ตอนที่47 (ไอ้คนใจร้าย)แพ้น้ำตา

ฉันลุกขึ้นแล้วก็ถอยหนีพี่ดินไปจนติดกับผนังห้องน้ำ

"ไหนลองบอกผมมาสิ ว่าเมื่อกี้คุณทำอะไรกอบัว" พี้ดินจ้องหน้าฉันแล้วก็เดินเข้ามาหาฉันเรื่อยๆ

หมับ!

"อึก พี่ดิน ปล่อยบัว"

พี่ดินพุ่งเข้ามากระชากแขนฉันแล้วก็ลากฉันออกไปจากห้องน้ำ ฉันเดินโซซัดโซเซไปตามแรงกระชากของพี่ดิน

ตุบ! พี่ดินเหวี่ยงฉันลงเตียงแรงๆ

"บัวเจ็บนะ" ฉันมองหน้าพี่ดิน ไอ้น้ำตาบ้านี่มันก็ไหลไม่ยอมหยุดเลยจริงๆ

"คุณทำบ้าอะไรของคุณกอบัว !!" พี่ดินตวาดเสียงดัง พร้อมกับจ้องหน้าฉันตาเขม่ง

"บัวไม่อยากท้อง...ฮึก" ฉันทั้งพูดทั้งร้องไห้ไปด้วย พรางดึงผ้าห่มมาคลุมร่างกายเปลือยเปล่าของตัวเอง

"แล้วคิดว่าทำแบบนั้นแล้วคุณจะไม่ท้องรึไง ?"

พี่ดินพ่นลมหายใจออกมาแรงๆหลายต่อหลายครั้งแล้วก็เอาแต่จ้องหน้าฉัน

"มีลูกให้ผมอยู่แบบสุขสบายคุณไม่ชอบรึไง ห๊ะ!!"

"ไม่ ฮึก..." ฉันส่ายหน้ารัวๆ

"อยากไปให้พ้นจากผมจนตัวสั่นเลยสินะ หึ!!"

พี่ดินพุ่งขึ้นมาบนเตียงดึงมาห่มที่คลุมร่างฉันออก จากนั้นพี่ดินก็กดฉันนอนราบไปกับที่นอน แขนทั้งสองข้างของฉันถูกพี่ดินตึงไว้เหนือหัว

"พี่ดิน บัวเจ็บ ฮึก..."

"อย่าคิดจะไปจากผมถ้าผมไม่อนุญาต คุณก็ไม่มีสิทธิ์ไปจากผม"

"...."