชายที่แท้จริงต้องเป็นแบบเย่ซิว ต้องผ่านดงดอกไม้นับไม่ถ้วนโดยไม่ทิ้งร่องรอยน่าเสียดายที่ถึงแม้เขาจะมีฝีมือพอตัว แต่เมื่อเทียบกับเย่ซิวแล้วยังห่างชั้นกันเกินไปแถมสาว ๆ ที่เขาเคยได้มาก็ยังไม่มีคุณภาพดีเท่านี้เลยด้วยซ้ำหลังจากหารือกันเสร็จ เคย์ฟี่ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาลิลิธด้วยตัวเองณ เมืองระดับแนวหน้าของประเทศจ้านฉงตี้
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1041
เย่ซิวมองสิ่งของที่วางอยู่ตรงหน้าตัวเองโดยไม่มีปฏิกิริยาอะไรมากนักตอนนี้เงินทองพวกนี้ไม่ได้มีผลอะไรมากนักสำหรับเขาแล้วแต่รถยนต์ลอยตัวนั่นนับว่ายังพอมีค่าอยู่บ้างเขาย่อมรู้ดีว่าผู้หญิงคนนี้ทำแบบนี้เพราะอะไรต้องยอมรับว่าเธอมีความกล้าหาญไม่น้อยเลยทีเดียวแต่เพียงแค่นี้ยังไม่พอที่จะทำให้เขาเชื่อใจเธอได้อย่างสมบูรณ์“ของพวกนี้ฉันรับไว้ แต่ถ้าพวกเธอยอมย้ายสำนักงานใหญ่ไปที่สำนักโอสถจะยิ่งดีเข้าไปอีก”หากเป็นเช่นนั้น ส่วนหนึ่งของกำไรที่พวกเขาได้รับในแต่ละปีจะต้องเสียภาษีนอกจากนี้ยังช่วยแก้ปัญหาการพัฒนาบุคลากรท้องถิ่นของสำนักโอสถได้อีกด้วยที่สำคัญที่สุดคือสามารถใช้เป็นมาตรการควบคุมพวกเขาได้หากในอนาคตพวกเขาไม่เชื่อฟังหรือกระทำสิ่งใดที่เป็นภัยต่อสำนักโอสถเย่ซิวสามารถริบทรัพย์สินทั้งหมดของสำนักงานใหญ่ของพวกเขาไปได้ทันทีเมื่อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไปทันทีเย่ซิวกำลังกุมจุดอ่อนของพวกเขาไว้อย่างแน่นหนาพูโรหัวเราะเสียงดัง “นี่เป็นเรื่องสำคัญมาก บริษัทไม่ได้เป็นของผมเพียงคนเดียว ผมยังไม่อาจตอบตกลงได้ทันทีขอให้ผมจัดประชุมผู้ถือหุ้นในวันพรุ่งนี้ก่อน แล้วผมจะหารือก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1040
นั่นคือสายตาที่มองลงมาจากระดับชีวิตที่สูงกว่าราวกับพวกเขาไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันเย่ซิวตบไปที่หัวม้าศึกเพลิงน้ำแข็งเบา ๆ มันจึงยอมเก็บพลังของตัวเองกลับไป เปลวไฟที่ลุกโชนอยู่ใต้กีบเท้าก็ค่อย ๆ มอดลงเคย์ฟี่มองเย่ซิวด้วยสายตาร้อนแรงตอนนี้เขาดูสง่างามและทรงอำนาจ ทั้งยังหล่อเหลาเกินบรรยาย เหนือกว่าเจ้าชายขี่ม้าขาวในฝันของเธอเสียอีกเธอถึงกับน้ำลายสอโลกนี้มีผู้ชายที่สมบูรณ์แบบขนาดนี้ได้อย่างไรเย่ซิวหยิบของจำนวนหนึ่งออกมาจากแหวนผนึกของแล้ววางลงตรงหน้าพรีเอลล์กับพวกพ้อง “นี่คือส่วนแบ่งของพวกเธอในครั้งนี้ เอาไปได้เลย”พรีเอลล์ก้มลงมองของตรงหน้า จากนั้นสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันที “ของพวกนี้มันไม่ใช่ของที่พวกเราเคยได้มาจากเรือรบของประเทศจ้านอิงตี้ครั้งก่อนเหรอ?”สิ่งที่เย่ซิวนำออกมาเป็นชุดเกราะและอาวุธต่าง ๆ ที่ได้มาเมื่อนานมาแล้ว“ใช่” เย่ซิวพยักหน้าโดยไม่ปิดบัง “ของที่ฉันได้จากข้างในมีค่ามากเกินไป ไม่สามารถให้พวกเธอได้เลยต้องใช้ของพวกนี้แทน”แม้สองพี่น้องจะรู้สึกไม่ค่อยพอใจนัก แต่ก็ไม่กล้าแสดงออกมาในตอนนี้พูทแววตาเป็นประกายขึ้นมา จากนั้นก็ฉีกเสื้อเป็นผืนเล็ก ๆ แล้วใช้มันมัด
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1039
เย่ซิวแสยะยิ้มมุมปาก “แกลองเดาดูสิว่าทำไมฉันถึงมั่นใจกล้าปล่อยแกออกมา”ม้าศึกเพลิงน้ำแข็งรู้สึกถึงบางสิ่งที่ไม่ดีขึ้นมาทันทีแต่มันยังไม่ทันได้คิดให้ถี่ถ้วน เย่ซิวก็เริ่มขยับริมฝีปากร่ายคาถาบางอย่างออกมาทันทีที่เสียงคาถาดังก้องในอากาศ ม้าศึกเพลิงน้ำแข็งก็กรีดร้องอย่างเจ็บปวดทั่วร่างของมันปรากฏอักขระเรืองแสงผุดขึ้นมาจากผิวหนัง ค่อย ๆ ก่อตัวเป็นโซ่ตรวนล่องหนที่พันธนาการมันเอาไว้อย่างแน่นหนามันทรุดลงกับพื้นกลิ้งไปมาอย่างบ้าคลั่งด้วยความทรมาน“สารเลว เหตุใดเจ้าถึง…พอได้แล้ว หยุดเดี๋ยวนี้ บอกว่าให้หยุดอย่างไรเล่า!”มันส่งเสียงร้องปวดร้าวจนใจแทบแตกสลายความปรารถนาที่จะฆ่าเย่ซิวที่มันเคยมีนั้นก็หายไปหมด ตอนนี้เหลือเพียงความหวาดกลัวอย่างท่วมท้นเท่านั้นเย่ซิวมีสีหน้าเรียบเฉยไร้ซึ่งความเมตตา และเขาไม่คิดจะหยุดแต่อย่างใด เขาสวดคาถาต่อเนื่องเป็นเวลากว่าสิบนาทีจนม้าศึกเพลิงน้ำแข็งถูกทรมานจนแทบไม่เหลือแรง เขาจึงหยุดลงในที่สุดตอนนี้ลมหายใจของมันสับสนวุ่นวาย ไม่มีท่าทีเย่อหยิ่งโอหังเช่นตอนแรกอีกต่อไปสายตาที่มันมองเย่ซิวเต็มไปด้วยความหวาดกลัวเมื่อเย่ซิวมีคาถานี้อยู่ในมือ เขาก็สามาร
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1038
เย่ซิวกำลังจะเดินออกจากห้องไปแต่ทันใดนั้น เขาหันไปมองที่กลางห้องก่อนจะดีดนิ้วส่งปราณกระบี่ออกไปทำลายพื้นด้านล่างปรากฏว่าข้างใต้มีช่องลับซ่อนอยู่ภายในนั้นมีหีบสีดำใบหนึ่งวางอยู่เย่ซิวสร้างร่างแยกขึ้นมาเพื่อเข้าไปเปิดมันภายในมีม้วนหนังสัตว์ปริศนาที่ไม่รู้ว่าทำจากหนังของสัตว์ชนิดใดเขาหยิบขึ้นมาดู พบว่ามีตัวอักษรเรียงรายแน่นหนาอยู่เต็มไปหมดแต่ไม่ใช่ตัวอักษรที่ใช้กันในปัจจุบัน เย่ซิวจึงอ่านมันไม่ออกในทันทีเขาทำได้แค่เก็บมันไว้ก่อน แล้วค่อยหาทางแก้ไขปริศนาในภายหลังตอนนี้สิ่งที่เหลืออยู่ก็มีเพียงแค่ม้าศึกเพลิงน้ำแข็งเท่านั้นจากนั้นเย่ซิวก็เดินไปยังจุดที่มันถูกผนึกไว้ทันทีที่ม้าศึกเพลิงน้ำแข็งสัมผัสได้ถึงการเข้าใกล้ของเขา มันก็เริ่มส่งเสียงโหยหวนขึ้นมา“ข้ายอมแล้วพี่ชาย ท่านเป็นบรรพบุรุษของข้าเลย ปล่อยข้าไปเถอะ อย่าดูดพลังข้าอีกเลย ถ้าดูดต่อไปข้าต้องตายจริง ๆ แน่”มันไม่เคยเจอมนุษย์ที่โหดร้ายบ้าคลั่งขนาดนี้มาก่อนถ้าไม่ใช่เพราะร่างกายของมันแข็งแกร่งแต่กำเนิด ป่านนี้มันคงสลายไปแล้วเย่ซิวไม่คิดจะเสียเวลาคุยไร้สาระกับมัน เขาก้าวไปข้างหน้าโอบกอดหนึ่งในเสาหลักของผนึก ก่
