MasukShare
บทที่ 308
Bab terkait
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 309
"กรี๊ด!!!"เสวี่ยเหมยกรีดร้องอีกครั้งเคราะห์ดีที่ห้องของเธอเก็บเสียงได้ดีมาก ไม่ว่าเธอจะกรีดร้องอยู่ข้างในดังแค่ไหน ข้างนอกก็ไม่มีใครได้ยินเสียงของเธอไม่เช่นนั้นหากมีคนเข้ามาเห็นฉากนี้ เธอคงได้อับอายหนักกว่านี้เป็นแน่เย่ซิวหยิบชุดเดรสยาวสีดำจากตู้เสื้อผ้ามาและช่วยใส่ให้เธอเนื่องจากเขาไม่มีประสบการณ์ ดังนั้นจึงทำให้เสวี่ยเหมยต้องกรีดร้องออกมาอีกครั้งแล้วครั้งเล่าหลังจากแต่งตัวให้เธอเสร็จแล้ว เย่ซิวก็อุ้มเธอขึ้นมาด้วยมือเดียวแล้วไปที่ห้องน้ำดวงตาของเสวี่ยเหมยเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น เธอก็กรีดร้องดังยิ่งขึ้น "ไม่ อย่าทำแบบนี้..."ซ่าซ่าซ่า...เขาเปิดก๊อกน้ำ ใช้น้ำเย็นจัดราดลงบนศีรษะของเธอ จนเธอไม่สามารถพูดคำที่เหลือได้หลังจากนั้นไม่กี่นาทีเสวี่ยเหมยก็หยุดกรีดร้องเย่ซิวพูดอย่างใจเย็น "ตอนนี้คุณใจเย็นลงแล้วหรือยัง?"เสวี่ยเหมยเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเธอยังคงความเกลียดชังอยู่แต่เธอก็ไม่ได้บ้าคลั่งแล้ว น้ำเสียงของเธอเย็นชา "คุณอยากจะทำอะไรกันแน่!"เย่ซิวคลายจุดสกัดให้เธอเสวี่ยเหมยกลับมาเคลื่อนไหวได้อีกครั้งและกระโดดออกไปทันที โดยรักษาระยะห่างจากเย่ซิว“ออกไป ฉันไม่อยากเจอคุ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 310
เมื่อมาถึงห้องควบคุม เธอก็บอกให้ใครสักคนเปิดวิดีโอของชั่วโมงที่แล้วขึ้นมาหลังจากที่ตรวจสอบเสร็จแล้ว เสวี่ยเหมยรีบบอกให้คนตรวจสอบอุปกรณ์ทั้งหมดทันทีผลก็คือ อุปกรณ์ไม่ได้เสียหายแต่อย่างใดคลื่นแห่งความหนาวเย็นพุ่งขึ้นมาจากฝ่าเท้าของเธออย่างรวดเร็วเธอไม่อยากจะยอมรับในสิ่งที่เห็นเลย“เขาเข้ามาเงียบ ๆ แบบนั้นได้ยังไง หรือว่าเขาล่องหนได้?เสวี่ยเหมยหายใจเข้าลึก ๆ และสั่งให้ทุกคนตรวจสอบบริเวณวิลล่าทั้งหมดอย่างละเอียดทั้งภายในและภายนอกทว่ากลับไม่พบอะไรเลยเสวี่ยเหมยไม่สามารถนิ่งนอนใจได้อีกต่อไป คืนนั้นเธอรีบออกไปพบคนสนิทของเธอทันทีเธอเริ่มกลัวขึ้นมาแล้วจริง ๆระบบเฝ้าระวังทั้งหมดตรวจไม่พบเลยว่า เย่ซิวเข้ามาและออกไปได้อย่างไรนั่นหมายความว่าเย่ซิเข้าออกได้ตามที่เขาต้องการแล้วจะเป็นอย่างไรถ้าหากเย่ซิวแอบย่องขึ้นมาบนเตียงของเธอกลางดึกในขณะที่เธอกำลังหลับ แล้วกระทำการบางอย่างที่ไม่เหมาะสมกับเธอ...เมื่อนึกถึงสิ่งนี้เสวี่ยเหมยก็ตัวสั่นและบอกให้คนขับรถเร่งความเร็วทันทีอย่างไรก็ตาม เธอก็มีธุรกิจและทรัพสินย์มากมายในเมืองหลวงจากนี้ไป เวลาเธอออกไปไหนเธอก็แค่ต้องทำตัวให้เงียบเข้าไว
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 311
ในร้านอาหารมีเพียงเธออยู่แค่คนเดียวเธอไม่ชอบให้ใครมองตอนเธอกินข้าวเธอจัดการกับสิ่งต่าง ๆ อย่างมีสมาธิจึงไม่ได้สังเกตเห็นเลยว่ามีชายคนหนึ่งนั่งอยู่ตรงข้ามเธอเสวี่ยเหมยกินขนมปังในมือหมดแล้ว ก็เอื้อมมือไปหยิบอีกก้อนในจานสายตาของเธอยังคงจับจ้องอยู่ที่คอมพิวเตอร์ทว่าก็หยิบได้เพียงความว่างเปล่าคิ้วสวยขมวดเล็กน้อย เธอเงยหน้าขึ้น และทันใดนั้นขนทั้งร่างของเธอก็ลุกชัน เกือบจะกระโดดขึ้นมาจากที่ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของเธอ เย่ซิวกำลังเคี้ยวขนมปังและมองเธอด้วยรอยยิ้ม"อรุณสวัสดิ์"หัวใจของเสวี่ยเหมยเต้นตึกตัก และสีหน้าของเธอก็ซีดลงไปครู่หนึ่งอ้าปากอยากที่จะตะโกนบางคำออกไปแต่เธอก็ไม่กล้าเพราะออร่าของเย่ซิวได้ตรึงเธอเอาไว้แล้วถ้าเธอมีความผิดปกติแม้เพียงเสี้ยวกระเบียดนิ้ว จะต้องถูกจู่โจมราวกับสายฟ้าอย่างแน่นอนใบหน้าฉีกยิ้มซึ่งน่าเกลียดยิ่งว่าร้องไห้ออกไป "อรุณสวัสดิ์ค่ะ"เย่ซิ่วกินขนมปังจนเสร็จ รอยยิ้มไม่มีเปลี่ยนแปลง "โอนเงินเถอะครับ เรื่องเมื่อคืนนี้คุณยังไม่ลืมใช่ไหม?"เสวี่ยเหมยรู้สึกอึดอัดมากรู้สึกอึดอัดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนในอดีตมีเพียงเธอที่วางแผนเล่นงานและเ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 312
อารมณ์ในตอนนี้รุนแรงเสียยิ่งกว่าเมื่อคืนนี้หลายเท่า“เป็นม้าป่าที่พยศมากจริง ๆ!”เย่ซิวแค่นเสียงเหอะอย่างเย็นชา เขาลงมือรวดเร็วราวกับสายฟ้า ตีลงไปที่เดิมอีกถึงห้าหรือหกครั้งติดต่อกัน"คุณหนู!"ตอนนี้เองเหล่าบอดี้การ์ดข้างนอกที่ได้ยินเสียงทะเลาะก็รีบปรี่เข้ามาและเมื่อพวกเขาเห็นฉากนี้ แต่ละคนก็ชะงักอยู่กับที่สติหลุดไปแล้วในหัวใจของพวกเขา เสวี่ยเหมยนั้นบริสุทธิ์ผุดผ่องเป็นอย่างยิ่ง ไม่เคยให้ชายใดมาสัมผัสเนื้อตัวแม้เพียงปลายก้อย แต่วินาทีนี้เธอกลับกำลังถูกผู้ชายคนหนึ่งจับกดลงกับโต๊ะอย่างป่าเถื่อน"รีบปล่อยคุณหนูเดี๋ยวนี้!""แกกำลังรนหาที่ตาย!"......บอดี้การ์ดแต่ละคนต่างก็ลุกเป็นไฟด้วยความโกรธ และรีบวิ่งไปข้างหน้าพร้อมกับคำรามลั่น"ไสหัวไป!"เย่ซิวอ้าปากและตะโกนดัง ๆ โดยใช้ทักษะราชสีห์คำรามของวัดพุทธคลื่นเสียงที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่าพุ่งโจมตีออกไปทุกทิศทางบอดี้การ์ดเหล่านี้ฉับพลันเกิดอาการเวียนหัวและล้มลงไปกับพื้นก่อนที่จะขยับเข้ามาใกล้ แต่ละคนต่างน้ำลายฟูมปากเย่ซิวยังคงโจมตีต่อไปเสียงที่กระจ่างชัดและไพเราะดังก้องไปทั่วห้องความอัปยศ!ความโกรธแค้น!ความจนปัญญา!แ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 313
“เมื่อคืนนี้ หมอนั่นแข็งแกร่งมากจริง ๆ!”ไป๋อวี้เจี๋ยเพิ่งได้ยินเรื่องของเย่ซิวหลังจากที่เธอตื่นขึ้นมาในตอนเช้าถัดจากเธอ เลขานุการสาวสวยซึ่งกำลังยืนรายงานเธอพูดว่า "นั่นสิคะ กล้าที่จะงัดข้อกับจางรั่วหลิง แถมยังฆ่าลูกน้องมือดีที่สุดของเขาไปอีก ตอนนี้คิดว่าน่าจะกำลังถูกทั้งเมืองตามฆ่าอยู่แน่”ไป๋อวี้เจี๋ยยกมือขึ้นจับแก้มของเธอ ภายในหัวพลันก็ปรากฏภาพของเย่ซิวที่หล่อเหลา สีหน้าของเธอดูซีดลง“จบสิ้นแล้ว ถ้าเขาตายแล้วฉันจะทำยังไง?”“ผมไม่ตายหรอก ไม่ต้องห่วง”จู่ ๆ ก็มีเสียงดังก้องขึ้นในห้อง ทำเอาผู้หญิงทั้งสองคนตกใจสะดุ้งโหยงเย่ซิวปรากฏตัวออกมาราวกับผีดวงตาของหญิงสาวทั้งสองคนเบิกกว้างไป๋อวี้เจี๋ยทำหน้าอย่างกับเห็นผีกลางวันแสก ๆ อย่างไรอย่างนั้น "คุณยังมีชีวิตอยู่?!"เย่ซิวยิ้ม "มันแปลกมากเหรอ?"ไป๋อวี้เจี๋ยสูดลมหายใจเข้าลึกหลายครั้ง ก่อนที่จะสงบสติอารมณ์ลงได้แล้วพูดไปว่า “น่าทึ่งมาก คุณหลบหนีมาจากเงื้อมมือของตระกูลจางได้จริง ๆ ด้วย"เย่ซิวดึงหน้ากากบนใบหน้าของเขาออก ขยำมันแล้วโยนมันทิ้งไปในถังขยะ เขายืนขึ้นแล้วพูดว่า "ไปกันเถอะ ผมจะฝังเข็มให้คุณ"ไป๋อวี้เจี๋ยก็ยืนขึ้นและพูดก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 314
เมื่อเดินผ่านห้องของไป๋อวี้เจี๋ย ประตูก็เปิดออกเห็นว่าเป็นเลขานุการคนนั้นที่เดินออกมา ข้างหลังเธอคือไป๋อวี้เจี๋ยเจ้าตัวสิ่งที่แปลกพิลึกเล็กน้อยคือใบหน้าของทั้งสองนั้นแดงมากเย่ซิวถามออกไป "พวกคุณเป็นอะไรไป?"ไป๋อวี้เจี๋ยเหมือนหัวขโมยตัวน้อยที่ถูกจับได้ว่าขโมยของบางอย่าง ในดวงตาของเธอฉายแววลุกลี้ลุกลนเลขาค่อนข้างสงบกว่ามาก เธอกระแอมหนึ่งทีแล้วตอบไปว่า "ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เรื่องของสาว ๆ คุณก็อย่าถามให้มันมากเกินไปนัก"เย่ซิวไม่ได้เก็บมาใส่ใจ และพูดกับไป๋อวี้เจี๋ยว่า "ผมจะออกไปข้างนอกสักเดี๋ยว"หลังจากนั้นเขาก็สวมหน้ากากอันใหม่คราวนี้รูปลักษณ์ของเขาก็คือชายวัยกลางคนคนหนึ่งเขายังเตรียมหน้ากากอีกอันไว้เผื่อหลิวอวิ้นด้วย“ไป ๆ ๆ จะไปไหนก็รีบไป”ไป๋อวี้เจี๋ยโบกมือซ้ำแล้วซ้ำเล่า หลังจากเพิ่งทำบางเรื่องที่ไม่อาจเอื้อนเอ่ยได้ จู่ ๆ ก็พบเข้ากับเย่ซิว ทำให้เธอรู้สึกตื่นตระหนกมากเย่ซิวพูดว่า "ผมขอพาแม่ของเสวี่ยเอ๋อร์มาพักอยู่ที่นี่ด้วยจะได้ไหม?"“ไม่มีปัญหา”ก่อนออกเดินทาง เย่ซิวยังหันกลับไปมองเธอด้วยสายตาแปลก ๆหลังจากที่เย่ซิวจากไปแล้ว ไป๋อวี้เจี๋ยก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 315
เมื่อชายฉกรรจ์คนนั้นเห็นเย่ซิว พิจารณาจากรูปร่างของอีกฝ่ายที่ผอมบาง หน้าตาก็ธรรมดา แต่กลับกล้าเข้ามาแส่หาเรื่อง ทันใดนั้นเขาก็โกรธจัด “ไอ้แก่ ตรงนี้แกมีสิทธิ์พูดอะไรด้วยเหรอ!"เย่ซิวยังคงตีสีหน้าเย็นชา "ฉันจะพูดอีกครั้ง ไสหัวไปซะ!"จากนั้นชายฉกรรจ์ก็เหวี่ยงหมัดขนาดเท่าหม้อตุ๋นแล้วโจมตีไปที่หน้าของเย่ซิวอย่างไม่พูดพร่ำทำเพลง“ไอ้แก่ ฉันจะทำให้แกพิการเดี๋ยวนี้!”“อ้า ไม่นะ!”เด็กสาวที่อยู่ข้างหลังเย่ซิวกรีดร้องออกมาคนบนรถเองก็เบี่ยงสายตาไปทางอื่น ไม่อาจทนมองต่อไปได้ในความคิดของพวกเขา เป็นไปไม่ได้เลยที่เย่ซิวซึ่งค่อนข้างผอมกว่า จะสามารถเอาชนะชายร่างใหญ่บึกบึนคนนั้น“อ้าก!!”เสียงกรีดร้องดังก้องรถ แต่เสียงนั้นไม่ได้มาจากเย่ซิว ทว่ามาจากชายฉกรรจ์คนนั้นแทนทุกคนนิ่งอึ้งไปแล้วเมื่อพวกเขาเงยหน้าขึ้น ภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าพวกเขา ก็ทำให้ทุกคนต้องเบิกตากว้างเห็นเพียงชายฉกรรจ์ที่เมื่อสักครู่นี้ยังอวดดี บัดนี้ถูกเย่ซิวเหยียบอยู่ใต้ฝ่าเท้า กรีดร้องลั่นด้วยความเจ็บปวดเสียงพูดอุทานในรถดังสนั่น ดวงตาของเด็กสาวเองก็เปล่งประกายด้วยความตื่นเต้นเย่ซิวมองไปที่ชายฉกรรจ์ "แกทำให้ผู้ชายอย่า
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 316
ณ หอพักหอพักนักศึกษาแห่งหนึ่งในเมืองหลวงซูเสี่ยวเสี่ยวเปิดประตู รูมเมททุกคนไปกินข้าวกันหมดแล้ว จึงไม่มีใครอยู่สักคนเธอวางข้าวของไว้บนเตียงของตัวเอง จากนั้นเดินไปเปิดคอมพิวเตอร์มือสองที่ซื้อมาในราคาห้าร้อยหยวนล็อกอินเข้าสู่ซอฟต์แวร์ซื้อขายหุ้นอย่างเชี่ยวชาญมีหุ้นสีเขียวอยู่บนนั้นสองสามตัวเธอติดตามหุ้นเหล่านี้มาหลายปีแล้ว แต่ไม่มีเงินพอที่จะซื้อมันได้ซูเสี่ยวเสี่ยวคลิกที่หุ้นซึ่งอยู่ด้านบนสุด จากนั้นนิ้วทั้งสิบก็รัวลงบนแป้นพิมพ์ เริ่มดำเนินการอย่างรวดเร็วมากสำหรับคนนอก ภาพลักษณ์เธอในสายตาของพวกเขาก็คือเซ่อ ๆ แต่ตอนนี้ดวงตาของเธอเป็นประกายวาววับ ซึ่งแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงถ้าเธอเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอจะเป็นนักธุรกิจหญิงที่ปราดเปรียวมากคนหนึ่งอย่างไม่ต้องสงสัยเลยหลังจากดำเนินการไปได้สักพัก เธอก็หยุดและกระซิบกับตัวเอง "ตอนนี้หุ้นนี้อยู่ในจุดต่ำสุด ถ้าซื้อในตอนนี้ มันจะมีมูลค่าเพิ่มขึ้นอย่างน้อยสิบเท่าภายในหนึ่งสัปดาห์!"เธอไม่ลังเลเลยที่จะลงทุนไปทั้งหมดสองหมื่นหยวน ซึ่งเท่ากับจำนวนเงินที่เย่ซิวโอนให้เธอ!!……เย่ซิวผลักประตูเข้าไป จากนั้นลงกลอนจากด้านในพนักงานก็ไม่แป
Bab terbaru
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1050
ยังมีม้าศึกเพลิงน้ำแข็ง อีกทั้งลู่เสวี่ยเอ๋อร์และพวกเธอล้วนมีระดับพลังอย่างน้อยอยู่ในช่วงสร้างพื้นฐานขั้นกลางบวกกับจักรกลมังกรดำ ทำให้พวกเขาเริ่มมีเค้าลางของมหาอำนาจสิ่งเดียวที่ขาดไปคืออุตสาหกรรมเศรษฐกิจระดับล่าง ซึ่งยังไม่สามารถยกระดับขึ้นมาได้อย่างสมบูรณ์“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว”“จริงสิ” เซี่ยซิ่วซิ่วพูดขึ้นอีกประโยค “ส่งคำเชิญไปให้ประเทศหลงเถิงด้วย ถ้ามีพวกเขาช่วย ประเทศจ้านอิงตี้ก็คงไม่กล้าเล่นตุกติก”เฉินหลานกับหวังซวงตาเป็นประกาย พวกเขาเกือบลืมไปเลยว่าประเทศหลงเถิงเป็นแบ็กอัพที่แข็งแกร่งไม่นาน ข่าวนี้ก็แพร่กระจายไปทั่วโลกดึงดูดสื่อมากมายนับไม่ถ้วนให้พากันรีบไปที่สำนักโอสถแม้แต่นักเดินทางเดียวดายบางคนก็เริ่มเตรียมตัวเดินทางไปเงียบ ๆนี่คือมหกรรมที่ยิ่งใหญ่ระดับสุดยอดคนที่มองการณ์ไกลล้วนมองออกว่าประเทศจ้านอิงตี้ไม่ได้มาด้วยเจตนาดีทั้งที่รู้ว่าเย่ซิวแข็งแกร่งขนาดนั้น แต่ยังกล้าเป็นฝ่ายริเริ่มเปิดการเจรจาแบบนี้ แสดงว่าพวกเขาต้องมีอะไรให้พึ่งพาทางด้านประเทศหลงเถิง หลังจากได้รับข่าวอัครมหาเสนาบดีกับผู้นำก็หารือกันว่าจะส่งใครไปเข้าร่วมนายกรัฐมนตรีเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1049
เส้นผมของหวังซวงยังคงเปียกชื้นเธอสวมชุดนอนผ้าไหมที่แนบสนิทไปกับร่างกาย เผยให้เห็นสัดส่วนอันเย้ายวนของเธอเห็นได้ชัดว่าเธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จเธอนั่งอยู่บนเตียง มือซ้ายถือรูปของเย่ซิว จ้องมองมันด้วยสายตาหลงใหล“อาจารย์ อาจารย์รู้ไหมว่าฉันชอบอาจารย์อาจารย์ช่างหล่อเหลา พลังของท่านก็แข็งแกร่ง ร่างกายของอาจารย์ยังสมบูรณ์แบบ แข็งแกร่งมาก...อาจารย์รู้ไหม? ทุกค่ำคืนฉันมักจะฝันถึงอาจารย์ ในความฝันฉันได้...กับอาจารย์”เธอกัดริมฝีปากเบา ๆ สีหน้าเต็มไปด้วยความปรารถนาเย่ซิวไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าเด็กคนนี้จะมีความคิดเช่นนี้กับตนเองเขาส่ายหน้าเบา ๆ ก่อนจะหมุนตัวจากไปตอนนี้ผู้หญิงรอบตัวเขามีมากพอแล้ว ไม่มีความจำเป็นต้องรับเข้ามาเพิ่มอีกคนเย่ซิวลอยขึ้นไปเหนือสำนักโอสถเขาเงยหน้าขึ้นมองดวงจันทร์ที่แขวนอยู่บนท้องฟ้า พลันเกิดความคิดที่บ้าบิ่นขึ้นมา“บนดวงจันทร์มีอะไรอยู่กันแน่?”แม้ว่าในอดีตจะมีหลายประเทศที่ส่งยานอวกาศพร้อมมนุษย์ขึ้นไปสำรวจ และมีคนจริง ๆขึ้นไปเหยียบดวงจันทร์ได้แล้วแต่ขอบเขตที่พวกเขาเดินทางไปได้นั้นยังมีจำกัดยังมีพื้นที่อันลี้ลับบนดวงจันทร์ที่ไม่เคยถูกค้นพบที่สำคัญ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1048
ภายในห้องลับ เย่ซิวไม่อาจรับรู้ถึงการไหลผ่านของกาลเวลาได้เลยจิตวิญญาณทั้งหมดของเขาจดจ่ออยู่กับการหลอมรวมระดับวิญญาณก่อกำเนิดด้วยรากฐานอันแข็งแกร่งและการเตรียมพร้อมที่เพียงพอ การทะลวงระดับของเขาจึงราบรื่นไร้อุปสรรคในวันที่แปดของการปิดด่าน เขาสามารถควบแน่นระดับวิญญาณก่อกำเนิดได้สำเร็จระดับวิญญาณก่อกำเนิดของเขามีห้าสีเช่นกันยิ่งไปกว่านั้น ขนาดของมันยังใหญ่กว่าระดับวิญญาณก่อกำเนิดขั้นต้นทั่วไปอยู่หนึ่งเท่าพลังวิญญาณเกิดการเปลี่ยนแปลงเชิงคุณภาพอีกครั้งหากเปรียบพลังวิญญาณของเขาในอดีตเป็นเพียงตะปู ตอนนี้มันกลับกลายเป็นกระบี่ยาวเล่มหนึ่งแล้วการเพิ่มพูนของพลัง ส่งผลสะท้อนกลับเข้าสู่ร่างกายโลหิตและกล้ามเนื้อของเย่ซิวเปล่งประกายราวกับอัญมณี ดวงตาของเขาส่องแสงเจิดจ้าดุจตะวันดวงน้อยเพียงแค่คิด ระดับวิญญาณก่อกำเนิดก็แยกออกจากร่าง ลอยขึ้นสำรวจโดยรอบความรู้สึกนี้ช่างแปลกประหลาดยิ่งนักระดับวิญญาณก่อกำเนิดคือผลรวมของจินตานและจิตวิญญาณที่หลอมรวมกันก่อนที่จะทะลวงระดับ หากจิตวิญญาณของเย่ซิวออกจากร่าง มันจะได้รับความเสียหายอย่างร้ายแรงแม้แต่พลังของเขาก็ไม่อาจยื้อเวลาให้อยู่นอกกาย
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1047
ยังคงเป็นที่ห้องทดลองชีวภาพหมายเลขเก้าในประเทศจ้านอิงตี้หลังจากที่ประเทศจ้านอิงตี้ทุ่มเททุกวิถีทางในการเพาะเลี้ยงมาตลอดช่วงเวลานี้นักรบยีนสิบคนกับสิ่งมีชีวิตโบราณก็ได้หลอมรวมจนถึงระดับแปดสิบเปอร์เซ็นต์ เพียงแค่แรงกดดันที่แผ่ออกมาจากพวกเขา ก็ทำให้พื้นของห้องทดลองแทบจะรับไม่ไหว เกิดรอยร้าวมากมายเหล่านักวิทยาศาสตร์ที่อยู่นอกห้องทดลองมองดูพวกเขาด้วยรอยยิ้มแห่งความพึงพอใจแต่ยังไม่ทันที่พวกเขาจะดำเนินการขั้นตอนต่อไป ก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นจู่ ๆ นักรบยีนทั้งสิบคนก็เข้าห้ำหั่นกันเอง เลือดสาดกระจายไปทั่ว ราวกับนรกบนดินนักวิทยาศาสตร์ภายนอกรีบฉีดสเปรย์สารควบคุมชนิดต่าง ๆ เข้าไป แต่กลับไม่มีผลใด ๆ“แย่แล้ว! รีบเข้าสู่สถานะเตือนภัยด่วน!”เหล่านักวิทยาศาสตร์ตกตะลึงสุดขีด รู้สึกว่าสถานการณ์เริ่มเกินกว่าการควบคุมตู้ม！ทันใดนั้น พลังงานบางอย่างปะทุขึ้น ทำให้ทั้งห้องทดลองสั่นสะเทือนราวกับจะพังทลายจากนั้น ร่างของหญิงสาวคนหนึ่งก็ก้าวออกมาจากข้างในเธอมีใบหน้าที่งดงามสะกดสายตา อีกทั้งรูปร่างยังเย้ายวนเกินต้านทานแต่สิ่งที่แตกต่างจากมนุษย์ทั่วไป ก็คือเส้นผมของเธอทั้งหมดกลับเป็นอส
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1046
ในขณะเดียวกัน เสียงของเย่ซิวก็ดังขึ้นข้างหูเขา "สถานที่แห่งนี้ ห้ามฟื้นฟูขึ้นใหม่ภายในหนึ่งร้อยปี มิเช่นนั้นประเทศจ้านฉงตี้จะต้องหายไปจากโลกใบนี้"นี่เป็นทั้งการดูแคลน และยังเป็นการเหยียดหยามอย่างถึงที่สุดให้พวกเขาต้องเผชิญกับความอัปยศนี้ทุกขณะในช่วงเวลาหนึ่งร้อยปีถือเป็นการโต้กลับอย่างแข็งแกร่งของเย่ซิว หลังจากประเทศจ้านฉงตี้พยายามเล่นงานเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าจักรพรรดิหมีเหล็กกำหมัดแน่นจนเส้นเลือดปูดโปน ความอัปยศอันรุนแรงแผ่ซ่านไปทั่วร่างใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวไปด้วยความโกรธแต่ในความโกรธแค้นนั้นกลับแฝงไว้ด้วยความรู้สึกหมดหนทางอย่างลึกล้ำเพียงชั่วพริบตาเดียวราวกับว่าเขาแก่ลงไปอีกหลายสิบปีเดิมทีเส้นผมของเขายังมีสีดำเหลืออยู่ครึ่งหนึ่ง แต่ตอนนี้กลับขาวโพลนทั้งหมดผู้ช่วยที่อยู่ข้างกาย มองดูสภาพของเขาด้วยความสงสาร ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบา "ตอนนี้พวกเราควรทำอย่างไรดี? จะยิงจรวดออกไปอีกไหม?""ไม่ต้องแล้ว ไม่มีทางเอาชนะเขาได้หรอก"จักรพรรดิหมีเหล็กส่ายศีรษะอย่างเหนื่อยล้า สายตามองไปยังร่องรอยของกระบี่อันใหญ่โตเบื้องหน้า "ดูเหมือนว่า ถึงเวลาที่ฉันจะต้องหาผู้สืบทอดแล้ว"……ม
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1045
เบื้องหน้าของเย่ซิวปรากฏชายชราผู้มีรูปลักษณ์ประหลาดเขามีอายุกว่าร้อยปีแล้ว ดวงตาฝ้าฟางแทบจะลืมขึ้นไม่ได้เส้นผมยาวหลายสิบเมตรถูกถักเป็นเปียและพันรอบร่างกายของตนใต้ฝ่าเท้าของเขามีการ์กอยล์หินเป็นพาหนะ มือขวาถือไม้กายสิทธิ์อันเก่าแก่เย่ซิวกระตุกบังเหียนให้ม้าหยุดลงพลางหรี่ตามองชายชราเล็กน้อย “มีธุระอะไร?”พลังที่แผ่ออกมาจากร่างของชายชราทำให้เย่ซิวรู้สึกได้ถึงอันตรายแม้ว่าจะเป็นเพียงเสี้ยวเดียวก็ตาม“ข้าคือเทพพิทักษ์แห่งประเทศจ้านฉงตี้ ปิดด่านฝึกฝนมาหลายสิบปีแล้วได้ยินว่าประเทศหลงเถิงมีอัจฉริยะที่แข็งแกร่งจึงอยากมาดูให้เห็นกับตา”เย่ซิวไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ “ตอนนี้ก็ได้เห็นแล้ว มีอะไรจะชี้แนะหรือเปล่า?”ดวงตาฝ้าฟางของชายชราเพ่งมองเย่ซิวแน่วแน่ แววตานั้นแฝงไปด้วยอันตรายเล็กน้อยก่อนที่เขาจะยิ้มออกมา“ข้าน่ะเป็นคนอยากรู้อยากเห็นเลยอยากจะประลองกับเจ้าสักหน่อย ไม่รู้ว่าจะรับคำท้าหรือไม่”เย่ซิวสัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่ซ่อนเร้นของอีกฝ่ายที่บอกว่าเป็นการประลองคงเป็นแค่ข้ออ้างจุดประสงค์ที่แท้จริงคือก็แค่อยากทดสอบพลังของตนเองกับเขาเท่านั้น“ฉันไม่มีคำว่าประลองอะไรทั้งนั้น ถ้าคุณคิ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1044
ทั้งคืนผ่านไปด้วยความว้าวุ่นใจและความกระสับกระส่าย เธอแทบไม่ได้หลับเลยเวลาแปดโมงเช้า เย่ซิวยืนอยู่ริมหน้าต่างมองออกไปยังทิวทัศน์ภายนอกอากาศสดชื่น เสียงนกร้องและกลิ่นหอมของดอกไม้กระจายไปทั่ว ที่นี่มีนกยูงเลี้ยงไว้อยู่หลายตัว บรรยากาศเหมาะแก่การอยู่อาศัยอย่างยิ่ง“คุณเย่ตื่นเช้าจังเลยนะคะ” ลิลิธเดินเข้ามาพร้อมกับก้าวย่างที่อ่อนช้อยดุจแมวป่าฝ่าเท้าขาวผ่องราวหิมะสัมผัสพื้นเบา ๆ ทีละก้าวก่อนจะหยุดอยู่ข้าง ๆ เย่ซิวเธอจ้องมองใบหน้าด้านข้างของเขาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ยั่วยวนหลังจากฝึกฝนตลอดทั้งคืน พลังของลิลิธก็พุ่งทะยานขึ้นอย่างมหาศาลตอนที่เธอมาที่นี่ เธอไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะสามารถพัฒนาขึ้นได้เร็วขนาดนี้หากเป็นไปได้ เธอเองก็อยากบำเพ็ญร่วมกับเย่ซิวตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงทั้งวันทั้งคืนบางทีเธออาจสามารถบรรลุถึงระดับพลังที่ไม่มีใครในประเทศจ้านฉงตี้เคยไปถึงมาก่อนแต่น่าเสียดายที่คงเป็นแค่ความฝันที่เป็นไปไม่ได้เย่ซิวไม่ได้ตอบอะไร สายตาของเขายังคงจ้องไปข้างนอกโดยไม่กะพริบตาจินตานห้าสีของเขาหมุนวนอย่างบ้าคลั่งรัศมีพลังที่ส่องออกมาราวกับพระอาทิตย์ที่สว่างไสวและแข็งแกร่งไ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1043
เคย์ฟี่พาลิลิธกลับมาที่ห้องของเธอเธอกับพูโรแยกกันนอนมานานแล้วหลังจากปิดประตู เธอก็รีบดึงลิลิธเข้าไปในห้องน้ำอย่างกระตือรือร้นน้ำร้อนถูกเตรียมไว้ล่วงหน้าแล้วจากนั้นเคย์ฟี่ก็ปิดประตูห้องน้ำเสียงดังปังไม่นานนักก็มีเสียงอุทานของเคย์ฟี่ดังออกมาเป็นระยะด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความอิจฉาลึก ๆครึ่งชั่วโมงต่อมา ทั้งสองก็เดินออกมาจากห้องน้ำเคย์ฟี่ช่วยลิลิธแต่งตัวกับมือ จากนั้นก็ลงเครื่องสำอางให้เธอก่อนจะฉีดน้ำหอมสุดหรูราคาแพงเดิมทีลิลิธก็เป็นหญิงงามอยู่แล้ว แต่ตอนนี้เสน่ห์ของเธอกลับเพิ่มขึ้นไปอีกระดับเธอมองเงาตัวเองในกระจกก่อนจะพยักหน้าด้วยความพอใจ ความมั่นใจของเธอเพิ่มขึ้นมาอีกหลายส่วนจากนั้นเคย์ฟี่ก็พาลิลิธไปยังห้องของเย่ซิว เธอเคาะประตูเบา ๆภายในห้อง แน่นอนว่าเย่ซิวไม่มีความจำเป็นต้องนอนพักเขาเพิ่งกลั่นโอสถไปหลายเตา ซึ่งทั้งหมดนี้ก็เอาไว้ใช้เพื่อเพิ่มพลังบำเพ็ญตนแม้ว่าตอนนี้ผลลัพธ์ของมันอาจจะไม่ได้ทรงพลังมากนัก แต่ถ้าปริมาณมากพอก็ยังสามารถช่วยได้ตอนนี้เขามีโอสถกว่าพันเม็ดแล้วก๊อก! ก๊อก!เสียงเคาะประตูดังขึ้นจากด้านนอก เย่ซิวชะงักเล็กน้อยก่อนจะเก็บเตาหลอมและโอสถท
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1042
แต่ลิลิธกลับมีพรสวรรค์ในศาสตร์ด้านนี้สูงมาก จนสามารถฝึกฝนไปถึงระดับที่ไม่เคยมีใครทำได้มาก่อนผู้ชายทั่วไปไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งกับเธอเลยไม่เช่นนั้น วันรุ่งขึ้นมีหวังกลายเป็นซากศพแห้งตายอย่างแน่นอนแม้ว่าลิลิธจะมีชื่อเสียงด้านความงามโด่งดังไปทั่ว แต่กลับไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งกับเธอเคย์ฟี่ดวงตาเป็นประกาย “ความคิดนี้ไม่เลวเลยนะ ลิลิธต้องเจอกับผู้ชายที่แข็งแกร่งระดับเย่ซิวเท่านั้นถึงจะรับมือไหวพอลิลิธทำสำเร็จแล้วเข้าไปอ้อนเย่ซิวอีกหน่อยลองชวนให้เขามาลองพี่น้องสุดเซ็กซี่ บางทีเขาอาจจะไม่ปฏิเสธก็ได้”พรีเอลล์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ รีบพูดแทรกขึ้นมา “อย่าลืมแม่ลูกสุดแซ่บด้วย”เคย์ฟี่หัวเราะคิกคัก “อันนี้ก็ต้องดูที่ผลงานของลูกในอนาคตแล้วล่ะ”พูทมองด้วยความอิจฉาผู้ชายที่แท้จริงต้องเป็นแบบเย่ซิว ต้องผ่านดงดอกไม้นับไม่ถ้วนโดยไม่ทิ้งร่องรอยน่าเสียดายที่ถึงแม้เขาจะมีฝีมือพอตัว แต่เมื่อเทียบกับเย่ซิวแล้วยังห่างชั้นกันเกินไปแถมสาว ๆ ที่เขาเคยได้มาก็ยังไม่มีคุณภาพดีเท่านี้เลยด้วยซ้ำหลังจากหารือกันเสร็จ เคย์ฟี่ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาลิลิธด้วยตัวเองณ เมืองระดับแนวหน้าของประเทศจ้านฉงตี้
