ตอนที่ 16 รักครั้งเก่า

“ใจเย็นๆแล้วนี่มันไปไหน” ผมพูดตอบกลับเธอพรางใช้สายตามองดูทั่วห้อง

“พอทะเลาะกันเสร็จเขาก็ออกไปเลย ฮึก” เธอยังคงร้องไห้เสียงสั่นเครือพร้อมทั้งก้มหน้าซบกับอกแกร่งของผม

“อืม แล้วลองโทรไปใหม่หรือยัง” ผมก็คงได้แค่นั่งเป็นเพื่อนปลอบใจเธอได้แค่นั้น

“เรายังไม่พร้อมคุยแหละวิน” หลังจากนั้นผมก็เลือกที่จะเงียบ

“วะ..วิน คืนนี้อยู่เป็นเพื่อนเราได้ไหม เราไม่อยากอยู่คนเดียว” เมื่อผมเงียบสักพัก อันดาก็พูดขึ้นพร้อมทั้งเงยหน้ามองสบตากับผมอีกครั้ง

“แต่...”

“นะวิน โก้ไม่กลับมาหรอก ฮึก”

“อืมม..” สุดท้ายผมก็ใจอ่อนแพ้น้ำตาและเสียงอ้อนของเธอ

หลังจากนั้นผมก็เริ่มเก็บขวดเหล้าเอาไปกองไว้มุมห้องและทำอาหารง่ายๆให้อันดาได้กินเพราะดูแล้วเธอน่าจะยังไม่ได้กินอะไรเลย เมื่อทำเสร็จก็นำมาวางไปให้เธอบนโต๊ะอาหาร

“ขอบคุณนะวิน ยังจำได้อยู่หรอว่าเราชอบข้าวผัดกุ้ง”

“อืมม รีบกินเถอะ นี่ก็ดึกมากแล้วจะได้นอนพักผ่อน”

“เราจะนอนหลับหรือเปล่ายังไม่รู้เลย” เธอกินข้าวผัดกุ้งพร้อมทั้งทำหน้าซึมเศร้าออกมา

และเมื่อกินข้าวเสร็จผมก็นำจานของเธอไปล้างทันที

“ขอบคุณนะ วินช่วยเข้าไปอยู่เป็นเพื่อนอันในห้องได้ไหม อันกลัว” ผมคงต้องอยู่เป็นเพื่อนให้เธอ