เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 323
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 324
จางหยวนเลิกคิ้ว: "พี่หยาง ผมไม่เข้าใจว่าความหมาของพี่!""หึหึ! ภรรยาของฉันเป็นฝ่ายบัญชีอยู่ในคณะกรรมการหมู่บ้าน เรื่องนี้นายรู้ใช่ไหม? เธอสามารถมองเห็นเอกสารลับที่คนในหมู่บ้านหลายคนมองไม่เห็น!" หยางซินพูดด้วยความลำพองใจจางหยวนมองดูเขา: "นี่เกี่ยวข้องอะไรกับผมด้วย? หรือว่า...พี่สะใภ้เห็นเอกสารลับที่เกี่ยวข้องกับผมเหรอ?"ได้ยินคำพูดของจางหยวน หยางซินตบหน้าขาทันที"ถึงว่าอาหยวนสามารถหาเงินได้เยอะ! เพียงแค่หัวสมองแบบนี้ คนทั่วไปก็เทียบนายไม่ได้แล้ว!" เขาพูดอย่างตื่นเต้น"ถูกต้อง! เป็นอย่างที่นายว่า! ภรรยาของฉันเห็นเอกสารที่เกี่ยวข้องกับนาย พูดให้ถูกต้องก็คือ เอกสารที่เกี่ยวกับสุสานบรรพบุรุษของครอบครัวนาย!"จางหยวนรูม่านตาหดตัว: "เอกสารที่เกี่ยวข้องกับสุสานบรรพบุรุษของผม? เนื้อหาในเอกสารคืออะไร?"เมื่อได้ยินแบบนี้หยางซินยิ้มแต่ไม่พูดอะไร เพียงแค่ทำท่าถูมือให้จางหยวนสัญลักษณ์มือแบบนี้เป็นท่าทางการขอเงินจางหยวนเข้าใจได้ในทันทีในที่สุดเขาก็รู้แล้วว่าทำไมจู่ ๆ หยางซินถึงมาหาเขา ที่แท้เพราะอยากจะขายข่าวนี่เอง!แต่เรื่องเกี่ยวกับสุนสานบรรพบุรุษ จางหยวนจะต้องซื้อข่าวนี้เอาไว้จริง ๆ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 325
"ซ่อมทางหลวง?" จางหยวนเผยความตกตะลึงออกมาเขารู้เรื่องการสร้างถนนทางหลวงในหมู่บ้านด้วยแต่ว่าตามแผนการซ่อมทางที่ประกาศก่อนหน้านี้ ที่ดินของครอบครัวพวกเขาน่าจะไม่ได้ถูกจัดสรรอยู่ในขอบเขตแต่……จางหยวนหัวใจดำดิ่งลงดูท่าจางเว่ยหมินตั้งใจที่จะจัดการเขา ดังนั้นถึงได้ตั้งใจทำแบบนี้มองดูสีหน้าที่เคร่งขรึมไม่มั่นคงของจางหยวน หยางซินรู้แล้วว่า จางหยวนเข้าใจความหมายของเขาแล้วเขาพูดเสียงเข้ม: "ฉันนำข่าวมาส่งถึงแล้ว! เรื่องในลำดับต่อไปจะจัดการอย่างไรนั้น ต้องดูอาหยวนแล้วล่ะ!"ขณะพูดหยางซินก็ลุกขึ้น สายตามองไปทางเงินห้าพันบาที่อยู่ในมือของจางหยวนในตอนนี้ หยางซินมีแผนการต่อเงินห้าพันบาทนี้แล้วกว่าจะหาเงินส่วนตัวมาได้ห้าพันบาท จะต้องไปซื้อบุหรี่ดี ๆ ให้รางวัลกับตัวเองหน่อยไหม?จางหยวนลุกขึ้นยืนแล้วยื่นเงินไปให้หยางซิน"ขอบคุณนะครับพี่หยาง! ต่อไปถ้ามีข่าวประเภทนี้ พี่ก็ยังมหาหาผมได้อีก! ผมคนนี้ เป็นคนใจกว้าง!"ได้ยินแบบนี้ หยางซินดวงตาเป็นประกายทันที เหมือนกับว่าเห็นช่องทางรวยช่องทางหนึ้่ง!เจิ้งชิวเยว่ภรรยาของเขาเป็นบัญชีอยู่ในคณะกรรมการหมู่บ้าน ดังนั้นเขามักจะได้ยินลับมากมายแต่ค
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 326
พลบค่ำ หลังจากทานอาหารเย็น จางหยวนถือโอกาสในตอนที่ท้องฟ้ามืดค่ำ มาที่ใกล้ ๆ บ้านของผู้ใหญ่บ้านจางเว่ยหมินเงียบ ๆเรื่องที่เขามาหาจางเว่ยหมิน อย่าเพิ่งให้คนในหมู่บ้านเห็นจะค่อนข้างดีกว่าในตอนนี้ ประตูบ้านของจางเว่ยหมินปิดสนิทในตอนที่จางหยวนกำลังจะเคาะประตูจู่ ๆ ผู้หญิงที่แต่งตัวสีสันฉูดฉาดคนหนึ่งเดินมา อีกทั้งเหมือนว่าจะไปที่บ้านของจางเว่ยหมินจางหยวนหยุดฝีเท้าทันที และหลบอยู่ที่ด้านหลังของเสาไฟฟ้าที่อยู่ข้าง ๆในตอนนี้เขาเพิ่งจะเห็นอย่างชัดเจน ผู้หญิงคนนั้นก็คือแม่ม่ายหยางผู้หญิงร่านที่มีชื่อเสียงในหมู่บ้านแม่ม่ายก็แบ่งแยกคน มีบางคนรักนวลสงวนตัว อย่างเช่นเสิ่นซิ่วอวิ๋นมีบางคนก็ต่างออกไป ตัวอย่างเช่นแม่ม่ายหยาง เธอเป็นแม่หม้ายร่านที่มีชื่อเสียงที่สุดในหมู่บ้านเพียงแค่หน้าตาไม่ขี้เหร่และแก่จนเกินไป แม่ม่ายหยางแทบจะไม่ปฏิเสธเลย!ว่ากันว่า ในหมู่บ้านมีพวกชายแก่มากกว่าสามสิบเปอร์เซ็นต์ เคยขึ้นเตียงของแม่ม่ายหยางแล้วหนึ่งในนั้นถึงขั้นที่ยังมีหนุ่มน้อยอายุสิบแปดสิบเก้าปี!ทุกครั้งที่ได้ยินข่าวลือเช่นนี้ จางหยวนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกขนลุกซู่แม่ม่ายหยางอายุใกล้สี่สิบแล้ว ผู้ชา
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 327
เมื่อมองดูร่างกายกำยำของจางเอ้อร์หนิว จางหยวนก็อดไม่ได้ที่จะแอบคิดว่ามันน่าเสียดายถ้าหากจางเอ้อร์หนิวยอมไปทำงานที่ไซต์งานก่อสร้างที่ข้างนอก ด้วยรูปร่างของเขาแบบนี้ แต่ละเดือนอย่างไรก็ต้องได้เงินสองสามหมื่นบาท!แต่น่าเสียดาย แม่ของจางเอ้อร์หนิวไม่ยอมให้เขาออกไปทำงานด้วยซ้ำเพราะว่าพ่อของจางเอ้อร์หนิวออกไปทำงานข้างนอกเมื่อตอนวัยรุ่น ทำงานอย่างยากลำบากหนึ่งปี ถึงช่วงปลายปีกลับถูกผู้คุมงานหอบเงินค่าแรงหนีไปเขาที่ไม่ได้รับเงินสักบาท คิดสั้นชั่วขณะจึงฆ่าตัวตายเป็นเพราะเรื่องนี้แม่ของจางเอ้อร์หนิวเป็นกังวลว่าลูกชายที่ไม่มีเล่ห์เหลี่ยมจะตามรอยสามีของเธอดังนั้นถึงได้ห้ามไม่ให้จางเอ้อร์หนิวไปทำงานที่ต่างถิ่น แม้แต่ที่ในตัวเมืองก็ไม่ให้ไปอนุญาตให้เขารับงานชั่วคราวที่ในหมู่บ้านได้เท่านั้น!ทั้งสองคุยกันไม่กี่นาที จางเอ้อร์หนิวถึงนึกขึ้นได้ว่าตัวเองออกมาซื้อน้ำส้มสายชู จึงรีบบอกลากับจางหยวน และวิ่งไปที่ร้านขายของชำอย่างเร่งรีบจางหยวนส่ายหน้า ในใจพูดว่าในอนาคตตอนที่มีโอกาส จะต้องช่วยเหลือจางเอ้อร์หนิวอย่างแน่นอนทุกวันนี้ มีคนที่ซื่อสัตย์จริงใจอย่างจางเอ้อร์หนิวมีไม่เยอะแล้ว!ในตอ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 328
จางหยวนเดินเข้าไป: "พี่สะใภ้ชิวจวี๋ มาหาผมมีธุระอะไรไหม?""มีธุระจริง ๆ นั่นแหละ นายตามฉันมาก่อน!" สายตาของหลี่ชิวจวี๋เป็นประกายอย่างแปลประหลาดรอให้ทั้งสองคนเข้าไปในห้องโถง หลี่ชิวจวี๋ก็ให้จางหยวนรออยู่ที่ห้องโถงสองสามนาที จากนั้นก็กลับไปที่ห้องของตัวเองจางหยวนทำได้แค่รออยู่ตรงนั้นด้วยความสงสัย ขณะเดียวกันก็ครุ่นคิดว่าหลี่ชิวจวี๋กำลังคิดทำอะไรอยู่กันแน่ผ่านไปครู่หนึ่ง หลี่ชิวจวี๋เปิดประตูห้องแล้วเดินออกมาเธอเรียกขึ้นมาเบา ๆ: "อาหยวน!"จางหยวนหันหน้ามองไปด้วยสัญชาตญาณแต่ภาพที่อยู่ตรงหน้า กลับทำให้เขานิ่งอึ้งไปในทันทีหลี่ชิวจวี๋เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว!พูดให้ถูกก็คือ เธอถอดเสื้อผ้าที่อยู่บนตัวออกจนหมด และสวมแค่ชุดชั้นในเท่านั้น!อีกทั้งนั่นไม่ใช่ชุดชั้นในธรรมดา แต่ยังเป็นชุดชั้นในแบบแหวกกลางทรงแหจับปลา!จางหยวนตกตะลึงทันทีหลี่ชิวจวี๋สวมชุดแบบนี้ ไม่ต่างจากการที่ไม่ได้สวมใส่อะไรเลยไม่สิ! มีเสน่ห์ยิ่งกว่าไม่ใส่อะไรเลยซะอีก!ดังคำกล่าวที่ว่า กอดปี่ปิดหน้าครึ่งหนึ่ง ความสวยที่วับแวม ถึงจะดึงดูดคนมากที่สุดจางหยวนรู้สึกได้ถึงความร้อนรุ่มในท้องน้อยที่เพิ่มขึ้นสูงเขาแตกต่า
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 329
หลี่ชิวจวี๋กลอกตาใส่เขา: "ยังต้องพูดอีกเหรอ! ไอ้สารเลวนั่นเป็นผู้ชายที่เสร็จไว!"หลังจากนั้น ทั้งสองกอดกันและพูดความลับมากมายจนะกระทั่วสี่ทุ่มกว่า จางหยวนจึงได้คิดที่จะกลับบ้านไปด้วยความอาลัยอาวรณ์จะยื้อเวลาต่อไปไม่ได้แล้ว ไม่อย่างนั้นพ่อแม่จะเป็นห่วงเมื่อเห็นว่าจางหยวนจะกลับไป หลี่ชิวจวี๋เต็มไปด้วยความอาลัยอาวรณ์ แต่เมื่อคิดว่าในอนาคตทั้งคู่ยังมีโอกาสอยู่ด้วยกันอีก เธอถึงได้ปล่อยวางจางหยวนกลับมาถึงบ้าน ก็ไม่ได้พูดเรื่องของเขากับหลี่ชิวจวี๋ออกไปเรื่องแบบนี้ปิดบังพ่อแม่เอาไว้จะค่อนข้างดีกว่าในเมื่อความคิดของคนรุ่นก่อน กับความคิดของวัยรุ่นมักจะมีความแตกต่างกันอยู่บ้าง!เช้าวันรุ่งขึ้น จางหยวนไปที่ในตัวเมืองเป็นเพื่อนหลี่ชิวจวี๋ตามที่นัดไว้ และช่วยเธอทำเอกสารหย่าร้างตอนแรกเจ้าหน้าที่ยังคิดว่า จางหยวนกับหลี่ชิวจวี๋เป็นสามีภรรยาที่จะหย่าร้างกันแต่ในตอนที่พวกเขาได้รับรู้ว่า ทั้งสองคนไม่ใช่สามีภรรยากัน สีหน้าก็เปลี่ยนไปแปลกประหลาดขึ้นมาทันทีวัยรุ่นสมัยนี้ เล่นสนุกกันอย่างเปิดเผยขนาดนี้เลยเหรอ?คิดไม่ถึงว่าจะมาที่สำนักงานทะเบียนเพื่อช่วยทำเอกสารหย่าร้างให้กิ๊กนี่แทบอยากจ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 330
พูดให้ถูกต้องก็คือ เขายังไม่เคยไปเปิดห้องที่โรงแรมกับผู้หญิง!แต่ว่าในเมื่อหลี่ชิวจวี๋อยากไป งั้นก็ทำตามที่เธอต้องการก็พอแล้ว!จางหยวนไม่มีทางพูดแน่นอนว่า อันที่จริงเขาก็อยากไปเปิดประสบการณ์ดูว่าโรงแรมคู่รักเป็นอย่างไรทั้งสองคนเห็นพ้องต้องกัน จึงเดินไปทางโรงแรมคู่รักในทันทีจางหยวนกลับไม่รู้ สายตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมองพวกเขาอยู่ในมุมมืด มองดูพวกเขาเดินเข้าไปในโรงแรมคู่รักอยู่ตลอด!อีกหนึ่งช่วงบ่ายแห่งการนัวเนียกัน...รอให้ทั้งสองคนเดินออกมาจากโรงแรมคู่รัก หลี่ชิวจวี๋ก็ขาอ่อนไปหมดแล้ว ทำได้แค่เพียงพิงร่างกายของจางหยวนเอาไว้โชคดีที่ตอนนี้มีคนไม่มากนัก ไม่อย่างนั้นให้คนอื่นเห็นหลี่ชิวจวี๋เป็นแบบนี้ ไม่แน่อาจจะคิดไปถึงไหนแล้วก็ได้จางหยวนก็ได้วางมาดสักครั้ง เขาไม่ได้เลือกนั่งรถประจำทาง แต่เรียกรถแท็กซี่กลับหมู่บ้านเพียงแค่ค่าแท็กซี่ ก็ใช้เงินไปสองร้อยห้าสิบบาทแล้วทั้งสองมาถึงหน้าหมู่บ้านก็ลงจากรถ ไม่ได้ให้คนขับรถแท็กซี่ไปส่งพวกเขาถึงหน้าประตูบ้านเรียกรถแท็กซี่กลับบ้าน สำหรับคนในชนบทนั้นเป็นการฟุ่มเฟือยอย่างมากจริง ๆเงินที่เรียกแท็กซี่หนึ่งครั้ง เพียงพอที่จะนั่งรถประจำทางได้
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 331
อย่าดูว่าคนสมัยนี้โฆษณาว่ากินหมั่นโถวแป้งข้าวโพดแล้วสุขภาพแข็งแรง ก็คิดว่ากินแป้งข้าวโพดแล้วดีมากจริง ๆนั่นเป็นการมุ่งเป้าไปที่คนในเมืองที่บำรุงร่างกายจนมากเกินไปคนแก่ที่ผอมเหลือแต่กระดูกอย่างผู้เฒ่าเกา ก็จะต้องกินหมั่นโถวแป้งสีขาวที่ย่อยง่าย"นายคืออาหยวนใช่ไหม? อายุเยอะแล้ว เพิ่งจะนึกชื่อของนายขึ้นได้!" ในตอนนี้ผู้เฒ่าเกาคลายความเจ็บปวดลงเล็กน้อยแล้ว จากนั้นก็ยิ้มพูดขึ้นมาหลังจากเห็นสภาพแวดล้อมความเป็นอยู่ของผู้เฒ่าเกา จางหยวนกลับยิ้มไม่ออก ทำได้เพียงฝืนยิ้มออกมาบ้านผู้เฒ่าเกาน่าจะยากจนที่สุดในหมู่บ้านแล้ว!"ผู้เฒ่าความจำไม่เลวเลยนะครับ! ผมเอง! อ่อใช่ผู้เฒ่า ครอบครัวคุณไม่มีโควต้าผู้ยากไร้หรือว่าห้าสิทธิเหรอครับ?" จางหยวนฝืนยิ้มถามขึ้นผู้เฒ่าเกาส่ายหน้าด้วยรอยยิ้มเจื่อน ๆ: "ไม่มี ครอบครัวยากไร้มาไม่ถึงฉัน สำหรับห้าสิทธิ...เห้อ! ฉันยังมีลูกสาว! จึงไม่นับอยู่ในห้าสิทธิ!"ในรอยยิ้มขมขื่นของเขา จางหยวนสามารถดูออกได้ว่า ลูกสาวที่ผู้เฒ่าเกาพูดถึงนั้น มีหรือไม่มีก็ไม่ได้แตกต่างอะไรจางหยวนเคร่งขรึมอยู่หลายวินาที และพูดขึ้นกะทันหัน"ผู้เฒ่า อาการเอวเคล็ดของคุณ ผมช่วยฝังเข็มสัก
บทล่าสุด
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 422
เพราะเป็นฟาร์มเลี้ยงไก่มูลค่าหลายแสน มากกว่าทรัพย์สินทั้งหมดของจางหยวนตอนนี้เสียอีก! คิดไปคิดมา จางหยวนก็ยิ่งรู้สึกสับสน สุดท้ายเขาตัดสินใจที่จะไม่คิดอะไรมากแล้วเพราะอย่างไรเสียเขาได้บอกไปกับฉู่เสวี่ยเยี่ยนแล้วว่าขอเวลาคิดสองวัน ก็ใช้เวลาคิดสองวันแล้วค่อยว่ากันทว่าตอนนี้จางหยวนมีเรื่องสำคัญอีกอย่างหนึ่งที่ต้องทำ นั่นก็คือการไปซื้อลูกไก่! เดิมทีจางหยวนตั้งใจว่า ตอนเช้าจะไปช่วยจ้าวเจียซินรักษาเป็ดที่ฟาร์มเลี้ยงเป็ด แล้วตอนบ่ายจะไปซื้อลูกไก่เนื้อที่บ้านของหยวนเต๋อหวัง อารองของหยวนเสวี่ยไก่ฟีนิกซ์ได้ผลตอบรับดีมาก ถึงเวลาที่จะเลี้ยงไก่ฟีนิกซ์รุ่นใหม่เพิ่มแล้วแต่เนื่องจากเมาตั้งแต่เที่ยง เขาจึงกลับบ้านในช่วงบ่าย แล้วเตรียมที่จะไปซื้อลูกไก่ที่บ้านของหยวนเต๋อหวังอีกครั้งในวันพรุ่งนี้แต่บางครั้งแผนการก็มักจะไม่เป็นไปตามที่คิดไว้ วันรุ่งขึ้น ตอนที่ฟ้ายังมืดครึ้ม ฝนก็ตกหนัก จะไปซื้อลูกไก่ในเมืองด้วยการสวมเสื้อกันฝนแบบนี้ จางหยวนทำไม่ได้ รถสามล้อไฟฟ้าของเขาเป็นแบบเปิดโล่ง ไม่มีหลังคาบังฝน จึงกันฝนไม่ได้ เมื่อมองไปที่เกาเสี่ยวอวี๋ นักข่าวสาวที่กำลังรายงานพยากรณ์อากาศทางโทรทัศน์
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 421
"ฮัลโหล เสี่ยวอวี้? ผมนัดเรียบร้อยแล้ว สำหรับคืนพรุ่งนี้ เธอยืนยันแล้วใช่หรือไม่?” ตู้เหิงเซิงงถามคนในสาย “สบายใจได้ประธานตู้ ประเดี๋ยวฉันจะไปลางานกับหัวหน้าสถานี แล้วคุณว่าคืนพรุ่งนี้ฉันควรใส่ชุดสไตล์ไหนดี?” เกาเสี่ยวอวี้ยิ้มเสียงออดอ้อน ตู้เหิงเซิงงพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูบ้ากาม “แน่นอนว่าต้องเป็นชุดที่คุณใส่เวลาเป็นพิธีกรรายการ! เชื่อฉันสิ ชุดนั้นจะทำให้ผู้ชายเกิดความอยากจะพิชิตใจคุณอย่างแน่นอน! อยากจะฉีกชุดของคุณทิ้งให้หมดในทันทีเลย......” “บ้าน่ะ ประธานตู้พูดตรงเหลือเกิน! งั้นตกลงตามนี้แล้วกัน คืนพรุ่งนี้เจอกัน!” เกาเสี่ยวอวี้พูดจบแล้วก็วางสายทันที ตู้เหิงเซิงยังรู้สึกไม่สะใจเท่าไหร่ “จางหยวนเอ๋ยจางหยวน โชคดีเสียจริงๆ! คืนพรุ่งนี้ต้องโดนจิ้กจอกสาวดูดเอาพลังงานหมดเป็นแน่!” ตอนนี้จางหยวนยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย มื้ออาหารที่ตู้เหิงเซิงงชวนเขาไปกินนั้น แทบจะเรียกได้ว่าเป็นการ “เลี้ยงต้อนรับ” ที่เต็มไปด้วยอันตราย! และอาจจะพลาดท่าเสียตัวได้ง่ายๆ! แต่แม้รู้ว่าเป็นกับดัก จางหยวนก็ยังไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องนั้นเพราะเขามีเรื่องสำคัญที่ต้องทำรออยู่!เพิ่งวางสายจากตู้เหิงเซิงไปไม่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 420
หากเขาไม่มีความสามารถอะไรเลยเหมือนจินฟานที่สนใจแต่ประชาสัมพันธ์ยาสุดพิเศษ เช่นนั้น แม้จ้าวลี่ซานจะแนะนำเขาให้เพื่อนร่วมอาชีพมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์! หลังจากได้ยินเช่นนั้น จางหยวนพยักหน้าอย่างแรง “อาจ้าว ผมเข้าใจความหมายของคุณแล้ว! ขอบคุณที่ช่วยแนะนำคนรู้จักให้ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน!" ขณะพูดประโยคนี้ จางหยวนรู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้าง งานหลักของเขาควรเป็นแพทย์แผนจีนชัดๆ แต่ทำไมตอนนี้ถึงโด่งดังเพราะเป็นสัตวแพทย์ไปได้? หรือว่า......ต่อไปทุกคนจะคิดว่าเขาเป็นสัตวแพทย์ชื่อดัง ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นแพทย์แผนจีน?พอคิดว่าอนาคตข้างหน้าเวลาเดินไปบนถนน เจอใครก็ทักมายและเรียกเขาว่าหมอจางอย่างสนิทสนม จางหยวนก็อดขนลุกไม่ได้ ทว่าตามคำกล่าวที่ว่าของผู้ใหญ่ให้ก็ต้องรับ ความหวังดีของจ้าวลี่ซาน จางหยวนก็ย่อมปฏิเสธไม่ได้เมื่อจางหยวนกลับไปที่ฟาร์มเลี้ยงผึ้ง ปัญหาอีกอย่างก็ตามมา! ตู้เหิงเซิงโทรมา “รบกวน” อีกครั้ง! พอเห็นเบอร์โทรศัพท์ของเขา จางหยวนแทบอยากโยนโทรศัพท์ทิ้งเมื่อคืนเขาบอกตู้เหิงเซิงชัดเจนแล้วว่า เขาจะไม่ผิดสัญญา ตู้เหิงเซิงคนนี้ทำไมถึงตื้อไม่เลิกเช่นนี้?จางหยวนรับสายทันท
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 419
พ่อลูกตระกูลจ้าวพยายามโน้มน้าวจางหยวนให้รับซองแดง แต่จางหยวนยืนกรานไม่รับสุดท้ายเมื่อไม่มีทางอื่น ทั้งสองจึงต้องยอมแพ้ แต่ไม่นานดวงตาของจ้าวลี่ซานก็เป็นประกาย เขาคิดหาวิธีตอบแทนจางหยวนได้แล้ว! “พี่หยวน ไม่รับซองแดงก็ไม่เป็นไร แต่อาจ้าวขอเชิญเอ็งไปกินข้าว เอ็งต้องห้ามปฏิเสธนะ!” จ้าวลี่ซานพูดพร้อมรอยยิ้ม จางหยวนพยักหน้ายิ้ม “กินข้าวได้อยู่แล้ว ต้องสั่งอาหารเพิ่มสักสองอย่างนะ ผมกินเยอะ! ฮ่าๆ” คำพูดที่ตรงไปตรงมาทำให้คนทั้งสามถึงกับหัวเราะลั่น เมื่อถึงเวลามื้ออาหารกลางวัน จางหยวนก็รู้ว่าทำไมจ้าวลี่ซานถึงเชิญเขาไปกินข้าว ถึงจะบอกว่าเชิญไปกินข้าว แต่เป้าหมายที่แท้จริงของจ้าวลี่ซานคือการแนะนำคนรู้จักให้จางหยวน! เขาเชิญเจ้าของฟาร์มเลี้ยงสัตว์หลายรายในเมืองมาด้วยกัน และแนะนำให้รู้จักกับจางหยวน พร้อมทั้งเล่าเรื่องที่จางหยวนเอาชนะจินฟานเมื่อเช้าให้ฟัง เมื่อเหล่าเจ้าของฟาร์มได้ยินว่าจางหยวนสามารถรักษาสัตว์ป่วยที่แม้แต่ช่างเทคนิคจากโรงงานผลิตยาสัตว์ก็รักษาไม่ได้ พวกเขาจึงรู้สึกอยากรู้จักจางหยวนกันมากขึ้นทันทีที่จางหยวนเข้าใจเจตนาของจ้าวลี่ซาน เขาก็เล่าเรื่องที่เคยรักษาโรคอหิวาต
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 418
ยิ่งสองพ่อลูกตระกูลโจวชมเชยจางหยวนมากใด สีหน้าของจินฟานก็ยิ่งแย่ลงเท่านั้นเป็ดสองตัวที่เดินเล่นอยู่บนพื้น ราวกับฝ่ามือที่ตบหน้าจินฟานอย่างแรงไม่เพียงเสียงดังฟังชัด และยังเจ็บปวดมาก!ยาของจางหยวนรักษาเป็ดให้หายดี ซึ่งพิสูจน์แล้วว่า กาฬโรคเป็ดที่จินฟานพูดถึงก่อนหน้านั้นเป็นเรื่องโกหกหมด!เมื่อจ้าวลี่ซานลุกขึ้นยืน เขามองจินฟานด้วยสายตาที่ไม่พอใจ“ช่างเทคนิคจิน ผมต้องการคำอธิบายจากคุณ! ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าเป็ดของผมเป็นกาฬโรคเป็ด แล้วให้ผมซื้อยาจากต่างประเทศ ตอนนี้เป็นเช่นนี้ คุณจะอธิบายอย่างไร”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เขาก็ยังฝืนยิ้มออกมา“เถ้าแก่จ้าว คนเราย่อมผิดพลาดกันได้ ครั้งนี้ถือว่าผมดูผิดไป!”“จริงหรือ? อย่าคิดว่าคนอื่นโง่กันหมดนะ ช่างเทคนิคจิน ผมว่าต่อไปนี้คุณไม่จำเป็นต้องมาขายยาในเมืองของเราอีกแล้ว! ให้บริษัทของคุณส่งช่างเทคนิคคนอื่นมาแทนเถอะ ผมจะบอกกับคนอื่นๆ ในเมืองด้วย!” จ้าวลี่ซานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหตุผลที่เขาเชื่อฟังจินฟาน เพราะเขามีความเชื่อมั่นในช่างเทคนิคของโรงงานผลิตยาเกินไปแต่จินฟานกลับใช้ความไว้วางใจของเขา พูดจาหลอกลวงจ้าวลี่ซาน จ้าวลี่ซาน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 417
ทันใดนั้น จ้าวลี่ซานรีบวิ่งไปหาเป็ด แล้วนั่งยองตรวจสอบอ้วกของเป็ด ไม่นาน เขาก็เห็นพยาธิเม็ดเลือดสีแดงอยู่ด้านใน พยาธิตัวนั้นยาวประมาณเล็บนิ้วก้อย แต่บางมาก บางราวกับเชือก “นี่......นี่คือพยาธิเม็ดเลือดหรือ? หรือว่าเป็ดในฟาร์มของฉันจะติดโรคพยาธิเม็ดเลือดในเป็ดจริงๆ?” จ้าวลี่ซานพูดด้วยความตกตะลึง ทันทีที่จ้าวลี่ซานพูดจบ จินฟานก็เดินตรงเข้ามา มองจ้าวลี่ซานด้วยสายตาเย้ยหยัน “เถ้าแก่จ้าว คุณเป็นคนมากประสบการณ์ ทำไมถึงโดนหลอกด้วยเล่ห์เหลี่ยมแบบนี้ได้!”จ้าวลี่ซานเงยหน้าขึ้นอย่างประหลาดใจ “เล่ห์เหลี่ยม? เล่ห์เหลี่ยมอะไร?” “คำตอบง่ายมาก! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ถูกเป็ดอาเจียนออกมาจริง! แต่คุณอย่าลืมว่าเมื่อครู่เป็ดดื่มอะไรเข้าไป! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ที่อาจถูกป้อนเข้าไปตอนนั้นก็เป็นได้!” จินฟานพูดด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย เขาไม่เคยเชื่อว่าจางหยวนจะสามารถระบุอาการป่วยของเป็ดได้ ดังนั้นเขาจึงไม่เชื่อในสิ่งที่จางหยวนพูด เมื่อได้ยินเช่นนั้น จ้าวเจียซินก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกับพูดว่า “เมื่อครู่ฉันยังคิดว่าคุณไม่ใช่คนโง่ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันคิดผิด!” จินฟานขมวดคิ้วมองเขา “ค
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 416
จินฟานฮึดฮัดออกมา โดยไม่ได้พูดอะไรต่อแผนการรักษาของเขาก็เป็นแบบนี้แม้ว่าจะมียาสำหรับสัตว์ที่ช่วยเสริมสร้างภูมิคุ้มกันแล้วก็ตาม เป็ดที่รอดชีวิตได้ก็เป็นเพียงเป็ดที่ร่างกายแข็งแรงที่สุดเท่านั้นส่วนพวกเป็ดที่ป่วยหนัก ก็ต้องปล่อยให้รอความตายไปจ้าวลี่ซานคิดครุ่นดูแล้วก็เห็นด้วย จึงให้จ้าวเจียซินไปจับเป็ดป่วยมาแต่จินเฟินกลับอาสาเสียเอง เดินไปที่โรงเลี้ยงเป็ด แล้วจับเป็ดป่วยหนักที่สุดมาสองตัวสิ่งที่จินเฟินอยากเห็นที่สุดก็คือ จางหยวนฆ่าเป็ดทั้งสองตัวตายคาที่เช่นนั้น เขาก็จะใช้โอกาสนี้ให้จ้าวลี่ซานสั่งซื้อยาสำหรับสัตว์เพิ่มอีกสองกล่องได้เมื่อเห็นเป็ดทั้งสองตัวที่ป่วยจนแทบไม่มีแรงดิ้น จ้าวลี่ซานก็ทำหน้าแปลกๆจ้าวเจียซินกลับยิ้มเย้ยหยัน “จับเป็ดป่วยที่ใกล้ตายมาใช่หรือไม่ แต่ไม่เป็นไรหรอก! พี่หยวนจะรักษาเป็ดทั้งสองตัวให้หายได้......ใช่หรือไม่”พูดถึงตรงนี้ จ้าวเจียซินก็รู้ตัวว่าพูดออกไปเช่นนี้อาจไม่เหมาะ จึงรีบหันไปถามความเห็นของจางหยวนจางหยวนพยักหน้ายิ้ม “ไม่เป็นไร ตราบใดที่เป็ดทั้งสองตัวยังไม่ตาย ก็ยังมีความหวังที่จะรักษาให้หายได้!”จากนั้นเขาใช้ช้อนเล็กตักยาจากอ่างลายครามหน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 415
เห็นเช่นนั้น จางหยวนก็ยิ้มออกมา “โปรดรอสักครู่! อาจ้าวและผู้เชี่ยวชาญจินท่านนี้ อย่ารีบร้อนไปเลย การสั่งซื้อก็ไม่ต้องรีบร้อนหรอก! จะลองดูหรือไม่ว่าผมจะรักษาเป็ดพวกนี้อย่างไร?”“หึ! ไม่สนใจ! ผมไม่อยากเสียเวลากับคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว!” จินฟานพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกจางหยวนจ้องมองจินฟาน “อาจ้าวตัดสินใจจะสั่งซื้อยาของคุณแล้ว อย่างไรเสียผู้เชี่ยวชาญจินจะไม่ให้เกียรติแม้แต่น้อยเลยหรือ?” จ้าวเจียซินเข้าใจและพูดต่อ “ใช่! ซื้อยาของคุณ แล้วคุณยังไม่ให้เกียรติขนาดนี้ ประเดี๋ยวผมจะลองติดต่อบริษัทยายี่ห้ออื่นทางออนไลน์ พวกเขาคงจะนำเข้ายาจากต่างประเทศได้เช่นกัน!”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อยหากเป็นอย่างที่จ้าวเจียซินพูดจริงๆ และไปหาบริษัทยายี่ห้ออื่น วันนี้เขาคงจะมาเสียเที่ยว “เอาล่ะ! ถ้าเช่นนั้น ผมจะเห็นแก่หน้าเถ้าแก่จ้าว!” จินฟานพูดด้วยท่าทางใจกว้างจากนั้น ทุกคนก็เดินไปยังอ่างที่จางหยวนเตรียมไว้ เมื่อเห็นยาสมุนไพรในอ่าง และปูนขาวที่โรยอยู่ด้านบน จ้าวลี่ซานอดถามไม่ได้ว่า “พี่หยวน ข้างในนี้คืออะไรหรือ?”จางหยวนตอบด้วยรอยยิ้มว่า “อันนี้คือยาสมุนไพรบดเป็นผง ประกอบด้วยไฉหู เทียนหมา
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 414
แม้ว่าเขาจะพยายามกระซิบเสียงเบา แต่ทั้งจางหยวนและจ้าวเจียซินก็ยังได้ยินสิ่งที่เขาพูดอยู่ดี ทั้งสองสบตากัน แล้วต่างก็เห็นรอยยิ้มในสายตาของกันและกัน ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง ที่แท้จินฟานก็เป็นแค่คนเขลาแต่จ้าวลี่ซานกลับตกใจกับคำพูดของจินฟาน รีบถามเขาเหมือนจะคว้าเอาหญ้าแพรกมาเป็นที่ยึดเหนี่ยว “ผู้เชี่ยวชาญจิน คุณมีวิธีรักษาโรคระบาดในเป็ดได้หรือไม่ หากเป็ดของผมตายหมด ผมคงขาดทุนมากแน่!” เมื่อเห็นว่าหลอกล่อจ้าวลี่ซานได้ จินฟานก็ยิ้มออกมา “จริงๆ แล้ว การรักษาโรคระบาดในเป็ดก็ไม่ยาก! บริษัทของเรานำเข้ายาสำหรับสัตว์ชนิดหนึ่งมาจากต่างประเทศ! สามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดได้มากเลย!” “ถึงแม้ว่าราคาจะค่อนข้างสูง แต่หากเป็ดได้รับยานี้ เชื่อว่าน่าจะมีเป็ดรอดชีวิตจำนวนมาก!” จ้าวลี่ซานรีบถามว่า “แล้วตอนนี้มียาหรือไม่” “ตอนนี้ยังไม่มี! แต่หากคุณจ้าวลี่ซานโอนเงินเข้าบริษัทวันนี้ ผมสามารถให้บริษัทเร่งจัดส่งได้ภายในวันเดียวกัน!” จินฟานพูดพร้อมรอยยิ้ม แผนของเขาเรียบง่ายมากคือต้องการให้จ้าวลี่ซานซื้อยาที่ช่วยเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดชุดนั้น จินฟานไม่ได้โอ้อวด ยานั้นสามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดไ
