เช้าวันใหม่...ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็เช้าแล้ว ไม่รู้ว่าเมื่อคืนฉันเข้ามานอนในห้องได้ยังไง คงจะไม่พ้นต้องลำบากพี่ดินอุ้มฉันเข้ามานอนแน่เลย ฉันพลิกตัวหันตะแคงมาทางด้านขวามือของตัวเอง แล้วมองคนตัวโตที่กำลังนอนหลับอยู่ ตึกตักตึกตัก ใจฉันมันเต้นรัวอีกแล้ว ไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงรักผู้ชายตรงหน้าฉันคนนี้ ได้มากมายขนาดนี้ มันไม่มีเหตุผลเลยจริงๆ "เสียงหัวใจคุณ" พี่ดินลืมตาขึ้นมามองหน้าฉัน "ตะ ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่คะ" อายจังที่พี่ดินได้ยินเสียงหัวใจฉันที่มันเต้นรัวขนาดนี้ "ก็ตื่นตั้งแต่คุณพลิกตัวมามองหน้าผม" มือหนาของพี่ดินยกขึ้นมาวางไว้บนแก้มของฉัน สายตาเขาจ้องมองหน้าฉันจนฉันต้องหลุบตาลงต่ำ เพราะความเขินอาย มันยังไม่ชินสักเท่าไหร่ที่ตอนนี้เราอยู่ในสถานะที่ต่างจากเมื่อก่อน "หะ หิวหรือยัง เดี๋ยวบัว...""ผมอยากกินคุณมากกว่า" พี่ดินจับหน้าฉันให้เงยหน้าขึ้นไปมองเขา แววตาของเขาทำฉันร้อนวูบวาบไปทั้งตัวแล้วตอนนี้ พี่ดินค่อยๆโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ แต่ฉันใช้นิ้วปิดปากเขาไว้ก่อนที่ปากพี่ดินจะมาจุ๊บตรงปากฉัน "ทำไม" พี่ดินดึงนิ้วฉันออก "ต้องแปลงฟันก่อนค่ะ ถ้ายังไม่แปลงฟันห้ามจูบ" พี่ดินพ
"อ้วก อ้วก อึก..อ้วก..." ฉันนั่งอ้วกในห้องน้ำนานพอสมควร แทบจะไม่มีแรงลุกขึ้นอยู่แล้ว "คุณเป็นอะไร กอบัว?" พี่ดินยืนพิงขอบประตูห้องน้ำแล้วเลิกคิ้วถามฉัน "ไม่รู้ พี่ดินไปไกลๆหน่อยบัวเหม็นบุหรี่" ฉันยกมือขึ้นมาปิดจมูกตัวเองเอาไว้ แล้วก็ผลักพี่ดินออกจากห้องน้ำ ก่อนจะปิดประตูแล้วอ้วกออกมาอีกครั้ง มันเหม็นมากจนรู้สึกมวลท้องเวียนหัวไปหมดก๊อกๆ เสียงเคาะประตูห้องน้ำ "กอบัว คุณโอเครึเปล่าไปหาหมอมั้ย" "มะ ไม่ค่ะ บัวโอเค พี่ดินถอยออกไปไกลๆบัวจะเปิดประตู" แกร่ก! ฉันเปิดประตูห้องน้ำออก พี่ดินยืนอยู่ตรงหน้าฉัน กลิ่นบุหรี่ที่ตัวเขาทำไมมันแรงขนาดนี้เนี้ย "พี่ดินบัวบอกให้ไปไกลๆบัวไง" "อะไรของคุณ ทุกวันผมดูดบุหรี่คุณก็ไม่เหม็น ทำไมมีชู้งั้นหรอ ถึงได้อยู่ดีๆก็เหม็นผัวขึ้นมา" พี่ดินจ้องหน้าฉัน สายตาเขากำลังจับผิดฉันอยู่"ก็วันนี้บัวเหม็น..." ฉันรีบเดินเลี่ยงพี่ดินเข้าไปในห้องนอน "กอบัวมาคุยกันให้รู้เรื่อง!!" พี่ดินขว้าแขนฉันแล้วก็กระชากฉันจนหน้าฉันไปกระแทกกับแผงอกของเขา ฉันรีบผละออกแล้วเอามือดันหน้าอกของพี่ดินไว้ไม่ให้พี่ดินเข้ามาใกล้ฉันไปมากกว่านี้ แค่นี้ฉันก็จะอ้วกอีกครั้งแล้ว "คุณมีใคร ?"
วันนี้ทั้งวันฉันแทบไม่เป็นอันทำอะไรเลย เพราะฉันแพ้ท้องหนักมาก อาการมันพึ่งมาเริ่มเป็นหนักๆวันนี้ ดีที่หมอให้ยามากินพอกินแล้วมันก็รู้สึกโอเคขึ้น แต่ถ้ายาหมดลิตรก็แพ้หนักเหมือนเดิม กลิ่นอาหารทุกอย่างมันเหม็นหมดเลย กินข้าวก็อ้วกออกหมด เฮ้อออ....ฉันนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่แล้วก็ถอนหายใจออกมายาวๆ มือถือยาดม ฉันสูดกลิ่นยาดมเข้าแรงๆ แทบจะหมดแรงแล้ว ลูกฉันดื้อตั้งแต่อยู่ในท้องเลย คงจะเหมือนพ่อเขาแน่ๆ เมื่อความเงียบเข้ามาปกคลุม จู่ๆความคิด คำพูดนั้นของพี่ดินมันก็แล่นเข้ามาในหัวฉันจำได้ ว่าพี่ดินเคยบอกกับฉันว่าเขาไม่อยากมีครอบครัว เขาไม่ชอบอะไรที่มันจำเจ เขาไม่ชอบเด็ก แล้วทำไมเขาถึง....แกร่ก! เสียงเปิดประตูห้อง ทำให้ฉันหลุดจากภวังค์ความคิด ฉันสะดุ้งตัวเล็กน้อยพรางหันหน้าไปทางประตูห้องร่างพี่ดินเดินเข้ามาในห้องเขาเดินมานั่งลงข้างๆฉัน วันนี้ฉันไม่ได้กลิ่นบุหรี่จากตัวของพี่ดิน แปลว่าพี่ดินไม่ได้สูบมัน "เดี๋ยวบัวไปเอาน้ำมาให้ดื่มนะคะ" "ผมขอเป็นเหล้า" พี่ดินพูดเสียงเรียบ "ทำไมถึงดื่มละคะ" ฉันขมวดคิ้วมองพี่ดินอย่างสงสัย เขาไม่ดื่มมาสักพักแล้วนะ ทำไมจู่ๆวันนี้ถึงอยากดื่ม "ไปเอามาเถอะ ผมขอดื่มส
ไม่รู้สิ ความรู้สึกฉันมันบอกว่าตอนนี้เหมือนพี่ดินกำลังมีอะไรในใจ เขาแปลกไปจนฉันรู้สึกได้ เขาทะเลาะกับพ่อรึเปล่า หรือว่าเจอกับเดเนียล เดเนียลพูดอะไรให้พี่ดินคิดมากรึเปล่า "แต่ผมอยากให้คุณไปอยู่ที่บ้านไร่นะกอบัว ที่นั่นบรรยากาศดี" พี่ดินพูดขึ้นมาอีกครั้ง "งั้น...บัวขอคิดดูก่อนนะคะ" ฉันชอบที่นั่นนะ แต่ถ้าต้องห่างกับพี่ดินฉันไม่อยากไปจริงๆ พี่ดินดันร่างฉันให้นอนราบไปกับเตียงนอน จากนั้นเขาก็ขึ้นมาค่อมตัวฉัน "พี่ดินจะทำอะไรบัวท้องอยู่นะคะ" ฉันร้องท้วงเขา เพราะตอนนี้พี่ดินเอาแต่ซุกไซร้ซอกคอฉัน เขาจะทำเรื่องอย่างว่ากับฉันได้ยังไง ฉันกำลังท้องอยู่ ไม่กลัวฉันแท้งหรือไงกัน "ผมจะทำเบาๆ ผมสัญญา" พี่ดินพูดอู้อี้ตรงซอกคอของฉัน "อื้อ ไม่เอาพี่ดิน บัวกลัว..." ฉันพยายามดันหน้าพี่ดินออกพี่ดินเงยหน้าขึ้นมามองฉันก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาแรงๆแล้วก็ลุกขึ้นนั่งหันหลังให้ฉัน พี่ดินกำลังโกรธฉันอยู่ใช่มั้ย "พี่ดินบัว..." "ผมไม่ได้ว่าอะไรคุณ""พี่ดินกำลังโกรธบัวอยู่ บัวรู้" พี่ดินเงียบไม่ตอบอะไร ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะลุกขึ้นแล้วก็ขยับเข้าไปช้อนมือกอดพี่ดินจากด้านหลัง "ผมจะไปอาบน้ำ" พี่ดินแกมือฉันออ
"มันดึกแล้ว นอนเถอะผมง่วง" พี่ดินพูดสวนขึ้นจากนั้นทุกอย่างก็กลับมาอยู่ในความเงียบสงบอีกครั้ง มันเหมือนกับว่าทุกครั้งที่ฉันอยากจะรู้อะไร เรื่องที่มันติดข้างอยู่ข้างในใจ พี่ดินจะตอบแบบปัดๆไปตลอดเลย "พี่ดินคะ" "พี่ดิน..." ฉันลองเรียกพี่ดินอีกครั้ง แต่ไร้เสียงตอบกลับ พี่ดินคงจะหลับไปแล้ว ฉันคงคิดมากไปมั่ง เฮ้อ...เช้าวันใหม่...."กอบัว คุณตื่นได้แล้วมันสามโมงเข้าแล้ว" เสียงพี่ดินปลุกฉัน พร้อมกับเขย่าตัวฉันเบาๆ "บัวยังไม่อยากตื่นเลยค่ะพี่ดิน บัวขอนอนต่อนะคะ" มันรู้สึกเพลียๆ ไม่อยากตื่นจริงๆนะ "กอบัวตื่น ผมจะพาคุณไปโรงพยาบาล" "อื้อ ไปทำไม ไว้วันอื่นได้มั้ยวันนี้บัวขี้เกียจ" ฉันพูดพรางทำหน้าอ้อนพี่ดิน "ไม่ได้" พี่ดินตอบเสียงแข็ง ฉันทำหน้างอใส่พี่ดินก่อนจะลุกขึ้นแล้วก็พ่นลมหายใจออกมาแรงๆ เริ่มหงุดหงิดแล้วนะ คนอยากจะนอนบังคับอยู่ได้"ไปอาบน้ำ" ฉันลุกขึ้นจากเตียงเดินกระแทกเท้าไปหยิบผ้าขนหนู แล้วก็เดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างอารมณ์เสีย "เดี๋ยวนี้คุณกล้าทำใส่ผมขนาดนี้เลยรึไงกอบัว" เสียงพี่ดินพูดอยู่หน้าห้องน้ำ ฉันไม่ได้ตอบอะไรกลับไป ก็คนอยากนอน ง่วงอะจะให้ทำยังไงเล่า หลังจากอาบน้ำแต่
"ดะ เดี๋ยวบัวไปเอาน้ำมาให้ดื่มนะคะ" "ไม่ต้อง ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ นั่งก่อนสิ" ฉันพยักหน้า พรางนั่งลงตรงข้ามกับคุณพ่อของพี่ดินและเดเนียล เดเนียลมองหน้าฉันแบบไม่ละสายตาเลยตอนนี้ พี่ดินจะรู้รึเปล่านะว่าคุณพ่อมาหาฉัน แล้วเดเนียลมาด้วย ถ้าพี่ดินรู้ว่าเดเนียลมาพี่ดินต้องโกรธมากแน่ๆเลย "คะ คุณพ่อมีอะไรรึเปล่าคะ เดี๋ยวบัวโทรตามพี่ดิน...""ฉันมาหาเธอ ไม่ได้มาหาลูกชายฉัน" คุณพ่อพูดขัดขึ้น "พ่อครับเธอท้องอยู่ผมว่า...." "หุบปากสะ" ทำไมคุณพ่อของพี่ดินท่าทางน่ากลัวขนาดนี้นะ ท่านไม่ยิ้มเลย จนฉันเกร็งไปหมดทั้งตัวแล้วตอนนี้ "บัวก็คิดว่าจะไปหาคุณพ่ออยู่เหมือนกันค่ะ แต่เห็นพี่ดินบอกว่าคุณพ่อไม่ค่อยว่าง^_^" "ลูกชายฉัน คุยเรื่องเงินกับเธอแล้วใช่มั้ย" คุณพ่อพูดขึ้น "งะ เงิน อะไรคะ" ฉันถามกลับอย่างแปลกใจ ฉันไม่เข้าใจว่าคุณพ่อถามเรื่องอะไรกัน "ก็เงิน10ล้าน ที่จะให้เธอหลังที่เธอคลอด" เรื่องนั้น ฉันจำได้แล้วแหละ เรื่องเงินนั่น แต่ฉันไม่ยอมรับเงิน แต่พี่ดินก็ไม่ได้ถามอะไรอีกแล้วนะ ไม่รู้ว่าคุณพ่อทำไมถึงพูดเรื่องนี้ สีหน้าและแววตาของคุณพ่อพี่ดินตอนนี้ มันทำให้ฉันรู้สึกใจคอไม่ดีเลยจริงๆ"ค่ะ ทราบ
พี่ดินยังคงนั่งก้มหน้าเงียบเหมือนเดิม พอเห็นอาการของพี่ดินที่เป็นแบบนี้ฉันยิ่งเริ่มจะเชื่อในคำที่เดเนียลบอกแล้ว เขาหลอกฉัน....หลอกฉันทุกอย่าง"พี่ดินทำไมถึงใจร้ายกับบัวขนาดนี้ ฮึก....""หลอกบัวทำไม ฮึก...." "ทั้งเรื่องลูก เรื่องผู้หญิง พี่ทำได้ยังไง ฮึก..."ไม่ว่าฉันจะพูดอะไรไปพี่ดินก็ไม่พูดหรืออธิบายอะไรเลย เขายังคงก้มหน้าเงียบ ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะยกมือขึ้นมาปาดน้ำตา แล้วลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องนอน ฉันเปิดตู้เสื้อผ้าออกแล้วก็หยิบกระเป๋าของฉันมา เก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า ฉันจะกลับบ้าน ฉันจะไม่อยู่กับคนใจร้ายแบบพี่ดินอีกแล้ว หมับ! กระเป๋าเสื้อผ้าของฉันถูกพี่ดินแย่งไปคามือ "เก็บเสื้อผ้าทำไม" พี่ดินมองหน้าฉันเหมือนจะไม่ค่อยพอใจฉันสักเท่าไหร่"เอามานะพี่ดิน ฮึก..." ฉันพยายามดึงกระเป๋าของฉันคืนมาจากมือของพี่ดิน "ผมไม่ให้คุณไปไหนทั้งนั้นกอบัว"พี่ดินโยนกระเป๋าของฉันไปอีกมุมของห้อง แล้วก็ดึงเอวฉันไปกอด จากนั้นพี่ดินก็นั่งลงตรงปลายเตียงโดยมีฉันกำลังนั่งดิ้นอยู่บนตักของเขา ฉันพยายามแกะมือหนาของพี่ดินที่กำลังกอดเอวฉันออก ยิ่งพี่ดินกอดฉันแน่นมากเท่าไหร่ฉันก็ยิ่งรู้สึกเจ็บตรงกลางใจ มั
ฉันพยายามจะไม่ร้อง พยายามกลั้นเอาไว้ ฉันต้องเข้มแข็งให้มากกว่านี้ เพื่อลูกของฉัน ฉันก้มหน้าพรางเอามือลูบท้องตัวเองไปมาเบาๆ "แม่จะทำยังไงดีลูก แม่จะไปจากที่นี่ ไปจากคนใจร้ายคนนี้ได้ยังไง" ฉันแอบดูตรงประตูห้องนอน พี่ดินนั่งอยู่ตรงโซฟา เขากำลังดื่มเหล้าถ้าฉันจะออกจากห้องคงไม่ได้แน่ๆ ฉันเดินวนไปรอบห้อง ฉันไม่อยากอยู่แบบนี้ ฉันไม่อยากอยู่กับเขา ฉันอยากไปจากเขา เขามันคนใจร้าย หลอกฉัน เห็นฉันเป็นแค่เครื่องมือธุรกิจของเขา ฉันควรจะทำยังไงดี ฉันคิดว่าก่อนอื่นฉันต้องไปบอกเลิกกับพี่ดินก่อน ส่วนลูก ลูกอยู่ในท้องของฉัน ลูกต้องเป็นของฉันแค่คนเดียว ฉันพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะเดินออกจากห้อง แล้วไปหยุดตรงหน้าพี่ดิน พี่ดินเงยหน้าขึ้นมามองฉันแว๊บนึงก่อนจะ ยกเหล้ากระดกจนหมดแก้ว "หลบไป ผมจะดูบอล" เขาพูดราวกับว่าเมื่อกี้มันไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขามักจะเป็นแบบนี้ตลอด ทำได้เขาถึงได้เป็นคนเลือดเย็นขนาดนี้ เขาไมาคิดอะไรกับสิ่งที่เขาทำกับฉันเลยงั้นหรอ"พี่ดินเราเลิกกันนะคะ บัวจะดูแลลูกเอง บัวจะไม่ให้พี่เอาลูกไปจากบัว ไม่ว่ายังไงบัวก็จะสู้จนตัวตาย" "ตัวตาย ?" พี่ดินเลิกคิ้วมองหน้าฉัน "ค่ะ" "คุณพูดอะไรขอ