ตอนที่41เห็นแก่ตัว

"คุณไม่มีทางเลือกหรอกกอบัว เลือกเอาแล้วกันว่าจะมีลูกให้ผมทนแค่ปีเดียว คุณก็ได้เป็นอิสระแถมยังได้เงินอีกตั้งสิบล้าน"

"หรือว่าคุณจะอยู่ให้ผมเอาแบบนี้ไปเรื่อยๆ"

คำพูดของพี่ดินมันเหมือนมีคนเอามีดมากรีดลงตรงกลางใจฉันเลยจริงๆ มันเจ็บแปล๊บๆไปทั่วทั้งอก

ฉันไม่มีทางเลือกอื่นเลย นอกจากต้องยอมอย่างงั้นใช่มั้ย

ฉันควรจะทำยังไงดี ฉันไม่รู้เลยว่าทำไมจู่ๆพี่ดินถึงคิดอยากจะมีลูกขึ้นมา แล้วทำไมต้องมาบังคับฉันด้วย แล้วที่เขาพูดมันหมายความว่าถ้าคลอดเสร็จแล้วฉันต้องยกลูกให้เขาอย่างงั้นหรอ

"อย่าเงียบกอบัว" พี่ดินพูดเสียงแข็ง

"มะ ไม่ค่ะบัวไม่อยากมีลูก" พูดจบฉันก็หลบหน้าพี่ดินแล้วเม้มปากเข้าหากันแน่น

"ไหนเมื่อกี้คุณยังบอกผมว่าคุณอยากมีลูกอยู่เลย คุณนี่มันขี้ลืมจริงๆเลยนะกอบัว"

"...."

"คุณไม่อยากมีลูก หรือว่าคุณไม่อยากมีลูกกับผมกอบัว" พี่ดินเอ่ยถามฉัน มือหนาของพี่ดินยกขึ้นมาจับแก้มฉันแล้วก็ออกแรงบีบ

"อื้อ พี่ดินบัวเจ็บ" ฉันพูดพรางแกะมือขิงพี่ดินออก

ไหนเขาบอกว่าจะไม่ใจร้ายกับฉันไง แล้วที่ทำแบบนี้มันคืออะไร

"นะ ไหนพี่บอกว่าจะไม่ใจร้ายกับบัวไง พี่โกหกบัว ฮึก..." จู่ๆ ต่อมน้ำตาฉันมันก็ทำงานอัตโนมัติ

สาย