Share

บทที่ 4

วันหยุดหมดลงไปอย่างรวดเร็ว เวลานี้ทิพย์ทิวากำลังง่วนอยู่กับงานที่ต้องเคลียร์ กระทั่งเกือบๆ จะได้เวลาเลิกงาน เธอกลับมายืนอยู่หน้าประตูห้องทำงานของผู้จัดการใหญ่ ที่เรียกคำสั้นๆ ติดปากว่า ‘นาย’

ทิพย์ทิวาถูกเรียกให้มาพบด่วน ในสมองของสาวอวบตอนนี้กำลังคิดไปต่างๆ นานา ว่าเหตุผลอะไร ผู้จัดการใหญ่ถึงเรียกเธอมา แต่คิดไปก็เท่านั้น จึงเปิดประตูเข้าไปหาคำตอบ

ผ่านไปเกือบชั่วโมง ร่างอวบก็เดินกลับออกมาจากห้อง สีหน้าของเธอดูเรียบเฉย พลอยทำเอาเกิร์ลแก๊งอร่อยไม่กลัวอ้วน บุฟเฟต์อยู่ที่ใด โปรดบอกพี่ โดยมีทิพย์ทิวาเป็นหัวหน้า ยืนรออยู่ ออกแนวงงๆ ไปด้วย 

ก่อนที่คนผอมสุดในกลุ่มจะเดินเข้าไปหานั่นเพราะรายนี้กินเท่าไหร่ น้ำหนักก็ไม่เห็นจะขึ้น ผิดกับเธอ ที่แค่ได้กลิ่น น้ำหนักก็พุ่งพรวดๆ 

“ว่าไงบ้างเจ้ทิช่า” น้ำเสียงของวาดดาวรุ่นน้องที่ทำงานเอ่ยถามนั้นแฝงไว้ด้วยความเป็นห่วง เพราะเธอรู้สึกสังหรณ์ใจบอกไม่ถูก 

“เย็นนี้มีคูปองบุฟเฟต์ฟรีสามที่ เราไปกินกันมั้ย”ผู้มีอุปการคุณที่มอบคูปองให้ก็ไม่ใช่ใครอื่น คือบอสคนที่เรียกเธอไปพบนั่นเอง สงสัยต้องการปลอบใจ 

เธอก็อุตส่าห์จะลดความอ้วนให้ได้ผอมเพื่อจะทำมิชชั่นระดับชาติกับแม้นศรี แต่สงสัยคงต้องพับโครงการผอมไปสักวัน 

“เอ้า! แทนที่จะตอบว่าผู้จัดการเรียกไปคุยอะไร ดั๊นมาชวนกันไปกิน” สุดาเพื่อนรุ่นพี่ที่ทำงานด้วยกันมาหลายปี แต่สังกัดคนละแผนก เท้าสะเอวตอนที่นี้ชักจะอวบๆ ขึ้นมาเพราะถอนตัวจากกลุ่มอร่อยไม่กลัวอ้วน บุฟเฟต์อยู่ที่ใด ไม่ได้เสียทีถามกลับบ้าง จะว่าไปท่าทางแบบนี้ของทิพย์ทิวาก็แปลกๆ อยู่เหมือนกัน 

พวกเธอสามคนสนิทสนมกันมาหลายปี แม้จะทำงานกันคนละแผนกก็เถอะหากไล่เลียงกันเรื่องอายุแล้ว สุดาคว้าตำแหน่งเจ้ใหญ่ไปครอง รองลงมาคือทิพย์ทิวาและน้องเล็กสุดท้องคือวาดดาว 

“กินกันก่อน แล้วจะเล่าให้ฟัง”ทิพย์ทิวาส่งยิ้มแห้งๆ ให้ทั้งสองคน ก่อนที่จะชวนกันไปหาอะไรลงท้องเหมือนเช่นทุกวัน 

เมื่อมาถึงร้านอาหารที่เปิดให้บริการแบบบุฟเฟต์ ซึ่งสถานที่ตั้งนั้นอยู่บนชั้นสิบแปดของโรงแรมชื่อดังใจกลางกรุงเทพฯ ทิพย์ทิวาก้มมองบัตรอภินันทนาการมาจากผู้จัดการใหญ่ ที่ยื่นมาให้เธอกับมือหลังจากคุยเรื่องสำคัญกันเสร็จ 

“สรุปนายเรียกคุณน้องไปคุยเรื่องอะไร หืม” สุดาที่หย่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้เอ่ยถามอีกครั้ง เพราะเรื่องนี้มันคาใจเธออยู่ ขืนยังไม่ได้คำตอบ กลัวว่าบุฟเฟต์ฟรีมื้อนี้จะไม่อร่อย 

“นั่นสิเจ้ทิช่า สรุปจะบอกได้หรือยังเนี่ย ว่านายเรียกไปคุยเรื่องอะไร” วาดดาวเอ่ยถามขึ้นอีกคน แต่สิ่งที่ได้กลับมาจากทิพย์ทิวาคือเสียงถอนหายใจ สีหน้านั้นดูอึนๆ บอกไม่ถูก 

“เฮ้อ!”

“ถอนหายใจนำร่องเป็นวาฬบรูด้าแบบนี้ เจ้ว่าลางมันไม่ค่อยดีแล้วมั้งวาด”สุดาเอ่ยกับน้องเล็กของกลุ่ม ทิพย์ทิวามองคนพูดค้อนๆ ที่เห็นเธอเป็นวาฬบรูด้าไปได้ แต่มันก็คงน่ารัก น่าฟังกว่าพะยูนเกยตื้นแล้วกัน มั้ง!

คิดเองก็ตอบเอง ก่อนจะถอนหายใจออกมาอีกเฮือก 

“เฮ้อ!”

“ถอนหายใจพอแล้วมั้งเจ้ทิช่า ถอนจนพุงยุบหมดแล้วเนี่ย” วาดดาวยื่นมือไปลูบๆ หน้าท้องของเพื่อนรุ่นพี่เชิงหยอกเบาๆ นั่นเพราะไม่อยากเห็นหน้าสวยแต่ทว่าอวบ มีชั้นไขมันใต้คางซึมไปมากกว่านี้ 

“เฮ้อ!”

“นั่น…ยังจะถอนอีก”คนที่อุทานออกมาคือวาดดาวคนเดิม 

ทิพย์ทิวามองหน้าคนทั้งคู่สลับกันไปมา แล้วก็…

“เฮ้อเฮ้อ!!”

“โอ๊ย! คุณน้อง จะถอนหายใจอะไรตั้งมากตั้งมาย โชคลาภหายหมด”สุดาอดไม่ได้ต้องเอ่ยขึ้นบ้าง สรุปวันนี้เธอกับวาดดาวจะรู้มั้ย ว่านายเรียกทิพย์ทิวาไปคุยเรื่องอะไร

“ไม่ให้ถอนหายใจได้ยังไง ก็อยู่ๆ เจ้านายก็มีคำสั่งสายฟ้าฟาด ให้เค้าย้ายไปคุมโซนภาคใต้ทั้งหมดนะเจ้ดา”เอ่ยจบก็ยกมือเท้าคางอวบๆ กับโต๊ะ 

“หา!”สุดาและวาดดาวอุทานออกมาแทบจะพร้อมเพรียง ต่างพากันกะพริบตาปริบๆ อย่างไม่ค่อยเชื่อหูนัก เพราะเรื่องนี้ไม่มีเค้ามาก่อนเลยจริงๆ ก่อนที่วาดดาวจะถามขึ้น 

“จริงเหรอเจ้ทิช่า”

“จริง!”

“เอาแล้วไง ดวงเมืองเปลี่ยนทิศ”สุดาคิ้วขมวด มิน่าวันนี้เธอถึงรู้สึกสังหรณ์ใจอะไรแปลกๆ ที่แท้ก็คงเพราะเรื่องนี้นี่เอง 

“เจ้ดาพูดแบบนี้หมายความว่าไง”เครื่องหมายคำถามเกิดบนใบหน้าของทิพย์ทิวาทันที เพราะจะว่าไปสุดาก็เป็นเลขาสาวค่อนข้างสวย แถมยังเป็นผู้กว้างขวางกับเขาอยู่เหมือนกัน 

“ก็ก่อนหน้านี้มีข่าวออกมาว่าคนที่จะต้องโอนย้ายให้ไปคุมโซนภาคใต้คือ…”

“คือ…”ทิพย์ทิวาเลิกคิ้วสูงเอ่ยขึ้น 

“นั่นสิเจ้ดา คือใคร อะไร ยังไง เจ้รู้อะไรมา โปรดเล่า”วาดดาวอดที่จะลุ้นกับคำตอบไม่ได้จริงๆ 

“คุณเธอ เปกกี้”

“ว่าแล้วเชียว ยัยนี่ชอบโยนภาระแห่งชาติมาให้เจ้ทิช่าบ่อยๆ งานดีนะเอาเข้าตัว งานสบายก็ด้วย แต่งานยาก งานโคตะระยากเนี่ยขยันโอนให้คนอื่นจัง”วาดดาวเบ้ปาก เพราะพอจะรู้นิสัยของเปกกี้มาบ้าง ขณะพูดถึงภาพของเปกกี้โผล่เข้ามาในสมอง ผู้หญิงสวย แต่งตัวทันสมัย แต่เรื่องการทำงานนั้น แทบไม่ได้เรื่อง 

แต่น่าแปลกที่หน้าที่การงานกลับโตเอาโตเอา โตพอๆ กับไซส์หน้าอกที่โตวันโตขึ้น โตจนล้น ชวนอึดอัดแทน แต่จะว่าไปเปกกี้นางพรีเซนต์เก่ง อาจเพราะคุณสมบัติข้อนี้จึงทำให้นางเอาตัวรอดเก่งตามไปด้วย 

“ได้ข่าวว่านางลงไปเซอร์เวย์มาแล้ว แต่คงไม่ปลื้ม เลยออเซาะนายขอคุมโซนภาคกลางแทนแล้วคงเสนอหน้าหวังดีประสงค์ร้ายให้ส่งคุณน้องลงไปทำแทนคุณเธอ” ดูเหมือนคราวนี้สุดาจะกินขาด เพราะเดาการกระทำของเปกกี้ได้เด็ดขาด มาเป็นฉากๆ เลยก็ว่าได้

ใครๆ ก็รู้ ว่างานโซนภาคใต้คืองานหิน หินขนาดที่ทำให้คนก่อนหน้าถอยทัพกลับมาเป็นทิวแถว รู้แบบนี้เปกกี้หรือจะปล่อยให้โอกาสทองในการเล่นงานทิพย์ทิวาคือคู่แข่งหมายเลขหนึ่งที่เธอต้องการโค่นหลุดมือเพราะถ้าหากทำไม่ได้ ทิพย์ทิวาต้องอับอาย แล้วดีไม่ดี เธออาจยื่นซองขาว ขอลาออก

 

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status