บทที่ 44 แฟน..คนเดิมญาณินย่นจมูกใส่แฟนหนุ่มแล้วเดินเข้าไปนั่งบนหน้าตักปกป้อง เธอออดอ้อนเขาเหมือนลูกแมวน้อยจนปกป้องคล้อยตาม "อ้อนหนักขนาดนี่อยากได้อะไรครับ บ้าน รถ หรืออยากได้อะไร" ปกป้องเชยคางมนขึ้นมาจูบก่อนจะเลิกคิ้วถามญาณิน"ไม่ได้อยากได้อะไรเลย แค่อยากนอนพักให้เต็มอิ่มเท่านั้น" เธอยิ้มแล้วเลื่อนใบหน้าเข้าไปหอมแก้มปกป้องฟอดใหญ่"งั้นกินอะไรก่อนสิ แล้วค่อยไปนอนพักนะ" เขาเลื่อนฝ่ามือไปลูบหลังญาณินเบา ๆ ก่อนที่จะดันตัวเธอลงจากหน้าตักแล้วพาไปกินข้าว หลังจากกินข้าวอิ่มญาณินก็นอนพักทันทีเพราะเธอรู้สึกง่วงและเหนื่อยมาก ๆ ส่วนปกป้องนั่งทำงานที่เพื่อนส่งมาให้ ลงเขามาก็ทำงานเลย..หลายชั่วโมงต่อมาไอความเย็นฉ่ำจากเครื่องปรับอากาศตกกระทบกับใบหน้าญาณินทำให้เธอรู้สึกตัวตื่นเพราะหนาว มือบางควานหารีโมทแอร์แต่กลับสัมผัสได้ถึงร่างหนาที่นอนอยู่ข้าง ๆ"มานอนตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย" ญาณินยิ้มให้ปกป้องบาง ๆ เพราะเขานอนหลับปุ๋ยอยู่ข้างเธอ "ที่รัก" มือเรียวบางสัมผัสกับแก้มนวลป่องของอีกฝ่ายเบา ๆ เป็นการปลุกให้ปกป้องตื่น"อื้อ~ ตื่นแล้วเหรอครับ""อ๊ะ!" ร่างเล็กถูกชายหนุ่มรั้งเข้าไปกอดไว้อีกครั้ง "ป้องลุกได้แล
บทที่ 45 หวังเล็ก ๆ"งั้นผมขอตัวก่อนนะครับป๋า เพราะจะพาญาณินไปหาหมอน่ะ""อ้าว ไม่สบายเหรอลูก" ผู้เป็นพ่อปรับสีหน้าเป็นตกใจทันทีแต่ทว่าปกป้องกลับยิ้มแป้นอย่างร้ายกาจ "ยังไงป้อง""พอดีจะพาแฟนไปตรวจสุขภาพเฉย ๆ น่ะครับ ลงจากเขามาก็ต้องเช็กร่างกายกันหน่อย""อ๋อ.. ไป ๆ เดินทางปลอดภัยนะ ยังไงก็โทรบอกป๋าด้วย""ขอบคุณค่ะ งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ" ว่าจบญาณินกับปกป้องก็เดินออกมาจากบ้าน ญาณินหยุดยืนอยู่หน้าบ้านแล้วเอาศอกกระทุ้งหน้าท้องชายหนุ่มไม่แรงนัก ปกป้องสะอึกจนกุมท้องตัวเองไว้"ทำอะไรเนี่ย""ก็ป้องร้ายกาจก่อนหนิ รู้นะว่าวางแผนอะไรกับป๋า ร้ายกาจกันไม่เบาเลยนะสองพ่อลูก" เธอกัดฟันใส่ปกป้องแล้วเดินนำไปที่รถยนต์คันที่จะขับไปหาหมอที่โรงพยาบาล"เดี๋ยว.. เดี๋ยวก่อนสิ ฟังก่อน""ขึ้นรถค่ะ" เธอออกคำสั่งแล้วตวัดสายตาไปที่ที่คนขับ ปกป้องกุลีกุจอไปขึ้นรถแล้วคาดเข็มขัดนิรภัยเรียบร้อย "ไปได้แล้ว นินต้องกลับบ้านตัวเองนะคะ""อยู่ด้วยกันก่อนไม่ได้เหรอ""ไม่เอา.. อย่างอแงนะที่รัก ไปเถอะค่ะ เดี๋ยวจะรอนาน" เธออ้อนปกป้องด้วยแววตาแล้วเอาศีรษะไปซบตันแขนแฟนหนุ่ม "แล้วถ้าตรวจแล้วไม่ได้เป็นอย่างที่หวัง จะทำยังไง""หวัง? หว
บทที่ 46 แกล้ง"พวกมึง.. กูคิดไม่ออกเลยว่าถ้ากูมีลูกจริง ๆ กูจะเป็นยังไง" จู่ ๆ ปกป้องก็เอ่ยขึ้นทำลายความเงียบลง บดินทร์ที่กำลังเช็ดรถที่เพิ่งล้างเสร็จก็ต้องละมือแล้วเอี้ยวหน้ากลับไปมองเพื่อนรัก"อยากรู้เหรอว่าจะเป็นยังไง" เขาถามปกป้องที่นั่งทำหน้าครุ่นคิดมาพักใหญ่ ละพอเพื่อนพยักหน้าตอบบดินทร์จึงถอนหายใจยาว ๆ "ดูไอ้โชนไว้ แบบนั้นแหละ""เหรอวะ" ปกป้องถามกลับเสียงแผ่ว"จะอยากรีบมีไปทำไมวะ ตอนแรกกูก็อยากมีเหมือนมึงนั่นแหละแต่พอได้ใช้เวลาคิดทบทวนอยู่นานก็พอจะรู้อะไรหลาย ๆ อย่างว่าที่จริงแล้วไม่ต้องรีบอยากมีลูกก็ได้ กูกับเพียงสนุกกับการเที่ยวและตระเวนหาของกินที่ถูกปาก แล้วมึงลองย้อนกลับไปนะ ถ้ามีลูกก็ต้องอยู่กับลูกตลอดเวลา ไปไหนมาไหนก็ต้องคิดถึงลูกอะ แบบนั้นเราเองจะไม่มีความสุข เอาเป็นว่าเที่ยวให้พอก่อนนะค่อยมี" บดินทร์อ้าปากค้างแล้วรีบปรบมือให้ขุนเขาที่พูดจามีสาระกับเพื่อนหลังจากที่ห่างหายจากการเป็นนักปราชญ์มานาน"เออ ก็จริงของมึงนะขุน รีบมีลูกไปก็ไม่สนุก… และอีกอย่างกูกับนินก็เพิ่มกลับมาคบกันด้วย""ก็เออดิ เพิ่งกลับมาคืนดีกันยังไม่ถึงเดือนเลยนะ จะทำเขาท้องซะแล้วเหรอ" ขุนเขาส่ายหน้าพร้อมก
บทที่ 47 กังวล"อื้อ!!" ญาณินร้องออกมาเสียงสั่นแต่ทว่าจู่ ๆ ปกป้องก็หยุดชะงักค้างแล้วหันมาสบตากับเธอตรง ๆ ราวกับมีเรื่องให้เขาคิดกะทันหัน "อะไรเหรอ""ไม่ทำแล้ว เดี๋ยวเหนื่อย.." จู่ ๆ ปกป้องก็นิ่งเงียบไปพักใหญ่โดยที่ไม่พูดอะไรหรืออธิบายอะไรเลยสักนิด ญาณินเลิกคิ้วถามเขาก็เอาแต่เงียบ"เป็นอะไรก่อน งอนเหรอ" ญาณินเอ่ยถามปกป้องที่นอนหันหลังให้เธออย่างไร้สาเหตุ แต่เขากลับเงียบไปโดยไม่มีคำอธิบายอะไรเลยสักคำ "เอ้า.. ถ้างอนก็บอกว่างอนสิ แล้วงอนเรื่องอะไรอะป้อง""เปล่า ป้องคิดอะไรขึ้นมาได้พอดี""อะไร?" ญาณินเอียงคอถามเสียงเรียบ "เรื่องอะไรที่บอกคิดอะไรได้ บอกนินได้ไหม" ญาณินจับแขนเขาพลางลูบไล้เบา ๆ จนปกป้องหันตัวมามองหน้าเธอ เขาถอนหายใจออกมาหนัก ๆ"ป้องแค่คิดไม่ตกอย่างหนึ่ง แต่ไม่ได้เกี่ยวกับนินหรอก""ทำไมอะ เราเป็นแฟนกันนะ เรื่องทุกอย่างที่เกี่ยวกับป้องหรือกับคนรอบข้างป้องมันก็เกี่ยวกับนินด้วยนั่นแหละ" ญาณินจับมือหนาขึ้นมาจูบเบา ๆ "มีอะไรบอกได้ไหมคะ จู่ ๆ ป้องเปลี่ยนไปแบบนี้นินไม่สบายใจเลยนะ""เอาไว้ถึงวันนั้นก่อนได้ไหม ป้องยังไม่มั่นใจเลยว่ามันจะสำเร็จไหม""อะไร" คนตัวเล็กขมวดคิ้วแน่น ยิ่งเขาพ
บทที่ 48 แผนการ"อ๊ะ! เดี๋ยว! มือค่ะมือ" ญาณินผละออกจากอ้อมกอดแล้วเหลือบตามองฝ่ามือหนาที่กำลังบีบเคล้นบั้นท้ายเธอเบา ๆ แต่พอจับได้ปกป้องก็รีบเลื่อนฝ่ามือขึ้นมาลูบแผ่นหลังญาณินแทน"นิดหน่อยเอง""ไม่นิดแล้วมั้ง นินว่านอนเถอะค่ะ ตัวยังร้อนอยู่เลยนะเนี่ย" ญาณินทั้งพูดทั้งนึกหมั่นไส้ที่ปกป้องทำตัวเองจนป่วยเข้าจริง ๆ "นอนนะคนดี เดี๋ยวนินอยู่เป็นเพื่อน""แค่เพื่อนเหรอ""แล้วจะให้เป็นอะไร""เมีย""ยังไม่แต่งน้า… เรียกเมียได้ยังไง" ญาณินยกยิ้มมุมปากแล้วเชยคางเขาขึ้นเล็กน้อย "ล้อเล่น.. ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้แบบนั้นทำไม""นิน.. เราสองคนแต่งงานกันไหม""บ้า! เพิ่งคบกันไม่กี่วันเองนะ จะแต่งอะไรล่ะมันเร็วไป""ถ้าคนมันใช่ คบกันวันเดียวก็แต่งได้ และป้องอยากจะบอกว่าป้องรักนินมากนะรู้ไหม" กลับกลายเป็นญาณินที่นิ่งอึ้งไปกับคำบอกรักของปกป้อง "หมั้นไว้ก็ได้ ป้องไม่อยากเสียนินไปอีกแล้ว อยากอยู่กับนินไปตลอด" ญาณินกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่แล้วดันตัวแฟนหนุ่มให้นอนลงกับเตียง"นอนก่อนนะ ตื่นมาค่อยมาคุยกันอีกทีนะคะ""พูดจริง ๆ นะเนี่ย อยากแต่งงานกับนิน""รู้ค่ะ นินก็อยากแต่งงานกับป้องแต่คงไม่ใช่ตอนนี้นะ นอนก่อนแล้วเดี๋
บทที่ 49 ภารกิจ"ว้าว… นี่ป้องจองพูลวิลล่าไว้เหรอ" ญาณินก้าวลงจากรถด้วยท่าทางตื่นเต้น เธอเดินไปดูสระว่ายน้ำและเดินดูรอบ ๆ บ้านที่อยู่ติดทะเลแถมยังเป็นพื้นที่ส่วนตัวอีกต่างหาก"ชอบไหม ถ้าชอบจะพามาบ่อย ๆ""พูดจริงไหมเนี่ย พามาไหวเหรออยู่ตั้งไกล" ญาณินยิ้มมุมปากแล้วเดินเข้ามากอดคอหนาไว้หลวม ๆ "ถ้าพามาเที่ยวแบบนี้ทุกเดือนนะ.. จะให้รางวัลอย่างงามเลย""ว่าแต่ไอ้รางวัลที่ว่าเนี่ยคืออะไรเหรอ" ปกป้องยิ้มกรุ้มกริ่ม "ขอก่อนได้ไหม อยากได้รางวัลล่วงหน้าอะ" ญาณินหรี่ตามองแฟนหนุ่มอย่างจับผิดก่อนที่เธอจะชี้หน้าคาดโทษเขา"อย่าให้รู้ว่ามีแผนร้าย!""ไม่เคยคิดแบบนั้น" ปกป้องยืดอกตอบเสียงดังฟังชัดแล้วพาแฟนสาวเข้าไปในห้องนอน ญาณินหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ที่ระเบียงมองวิวทะเลยามบ่ายคล้อยที่แสนสดใส "ชอบใช่ไหม เรามาสร้างบ้านอยู่ที่นี่สักหลังไหม" ญาณินยิ้มมุมปาก"เอาจริงไหมเนี่ย ถ้าจริงจังก็อยากมาอยู่ติดทะเลนะ นินชอบดูพระอาทิตย์ตกดินที่ทะเลมันสวยดี" ปกป้องยิ้มกรุ้มกริ่มแล้วหอมศีรษะแฟนสาว"อยากได้ก็ไม่ใช่ปัญหาป่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ให้คนมาจัดการเลยดีไหม""พูดเป็นเล่น!""จริงจังอยู่""ก็ดี.. เอาไว้เป็นเรือนหอเราสองคน"
บทที่ 50 อาหารเป็นพิษ?"อื้อ~ ไม่เอา" ญาณินผลักอกแกร่งออกจากตัวเองแล้วรีบลุกขึ้นนั่ง เธอจ้องหน้าเขาเขม็ง "นี่ใช่ไหมแผนการที่พานินมาเที่ยวทะเลน่ะ!" เธอกอดอกทำเสียงดุใส่เขาแต่ปกป้องกลับยกยิ้มมุมปาก"ก็ส่วนหนึ่ง แต่จริง ๆ ป้องตั้งใจพานินมาเที่ยวนะรู้ไหม""ร้ายกาจมากนะป้อง แผนการยังว่าร้ายแล้วคนมันร้ายกว่าอีก!" หญิงสาวก้าวลงจากเตียงแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ ปกป้องกระตุกยิ้มแล้วเดินตามเข้ามา"แต่อย่าลืมนะ.. นินแพ้แล้วเลี้ยงข้าวป้องด้วย""มันน่าทุบหัวจริง ๆ" ญาณินกำหมัดแน่นแล้วยกขึ้นไปจ่อหน้าปกป้องอย่างหงุดหงิดแต่ทำไงได้เธอก็โกรธเขาไม่ลงอยู่ดี "ไปอาบน้ำเลย นินจะได้อาบบ้าง""ไม่เป็นไร นินอาบไปเถอะเดี๋ยวป้องไปอาบอีกห้องแล้วกัน""ก็ได้ ตามนั้น" เธอผลักตัวเขาออกมาแล้วรีบอาบน้ำและสวมใส่เสื้อผ้าสบาย ๆ เพราะอยากนอนพักผ่อนสักหนึ่งชั่วโมงก็ยังดี บทรักที่จบลงไปเมื่อครู่นี้ทำเธอหมดแรงเลย"จะนอนเหรอ" ปกป้องที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่เงยหน้าขึ้นมาถามญาณินที่ล้มตัวนอนลงบนเตียง หญิงสาวเบ้ปากใส่แล้วนอนหลับไปต่อหน้าต่อตา ปกป้องหลุดยิ้มด้วยความเอ็นดูแล้วก้มลงไปหอมแก้มเธอฟอดใหญ่ "รักนะครับคนสวยของผม" ปกป้องเดินออกไ
บทที่ 51 แปลกไป"ไปหาหมอเถอะนะ ดูหน้าป้องซีดเซียวหมดแล้วเนี่ย" ญาณินบกมือขึ้นไปประคองใบหน้าแฟนหนุ่มไว้ด้วยความเป็นห่วง เธอไม่สบายใจเลยที่เขาเป็นแบบนี้แม้ว่าปกป้องจะค้านหัวชนฝาว่ายังไงก็จะไม่ไปหาหมอก็ตาม"ไม่ไป เดี๋ยวก็หายครับ" เขาเดินออกมาแล้วตรงไปที่เตียงนอน ร่างหนาทรุดนั่งลงพร้อมกับรั้งเอวคอดลงมานั่งบนหน้าตัก ใบหน้าหล่อเหลาเกลี้ยงเกลายังมีหยดน้ำเกาะแพรวพราวซุกไซ้กับต้นแขนขาว ๆ ของญาณิน "หอมสดชื่นจริง ๆ เลย" เขาสูดดมกลิ่นหอมจากตัวแฟนสาวเข้าปอด ทำหน้าผ่อนคลายจนญาณินต้องขมวดคิ้วใส่เพราะคิดว่าปกป้องกำลังเล่นอยู่"ไม่เล่นนะ ไหนดูสิ" เธอเอี้ยวตัวมาจับปลายคางแล้วพลิกหน้าปกป้องไปมาเบา ๆ เพื่อตรวจดูความผิดปกติ "ก็ดีขึ้นแล้วหนิ ใช่ไหมคะเพราะก่อนหน้านี้หน้าซีดมากเลยรู้ไหม แล้วป้องรู้สึกเจ็บท้องหรืออยากอ้วกไหม" ญาณินรัวคำถามใส่เขาจนคนถูกถามอมยิ้มตาหยี"โอเคแล้วครับคนสวย""แน่ใจนะ นินไม่ชะล่าใจหรอก เดี๋ยวไปเตรียมยาไว้ให้ดีกว่า" ว่าจบก็แกะมือหนาออกจากเอวทำท่าจะลุกขึ้นแต่ถูกปกป้องรั้งตัวไว้แล้วเขาก็ทำเสียงออดอ้อนเธอ "ทำไมคะ""ไม่ นอนกอดกันแป๊บเดียวก็หายแล้วครับ" ปกป้องก็ยังเป็นปกป้องคนเดิม เพราะถ้
ตอนพิเศษ 2หลังจากประกวดกระทงสวยกันไปแล้วทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้านก่อน เพราะมีนัดกันอีกทีตอนหนึ่งทุ่มที่บ้านบดินทร์ ปกป้องอุ้มลูกชายตัวน้อยเดินเข้ามาในห้องนอนใหญ่โดยที่เป็นหนึ่งยังตาใสแป๋วไม่ได้มีทีท่าว่าจะง่วงนอนง่าย ๆ“ลูกครับผม เราจะได้ไปลอยกระทงกับพวกป๊า ๆ ไหมเนี่ย ไม่ใช่หนูไปงอแงที่วัดนะครับ” พวกเขานัดกันไว้ว่าจะไปลอยกระทงที่งานวัดใกล้ ๆ บ้านนี้เพราะที่นั่นจัดงานค่อนข้างใหญ่โตและหมายจะพากันเดินหาของกินด้วย “หนูคงไปกับป่าป๊าไม่ได้นะครับผม หนูต้องอยู่กับยายไปก่อนโอเคไหมครับหนุ่มน้อย” ปกป้องนั่งทำสัญญากับลูกน้องอยู่บนเตียงในขณะที่ญาณินกำลังเตรียมชุดที่จะสวมใส่ไปงานลอยกระทงคืนนี้“ติดสินบนอะไรลูกหรือเปล่าคะเนี่ย” เธอเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มสดใสที่เห็นเป็นหนึ่งและพ่อของเขานั่งคุยกันราวกับรู้เรื่องว่าพ่อขออะไร“ลูกบอกว่าจะยอมให้เราสองคนไปเที่ยวครับ”“ถามจริง ลูกยังพูดไม่ได้เลยนะป้อง คิดเองเออเองไปเรื่อย” ปกป้องทำตาโตแล้วชี้ไปที่มือลูกชายซึ่งเป็นหนึ่งกำลังกำนิ้วชี้เขาอยู่“ดูนี้ก่อน ป้องถามลูกว่าถ้าอยากให้พ่อกับแม่ไปให้หนูจับมือพ่อนะครับ” ญาณินหรี่ตามองคนรักแล้วยื่นหน้าไปหอมแก้มเป็นหนึ่งฟอดให
ตอนพิเศษ1หลายเดือนต่อมา"ไอ้เชี่ยป้องมึงตัดดี ๆ ดิวะเดี๋ยวแม่ป่านก็มาเฉ่งกูอีก" ปรินที่กำลังประคองต้นกล้วยอยู่ด้านข้างปกป้องซึ่งเขารับบทเป็นคนตัดต้นกล้วยเอง สืบเรื่องมาจากศรีภรรยาพวกเขาอยากจะทำกระทงกันเองเลยลำบากต้องมาตัดต้นกล้วยหลังบ้านบดินทร์ไปให้ทำกระทงกัน"เออน่า! อย่าบ่นได้ไหมเล่า กูก็ตั้งใจเล็งอยู่เนี่ย" ปกป้องตอบกลับหน้าเครียดก่อนที่จะยิ้มแล้วเล็งมีดไปที่โคนต้นแล้วตักฉับครั้งเดียวขาด ปรินแหกปากร้องลั่นเพราะต้นกล้วยพาเขาล้มลงไปด้วยน่ะสิ ปกป้องระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่นจนบดินทร์กับโอโซนต้องวิ่งมาดู"เอ้า! ฮ่า ๆ" สองหนุ่มก็หัวเราะดังลั่นเหมือนกัน เมื่อหัวเราะเป็นที่พอใจแล้วค่อยไปพยุงตัวเพื่อนลุกขึ้น "ไอ้ห่า ร้องเหมือนคนกำลังจะตายนะมึง""ก็กูไม่ทันตั้งตัวนี่หว่า ใครจะไปรู้ว่าไอ้ป้องแรงดีฉิบหาย ตัดรอบเดียวขาดเลย" ยิ่งปรินบอกแบบนั้นบดินทร์กับโอโซนก็ยิ่งขำกันใหญ่"เอ้อ… ไปเร็ว เดี๋ยวได้เอาต้นกล้วยไปหั่นอีก" ปรินทำหน้าบึ้งแล้วลากต้นกล้วยออกมา พวกเขาจัดการหั่นต้นกล้วยให้เป็นแว่น ๆ พอดีกับที่จะเอาไปเป็นฐานกระทง ส่วนธันวากับขุนเขาช่วยกันกรีดใบตองอย่างละเมียดละไมด้วยกลัวมันจะแตกแล้วเสียหาย
บทที่ 71 ตอนจบเช้าวันต่อมาปกป้องยืนทำอาหารเช้าอยู่ในห้องครัวของทางบ้านพักซึ่งเขาได้ออกไปซื้อของมาทำอาหารตั้งแต่เช้ามืดกะเอาไว้เซอร์ไพรส์คนที่ยังนอนหมดแรงอยู่บนเตียง เขาใช้เวลาที่แสนมีความสุขนี้ทำอะไรดี ๆ ให้คนรักพร้อมกับสร้างความทรงจำดี ๆ ให้ญาณินด้วย"กลิ่นหอมเข้าไปในห้องนอนเลย ไม่ทราบว่าคุณพ่อบ้านทำอะไรกินเหรอคะ" เธอเดินเข้าไปยืนตรงหน้าเคาน์เตอร์แล้วเท้าคางมองหน้าคนรักซึ่งกำลังทำอาหารอย่างคล่องมือเลย ปกป้องหันมาส่งยิ้มให้"ทำข้าวต้มทะเลครับ ของโปรดใครนะ..""ของโปรดป้องนั่นแหละ" ญาณินยิ้มกรุ้มกริ่มแล้วเดินอ้อมเคาน์เตอร์ไปหาเขา มือเรียวบางยกขึ้นไปลูบแก้มขาวเนียนไร้ไรขนอ่อนเบา ๆ "พรุ่งนี้เราก็ต้องกลับไปแล้วเหรอคะ""ครับ เอาไว้จะพามาเที่ยวอีกนะ""สัญญาก่อนสิ" เธอยกนิ้วก้อยขึ้นมาเกี่ยวกับแฟนหนุ่ม ปกป้องรั้งร่างบางมากอดไว้แนบแน่นพร้อมกับหอมศีรษะญาณินฟอดใหญ่"สัญญาครับคนสวย" เขาคลี่ยิ้มหวานส่งให้เธอแล้วทำข้าวต้มต่อจนเสร็จ ญาณินถูกดันตัวออกมาจากห้องครัวให้ไปนั่งรอที่โต๊ะอาหาร ไม่นานข้าวต้มทะเลหอม ๆ ก็มาเสิร์ฟพร้อมกับเครื่องเคียงสองอย่าง"ทานให้อร่อยนะครับคนสวย ให้สมกับที่เสียพลังงานไปเยอะ
บทที่ 70 ฮันนีมูนหลังจากจบงานเลี้ยงเล็ก ๆ ภายในครอบครัวแล้วทั้งญาณินกับปกป้องก็วางแผนกันไว้ว่าจะไปฮันนีมูนที่ทะเลทางภาคใต้มีผู้สนับสนุนหลักคือพี่ปลาผู้ใจดีจองที่พักไว้ให้สำหรับการฮันนีมูนครั้งนี้"คิดถึงอ้วนนะคะ ถ้าอ้วนมาด้วยคงดี" ญาณินย่นหัวคิ้วเข้าหากันแล้วหยิบผ้าอ้อมลูกชายที่เธอแอบพับใส่กระเป๋าขึ้นมาดมกลิ่นลูกพอให้หายคิดถึงบ้าง ปกป้องยกยิ้มแล้วเดินมาโอบไหล่ภรรยาคนสวยไว้"ไม่ต้องห่วงอ้วนหรอกครับ คยเลี้ยงเยอะแยะเลย… เราสองคนจะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันไง""แต่ถ้ามีลูกมาด้วยก็คงดี""เอาไว้ครั้งหน้านะครับ ป้องจะพามาเที่ยวเองเลย" ปกป้องเลื่อนใบหน้าเข้าไปหอมแก้มญาณินแล้วเดินไปเปิดม่านรับแสงในยามเย็น เสียงคลื่นทะเลซัดชายฝั่งและกลิ่นหอมของน้ำทะเลทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายมาก ๆ"เย็นนี้เราไปกินข้าวที่ไหนดีคะ" เธอสวมกอดเอวสอบไว้หลวม ๆ แล้วเกยคางไว้ที่สีข้างปกป้อง ออดอ้อนเขาและฝ่ามือเรียวบางก็ไม่อยู่นิ่ง ลูบไล้ซิกแพคเขาวนไปมาเบา ๆ จนปกป้องต้องรีบห้ามปรามไว้"อย่าเล่น เดี๋ยวจะได้กินอย่างอื่นก่อนข้าวนะคะคนสวย""ค่ะ…" ญาณินยิ้มกรุ้มกริ่มแล้วเดินออกไปรับลมที่ชายหาด เธออ้าแขนออกกว้างและหลับตารับสัมผัสของลม
บทที่ 69 ความสุขมันเป็นวันที่เขารอคอยมานานแสนนาน ในที่สุดเขาก็ได้ทำในสิ่งที่ลูกผู้ชายคนหนึ่งควรทำ ปกป้องมองแหวนแต่งงานที่สวมอยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายของญาณินด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขจนเอ่อล้นออกมาเป็นหยาดน้ำตาใส ๆ หยดลงอาบแก้มเขา“ไม่เอาไม่ร้องไห้นะคะ” ญาณินรีบเช็ดน้ำตาให้ปกป้องทันที “นินว่าเรามาคุยเรื่องแต่งงานกันดีกว่าค่ะ”“นินอยากได้แบบไหนป้องตามใจนินเลยครับ”“นินไม่อยากจัดงานเอิกเกริกค่ะ เชิญแค่ญาติที่สนิทและเพื่อนของป้องก็พอ แลกแหวนกันก็พอค่ะเพราะจัดงานไปมันก็สิ้นเปลืองเปล่า ๆ อีกอย่าง... จะหาว่านินงกก็ได้นะ เพราะนินห่วงอนาคตของอ้วนมากกว่า ยุคนี้อะไรก็ไม่แน่นอน” ปกป้องฟังแล้วอมยิ้มจนตาหยีก่อนที่จะรั้งตัวแฟนสาวเข้ามาหอมแก้มฟอดใหญ่“เอาตามที่นินสะดวกเลยครับ แล้วดี๋ยวเราไปเชิญแขกด้วยกันนะ”“ค่ะ” เธอคลี่ยิ้มหวานพลางกอดช่อดอกไม้ไว้แนบแน่นด้วยความดีใจ “ไม่คิดเลยว่าจะได้ถูกขอแต่งงานแบบนี้ จริง ๆ นินว่าจะคุยเรื่องนี้กับป้องอยู่เหมือนกัน แต่เพราะยุ่งกับลูกเลยไม่ได้มีโอกาสคุยกันสักที“ป้องเข้าใจ เราสองคนเลี้ยงอ้วนด้วยตัวเอง เหนื่อยมาด้วยกัน ป้องเองก็อยากทำอะไรให้มันถูกต้องสักที"“จดทะเบียนสมรสด
บทที่ 68 แต่งงานกันนะสองเดือนต่อมาปกป้องนั่งทำหน้าเครียดอยู่กับเพื่อนในกลุ่มขณะที่ปรินกำลังเล่นเกมอยู่ก็พูดขึ้นมาว่า “มึงก็ทำใจกล้าหน่อยดิวะเพื่อน กูว่าผู้หญิงเขาก็อยากถูกขอแต่งงานนั่นแหละ”“กูไม่ได้ไม่กล้าที่จะขอนินแต่งงานนะเว้ย แต่กูกำลังคิดว่าจะขอยังไงให้โรแมนติกดี” โอโซนยิ้มมุมปากแล้วเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ“ดูอย่างกูกับเนสสิ โรแมนติกไหมมึงว่า”“สุด ๆ อะมึงกับกาเนสขอแต่งงานกันได้โรแมนติกสุดแล้ว” ปกป้องตอบกลับทันทีแล้วหันไปมองหน้าธันวาที่ทำเหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง “มีไอเดียไรแนะนำไหมครับประธานคนหล่อ”“เอาจริงไหม กูไม่มีไอเดียไรเลยตอนนี้ ในสมองกูมีแต่งานเต็มไปหมด เหนื่อยฉิบหายเลย”“เอ้อ.. ค่อย ๆ คิดก็ได้มึง แต่กูว่าจะพานินไปกินข้าวแล้วขอเธอแต่งงาน แบบนี้ดีไหมวะ” ปกป้องเอ่ยถามเพื่อน“แบบไหนก็ดีหมดนั่นแหละ ขอแค่เราทำมันออกมาด้วยใจจริงก็พอแล้ว กับผู้หญิงบางคนเขาอาจไม่ได้ต้องการความใหญ่โตเอิกเกริกก็ได้นะ แบบเรียบง่ายแต่อบอวลไปด้วยความรักแบบนี้” บดินทร์ที่นั่งฟังมานานก็เอ่ยขึ้น คำพูดเขาสามารถเรียกความสนใจจากเพื่อนทุกคนให้หันมาจ้องเขาได้แล้วปรินก็ปรบมือเสียงดัง“MVP ไปเลยครับพี่ดินคนหล่อ มาเห
บทที่ 67สุดที่รักยิ่งนานวันเข้าความน่ารักของเป็นหนึ่งยิ่งทำให้ผู้เป็นพ่อหลงใหลเข้าไปใหญ่ ร่างสูงใหญ่พร้อมด้วยลูกน้อยที่นั่งอยู่บนเบาะที่คาดเอวสำหรับพาลูกน้อยเดินเล่น เดินวนไปมาอยู่หน้าบ้านในยามพลบค่ำ แดงจากดวงอาทิตย์ใกล้ลับขอบฟ้าสาดส่องมากระทบใบหน้านวลเนียนลูกน้อย เป็นหนึ่งอ้าปากหาวจนแก้มแดงพร้อมส่งเเสียงอ้อแอ้เพราะถึงเวลากินนมแม่แล้ว“หิวแล้วเหรอลูก”เสียงอ่อนเอ่ยถามลูกชายที่กำลังดูดนิ้วตัวเองอยู่ แต่ในจังหวะที่จะพาเป็นหนึ่งเดินเข้าบ้านญาณินกลับเดินออกมาก่อน เธอยิ้มหวานมาแต่ไกลพร้อมกับยื่นขวดนมให้ปกป้อง “เรารอดตายแล้วลูกรัก หม่าม้าเอานมมาให้แล้วครับ” เด็กน้อยยิ้มหวานและดีดดิ้นไปมาอยู่ในอ้อมแขนพ่อ ปกป้องพาลูกน้อยเดินไปนั่งที่ม้านั่งใต้ต้นไม้ รับลมเย็น ๆ ในยามค่ำ“โห.. ลูกตั้งใจกินแบบจริงจังไปไหมเนี่ย แสดงว่าหิวจัด” ปกป้องบีบแก้มป่อง ๆ ด้วยความมันเขี้ยว ญาณินยิ้มกว้างแล้ววางผ้าขนหนูพาดบ่าแฟนหนุ่ม “หม่าม้าจะทำอะไรครับ ผมกินนมอยู่นะ” เขาประคองขวดนมแล้วเงยหน้าขึ้นมามองคนตัวเล็กที่กำลังยุ่งอยู่กับโทรศัพท์มือถือ ครู่หนึ่งก็ได้ยินเสียงกดชัตเตอร์ดังขึ้นสองสามครั้ง แต่ที่ทำให้ญาณินร้องเสียงหลง
บทที่ 66 รอยยิ้มของปกป้องสามเดือนต่อมา"เป็นหนึ่งครับ… ไหนใครอยากอาบน้ำกับป่าป๊าบ้าง" เด็กน้อยหน้าตาน่ารักหุ่นจ้ำม่ำดีดดิ้นไปมาเมื่อได้ยินเสียงผู้เป็นพ่อ ริมฝีปากที่เปรอะเปื้อนด้วยน้ำนมแม่คลี่ยิ้มหวาน"แอ๊ะ~" เสียงอ้อแอ้ดังขึ้นตามด้วยเสียงหัวเราะเบา ๆ ในลำคอเมื่อใบหน้าเกลี้ยงเกลาของพ่อปรากฏสู่สายตา "อื้อ!!" เสียงครางในลำคอดังขึ้นอีกครั้ง"ไปหาป๊าหนูเลยค่ะ เดี๋ยวหม่าม้าไปล้างขวดนมต่อ""มาเลยไอ้ลูกหมู มาเลยครับ" ปกป้องรับตัวลูกชายมาอุ้มพาดบ่าแล้วจึงพาเป็นหนึ่งเดินเล่นรอบห้องนอนก่อนค่อยจะพาเขาไปอาบน้ำ เด็กน้อยยิ้มแป้นอย่างอารมณ์ดีที่พ่อหยอกล้อด้วยการเป่าพุงน้อย ๆ “คนเก่งของป๊า หนูยิ้มป๊าก็มีความสุขแล้วครับ แต่อย่าร้องไห้บ่อยได้ไหมลูก ป๊าเห็นน้ำตาหนูแล้วป่าป๊าจะร้องไห้ตาม“แอ๊ะ~” เด็กน้อยยิ้มก่อนจะเบะปากคว่ำราวกับว่าเป็นหนึ่งรู้เรื่องที่พ่อบอก ผู้เป็นพ่อรีบลูบศีรษะลูกน้อยเบา ๆ แล้วพาเดินเข้าไปในห้องน้ำซึ่งเตรียมน้ำอุ่นไว้เรียบร้อยแล้ว ปกป้องทำการเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ลูกน้อยอย่างชำนาญมือ ปกป้องอุ้มเป็นหนึ่งลงไปในอ่างน้ำ “ว้าว หนูชอบอาบน้ำเหรอครับคนหล่อของป๊า” ลูกน้อยกรีดร้องเสียงหลงด้วยความ
บทที่ 65 เลี้ยงลูกหลายวันต่อมา“ลูกครับผม จะแกล้งป๊าไปถึงไหนเนี่ย ไม่ยอมนอนเลยนะ ไหนกินนมแล้วจะนอนไง” ปกป้องอ้อนวอนลูกชายที่ไม่ยอมนอนสักที นี่ก็ตีหนึ่งกว่าแล้วเป็นหนึ่งยังทำตาแป๋วใส่เขาอีก “นอนนะครับลูกครับ” เขาอุ้มลูกมาที่เตียงนอนซึ่งญาณินนั่งทำตาปรืออยู่ สภาพของทั้งคู่ไม่แตกต่างกันมากนักเพราะเลี้ยงลูกเอง ทำอะไรเองทุกอย่างแทบไม่ได้พักผ่อน ดีหน่อยที่ช่วงกลางวันเพื่อนมาอยู่เป็นเพื่อน“เอาลูกมาให้นินอุ้มก็ได้ค่ะ ป้องนอนได้แล้ว”“แล้วนินล่ะครับ”“นินแอบงีบไปแล้ว ยังไหว” เขาลังเลใจอยู่ครู่หนึ่ง จนญาณินขยับตัวมารับตัวลูกชายจากอ้อมแขนเขามาสู่อ้อมอกตัวเอง ปกป้องมองหน้าคนรักด้วยความเป็นห่วง นาทีนี้เขาเองก็ไม่ไหวและได้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง ก็ว่าทำไมโอโซนมันบอกว่ารอความบันเทิงได้เลย เขาเพิ่งเข้าใจก็วันนี้เอง ความบันเทิงที่ว่าคือการอดหลับอดนอนเพราะลูกไม่ยอมนอนนี่เอง“ถ้าไม่ไหวเรียกป้องนะ โอเคไหม” เขาเอ่ยบอกญาณินเสียงอ่อน ทันทีที่ศีรษะถึงหมอนปกป้องก็หลับไปทันทีแทบจะได้ ญาณินแอบยิ้มด้วยความเอ็นดูมาก ๆ ก่อนที่เธอะพาลูกชายตัวน้อยซึ่งนอนทำตาแป๋วอยู่ในอ้อมแขนไปนั่งเล่นบนเก้าอี้โยกที่คุณยายซื้อให้ญาณ