Mag-log inShare
บทที่ 903
Kaugnay na kabanata
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 904
ทั่วหมู่บ้านหลี่ ไร้เงามนุษย์แม้แต่คนเดียว! กองทัพพันธมิตรยืนมองด้วยความไม่อยากจะเชื่อ แววตาของฮ่องเต้เยี่ยนคมกริบ พลางสั่งให้นำตัวทหารที่รอดชีวิตมาพบ ทหารแม้ถูกธนูยิง ก็ต้องถูกลากตัวมาสอบสวนอย่างน่าเวทนา เขาคุกเข่าลงกับพื้น พลางรายงานอย่างหนักแน่น “ฝ่าบาท เป็นตรงนี้พ่ะย่ะค่ะ! พวกเราถูกซุ่มโจมตีกันตรงนี้!” ฮ่องเต้เยี่ยนอยู่บนหลังอาชา ทอดสายตามองไปข้างหน้าอย่างเย็นชา “สถานที่แห่งนี้ ไม่มีแม้แต่ผีสาง!” ทหารสอดแนมที่ออกไปสำรวจก่อนหน้านี้ก็ถูกนำตัวมาด้วย “ฝ่าบาท เป็นความจริงพ่ะย่ะค่ะ ก่อนหน้านี้ยังมีชาวบ้านอยู่มากมาย!” ฮ่องเต้เยี่ยนกุมสายบังเหียนไว้แน่น เอ่ยด้วยน้ำเสียงดุดัน “ไปค้นหาต่อ!” เหล่าทหารออกตรวจค้นทั่วหมู่บ้านหลี่ กลับไม่พบชาวบ้านแม้แต่คนเดียว รวมถึงทหารที่เสียชีวิตในการถูกซุ่มโจมตี ก็ไม่รู้ว่าถูกลากศพไปไว้ที่ใด หมู่บ้านหลี่แห่งนี้เปรียบเสมือนยมโลก เอ่อล้นด้วยพลังงานหยิน หิมะเริ่มตกหนักขึ้นเรื่อย ๆ ปกคลุมพื้นดินอย่างสมบูรณ์ ม่านตาของฮ่องเต้เยี่ยนฉายแววแดงฉานดุจเลือด แสดงถึงความกระวนกระวาย “เดินทัพต่อไป!” ตลอด
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 905
กองทัพพันธมิตรสี่แคว้นต้าเซี่ยโจมตีเมืองม่อ ทว่าต้องตกตะลึง เมื่อเห็นว่าเมืองม่อไม่ต่างจากด่านเฉาอวี๋ ที่ว่างเปล่าไร้ผู้คน ซ่านชุนรู้สึกเหลือเชื่อ ในระยะเวลาสั้น ๆ เช่นนี้ ชาวบ้านจักหนีไปที่ไหนได้? หรือทุกคนหนีไปอยู่ที่กานโจวหมดแล้ว? ทหารสอดแนมวิ่งเข้ามา “รายงาน! ท่านแม่ทัพ เมืองม่อไม่มีทหารรักษาเมืองเลยขอรับ!” กองทัพใหญ่ตรวจค้นเมืองม่อหลายครั้ง ยังไม่พบเงาร่างของใครจริง ๆ ไม่มีแม้แต่สุนัข! เดิมเมืองม่อมีประชากรจำนวนมาก กลับกลายเป็นเมืองผี กองทัพพันธมิตรประจำการอยู่ที่นี่ ในยามค่ำคืน ลมหนาวส่งเสียงหวีดหวิว เสมือนผีร้ายคร่ำครวญ เหล่าทหารจุดไฟตั้งหม้อ คิดจะทำอาหารกินบ้าง กลับพบว่า เหลือเสบียงไม่เพียงพอ ในกระโจมหลัก เหล่าขุนพลทำหน้านิ่วคิ้วขมวด พลางมองไปที่ซ่านชุน คาดหวังให้เขาตัดสินใจ “แม่ทัพซ่าน ชาวฉีเจ้าเล่ห์มาก! พวกเราพบเมืองร้างสองเมืองติดกัน ทำให้ขวัญกำลังใจถดถอยลง เดิมคิดว่าจะสามารถทำศึกเลี้ยงศึกได้ หากพิชิตเมืองได้ จักมีเสบียง ทว่าผลลัพธ์...” “ท่านแม่ทัพ ข้าคิดว่า อย่ารั้งอยู่นานเลยขอรับ!” “พรุ่งนี้ยังจ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 906
ในกระโจมทหาร รุ่ยอ๋องเผยไหล่ครึ่งหนึ่ง มีหมอทหารช่วยขับพิษให้เขา หมอทหารถือมีดคมกริบ รุ่ยอ๋องกัดม้วนผ้าไว้ในปาก ดูเหมือนจะต้องเผชิญความเจ็บปวดมาก นางจึงเอ่ยถามทันที “มิใช่ดึงลูกศรพิษออกมาแล้วหรือ? นี่กำลังจะทำอันใด?” องครักษ์หลิวหวาตอบกลับ “หมอทหารกล่าวว่า ต้องเฉือนเนื้อเพื่อขับพิษขอรับ” ครั้นหร่วนฝูอวี้ได้ยินเช่นนี้ พลันหัวเราะออกมา “เฉือนเนื้อ? ข้าว่า หมอทหารคนนี้จะเป็นสายลับจากแคว้นศัตรูเสียแล้วกระมัง?” เมื่อหมอทหารได้ยินดังนั้น พลันหยุดชะงักมือที่เคลื่อนไหวลง พระชายารุ่ยอ๋องผู้นี้ จักเอ่ยโจมตีใส่ร้ายคนอื่นอย่างชั่วช้าได้อย่างไร! รุ่ยอ๋องเงยหน้าขึ้นมองนาง เนื่องจากมีม้วนผ้าอยู่ในปาก จึงใช้สายตาเตือนนาง——พูดให้น้อยลง หร่วนฝูอวี้เดินตรงเข้าไป หลังจากเบียดหมอทหารลุกออกไปแล้ว จึงก้มลงมองดูบาดแผลบนไหล่ของรุ่ยอ๋อง บาดแผลลึกมาก และการดึงลูกศรพิษออกทำให้เนื้อหนังปริแตกออก แถมฤทธิ์ของพิษทำให้บาดแผลเป็นสีดำ ช่างน่าตกใจ หากเป็นสตรีทั่วไปได้เห็นบาดแผลเช่นนี้ ย่อมอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วอย่างหวาดกลัว หร่วนฝูอวี้แตกต่างโดยสิ้นเชิง นางเดาะ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 907
กองทัพพันธมิตรต้าเซี่ยยึดเมืองม่อได้แล้ว พลันเร่งเคลื่อนทัพไปยังเมืองเซวียน โดยมิหยุดพัก ในหมู่ขุนพล มีผู้ที่ระมัดระวังและช่างสงสัย “แม่ทัพซ่าน พวกเราบุกโจมตีหนานฉีครานี้ ราบรื่นไปเสียทุกอย่าง เกรงว่าหนานฉีจะหลอกลวง และสร้างแนวป้องกันไว้ในเมืองเซวียนแล้ว” ซ่านชุนก็ตระหนักถึงข้อสันนิษฐานนี้เช่นกัน กระนั้น เท่าที่เขารู้คือ กองทัพตงจิ้งล้วนอยู่ในกานโจว เขาหาใช่คนโง่เขลาไม่ ถึงแม้จะนำกองทัพไปที่เมืองเซวียน แต่ก็ทิ้งกองทหารบางส่วนไว้ข้างหลัง เพื่อให้ไปที่กานโจวและแสร้งโจมตี จุดประสงค์ของการปิดล้อมที่แท้จริง เพื่อกักอาณาเขตกองทัพตงจิ้งไว้ ต่อให้เมืองเซวียนจะมีอุบาย ทว่าด้วยกองทัพจำนวนนับแสนนาย รวมกับกองทัพพันธมิตรทางเหนืออีกหลายแสน ยังจะยึดเมืองเซวียนเล็ก ๆ นั้นไม่ได้อีกหรือ? ขุนพลที่เอ่ยเตือนยังคงลังเลใจ เขาเสนอแนะ “ลองคิดดูแล้ว มักจะรู้สึกว่าหนานฉีพยายามล่อลวงศัตรูให้ถลำลึก แม่ทัพซ่าน พวกเราควรจะปฏิบัติตามข้อตกลงก่อนหน้านี้ กลับไปควบคุมกองทัพตงจิ้งดีกว่า...” ซ่านชุนหมดความอดทนแล้ว “ล่อศัตรูให้ถลำลึก? หนานฉีต้องโง่เขลาเพียงใด ถึงกล้าใช
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 908
หนานเจียง รุ่ยอ๋องได้รับบาดเจ็บที่ไหล่ หร่วนฝูอวี้คอยอยู่ข้างกายเขา และแสร้งทำเป็นคู่รักยามที่อยู่ข้างนอก เมื่อเข้าสู่กระโจมใหญ่ของค่ายทหาร คนทั้งสองพลันแบ่งแยกเขตแดน ต่างฝ่ายต่างไม่อยากสนทนากัน หร่วนฝูอวี้กินมื้อเย็นอย่างอิ่มหนำ หน้าท้องจึงนูนออกมา จู่ ๆ เกิดอาการปวดท้อง ทำให้นางต้องก้มเอวลง เหตุการณ์นี้ตกอยู่ในสายตาของรุ่ยอ๋อง จึงรีบเข้ามาประคองนางไว้ด้วยความกังวล “หลิวหวา! รีบไปตามหมอทหารมา!” เขากังวลว่าจะเกิดความผิดปกติกับทารกในครรภ์ หร่วนฝูอวี้รู้ดีว่า นางแค่กินอิ่มเกินไป “ไม่ต้อง! ข้าไม่เป็นไร” นางสบายดีมาก การตั้งครรภ์เท็จจากวิชาไสยเวท ส่งผลให้ระยะนี้ “ทารกในครรภ์” ไม่มั่นคงมากขึ้นเรื่อย ๆ หากเรียกหมอทหารมาตรวจ นางกลัวว่าความลับจะถูกเปิดเผย รุ่ยอ๋องเห็นว่านางสงบลงแล้ว จึงช่วยประคองให้นางนั่งบนเตียง ทั้งที่ยังกังวลอยู่ “เด็กเป็นอย่างไรบ้าง?” เขาจ้องมองไปที่หน้าท้องนูน ๆ ของนาง ผู้หญิงร่างผอมบาง มักจะเห็นการตั้งครรภ์ไม่ชัดเจน ยิ่งไปกว่านั้นระยะนี้หร่วนฝูอวี้ชอบสวมเสื้อคลุมตัวใหญ่ และยังไม่ยอมให้เขาเข้าใกล้ เขาจึงไม่รู้จริง
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 909
เดิมรุ่ยอ๋องคิดว่า การที่กองกำลังพันธมิตรเผ่าสุยเหอถอนทัพ เป็นกลอุบาย ทว่าหลังจากลาดตระเวนยามค่ำคืน พวกเขาถอนทัพครั้งนี้ ราวกับรีบหลบหนี จนไม่มีเวลาหยิบหม้อไหกระทะ และกองไฟยังไม่ดับด้วยซ้ำ ครั้นได้สอบถามเพิ่มเติมจึงพบว่า กองกำลังพันธมิตรเผ่าสุยเหอได้ยินข่าวลือเรื่องขุมทรัพย์เมืองเซวียน จึงเร่งรีบถอนทัพทันที เรื่องเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน รุ่ยอ๋องจึงมิรู้ว่าจะรับมืออย่างไรดี กองทัพศัตรูถอนทัพหมดแล้ว เขายังจะต้องปักหลักพิทักษ์ต่อไปหรือไม่? อีกด้านหนึ่ง กองกำลังพันธมิตรเผ่าสุยเหอที่มุ่งหน้าไปทางเหนือมีความรีบร้อนอย่างมาก เหล่าทหารเคลื่อนพลฝ่าลมหิมะ ใบหน้าดุร้าย ทหารม้ากองหน้าตะโกนปลุกเร้า “ท่านแม่ทัพมีคำสั่ง! เร่งเดินหน้าให้เร็วขึ้น!” เหล่าทหารรู้สึกน่าสังเวช “เร่งรีบแล้วอย่างไร สุดท้ายขุมทรัพย์ก็มิใช่ของพวกเราอยู่ดี หาเรื่องลำบากไปไย!” “ถูกต้องอย่างที่ว่า! ทันทีที่ได้ยินเรื่องศิลาหยกกับขุมทรัพย์ในเมืองเซวียน ก็รีบแตกค่ายกลางดึก อันที่จริงมีสมบัติก็มีแค่นั้น ศิลาหยกก็มีเพียงแผ่นเดียว แล้วมันจะมาอยู่ในมือพวกเราได้อย่างไร?” “เจ้าจะพูดอ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 910
ไม่กลัวศัตรูที่เก่งกาจ กลัวแต่เพื่อนร่วมงานที่โง่เขลา ถึงแม้ซ่านชุนจะต้องการศิลาหยกของหนานฉีมากเพียงใด ก็ยังตระหนักถึงความสำคัญในหน้าที่ของแต่ละคน เขาเป็นผู้ที่บุกยึดด่านเฉาอวี๋ได้ และบุกเข้าสู่หนานฉีอย่างสง่าผ่าเผย กองกำลังพันธมิตรเผ่าสุยเหอคืออะไร? ไม่สามารถโจมตีเอาชนะได้ กลับจะมาเอาเปรียบกองทัพพันธมิตรตะวันออกของพวกเขา โดยไม่ลงแรงสักนิด! เมื่อคิดเช่นนี้ ซ่านชุนยิ่งโกรธมากขึ้นไปอีก ทว่าคนเหล่านั้นมุ่งตรงมาที่นี่แล้ว มิอาจขับไล่ออกไปได้ เขาทำได้แค่ออกคำสั่ง “ทุกคนจงฟัง แม้จะไม่กินไม่ดื่ม ก็ต้องเร่งรีบออกเดินทาง เพื่อให้แน่ใจว่าจะไปถึงเมืองเซวียนก่อนแคว้นอื่น!” “ขอรับ!” …… กานโจว กองทัพพันธมิตรของต้าเซี่ยล้อมรอบเมือง พลางจ้องมองไปที่กองทัพตงจิ้งของหนานฉี หารู้ไม่ว่า เฟิ่งจิ่วเหยียนได้นำกองทัพใหญ่ออกไปแล้ว ผ่านช่องทางลับ “ใยแมงมุม” โดยเหลือเพียงคนกลุ่มเล็ก ๆ ไว้ เพื่อสร้างภาพลวงว่ากานโจวเต็มไปด้วยกองกำลังทหาร ที่ตอบโต้ศัตรูได้ ช่องทางลับใต้ดินนี้ ส่วนใหญ่เป็นเส้นทางตรง กองทัพตะวันออกจึงเดินทางมาถึงเมืองม่อแล้ว ที่นี
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 911
ข้างนอกเมืองเซวียน ลมเย็นหนาวเหน็บ เหล่าทหารหนานฉีนับแสนถืออาวุธต่าง ๆ ในมือ พร้อมร้องเพลงของทหารเสียงนั้นกึกก้องดังสนั่นทั่วเมืองเซวียน ราวกับสัตว์ร้ายยักษ์ถูกกักขัง อดใจรอไม่ไหวที่จะหลุดออกจากกรง ส่งเสียงคำรามกึกก้อง แผ่นดินเมืองเซวียนถึงกับสั่นสะเทือนเฟิ่งจิ่วเหยียนขี่ม้าศึก ภายใต้ชุดเกราะ ร่างกายเปี่ยมไปด้วยพลังอันยิ่งใหญ่นางมองกำแพงเมืองตรงหน้าอย่างเยือกเย็นกลกลอนปิดตายของประตูได้ทำงาน คนที่อยู่ข้างใน ใครก็ล้วนหนีไม่พ้น...บนหอประตูเมืองซ่านชุนจมอยู่ในความตกตะลึง เป็นเวลานานจึงได้สติกลับมาสีหน้ารองขุนพลด้านข้างเขา ต่างก็ตกตะลึงเช่นกัน“ท่านแม่ทัพ นั่นล้วนเป็นกองทัพตงจิ้ง เหตุใดพวกเขาถึง...มาปรากฏในเมืองเซวียน? !”หรือว่าบินมา?ฮ่องเต้เยี่ยนได้ยินว่าข้างนอกมีกองทัพตงจิ้ง ก็กราดเกรี้ยวทันที ยกมือคว้าจับคอเสื้อซ่านชุน เอ่ยถามอย่างโกรธจัด“เจ้าบอกว่า กองทัพตงจิ้งถูกขังอยู่ในกานโจว ออกมาไม่ได้ไม่ใช่หรือ!“เกิดอะไรขึ้นกับคนพวกนี้!“ซ่านชุน นี่คือผลงานของเจ้า! !”ซ่านชุนใจคอไม่ดี พูดอะไรไม่ออกในทันทีกองทัพพันธมิตรเผ่าสุยเหอที่อยู่ข้างหลัง ฉวยโอกาสซ้ำเติม หัวเราะเย้ย
Pinakabagong kabanata
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1186
หนานฉีทำสงครามกับเป่ยเยี่ยน มิใช่การกระทำที่ชาญฉลาดสงครามที่แคว้นต่าง ๆ ล้อมโจมตีหนานฉี ต้องสูญเสียกำลังทหารจำนวนมาก ทั้งสองฝ่ายต่างจำเป็นต้องพักฟื้นและฟื้นฟูเป่ยเยี่ยนกล้าเคลื่อนทัพไปทางใต้ เป็นเพราะไม่มีอุปสรรค สามารถยึดครองแคว้นเสี่ยวโจวกับแคว้นเจิ้งได้โดยไม่สูญเสียกำลังทหารแม้แต่นายเดียวแม้ว่าหนานฉีจะไม่พอใจเป่ยเยี่ยนมากเพียงใด ก็ไม่อาจประกาศสงครามโดยไม่ไตร่ตรองถึงแม้คืนที่ผ่านมารุ่ยอ๋องจะหลับไม่เต็มที่ สมองก็ยังคงตื่นอยู่เขาคัดค้านการส่งกองทัพออกไปทำสงครามกับเป่ยเยี่ยนอย่างเด็ดขาดแม่ทัพอาวุโสหลี่ไม่พอใจ“ท่านอ๋อง ขอบังอาจถามว่าตอนนี้ฮ่องเต้ทรงประทับอยู่ที่ใด?”รุ่ยอ๋องมีท่าทีลังเล เรื่องเช่นนี้ คงต้องมอบให้ฮ่องเต้ตัดสินพระทัยในที่ประชุม รุ่ยอ๋องเอ่ยอย่างไม่รีบร้อน“ท่านแม่ทัพอาวุโสหลี่ ข้ารู้ว่าท่านปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะต่อต้านเป่ยเยี่ยน ทว่าเรื่องนี้สุดท้ายแล้วมิใช่หนานฉีควรจะเข้าไปยุ่งเกี่ยว“การส่งกองทัพไปช่วยแคว้นซีหนี่ว์เพื่อขัดขวางแคว้นเสี่ยวโจวกับแคว้นเจิ้ง เป็นเพราะเรากับแคว้นซีหนี่ว์เป็นพันธมิตรกัน หากส่งกองทัพไปทำสงครามกับเป่ยเยี่ยน พวกเราจะใช้เหตุผลใ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1185
หร่วนฝูอวี้สวมอาภรณ์ผ้าโปร่งบางเบา เดินออกมาจากด้านหลังฉากกั้นทันทีรุ่ยอ๋องจ้องมองนางตาไม่กะพริบ เหงื่อในฝ่ามือก็ยิ่งออกมาก“ข้า ข้ายังมีเอกสารทางการ...”เขาไม่มีประสบการณ์เลย จำต้องดูจากสมุดภาพทว่าคำพูดนี้ เขาไม่อาจเอ่ยออกมาได้ดวงตาของหร่วนฝูอวี้หรี่ลงทันที สายตาราวกับสัตว์ป่าที่ออกล่าเหยื่อ“เอกสารทางการ? ข้าว่า เจ้าคงคิดจะหนีกระมัง!”นางก้าวเท้ายาวมาข้างหน้า พร้อมกับข่มขู่: “มาถึงสถานที่ของข้าแล้ว ก็อย่าคิดว่าจะออกไปได้!”พูดจบ นางก็ตรงไปแบกคนขึ้นมาทันทีรุ่ยอ๋องไม่คาดคิดเลยว่า จะเป็นเหตุการณ์เช่นนี้!ศีรษะของเขาคว่ำลง เมื่อเลือดสูบเข้า ก็มีแต่ความว่างเปล่าไม่ว่าจะอย่างไร ก็ไม่ควรเป็นเช่นนี้?อย่างน้อยเขาก็เป็นบุรุษ!ตึง!หร่วนฝูอวี้โยนเขาลงบนเตียง ไม่ทะนุถนอมแม้แต่น้อยจากนั้นด้วยความรวดเร็วและง่ายดาย นางก็ถอดเข็มขัดบนตัวของรุ่ยอ๋องออกมาในที่สุดรุ่ยอ๋องก็ได้สติกลับมา รีบคว้าปกคอเสื้อของตนเองไว้“เจ้าช้าก่อน...”นางร้อนใจจนไม่อาจทนไหว!หร่วนฝูอวี้นั่งอยู่บนเอวของเขา กดมือทั้งสองข้างของเขาวางไว้ข้างศีรษะทั้งสองด้านมองเห็นบุรุษที่ยามปกติมีระเบียบแบบแผน เยือกเ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1184
“เจ้าคิดจะ...มีลูกกับข้า?” คิ้วของรุ่ยอ๋องขมวดปมแน่น จ้องมองหร่วนฝูอวี้ที่อยู่ตรงหน้า ดูเหมือนจะทำตัวไม่ถูกเหตุใดจู่ ๆ นางถึงมีความคิดเช่นนี้ได้?เพียงเพื่อจะได้เป็นครอบครัวเดียวกันกับฮองเฮาหรือ? หร่วนฝูอวี้ยังคงจับปกเสื้อของเขาอยู่ พร้อมกับมองสำรวจเขาด้วยท่าทางของผู้ที่มีอำนาจเหนือกว่า“พวกเราเป็นสามีภรรยากัน มีลูกแล้วจะอย่างไร?“เจ้ายังจะเรื่องมากอีกรึ?”รุ่ยอ๋องส่ายศีรษะอย่างแข็งเกร็ง“ข้าเพียงรู้สึกว่า...”นี่ไม่ปกติเขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะมีคนขัดขวางการกระทำที่ขาดสติของหร่วนฝูอวี้ได้นางไม่รู้ด้วยซ้ำว่า การจะมีลูกนั้น มีความหมายอย่างไร“ข้าไม่ใช่คนใจง่ายเช่นนั้น” รุ่ยอ๋องผลักนางออกไปโดยแสร้งทำเป็นสุขุมเยือกเย็น พร้อมกับหันหลังให้นาง สายตามองไปยังที่ไกล ๆ“ใจง่ายรึ?” หร่วนฝูอวี้หัวเราะด้วยความโมโห เช่นนั้นก็เท่ากับว่านางเป็นคนใจง่ายรึ?บุรุษสุนัขผู้นี้ ปากช่างร้ายกาจนัก!“ถ้าเช่นนั้นข้าก็จะไปหาคนอื่น!”หร่วนฝูอวี้พูดได้ทำได้ รุ่ยอ๋องจึงรีบคว้าแขนของนางไว้“เจ้าเสียสติไปแล้วรึ?!”นางเป็นพระชายาของเขา จะมีสัมพันธ์กับชายอื่นได้อย่างไร?หร่วนฝูอวี้เกลียดท่าทางลั
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1183
ด้านนอกห้องทรงพระอักษรเซียวอวี้ยืนอยู่ด้วยสีหน้าคร่ำเคร่งได้ยินว่าเสนาบดีที่ช่วยปกครองเหล่านี้ต้องการทำตามโอวหยางเหลียน ใช้ความตายมาข่มขู่จิ่วเหยียนวิธีนี้ช่างชั่วร้ายยิ่งนักจนกระทั่งตอนที่เห็นพวกนางเดินออกมา และไม่มีบาดแผลแม้แต่น้อย เซียวอวี้ถึงค่อยโล่งใจเหล่าเสนาบดีทำเป็นมองไม่เห็นเขา มีเพียงหูย่วนเอ๋อร์ที่มองเขาด้วยแววตาที่แฝงความรู้สึกซับซ้อนฮ่องเต้ฉีเสด็จมาที่แคว้นซีหนี่ว์ด้วยพระองค์เอง คิดดูแล้วก็คงกังวลพระทัยว่าประมุขแคว้นจะทรงหวั่นไหว ไม่เสด็จกลับไปหนานฉีอีกเห็นได้ชัดว่า พวกเขาเป็นเช่นเดียวกัน ไม่อาจคาดเดาจิตใจของประมุขแคว้นได้ช่างน่าเศร้าจริง ๆเมื่อเปรียบเทียบเช่นนี้ หูย่วนเอ๋อร์ก็รู้สึกสบายใจโดยไม่รู้ตัวยิ่งไปกว่านั้นคำพูดแต่ละคำของประมุขแคว้นนั้นมีความหมายอันลึกซึ้ง สิ่งที่พวกนางพยายามจะรักษาไว้ อย่างมากเพียงชั่วชีวิตเดียวนี่เหมือนกับการที่หมอรักษาโรค รักษาที่ปลายเหตุมิได้รักษาที่ต้นเหตุเมื่อครู่ประมุขแคว้นเอ่ยกับพวกนางมากมาย ทำให้พวกนางเข้าใจว่า ต้นเหตุที่แคว้นซีหนี่ว์ไม่อาจสร้างความยิ่งใหญ่ได้ ก็คือ “บาดแผลภายใน”การกดขี่บุรุษภายในแคว้นมากเกินไป
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1182
เสนาบดีที่ช่วยปกครองต่างก็เป็นคนสนิทของอดีตประมุข แต่ละคนล้วนเป็นเสาหลักสำคัญของราชสำนักพวกนางยืนอยู่นอกห้องทรงพระอักษร ถึงอายุจะต่างกัน ทว่าล้วนมีความจงรักภักดีและกล้าหาญ“พวกหม่อมฉันขอเข้าเฝ้าประมุขแคว้น!”เฟิ่งจิ่วเหยียนนั่งอยู่บนบัลลังก์มังกรในห้องทรงพระอักษร ด้วยสายตาที่แน่วแน่นางจ้องมองเงาร่างของแต่ละคนที่อยู่ด้านนอกตำหนัก ความแน่วแน่ในดวงตาเจือความหม่นหมอง“ให้พวกนางเข้ามา”ไม่นาน เหล่าเสนาบดีก็ทยอยกันเข้ามาด้านใน หูย่วนเอ๋อร์ที่บาดเจ็บหนักนอนอยู่บนแคร่หามนั้นเห็นเด่นชัดที่สุดเฟิ่งจิ่วเหยียนวางฎีกาที่อยู่ในมือลง กวาดตามองพวกนางแวบหนึ่ง“ต้องการจะพูดสิ่งใด?”“ท่านประมุขแคว้น พวกหม่อมฉันทราบแล้ว เหตุใดใต้เท้าโอวหยางถึงสิ้นใจ” ลมหายใจของหูย่วนเอ๋อร์สงบนิ่ง ทว่ามองเห็นบาดแผลภายในไม่รุนแรงเสนาบดีคนอื่น ๆ จึงเอ่ยต่อ“ใต้เท้าโอวหยางทำเพื่อความมั่นคงของแผ่นดินแคว้นซีหนี่ว์ นางอาศัยความตาย ขอร้องให้ประมุขแคว้นทรงอยู่ที่แคว้นซีหนี่ว์ต่อไป!”สายตาของเฟิ่งจิ่วเหยียนดูสงบนิ่ง มิได้เอ่ยขัดจังหวะคำพูดของพวกนางหูย่วนเอ๋อร์ลุกขึ้นนั่งอย่างยากลำบาก หันไปโน้มศีรษะให้เฟิ่งจิ่วเห
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1181
การตายของโอวหยางเหลียน สำหรับหูย่วนเอ๋อแล้ว เป็นการสูญเสียที่เจ็บปวดอย่างยิ่ง ในบรรดาขุนนางใหญ่ของราชสำนัก พวกนางทั้งสองมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกันที่สุด ที่สำคัญกว่านั้น เรื่องนี้เกิดขึ้นกะทันหันเกินไป หูย่วนเอ๋อร์มิได้เตรียมใจไว้เลย สาวใช้ตอบอย่างระมัดระวัง “บ่าวรู้เพียงว่า ใต้เท้าโอวหยางกินยาพิษฆ่าตัวตายเจ้าค่ะ” หูย่วนเอ๋อร์ไม่เชื่อ ทุกอย่างดำเนินไปด้วยดี ไฉนใต้เท้าโอวหยางกลับมาฆ่าตัวตาย? “ต้องมีคนวางแผนสังหารนางเป็นแน่! เรื่องนี้ ท่านประมุขแคว้นทราบหรือไม่!” สาวใช้ผงกศีรษะ “ตอนที่ใต้เท้าโอวหยางเกิดเรื่อง ท่านประมุขแคว้นก็อยู่ที่จวนโอวหยางเจ้าค่ะ” หูย่วนเอ๋อร์มีน้ำตาคลอหน่วย รู้สึกเสียใจที่ตนเองบาดเจ็บ จึงไม่สามารถออกไปสอบสวนเรื่องนี้ด้วยตัวเอง การตายของโอวหยางเหลียน มิใช่เพียงหูย่วนเอ๋อร์ที่ตกตะลึงสงสัย ยังสร้างความวุ่นวายในราชสำนักด้วย ในการประชุมราชสำนักวันรุ่งขึ้น หัวข้อที่เหล่าขุนนางเอ่ยถึง ส่วนใหญ่เป็นเรื่องของโอวหยางเหลียน เสนาบดีสามรัชสมัยผู้นี้ ไม่มีผลงานอะไรยิ่งใหญ่แต่ก็ทำงานอย่างหนักหน่วง ควรได้รับการเชิดชูหลังสิ้
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1180
เมื่อหมอหลวงมาถึง โอวหยางเหลียนก็เสียชีวิตจากพิษแล้ว เหล่าคนรับใช้ในจวนต่างคุกเข่าลงกับพื้น ส่งเสียงร้องไห้ดังระงมไม่ขาดสาย “ใต้เท้า——” สายตาของเฟิ่งจิ่วเหยียนจดจ้องไปบนเตียง ที่มีโอวหยางเหลียนนอนอยู่บนนั้น ที่จากไปอย่างเด็ดเดี่ยว ยอมตายเพื่อตักเตือน โอวหยางเหลียนทำเช่นนี้ ทำให้เฟิ่งจิ่วเหยียนต้องรับภาระที่หนักหน่วง “ฝังศพอย่างสมเกียรติ” เฟิ่งจิ่วเหยียนเอ่ยสั้น ๆ จบ พลันลุกขึ้นและเดินออกไป เสียงร้องไห้ทางด้านหลังนั้น ราวกับลอยเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาของนาง เซียวอวี้ยืนอยู่ที่ข้างประตู ยื่นมือให้นางจับไว้อย่างมั่นคง การตายของโอวหยางเหลียน เปรียบเหมือนก้อนหินขนาดใหญ่ที่ถูกโยนลงทะเลสาบ สร้างแรงกระเพื่อม แต่ก็สงบลงในที่สุด เขาหาได้สนใจความเป็นหรือตายของโอวหยางเหลียนไม่ สนใจเพียงสุขภาพของจิ่วเหยียนเท่านั้น สีหน้าของนางดูมิสู้ดีเลย “กลับวังก่อนเถิด” เขาตัดสินใจแทนนาง ในรถม้า เฟิ่งจิ่วเหยียนเงียบจนน่าใจหาย เซียวอวี้ไม่ได้รบกวนนาง เพียงอยู่เคียงข้างนาง และคอยเป็นที่พึ่งพิงให้นางเสมอ หลังจากกลับมาถึงวัง คนทั้งสองนั่งอยู่ข้างเตียง
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1179
โอวหยางเหลียนมองเห็นความหวั่นไหวในใจของเฟิ่งจิ่วเหยียน นี่คือสิ่งที่คนอื่นมองไม่เห็น “ตั้งแต่เยาว์วัยท่านก็แตกต่างจากผู้หญิงทั่วไปในหนานฉี “ท่านกำเนิดมาเพื่อแคว้นซีหนี่ว์เพคะ “ท่านก็คงจะคิดด้วยว่า หนานฉีกดขี่สตรีที่มีความสามารถเกินไป “แต่ท่านมิอาจเปลี่ยนแปลงมันได้ “ท่านประมุขแคว้น ท่านเคยคิดหรือไม่ หากท่านให้กำเนิดองค์หญิงรัชทายาท ในแคว้นซีหนี่ว์แห่งนี้ นางจะกลายเป็นประมุขแคว้น ทว่าในหนานฉี นางจะเป็นเพียงองค์หญิง แม้จะได้รับความโปรดปราน แต่ไม่อาจหลีกหนีชะตากรรมของการช่วยเหลือสามีและดูแลบุตรได้ “ในหนานฉี ผู้หญิงทุกคนไม่สามารถเป็นแม่ทัพหญิงเช่นท่านได้ ฮ่องเต้ฉีองค์ปัจจุบันหลักแหลมกว่าใครอย่างมิต้องสงสัย แต่ทายาทรุ่นหลังเล่า? ท่านประมุขแคว้น ท่านไม่คิดเพื่อตัวเอง ก็ต้องคิดถึงลูก ๆ ของท่านด้วยเพคะ!” เฟิ่งจิ่วเหยียนหาได้ตกอยู่ในกับดักชั่วร้ายที่โอวหยางเหลียนสร้างขึ้น ใบหน้าของนางแน่วแน่ “สิ่งที่เจ้าพูด ล้วนอ้างแต่มุมมองของผู้หญิง “ลองคิดอีกมุม หากเราให้กำเนิดองค์ชาย สถานการณ์ของเขาในแคว้นซีหนี่ว์ ก็ไม่ต่างกับสถานการณ์ขององค์หญิงในหนานฉี”
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1178
หูย่วนเอ๋อร์ถูกลอบสังหาร โอวหยางเหลียนจึงเสนอให้เซียวอวี้เป็นผู้นำทัพ นี่ยิ่งทำให้เฟิ่งจิ่วเหยียนเกิดความสงสัยอย่างเลี่ยงมิได้ นางหันกลับไปมองที่โอวหยางเหลียน “เราคิดว่า เจ้าเหมาะที่จะปกป้องเมืองมากกว่าพระสวามี” มีความแปลกประหลาดในแววตาของโอวหยางเหลียน “ท่านประมุขแคว้น หม่อมฉันยินดีจะไปเพคะ!” นางรับคำสั่งอย่างง่ายดาย หาได้มีพิรุธไม่ เฟิ่งจิ่วเหยียนมิได้ต้องการให้โอวหยางเหลียนเป็นผู้นำทัพจริง ๆ ดวงตาของนางมืดมน กล่าวอย่างสื่อความนัย “ท่านป้าอายุมากแล้ว จะทำเรื่องเช่นนั้นได้อย่างไร “เมื่อผ่านพ้นวันเกิดปีที่แปดสิบแล้ว มิลองเกษียณแล้วกลับบ้านเกิด มีชีวิตบั้นปลายที่ดีเล่า” ตามกฎระเบียบของแคว้นซีหนี่ว์ เมื่อขุนนางมีอายุครบเจ็ดสิบห้าปี ก็สมควรเกษียณและกลับบ้านเกิด ม่านตาของโอวหยางเหลียนเบิกกว้าง “ท่านประมุขแคว้น หม่อมฉันยังทำได้...” เฟิ่งจิ่วเหยียนลดเสียงลง “นี่คือเกียรติยศสุดท้ายที่เราจะมอบให้ท่าน” ทั้งเรื่องซูถงและการลอบสังหารหูย่วนเอ๋อร์คืนนี้ หากจะบอกว่าไม่เกี่ยวข้องกับโอวหยางเหลียน นางหาได้เชื่อไม่ นางได้จัดสาย
