บทที่ 5

“เจ้ทิช่าก็ไปออเซาะกับนายบ้างสิ”วาดดาวยิ้มกริ่ม ทิพย์ทิวากลอกตาบนแล้วหันมาตอบ 

“ให้เจ้เอาอะไรไปออเซาะ ไขมันเรอะ”คำตอบที่ได้ยิน ทำเอาวาดดาวกลั้นหัวเราะแทบไม่ไหว นี่ขนาดตกอยู่ในสถานการณ์คับขัน เพื่อนรุ่นพี่เธอก็ช่างตอบมาได้ 

“เจ้ก็พูดไป ถึงเจ้ของหนูจะอวบเอนไปทางอ้วนหน่อยๆ แต่เจ้ทิช่าของน้องก็ทำงานดีเลิศได้เกรดเอทุกปีนะ”วาดดาวยิ้มหวานให้ ก่อนจะอ้าแขนกว้างแล้วรั้งตัวทิพย์ทิวาไปกอด

“จริงด้วย ครั้งก่อนที่นายส่งคุณน้องไปคุมงานโซนตะวันออก ผลงานก็ดีเลิศเลอ ยอดพุ่งฉิว ลูกค้าชมเปาะ หรือว่าเพราะเหตุนี้นายถึงเลือกคุณน้อง”

“รู้งี้ตอนนั้นไม่ไฟแรงก็ดี จะได้ไม่ต้องย้ายไปคุมที่นั่น ที่นี่บ่อยๆ” ทิพย์ทิวาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา ครั้งนั้นเธอสนุกกับงาน แม้จะอยู่ไกลบ้านแต่ก็มีรักจากผู้ชายคอยหล่อเลี้ยงให้คลายเหงา คลายกังวล 

ตอนนี้ผู้ชายที่เธอเคยคิดว่าเขาดี กลับดีแตกไปแล้ว! นี่สิ แล้วที่สำคัญ เมื่อวานเธอเห็นว่าปองคุณย้ายเข้ามาอยู่คอนโดมิเนียมเดียวกันกับเธอ คอนโดเดียวกันไม่ว่า ยังซวยซ้ำซวยซ้อน มาอยู่ชั้นเดียวกัน ห้องติดกันอีก ทิพย์ทิวาหลบแทบไม่ทัน 

เพราะตั้งแต่เลิกรากับปองคุณไป เลิกแบบเจ็บๆ เสียด้วย เธอก็ตัดสินใจย้ายมาอยู่คอนโดมิเนียมแห่งนี้แทน เพราะซื้อไว้นานแล้ว กะไว้เก็งกำไรหลังจากรถไฟฟ้าวิ่งผ่าน ส่วนบ้านก็ให้ครอบครัวพี่ชายที่ตอนนี้พึ่งมีสมาชิกใหม่ เป็นสาวน้อยตาหวานชื่อว่ารุ้งพราวขึ้นมาอยู่ เพราะรายนั้นพึ่งมีคำสั่งให้ย้ายมาดูงานที่กรุงเทพฯ จะได้มีความเป็นส่วนตัวหน่อย

แต่ถึงเธอจะเลิกกับปองคุณไปนานแล้ว ก็ใช่ว่าเธอจะไม่เจ็บ ยามที่เห็นเขาอยู่กับคนรักใหม่ แล้วตอนนี้เธอก็อยู่ในสภาวะขึ้นอืดมากด้วย ขืนให้เขาเห็นสภาพตอนนี้ มีหวังได้อึ้ง แล้วก็อึ้ง ดีไม่ดี อาจคิดว่าที่เลิกกับเธอน่ะถูกแล้ว ส่วนแฟนใหม่เขาก็คงหัวเราะเยาะสภาพวาฬบรูด้าของเธอ โอ๊ย! สวรรค์ ไม่สงสารสาวอวบบ้างเลย คิดแล้วทิพย์ทิวาก็อยากร้องไห้ 

ก่อนที่เสียงของวาดดาว จะช่วยดึงสติให้กลับมา 

“แล้วเจ้ให้คำตอบนายไปว่าไง” 

“ตกลง!” คำตอบของทิพย์ทิวาทำเอาสองสาวต่างวัยตาค้าง ที่พูดๆ มาทั้งหมด สรุปทิพย์ทิวาตอบตกลงว่างั้น

“เห้ย! คุณน้อง/เห้ย! เจ้” คนแรกที่อุทานออกมาคือสุดา ตามด้วยวาดดาวที่ถึงกับคลายกอดเมื่อครู่ออกแทบไม่ทัน ทิพย์ทิวารู้ว่างานนี้ยาก แต่เธอก็อยากพิสูจน์ฝีมือตัวเองเหมือนกันรวมทั้งอยากหลบหน้าปองคุณสักพัก กลับมาเมื่อไหร่เธอจะผอมและสวยให้เขาเสียดาย 

หึ๋ย! มิชชั่นผอมแล้วหาผัวนี่มันของยัยแม้นศรีนี่นา อ๋อย! เธอหลวมตัวรับปากร่วมทำมิชชั่นไปแล้วด้วย 

แต่เอาวะ! เป็นไงเป็นกัน ผอมให้โลกตะลึง!

ผอมให้ปองคุณเสียดาย!อ้าปากค้าง! ปาดน้ำลาย!หึ

ผอมแล้วอาจได้ลงจากคาน!!เป็นของแถม (อ๊ากกก มโนไปนั่น) 

หลังจากงานผอม!หุ่นสลิม! นางแบบชิดซ้ายเมื่อไหร่ เธอจะเอาการ์ดเชิญสีชมพูไปปาใส่หน้าผู้ชายห่วยๆ ให้หงายเก๋ง!สะบัดบ็อบใส่เบาๆ ที่ริทิ้งเธอไป หึหึ 

แต่…พอมาคิดอีกที เธอเปลี่ยนใจตอนนี้ทันมั้ยเพราะกว่าจะอ้วนได้ถึงขนาดนี้ เธอต้องแลกมาด้วยเงินเชียวนะ แล้วถ้าผอม เธอจะยังได้กินของอร่อยๆ อยู่มั้ย งื้อ

เสียงของสุดา ดึงสติของทิพย์ทิวาให้กลับมาอีกครั้ง หลังจากตกอยู่ในภวังค์ความผอม ที่คิดมโนเป็นตุเป็นตะเสียนาน

“นี่คุณพี่ไม่ได้หูฝาดไปใช่มั้ย”

“เจ้ทิช่า พูดอะไรนะ”

“ทั้งคู่ได้ยินไม่ผิดหรอก”ทิพย์ทิวาเอ่ยตอบเสียงเรียบ แต่ก็แอบถอนหายใจเล็กๆ ออกมาเหมือนกัน เพราะงานที่รับมานี่ก็ยากไม่น้อย สงสัยจะผอมก็งานนี้ละมั้ง 

“เอาจริงเหรอคุณน้อง งานที่นั่นหินพอตัวอยู่นะ นายๆ ส่งใครไป ก็เห็นเก็บกระเป๋ากลับกรุงกันแทบไม่ทัน เจ้าถิ่นที่นั่นใช่ย่อยกันที่ไหน” เจ้าถิ่นที่ว่าคือบรรดาลูกน้องในอนาคตของ ทิพย์ทิวานั่นเอง

“เค้าแค่อยากท้าทายตัวเองดูน่ะเจ้ดา”นี่คือเหตุผลสวยๆ ที่ไว้ตอบคำถาม แต่เหตุผลหลักคือจะหลบหน้าปองคุณ ไม่อยากให้เขาเห็นเธอในสภาพแบบนี้แล้วหัวเราะใส่ 

“คุณน้องคิดดีแล้วแน่นะ”

“อื้อ”

“งั้นก็เอาตามนี้ ในเมื่อตัดสินใจแล้ว ก็ลุย เอ๊!...จะว่าไป ปักษ์ใต้ก็บ้านคุณพ่อคุณน้องนี่นา คนบ้านเดียวกันเวลาดิลงานก็คงคุยกันได้ง่าย กว่าเอาสาวเมืองกรุง ชอบเดินห้างไปคุยมั้ง นาย…ถึงตัดสินใจส่งคุณน้องไป” 

“เค้าก็คิดแบบนั้นแหละเจ้” ทิพย์ทิวาเออออตามคำพูดของสุดาไป แม้บ้านเกิดของบิดาจะอยู่ที่ชุมพร แต่การได้ทำงานทางใต้ก็เหมือนกลับไปทำงานบ้านเกิดของบิดาอยู่ดี ไม่ว่าจะเป็นจังหวัดไหนก็ตาม แม้เหตุผลหลักๆ ในการตัดสินใจตอบรับงานชิ้นนี้ ดูเหมือนจะเป็นอย่างอื่นร่วมด้วยก็ตามที 

“ลุยโลดเจ้ทิช่า วาดเอาใจช่วย เจ้คนอวบของวาดดาวต้องทำได้อยู่แล้ว”

“ย่ะ”ทิพย์ทิวาเอ่ยรับอย่างหมั่นไส้ระคนเอ็นดูคนข้างๆ 

“ไว้ว่างๆ เจ้กับวาดจะลงไปเยี่ยม คุณน้องไปอยู่ที่นู่นก็สำรวจที่กิน ที่เที่ยวรอไว้ได้เลย” สุดายิ้มให้ 

“แล้วนี่นายให้เดินทางวันไหนหรือเจ้”วาดดาวเอ่ยถาม 

“วันอาทิตย์นี้”

“หา! วันอาทิตย์นี้ มันเร็วไปมั้ยนายจ๋า สั่งปุ๊บให้ไปปั๊บ”พอได้ยิน วาดดาวก็อุทานออกมาเสียงสูง อะไรมันจะรวดเร็วปานสี่จีขนาดนี้ 

“สงสัยงานด่วนจริงๆ แหละคุณน้อง เอานะ สู้ๆ เจ้เอาใจช่วย” สุดาพี่ใหญ่สุดของกลุ่มเอ่ยปลอบ แม้ลึกๆ ตัวเธอเองก็รู้สึกใจหายมากอยู่เหมือนกัน 

“คิดเรื่องนี้แล้วก็หิวท้องร้อง จ๊อกๆ สงสารพยาธิ เราไปตักอาหารกันดีกว่า”เพราะไม่อยากเศร้า เดี๋ยวสุดาและวาดดาวจะเศร้าไปมากกว่านี้ ทิพย์ทิวาจึงฉีกยิ้มแล้วร่าเริงให้เป็นปรกติ 

“กินๆ” วาดดาวพยักหน้ารับ แม้จะใจหายที่อยู่ๆ ทิพย์ทิวาก็ต้องโอนย้ายงานอย่างกะทันหันแบบนี้ แต่ก็แค่โอนย้าย ไม่ใช่ย้ายไปถาวรหรือลาออกเสียเมื่อไหร่ เดี๋ยวก็คงได้กลับมาเจอกัน เฮฮาแบบนี้ เพราะถ้าขาดคนใดคนหนึ่งไป มีหรือจะใช่ 

‘เกิร์ลแก๊งอร่อยไม่กลัวอ้วน บุฟเฟต์อยู่ที่ใด โปรดบอกพี่’