LOGINShare
บทที่ 66
Last Updated:
2024-12-20 11:01:10“มีความสุขไหม” เขาถามคำถามเดิมๆ อีกครั้ง
“มากที่สุดเลย” เธอกระซิบเสียงหวานพลางเอามือเกลี่ยที่ริมฝีปากของเขา“พี่ไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไง แต่... พี่อยากอยู่กับเจ้าแบบนี้ ไม่รู้จะเป็นไปได้ไหม” เขาคงหมายถึงความห่างระหว่างฐานะสินะที่จะเป็นไปได้ยาก“ก็อยู่แล้วนี่ไง อยู่ในตัวของกันและกัน เจ้าจะไม่ให้อะไรมาขวาง” “ทำได้เหรอ” “แล้วพี่เชนทร์ทำได้ไหม ฝ่าฟันให้เราได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ตลอดไปได้ไหม”“เอาชีวิตพี่เป็นเดิมพัน ยอดรักของไอ้เชนทร์” ดูเหมือนว่าเขาเอาชีวิตของเขาเป็นประกันเพื่อเดิมพันทุกอย่าง ที่จะได้เด็ดดอกฟ้าดอกไม้มาไว้ข้างกาย เพราะนี่แค่เป็นการเริ่มต้น เขารู้ตัวว่ายังต้องเจออุปสรรคหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายคนนั้นหรือครอบครัวของเธอ “เหนื่อยก็พัก พรุ่งนี้อาจจะเจออะไรอีกหลายอย่างเข้ามาทดสอบความรักของเขา” เขากระซิบเสียงนุ่ม แต่มีความกังวลอยู่ไม่น้อยในน้ำเสียง ซึ่งเธอก็กังวล เพราะปัญหามันยังไม่ถูกแก้ไข แก้ปม เธออยู่ที่นี่กับเขาก็แค่หลีก
Related chapters
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 67
รุ่งเช้า ภายในบ้านของพ่อเลี้ยงแสนลักษณ์ พ่อเลี้ยงหนุ่มอยู่ในชุดสูท เตรียมพร้อมจะไปทำงาน หากแต่รอสมาชิกมาพร้อมหน้า เพื่อรับประทานมื้อเช้ากันเสียก่อน ทว่าแสนลักษณ์กลับเดินเล่นไปเรื่อยๆ และมองไปยังบ้านรีสอร์ตอันแสนอบอุ่นของเจ้าลูกรักตัวดี เดินไปพลางก็เอามือล้วงกระเป๋ากางเกงไปพลาง คนงานที่เห็นเจ้านายหนุ่มเดินมาก็ต่างยกมือไหว้เพื่อทักทายยามเช้า“สวัสดีครับพ่อเลี้ยง” คนงานชายทักทาย“สวัสดี” แสนลักษณ์ทักทายกลับพร้อมกับยิ้มกริ่ม“พ่อเลี้ยงอารมณ์ดี เดินตรวจงานแต่เช้าตรู่ก่อนไปโรงแรมเหรอครับ” คนงานชายคนเดิมถาม“อืม ตามสบายนะ จะเดินไปเรียกเจ้าเชนทร์ซะหน่อย”“ครับพ่อเลี้ยง” คนงานรับคำก่อนจะก้มตัวเล็กน้อยแล้วเดินจากไป ส่วนแสนลักษณ์ก็เดินเล่นมาเรื่อยๆ ห่างบ้านห่างรีสอร์ตแต่ละหลังออกมาพอสมควร มาจนถึงบ้านของคเชนทร์ซึ่งอยู่ห่างจากหลังอื่น เมื่อเดินมาถึงหน้าบ้าน แสนลักษณ์ก็นึกยิ้มออกมาด้วยความสุข รู้แหละว่าคเชนทร์มีความสุข แต่ถึงเวลาไปทำงานก็ต้องไป
Last Updated : 2024-12-21แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 68
“อื้อ พี่เชนทร์” เธอครางอื้ออึงพลางเอามือสอดประคองท้ายทอยเขาเอาไว้ ขณะที่เขามุดตัวเข้าไปอยู่ใต้ผ้าห่ม“พี่เชนทร์” เธอกระซิบเรียกเสียงพร่า เมื่อเขาลากลิ้นลงมาตามหน้าท้องแบนราบ จากนั้นเขาก็ขยับตัวต่ำลงไปจนถึงเนินเนื้อนวลเนียน เขาจับขาทั้งสองข้างเธอให้ขยับออกจากกันเล็กน้อย ก่อนจะก้มหน้าชิดกับกลีบอวบ แล้วใช้ลิ้นฉกเลียอย่างรวดเร็ว ปาดป่ายร่องรักจากล่างขึ้นบน สลับโลมเลียไปมาทั้งสองข้าง“ซี๊ด อ่า พี่เชนทร์” เสียงครางหวานดังหลุดออกมาอย่างสุดจะกลั้น ขณะที่น้ำหวานอุ่นเหนียวซึมไหลออกมาเพราะความปรารถนา มือนุ่มก็กดศีรษะเขาเบาๆ ก่อนจะแอ่นเด้งเนินเนื้ออัดเข้าหาปากร้อนเป็นจังหวะขึ้นลง“พี่เชนทร์จ๋า เสียวมากค่ะ” เธอครางเสียงหวานพลางเม้มปากเอาไว้แน่น เนินเนื้อก็ขยับขึ้นลง ปากร้อนลิ้นร้ายก็ละเลงเลียอย่างหนักหน่วง กระทั่งได้ยินเสียงจุ๊บจั๊บ พร้อมกับปลายลิ้นสอดแทรกชำแรก ผ่านลึกเข้าไปสัมผัสกับเม็ดเสียวที่ตอดตุบๆ น้ำหวานก็ซึมไหลออกมาให้เขาดูดเลียอย่างเป็นเจ้าของ“ไม่ถึงห้านาทีเดี๋ยวเจ้าก็
Last Updated : 2024-12-22แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 69
“ก็หวาน” เขาตอบด้วยน้ำเสียงเดียวกัน เธอจึงเอามือแนะที่ปากของเขา“พี่อยากเข้าไปอยู่ในตัวของเจ้า ทั้งวันทั้งคืน อยากกอด อยากจูบ”“เจ้าจะรอนะคะ ไปทำงานแล้วกลับมาเร็วๆ นะ”“ทำไมยั่วนะ แม่คนคลั่งรัก”“คลั่งพี่เชนทร์”“หึๆ พี่ก็คลั่งหนู” สิ้นคำเขาก็จูบที่ปากนุ่มอีกครั้งด้วยความที่ห้ามใจไม่ได้ อยากจะเริ่มต้นอะไรต่อมิอะไรอีกเหลือเกิน หากไม่ติดว่าพ่อเลี้ยงรออยู่ละก็จะต่ออีกสักยก“พี่รักหนูนะ เจ้าขา” เขาถอนจูบออก และเอามือเสยผมให้กับเธออย่างอ่อนโยน ทว่าคำรักนี้เขากลับมีน้ำเสียงหม่นลงไปเล็กน้อย พร้อมกับคิ้วหนาที่ขมวดเข้าหากัน“หึๆ เจ้ารู้แล้วค่ะ เมื่อกี้บอกเจ้าแล้ว”“อยากบอกอีก อยากพูดให้รู้ ที่เกิดขึ้นเพราะรัก” ตอนนี้เขาพยายามจะไม่คิดถึงเรื่องอะไรทั้งสิ้น ขอรักเธอเพียงเท่านี้พอ“ค่ะ เกิดขึ้นเพราะรัก ไม
Last Updated : 2024-12-23แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 70
“ทำไมผมจะไม่ไหว”“ป๋ากลัวแกจะขาอ่อน” พ่อเลี้ยงหันมาแซวแบบเอียงคอมองแบบเจ้าเล่ห์“ผมแข็งแรง ฟิตมาก อายุยังไม่ถึงสี่สิบด้วย อย่าดูถูกผม”“ถึงขั้นขอลาครึ่งวันเนี่ยนะ เท่านั้นยังไม่พอ ป๋าให้สามวันเลย”“ก็แหม... คนมันคลั่งรัก” คเชนทร์ยอมรับแบบหน้าตาเฉย เท่านั้นแหละพ่อเลี้ยงก็หันมามองทันที“น้องวี จะว่าอะไรไหม ถ้าอาจะนั่งไปกับเจ้าเชนทร์ วีนั่งรถเชนทร์แล้วให้เขตขับให้นะจ๊ะ”“ได้ค่ะ” มนัสวีตอบและยิ้มหวาน เพราะรู้ว่าแสนลักษณ์มีเรื่องจะคุยกับคเชนทร์เป็นการส่วนตัวอยู่แล้ว“มีอะไรเหรอครับ” คเชนทร์ถามขึ้น“นั่งไปด้วยกัน ฉันก็คิดถึงแกนะเนี่ย”“หึๆ ก็ได้ครับ” คเชนทร์ตอบพลางหัวเราะ แล้วจึงเปิดประตูให้พ่อเลี้ยงขึ้นไปนั่ง แล้วเขาจึงตามขึ้นไปนั่งข้างๆ ส่วนมนัสวีย้ายไปรถของเขาแทนโดยให้เขตแดนเป็นคนขับนั่นเอ
Last Updated : 2024-12-24แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 71
“รู้ตัวก็ดี เวลาอยู่บ้านมีความสุข ออกนอกบ้านระวังอีกอย่าง ส่วนเข้ามาทำงานก็ระวังอีกอย่าง วันหนึ่งๆ ชีวิตคนเราก็ต้องเจอ”“เหมือนพ่อเป๊ะ แมงวันแมงหวี่เยอะแยะเต็มไปด้วย”“หึๆ” ติ้ง! แสนลักษณ์หัวเราะก่อนที่ลิฟต์จะส่งสัญญาณ แล้วจึงเปิดออก“ตั้งใจทำงานนะลูกชาย” แสนลักษณ์กล่าว จากนั้นจึงได้เดินแยกกันเข้าห้องทำงาน“อรุณสวัสดิ์ครับนาย” เปรมณัฐเอ่ยทักทายพร้อมกับยกมือไหว้ เมื่อเห็นคเชนทร์เดินมาถึงโต๊ะพอดี“อรุณสวัสดิ์” คเชนทร์ตอบเสียงเรียบ“อีกสักครู่ ผู้จัดการฝ่ายการตลาดจะมา บอกให้เข้าไปพบฉันได้เลย”“เข้ามาพบท่านทำไมครับ”“เดี๋ยวรอเข้าไปด้านในพร้อมกัน จะพูดทีเดียว” คเชนทร์ตอบเสียงเรียบอีกครั้งก่อนจะเดินเข้าห้องทันที ทิ้งให้เปรมณัฐสงสัย หรือจะเป็นเรื่องวันนั้นเพราะว่าคเชนทร์ไม่ได้เข้าโรงแรม ก็เลยเลื่อนออกไป น่าจะใช่
Last Updated : 2024-12-25แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 72
“อย่าพูดให้พ่อได้ยิน เดี๋ยวส้นตีนติดคอ หึงแรง”“หึๆ น่ารักก็บอกว่าน่ารัก แต่... ของท่านก็นัมเบอร์วันเลยครับ กินกันไม่ลงกับแม่เลี้ยง อิจๆๆ”“ไอ้เปรม” คเชนทร์เค้นเสียงพลางกัดฟัน เท่านั้นแหละเปรมณัฐก็รีบวิ่งออกไปจากห้องทันที คเชนทร์ก็ได้แต่ถอนใจด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะตั้งสมาธิทำงานเสียทีขณะเดียวกันผู้จัดการฝ่ายการตลาดก็กลับมาที่ห้อง เรียกตัวนักศึกษาในแผนกทั้งหมดมาพูดคุยถึงข้อกำหนดหรือกฎต่างๆ ที่คเชนทร์สั่งเอาไว้“ถ้าไม่อยากให้ถูกบอกเลิกฝึกงานก่อนเวลาอันควรล่ะก็ ให้ปฏิบัติตามกฎนี้ให้ได้ คุณคนนี้ถ้าได้ออกคำสั่งละก็ใครห้ามขัด ไม่งั้นปลิวหมด เข้าใจไหม” ผู้จัดการวัยสี่สิบเอ่ยเสียงเครียด“ทำไมท่านดุจังค่ะ” มิลินเอ่ยถาม“เป็นคนดุ ระเบียบจัด ใครทำผิดไล่ออกอย่างเดียว ถ้าอยากฝึกงานจนจบก็ปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด เข้าใจไหม”“เข้าใจคะ แล้วเจ้าของโรงแรมดุขนาดนี้ไหมคะ” มิลินเข้าใจแต่ก็อดอยากรู้อยากเห็นไม่ได้อีกสิน่า ขณะที่คนอื่นไม่กล้าถาม“ไม่ดุ แต
Last Updated : 2024-12-26แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 73
ช่วงเวลาเดียวกันนี้ เจ้าของหัวใจของคเชนทร์ ไม่ได้เก็บตัวอยู่ในบ้านเหมือนอย่างที่คเชนทร์หรือพ่อเลี้ยงแสนลักษณ์คิดหรอก เห็นเงียบๆ จันทราก็แค่อยากอยู่เฉย เดือนเดียวมันก็ไม่ได้นาน เพราะฝ่ายบิดาเธอก็ตามติดเรื่องตุลยเทพเช่นกัน“พ่อคะ สบายดีใช่ไหม” จันทรภาโทรถามบิดาในรอบหลายวัน“สบายดีลูก แล้วลูกล่ะ”“เจ้าขาสบายดีค่ะ เอ่อ ทางนั้นเป็นยังไงบ้างเขาติดต่อพ่อหรือเปล่า”“ส่วนใหญ่คุยเรื่องเงินๆ ทองๆ พ่อทำได้แค่บอกปัดไปก่อน เขาต้องการเงินลงทุน ถ้าไม่ได้นี่ผิดใจกันแน่ๆ”“พ่อยอมเหรอคะ”“พ่อไม่ยอมแต่เราจะหลีกหนีสถานการณ์นี้ไปได้ยังไง เราตกปากรับคำที่จะช่วยไปแล้ว เขาไม่ได้ผิดและไม่มีอะไรมาหักล้าง เขามองว่าลูกผิด”“เจ้าพร้อมแล้ว เจ้าจะจัดการเองค่ะและจะไปหาพ่อ จะไปเคลียร์ทุกอย่างด้วยตัวเอง”“มันจะเสี่ยงไหมถ้าหนูจะมากรุงเทพ เพราะตุลย์ยังอยู่ที่นั่น”
Last Updated : 2024-12-27แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 74
“ยังไงก็ผู้ชาย พ่อกลัวหนูสู้ไม่ไหว”“ต้องลองดูสักตั้ง ตอนนี้เจ้าตั้งหลักได้แล้ว”“งั้นลูกรอฟังเย็นนี้นะ”“ค่ะ แค่นี้นะคะคุณพ่อ”“จ้ะ” สิ้นคำ ทั้งสองจึงวางสายพร้อมกัน เจ้าสัวภากรจะรอฟังว่าเย็นนี้ตุลาจะมาไม้ไหน จะใช้ลูกอะไรขอทุนที่ยังไม่ได้สักแดงเดียว โชคดีแล้วที่จันทรภาหนีไปแบบนี้ ไม่อย่างนั้นล่ะก็เป็นได้ตกนรกทั้งครอบครัว ท่านคิดส่วนจันทรภา ยืนกำโทรศัพท์เอาไว้ สูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อไม่ให้ตัวเองเครียด ก่อนจะออกไปจากบ้าน เป็นจังหวะที่เกตุวดีเดินมาพอดี “อ้าว เจ้าขาจะไปไหนจ้ะ”“เจ้าคิดอะไรเพลินๆ เรื่องที่กรุงเทพค่ะ”“แล้วพี่เกตุจะไปไหนเหรอคะ แต่งตัวแบบเหมือนคาวเกิร์ล”“ออ จะพาลูกค้าไปทัวร์สนามยิงปืนน่ะ กิจกรรมพิเศษ บางคนก็ขี่ม้า ขับ ATV สนใจไหม จะได้ไม่เหงาไง แก้เบื่อเผื่ออยากลอง”
Last Updated : 2024-12-27
Latest chapter
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 137 (จบ)
ช่วงเวลาเดียวกัน แม้งานเลี้ยงฉลองมงคลสมรสจะล้มเหลว แต่สุดท้ายก็จบลงด้วยดี ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บแม้แต่คนเดียว คเชนทร์กับแสนลักษณ์ ยังสามารถปกป้องคนที่ตัวเองรักได้เป็นอย่างดี แม้จะพลาดบ้างก็ตาม แต่มันเป็นสิ่งที่การันตีได้แล้วว่าเขาสามารถปกป้องทุกคนในครอบครัวได้ แม้แต่เจ้าสัวเองก็ยังเป็นหนี้ชีวิตคเชนทร์ มิเช่นนั้นท่านคงไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้ งานเลี้ยงฉลองคงได้กลายเป็นงานศพ และเอาเป็นว่างานฉลอง ไม่จำเป็นต้องมีอีกต่อไป หาเวลาทำอาหารอร่อยให้พ่อตาแม่ยายรับประทานจะดีกว่า แต่ต้องหลังจากที่ซิ่งกันจนเหนื่อยแล้วนะเสียงรถ ATV ในพื้นที่ไร่ผลไม้อันกว้างขวาง เป็นพื้นที่สำหรับให้นักท่องเที่ยวปั่นจักรยาน หรือขับ ATV เช่นคราวนี้ไม่ใช่นักเที่ยว หากแต่เป็นบรรดาแม่บ้านทั้งหลายที่อยากจะแว้นต่างหาก ฉะนั้นแล้วหนุ่มๆ ก็ได้แต่ยืนรอแบบหน้าบึ้งๆ เพื่อสาวๆ จะมารวมตัวกันขับรถเล่น บอกหนุ่มๆ ไม่ต้องยุ่งทว่าเสียงแว้นรถ ATV ก็ดังบึ้นๆ จนหนุ่มๆ หันไปมอง“วู้วววว หนุ่มๆ คุยกันไปนะคะ” เสียงของมนัสวีดังขึ้นก่อนเป็นคนแรก พร้อมกับบิดนำไปเลย ทำเอาแสนลักษณ์อ้าปากค้างกำลังทักท้วง เท่านั้นแหละทุกคนก็หันไปตามอง ตามด้วยจันทรภา“เ
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 136
“มาทำไมอ่ะตุลย์ มาหาที่ตายเหรอ” แสนลักษณ์แทรกขึ้น“ใช่ หนีไปก็ถือว่าฉลาดแล้วนะ ไม่น่าโง่กลับมาเลย” คเชนทร์เอ่ยขึ้น “ฉันจะมาแก้แค้นให้กับทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันสูญเสีย ฉันจะไม่ให้พวกแกได้มีความสุข” เขาบอกอย่างเจ็บแค้น“ตัวเองแทบจะไม่เหลืออะไรแล้วนะตุลย์” คเชนทร์ว่า“ฉันก็จะไม่ให้แกเหลืออะไร” “หึๆ เรารู้จักกันน้อยเกินไป เพราะถ้ารู้จักดีกว่านี้ แกจะไม่โผล่มาที่นี่คนเดียว มึงดูถูกฝีมือกูเกินไป” “จะทำยังไงกับเจ้านี่ดีครับ” แสนลักษณ์เอ่ยถามขึ้น“เอามันไปนอนในคุก ก็ถือว่าฉันปราณีไม่เอาเรื่องที่ลักพาตัวลูกสาวฉัน ทำร้ายครอบครัวลูกสาวฉันแล้ว ฉันจะทำให้แกไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน สำนึกอยู่ในนั้น แม่แกคงดีใจนะ เฝ้าผัวที่หลับไม่ตื่น ลูกชายก็เข้าคุก อยู่ในนั้นหลายปี คิดให้ได้ถ้าคิดไม่ได้ ออกมาเมื่อไหร่ เราเจอกัน” เจ้าสัวบอกอย่างหนักแน่น ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินไปหาบุตรสาว อยู่กับนักเลงท่านก็นักเลง แต่ทุกคนก็หวั่นใจในคำตัดสินของท่าน และแม้จะได้รับการยกโทษ ที่ไม่ให้ถึงตายแต่ถึงกระนั้น ก็ไม่ได้ทำให้ตลุยเทพรู้สึกเป็นบุญคุณเขากลับโกรธเกลียดเคียดแค้นยิ่งกว่าเดิม ความดำมืดมันเบียดบังความสว่างแห่งจิตใจไม่รู้ดีร
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 135
“ครับ/ค่ะ” สองฝาแฝดก็จูงมือเจ้าสาวเสียเลย ส่วนมืออีกข้างก็ถือช่อดอกไม้เอาไว้ด้วย จากนั้นจึงได้เดินเข้ามาช้าๆ ฝ่ายแม่พ่อเจ้าสาวก็มองด้วยความสุขและปริ่มเปรม เพราะเห็นสีหน้าแววตาของลูก บ่งบอกว่ามีความสุขมากเพียงใด แขกเหรื่อในงานหันมามองพร้อมกับถ่ายรูป ตามด้วยเสียงบรรเลงเพลงรักช้าๆ สองฝาแฝดเดินเตาะแตะอย่างน่าเอ็นดู ในชุดเพื่อนเจ้าสาวน้อยๆ และหนุ่มน้อยคาวบอย มนัสวีก็เดินตามพร้อมกับจูงมือเกตุวดีให้เดินไปด้วยสีหน้าแววตาปลื้มปริ่มพอๆ กัน และเมื่อมาถึงด้านหน้าพิธี ก็มีบิดามารดาของจันทรภายืนรอรับอยู่ก่อนแล้ว ท่านทั้งสองจึงกอดสองฝาแฝดเอาไว้ และหอมซ้ายหอมขวาด้วยความเอ็นดู จากนั้นมนัสวีจึงเดินมาจูงเด็กๆ ไปนั่งเก้าอี้แถวหน้า ขณะที่จันทรภาก็โน้มตัวไปสวมกอดพ่อกับแม่แนบแน่น “แม่รักหนูนะลูก มีความสุขมากๆ นะ” มารดาเอ่ยขึ้นก่อน“มีความสุขมากๆ กับผู้ชายที่ลูกเลือกนะ” บิดาเอ่ยเช่นกัน“ขอบคุณนะคะคุณพ่อ คุณแม่” จันทรภาตอบเสียงสั่น ก่อนจะดันตัวออกจากอ้อมกอดของท่านทั้งสอง“แม่รู้นะว่าหนูกำลังหวั่นใจ” มารดาดูสีหน้าออกอีกแน่ะ นั่นก็เพราะจันทรภานึกถึงแต่เรื่องราวที่ผ่านมา ส่วนเรื่องราววันนี้มันเหมือนกัน ตรงที
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 134
“เพราะความรักดีที่ทำให้แกมีวันนี้ต่างหาก เพราะตัวแกเอง ฉันก็แค่เป็นผู้นำพาออกมา หากไม่รักดีซะอย่าง มันก็จะเหมือนเดิม รู้ใช่ไหม ต่อจากนี้ไปต้องเติบโตกว่าที่เป็นอยู่” แสนลักษณ์กล่าวพลางเอามือลูบๆ ปัดหัวไหล่ให้คเชนทร์ราวกับห่วง คเชนทร์สังเกตได้คนอยู่ด้วยกันมาทั้งชีวิต “ห่วงผมเหรอครับพ่อเลี้ยง” “ห่วง ไปเป็นนายคนที่สูงกว่าที่เป็นอยู่ ไปอยู่บริหารงานช่วยเจ้าสัวอย่าห่ามให้มันมากนัก ฝึกใจเย็นให้มากๆ ดูแลครอบครัวใหม่ให้ดี แกจะไม่ใช่แค่หัวหน้าครอบครัวของเจ้าขาเพียงคนเดียว แต่จะเป็นผู้นำไปพร้อมๆ กับเจ้าสัวด้วย” “ผมไม่รู้ว่าจะทำได้ดีไหม ผมกลัวทำให้ท่านผิดหวัง” “ฉันสอนแกมาทุกสิ่งทุกอย่างที่แกเห็น นำไปใช้ซะ องค์กรธุรกิจที่นั่นใหญ่กว่าที่นี่มากนัก” “ใจหนึ่งผมก็ไม่อยากไป” “เราต้องเติบโต แกจะตัดช่องน้อย เอาลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนเพียงคนเดียวของท่านแล้วใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ แล้วให้พ่อแม่เขาดูแลกันเองไม่ได้ เจ้าขาเป็นทายาทแกเป็นสามี ถูกต้องแล้วที่จะต้องไปกุมบังเหียน สักวันท่านก็ปล่อยมือ ช่วยเจ้าขาดูแลทุกอย่างให้ดีๆ” “พ่อจะไม่คิดถึงผมใช่ไหม” “หึๆ ไปกรุงเทพ ไม่ได้ไปเมืองนอกซะหน่อย คิดถึงก็มาหา เดือนละค
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 133
“หนุ่มๆ เขามั่นใจว่าเขาหล่อมากค่ะ แต่งนิดเดียวก็หล่อ แต่ดูเอาเถอะ เราเสร็จก่อนซะอีก” มนัสวีเอ่ยขึ้นพลางหัวเราะเบาๆ “เดี๋ยวให้เขาตามไปทีหลังก็ได้ลูก ไม่ซีเรียส กันเองทั้งนั้นสบายๆ อย่าพิธีเยอะแล้วจะไม่สนุก” เจ้าสัวกล่าวอย่างยิ้มแย้ม เพราะท่านผ่านความเครียดและซีเรียสมาแล้ว ทั้งสองงานเหมือนกัน แต่ต่างกันที่ความสุขและความเรียบง่าย และวันนี้ท่านมีความสุขมาก มองไปทางไหนก็อบอวลไปด้วยรอยยิ้มของคนกันเอง ไม่มีใครอื่น ในงานก็สวยงามด้วยดอกไม้ในสวน และริมลำธารตามที่คเชนทร์และจันทรภาต้องการ“ดูแล้วสบายตาจังเลยเนอะพ่อ ไม่เหมือน...” จันทร์จิรากล่าวแต่ก็อดนึกถึงงานคราวก่อนไม่ได้“เอาน่า อย่าไปนึกถึงมันเลย” “มันก็คล้ายๆ กันนะคะ เพราะเจ้าขามารอเจ้าบ่าวอีกแล้ว” “พ่อเชื่อมั่นในตัวลูกเขยคนนี้ คนที่ลูกเลือกเอง” “แม่อดนึกถึงวันนั้นไม่ได้น่ะ”“ทำใจให้สบาย วันนี้เป็นวันที่ลูกมีความสุขที่สุด”“ค่ะ” จันทร์จิรารับคำและยิ้มก่อนจะมองเข้าไปในงาน ท่านทั้งสองไม่รู้จักใครเพราะไม่ได้เชิญแขกที่อื่น แต่ทุกคนรู้แล้วว่าท่านคือบิดาและมารดาของจันทรภา หรือเจ้าสัวหมื่นล้านพ่อตาของคเชนทร์ ทุกคนจึงได้ให้ความเป็นกันเองกับท่
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 132
“หึๆ คนนั้นต้องยอม แต่วันนี้ก็ต้องยกให้เจ้าบ่าวหนึ่งวันนะครับ” “พี่ว่าเราเข้าไปในงานดีกว่า ไปรับแขกแทนพวกเขาไปก่อน เพราะว่าคนกันเองทั้งนั้น” “ครับพี่” สิ้นคำเกตุวดีก็กับเปรมณัฐก็พากันเดินเข้างาน เพื่อทักทายทุกคนอย่างเป็นกันเอง ในขณะเดียวกัน เป็นอีกครั้งที่จันทรภาต้องมานั่งแต่งหน้า แต่งตัวในฐานะเจ้าสาวอีกครั้ง และครั้งนี้แอบคิดถึงคราวก่อน อดไม่ได้ที่จะนึกถึงคลิปนั้นที่เธอถ่ายเองกับมือ สิ่งต่างๆ มันหวนให้นึกถึง จนรอยยิ้มของเธอหายไปจากใบหน้า ยิ้มอยู่ดีๆ ก็หม่นลงเสียอย่างนั้น “เป็นอะไรไปคะพี่เจ้า หืม” มนัสวีเอ่ยขึ้นเมื่อกำลังดัดผมเป็นเกลียวๆ ให้จันทรภา ซึ่งเธอนั่งอยู่หน้ากระจก ห้องรับพักรับรองบ้านแสนลักษณ์“วี พี่ อยู่ๆ ก็นึกถึงวันนั้น มันนึกกลัวยังไงก็ไม่รู้”“พี่เจ้ากลัวพี่เชนทร์เทงานแต่งเหรอคะ” “มันหลอนๆ น่ะ แต่พี่เชื่อมั่นในตัวพี่เชนทร์น่า”“หึๆ เอาชีวิตแลกขนาดนี้ต้องได้เมียแล้วล่ะค่ะ วีเองก็เชื่อมั่นในตัวพี่เชนทร์เหมือนกัน อย่าคิดมากเลยนะคะ ลืมมันไปเถอะ” “พี่คิด พี่ตุลย์มันหนีกบกาน ถ้ามันยังไม่ตาย มันแว้งกันเราได้เสมอเลย” “อืม ไม่เอาสิคะ วันนี้งานเลี้ยงมงคลนะคะ ไม่คิดถึงเรื่อ
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 131
ดังคำที่เจ้าสัวภากร กับภรรยาได้ให้ไว้กับคเชนทร์ คนเป็นพ่อแม่จะต้องการอะไรนอกจากเห็นความสุขของลูก ต่อให้ความสุขนั้นมันแสนจะเรียบง่าย แต่ท่านก็เห็นแล้วมันคือสวรรค์ และท่านฝืนทนที่จะไม่ยิ้มรับความสุขนั้นไม่ได้ ท่านเห็นและสัมผัสจนต้องยิ้มทั้งน้ำตาท่านยอมแพ้หัวใจของผู้ชายธรรมดาอย่างคเชนทร์ ไม่ใช่เพราะทำสิ่งที่เอาชนะใจ หากแต่ทำให้ลูกสาวท่านเปลี่ยนไปต่างหาก นี่แหละคือสิ่งที่ทำให้ท่านยินยอมที่จะยกบุตรสาวหัวแก้วหัวแหวนให้ และยอมยกให้นานแล้วเพียงแต่รอเวลาอันเหมาะสมแต่การเป็นลูกเขยเจ้าสัวไม่ใช่เรื่องง่าย ด้วยความที่ไม่มีเงินค่าสินสอด แต่กลัวท่านจะเสียหน้า กลัวคนเอาไปติฉินนินทาว่ามีลูกสาวเพียงคนเดียวแต่ไม่ได้แต่งงาน ไม่ได้ค่าสินสอด อาจจะทำให้อับอาย เช่นนั้นแล้วมันก็ต้องมีทั้งค่าน้ำนมและพิธีตามที่เห็นสมควร “พ่อไม่ได้ขายลูกกิน พ่อกับแม่รวยล้นฟ้าขนาดนี้ จะยังอยากได้ค่าสินสอดอีกเหรอ หืม ไอ้ลูกเขย” เจ้าสัวกล่าวอีกครั้งเมื่อมานั่งคุยกันอย่างเป็นทางการในห้องนั่งเล่นบ้านแสนลักษณ์“ผมเรียกว่าค่าน้ำนมครับ” คเชนทร์กล่าวเสียงเรียบ“เชนทร์ ถ้ากลัวพ่อแม่จะเสียหน้า เสียชื่อ จำได้ใช่ไหม ว่าสิ่งเหล่านี้เจอมาแล
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 130
ขณะที่คเชนทร์ก้มกราบแทบเท้าท่าน เห็นเช่นนี้แล้วอยู่ๆ ท่านกลับจุกอยู่ในอก พูดอะไรไม่ออก น้ำตาเจ้ากรรมดันปริ่มตรงขอบตาเสียอย่างนั้น จันทร์ จิรายิ้มอย่างอ่อนโยน ในขณะที่เจ้าสัวอึ้งมือสั่นกระทั่งคเชนทร์เงยหน้าขึ้น“ผมกราบขอขมาครับ ในการกระทำที่ได้ล่วงเกินไปทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นทางกายหรือว่าทางใจ รวมถึงเรื่องที่ผมกับเจ้าขาอยู่ด้วยกัน กราบขอโทษที่อาจทำให้ผิดหวัง ที่ผมอาจจะทำให้เจ้าขา มีความสุขหรือสุขสบายน้อยกว่าที่ผ่านมา” คเชนทร์ตัดใจกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มและหม่นเล็กน้อย เงยหน้ามองสบตาเจ้าสัวภากรเป็นหลัก ซึ่งท่านฟังดังนั้นแล้วได้สูดหายใจเข้าลึกๆ เบือนสายตาไปทางอื่นนิดหน่อย ขณะที่ภรรยาท่านต้องกุมมือเอาไว้“เธอกล้ามาก” ท่านกล่าวสั้นๆ หยุดเอาไว้เพียงชั่วครู่แล้วจึงเอ่ยต่อ“กล้าหาญทำในสิ่งที่ผู้ชายหลายคนไม่กล้าทำ คือนั่งอยู่ตรงนี้ คิดว่ามันไม่ง่ายใช่ไหม” “ครับ ไม่ง่าย แต่ผม... คนไม่มีอะไร ไม่เคยมีใครให้ก้มกราบแบบนี้ คิดอะไรผมก็ทำ พิธีรีตองมากว่านี้ก็ไม่เป็น ทื่อๆ แข็งๆ อาจไม่ประทับใจ แต่มันออกจากหัวใจของผม”“ไม่ได้ต้องการประทับใจ ไม่คิดว่าจะเห็นเธอมานั่งคุกเข่าตรงนี้พ่อนักเลง” เจ้าสัวหันมากล
แสนเถื่อนยอดรัก บทที่ 129
“ไม่ต้องมาอวยผมเลย ผมอาจจะไม่ดีสำหรับท่านก็ได้” “ท่านไม่ได้ใช้ชีวิตกับเรา แกกับเจ้าขาต่างหาก ต้องดีสำหรับเจ้าขา” แสนลักษณ์บอกก่อนจะเอื้อมมือแตะไหล่คเชนทร์เบาๆ“ทุกวันนี้มีความสุขกันหรือเปล่าล่ะ”“ครับ มีความสุขมาก แต่พอท่านมาผมก็หวั่นใจ” “แม่ยายเอ็นดูนี่ ความจริงแล้วพ่อตาเราน่ะ เขาแค่หวงลูกสาวกลัวจะลำบาก เพราะเคยเลี้ยงลูกให้สุขสบายจนเคยตัว แต่เจ้าขาน่ะรักการเรียนรู้ เธอน่ารักตรงนี้ และสิ่งที่เธอเรียนรู้จากแก นั่นคือสิ่งที่ชนะใจพ่อกับแม่ แกไม่ต้องพิสูจน์ตัวเองแต่เจ้าขาน่ะพิสูจน์แทน” “พ่อรู้ได้ไง”“ฉันก็คิดว่าแกรู้ เชื่อมั่นในตัวเองเชนทร์ เขายกลูกสาวให้อยู่แล้วล่ะ” “ผมกลัวไม่มีค่าสินสอดให้เขา” “คิดอะไรเยอะแยะ ฉันยังไม่มีค่าสินสอดน้องวี ยังไม่ได้แต่งตัวด้วยซ้ำ แค่จดทะเบียนก็สมบูรณ์แล้ว” “แต่นี่เจ้าสัวเลยนะครับ” “อย่าคิดแทนท่าน ได้เวลาที่ต้องคุย” “โอเคครับ คุยก็คุย ไปดีกว่า แวะมาเอากำลังใจเท่านี้แหละ ผมอาจจะกลับก่อนนะครับ”“อืม อะไรจัดการก็ไปเถอะ” สิ้นคำของแสนลักษณ์ คเชนทร์ก็ลุกจากไป แต่ก่อนจะเปิดประตูเขาก็หันมาหาแสนลักษณ์เสียก่อน“พ่อครับ” “อะไร” “ยืมเงินสัก 50 ล้านนะ” ประโยคนี้
