LOGINShare
บทที่ 409
Related chapters
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 410
เมื่อประตูถูกถีบออก สายตาหลายคู่จ้องมองไปที่เย่ซิวจอมยุทธหัวรุนแรงคนหนึ่งคว้าขวดเหล้าบนโต๊ะขว้างไปที่หัวของเย่ซิว พร้อมกับด่าทออย่างเสีย ๆ หาย ๆ แต่ก่อนที่เขาจะเข้าใกล้เย่ซิว เวินหว่านเอ๋อร์ที่อยู่ข้างหลังก็ได้เตะเขากระเด็นออกไปกระแทกกำแพงอย่างแรงปึก!เมื่อทุกคนในห้องเห็นเวินหว่านเอ๋อร์ชัด ๆ เสียงสูดลมหายใจก็ดังขึ้นทันทีตาวหวังกำลังนั่งอยู่บนโซฟา และหนานหวังกำลังจะปู้ยี่ปู้ยำหลิวเสี่ยวอวี้ รูม่านตาของเขาทั้งสองขยาย บ่งบอกถึงอาการตกใจสุดขีด“เวินหว่านเอ๋อร์!”“แกยังไม่ตาย!”การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของเธอทำให้ทุกคนรู้สึกเหมือนกำลังเผชิญหน้ากับศัตรูตัวฉกาจเพราะในโลกใต้ดินแบ่งออกเป็นสามพรรคพวก ตาวหวังและหนานหวังต้องร่วมมือกันเพื่อต่อสู้กับเธออย่างไรก็ตาม ทั้งสองคนเป็นเพียงจอมยุทธขั้นสูงระดับหกเท่านั้นเมื่อเห็นศัตรูจึงรู้สึกเกลียดชังเป็นธรรมดา เวินหว่านเอ๋อร์ปล่อยแรงอาฆาตแค้นที่น่าสะพรึงกลัวออกมา เธอพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ "วันนี้ พวกแกทุกคนจะต้องชดใช้!"ในมือของตาวหวังถือมีดบินจำนวนหนึ่ง และรวบรวมกำลังภายในทั้งหมดที่มีปล่อยมีดบินไปที่เวินหว่านเอ๋อร์ความเร็วของมันเร็วกว่
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 411
ตาวหวังและหนานหวังคุกเข่าลงบนพื้น ใบหน้าของทั้งคู่มืดมน ในใจเปี่ยมไปด้วยความสิ้นหวังทั้งคู่มองไปที่เย่ซิวเป็นครั้งคราวอย่างสยดสยองใครจะคิดว่าเด็กหนุ่มที่ดูไม่มีพิษภัยคนนี้จะเป็นผู้มีอิทธิพลที่น่ากลัวถึงเพียงนี้!แต่ในเมื่อเย่ซิวไม่ได้ฆ่าพวกเขา ด้วยสติปัญญาของพวกเขาย่อมสามารถเดาได้ว่าเย่ซิวต้องการที่จะให้พวกเขายอมจำนนดังนั้นก่อนที่เย่ซิวจะปริปากพูด พวกเขาก็แสดงความยอมจำนนก่อนส่วนว่าพวกเขาเต็มใจที่จะยอมจำนนต่อคนอื่นจริง ๆ หรือไม่นั้น ไม่มีใครรู้ทั้งคู่คุกเข่าต่อหน้าเย่ซิวและโขกศีรษะไม่หยุด พวกเขาลืมคำว่า ‘ปรมาจารย์ไม่อาจโดนหยามได้’ ไปนานแล้วตราบใดที่รอดชีวิต จะต้องแลกด้วยอะไรก็ยอมเย่ซิวพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ "หว่านเอ๋อร์ ทำลายสัญลักษณ์ของความเป็นชายของพวกเขาซะ"สองหวังโกรธจัดทันที นี่เป็นสิ่งที่พวกเขายอมรับไม่ได้ถ้าไม่มีสิ่งนั้น การมีชีวิตอยู่ต่อจะไปสนุกอะไร?พวกเขาเฝ้าดูเวินหว่านเอ๋อร์เดินใกล้เข้ามา และเตรียมตัวที่จะลุกขึ้นยืนเพื่อต่อต้านแต่ในขณะนี้ คลื่นสังหารอันน่าสะพรึงกลัวปะทุออกมาจากกายของเย่ซิว เหมือนกระแสน้ำบนภูเขา ทำให้พวกเขาจมดิ่งลงในทันที และทั่วทั้งร่างกา
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 412
เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูลิฟต์ เขาก็หันศีรษะทันทีหลังจากเห็นเย่ซิว เขาก็รีบวิ่งเข้าไปหา แล้วถามด้วยความประหลาดใจว่า "เถ้าแก่ เถ้าแก่ไม่ได้รับบาดเจ็บใช่ไหมคะ?"เย่ซิวยิ้มและส่ายหัว "ไปเรียกหลิวอวี่มาที่นี่ แล้วก็เรียกบอดี้การ์ดที่ทรยศคุณมาด้วย"หลิวเสี่ยวอวี้ยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน "พี่อวี่...แล้วก็บอดี้การ์ดพวกนั้นก็หนีไปหมดแล้ว ส่วนพี่หู่ เขาอยู่ตรงนั้น"มือชี้ไปที่ข้าง ๆ เคาน์เตอร์ หัวหน้าบอดี้การ์ดคนนั้นยังคงสลบอยู่ตรงนั้นเย่ซิวยักไหล่ "ช่างเถอะ ในเมื่อหนีไปแล้วก็หนีไป คุณพาผมไปที่ออฟฟิศหน่อย"หลิวเสี่ยวอวี้เปล่งเสียงอืมรับคำ แล้วเดินนำทางพอเดินผ่านพี่หู่ เธอก็เตะพี่หู่หนึ่งทีในออฟฟิศ หลังรินน้ำชาให้กับเย่ซิวและเวินหว่านเอ๋อร์เสร็จแล้ว หลิวเสี่ยวอวี้ก็ยืนอยู่ที่เดิมด้วยความไม่สบายใจเย่ซิวยิ้มอย่างอ่อนโยน "นั่งลงเถอะ มาพูดถึงเรื่องของคุณกันเถอะ"“อ่า” หลิวเสี่ยวอวี้ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและไม่ได้นั่งลงแต่อย่างใด แต่พูดถึงสถานการณ์ที่บ้านอย่างตรงไปตรงมาจนจบเย่ซิวอ่านใจคนได้แม่นมากหลิวเสี่ยวอวี้ผู้นี้มีดวงตาที่ใสสะอาด และร่างกายของเธอก็ไม่มีกลิ่นเน่าเสียเหมือนโสเภณีเหล่
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 413
สินค้าถูกผลิตออกมาแล้ว แต่ยังมีปัญหาใหญ่อยู่นั่นคือจะโฆษณาประชาสัมพันธ์อย่างไรในช่วงนี้เขาดู ๆ ดาราดังไว้หลายคน โดยต้องการเลือกให้เป็นพรีเซนเตอร์แบรนด์ แต่ก็ไม่มีใครเหมาะสมบรรจุภัณฑ์ของครีมผิวหยกออกแบบสไตล์คลาสสิกโดยใช้เครื่องลายครามสีน้ำเงินขาวผสมผสานระหว่างลายดอกโบตั๋นบรรจุภัณฑ์นี้ออกแบบโดยหลิ่วเมิ่งอิ๋น และเย่ซิวก็ชอบมันตั้งแต่แรกเห็นครีมผิวหยกชุดแรกผลิตเพียงห้าพันกล่องเท่านั้นน้ำหนักสุทธิกล่องละสามร้อยกรัม โดยปกติสามารถใช้งานได้นานถึงสองเดือนต้นทุนอยู่ที่หกร้อยบาท และราคาวางขายตั้งไว้ที่สองพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้าบาทราคานี้ถูกกว่าเอสซี่ที่แพงรากเลือดตั้งไม่รู้กี่เท่านอกจากนี้ ครีมผิวหยกยังใช้ประโยชน์ได้หลากหลาย เช่น เสริมความงาม ลบรอยแผลเป็น ลบฝ้ากระจุดด่างดำ ให้ความกระจ่างใส และเพิ่มความชุ่มชื้นพูดได้ว่าผลิตภัณฑ์หนึ่งกล่องเทียบเท่ากับผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ห้าหรือหกรายการ และผลลัพธ์ก็ดีกว่าด้วย แถมยังปลอดสารพิษ ดีต่อโลกและเป็นมิตรต่อสุขภาพอีกด้วยเย่ซิวโทรหาหลายคนได้แก่อวี่เฟยเฟย หลิวอวี้ฝู น่าหลันเยียนหรานและคนอื่น ๆ โดยขอที่อยู่ของพวกเธอ และให้คนส่งผลิตภัณฑ์เหล่านี้ทาง
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 414
ดวงตาคู่นั้นไร้ซึ่งประกาย มีแววหม่นหมองคำพูดที่หมอพูดเมื่อไม่นานมานี้ ยังคงดังก้องอยู่ในจิตใจของเธอ ราวกับมีดคมที่เฉือนร่างเธอครั้งแล้วครั้งเล่า“ใบหน้าของคุณพังแล้ว แม้แต่แพทย์ที่มีทักษะทางการแพทย์ดีที่สุดในโลกก็ไม่สามารถฟื้นฟูให้กลับมาเป็นปกติได้”สำหรับหญิงสาววัยเพียงยี่สิบกว่า ๆ อีกทั้งโด่งดังด้วยรูปลักษณ์หน้าตา สิ่งนี้ไม่ต่างกับการฆ่าเธอสองวันต่อมา เธอก็ออกจากโรงพยาบาลแล้วเธอเดินออกทางประตูหลัง แต่ก็ยังถูกนักข่าวหลายคนที่รออยู่ที่นั่นพบกลุ่มนักข่าวพุ่งเข้าไปหาเธอราวกับฝูงผึ้ง แสงแฟลชทิ่มแทงมู่หว่านฉิงราวกับลูกธนูอันแหลมคม“หว่านฉิง ได้ยินมาว่าคุณโดนสาดน้ำกรด เพราะคุณทำให้ใครบางคนขุ่นเคืองเข้า”“ตอนนี้คุณเสียโฉมแล้วหรือเปล่า?”“ถอดหน้ากากอนามัยออกให้เราดูหน่อยค่ะ”……ผู้จัดการของเธอพยายามสกัดกั้นนักข่าวเหล่านี้อย่างสุดความสามารถแต่ก็ไม่มีอะไรสามารถหยุดนักข่าวบันเทิงที่คลั่งไคล้ภาพข่าวเด็ดเหล่านี้ได้เลยมีคนพุ่งเข้ามาและฉีกหน้ากากอนามัยของมู่หว่านฉิงออกใบหน้าที่สวยงามแต่เดิมนั้นตอนนี้น่าเกลียดมาก เหมือนกับเปลือกส้มที่ถูกตากแห้งและถูกขยี้อย่างหนัก ใครเห็นก็รู้สึกพ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 415
เย่ซิวพูด "ผมไม่ใช่นักข่าวบันเทิง"แต่ผู้จัดการไม่เชื่อ และยืนอยู่หลังประตูด้วยความโกรธ "รีบไสหัวออกไปจากที่นี่ซะ ไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจ!"เย่ซิวทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายไม่ยอมฟังในสิ่งที่เขาพูดเลยเขาถอยหลังไปสองสามก้าวมู่หว่านฉิงอาศัยอยู่ในบ้านเดี่ยวเขามองไปรอบ ๆ พูดขอโทษในใจ แล้วเลือกปีนเข้าไปทางหน้าต่างที่เปิดอยู่บนชั้นสองในช่วงเวลาฉุกเฉินก็ต้องใช้วิธีฉุกเฉินเท่านั้นบังเอิญที่หน้าต่างบานที่เย่ซิวเลือกนั้นเป็นห้องนอนของมู่หว่านฉิงพอดีเธอนอนนิ่งอยู่บนเตียงโดยไม่ขยับเขยื้อนเลย ดวงตาจ้องมองไปยังเพดานด้วยความว่างเปล่าเย่ซิวเดินเข้าไปหา มองดูใบหน้าที่เสียโฉมของเธอ แล้วส่ายหัวเล็กน้อย แต่ไม่ได้รู้สึกรังเกียจแต่อย่างใด“พี่หว่านฉิง มาทานอะไรสักหน่อยเถอะ…กรี๊ด แกเป็นใคร!”ทันทีที่ผู้จัดการเปิดประตูก็เห็นชายแปลกหน้ายืนอยู่ข้างเตียงของมู่หว่านฉิงด้วยความตกใจ จึงกรีดร้องและรีบวิ่งเข้าใส่ทันทีเย่ซิววางมือข้างหนึ่งบนหน้าผากของเธอ ไม่ว่าหญิงสาวจะพยายามแค่ไหน เธอก็ไม่สามารถเข้าใกล้เขาได้เย่ซิวพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า "ผมไม่มีเจตนาร้าย ผมมาที่นี่เพื่อช่วยรักษาใบหน
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 416
เย่ซิวช่วยสาวน้อยขึ้นมาและพูดด้วยรอยยิ้ม "คุณชื่ออะไร?"สาวน้อยปาดน้ำตาบนใบหน้าของเธอ "ฉันชื่อเสี่ยวจวี๋ค่ะ ถ้าคุณสามารถช่วยพี่หว่านฉิงให้หายได้ฉันจะยอมเป็นอนุภรรยาของคุณเลย"เสี่ยวจวี๋อายุประมาณยี่สิบสี่ถึงยี่สิบห้าปี ด้วยรูปร่างที่เล็กและมีกระเล็ก ๆ บนใบหน้า เธอจึงจัดอยู่ในประเภท 'โลลิ’[footnoteRef:0] [0: โลลิ (Loli) - เด็กผู้หญิงที่อายุน้อยกว่า หรือพยายามดูอ่อนกว่าวัย ตัวเล็กน่ารัก] คะแนนรวมร้อยคะแนนเธอก็น่าจะได้สักเจ็ดสิบคะแนนเย่ซิวไม่ได้ตอบคำถาม แต่พูดกับมู่หว่านฉิงแทนว่า “ใบหน้าของคุณสามารถหายได้นะ และจะดีขึ้นกว่าที่ผ่านมาด้วย”“แต่ผมมีข้อกำหนดหนึ่งข้อ นั่นคือ คุณต้องยกเลิกสัญญากับบริษัทปัจจุบันของคุณ”ขณะที่มู่หว่านฉิงกำลังจะพูด โทรศัพท์ของเสี่ยวจวี๋ก็ดังขึ้นหลังจากมองดูสายเรียกเข้าแล้ว เธอก็สูดหายใจเข้าอย่างเย็นชา "ผู้อำนวยการหลี่!" เธอกดรับสาย จากนั้นก็กดเปิดลำโพงแล้วพูดด้วยความฉุนเฉียว "มีอะไร?"เสียงของชายวัยกลางคนดังขึ้น "หว่านฉิงอยู่ที่ไหนล่ะ?"“มีอะไรจะพูดก็พูดมาตรง ๆ!”อีกฝ่ายก็ไม่โกรธเช่นกัน และพูดอย่างสบาย ๆ "เจ้าของธุรกิจเหมืองถ่านหินเพิ่งติดต่อฉันมา
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 417
“ฉันหวังว่าคุณจะถ่ายทอดสดได้โดยไม่หยุดพัก ชาวเน็ตมากมายจะได้เห็นกระบวนการฟื้นฟูของคุณ”คำขอนี้ทำให้มู่หว่านฉิงประหลาดใจแต่หลังจากลังเลเล็กน้อย เธอก็ตอบตกลงและพูดกับเสี่ยวจวี๋ว่า "ใช้บัญชีโซเชียลของฉันโพสต์ข้อความได้เลยว่า ฉันจะเริ่มถ่ายทอดสดภายในครึ่งชั่วโมง แบบที่โชว์หน้าฉันเองด้วย" เสี่ยวจวี๋พยักหน้าและไปเตรียมตัวเมื่อเสี่ยวจวี๋เผยแพร่ข้อมูลออกไป ก็จุดชนวนบนโลกอินเทอร์เน็ตอย่างรวดเร็วสื่อและบริษัทความบันเทิงนับไม่ถ้วนกำลังแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้กันอย่างดุเดือด- “ข่าวใหญ่ ดาราสาวตกอับจะถ่ายทอดสดเผยหน้าตัวเอง!”- “เธอทำอย่างนี้มีเจตนาอะไรกัน?”- “คงอยากจะได้รับความเห็นอกเห็นใจและให้ชาวเน็ตส่งของขวัญให้เธอล่ะมั้ง”- “ฮ่าฮ่า อดีตดาราสาวตกอับขนาดนี้ ทั้งน่าเศร้าและน่าอับอายจริง ๆ”- “คว่ำบาตรยายผู้หญิงน่าเกลียดคนนี้ซะ อย่าปล่อยให้เธอออกมาทำให้ผู้คนรู้สึกรังเกียจ!”……โลกอินเทอร์เน็ตอยู่ในความโกลาหล แต่โลกแห่งความเป็นจริงมู่หว่านฉิงกำลังเริ่มยุ่งอยู่กับงานแล้วตามคำขอของเย่ซิว เธอต้องถ่ายทอดสดอย่างต่อเนื่องเป็นเวลาหลายวันในช่วงนี้เธอจะไม่สามารถอาบน้ำหรือเข้าห้
Latest chapter
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 890
หยางถิงถิงชิงตอบก่อนว่า “หนึ่งหมื่นล้านบาท ห้ามขาดแม้แต่นิดเดียว”อลิสโกรธจัด “เธอบ้าไปแล้วเหรอ เสื้อผ้าหนึ่งชิ้นราคาหนึ่งหมื่นล้าน ถึงจะทำมาจากทองคำล้วนและประดับด้วยเพชรร้อยเม็ด มันก็ไม่แพงขนาดนั้นหรอก”หยางถิงถิงแค่นเสียงเย็นพลางเหล่ตามองเธอ “ราคาถูกตั้งไว้แบบนี้มาตั้งแต่แรก ฉันไม่ได้ตั้งราคาสูงเกินจริงสักหน่อย ถ้าจ่ายไม่ไหวก็ถอดชุดออกซะ ยาจกเอ๊ย”เย่ซิวรู้สึกหงุดหงิดกับการยั่วยุซ้ำแล้วซ้ำเล่าของหยางถิงถิง และพร้อมที่จะสอนบทเรียนให้กับเธอ “แล้วถ้าผมมีเงินซื้อชุดนี้ล่ะจะว่ายังไง?”หยางถิงถิงกอดอก ทุกส่วนของร่างกายเธอแสดงถึงความดูถูกเหยียดหยามเย่ซิว “ดูจากสภาพนายแล้วทั้งตัวคงจะมีเงินไม่ถึงหนึ่งหมื่นบาทด้วยซ้ำ…คนธรรมดาอย่างนายจะมีเงินหนึ่งหมื่นล้านได้ยังไง”เดิมทีเธออยากจะพูดว่า ‘ไอ้ยาจก’ แต่เมื่อนึกถึงคุณปู่ที่ยังอยู่ข้าง ๆ เธอก็จำต้องเปลี่ยนคำพูดเย่ซิวยิ้มออกมา เดี๋ยวนี้ยังมีคนตัดสินว่าใครรวยหรือจนจากมูลค่าของเสื้อผ้าที่สวมใส่กันอยู่อีกหรือ “แล้วถ้าผมหาเงินมาได้ล่ะ?”“ถ้านายหาเงินหนึ่งหมื่นล้านมาได้ ฉันจะคำนับนายแล้วเรียกนายว่านายท่านสามครั้งไปเลยแต่บอกไว้ก่อนนะว่าเงินนั่นต้
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 889
“ตึง ๆ ๆ …”จู่ ๆ เสื้อผ้าก็พองโตขึ้น ราวกับมีคนพุ่งชนกระจกครอบอย่างต่อเนื่อง ทำให้หยางเฟิงและคนอื่น ๆ พากันตกตะลึง“เกิดอะไรขึ้น?!”“นี่มันบ้าอะไรกันเนี่ย?!”เพล้ง!หลังจากถูกกระแทกหลายครั้งติดต่อกัน กระจกครอบก็แตกเสื้อผ้าลอยมาอยู่ตรงหน้าเย่ซิว จากนั้นมันก็เปล่งแสงวาบ ก่อนที่มันจะสวมเข้าตัวเขาในทันทีสีดำเป็นตัวแทนของความสง่างามและความมีอำนาจ เมื่อได้มาอยู่บนตัวของเย่ซิว ดูเหมือนว่ามันจะถูกตัดเย็บมาเพื่อเขาโดยเฉพาะและพอดีกับตัวเขาอย่างสมบูรณ์แบบแรงกดดันที่มองไม่เห็นแผ่ออกมาจากตัวเขา ภาพนั้นทำให้ม่านตาของหยางถิงถิง หยางเฟิง และอลิสหดตัวลงราวกับพวกเขาได้เห็นการก่อกำเนิดของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่สูงส่ง ซึ่งทำให้พวกเขารู้สึกสั่นสะท้านและอยากสักการะขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว“ช่างเป็นอาภรณ์ที่ล้ำค่าจริง ๆ”เย่ซิวพูดกับตัวเองด้วยความประหลาดใจอย่างมากยิ่งไปกว่านั้น มันยังเป็นอาภรณ์ล้ำค่าชั้นยอด ที่ภายในได้มีการให้กำเนิดจิตวิญญาณเล็ก ๆ ขึ้นมาหรือก็คือสิ่งที่ผู้คนเรียกว่าอาวุธวิญญาณหากในสมบัติชิ้นนั้นมีอาวุธวิญญาณอยู่ คุณภาพและมูลค่าของมันจะเพิ่มมากขึ้นหลายสิบเท่าเพราะมันเป็นสมบัติที
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 888
เธอจินตนาการว่าเย่ซิวจะดูมีอำนาจและสูงสง่าแค่ไหนเมื่อสวมใส่ชุดนี้แค่คิดเท่านี้ก็ทำให้ร่างกายของเธออ่อนระทวยแล้ว จนเผลอคิดเลยเถิดไปอีก สายตาที่เธอมองเย่ซิวเริ่มมีความคิดไม่ซื่อนั่นทำเอาเย่ซิวพูดไม่ออก ผู้หญิงคนนี้นี่นะ…เมื่อหยางถิงถิงได้ยินอย่างนั้นก็กลอกตาใส่เขาและพูดแขวะอีกครั้ง“คุณนี่ก็คิดเพ้อฝันเสียจริง เขาน่ะเหรอคิดจะใส่เสื้อตัวนี้? ไม่ต้องพูดถึงชาติหน้าหรอก ชาตินี้ก็เป็นไปไม่ได้!”อลิสโกรธ “คุณทำตัวไร้มารยาทถึงขนาดนี้ได้ยังไง? ตอนนี้พวกเราเป็นแขกนะ นี่คุณปฏิบัติกับแขกแบบนี้เหรอ?ถ้าต่อไปบริษัทตกไปอยู่ในมือคุณ ไม่ถึงครึ่งปีคงจะล้มละลายแน่”หยางถิงถิงโกรธมาก และขู่อลิสราวกับแมวที่กำลังแยกเขี้ยวยิงฟัน “คุณจะรู้อะไร? เสื้อตัวนี้พิเศษมาก แถมมีพลังประหลาดด้วยคุณปู่ของฉันบอกว่าคนธรรมดาไม่มีทางใส่ได้ คนที่จะใส่ต้องมีดวงชะตาที่กล้าแกร่งมากพอ ไม่อย่างนั้นหากใส่ไปแล้วจะเกิดปัญหาใหญ่แน่”อลิสแค่นเสียงเย็น “มันก็แค่เสื้อผ้าชิ้นเดียวเอง จะมีปัญหาใหญ่อะไรได้”“ถิงถิง หุบปากไปเสียเดี๋ยวนี้เลย ขืนหลานกล้าพูดอีกคำเดียว ปู่จะถูกตัดแกออกจากการสืบทอดบริษัท!”คำพูดของหยางเฟิงนั้นรุนแรงม
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 887
เย่ซิวยังคงสงบ “คุณท่าน ท่านเป็นสหายกับเขาเหรอครับ?”“คุณปู่ของฉันไม่รู้จักวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่อย่างเย่ซิวหรอก” หยางถิงถิงแค่นเสียง ดวงตาของเธอเป็นประกายด้วยความชื่นชม“เย่ซิวคือไอดอลของฉัน เขาต่อสู้กับหลายสิบประเทศเพียงลำพัง แต่สุดท้ายเขาก็สามารถหลบหนีออกมาได้ ชีวิตนี้ฉันจะต้องแต่งงานกับวีรบุรุษอย่างเขาให้ได้”คนระดับพวกเขาย่อมสามารถหาภาพเหตุการณ์การต่อสู้นั้นมาได้โดยเฉพาะหลังจากที่หยางถิงถิงได้เห็นภาพเหล่านั้นแล้ว ความชื่นชมและความรักที่เธอที่มีต่อเย่ซิวก็เพิ่มขึ้นถึงระดับที่ไม่เคยมีมาก่อนจนชมเกินจริงไปมากเกินจริงถึงขั้นไหนน่ะเหรอ?ถึงขั้นที่ว่าผู้ชายคนใดก็ตามที่เธอได้พบเจอล้วนแล้วแต่เป็นขยะไปเลยท่าทางของอลิสดูไม่ค่อยสู้ดีนักเธอเคยได้ยินเรื่องราวของเย่ซิวมาบ้าง แต่ไม่เคยเห็นาภาพเหตุการณ์เหล่านั้นเลย นั่นเป็นเพราะเธอไม่ได้สนใจการต่อสู้และการสังหารใด ๆเย่ซิวเป็นวีรบุรุษของประเทศหลงเถิง แต่สำหรับคนของประเทศจ้านอิงตี้แล้ว เขาคือมลทินที่ไม่อาจลบล้าง และเป็นความอัปยศทว่าหากอลิสและหยางถิงถิงรู้ว่าผู้ชายที่พวกเธอทั้งชอบและเกลียดได้มาอยู่ตรงหน้า ก็ไม่อาจรู้ได้เลยว่าพวกเธอจะมี
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 886
หยางเฟิงพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “ยังไม่ขอโทษทั้งสองคนอีก”“ขอโทษค่ะ ฉันผิดไปแล้ว” หยางถิงถิงกล่าวอย่างไม่เต็มใจหยางเฟิงมองไปที่เย่ซิวและอลิส “พวกเธอทั้งสองคน ฉันตั้งใจจะซื้อชุดนี้กลับไปศึกษา หวังว่าจะได้แรงบันดาลใจใหม่ ๆช่วงนี้ผมอยากออกแบบเสื้อผ้าแบบใหม่ แต่ก็ไม่มีไอเดียเลยหากทั้งสองคนยอมตัดใจจากชุดนี้ ฉันสามารถให้เงินชดเชยแก่พวกเธอได้นะแม้พวกเธออาจจะไม่ได้ขัดสนเรื่องเงิน แต่นี่ก็ถือเป็นความจริงใจจากฉัน”ไม่เสียทีที่เป็นผู้สูงอายุที่ผ่านโลกมาหลายสิบปี วิธีการพูดของเขาทำให้คนฟังรู้สึกสบายใจมากอลิสกำลังจะอ้าปากจะปฏิเสธเธอไม่ขาดแคลนเงินเลย ขอเพียงเธอสามารถทำให้คนที่เธอชอบมีความสุขได้แต่เย่ซิวชิงพูดขึ้นก่อนที่เธอจะได้เอ่ยอะไร “ไหน ๆ ผู้อาวุโสก็ทำธุรกิจด้านเสื้อผ้า ไม่ทราบว่าคุณพอจะมีเสื้อผ้าที่เหมาะกับผมบ้างหรือเปล่าครับ ถ้ามีองค์ประกอบของประเทศหลงเถิงก็จะดีมากครับ”ตัวเขาเองเป็นคนประเทศหลงเถิง จะเป็นการดีที่สุดหากเขาได้สวมใส่เสื้อผ้าที่มีองค์ประกอบของประเทศของเขาได้แต่ชุดพิธีการส่วนใหญ่ในท้องตลาดมักเป็นสไตล์ต่างประเทศหยางเฟิงหัวเราะ “แน่นอนว่ามีอยู่แล้ว เอาอย่างนี้ก็แล้ว
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 885
“พรึ่ด!”อลิสรู้สึกขบขันไปกับเย่ซิวพลางยกนิ้วโป้งให้เขา “ที่รัก คุณพูดได้ดีมากจริง ๆ”เอ็ดโกรธจนตัวสั่น ไม่มีใครกล้าพูดกับเขาแบบนี้มาก่อนแม้เขาจะเป็นเพียงผู้มีพลังวิเศษระดับต่ำสุด แต่สถานะของเขาก็สูงมาก ไปที่ไหนเขาก็เป็นที่เคารพนับถือแต่ตอนนี้เขากำลังถูกเย่ซิวผู้ที่ไม่ได้มีหน้าตาหล่อเหลาอะไรทำให้ขายหน้าต่อหน้าคนมากมาย ใคร ๆ ก็คงจะจินตนาการถึงความโกรธที่อยู่ในใจของเขาได้เขากำหมัดแน่นและแอบรวบรวมพลังวิเศษในร่างกายเพื่อฆ่าคนตรงหน้าต่อหน้าทุกคนเมื่อเห็นว่าเขายังไม่ยอมไป อลิสจึงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋าแล้วพูดว่า “ยังจะรังควานกันไม่เลิกอีกเหรอ? อย่างนั้นฉันจะโทรหาพ่อของฉันเดี๋ยวนี้เลย”สีหน้าของเอ็ดเปลี่ยนไป เขาก็หวาดกลัวขึ้นมาทันที “อย่า ๆ ๆ ผมจะไปแล้วนี่ไงคุณต้องเชื่อนะว่าผมรักคุณเสมอ ผมก็แค่ทำผิดพลาดเหมือนกับที่ผู้ชายทุกคนในโลกนี้เคยทำ ผมขอตัวก่อน คุณใจเย็น ๆ ล่ะ”พูดจบ เขาก็เดินออกไปข้างนอก และก่อนที่จะออกไป เขาจ้องมองเย่ซิวด้วยสายตาเย็นชาผู้หญิงที่อยู่กับเขาก็รีบตามเขาออกไปด้วยพนักงานขายสาวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ยังคงพาคนทั้งสองไปหยุดอยู่ตรงหน้าราวเสื้อผ้าราวกับไม่
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 884
เขาสัมผัสได้เพียงเขาที่งอกบนศีรษะ สายตาที่เขามองเย่ซิวราวกับต้องการจะกินหัวอีกฝ่ายเสียให้ได้อลิสยิ้มเยาะ “นายตาบอดเหรอ ไม่เห็นรึไงว่าเขาเป็นแฟนฉัน”“นี่คุณพูดบ้าอะไร เขาเป็นแฟนคุณ แล้วผมล่ะ? พวกเราคบกันมาตั้งหลายปี แต่คุณกลับทรยศผมแบบนี้เนี่ยนะ!”“ทรยศ?” อลิสเองก็โมโหเช่นกัน “นายยังมีหน้ามาพูดแบบนี้อีกเหรอคิดว่าฉันไม่รู้เหรอว่านายมีผู้หญิงคนอื่นมานานแค่ไหนแล้ว? นายเป็นคนทรยศฉันก่อน ไม่ใช่ฉันที่ทรยศนาย”ดวงตาของเอ็ดฉายแววตื่นตระหนก เขารีบอธิบายอย่างรวดเร็วว่า “อลิส ได้โปรดฟังคำอธิบายของผมก่อน ผมกับเธอเป็นแค่เพื่อนร่วมงานกันเท่านั้นเองนะ”ขณะที่พูด เขาก็รีบดันผู้หญิงที่อยู่ข้างกายออกไปหญิงสาวผู้นี้เองก็รู้ตัวตนของอลิส เธอจึงก้มหัวลงและไม่กล้าพูดอะไรซี้ซั้ว อีกทั้งยังพยายามทำให้ตัวเองเป็นจุดสนใจน้อยที่สุดอลิสพูดอย่างเย็นชา “เรื่องระหว่างเรามันจบไปตั้งแต่วันที่นายทรยศฉันแล้วแล้วนายก็ไม่ได้ผู้หญิงแค่คนเดียว คิดว่าวันนั้นฉันไม่เห็นเหรอว่านายอยู่กับเพื่อนสนิทของฉัน”เอ็ดก้าวไปข้างหน้าเพื่อจะจับมืออลิส แต่กลับถูกเธอปัดมือทิ้ง“ที่รัก คุณเข้าใจผิดแล้ว ผมกับเธอแค่คุยกันเรื่องงานเ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 883
เดิมทีเขาจะออกไปอยู่แล้ว แต่เพราะคำถามของอลิส การออกเดินทางจึงล่าช้าไปมากกว่าหนึ่งชั่วโมงอีกทั้งอลิสยังเสียเวลาอีกครึ่งชั่วโมงในการแต่งหน้าใหม่เย่ซิวสงสัยอย่างมากว่าเธอทำมันโดยตั้งใจทั้งสองคนออกไปข้างนอกเหมือนคู่รักทั่ว ๆ ไปอลิสกอดแขนของเย่ซิว ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อ ผิวพรรณเปล่งปลั่ง และอารมณ์ดีสุด ๆเธอขับรถไปยังถนนสายหนึ่งซึ่งมีความคล้ายคลึงกับถนนของประเทศจ้านอิงตี้มากที่แห่งนี้เรียกว่าถนนมหาเศรษฐีสินค้าทุกอย่างที่นี่ล้วนเริ่มต้นที่ห้าแสนบาท ซึ่งมีเพียงคนรวยเท่านั้นที่สามารถซื้อได้และมักมีหญิงสาวหน้าตาดีแต่งกายด้วยเสื้อผ้าหรูหราเดินไปมาบนถนนสายนี้อยู่เสมอหากเห็นผู้ชายสักคนมาที่นี่ตัวคนเดียวเดินเข้าไปซื้อของในร้านใดร้านหนึ่ง พวกเธอก็จะสร้างความบังเอิญเพื่อพยายามจับสามีรวย ๆแน่นอนว่าย่อมมีผู้ชายที่ต้องการจะหาภรรยาเศรษฐีจากที่นี่ด้วยเธอพูดว่าอยากจะซื้อเสื้อผ้าให้เย่ซิว แต่หลังจากมาถึงที่นี่ อลิสก็ลากเย่ซิวไปซื้อกระเป๋าหลากยี่ห้อ เครื่องประดับ แม้กระทั่งชุดชั้นใน ทำเอาเขาพูดไม่ออกไปชั่วขณะหลังจากที่ติดตามเธอมานานกว่าหนึ่งชั่วโมง ในที่สุดอลิสก็พาเย่ซิวไปที่ร้านขายเส
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 882
หญิงสาวเกิดความกังวลใจขึ้นมาทันที “นายคิดจะไปทำธุระส่วนตัวงั้นเหรอ แบบนี้ไม่ได้นะ พวกเราเป็นสหายร่วมรบกัน นายต้องพาฉันไปด้วยสิ!”“ผมจะไปจัดการเรื่องส่วนตัวนิดหน่อย คุณก็ค่อย ๆ รักษาแผลตัวเองไปแล้วกันนะ ลาก่อน”พูดจบ เย่ซิวก็พังหน้าต่างออกไปพรีเอลล์วิ่งตามไปที่หน้าต่างแต่ก็มองไม่เห็นเงาของเย่ซิวแล้วสีหน้าของเธอขรึมลง จิตสังหารในตัวเธอทำให้อุณหภูมิในห้องลดลงหลายสิบองศา “คอยดูเถอะไอ้สารเลว ไม่ช้าก็เร็วสักวันหนึ่งฉันจะทำให้แกคายทุกสิ่งที่เคยกินไปออกมา!”เมื่อเย่ซิวกลับมาถึงบ้านของอลิส เธอก็ตื่นแล้วหลังจากที่อลิสตื่นขึ้นมาและพบว่าเย่ซิวหายไป เธอก็เกิดอาการตื่นตระหนกและรู้สึกจิตตกทันทีเหตุการณ์เช่นนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน…ตึง! ตนเองก็รู้สึกแปลก เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ได้พบกับเย่ซิวแท้ ๆแต่เมื่อเห็นเย่ซิวกลับมา เธอก็รีบวิ่งไปหาเขาทันที “นายไปไหนมา? ฉันนึกว่านายจะไปโดยไม่บอกลากันซะแล้ว”เย่ซิวยิ้มและกล่าวว่า “ผมไปทานข้าวมาน่ะ”อลิสไม่สงสัยแม้แต่น้อยพลางทำท่าทางกระอักระอ่วน “เป็นเพราะฉันดูแลไม่ดีเอง นายมีเสื้อผ้าที่จะใส่ไปงานเลี้ยงคืนนี้ไหม หรือพวกเราควรไปซื้อตอนนี้เลยดี?”เย่ซ
