“มีความสุขไหม” เขาถามคำถามเดิมๆ อีกครั้ง“มากที่สุดเลย” เธอกระซิบเสียงหวานพลางเอามือเกลี่ยที่ริมฝีปากของเขา“พี่ไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไง แต่... พี่อยากอยู่กับเจ้าแบบนี้ ไม่รู้จะเป็นไปได้ไหม” เขาคงหมายถึงความห่างระหว่างฐานะสินะที่จะเป็นไปได้ยาก“ก็อยู่แล้วนี่ไง อยู่ในตัวของกันและกัน เจ้าจะไม่ให้อะไรมาขวาง”“ทำได้เหรอ”“แล้วพี่เชนทร์ทำได้ไหม ฝ่าฟันให้เราได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ตลอดไปได้ไหม”“เอาชีวิตพี่เป็นเดิมพัน ยอดรักของไอ้เชนทร์” ดูเหมือนว่าเขาเอาชีวิตของเขาเป็นประกันเพื่อเดิมพันทุกอย่าง ที่จะได้เด็ดดอกฟ้าดอกไม้มาไว้ข้างกาย เพราะนี่แค่เป็นการเริ่มต้น เขารู้ตัวว่ายังต้องเจออุปสรรคหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายคนนั้นหรือครอบครัวของเธอ“เหนื่อยก็พัก พรุ่งนี้อาจจะเจออะไรอีกหลายอย่างเข้ามาทดสอบความรักของเขา” เขากระซิบเสียงนุ่ม แต่มีความกังวลอยู่ไม่น้อยในน้ำเสียง ซึ่งเธอก็กังวล เพราะปัญหามันยังไม่ถูกแก้ไข แก้ปม เธออยู่ที่นี่กับเขาก็แค่หลีก
รุ่งเช้า ภายในบ้านของพ่อเลี้ยงแสนลักษณ์ พ่อเลี้ยงหนุ่มอยู่ในชุดสูท เตรียมพร้อมจะไปทำงาน หากแต่รอสมาชิกมาพร้อมหน้า เพื่อรับประทานมื้อเช้ากันเสียก่อน ทว่าแสนลักษณ์กลับเดินเล่นไปเรื่อยๆ และมองไปยังบ้านรีสอร์ตอันแสนอบอุ่นของเจ้าลูกรักตัวดี เดินไปพลางก็เอามือล้วงกระเป๋ากางเกงไปพลาง คนงานที่เห็นเจ้านายหนุ่มเดินมาก็ต่างยกมือไหว้เพื่อทักทายยามเช้า“สวัสดีครับพ่อเลี้ยง” คนงานชายทักทาย“สวัสดี” แสนลักษณ์ทักทายกลับพร้อมกับยิ้มกริ่ม“พ่อเลี้ยงอารมณ์ดี เดินตรวจงานแต่เช้าตรู่ก่อนไปโรงแรมเหรอครับ” คนงานชายคนเดิมถาม“อืม ตามสบายนะ จะเดินไปเรียกเจ้าเชนทร์ซะหน่อย”“ครับพ่อเลี้ยง” คนงานรับคำก่อนจะก้มตัวเล็กน้อยแล้วเดินจากไป ส่วนแสนลักษณ์ก็เดินเล่นมาเรื่อยๆ ห่างบ้านห่างรีสอร์ตแต่ละหลังออกมาพอสมควร มาจนถึงบ้านของคเชนทร์ซึ่งอยู่ห่างจากหลังอื่น เมื่อเดินมาถึงหน้าบ้าน แสนลักษณ์ก็นึกยิ้มออกมาด้วยความสุข รู้แหละว่าคเชนทร์มีความสุข แต่ถึงเวลาไปทำงานก็ต้องไป
“อื้อ พี่เชนทร์” เธอครางอื้ออึงพลางเอามือสอดประคองท้ายทอยเขาเอาไว้ ขณะที่เขามุดตัวเข้าไปอยู่ใต้ผ้าห่ม“พี่เชนทร์” เธอกระซิบเรียกเสียงพร่า เมื่อเขาลากลิ้นลงมาตามหน้าท้องแบนราบ จากนั้นเขาก็ขยับตัวต่ำลงไปจนถึงเนินเนื้อนวลเนียน เขาจับขาทั้งสองข้างเธอให้ขยับออกจากกันเล็กน้อย ก่อนจะก้มหน้าชิดกับกลีบอวบ แล้วใช้ลิ้นฉกเลียอย่างรวดเร็ว ปาดป่ายร่องรักจากล่างขึ้นบน สลับโลมเลียไปมาทั้งสองข้าง“ซี๊ด อ่า พี่เชนทร์” เสียงครางหวานดังหลุดออกมาอย่างสุดจะกลั้น ขณะที่น้ำหวานอุ่นเหนียวซึมไหลออกมาเพราะความปรารถนา มือนุ่มก็กดศีรษะเขาเบาๆ ก่อนจะแอ่นเด้งเนินเนื้ออัดเข้าหาปากร้อนเป็นจังหวะขึ้นลง“พี่เชนทร์จ๋า เสียวมากค่ะ” เธอครางเสียงหวานพลางเม้มปากเอาไว้แน่น เนินเนื้อก็ขยับขึ้นลง ปากร้อนลิ้นร้ายก็ละเลงเลียอย่างหนักหน่วง กระทั่งได้ยินเสียงจุ๊บจั๊บ พร้อมกับปลายลิ้นสอดแทรกชำแรก ผ่านลึกเข้าไปสัมผัสกับเม็ดเสียวที่ตอดตุบๆ น้ำหวานก็ซึมไหลออกมาให้เขาดูดเลียอย่างเป็นเจ้าของ“ไม่ถึงห้านาทีเดี๋ยวเจ้าก็
“ก็หวาน” เขาตอบด้วยน้ำเสียงเดียวกัน เธอจึงเอามือแนะที่ปากของเขา“พี่อยากเข้าไปอยู่ในตัวของเจ้า ทั้งวันทั้งคืน อยากกอด อยากจูบ”“เจ้าจะรอนะคะ ไปทำงานแล้วกลับมาเร็วๆ นะ”“ทำไมยั่วนะ แม่คนคลั่งรัก”“คลั่งพี่เชนทร์”“หึๆ พี่ก็คลั่งหนู” สิ้นคำเขาก็จูบที่ปากนุ่มอีกครั้งด้วยความที่ห้ามใจไม่ได้ อยากจะเริ่มต้นอะไรต่อมิอะไรอีกเหลือเกิน หากไม่ติดว่าพ่อเลี้ยงรออยู่ละก็จะต่ออีกสักยก“พี่รักหนูนะ เจ้าขา” เขาถอนจูบออก และเอามือเสยผมให้กับเธออย่างอ่อนโยน ทว่าคำรักนี้เขากลับมีน้ำเสียงหม่นลงไปเล็กน้อย พร้อมกับคิ้วหนาที่ขมวดเข้าหากัน“หึๆ เจ้ารู้แล้วค่ะ เมื่อกี้บอกเจ้าแล้ว”“อยากบอกอีก อยากพูดให้รู้ ที่เกิดขึ้นเพราะรัก” ตอนนี้เขาพยายามจะไม่คิดถึงเรื่องอะไรทั้งสิ้น ขอรักเธอเพียงเท่านี้พอ“ค่ะ เกิดขึ้นเพราะรัก ไม
“ทำไมผมจะไม่ไหว”“ป๋ากลัวแกจะขาอ่อน” พ่อเลี้ยงหันมาแซวแบบเอียงคอมองแบบเจ้าเล่ห์“ผมแข็งแรง ฟิตมาก อายุยังไม่ถึงสี่สิบด้วย อย่าดูถูกผม”“ถึงขั้นขอลาครึ่งวันเนี่ยนะ เท่านั้นยังไม่พอ ป๋าให้สามวันเลย”“ก็แหม... คนมันคลั่งรัก” คเชนทร์ยอมรับแบบหน้าตาเฉย เท่านั้นแหละพ่อเลี้ยงก็หันมามองทันที“น้องวี จะว่าอะไรไหม ถ้าอาจะนั่งไปกับเจ้าเชนทร์ วีนั่งรถเชนทร์แล้วให้เขตขับให้นะจ๊ะ”“ได้ค่ะ” มนัสวีตอบและยิ้มหวาน เพราะรู้ว่าแสนลักษณ์มีเรื่องจะคุยกับคเชนทร์เป็นการส่วนตัวอยู่แล้ว“มีอะไรเหรอครับ” คเชนทร์ถามขึ้น“นั่งไปด้วยกัน ฉันก็คิดถึงแกนะเนี่ย”“หึๆ ก็ได้ครับ” คเชนทร์ตอบพลางหัวเราะ แล้วจึงเปิดประตูให้พ่อเลี้ยงขึ้นไปนั่ง แล้วเขาจึงตามขึ้นไปนั่งข้างๆ ส่วนมนัสวีย้ายไปรถของเขาแทนโดยให้เขตแดนเป็นคนขับนั่นเอ
“รู้ตัวก็ดี เวลาอยู่บ้านมีความสุข ออกนอกบ้านระวังอีกอย่าง ส่วนเข้ามาทำงานก็ระวังอีกอย่าง วันหนึ่งๆ ชีวิตคนเราก็ต้องเจอ”“เหมือนพ่อเป๊ะ แมงวันแมงหวี่เยอะแยะเต็มไปด้วย”“หึๆ” ติ้ง! แสนลักษณ์หัวเราะก่อนที่ลิฟต์จะส่งสัญญาณ แล้วจึงเปิดออก“ตั้งใจทำงานนะลูกชาย” แสนลักษณ์กล่าว จากนั้นจึงได้เดินแยกกันเข้าห้องทำงาน“อรุณสวัสดิ์ครับนาย” เปรมณัฐเอ่ยทักทายพร้อมกับยกมือไหว้ เมื่อเห็นคเชนทร์เดินมาถึงโต๊ะพอดี“อรุณสวัสดิ์” คเชนทร์ตอบเสียงเรียบ“อีกสักครู่ ผู้จัดการฝ่ายการตลาดจะมา บอกให้เข้าไปพบฉันได้เลย”“เข้ามาพบท่านทำไมครับ”“เดี๋ยวรอเข้าไปด้านในพร้อมกัน จะพูดทีเดียว” คเชนทร์ตอบเสียงเรียบอีกครั้งก่อนจะเดินเข้าห้องทันที ทิ้งให้เปรมณัฐสงสัย หรือจะเป็นเรื่องวันนั้นเพราะว่าคเชนทร์ไม่ได้เข้าโรงแรม ก็เลยเลื่อนออกไป น่าจะใช่
“อย่าพูดให้พ่อได้ยิน เดี๋ยวส้นตีนติดคอ หึงแรง”“หึๆ น่ารักก็บอกว่าน่ารัก แต่... ของท่านก็นัมเบอร์วันเลยครับ กินกันไม่ลงกับแม่เลี้ยง อิจๆๆ”“ไอ้เปรม” คเชนทร์เค้นเสียงพลางกัดฟัน เท่านั้นแหละเปรมณัฐก็รีบวิ่งออกไปจากห้องทันที คเชนทร์ก็ได้แต่ถอนใจด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะตั้งสมาธิทำงานเสียทีขณะเดียวกันผู้จัดการฝ่ายการตลาดก็กลับมาที่ห้อง เรียกตัวนักศึกษาในแผนกทั้งหมดมาพูดคุยถึงข้อกำหนดหรือกฎต่างๆ ที่คเชนทร์สั่งเอาไว้“ถ้าไม่อยากให้ถูกบอกเลิกฝึกงานก่อนเวลาอันควรล่ะก็ ให้ปฏิบัติตามกฎนี้ให้ได้ คุณคนนี้ถ้าได้ออกคำสั่งละก็ใครห้ามขัด ไม่งั้นปลิวหมด เข้าใจไหม” ผู้จัดการวัยสี่สิบเอ่ยเสียงเครียด“ทำไมท่านดุจังค่ะ” มิลินเอ่ยถาม“เป็นคนดุ ระเบียบจัด ใครทำผิดไล่ออกอย่างเดียว ถ้าอยากฝึกงานจนจบก็ปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด เข้าใจไหม”“เข้าใจคะ แล้วเจ้าของโรงแรมดุขนาดนี้ไหมคะ” มิลินเข้าใจแต่ก็อดอยากรู้อยากเห็นไม่ได้อีกสิน่า ขณะที่คนอื่นไม่กล้าถาม“ไม่ดุ แต
ช่วงเวลาเดียวกันนี้ เจ้าของหัวใจของคเชนทร์ ไม่ได้เก็บตัวอยู่ในบ้านเหมือนอย่างที่คเชนทร์หรือพ่อเลี้ยงแสนลักษณ์คิดหรอก เห็นเงียบๆ จันทราก็แค่อยากอยู่เฉย เดือนเดียวมันก็ไม่ได้นาน เพราะฝ่ายบิดาเธอก็ตามติดเรื่องตุลยเทพเช่นกัน“พ่อคะ สบายดีใช่ไหม” จันทรภาโทรถามบิดาในรอบหลายวัน“สบายดีลูก แล้วลูกล่ะ”“เจ้าขาสบายดีค่ะ เอ่อ ทางนั้นเป็นยังไงบ้างเขาติดต่อพ่อหรือเปล่า”“ส่วนใหญ่คุยเรื่องเงินๆ ทองๆ พ่อทำได้แค่บอกปัดไปก่อน เขาต้องการเงินลงทุน ถ้าไม่ได้นี่ผิดใจกันแน่ๆ”“พ่อยอมเหรอคะ”“พ่อไม่ยอมแต่เราจะหลีกหนีสถานการณ์นี้ไปได้ยังไง เราตกปากรับคำที่จะช่วยไปแล้ว เขาไม่ได้ผิดและไม่มีอะไรมาหักล้าง เขามองว่าลูกผิด”“เจ้าพร้อมแล้ว เจ้าจะจัดการเองค่ะและจะไปหาพ่อ จะไปเคลียร์ทุกอย่างด้วยตัวเอง”“มันจะเสี่ยงไหมถ้าหนูจะมากรุงเทพ เพราะตุลย์ยังอยู่ที่นั่น”
“หายแล้วค่ะ หายเหมือนพ่อเชนทร์เลย ไปกินข้าวต่อนะคะจะได้ไปโรงเรียน”“ครับ/ค่ะ” สองแฝดรับคำแบบประสานเสียง ก่อนจะวิ่งกลับเข้าไปในห้องอาหาร สองพ่อก็มองตามและยิ้ม ก่อนจะหันมามองหน้ากันแล้วปรับสีหน้าให้เรียบ“พี่รักเอาคำว่าพ่องมาจากไหน” แสนลักษณ์หันมาดุคเชนทร์ซะงั้น“หืม ก็พูดเอง เด็กพูดไม่ชัด”“พูดไม่ชัด แต่ชัดมาก แกสอนหลานไม่ดีใช่ไหม”“ป่าว ใครจะสอนหลานพูดหยาบ”“แต่สอนให้หลานกวนตีน”“ป่าว สอนเมื่อไหร่ ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาอยู่ด้วยเลย”“โตขึ้นมาได้นิสัยแกนี่ฉันจะเบิ้ดกะโหลกให้”“ไม่เกี่ยวกะเค้าเลย”“เอ้าๆๆ มาแล้ว เป็นงานเป็นการ สองพ่อลูกเถียงอะไรกันเนี่ย” เกตุวดีแทรกขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามาหา และนั่งลงข้างๆ คเชนทร์เรียกว่าข้างๆ จนชิดๆ และเบียดโดนขา“โอ๊ย! ป้า! นั่นสะโพกหรือกะละมังเนี่ย กระแทกขาแรงมาก”“ว๊าย! อีเชนทร์”“เ
“ขู่อะไรแบบนี้ แม่เจ้าไม่น่ากลัว แต่พ่อเจ้าน่ะดุ”“ดุไม่สู้พ่อแสนของพี่หรอก”“นี่จะเอาพ่อมาสู้กันเหรอคะ”“หึๆ สักตั้งหนึ่งน่า”“ระหว่างตามหานายตุลย์กับสมุนมาเข้าคุก เจ้าก็เคลียร์กับพ่อตาพี่ละกัน”“ไม่ง่ายเลยค่ะ กลัวพ่อจ้ะ...”“พูดเองว่าไม่ให้พี่กลัว ตัวเองกลัวซะงั้น”“กลัวพ่อไม่ชอบพี่เชนทร์”“ยังไม่เคยเผชิญหน้ากันจะรู้เหรอ อย่าเพิ่งกลัว พี่จะไม่กลัว นอนซะคนเก่งของพี่” สิ้นคำเขาก็กอดเธอเอาไว้และจูบเบาๆ ที่เรือนผม จากนั้นก็ไม่ได้เอ่ยอะไรกันอีก นอกเสียจากฟังเสียงหัวใจที่เต้นแรง ต่างคนต่างบอกไม่ให้กลัว ทว่าเริ่มกลัวแล้วสิน่าพอรุ่งเช้าคเชนทร์ลุกจากที่นอนตั้งแต่เช้าตรู่ ใส่แต่เพียงกางเกงดังเดิม มือหนึ่งคีบบุหรี่พ่นออกมา ส่วนมืออีกข้างถือโทรศัพท์มีการพูดคุยแบบเครียดๆ และพยายามไม่ให้เสียงดัง เพราะเปิดหน้าต่างระเบียงตรงห้องนอน“เรื่องเมื่อคืนเรียบร้อยทุกอย่างครับคุณเชนทร์&rdqu
“ซี๊ดดดด อ่า เจ้าจ๋า พี่จะแตกแล้ว”“เจ้าก็... โอ้ว พี่เชนทร์ แรงๆ อื้อ!” เธอร้องครางออกคล้ายกับใกล้จะถึงจุดหมาย จนเขาเร่งเร้าจังหวะกระแทกสะโพกอย่างหนักหน่วง และจูบแนบแน่นที่ปากอิ่ม“อื้อ” เขาครางในลำคอเมื่อถึงจุดที่เสียวซ่านที่สุด“โอ้ว เมียจ๋า ผัวจะไม่ไหวแล้ว”“เมียก็ไม่ไหวแล้ว อ๊ะ อ๊ะ อืม” สิ้นคำของเธอเท่านั้นแหละ ร่างกายก็กระตุกเกร็งและยกสะโพกขึ้นพร้อมกับกอดเขาเอาไว้ ปลดปล่อยความปรารถให้พรั่งพรูออกมา เขาจึงไม่รั้งรอรีบเร่งระรัวอีกเพียงไม่กี่ครั้งก็คว้าเส้นชัยตามไปติดๆ“อื้อ อ่า อ่า เมียจ๋า เมียพี่... เสียวที่สุดเลย” เขาบอกด้วยน้ำเสียงที่หอบกระเส่า ขณะที่แท่งกายกดจมเข้าไป และพ่นน้ำรักใส่ในร่างกายของเธอจนเอ่อล้นเป็นหนึ่งเดียวกัน ทว่ามันยังดีดดิ้นอยู่ภายในราวกับพ่นพิษไม่หมด อารมณ์สุขสมล่องลอยอยู่บนสวรรค์ชั้นเจ็ด แต่เมื่อร่างกายยังไม่เข้าที เขาก็ประทับจูบแนบแน่นดูดดื่มพร้อมกับร่างกายที่ค่อยๆ กลับสู่สภาวะปกติ แล้วจึงได้ถอนจูบออก“ดอกฟ้าของไอ้เชนทร์”
“มันทำให้หัวใจชุ่มฉ่ำต่างหากล่ะ”“จะเอาอะไรคะ” เธอถามอย่างขัดเขิน เขาจึงยื่นหน้าเข้าไปกระซิบ“เป่ามนต์ให้พี่หนึ่งทีแล้วจะนอน” คำพูดดูเหมือนไม่มีอะไร หากเธอไม่คิดมาก ทว่าเธอโน้มหน้าลงไปเป่าที่ต้นแขนให้“โอมเพี้ยง!” ปากก็เป่าไป สายตาก็ตวัดขึ้นมองเขาและยิ้ม แต่วินาที่เขาจะคลั่งก็ตรงที่แม่คุณค่อยๆ ย่อตัวลงช้าๆ กดจูบที่แผงอกเล็กน้อยกระทั่งเข่าชิดติดพื้น เขาก็ได้ยิ้มและหลับตา เมื่อมือนุ่มดึงกางเกงเขาลงช้าๆ จมูกโด่งก็ไต่ลงมาตามหน้าท้องจนถึงขอบบ็อกเซอร์ และชั่วอึดใจมันถูกมือน้อยดึงลงไปพร้อมกับกางเกงเสียเลย แต่เธอไม่ได้สนใจสิ่งที่มันดีดผึ่งผงาดออกมาล่อสายตาหรอก เธอก้มลงไปเป่าตรงบาดแผลที่ปิดด้วยผ้าก็อตเอาไว้“โอมเพี้ยง!” เธอเอ่ยอีกครั้งก่อนจะยิ้มมุมปาก“เป่าแผลให้เค้าเฉยๆ แล้วจะถอดกางเกงเขาทำไม” เขาถามเสียงนุ่ม ว่ากลับก้มหน้าลงมองเธอราวกับจะกลืนกิน เธอก็สบตาคมกริบก่อนจะเอามือลูบไล้น่องของเขา ขึ้นมาจนถึงกลางลำตัว ใบหน้าเสมอแท่งไอศรี
“เรียกคุณอาขาแล้วจะแตก เซ็กซี่จัง” สิ้นคำเขาก็จูบปิดปากนิ่มเอาไว้แล้วกระแทกสะโพกแรงๆ ระรัวจนเมียเด็กทานทนไม่ไหว ได้แต่ครางในลำคอพลางแอ่นกายเหยียดเกร็งลำตัว พลางกอดเขาเอาไว้แน่น“อืม” มีแต่เพียงเสียงอื้ออึงที่เปล่งออกมาเพราะถูกปิดปาก พร้อมกับความปรารถนาถูกเปล่งออกมาจนกระทั่งเม็ดสวาทกระตุกตอด“ซี๊ดดดด อาจะแตกแล้วเมียจ๋า” สิ้นคำเขาก็กดสะโพกแนบแน่น กับกลีบนุ่มและปล่อยลาวาอุ่นๆ ทะลักเข้าสู่กายเธอ หลอมรวมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ขณะที่ท่อนเนื้อยังคงเคลื่อนไหวอยู่ภายใน เพื่อปล่อยทุกอย่างให้ออกมาจนสุด ตามด้วยเสียงหายใจหอบทว่ายังคงบดขยี้จูบอย่างดูดดื่มสิ้นสุดอารมณ์ปรารถนาเหลือไว้แต่เพียงเสียงหายใจหอบ ทว่าร่างกายยังคงสอดประสานไม่ยอมขยับออก จวบจนกระทั่งอารมณ์ล่องลอยและปลดปล่อยจนหมด แล้วร่างกายกลับมาเป็นปกติถึงได้ถอนจูบออก ทว่าทั้งสองดูเหนื่อยหอบราวกับวิ่งทางไกลมาก“เมียจ๋า อายังเสียวอยู่เลย” เขากระซิบเสียงหวานออดอ้อน“อื้อ ให้วีกลับมาเป็นปกติก่อนนะคะ
“อย่าพูดอ้อมค้อม บอกว่าต้องการซิ” เขากระซิบเสียงนุ่มและยิ้ม เธอก็ได้แต่เม้มปากขัดเขินก่อนจะพยักหน้า“ต้องการค่ะ ต้องการผัวแก่ตลอดแหละ”“รู้ไหมว่า... ไอ้คนที่มันตายน่ะมันเรียกอาว่าไอ้แก่ แล้วเมียเรียกแบบนี้”“จะทำอะไรวีเหรอคะ”“จะทำให้ตายคาอกเลย เดี๋ยวเจอฤทธิ์คนแก่” สิ้นคำเขาก็กดจูบที่ปากนุ่มอีกครั้งอย่างเร่าร้อน ก่อนจะพรมจูบซับพวงแก้ม ซอกคอ และลากไล้เรียวลิ้นอุ่นลงมาตามเนินอก ก่อนจะอ้าปากครอบครองเม็ดถัน และโลมเลียอย่างรวดเร็ว ทำเอาร่างน้อยสั่นสะท้านเสียวซ่านและบิดเกร็ง ได้แต่หายใจหอบพร่า ทั้งเนินอกและหน้าท้องขยับไหว มือน้อยๆ ก็กดศีรษะเขาเบาๆ พลางแอ่นโค้งแผ่นหลังขณะเดียวกันมือหนาก็เอื้อมลงไปสัมผัสกลีบอวบนุ่มผ่านกางเกงชั้นในสีขาวบางจิ๋ว ซึ่งเวลานี้เปียกแฉะไปด้วยน้ำกุหลาบหวาน และกลีบนุ่มนั้นเริ่มบวมเบ่งเพราะความปรารถนา“ซี๊ด อืม” เธอครางอย่างสุดจะกลั้น เมื่อเขาบดขยี้ปลายนิ้วกับเกสรน้อย และเพียงชั่
แสนลักษณ์มองตามสองคน ที่เดินจากไปและยังคงยิ้มอยู่ เคยจินตนาการเอาไว้ ว่าสักวันการเดินกลับบ้านในแต่ละครั้งของคเชนทร์ จะมีใครสักคนได้เดินไปด้วย แต่ละวันที่ผ่านไปคเชนทร์เดินคนเดียวเสมอ ทว่าวันนี้เห็นเขาจูงมือไปกับผู้หญิงที่เขารัก มันช่างเป็นภาพที่สมบูรณ์แบบ แต่ยัง อุปสรรคยังไม่หมดตราบใดที่ยังขึ้นชื่อว่าเด็ดดอกฟ้ามาไว้ริมถนนอยู่“เข้าบ้านเถอะค่ะ อาแสนจะได้ไปอาบน้ำ วีจะไปดูเด็กๆ ด้วย”“จ้ะ” แสนลักษณ์ตอบก่อนจะจูงมือมนัสวีเข้าบ้าน จากนั้นก็ปิดบ้านให้เรียบร้อย เพื่อแสนลักษณ์อาบน้ำก่อน ขณะที่มนัสวีเข้าไปดูสองแฝดในอีกห้องที่อยู่ติดกันทว่ามีพี่เลี้ยงมานอนเป็นเพื่อน“คุณวี กลับมาเมื่อไหร่คะ”“เมื่อกี้นี้เอง เดี๋ยววีดูเด็กๆ ต่อ กลับบ้านพักเถอะค่ะ”“ค่ะ” ว่าแล้วพี่เลี้ยงก็งัวเงียตื่น แล้วเก็บของกลับบ้านพัก ดีหน่อยที่มันไม่ได้ดึกดื่นอะไรมากนัก บ้านพักคนงานก็อยู่ไม่ไกลจึงไม่ได้ห่วง เพราะอยู่ในบริเวณรีสอร์ตนี่แหละ ส่วนมนัสวีก็เพ่งมองลูกน้องฝาแฝดที่หลับปุ๋ยคนละเตียง ยังดีที่เด็กๆ เลี้ยงง่ายไม่งอแง ม
จากนั้นจึงได้กลับบ้าน เจ้านายทั้งหมดนั่งรถตู้ไปด้วยกัน แสนลักษณ์มนัสวีนั่งคู่หน้า คเชนทร์กับจันทรภานั่งข้างหลังมืดๆ พลางจับมือกันเอาไว้ แล้วก้มหน้าลงมองที่มือของเธอซึ่งจับประสานกันชนิดที่ไม่อยากปล่อย“กลับบ้านกัน เขต” แสนลักษณ์เอ่ยขึ้นเสียงเรียบ“ครับ” เขตแดนรับคำ จากนั้นจึงได้ออกจากลานจอดรถหน้าโรงพยาบาลเพื่อพาทั้งหมดกลับบ้าน คเชนทร์ได้แต่ถอนใจและมองหน้าคนรัก ก่อนจะยกมือขึ้นพรมจูบเบาๆ พลางเอามือเสยให้เธออย่างอ่อนโยน อีกทั้งสำรวจไปตามใบหน้า“พี่ปล่อยให้คุณหนูเป็นแบบนี้ไปได้ เจ็บไหม หืม” คเชนทร์กระซิบถามเสียงหม่น“ไม่เป็นไรค่ะ ไม่เจ็บแล้ว” เธอตอบเบาๆ“เข้มแข้งนะเนี่ย แต่หัวใจพี่น่ะ” เขากระซิบพลางเอาหน้าผากแนบกับเธอเอาไว้ เรียกว่าไม่อยากให้ใครได้ยิน แต่พ่อเลี้ยงนั่งฟังอยู่ด้านหน้าน่ะได้ยินอยู่แล้ว ยิ่งรถเงียบด้วย“หัวใจอยู่ตรงนี้แล้ว” เธอกระซิบตอบกลับพลางประคองใบหน้าเขาเอาไว้“อะแฮ่ม!” เสียงกระแอมกวนๆ ดังขึ้น ทำเอาคเชนทร์ถึงกับเหลือบมองด้วยความหมั่นไส้ งอนอ
“ไม่เป็นไร มันมีหน่วยกล้าตายแทนมาเป็นกำแพง เพื่อมาแลกให้มันรอดไปได้ แต่ฉันไม่ให้ใครมาเป็นหน่วยกล้าตาย ฉันไม่ให้แลก” แสนลักษณ์ตอบเสียงเรียบ“แล้วมีใครได้รับบาดเจ็บไหม” แสนลักษณ์เอ่ยถามขึ้นอีก เท่านั้นแหละคเชนทร์ก็มองหน้าแสนลักษณ์ทันที“ก็เค้าไง! กระสุนเฉี่ยวยังไม่พอ ยังโดนมีดบินอีก” คเชนทร์บ่นพลางตวัดหางตาใส่แสนลักษณ์อย่างงอนเง้า“เอ่อ ป๋าตั้งใจเล็งไปหน่อย นิดเดียวน่าไกลหัวใจมาก” แสนลักษณ์เอ่ยแซว เพราะรู้ว่าคเชนทร์ทนได้ไม่เป็นไรมากหรอก“แต่เสียบขา” คเชนทร์ขึ้นเสียงใส่“เล่มเล็กๆ” แสนลักษณ์ตอบและยิ้ม“เล็กแต่ยาวนะพ่อนะ” คเชนทร์ยังเถียงอยู่“ช่วยด้วย พี่ตุลย์ช่วยด้วย” ขณะที่สองพ่อลูกกำลังเถียงกันอยู่นั้น เสียงของน้ำอิงก็ดังขึ้น จันทรภาจึงเดินเข้าไปก่อน และทุกคนก็ได้ตามเข้าไป เห็นแต่ท่าทางอ่อนเพลียศีรษะมีเลือดไหลนอง และมองมาที่จันทรภา“อีเจ้า” น้ำอิงเรียกจิกด้วยน้ำเสียงอ่อนเพลีย จะตายอยู่แล้วแต่เรียกเพื่อนได้จิกมาก จันทรภาไ