ฉันเม้มปากเข้าหากันแน่น คำพูดของพี่ดิน คือเขากะจะให้ฉันท้องให้ได้เลยใช่มั้ย ฉันขัดอะไรไม่ได้เลยใช่มั้ย พรึ่บ! ยังไม่ทันที่ฉันจะคิดอะไรต่อไปมากกว่านี้ร่างฉันก็ถูกพี่ดินดันให้ฉันนอนราบไปกับโซฟาตัวใหญ่ เขาซุกหน้าลงมาซุกไซ้ซอกคอฉัน มือหนาขยั้มบีบเค้นน่าอกฉัน จนฉันต้องนิ่วหน้าหลายต่อหลายครั้งเพราะความเจ็บ "พี่ดิน อื้อ..." ยังไม่ทันที่ฉันจะท้วงอะไรพี่ดินก็ประกบปากจูบฉันทันที เรียวลิ้นของพี่ดินสอดเข้าไปในปากฉัน เขาพยายามเอาลิ้นมาพันกับลิ้นของฉัน พร้อมกับดูดลิ้นของฉัน "อื้ิอ อื้อ..." ฉันทุบแขนพี่ดินเบาๆ เพราะเขาดูดลิ้นของฉันแรงเกินไปแล้ว มันเจ็บนะ ไม่ใช่ไม่เจ็บ พี่ดินถอนจูบออกแล้วลุกขึ้นออกจากตัวฉัน "ถอดเสื้อผ้าออก" เขาพูดสั่งฉัน จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปในห้องนอน ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะลุกขึ้นปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองถอดออกจนหมด พี่ดินเดินออกมาจากห้องพร้อมกับผ้าอะไรสักอย่างอยู่ในมือ ฉันก้มหน้าลงไม่กล้าสบตาพี่ดินเพราะความอาย ฉันไม่ชินเลยสักครั้งที่จะต้องมาแก้ผ้าต่อหน้าเขาแบบนี้พี่ดินนั่งลงตรงหน้าฉัน เขากับมือฉันทั้งสองข้างแล้วก็ใช้ผ้าที่อยู่ในมือเขาพันข้อมือฉันไว้ "พะ พี่ดิน..."
ฉันลุกขึ้นแล้วก็ถอยหนีพี่ดินไปจนติดกับผนังห้องน้ำ"ไหนลองบอกผมมาสิ ว่าเมื่อกี้คุณทำอะไรกอบัว" พี้ดินจ้องหน้าฉันแล้วก็เดินเข้ามาหาฉันเรื่อยๆ หมับ! "อึก พี่ดิน ปล่อยบัว" พี่ดินพุ่งเข้ามากระชากแขนฉันแล้วก็ลากฉันออกไปจากห้องน้ำ ฉันเดินโซซัดโซเซไปตามแรงกระชากของพี่ดิน ตุบ! พี่ดินเหวี่ยงฉันลงเตียงแรงๆ "บัวเจ็บนะ" ฉันมองหน้าพี่ดิน ไอ้น้ำตาบ้านี่มันก็ไหลไม่ยอมหยุดเลยจริงๆ "คุณทำบ้าอะไรของคุณกอบัว !!" พี่ดินตวาดเสียงดัง พร้อมกับจ้องหน้าฉันตาเขม่ง "บัวไม่อยากท้อง...ฮึก" ฉันทั้งพูดทั้งร้องไห้ไปด้วย พรางดึงผ้าห่มมาคลุมร่างกายเปลือยเปล่าของตัวเอง "แล้วคิดว่าทำแบบนั้นแล้วคุณจะไม่ท้องรึไง ?"พี่ดินพ่นลมหายใจออกมาแรงๆหลายต่อหลายครั้งแล้วก็เอาแต่จ้องหน้าฉัน "มีลูกให้ผมอยู่แบบสุขสบายคุณไม่ชอบรึไง ห๊ะ!!" "ไม่ ฮึก..." ฉันส่ายหน้ารัวๆ "อยากไปให้พ้นจากผมจนตัวสั่นเลยสินะ หึ!!" พี่ดินพุ่งขึ้นมาบนเตียงดึงมาห่มที่คลุมร่างฉันออก จากนั้นพี่ดินก็กดฉันนอนราบไปกับที่นอน แขนทั้งสองข้างของฉันถูกพี่ดินตึงไว้เหนือหัว "พี่ดิน บัวเจ็บ ฮึก..." "อย่าคิดจะไปจากผมถ้าผมไม่อนุญาต คุณก็ไม่มีสิทธิ์ไปจากผม" "...."
[Talk กอบัว]"พี่ดินบัวเจ็บบัวไม่ไหวแล้ว..." ฉันพูดอ้อนวอนพี่ดิน เพราะดูท่าทางของพี่ดินตอนนี้เขาเหมือนจะกำลังมีอารมณ์อีกครั้ง ซึ่งฉันไม่ไหวแล้วจริงๆ พี่ดินมองหน้าฉัน ก่อนจะค่อยๆปล่อยมือที่กำลังจับแขนฉันออก ฉันได้แต่ถอนหายใจออกมาแบบโล่งอก หลังจากที่พี่ดินปล่อยมือออกจากแขนฉันแล้วฉันก็ลุกขึ้นหยิบผ้าขนหนูเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ พออาบน้ำเสร็จอะไรเสร็จเรียบร้อย ฉันก็เก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าให้พี่ดินรวมทั้งของฉันด้วย "จะไปกี่วันคะ" ฉันหันไปถามพี่ดินที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียงนอนขนาดใหญ่ "3 วัน" พี่ดินตอบทั้งทียังไม่ละสายตาออกจากหน้าจอโทรศัพท์ ไม่รู้ว่าเขากำลังคุยกับใครฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วก้มหน้าก้มตาเก็บของใส่กระเป๋าต่อ"เสร็จรึยังผมง่วงแล้ว" พี่ดินปิดหน้าจอโทรศัพท์แล้วลุกขึ้นมานั่งตรงปลายเตียงถามฉัน "ยังค่ะ" "นาน" "พี่ดินง่วงก็นอนก่อนเลยค่ะ" ฉันหันไปบอกพี่ดินที่กำลังหาวนอนวอดๆอยู่ตอนนี้ "ผมจะนอนพร้อมกับคุณ" จู่ๆ พี่ดินเดินมาใกล้ฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เพราะฉันมัวแต่ผับผ้าใส่กระเป๋าอยู่ พี่ดินเอาปลายคางของตัวเองมาเกยไว้ตรงไหล่ของฉัน แล้วเขาก็เป่าลมมาที่หูฉันเบาๆ "อื
เช้าวันใหม่...ตอนนี้ฉันกำลังเตรียมของสำหรับออกเดินทางไปต่างจังหวัดอยู่ ซึ่งพี่ดินก็ไม่ได้บอกว่าจะไปจังหวัดอะไร บอกแค่จะไปภาคเหนือ ไปถึงเดี๋ยวก็รู้เอง เมื่อคืนฉันนอนขุ่นคิดทั้งคืนว่าจะเอายังไงดี พอมีคนจะช่วยจริงๆฉันทำไมมารู้สึกสับสนแบบนี้คนที่จะช่วยฉันคือใคร ทำไมเขาถึงเหมือนจะรู้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับฉันและพี่่ดิน ติ่ง📲💬 แชทเด้งเข้ามาในโทรศัพท์ฉัน ฉันรีบกดเข้าไปดูข้อความทันที"คุณพร้อมหรือยังกอบัว ที่รัก" ข้อความที่ส่งมาจากบุคคลปริศนามันทำให้ฉันฉุกคิดอะไรได้บางอย่าง คำพูดแบบนี้มันเหมือนกับ...เฮือก!! เดเนียล ต้องเป็นเขาแน่ๆ เขาคือคนที่จะช่วยให้ฉันหนีจากพี่ดิน ฉันไว้ใจเขาได้งั้นหรอเขาไม่ถูกกันหนิตอนนี้สมองฉันมันมืดแปดด้านไปหมดแล้ว หรือฉันจะต้องหนีเองโดยไม่ต้องพึ่งใครดี แล้วฉันจะหนีไปที่ไหนจะกลับบ้านก็ไม่ได้ หมับ! จู่ๆพี่ดินก็มาสวมกอดฉันจากด้านหลัง โดยที่ฉันไม่ทันสังเกตุว่าเขามาตั้งแต่เมื่อไหร่ แรงกอดของพี่ดิน ทำให้โทรศัพท์ที่อยู่ในมือฉันมันหล่นลงพื้น "ขวัญอ่อนจัง หื้ม" พี่ดินกระซิบถามฉัน ฉันรีบแกะมือพี่ดินออกแล้วก้มลงไปเก็บโทรศัพท์แต่โทรศัพท์มันถูกพี่ดินขว้าไปสะก่อนเฮือก!!
ถึงจุดหมายปลายทาง...ฉันก็ยังไม่รู้อยู่ที่ว่าพี่ดินพาฉันมาที่จังหวัดอะไร เพราะฉันนอนหลับมาตลอดทางเลย พอมารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่พี่ดินสะกิดให้ฉันตื่นให้ลงรถ คือตอนนี้มันมืดแล้วด้วย ฉันมองไปรอบๆมีแต่ความมืด มีเสียงจิ้งหรีดร้องด้วย ที่นี้คงจะมีแต่ป่า มองไปตรงหน้า เป็นบ้านไม้สองชั้นหลังไม่ใหญ่มาก ไฟถูกเปิดเปิดไว้แล้วเรียบร้อย "เข้าไปในบ้านกันเถอะ" พี่ดินจับมือฉันพาเดินเข้าไปในบ้าน ภายในบ้านเรียบหรูของแต่ละชิ้นน่าจะมีแต่ของแพงๆ ซึ่งถ้าเป็นแค่บ้านพักต่างอากาศที่เช่าอยู่ไม่กี่คืนไม่น่าจะใช้เฟอร์นิเจอร์แพงขนาดนี้นะ "บ้านพี่ดินหรอคะ" ฉันมองหน้าพี่ดินอย่างแปลกใจ "อื้ม บ้านผมเอง" พี่ดินเดินไปนั่งตรงโซฟาตัวใหญ่ ตรงโต๊ะหน้าโซฟามีขวดเหล้าราคาแพงตั้งอยู่ คงจะมีคนมาทำความสะอาดก่อนที่เราจะมาถึงแล้ว "สมัยเด็กๆพ่อชอบพาผมมาที่นี่" "อ้อ..." ฉันพยักหน้าตอบพี่ดิน พรางเดินไปนั่งข้างๆพี่ดินแล้วก็ชงเหล้าให้เขาดื่ม "แม่บ้านจะมาเช้ากลับเย็น คุณไม่ต้องทำอาหาร ผมอยากให้คุณพักผ่อนให้เต็มที่ คุณจะได้มีลูกให้ผมไวๆ" คำพูดของพี่ดินทำเอาฉันที่กำลังนั่งชงเหล้าอยู่ถึงกับชะงักไปเลย "ทำไมถึงทำหน้าแบบนั้นกอบัว" พี
หลังจากที่เราทานอาหารเช้ากันเรียบร้อยแล้ว พี่ดินพาฉันไปเดินเล่นที่สวนดอกไม้ ซึ่งไม่ได้ไกลจากบ้านมาก แต่ไร่สตอเบอรี่กับไร่องุ่น มันอยู่ค่อนข้างไกลออกไป ตอนนี้ฉันมองเห็นคนงานกำลังเก็บสตอเบอรี่กับองุ่นอยู่ไกลๆ "เข้าบ้านเถอะแดดร้อนแล้ว" "พี่ดินเข้าบ้านไปก่อนก็ได้ค่ะ บัวขอนั่งเล่นตรงนี้ก่อน^_^" "กอบัวเข้าบ้าน !!" พี่ดินพูดเสียงแข็งพร้อมกับมองหน้าฉันสายตาดุๆ "ก็ได้ค่ะ..." ฉันเดินตามแผ่นหลังของพี่ดิน แค่นี้ก็ไม่เห็นจะต้องดุเลย ภายในบ้าน....พี่ดินเดินไปนั่งลงตรงโซฟาตัวใหญ่ "มานั่งสิ" พี่ดินตบตรงตักแกร่งของเขาสามสี่ที ฉันก้มหน้าก้มตาเดินไปนั่งตักพี่ดิน เขายกมือขึ้นมาคล้องเอวฉันไว้หลวมๆ มือหนาเอื้อมไปหยิบรีโมทเปิดทีวีดู แต่ดูเหมือนพี่ดินจะไม่สนใจร้ายการทีวีเลย เขาสอดมือเข้าไปในเสื้อของฉัน นิ้วใหญ่ของพี่ดินกำลังเขี่ยเม็ดบัวตูมของฉันไปมา เรียวลิ้นร้อนๆลากไปมาตรงแถวต้นคอกับใบหูของฉัน "อื้อ พะ พี่ดิน ซี๊ด ดูทีวีก่อนค่ะ" ฉันยกมือขึ้นมาจับมือพี่ดินออกจากเสื้อของตัวเอง "ทำไมชอบขัด" พี่ดินถามเสียงแข็ง พรึ่บ! "อร้าย พี่ดิน..." ฉันร้องออกมาเสียงหลงเพราะจู่ๆ พี่ดินก็ช้อนตัวฉันขึ้นแล้วก็ขึ้น
ณ บ้านของฉัน "แม่จ๋า^_^" ฉันวิ่งเข้าไปกอดแม่แน่น "กลับมาแบบนี้ ไม่ใช่หนีเสี่ยดินมาอีกนะ" แม่ดันฉันออกแล้วก็มองฉันสายตาดุๆ "บัวขอเขาแล้ว เขาอนุญาตให้บัวมาหาแม่^_^""เออมาก็ดีเอาเงินมาให้แม่สักห้าหมื่นสิ" "บัวกดมาแค่สามหมื่นเองแม่ แม่จะเอาไปทำอะไรเยอะแยะขนาดนั้น" ฉันขมวดคิ้วมองแม่อย่างแปลกใจ"กะ ก็เอาไปจ่ายค่าเทอมน้องแกไง ถามทำไมเยอะแยะ" "ไม่ใช่เอาไปเล่นการพนันอีกนะแม่""บ๊ะ อีบัวฉันเป็นแม่แกนะฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน เอาเงินมา สามหมื่นก่อนก็ได้ เร็วๆ" "ถ้าบัวให้แม่ต้องสัญญานะคะว่าแม่จะเก็บไว้ไปจ่ายค่าเทอมน้องจริงๆ""เออๆ เอามาเถอะน่า" "พี่ชาติคะ ขอเงินที่บัวฝากไว้หน่อยค่ะ"พี่ชาติหยิบซองสีน้ำตาออกมาแล้วยื่นให้ฉันแต่ ยังไม่ทันที่ฉันจะรับเงินมาจากพี่ชาติแม่ก็ขว้าถุงเงินไปสะก่อน จากนั้นแม่ก็รีบออกจากบ้านไปโดยที่ไม่บอกฉันสักคำ ฉันตะโกนตามหลังแม่ก็ไม่ตอบเฮ้อ รู้แบบนี้ไม่ให้หรอก คงจะเอาไปเล่นการพนันอีกตามเคยสินะ "กลับกันเลยมั้ยครับคุณบัว" "เดี๋ยวบัวอยู่รอน้องก่อนค่ะ บัวจะเอาเงินให้น้อง^_^" "เอางั้นก็ได้ครับ" ฉันนั่งรอใบหนาดอยู่หน้าบ้านประมาณชั่วโมงกว่าได้ รถBMWสีขาวคันหรูม
"คบกับผมนะกอบัว เป็นแฟนกับผม"ฉันเบิกตากว้างทันทีที่พี่ดินเอ่ยคำนี้ออกมา มะ เมื่อกี้พี่ดินพูดว่าอะไรน่ะ เขาขอฉันคบอย่างงั้นหรอ อย่างพี่ดินหนะหรอ"ทำไมทำหน้าแบบนี้ล่ะ หื้ม" พี่ดินพูดพรางเช็ดคราบน้ำตาออกจากแก้มให้ฉัน "....." ฉันไม่ตอบอะไรพี่ดินฉันเอาแต่จ้องหน้าพี่ดินแบบไม่ละสายตา ฉันอยากรู้ว่าพี่ดินคิดอะไรอยู่กันแน่ ถึงได้มาขอฉันเป็นแฟน"คุณยังไม่ตอบผมเลยนะกอบัว" พี่ดินมองหน้าฉัน"ทำไมจู่ๆ ถึงขอบัวคบล่ะคะ ทั้งที่บัวเป็นแค่...อื้อ..."ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบพี่ดินก็ก้มหน้าลงมาประกบปากจูบฉันซะก่อน ลิ้นร้อนๆสอดเข้าไปในช่องปากของฉันโดยที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว รู้ตัวอีกทีลิ้นของเราทั้งคู่ก็เกี่ยวพันกันไปมาแล้ว มือหนาของพี่ดินประคองใบหน้าฉันให้เงยขึ้นรับรสจูบของเขา น้ำตาที่ไหลออกมาตอนนี้มันแห้งหายไปแล้วพี่ดินจูบฉันเนิ่นนาน ก่อนจะค่อยๆถอนจูบออกแล้วมองฉันด้วยสายตาอ้อยอิ่ง "ผมรักคุณ" ใบหน้าฉันร้อนผ่าวขึ้นมาทันทีที่ได้ยินคำพูดนี้จากปากของพี่ดิน รัก เขาบอกว่าเขารักฉัน ตึกตักตึกตัก ใจฉันมันเต้นรัวไม่เป็นจังหวะแล้วตอนนี้ "เราลองมาคบกันดูมั้ยกอบัว" พี่ดินมองฉันสีหน้าจริงจัง "พี่จะทำให้บัวเสียใจมั้
1ปีผ่านไป🎉ตอนนี้ลูกแฝดตัวน้อยของฉันกับพี่ดินอายุได้1ขวบกับอีก1เดือนแล้ว กำลังหัดเดินเลย ตอนนี้ลูกพูดคำว่าพ่อแม่ได้แล้ว คำว่าปู่ ย่า ก็พูดได้แล้ว เพราะคุณพ่อของพี่ดินมาพูดคำว่าปู่กรอกหูหลานทุกวัน555 วันนี้ฉันกับพี่ดินจะไปฮันนีมูนกัน เพราะตั้งแต่แต่งงานเราไม่ได้ไปฮันนีมูนกันเลย เราไม่ค่อยมีเวลาแต่ตอนนี้ลูกโตแล้ว คุณพ่อเป็นคนเสนอให้เรารีบไป เพราะเดี๋ยวลูกโตไปว่านี้จะไม่มีเวลา เพราะจะวุ่นวายหลายอย่าง ไหนจะงานที่บริษัทของพี่ดินด้วยหลังจากที่เอาลูกไปส่งไว้กับคุณพ่อของพี่ดินแล้ว ฉันกับพี่ดินก็ขับรถมุ่งหน้าไปที่ทะเล ที่ภูเก็ตกัน @ภูเกต....ทะเล~เรามาถึงที่นี่ก็ประมาณบ่าย3 แล้ว ฉันนั่งรอพี่ดินเอากระเป๋าเข้าไปเก็บในห้องพัก เราพักกันที่รีสอร์ทซึ่งห่างจากทะเลไม่มากนัก มองไปข้างหน้าก็เห็นน้ำทะเลสีฟ้าครามกับเม็ดทรายละเอียดสีขาวเฮ้อ...คิดถึงเจ้าสองแฝดจัง พอมาอยู่โดยไม่ได้ยินเสียงร้องของลูกมันทำให้ฉันคิดถึงลูกขึ้นมาจับใจ อยากจะกลับบ้านแล้วล่ะสิฉัน "นั่งเหม่ออะไรอยู่ หื้ม" พี่ดินสวมกอดฉันจากด้านหลัง "เรากลับบ้านกันดีมั้ยคะพี่ดิน" พอจบคำพูดของฉัน พี่ดินก็ปล่อยกอดออกแล้วมานั่งข้างๆฉัน พร้อมก
หลังจากกลับมาตากบ้านของคุณพ่อ พี่ดินก็พาฉันแวะซื้อของบำรุง พี่ดินซื้อเยอะมาก พวกนม อะไรต่างๆ เยอะมากจริงๆ จนฉันต้องร้องท้วงให้เขาหยุดซื้อ "คุณมีเจ้าตัวเล็กในท้องตั้งสองคนนะกอบัว คุณต้องบำรุงเยอะๆ" พี่ดินพูดพรางหยิบนมใส่ตะกร้าเพิ่ม"พี่ดิน พอได้แล้วแค่นี้ก็กินได้เกินสองเดือนแล้วนะคะ" "แต่ผมว่าเอาเพิ่มอีกหน่อยดีกว่า" ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ให้กับความบอกไม่ฟังของพี่ดิน "เดี๋ยวของมันจะหมดอายุก่อนที่จะกินหมดเอานะคะพี่ดิน" พี่ดินที่กำลังหยิบของใส่ตะกร้าหยุดชะงัก แล้วก็เอาของวางลงที่เดิม "อื้ม งั้นเอาแค่นี้ก่อนก็ได้" พูดจบพี่ดินก็พาฉันเดินไปคิดเงิน ไม่รู้ว่าทำไมผู้หญิงแถวนี้ถึงเอาแต่จ้องมองพี่ดินตาเป็นมันส์เลย ฉันไม่ชอบเอาซะเลยที่พวกเธอมองสามีของฉันแบบนี้ "กอบัว คุณเป็นอะไร ?" พี่ดินถามฉันหลังจากที่เราขึ้นมาบนรถกันแล้ว "เปล่าค่ะ" "คุณโกหก เวลาคุณงอนคุณชอบทำหน้าเหมือนหมู" "พี่ดิน !!" ฉันหันขวับไปมองพี่ดินตาขวาง เมื่อเขาบอกว่าฉันเหมือนหมู "นั่นไง ยิ่งเหมือนหมูกว่าเดิมอีก" พี่ดินเอานิ้วมาเขี่ยๆ ปลายจมูกของฉัน "ขับรถไปเลยนะคะ ถ้ายังจะพูดว่าบัวเหมือนหมูอีกบัวจะลงจากรถจริงๆด้วย" "คร๊าบ
เวลาล่วงเลยมาจนถึงวันสำคัญ....คือวันแต่งงานของฉันกับพี่ดินนั้นเอง ฉันกำลังอยู่ในชุดเจ้าสาว กำลังรอพี่ดินมารับตัวออกไป มือฉันเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อหมดแล้วตอนนี้ "กอบัว ผมรักคุณ" "กอบัว ผมรักคุณ" "กอบัวผมรักคุณ" เสียงพี่ดินตะโกนอยู่หน้าห้อง มันยิ่งทำให้ใจฉันเต้นรัวกว่าเดิมอีกตอนนี้ แต่ก็แอบขำๆพี่ดินอยู่นะ คงจะโดนเพื่อนเขาที่ดักอยู่หน้าประตูแกล้งล่ะสิตอนนี้ฉันตื่นเต้นมากจริงๆ ก็เพราะว่ามันเป็นครั้งในชีวิตของฉัน แกร่ก! ประตูห้องเปิดออก เผยให้เห็นใบหน้าของพี่ดิน ที่กำลังยืนมองฉัน ใบหน้าเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข ฉันก็ไม่ต่างกัน พี่ดินเดินถือดอกกุหลาบสีขาวช่อโตตรงมาหาฉัน ก่อนจะยื่นช่อกุหลาบให้ฉัน ฉันรับช่อกุหลาบมา จากนั้นพี่ดินก็ประคองใบหน้าฉันแล้วก้มหน้าลงมาประทับจูบบนริมฝีปากของฉัน เสียงผู้คนในงานต่างพากันร้องโห่แซวกันใหญ่ จนฉันต้องรีบดันพี่ดินออกเพราะความอาย "ไปข้างนอกกันเถอะ'' พี่ดินยกแขนขึ้นมาให้ฉันเอามือคล้อง จากนั้นเราทั้งคู่ก็เดินออกไปในงาน ตลอดทางเดินจะมีคนโปรยดอกไม้ตลอดทาง "ตื่นเต้นหรอ สั่นเชียว" พี่ดินหันหน้ามาถามฉัน ในระหว่างที่เรากำลังเดินกันอยู่ "ตื่นเ
พี่ดินเดินมานั่งตรงปลายเตียงจากนั้นเขาก็ดึงฉันลงไปนั่งบนตัก "คุณยอมเขามาเยอะแล้วกอบัว คุณต้องหัดใจแข็งบ้าง""....""เข้าใจที่ผมพูดใช่มััย" "ค่ะ บัวเข้าใจ" "ดีมาก" พรึ่บ! จู่ๆพี่ดินก็ดันฉันให้นอนราบไปกับที่นอน เรียวนิ้วของพี่ดินลากไล้ไปมาบนเเก้มของฉัน "ผมขอนะ" "พี่ดิน บัวหิวข้าว" ฉันพูดพรางทำหน้าตาออดอ้อนพี่ดินพี่ดินพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะลุกออกจากตัวฉัน "กินข้าวเสร็จคุณไม่รอดแน่" ฉันเม้มปากแน่น นี่ขนาดฉันท้องพี่ดินยังไม่คิดจะพักเรื่องอย่างว่าเลยรึไง "พี่ดินทำไมถึงหื่นจัง บัวไม่อยากนอนกับพี่ดินแล้วนะคะ" ฉันพูดออกไปอย่างเหลืออด "อะไรของคุณกอบัว ผมเป็นผัวคุณ ผัวเมียกันก็ต้องนอนด้วยกัน" พี่ดินพูดเสียงแข็งพร้อมกับจ้องหน้าฉันตาเขม่ง "ไม่รู้แหละถ้าพี่ดินยังหื่นอยู่แบบนี้บัวจะไม่นอนกับพี่ดินแล้วจริงๆ" "คุณคิดว่าผมจะยอมรึไง" "ต้องยอมสิคะ !!" "กอบัว นี้คุณกำลังสั่งผมอยู่...""ทำไมล่ะ บัวสั่งพี่ดินไม่ได้รึไง อย่านะพี่ดินนั่นแหละอย่ามาขัดใจบัว" "กอบัว..." "กลับบ้านไปเราต้องแยกห้องกันนอน""ไม่ !!" พี่ดินพูดเสียงแข็ง "ไม่รู้แหล่ะ ยังไงบัวก็ไม่ให้พี่ดินนอนกับบัวแล้ว บัวไม่อยาก
1 อาทิตย์ต่อมา...เรื่องที่บริษัทเริ่มดีขึ้นมากแล้ว พี่ดินพลิกสถานการณ์ของบริษัทให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ โดยใช้เวลาแค่แปปเดียว เขาเก่งจริงๆ ตอนนี้ฉันกับพี่ดินกำลังลองชุดแต่งงานกันอยู่ พี่ดินสั่งให้เอาชุดมาให้ลองที่บ้าน เพราะช่วงนี้ฉันขึ้นรถแล้วมักจะเวียนหัวออกบ่อย ตอนนี้ฉันกำลังอยู่ในชุดเจ้าสาวเปิดไหล่ แล้วก็มีแหวกตรงน่าอกนิดหน่อย กระโปงชุดเจ้าสาวขอบอกว่ายาวมาก หวังว่าฉันจะไม่เผลอหกล้มในงานแต่งของตัวเองนะ ถ้าเป็นแบบนั้นคงจะอายหน้าดู"ออกไปก่อน" พี่ดินหันไปสั่งให้พนักงานงานที่เอาชุดแต่งงานมาให้เราสวมใส่ออกจากห้อง "ให้เขาออกไปทำไมพี่ดิน" "ผมอยากอยู่กับคุณสองคน" พี่ดินสวมกอดฉันจากด้านหลัง ตอนนี้เราทั้งคู่ยืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ที่สะท้อนเห็นทั้งตัวของเรา พี่ดินก้มหน้าลงมาจูบไหล่ฉันเบาๆจากฉันก็เลื่อนริมฝีปากไปตรงต้นคอของฉัน ก่อนจะขบเม้มทำรอยไว้ ฉันตาโตขึ้นมาทันทีเมื่อพี่ดินทำรอยไว้ที่ต้นคอของฉัน และแน่นอนมันมากกว่าหนึ่งรอย "พี่ดินพอแล้วค่ะ" ฉันพูดพรางดันใบหน้าของพี่ดินออก"โทษทีผมห้ามใจไม่ไหว" พี่ดินพูดกระซิบที่หูของฉัน "ดูสิคอบัวเป็นรอยเยอะเลย" "เดี๋ยวก่อนถึงวันแต่งผมจะทำเยอะกว
เช้าวันใหม่...เมื่อวานฉันไปบริษัทพร้อมกับพี่ดิน ไม่เจอผู้หญิงคนนั้นที่ชื่อนิดาแล้ว พี่ดินบอกว่าไล่เธอออกไปแล้ว ฉันรู้สึกผิดเหมือนกันนะ แต่เธอมายุ่งกับคนของฉันเองหนิ วันนี้พี่ดินปลุกฉันแต่เช้า เพื่อที่จะมาดูฤกษ์แต่งงาน ฉันพึ่งรู้ว่าคุณพ่อของพี่ดินอนุญาตให้เราแต่งงานกันแล้ว เรามาดูฤกษ์กันที่วัดไม่ไกลจากบ้านมากเท่าไหร่ สรุปแล้วฤกษ์แต่งคืออีก2เดือนข้างหน้า ที่ต้องรีบแต่งเพราะเดี๋ยวท้องฉันจะโตกว่านี้ซะก่อน "คุณไม่ต้องห่วงเรื่องพ่อของผมนะกอบัว" ในระหว่างที่พี่ดินกำลังจะขับรถกลับบ้าน พี่ดินพูดขึ้นแล้วก็เอื้อมมือมาจับมือฉัน"ค่ะ ^_^" "พี่ดินคะ บัวอยากให้แม่กับน้องมางานแต่งของบัวด้วย พี่ดินส่งคนไปตามหาแม่กับน้องบัวได้มั้ย บัวขอร้อง" พี่ดินหันมามองฉันแว๊บหนึ่งก่อนจะหันหน้าไปมองถนน "ผมไม่อยากให้คุณ...." "ยังไงแม่ก็เลี้ยงบัวมานะคะพี่ดิน ถึงจะไม่ได้เลี้ยงบัวอย่างดี แต่บัวโตมาได้ทุกวันนี้ก็เพราะแม่นะคะ" "เพราะพ่อคุณมากกว่าผมว่า" ฉันเม้มปากแน่น แล้วก็ก้มหน้าลง ฉันรู้แหละว่าแม่ขายฉัน แม่ตั้งใจทุกอย่าง แต่ถึงแม่จะไม่รักฉัน แล้วยังไง ฉันต้องเกลียดแม่ แบบนี้นะหรอ "เอาเถอะ เดี๋ยวผมจะให้ลูกน้อง
ณ ห้างสรรพสินค้า...ก่อนกลับบ้านพี่ดินพาฉันมาแวะที่ห้างก่อน ฉันไม่ได้ขัดหรืออะไร เพราะฉันยังงอนพี่ดินอยู่ "อยากได้อะไรหยิบเอาเลยนะ^_^" พี่ดินยิ้มหวานให้ฉัน มันน่าแปลกที่เมื่อกี้หลังจากที่เขาคุยกับคุณพ่อแค่ไม่กี่คำ พี่ดินก็ดูเหมือนจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ "บัวไม่อยากได้อะไร" "งั้นเดี๋ยวผมซื้อให้เอง" พี่ดินเดินจูงมือฉันเข้าร้านนั้นออกร้านนี้ เป็นว่าเล่น เขาอยากจะซื้ออะไรฉันก็ไม่ขัด จนตอนนี้ของพรุงพรังเต็มไม้เต็มมือพี่ดินไปหมด อยากซื้อก็ซื้อไป ฉันจะไม่สนใจของที่เขาซื้อให้เลยคอยดูสิ "กอบัว ไปดูของเล่นให้ลูกหน่อยมั้ย^_^" "ลูกยังไม่รู้เพศเลยจะรีบซื้อทำไม กลับได้แล้วค่ะ บัวอยากนอน" "งั้นกลับก็ได้ครับ ^_^" พี่ดินคงจะเอาอกเอาใจฉัน หวังจะลบความผิดของตัวเองที่มองนมเธอคนนั้นล่ะสิ ฉันไม่หายโกรธง่ายๆหรอกคอยดูสิ ณ คฤหาสน์หลังใหญ่... ภายในห้องนอน ของที่พี่ดินซื้อให้ฉันถูกวางไว้บนเตียง พี่ดินคงจะหวังให้ฉันเปิดดู แต่เสียใจค่ะ ฉันไม่สนใจ ฉันหยิบของลงวางไว้ที่พื้นแล้วก็ขึ้นไปนอนบนเตียง "กอบัว ไม่ดูของพวกนี้หน่อยหรอ" "จะดูทำไม ตอนพี่ดินซื้อบัวก็เห็น" "กอบัว หายโกรธผมได้แล้วนะที่รัก" พี่ดินขึ้น
พี่ดินใช้เวลาปลอบฉันนานประมาณชั่วโมงกว่า ฉันถึงจะหยุดร้อง แต่ถึงฉันจะหยุดร้องความรู้สึกที่มันจุกแน่นอยู่ในใจมันก็ไม่ได้เลือนหายไปไหน เรื่องที่แม่ไม่ใช่แม่แท้ๆของฉัน คิดถึงมันทีไร ฉันก็อดที่จะร้องไห้ไม่ได้เลยจริงๆ"กอบัว ตอนที่คุณหยุดร้องได้แล้ว ห่วงตัวเองกับลูกก่อน" ฉันพยักหน้าตอบพี่ดิน มันก็จริงอย่างที่พี่ดินพูด ฉันต้องห่วงลูก ถ้าฉันเศร้าลูกก็จะเศร้าไปด้วย เฮ้อ...แต่มันอดไม่ได้นี่สิ "หิวมั้ย เดี๋ยวผมพาไปหาอะไรกิน" "พี่ดินยังทำงานไม่เสร็จไม่ใช่หรอ บัวรอได้ค่ะ" พี่ดินเอามือขึ้นมาลูบหัวฉันเบาๆ "ดูดิ ร้องไห้ตาบวมเป่งเลย" "บัวจะพยายามไม่ร้องนะคะ" ฉันยิ้มจางๆให้พี่ดิน "งั้นเดี๋ยวผมทำงานเสร็จผมจะพาคุณพาหาอะไรอร่อยๆกินนะ อย่าคิดมากคุณๆม่ได้ผิดอะไร" ฉันพยักหน้าตอบพี่ดิน จากนั้นพี่ดินก็ลุกขึ้นไปทำงานต่อ ก๊อกๆ ก๊อกๆ เสียงเคาะห้องทำงานของพี่ดินดังขึ้น "เข้ามา" พี่ดินพูดบอกคนที่เคาะประตูอยู่หน้าห้อง แกร่ก! ประตูถูกเปิดเข้ามา ร่างหญิงสาวนมตู๊ม กระโปรงสั้น เดินเข้ามาในห้อง นี่มั่นใจใช่มั้ยว่ามาทำงาน อ้อ ฉันจำเธอได้แล้ว เธอคือผู้หญิงคนนั้นหนิ คนที่มีอะไรกับพี่ดินในห้องทำงานวันนั้น ฉันห
"ถ้าพี่ดินรังเกียจก็ไม่ต้องมาแต่งงานกับบัว เพราะบัวมันจน" "ไปกันใหญ่แล้วกอบัว " พี่ดินถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วก็ก้มหน้าอ่านเอกสารต่อ เขาทำแบบนี้มันยิ่งทำให้ฉันหงุดหงิดนะ ทำเมินแบบนี้ได้ยังไง เรื่องครอบครัวของฉันมันไม่เคยสำคัญกับเขาเลยรึไงกัน พรึ่บ! ฉันดึงเอกสารที่พี่ดินกำลังอ่านออก"กอบัว คุณทำตัวไม่น่ารักเลยนะ''''ค่ะ บัวทำตัวไม่น่ารัก บัวจะไปหาแม่ ถ้าพี่ดินไม่พาบัวไป บัวก็จะไปเอง !!''"กอบัว !!" พี่ดินเรียกชื่อฉันเสียงแข็ง "บัวจะไม่แต่งงานกับพี่ดิน ถ้าพี่ดินรังเกียจบัว!!" พี่ดินพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ฉันกับพี่ดินจ้องหน้ากันสักพัก ต่างคนต่างเงียบไม่พูดอะไร ก่อนที่ฉันจะหันหลังแล้วเดินไปตรงประตูห้อง เขาไม่พาฉันไป ฉันไปเองก็ได้ ถ้ารังเกียจความจนของครอบครัวฉัน เราก็อยู่ด้วยกันไม่ได้หรอก "กอบัวคุณจะไปไหน !!" "กอบัวหยุดเดี๋ยวนี้" "กอบัวผมบอกให้คุณหยุดไง !!" เสียงของพี่ดิน ฉันได้ยินแต่ฉันไม่อาจทำตามคำสั่งของเขาได้ "กอบัว ที่ผมไม่อยากให้คุณกลับไปบ้านเพราะว่าแม่ของคุณ เขาไม่ใช่แม่แท้ๆ คุณก็ไม่ใช่ลูกของเขา" ฉันหยุดชะงัก ค่อยๆหันหน้ากลับไปมองพี่ดิน ฉันมองเขาด้วยความไม่เข้าใจ พี่ดินพูดเร