เช้าวันใหม่...ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็เช้าแล้ว ไม่รู้ว่าเมื่อคืนฉันเข้ามานอนในห้องได้ยังไง คงจะไม่พ้นต้องลำบากพี่ดินอุ้มฉันเข้ามานอนแน่เลย ฉันพลิกตัวหันตะแคงมาทางด้านขวามือของตัวเอง แล้วมองคนตัวโตที่กำลังนอนหลับอยู่ ตึกตักตึกตัก ใจฉันมันเต้นรัวอีกแล้ว ไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงรักผู้ชายตรงหน้าฉันคนนี้ ได้มากมายขนาดนี้ มันไม่มีเหตุผลเลยจริงๆ "เสียงหัวใจคุณ" พี่ดินลืมตาขึ้นมามองหน้าฉัน "ตะ ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่คะ" อายจังที่พี่ดินได้ยินเสียงหัวใจฉันที่มันเต้นรัวขนาดนี้ "ก็ตื่นตั้งแต่คุณพลิกตัวมามองหน้าผม" มือหนาของพี่ดินยกขึ้นมาวางไว้บนแก้มของฉัน สายตาเขาจ้องมองหน้าฉันจนฉันต้องหลุบตาลงต่ำ เพราะความเขินอาย มันยังไม่ชินสักเท่าไหร่ที่ตอนนี้เราอยู่ในสถานะที่ต่างจากเมื่อก่อน "หะ หิวหรือยัง เดี๋ยวบัว...""ผมอยากกินคุณมากกว่า" พี่ดินจับหน้าฉันให้เงยหน้าขึ้นไปมองเขา แววตาของเขาทำฉันร้อนวูบวาบไปทั้งตัวแล้วตอนนี้ พี่ดินค่อยๆโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ แต่ฉันใช้นิ้วปิดปากเขาไว้ก่อนที่ปากพี่ดินจะมาจุ๊บตรงปากฉัน "ทำไม" พี่ดินดึงนิ้วฉันออก "ต้องแปลงฟันก่อนค่ะ ถ้ายังไม่แปลงฟันห้ามจูบ" พี่ดินพ
"อ้วก อ้วก อึก..อ้วก..." ฉันนั่งอ้วกในห้องน้ำนานพอสมควร แทบจะไม่มีแรงลุกขึ้นอยู่แล้ว "คุณเป็นอะไร กอบัว?" พี่ดินยืนพิงขอบประตูห้องน้ำแล้วเลิกคิ้วถามฉัน "ไม่รู้ พี่ดินไปไกลๆหน่อยบัวเหม็นบุหรี่" ฉันยกมือขึ้นมาปิดจมูกตัวเองเอาไว้ แล้วก็ผลักพี่ดินออกจากห้องน้ำ ก่อนจะปิดประตูแล้วอ้วกออกมาอีกครั้ง มันเหม็นมากจนรู้สึกมวลท้องเวียนหัวไปหมดก๊อกๆ เสียงเคาะประตูห้องน้ำ "กอบัว คุณโอเครึเปล่าไปหาหมอมั้ย" "มะ ไม่ค่ะ บัวโอเค พี่ดินถอยออกไปไกลๆบัวจะเปิดประตู" แกร่ก! ฉันเปิดประตูห้องน้ำออก พี่ดินยืนอยู่ตรงหน้าฉัน กลิ่นบุหรี่ที่ตัวเขาทำไมมันแรงขนาดนี้เนี้ย "พี่ดินบัวบอกให้ไปไกลๆบัวไง" "อะไรของคุณ ทุกวันผมดูดบุหรี่คุณก็ไม่เหม็น ทำไมมีชู้งั้นหรอ ถึงได้อยู่ดีๆก็เหม็นผัวขึ้นมา" พี่ดินจ้องหน้าฉัน สายตาเขากำลังจับผิดฉันอยู่"ก็วันนี้บัวเหม็น..." ฉันรีบเดินเลี่ยงพี่ดินเข้าไปในห้องนอน "กอบัวมาคุยกันให้รู้เรื่อง!!" พี่ดินขว้าแขนฉันแล้วก็กระชากฉันจนหน้าฉันไปกระแทกกับแผงอกของเขา ฉันรีบผละออกแล้วเอามือดันหน้าอกของพี่ดินไว้ไม่ให้พี่ดินเข้ามาใกล้ฉันไปมากกว่านี้ แค่นี้ฉันก็จะอ้วกอีกครั้งแล้ว "คุณมีใคร ?"
วันนี้ทั้งวันฉันแทบไม่เป็นอันทำอะไรเลย เพราะฉันแพ้ท้องหนักมาก อาการมันพึ่งมาเริ่มเป็นหนักๆวันนี้ ดีที่หมอให้ยามากินพอกินแล้วมันก็รู้สึกโอเคขึ้น แต่ถ้ายาหมดลิตรก็แพ้หนักเหมือนเดิม กลิ่นอาหารทุกอย่างมันเหม็นหมดเลย กินข้าวก็อ้วกออกหมด เฮ้อออ....ฉันนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่แล้วก็ถอนหายใจออกมายาวๆ มือถือยาดม ฉันสูดกลิ่นยาดมเข้าแรงๆ แทบจะหมดแรงแล้ว ลูกฉันดื้อตั้งแต่อยู่ในท้องเลย คงจะเหมือนพ่อเขาแน่ๆ เมื่อความเงียบเข้ามาปกคลุม จู่ๆความคิด คำพูดนั้นของพี่ดินมันก็แล่นเข้ามาในหัวฉันจำได้ ว่าพี่ดินเคยบอกกับฉันว่าเขาไม่อยากมีครอบครัว เขาไม่ชอบอะไรที่มันจำเจ เขาไม่ชอบเด็ก แล้วทำไมเขาถึง....แกร่ก! เสียงเปิดประตูห้อง ทำให้ฉันหลุดจากภวังค์ความคิด ฉันสะดุ้งตัวเล็กน้อยพรางหันหน้าไปทางประตูห้องร่างพี่ดินเดินเข้ามาในห้องเขาเดินมานั่งลงข้างๆฉัน วันนี้ฉันไม่ได้กลิ่นบุหรี่จากตัวของพี่ดิน แปลว่าพี่ดินไม่ได้สูบมัน "เดี๋ยวบัวไปเอาน้ำมาให้ดื่มนะคะ" "ผมขอเป็นเหล้า" พี่ดินพูดเสียงเรียบ "ทำไมถึงดื่มละคะ" ฉันขมวดคิ้วมองพี่ดินอย่างสงสัย เขาไม่ดื่มมาสักพักแล้วนะ ทำไมจู่ๆวันนี้ถึงอยากดื่ม "ไปเอามาเถอะ ผมขอดื่มส
ไม่รู้สิ ความรู้สึกฉันมันบอกว่าตอนนี้เหมือนพี่ดินกำลังมีอะไรในใจ เขาแปลกไปจนฉันรู้สึกได้ เขาทะเลาะกับพ่อรึเปล่า หรือว่าเจอกับเดเนียล เดเนียลพูดอะไรให้พี่ดินคิดมากรึเปล่า "แต่ผมอยากให้คุณไปอยู่ที่บ้านไร่นะกอบัว ที่นั่นบรรยากาศดี" พี่ดินพูดขึ้นมาอีกครั้ง "งั้น...บัวขอคิดดูก่อนนะคะ" ฉันชอบที่นั่นนะ แต่ถ้าต้องห่างกับพี่ดินฉันไม่อยากไปจริงๆ พี่ดินดันร่างฉันให้นอนราบไปกับเตียงนอน จากนั้นเขาก็ขึ้นมาค่อมตัวฉัน "พี่ดินจะทำอะไรบัวท้องอยู่นะคะ" ฉันร้องท้วงเขา เพราะตอนนี้พี่ดินเอาแต่ซุกไซร้ซอกคอฉัน เขาจะทำเรื่องอย่างว่ากับฉันได้ยังไง ฉันกำลังท้องอยู่ ไม่กลัวฉันแท้งหรือไงกัน "ผมจะทำเบาๆ ผมสัญญา" พี่ดินพูดอู้อี้ตรงซอกคอของฉัน "อื้อ ไม่เอาพี่ดิน บัวกลัว..." ฉันพยายามดันหน้าพี่ดินออกพี่ดินเงยหน้าขึ้นมามองฉันก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาแรงๆแล้วก็ลุกขึ้นนั่งหันหลังให้ฉัน พี่ดินกำลังโกรธฉันอยู่ใช่มั้ย "พี่ดินบัว..." "ผมไม่ได้ว่าอะไรคุณ""พี่ดินกำลังโกรธบัวอยู่ บัวรู้" พี่ดินเงียบไม่ตอบอะไร ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะลุกขึ้นแล้วก็ขยับเข้าไปช้อนมือกอดพี่ดินจากด้านหลัง "ผมจะไปอาบน้ำ" พี่ดินแกมือฉันออ
"มันดึกแล้ว นอนเถอะผมง่วง" พี่ดินพูดสวนขึ้นจากนั้นทุกอย่างก็กลับมาอยู่ในความเงียบสงบอีกครั้ง มันเหมือนกับว่าทุกครั้งที่ฉันอยากจะรู้อะไร เรื่องที่มันติดข้างอยู่ข้างในใจ พี่ดินจะตอบแบบปัดๆไปตลอดเลย "พี่ดินคะ" "พี่ดิน..." ฉันลองเรียกพี่ดินอีกครั้ง แต่ไร้เสียงตอบกลับ พี่ดินคงจะหลับไปแล้ว ฉันคงคิดมากไปมั่ง เฮ้อ...เช้าวันใหม่...."กอบัว คุณตื่นได้แล้วมันสามโมงเข้าแล้ว" เสียงพี่ดินปลุกฉัน พร้อมกับเขย่าตัวฉันเบาๆ "บัวยังไม่อยากตื่นเลยค่ะพี่ดิน บัวขอนอนต่อนะคะ" มันรู้สึกเพลียๆ ไม่อยากตื่นจริงๆนะ "กอบัวตื่น ผมจะพาคุณไปโรงพยาบาล" "อื้อ ไปทำไม ไว้วันอื่นได้มั้ยวันนี้บัวขี้เกียจ" ฉันพูดพรางทำหน้าอ้อนพี่ดิน "ไม่ได้" พี่ดินตอบเสียงแข็ง ฉันทำหน้างอใส่พี่ดินก่อนจะลุกขึ้นแล้วก็พ่นลมหายใจออกมาแรงๆ เริ่มหงุดหงิดแล้วนะ คนอยากจะนอนบังคับอยู่ได้"ไปอาบน้ำ" ฉันลุกขึ้นจากเตียงเดินกระแทกเท้าไปหยิบผ้าขนหนู แล้วก็เดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างอารมณ์เสีย "เดี๋ยวนี้คุณกล้าทำใส่ผมขนาดนี้เลยรึไงกอบัว" เสียงพี่ดินพูดอยู่หน้าห้องน้ำ ฉันไม่ได้ตอบอะไรกลับไป ก็คนอยากนอน ง่วงอะจะให้ทำยังไงเล่า หลังจากอาบน้ำแต่
"ดะ เดี๋ยวบัวไปเอาน้ำมาให้ดื่มนะคะ" "ไม่ต้อง ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ นั่งก่อนสิ" ฉันพยักหน้า พรางนั่งลงตรงข้ามกับคุณพ่อของพี่ดินและเดเนียล เดเนียลมองหน้าฉันแบบไม่ละสายตาเลยตอนนี้ พี่ดินจะรู้รึเปล่านะว่าคุณพ่อมาหาฉัน แล้วเดเนียลมาด้วย ถ้าพี่ดินรู้ว่าเดเนียลมาพี่ดินต้องโกรธมากแน่ๆเลย "คะ คุณพ่อมีอะไรรึเปล่าคะ เดี๋ยวบัวโทรตามพี่ดิน...""ฉันมาหาเธอ ไม่ได้มาหาลูกชายฉัน" คุณพ่อพูดขัดขึ้น "พ่อครับเธอท้องอยู่ผมว่า...." "หุบปากสะ" ทำไมคุณพ่อของพี่ดินท่าทางน่ากลัวขนาดนี้นะ ท่านไม่ยิ้มเลย จนฉันเกร็งไปหมดทั้งตัวแล้วตอนนี้ "บัวก็คิดว่าจะไปหาคุณพ่ออยู่เหมือนกันค่ะ แต่เห็นพี่ดินบอกว่าคุณพ่อไม่ค่อยว่าง^_^" "ลูกชายฉัน คุยเรื่องเงินกับเธอแล้วใช่มั้ย" คุณพ่อพูดขึ้น "งะ เงิน อะไรคะ" ฉันถามกลับอย่างแปลกใจ ฉันไม่เข้าใจว่าคุณพ่อถามเรื่องอะไรกัน "ก็เงิน10ล้าน ที่จะให้เธอหลังที่เธอคลอด" เรื่องนั้น ฉันจำได้แล้วแหละ เรื่องเงินนั่น แต่ฉันไม่ยอมรับเงิน แต่พี่ดินก็ไม่ได้ถามอะไรอีกแล้วนะ ไม่รู้ว่าคุณพ่อทำไมถึงพูดเรื่องนี้ สีหน้าและแววตาของคุณพ่อพี่ดินตอนนี้ มันทำให้ฉันรู้สึกใจคอไม่ดีเลยจริงๆ"ค่ะ ทราบ
พี่ดินยังคงนั่งก้มหน้าเงียบเหมือนเดิม พอเห็นอาการของพี่ดินที่เป็นแบบนี้ฉันยิ่งเริ่มจะเชื่อในคำที่เดเนียลบอกแล้ว เขาหลอกฉัน....หลอกฉันทุกอย่าง"พี่ดินทำไมถึงใจร้ายกับบัวขนาดนี้ ฮึก....""หลอกบัวทำไม ฮึก...." "ทั้งเรื่องลูก เรื่องผู้หญิง พี่ทำได้ยังไง ฮึก..."ไม่ว่าฉันจะพูดอะไรไปพี่ดินก็ไม่พูดหรืออธิบายอะไรเลย เขายังคงก้มหน้าเงียบ ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะยกมือขึ้นมาปาดน้ำตา แล้วลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องนอน ฉันเปิดตู้เสื้อผ้าออกแล้วก็หยิบกระเป๋าของฉันมา เก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า ฉันจะกลับบ้าน ฉันจะไม่อยู่กับคนใจร้ายแบบพี่ดินอีกแล้ว หมับ! กระเป๋าเสื้อผ้าของฉันถูกพี่ดินแย่งไปคามือ "เก็บเสื้อผ้าทำไม" พี่ดินมองหน้าฉันเหมือนจะไม่ค่อยพอใจฉันสักเท่าไหร่"เอามานะพี่ดิน ฮึก..." ฉันพยายามดึงกระเป๋าของฉันคืนมาจากมือของพี่ดิน "ผมไม่ให้คุณไปไหนทั้งนั้นกอบัว"พี่ดินโยนกระเป๋าของฉันไปอีกมุมของห้อง แล้วก็ดึงเอวฉันไปกอด จากนั้นพี่ดินก็นั่งลงตรงปลายเตียงโดยมีฉันกำลังนั่งดิ้นอยู่บนตักของเขา ฉันพยายามแกะมือหนาของพี่ดินที่กำลังกอดเอวฉันออก ยิ่งพี่ดินกอดฉันแน่นมากเท่าไหร่ฉันก็ยิ่งรู้สึกเจ็บตรงกลางใจ มั
ฉันพยายามจะไม่ร้อง พยายามกลั้นเอาไว้ ฉันต้องเข้มแข็งให้มากกว่านี้ เพื่อลูกของฉัน ฉันก้มหน้าพรางเอามือลูบท้องตัวเองไปมาเบาๆ "แม่จะทำยังไงดีลูก แม่จะไปจากที่นี่ ไปจากคนใจร้ายคนนี้ได้ยังไง" ฉันแอบดูตรงประตูห้องนอน พี่ดินนั่งอยู่ตรงโซฟา เขากำลังดื่มเหล้าถ้าฉันจะออกจากห้องคงไม่ได้แน่ๆ ฉันเดินวนไปรอบห้อง ฉันไม่อยากอยู่แบบนี้ ฉันไม่อยากอยู่กับเขา ฉันอยากไปจากเขา เขามันคนใจร้าย หลอกฉัน เห็นฉันเป็นแค่เครื่องมือธุรกิจของเขา ฉันควรจะทำยังไงดี ฉันคิดว่าก่อนอื่นฉันต้องไปบอกเลิกกับพี่ดินก่อน ส่วนลูก ลูกอยู่ในท้องของฉัน ลูกต้องเป็นของฉันแค่คนเดียว ฉันพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะเดินออกจากห้อง แล้วไปหยุดตรงหน้าพี่ดิน พี่ดินเงยหน้าขึ้นมามองฉันแว๊บนึงก่อนจะ ยกเหล้ากระดกจนหมดแก้ว "หลบไป ผมจะดูบอล" เขาพูดราวกับว่าเมื่อกี้มันไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขามักจะเป็นแบบนี้ตลอด ทำได้เขาถึงได้เป็นคนเลือดเย็นขนาดนี้ เขาไมาคิดอะไรกับสิ่งที่เขาทำกับฉันเลยงั้นหรอ"พี่ดินเราเลิกกันนะคะ บัวจะดูแลลูกเอง บัวจะไม่ให้พี่เอาลูกไปจากบัว ไม่ว่ายังไงบัวก็จะสู้จนตัวตาย" "ตัวตาย ?" พี่ดินเลิกคิ้วมองหน้าฉัน "ค่ะ" "คุณพูดอะไรขอ
1ปีผ่านไป🎉ตอนนี้ลูกแฝดตัวน้อยของฉันกับพี่ดินอายุได้1ขวบกับอีก1เดือนแล้ว กำลังหัดเดินเลย ตอนนี้ลูกพูดคำว่าพ่อแม่ได้แล้ว คำว่าปู่ ย่า ก็พูดได้แล้ว เพราะคุณพ่อของพี่ดินมาพูดคำว่าปู่กรอกหูหลานทุกวัน555 วันนี้ฉันกับพี่ดินจะไปฮันนีมูนกัน เพราะตั้งแต่แต่งงานเราไม่ได้ไปฮันนีมูนกันเลย เราไม่ค่อยมีเวลาแต่ตอนนี้ลูกโตแล้ว คุณพ่อเป็นคนเสนอให้เรารีบไป เพราะเดี๋ยวลูกโตไปว่านี้จะไม่มีเวลา เพราะจะวุ่นวายหลายอย่าง ไหนจะงานที่บริษัทของพี่ดินด้วยหลังจากที่เอาลูกไปส่งไว้กับคุณพ่อของพี่ดินแล้ว ฉันกับพี่ดินก็ขับรถมุ่งหน้าไปที่ทะเล ที่ภูเก็ตกัน @ภูเกต....ทะเล~เรามาถึงที่นี่ก็ประมาณบ่าย3 แล้ว ฉันนั่งรอพี่ดินเอากระเป๋าเข้าไปเก็บในห้องพัก เราพักกันที่รีสอร์ทซึ่งห่างจากทะเลไม่มากนัก มองไปข้างหน้าก็เห็นน้ำทะเลสีฟ้าครามกับเม็ดทรายละเอียดสีขาวเฮ้อ...คิดถึงเจ้าสองแฝดจัง พอมาอยู่โดยไม่ได้ยินเสียงร้องของลูกมันทำให้ฉันคิดถึงลูกขึ้นมาจับใจ อยากจะกลับบ้านแล้วล่ะสิฉัน "นั่งเหม่ออะไรอยู่ หื้ม" พี่ดินสวมกอดฉันจากด้านหลัง "เรากลับบ้านกันดีมั้ยคะพี่ดิน" พอจบคำพูดของฉัน พี่ดินก็ปล่อยกอดออกแล้วมานั่งข้างๆฉัน พร้อมก
หลังจากกลับมาตากบ้านของคุณพ่อ พี่ดินก็พาฉันแวะซื้อของบำรุง พี่ดินซื้อเยอะมาก พวกนม อะไรต่างๆ เยอะมากจริงๆ จนฉันต้องร้องท้วงให้เขาหยุดซื้อ "คุณมีเจ้าตัวเล็กในท้องตั้งสองคนนะกอบัว คุณต้องบำรุงเยอะๆ" พี่ดินพูดพรางหยิบนมใส่ตะกร้าเพิ่ม"พี่ดิน พอได้แล้วแค่นี้ก็กินได้เกินสองเดือนแล้วนะคะ" "แต่ผมว่าเอาเพิ่มอีกหน่อยดีกว่า" ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ให้กับความบอกไม่ฟังของพี่ดิน "เดี๋ยวของมันจะหมดอายุก่อนที่จะกินหมดเอานะคะพี่ดิน" พี่ดินที่กำลังหยิบของใส่ตะกร้าหยุดชะงัก แล้วก็เอาของวางลงที่เดิม "อื้ม งั้นเอาแค่นี้ก่อนก็ได้" พูดจบพี่ดินก็พาฉันเดินไปคิดเงิน ไม่รู้ว่าทำไมผู้หญิงแถวนี้ถึงเอาแต่จ้องมองพี่ดินตาเป็นมันส์เลย ฉันไม่ชอบเอาซะเลยที่พวกเธอมองสามีของฉันแบบนี้ "กอบัว คุณเป็นอะไร ?" พี่ดินถามฉันหลังจากที่เราขึ้นมาบนรถกันแล้ว "เปล่าค่ะ" "คุณโกหก เวลาคุณงอนคุณชอบทำหน้าเหมือนหมู" "พี่ดิน !!" ฉันหันขวับไปมองพี่ดินตาขวาง เมื่อเขาบอกว่าฉันเหมือนหมู "นั่นไง ยิ่งเหมือนหมูกว่าเดิมอีก" พี่ดินเอานิ้วมาเขี่ยๆ ปลายจมูกของฉัน "ขับรถไปเลยนะคะ ถ้ายังจะพูดว่าบัวเหมือนหมูอีกบัวจะลงจากรถจริงๆด้วย" "คร๊าบ
เวลาล่วงเลยมาจนถึงวันสำคัญ....คือวันแต่งงานของฉันกับพี่ดินนั้นเอง ฉันกำลังอยู่ในชุดเจ้าสาว กำลังรอพี่ดินมารับตัวออกไป มือฉันเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อหมดแล้วตอนนี้ "กอบัว ผมรักคุณ" "กอบัว ผมรักคุณ" "กอบัวผมรักคุณ" เสียงพี่ดินตะโกนอยู่หน้าห้อง มันยิ่งทำให้ใจฉันเต้นรัวกว่าเดิมอีกตอนนี้ แต่ก็แอบขำๆพี่ดินอยู่นะ คงจะโดนเพื่อนเขาที่ดักอยู่หน้าประตูแกล้งล่ะสิตอนนี้ฉันตื่นเต้นมากจริงๆ ก็เพราะว่ามันเป็นครั้งในชีวิตของฉัน แกร่ก! ประตูห้องเปิดออก เผยให้เห็นใบหน้าของพี่ดิน ที่กำลังยืนมองฉัน ใบหน้าเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข ฉันก็ไม่ต่างกัน พี่ดินเดินถือดอกกุหลาบสีขาวช่อโตตรงมาหาฉัน ก่อนจะยื่นช่อกุหลาบให้ฉัน ฉันรับช่อกุหลาบมา จากนั้นพี่ดินก็ประคองใบหน้าฉันแล้วก้มหน้าลงมาประทับจูบบนริมฝีปากของฉัน เสียงผู้คนในงานต่างพากันร้องโห่แซวกันใหญ่ จนฉันต้องรีบดันพี่ดินออกเพราะความอาย "ไปข้างนอกกันเถอะ'' พี่ดินยกแขนขึ้นมาให้ฉันเอามือคล้อง จากนั้นเราทั้งคู่ก็เดินออกไปในงาน ตลอดทางเดินจะมีคนโปรยดอกไม้ตลอดทาง "ตื่นเต้นหรอ สั่นเชียว" พี่ดินหันหน้ามาถามฉัน ในระหว่างที่เรากำลังเดินกันอยู่ "ตื่นเ
พี่ดินเดินมานั่งตรงปลายเตียงจากนั้นเขาก็ดึงฉันลงไปนั่งบนตัก "คุณยอมเขามาเยอะแล้วกอบัว คุณต้องหัดใจแข็งบ้าง""....""เข้าใจที่ผมพูดใช่มััย" "ค่ะ บัวเข้าใจ" "ดีมาก" พรึ่บ! จู่ๆพี่ดินก็ดันฉันให้นอนราบไปกับที่นอน เรียวนิ้วของพี่ดินลากไล้ไปมาบนเเก้มของฉัน "ผมขอนะ" "พี่ดิน บัวหิวข้าว" ฉันพูดพรางทำหน้าตาออดอ้อนพี่ดินพี่ดินพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะลุกออกจากตัวฉัน "กินข้าวเสร็จคุณไม่รอดแน่" ฉันเม้มปากแน่น นี่ขนาดฉันท้องพี่ดินยังไม่คิดจะพักเรื่องอย่างว่าเลยรึไง "พี่ดินทำไมถึงหื่นจัง บัวไม่อยากนอนกับพี่ดินแล้วนะคะ" ฉันพูดออกไปอย่างเหลืออด "อะไรของคุณกอบัว ผมเป็นผัวคุณ ผัวเมียกันก็ต้องนอนด้วยกัน" พี่ดินพูดเสียงแข็งพร้อมกับจ้องหน้าฉันตาเขม่ง "ไม่รู้แหละถ้าพี่ดินยังหื่นอยู่แบบนี้บัวจะไม่นอนกับพี่ดินแล้วจริงๆ" "คุณคิดว่าผมจะยอมรึไง" "ต้องยอมสิคะ !!" "กอบัว นี้คุณกำลังสั่งผมอยู่...""ทำไมล่ะ บัวสั่งพี่ดินไม่ได้รึไง อย่านะพี่ดินนั่นแหละอย่ามาขัดใจบัว" "กอบัว..." "กลับบ้านไปเราต้องแยกห้องกันนอน""ไม่ !!" พี่ดินพูดเสียงแข็ง "ไม่รู้แหล่ะ ยังไงบัวก็ไม่ให้พี่ดินนอนกับบัวแล้ว บัวไม่อยาก
1 อาทิตย์ต่อมา...เรื่องที่บริษัทเริ่มดีขึ้นมากแล้ว พี่ดินพลิกสถานการณ์ของบริษัทให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ โดยใช้เวลาแค่แปปเดียว เขาเก่งจริงๆ ตอนนี้ฉันกับพี่ดินกำลังลองชุดแต่งงานกันอยู่ พี่ดินสั่งให้เอาชุดมาให้ลองที่บ้าน เพราะช่วงนี้ฉันขึ้นรถแล้วมักจะเวียนหัวออกบ่อย ตอนนี้ฉันกำลังอยู่ในชุดเจ้าสาวเปิดไหล่ แล้วก็มีแหวกตรงน่าอกนิดหน่อย กระโปงชุดเจ้าสาวขอบอกว่ายาวมาก หวังว่าฉันจะไม่เผลอหกล้มในงานแต่งของตัวเองนะ ถ้าเป็นแบบนั้นคงจะอายหน้าดู"ออกไปก่อน" พี่ดินหันไปสั่งให้พนักงานงานที่เอาชุดแต่งงานมาให้เราสวมใส่ออกจากห้อง "ให้เขาออกไปทำไมพี่ดิน" "ผมอยากอยู่กับคุณสองคน" พี่ดินสวมกอดฉันจากด้านหลัง ตอนนี้เราทั้งคู่ยืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ที่สะท้อนเห็นทั้งตัวของเรา พี่ดินก้มหน้าลงมาจูบไหล่ฉันเบาๆจากฉันก็เลื่อนริมฝีปากไปตรงต้นคอของฉัน ก่อนจะขบเม้มทำรอยไว้ ฉันตาโตขึ้นมาทันทีเมื่อพี่ดินทำรอยไว้ที่ต้นคอของฉัน และแน่นอนมันมากกว่าหนึ่งรอย "พี่ดินพอแล้วค่ะ" ฉันพูดพรางดันใบหน้าของพี่ดินออก"โทษทีผมห้ามใจไม่ไหว" พี่ดินพูดกระซิบที่หูของฉัน "ดูสิคอบัวเป็นรอยเยอะเลย" "เดี๋ยวก่อนถึงวันแต่งผมจะทำเยอะกว
เช้าวันใหม่...เมื่อวานฉันไปบริษัทพร้อมกับพี่ดิน ไม่เจอผู้หญิงคนนั้นที่ชื่อนิดาแล้ว พี่ดินบอกว่าไล่เธอออกไปแล้ว ฉันรู้สึกผิดเหมือนกันนะ แต่เธอมายุ่งกับคนของฉันเองหนิ วันนี้พี่ดินปลุกฉันแต่เช้า เพื่อที่จะมาดูฤกษ์แต่งงาน ฉันพึ่งรู้ว่าคุณพ่อของพี่ดินอนุญาตให้เราแต่งงานกันแล้ว เรามาดูฤกษ์กันที่วัดไม่ไกลจากบ้านมากเท่าไหร่ สรุปแล้วฤกษ์แต่งคืออีก2เดือนข้างหน้า ที่ต้องรีบแต่งเพราะเดี๋ยวท้องฉันจะโตกว่านี้ซะก่อน "คุณไม่ต้องห่วงเรื่องพ่อของผมนะกอบัว" ในระหว่างที่พี่ดินกำลังจะขับรถกลับบ้าน พี่ดินพูดขึ้นแล้วก็เอื้อมมือมาจับมือฉัน"ค่ะ ^_^" "พี่ดินคะ บัวอยากให้แม่กับน้องมางานแต่งของบัวด้วย พี่ดินส่งคนไปตามหาแม่กับน้องบัวได้มั้ย บัวขอร้อง" พี่ดินหันมามองฉันแว๊บหนึ่งก่อนจะหันหน้าไปมองถนน "ผมไม่อยากให้คุณ...." "ยังไงแม่ก็เลี้ยงบัวมานะคะพี่ดิน ถึงจะไม่ได้เลี้ยงบัวอย่างดี แต่บัวโตมาได้ทุกวันนี้ก็เพราะแม่นะคะ" "เพราะพ่อคุณมากกว่าผมว่า" ฉันเม้มปากแน่น แล้วก็ก้มหน้าลง ฉันรู้แหละว่าแม่ขายฉัน แม่ตั้งใจทุกอย่าง แต่ถึงแม่จะไม่รักฉัน แล้วยังไง ฉันต้องเกลียดแม่ แบบนี้นะหรอ "เอาเถอะ เดี๋ยวผมจะให้ลูกน้อง
ณ ห้างสรรพสินค้า...ก่อนกลับบ้านพี่ดินพาฉันมาแวะที่ห้างก่อน ฉันไม่ได้ขัดหรืออะไร เพราะฉันยังงอนพี่ดินอยู่ "อยากได้อะไรหยิบเอาเลยนะ^_^" พี่ดินยิ้มหวานให้ฉัน มันน่าแปลกที่เมื่อกี้หลังจากที่เขาคุยกับคุณพ่อแค่ไม่กี่คำ พี่ดินก็ดูเหมือนจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ "บัวไม่อยากได้อะไร" "งั้นเดี๋ยวผมซื้อให้เอง" พี่ดินเดินจูงมือฉันเข้าร้านนั้นออกร้านนี้ เป็นว่าเล่น เขาอยากจะซื้ออะไรฉันก็ไม่ขัด จนตอนนี้ของพรุงพรังเต็มไม้เต็มมือพี่ดินไปหมด อยากซื้อก็ซื้อไป ฉันจะไม่สนใจของที่เขาซื้อให้เลยคอยดูสิ "กอบัว ไปดูของเล่นให้ลูกหน่อยมั้ย^_^" "ลูกยังไม่รู้เพศเลยจะรีบซื้อทำไม กลับได้แล้วค่ะ บัวอยากนอน" "งั้นกลับก็ได้ครับ ^_^" พี่ดินคงจะเอาอกเอาใจฉัน หวังจะลบความผิดของตัวเองที่มองนมเธอคนนั้นล่ะสิ ฉันไม่หายโกรธง่ายๆหรอกคอยดูสิ ณ คฤหาสน์หลังใหญ่... ภายในห้องนอน ของที่พี่ดินซื้อให้ฉันถูกวางไว้บนเตียง พี่ดินคงจะหวังให้ฉันเปิดดู แต่เสียใจค่ะ ฉันไม่สนใจ ฉันหยิบของลงวางไว้ที่พื้นแล้วก็ขึ้นไปนอนบนเตียง "กอบัว ไม่ดูของพวกนี้หน่อยหรอ" "จะดูทำไม ตอนพี่ดินซื้อบัวก็เห็น" "กอบัว หายโกรธผมได้แล้วนะที่รัก" พี่ดินขึ้น
พี่ดินใช้เวลาปลอบฉันนานประมาณชั่วโมงกว่า ฉันถึงจะหยุดร้อง แต่ถึงฉันจะหยุดร้องความรู้สึกที่มันจุกแน่นอยู่ในใจมันก็ไม่ได้เลือนหายไปไหน เรื่องที่แม่ไม่ใช่แม่แท้ๆของฉัน คิดถึงมันทีไร ฉันก็อดที่จะร้องไห้ไม่ได้เลยจริงๆ"กอบัว ตอนที่คุณหยุดร้องได้แล้ว ห่วงตัวเองกับลูกก่อน" ฉันพยักหน้าตอบพี่ดิน มันก็จริงอย่างที่พี่ดินพูด ฉันต้องห่วงลูก ถ้าฉันเศร้าลูกก็จะเศร้าไปด้วย เฮ้อ...แต่มันอดไม่ได้นี่สิ "หิวมั้ย เดี๋ยวผมพาไปหาอะไรกิน" "พี่ดินยังทำงานไม่เสร็จไม่ใช่หรอ บัวรอได้ค่ะ" พี่ดินเอามือขึ้นมาลูบหัวฉันเบาๆ "ดูดิ ร้องไห้ตาบวมเป่งเลย" "บัวจะพยายามไม่ร้องนะคะ" ฉันยิ้มจางๆให้พี่ดิน "งั้นเดี๋ยวผมทำงานเสร็จผมจะพาคุณพาหาอะไรอร่อยๆกินนะ อย่าคิดมากคุณๆม่ได้ผิดอะไร" ฉันพยักหน้าตอบพี่ดิน จากนั้นพี่ดินก็ลุกขึ้นไปทำงานต่อ ก๊อกๆ ก๊อกๆ เสียงเคาะห้องทำงานของพี่ดินดังขึ้น "เข้ามา" พี่ดินพูดบอกคนที่เคาะประตูอยู่หน้าห้อง แกร่ก! ประตูถูกเปิดเข้ามา ร่างหญิงสาวนมตู๊ม กระโปรงสั้น เดินเข้ามาในห้อง นี่มั่นใจใช่มั้ยว่ามาทำงาน อ้อ ฉันจำเธอได้แล้ว เธอคือผู้หญิงคนนั้นหนิ คนที่มีอะไรกับพี่ดินในห้องทำงานวันนั้น ฉันห
"ถ้าพี่ดินรังเกียจก็ไม่ต้องมาแต่งงานกับบัว เพราะบัวมันจน" "ไปกันใหญ่แล้วกอบัว " พี่ดินถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วก็ก้มหน้าอ่านเอกสารต่อ เขาทำแบบนี้มันยิ่งทำให้ฉันหงุดหงิดนะ ทำเมินแบบนี้ได้ยังไง เรื่องครอบครัวของฉันมันไม่เคยสำคัญกับเขาเลยรึไงกัน พรึ่บ! ฉันดึงเอกสารที่พี่ดินกำลังอ่านออก"กอบัว คุณทำตัวไม่น่ารักเลยนะ''''ค่ะ บัวทำตัวไม่น่ารัก บัวจะไปหาแม่ ถ้าพี่ดินไม่พาบัวไป บัวก็จะไปเอง !!''"กอบัว !!" พี่ดินเรียกชื่อฉันเสียงแข็ง "บัวจะไม่แต่งงานกับพี่ดิน ถ้าพี่ดินรังเกียจบัว!!" พี่ดินพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ฉันกับพี่ดินจ้องหน้ากันสักพัก ต่างคนต่างเงียบไม่พูดอะไร ก่อนที่ฉันจะหันหลังแล้วเดินไปตรงประตูห้อง เขาไม่พาฉันไป ฉันไปเองก็ได้ ถ้ารังเกียจความจนของครอบครัวฉัน เราก็อยู่ด้วยกันไม่ได้หรอก "กอบัวคุณจะไปไหน !!" "กอบัวหยุดเดี๋ยวนี้" "กอบัวผมบอกให้คุณหยุดไง !!" เสียงของพี่ดิน ฉันได้ยินแต่ฉันไม่อาจทำตามคำสั่งของเขาได้ "กอบัว ที่ผมไม่อยากให้คุณกลับไปบ้านเพราะว่าแม่ของคุณ เขาไม่ใช่แม่แท้ๆ คุณก็ไม่ใช่ลูกของเขา" ฉันหยุดชะงัก ค่อยๆหันหน้ากลับไปมองพี่ดิน ฉันมองเขาด้วยความไม่เข้าใจ พี่ดินพูดเร