“พี่พอเถอะค่ะ ถ้าไม่สำคัญแล้วทำไมเมื่อคืนนั้นพี่ถึงได้รีบออกไปจากห้องของหนูทันทีเลยละคะ แล้วในรูปนี่มันคืออะไรคะ” พอฟังประโยคที่พี่วินพูดว่าแฟนเก่าของเขาไม่ได้สำคัญอะไร ทำเอาฉันนี่ขึ้นเลย รีบพูดแทรกคำพูดของพี่วิน พร้อมกับยื่นโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูที่พี่เขาซื้อให้ยื่นไปให้เขาได้ดูรูปอันหวานซึ้งระหว่างพวกเขา“…..” และเมื่อได้เห็นรูป พี่วินก็พูดอะไรไม่ออกพร้อมกับเริ่มทำหน้าขรึม“ตอนนี้พี่ช่วยออกไปจากห้องของหนูก่อนได้ไหมคะ” ตอนนี้ฉันต้องรักษาเยียวยาใจให้ตัวเองก่อน ถ้ารุ่นพี่อยู่ด้วยฉันก็จะไม่มีทางเลิกร้องไห้ได้แน่นอน ฉันจึงต้องบอกให้รุ่นพี่ตัวสูงนั้นช่วยออกไปจากห้องของฉัน“ไม่..ฉันไม่ออก” พี่วินยืนกรานปฏิเสธเสียงแข็งว่ายังไงก็จะไม่ยอมออกไปจากห้องของฉัน“ขอร้องเถอะค่ะ หนูอยากอยู่คนเดียว” เมื่อเขาเสียงแข็งมา ฉันก็ต้องพูดโต้กลับด้วยเสียงแข็งและหนักแน่นเหมือนกัน เมื่อพูดบอกกล่าวพี่วินเสร็จฉันก็หันหลังให้เขาในทันที“แต่ฉัน..ก็ได้ไว้รอให้เธอใจเย็นลงก่อน เราค่อยมาคุยกัน” เมื่อพูดจบประโยคแล้ว รุ่นพี่ตัวสูงก็เข้าไปแต่งตัวภายในห้องน้ำและเมื่อเสร็จแล้วจึงสาวเท้าเดินออกไปจากห้องของฉันด้านธาวิน
“เหอะ สงสัยจะซึ้งมากน้ำตาท่วมจอเลยมั้งเนี่ย ฮ่าฮ่าฮ่า” แล้วยัยมายูก็พูดตอบกลับด้วยคำพูดชวนตลกเพื่อที่ไม่อยากจะให้ฉันเศร้าและคิดมากอีกพูดถึงยังไม่ทันขาดคำเพื่อนสาวสองคนของฉันก็เดินเข้ามาทันที ยัยอลิสและชะเอม เนื่องจากทั้งสองบ้านอยู่ใกล้กันเลยจะมาพร้อมกันอยู่บ่อยๆ“พราว ตาบวมเชียวไปทำอะไรมา ร้องไห้ทำไม” อลิสเดินดุ่มๆเดินเข้ามาหาฉัน พรางจับเข้าที่ไหล่ของฉันอย่างเบามือด้วยความห่วงใย“ปะ..เปล่าหรอก เมื่อคืนฉันดูซีรี่ย์เกาหลีแล้วมันซึ้งมากๆ น้ำตาแตกเลยแหละ” ฉันพูดตอบกลับอลิสกลับไปด้วยสีหน้าที่ยิ้มออกมา“อ๋ออะเค แล้วพวกแกกินข้าวกันมายัง ฉันยังเลย” อลิสมีสีหน้าที่คลายความกังวลลงทันทีเมื่อฉันบอกว่าแค่ดูซีรี่ย์และร้องไห้เฉยๆจ๊อกจ๊อก~~เป็นเสียงท้องร้องของยัยอลิสที่ส่งเสียงดังขึ้น“แฮร่ๆ ก็บอกแล้วว่าหิว”“งั้นพวกเราไปกินข้าวกัน ฉันก็ไม่ได้กินไรเลยตั้งแต่เมื่อคืน นั่งดูซีรี่ย์ดึกไปหน่อย” และเป็นฉันที่ชวนเพื่อนๆไปนั่งกินข้าวเช้ากันที่โรงอาหารของคณะระหว่างที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่ในโรงอาหารของคณะ จู่ๆเสียงโทรศัพท์มือถือของฉันก็ดังขึ้น พร้อมกับโชว์สายเรียกเข้าเป็นเบอร์แปลก เอ๊ะ!!หรือว่าจะเป็นคุณมิจ
“ปล่อย!!” พร้อมทั้งเริ่มที่จะผลักดันร่างหนาออกไป แต่แรงของฉันหรือจะสู้คนที่ตัวใหญ่โตกว่าฉันได้ ไม่มีทาง“ขออยู่แบบนี้อีกแปบนึงได้ไหม” พี่วินยังคงหน้ามึนต่อไป“......”“รู้ไหมว่าฉันคิดถึงเธอมากแค่ไหน” และพี่วินก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งพร้อมทั้งโอบกระชับร่างบางของฉันให้แนบแน่นขึ้นยิ่งกว่าเดิม“เหรอคะ”“คืนนั้นอันดาโทรเข้ามาพร้อมเสียงร้องไห้ ฉันตกใจเลยรีบออกไป โดยที่ไม่ได้บอกเธอ” และรุ่นพี่ตัวสูงก็เริ่มที่จะเล่าเรื่องราวของคืนวันนั้นให้ฉันได้ฟัง“…..”“พอไปถึงก็เจออันดาอยู่ในสภาพเมามายนั่งกินเหล้าอยู่ เธอบอกว่าทะเลาะกับแฟน ฉันก็ปลอบใจเธอ อยู่เป็นเพื่อนเธอแบบเพื่อน กลัวว่าจะคิดสั้นและฉันก็ไม่ได้ทำอะไรเกินเลยนะ อ๋อ อยู่ดีๆอันดาก็เดินเข้ามาจูบฉันก่อน แต่ฉันก็รีบดันเธอออกไปเลยนะหลังจากนั้นพออันดาหลับฉันจึงหลับตาม และรูปนั้นฉันก็ไม่รู้เรื่องด้วยซ้ำ”“….” ฉันจะเชื่อใจผู้ชายคนนี้ได้อีกไหม“ฉันอยากให้เธอเชื่อใจฉัน ฟังแค่ฉัน และรอฉันก่อน ได้ไหม?” และเหมือนเขาจะล่วงรู้ความคิดของฉันได้เขาจึงพูดประโยคนี้ออกมา“มันก็เป็นเรื่องของพวกพี่ค่ะ หนูไม่เกี่ยว” ฉันเริ่มผลักดันร่างกายแกร่งของรุ่นพี่ตัวสูง
“….” ฉันรีบสะบัดมือของเขาออกแล้ว พรางจ้องตาของเขาอย่างไม่ลดละ แสดงอาการหงุดหงิดออกมา“หรือจะให้ฉันอาบน้ำให้ก็ได้อยู่นะ ฉันไม่ขัด” และเหมือนเขาจะรู้ว่าฉันคงไม่ยอมที่จะเข้าไปอาบน้ำแน่ๆเลยจงใจใช้คำพูดแบบนั้นเพื่อเป็นการขู่ฉันทางอ้อม ฉันทำอะไรไม่ได้เลยจำใจรีบเดินจ้ำอ้าวเข้าไปอาบน้ำทันทีและเมื่ออาบน้ำเสร็จแล้วหยิบผ้าเช็ดตัวเช็ดทำความสะอาดตามร่างกายเสร็จ จึงได้รู้ว่าตัวเองนั้นไม่ได้นำเสื้อผ้าชุดใหม่ถือหยิบติดมือเข้ามาในห้องน้ำด้วย ก็เลยต้องออกมาแบบใส่ผ้าขนหนูเพียงผืนเดียว ชะโงกหน้าดูแล้วไม่พบใครอยู่ภายในห้องนอน ก็รีบเดินไปยังตู้เสื้อผ้าของรุ่นพี่ตัวสูงเพื่อที่จะหยิบชุดใหม่ทันที แต่พอหันหลังกลับจะเข้าไปใส่ชุดใหม่ในห้องน้ำก็ดันชนเข้ากับร่างหนาของรุ่นพี่ตัวสูงเข้าอย่างจัง“อ๊ะ~” เมื่อเงยหน้าขึ้นก็พบกับใบหน้าหล่อเหลาของรุ่นพี่ตัวสูงที่กำลังยิ้มร้ายอยู่เพียงแค่แวบเดียวเท่านั้น“พี่เข้ามาทำไมเนี่ย?” ฉันพูดขึ้นและขยับถอยหลังออกมา“ก็นี่มันห้องของฉันไหม”“แต่หนูยังอาบน้ำไม่เสร็จทำไมพี่ไม่รอข้างนอก!!!”“....”“ถอยไปค่ะ!! หนูจะเข้าห้องน้ำ นี่พี่!!”ฉันบอกให้รุ่นพี่นั้นถอยออกไปเพื่อที่ฉันจะได้เดินไปเข
ฉันตอบกลับเขาไปอยู่ๆก็ต้องสะดุ้งเพราะรุ่นพี่ตัวสูงนั้นใช้ลิ้นหนาเลียลากมายังรูสะดือของฉัน“หิวน้ำเธอ!” พี่วินเงยหน้าขึ้นมาพูดพร้อมทั้งสบตากับฉันแค่เพียงแปบเดียวเขาก็ออกแรงจับขาเรียวทั้งสองข้างของฉันให้แยกออกจากกัน แล้วแทรกตัวเข้ามาอยู่ตรงกลางระหว่างขาของฉันแทนทันทีที่ขาของฉันอ้าออกจนกว้าง เขาก็ลอบยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจเพราะตอนนี้ที่กลีบดอกไม้แสนสวยนั้นเริ่มมีน้ำหวานออกมาบ้างแล้ว“อ๊า ไม่นะพี่ อื้อออ” ไม่รอช้าเขาตวัดลิ้นรัวๆขึ้นลงกลีบดอกไม้ของฉัน พร้อมทั้งดูดเม้มที่ปุ่มกระสันของฉันอย่างแรงจนฉันเริ่มที่จะทนไม่ไหวกระดกสะโพกเด้งขึ้นรับริมฝีปากหนาของรุ่นพี่ตัวสูง หลับตาพริ้ม ยื่นมือของตัวเองยื่นไปจับเข้าที่ผมของเขาแล้วออกแรงกดใบหน้าของพี่เขาให้ทำรักให้ฉัน ลิ้นร้ายของรุ่นพี่ตัวสูงยังคงทรมานฉันไม่เลิก“อ่าา อ๊ะ อ๊ะ อื้อออ มะ..ไม่ไหว” มันเสียวเกร็ง สั่นสะท้านไปทั่งตัว และในระหว่างที่รุ่นพี่ตัวสูงกำลังใช้ลิ้นสากร้อนห่อเกร็งลิ้นละเลงขึ้นลงขบเม้มไปตามกลีบดอกไม้ เขาก็สอดนิ้วเรียวเข้าไปในช่องทางรักคับแคบของฉัน“อื้ออ~หนูเจ็บ!!” รุ่นพี่ตัวสูงพยายามที่จะสอดนิ้วเพิ่มเข้ามาอีก พร้อมทั้งชักนิ้วทั้งสองช
ย้อนไปวันก่อนที่ผับ SkyBlue สายฟ้าจัดการสั่งให้ลูกน้องของเขาไปสืบเรื่องของอันดาและโก้ผู้ซึ่งเป็นแฟนหนุ่มของเธอสักพักใหญ่ผ่านไปเมื่อสืบรู้เรื่องราวลูกน้องคนสนิทของสายฟ้าก็เดินมา“ขออนุญาตครับคุณสายฟ้า” พร้อมกับเดินเข้ามากระซิบที่ด้านข้างหูของผู้เป็นเจ้านาย“อือขอบใจ” เมื่อรับฟังเรื่องราวจากปากของลูกน้องคนสนิทแล้วก็เอ่ยปากขอบใจที่ทำงานได้อย่างรวดเร็ว“ไอ้วินกูได้เรื่องล่ะไอ้เหี้ยนี่มันติดพนันบอลเป็นหนี้กูอยู่หลายแสนเลย” สายฟ้ายกเหล้าขึ้นดื่มแล้วพูดเรื่องที่ฟังมาจากลูกน้อง“แล้วตอนนี้มันอยู่ไหน?” ธาวินไม่รอช้ารีบถามออกไปทันที“ห้องลับด้านหลัง ไปกันเลยไหม กูให้คนไปจับตัวอันดามาล่ะ” สายฟ้าลุกขึ้นยืนแล้วชวนธาวินออกไปยังด้านหลังของผับทันทีไม่รอช้าเมื่อสายฟ้าพูดจบทั้งสองก็พากันเดินลงไปด้านหลังของผับที่มีห้องลับซ่อนอยู่ หน้าห้องมีบอดี้การ์ดของสายฟ้านั้นยืนเฝ้าอยู่สองคน พอเดินเข้ามาด้านในก็พบกับอันดาและแฟนหนุ่มของเธอที่โดนมัดด้วยเชือกผูกติดไว้กับผนังเก้าอี้อันดาเธออยู่ในสภาพที่กำลังร้องไห้หวาดกลัวคนของสายฟ้าที่มีแต่คนที่รูปร่างสูงใหญ่ หน้าตาดุดัน และเมื่ออันดาเห็นผมเธอจึงรีบวิ่งเข้ามาหาผมอย่
“ตอนนี้เลยเหรอ” ร่างหนาของรุ่นพี่พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงชอบกล เจ้าเล่ห์ยังไงไม่รู้แล้วอยู่ดีๆรุ่นพี่ก็ปล่อยมือจากตัวฉันและเปิดผ้าห่มออกแล้วลุกออกจากเตียงนอนลงมายืนแก้ผ้าอยู่ที่ปลายเตียงอย่างไม่อายฉันเลยสักนิดเดียว“พะ..พี่!!!”ฉันเห็นเจ้านั่นของพี่วินเข้าอย่างจังอีกแล้วจึงรีบยกมือขึ้นปิดตาตัวเองทันที“จะอายทำไมเธอก็เห็นออกจะบ่อยแล้วนี่ ลุกมา” เมื่อรุ่นพี่ตัวสูงพูดเสร็จก็ดึงผ้าห่มที่ยังคลุมร่างกายของฉันไว้นั้นออกทันทีแล้วเดินขึ้นมาบนเตียงออกแรงใช้มือยกร่างบอบบางของฉันขึ้นอุ้มขึ้นแล้วเดินลงจากเตียงนอน“อ๊ะ พี่จะทำอะไร? ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ!!!” ตอนนี้กลายเป็นว่าฉันนั้นที่กำลังเปลือยกายอยู่ถูกพี่วินอุ้ม ฉันจึงเริ่มที่จะดีดดิ้นใช้มือทุบตีเข้ากับอกแกร่งของรุ่นพี่ตัวสูงทันที“พาเมียไปอาบน้ำ” พี่วินพูดออกมาและเริ่มแสดงสีหน้าท่าทางเจ้าเล่ห์ร้ายกาจออกมาให้เห็น“เมียบ้าอะไรของพี่ หนูไม่...” เขาพูดแบบนี้อีกแล้วฉันจึงต้องรีบปฏิเสธเสียงแข็งกลับไปแต่ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดตอบเขาก็พูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน“สงสัยต้องไปทบทวนอีกสักรอบในห้องน้ำ” เมื่อรุ่นพี่ตัวสูงพูดเสร็จก็อุ้มฉันเดินดุ่มๆเมื่อมายังห้องน้ำทันที“ไม่
“หา คนบ้านี่” ฉันยืนอึ้งกับประโยคลามกของรุ่นพี่ตัวสูงพร้อมกับพูดออกมาด้วยเสียงเบา“ฮ่าฮ่า ฉันแค่พูดให้เธอเลิกร้องไห้น่ะ” แล้วรุ่นพี่ตัวสูงก็ดึงตัวของฉันให้เข้าไปแนบชิดกับร่างหน้าของเขาทันทีแล้วใช้มือโอบกอดฉันเอาไว้ มันรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกดีใจที่วันนี้คำสารภาพรักของฉันมันได้รับการตอบรับแล้ว“ตอนนั้นหนูแค่ชอบพี่และอยากสารภาพบอกให้พี่ได้รู้ไว้เฉยๆค่ะ ไม่ได้คิดอยากให้พี่รับรักหรืออะไรเลย พวกเราเคยเรียนที่โรงเรียนเดียวกันตอนนั้นพี่ฮอตมากมีแต่สาวมารุมล้อมอยู่ข้างกายของพี่เต็มไปหมด” ฉันเลยอยากบอกให้รุ่นพี่ได้รับรู้ว่าฉันนั้นรู้จักกับเขาได้อย่างไรกันวิวทิวทัศน์ที่นี่นั้นสวยงามมาก มีลมเย็นๆพัดไปมา วันนี้แสงแดดไม่แรงมากนัก เหมาะแก่การถ่ายรูปและเดินเล่นเป็นที่สุด ทั้งสองเดินจับมือกันแล้วพากันเดินไปเรื่อยๆรับบรรยากาศดีๆ สูดอากาศบริสุทธิ์เข้าปอด ในตอนนี้พวกเขาทั้งสองคนต่างก็มีความสุขกันมากเหมือนคู่รักข้าวใหม่ปลามันก็ว่าได้คนตัวสูงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วปล่อยให้ร่างบางได้เดินนำไปก่อน เขาบรรจงตั้งใจถ่ายรูปออกมาให้สวยที่สุดแล้วไม่ลืมที่จะกดอัพลงโซเชียลพร้อมกับแท็กไอ