Share
บทที่ 325
Related chapter
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 326
พลบค่ำ หลังจากทานอาหารเย็น จางหยวนถือโอกาสในตอนที่ท้องฟ้ามืดค่ำ มาที่ใกล้ ๆ บ้านของผู้ใหญ่บ้านจางเว่ยหมินเงียบ ๆเรื่องที่เขามาหาจางเว่ยหมิน อย่าเพิ่งให้คนในหมู่บ้านเห็นจะค่อนข้างดีกว่าในตอนนี้ ประตูบ้านของจางเว่ยหมินปิดสนิทในตอนที่จางหยวนกำลังจะเคาะประตูจู่ ๆ ผู้หญิงที่แต่งตัวสีสันฉูดฉาดคนหนึ่งเดินมา อีกทั้งเหมือนว่าจะไปที่บ้านของจางเว่ยหมินจางหยวนหยุดฝีเท้าทันที และหลบอยู่ที่ด้านหลังของเสาไฟฟ้าที่อยู่ข้าง ๆในตอนนี้เขาเพิ่งจะเห็นอย่างชัดเจน ผู้หญิงคนนั้นก็คือแม่ม่ายหยางผู้หญิงร่านที่มีชื่อเสียงในหมู่บ้านแม่ม่ายก็แบ่งแยกคน มีบางคนรักนวลสงวนตัว อย่างเช่นเสิ่นซิ่วอวิ๋นมีบางคนก็ต่างออกไป ตัวอย่างเช่นแม่ม่ายหยาง เธอเป็นแม่หม้ายร่านที่มีชื่อเสียงที่สุดในหมู่บ้านเพียงแค่หน้าตาไม่ขี้เหร่และแก่จนเกินไป แม่ม่ายหยางแทบจะไม่ปฏิเสธเลย!ว่ากันว่า ในหมู่บ้านมีพวกชายแก่มากกว่าสามสิบเปอร์เซ็นต์ เคยขึ้นเตียงของแม่ม่ายหยางแล้วหนึ่งในนั้นถึงขั้นที่ยังมีหนุ่มน้อยอายุสิบแปดสิบเก้าปี!ทุกครั้งที่ได้ยินข่าวลือเช่นนี้ จางหยวนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกขนลุกซู่แม่ม่ายหยางอายุใกล้สี่สิบแล้ว ผู้ชา
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 327
เมื่อมองดูร่างกายกำยำของจางเอ้อร์หนิว จางหยวนก็อดไม่ได้ที่จะแอบคิดว่ามันน่าเสียดายถ้าหากจางเอ้อร์หนิวยอมไปทำงานที่ไซต์งานก่อสร้างที่ข้างนอก ด้วยรูปร่างของเขาแบบนี้ แต่ละเดือนอย่างไรก็ต้องได้เงินสองสามหมื่นบาท!แต่น่าเสียดาย แม่ของจางเอ้อร์หนิวไม่ยอมให้เขาออกไปทำงานด้วยซ้ำเพราะว่าพ่อของจางเอ้อร์หนิวออกไปทำงานข้างนอกเมื่อตอนวัยรุ่น ทำงานอย่างยากลำบากหนึ่งปี ถึงช่วงปลายปีกลับถูกผู้คุมงานหอบเงินค่าแรงหนีไปเขาที่ไม่ได้รับเงินสักบาท คิดสั้นชั่วขณะจึงฆ่าตัวตายเป็นเพราะเรื่องนี้แม่ของจางเอ้อร์หนิวเป็นกังวลว่าลูกชายที่ไม่มีเล่ห์เหลี่ยมจะตามรอยสามีของเธอดังนั้นถึงได้ห้ามไม่ให้จางเอ้อร์หนิวไปทำงานที่ต่างถิ่น แม้แต่ที่ในตัวเมืองก็ไม่ให้ไปอนุญาตให้เขารับงานชั่วคราวที่ในหมู่บ้านได้เท่านั้น!ทั้งสองคุยกันไม่กี่นาที จางเอ้อร์หนิวถึงนึกขึ้นได้ว่าตัวเองออกมาซื้อน้ำส้มสายชู จึงรีบบอกลากับจางหยวน และวิ่งไปที่ร้านขายของชำอย่างเร่งรีบจางหยวนส่ายหน้า ในใจพูดว่าในอนาคตตอนที่มีโอกาส จะต้องช่วยเหลือจางเอ้อร์หนิวอย่างแน่นอนทุกวันนี้ มีคนที่ซื่อสัตย์จริงใจอย่างจางเอ้อร์หนิวมีไม่เยอะแล้ว!ในตอ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 328
จางหยวนเดินเข้าไป: "พี่สะใภ้ชิวจวี๋ มาหาผมมีธุระอะไรไหม?""มีธุระจริง ๆ นั่นแหละ นายตามฉันมาก่อน!" สายตาของหลี่ชิวจวี๋เป็นประกายอย่างแปลประหลาดรอให้ทั้งสองคนเข้าไปในห้องโถง หลี่ชิวจวี๋ก็ให้จางหยวนรออยู่ที่ห้องโถงสองสามนาที จากนั้นก็กลับไปที่ห้องของตัวเองจางหยวนทำได้แค่รออยู่ตรงนั้นด้วยความสงสัย ขณะเดียวกันก็ครุ่นคิดว่าหลี่ชิวจวี๋กำลังคิดทำอะไรอยู่กันแน่ผ่านไปครู่หนึ่ง หลี่ชิวจวี๋เปิดประตูห้องแล้วเดินออกมาเธอเรียกขึ้นมาเบา ๆ: "อาหยวน!"จางหยวนหันหน้ามองไปด้วยสัญชาตญาณแต่ภาพที่อยู่ตรงหน้า กลับทำให้เขานิ่งอึ้งไปในทันทีหลี่ชิวจวี๋เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว!พูดให้ถูกก็คือ เธอถอดเสื้อผ้าที่อยู่บนตัวออกจนหมด และสวมแค่ชุดชั้นในเท่านั้น!อีกทั้งนั่นไม่ใช่ชุดชั้นในธรรมดา แต่ยังเป็นชุดชั้นในแบบแหวกกลางทรงแหจับปลา!จางหยวนตกตะลึงทันทีหลี่ชิวจวี๋สวมชุดแบบนี้ ไม่ต่างจากการที่ไม่ได้สวมใส่อะไรเลยไม่สิ! มีเสน่ห์ยิ่งกว่าไม่ใส่อะไรเลยซะอีก!ดังคำกล่าวที่ว่า กอดปี่ปิดหน้าครึ่งหนึ่ง ความสวยที่วับแวม ถึงจะดึงดูดคนมากที่สุดจางหยวนรู้สึกได้ถึงความร้อนรุ่มในท้องน้อยที่เพิ่มขึ้นสูงเขาแตกต่า
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 329
หลี่ชิวจวี๋กลอกตาใส่เขา: "ยังต้องพูดอีกเหรอ! ไอ้สารเลวนั่นเป็นผู้ชายที่เสร็จไว!"หลังจากนั้น ทั้งสองกอดกันและพูดความลับมากมายจนะกระทั่วสี่ทุ่มกว่า จางหยวนจึงได้คิดที่จะกลับบ้านไปด้วยความอาลัยอาวรณ์จะยื้อเวลาต่อไปไม่ได้แล้ว ไม่อย่างนั้นพ่อแม่จะเป็นห่วงเมื่อเห็นว่าจางหยวนจะกลับไป หลี่ชิวจวี๋เต็มไปด้วยความอาลัยอาวรณ์ แต่เมื่อคิดว่าในอนาคตทั้งคู่ยังมีโอกาสอยู่ด้วยกันอีก เธอถึงได้ปล่อยวางจางหยวนกลับมาถึงบ้าน ก็ไม่ได้พูดเรื่องของเขากับหลี่ชิวจวี๋ออกไปเรื่องแบบนี้ปิดบังพ่อแม่เอาไว้จะค่อนข้างดีกว่าในเมื่อความคิดของคนรุ่นก่อน กับความคิดของวัยรุ่นมักจะมีความแตกต่างกันอยู่บ้าง!เช้าวันรุ่งขึ้น จางหยวนไปที่ในตัวเมืองเป็นเพื่อนหลี่ชิวจวี๋ตามที่นัดไว้ และช่วยเธอทำเอกสารหย่าร้างตอนแรกเจ้าหน้าที่ยังคิดว่า จางหยวนกับหลี่ชิวจวี๋เป็นสามีภรรยาที่จะหย่าร้างกันแต่ในตอนที่พวกเขาได้รับรู้ว่า ทั้งสองคนไม่ใช่สามีภรรยากัน สีหน้าก็เปลี่ยนไปแปลกประหลาดขึ้นมาทันทีวัยรุ่นสมัยนี้ เล่นสนุกกันอย่างเปิดเผยขนาดนี้เลยเหรอ?คิดไม่ถึงว่าจะมาที่สำนักงานทะเบียนเพื่อช่วยทำเอกสารหย่าร้างให้กิ๊กนี่แทบอยากจ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 330
พูดให้ถูกต้องก็คือ เขายังไม่เคยไปเปิดห้องที่โรงแรมกับผู้หญิง!แต่ว่าในเมื่อหลี่ชิวจวี๋อยากไป งั้นก็ทำตามที่เธอต้องการก็พอแล้ว!จางหยวนไม่มีทางพูดแน่นอนว่า อันที่จริงเขาก็อยากไปเปิดประสบการณ์ดูว่าโรงแรมคู่รักเป็นอย่างไรทั้งสองคนเห็นพ้องต้องกัน จึงเดินไปทางโรงแรมคู่รักในทันทีจางหยวนกลับไม่รู้ สายตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมองพวกเขาอยู่ในมุมมืด มองดูพวกเขาเดินเข้าไปในโรงแรมคู่รักอยู่ตลอด!อีกหนึ่งช่วงบ่ายแห่งการนัวเนียกัน...รอให้ทั้งสองคนเดินออกมาจากโรงแรมคู่รัก หลี่ชิวจวี๋ก็ขาอ่อนไปหมดแล้ว ทำได้แค่เพียงพิงร่างกายของจางหยวนเอาไว้โชคดีที่ตอนนี้มีคนไม่มากนัก ไม่อย่างนั้นให้คนอื่นเห็นหลี่ชิวจวี๋เป็นแบบนี้ ไม่แน่อาจจะคิดไปถึงไหนแล้วก็ได้จางหยวนก็ได้วางมาดสักครั้ง เขาไม่ได้เลือกนั่งรถประจำทาง แต่เรียกรถแท็กซี่กลับหมู่บ้านเพียงแค่ค่าแท็กซี่ ก็ใช้เงินไปสองร้อยห้าสิบบาทแล้วทั้งสองมาถึงหน้าหมู่บ้านก็ลงจากรถ ไม่ได้ให้คนขับรถแท็กซี่ไปส่งพวกเขาถึงหน้าประตูบ้านเรียกรถแท็กซี่กลับบ้าน สำหรับคนในชนบทนั้นเป็นการฟุ่มเฟือยอย่างมากจริง ๆเงินที่เรียกแท็กซี่หนึ่งครั้ง เพียงพอที่จะนั่งรถประจำทางได้
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 331
อย่าดูว่าคนสมัยนี้โฆษณาว่ากินหมั่นโถวแป้งข้าวโพดแล้วสุขภาพแข็งแรง ก็คิดว่ากินแป้งข้าวโพดแล้วดีมากจริง ๆนั่นเป็นการมุ่งเป้าไปที่คนในเมืองที่บำรุงร่างกายจนมากเกินไปคนแก่ที่ผอมเหลือแต่กระดูกอย่างผู้เฒ่าเกา ก็จะต้องกินหมั่นโถวแป้งสีขาวที่ย่อยง่าย"นายคืออาหยวนใช่ไหม? อายุเยอะแล้ว เพิ่งจะนึกชื่อของนายขึ้นได้!" ในตอนนี้ผู้เฒ่าเกาคลายความเจ็บปวดลงเล็กน้อยแล้ว จากนั้นก็ยิ้มพูดขึ้นมาหลังจากเห็นสภาพแวดล้อมความเป็นอยู่ของผู้เฒ่าเกา จางหยวนกลับยิ้มไม่ออก ทำได้เพียงฝืนยิ้มออกมาบ้านผู้เฒ่าเกาน่าจะยากจนที่สุดในหมู่บ้านแล้ว!"ผู้เฒ่าความจำไม่เลวเลยนะครับ! ผมเอง! อ่อใช่ผู้เฒ่า ครอบครัวคุณไม่มีโควต้าผู้ยากไร้หรือว่าห้าสิทธิเหรอครับ?" จางหยวนฝืนยิ้มถามขึ้นผู้เฒ่าเกาส่ายหน้าด้วยรอยยิ้มเจื่อน ๆ: "ไม่มี ครอบครัวยากไร้มาไม่ถึงฉัน สำหรับห้าสิทธิ...เห้อ! ฉันยังมีลูกสาว! จึงไม่นับอยู่ในห้าสิทธิ!"ในรอยยิ้มขมขื่นของเขา จางหยวนสามารถดูออกได้ว่า ลูกสาวที่ผู้เฒ่าเกาพูดถึงนั้น มีหรือไม่มีก็ไม่ได้แตกต่างอะไรจางหยวนเคร่งขรึมอยู่หลายวินาที และพูดขึ้นกะทันหัน"ผู้เฒ่า อาการเอวเคล็ดของคุณ ผมช่วยฝังเข็มสัก
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 332
แต่ลูกสาวแท้ๆ ที่เขาเลี้ยงมา กลับไม่ใส่ใจพ่อแท้ ๆ อย่างเขาเลยด้วยซ้ำ!หลายปีมานี้ หากไม่ได้รับความช่วยเหลือจากจางเอ้อร์หนิว ผู้เฒ่าเกาอาจจะกระโดดแม่น้ำฆ่าตัวตายไปนานแล้วจางหยวนจับมือของผู้เฒ่าเกาแล้วตบเบา ๆ: "เอาเป็นว่า ผู้เฒ่าทำตามที่ผมบอก แต่ละวันกินของดี ๆ หน่อย และก็กินแคลเซียมกับวิตามินให้ตรงเวลา เวลาปกติก็ตากแดดให้มากหน่อย""ผมรับรองว่า ใช้เวลาไม่นาน อาการบาดเจ็บที่เอวของคุณก็จะดีขึ้น! อ่อใช่ จำไว้ว่าอย่าทำงานใช้แรงเยอะ มีงานที่ต้องใช้แรงเยอะก็ให้เอ้อร์หนิวช่วย! ผมจะไปบอกกับเขาเอาไว้!"ผู้เฒ่าเกาได้ยินแบบนี้ก็เช็ดน้ำตา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความซาบซึ้งใจ"อาหยวน ขอบคุณนายมากๆ! นายและเอ้อร์หนิว พวกนายสองคนเป็นคนดี เป็นคนดีมาก ๆ เลย!"ขณะที่เขาพูดผู้เฒ่าเกาก็ถอนหายใจ: "ฉันก็เกลียดตัวเองเหมือนกัน ถ้าฉันรู้ว่าลูกสาวของฉันไม่กตัญญู ตอนนั้นฉันควรจะมีลูกชายอีกคน! ลูกชายดีกว่าอีก!""นั่นก็ไม่แน่! ผู้เฒ่าคุณลืมเรื่องของตาเฟิงกับเฟิงเฮ่อลูกชายของเขาแล้วเหรอ? อันที่จริงมีลูกสาวหรือลูกชายก็เหมือนกัน เพียงแค่กตัญญูก็เป็นลูกชายลูกสาวที่ดี!" จางหยวนยิ้มบางแล้วพูดออกมาเขาไม่ได้มีความคิ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 333
จางหยวนมีความเห็นอกเห็นใจแต่ท้ายที่สุดแล้วเขากับผู้เฒ่าเกาก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน ทำได้เพียงช่วยเหลือทางด้านการเงินและการรักษาให้กับเขาในระดับหนึ่งถ้าหากมีแม่พระอยู่ตรงนี้ อาจจะต้องขอร้องให้จางหยวนมาปรนนิบัติอาหารการกินผู้เฒ่าเกาทุก ๆ วัน แถมยังต้องช่วยเขาเก็บกวาดทำงานบ้านสำหรับคำขอที่แปลกประหลาดของแม่พระ มีแต่คนโง่เท่านั้นที่ยอมรับปาก!ทำเรื่องดีมีขีดจำกัดพลังงานของมนุษย์ก็มีจำกัดเช่นกันจางหยวนปรนนิบัติพ่อแม่ของตัวเองก็ยังไม่ทันเลย จะมีเวลาวิ่งแจ้นไปปรนนิบัติคนอื่นได้อย่างไร?หลิวรั่วหลันช่วยหยิบแคลเซียมที่ดีที่สุดให้จางหยวนสองขวด และก็หยิบวิตามินดีอีกสองขวดจากนั้นเธอครุ่นคิด และก็หยิบวิตามินซีสองขวดออกมาจากในตู้ยาอีก"ผู้อาวุโสท่านนั้นกินแต่หมั่นโถวแป้งข้าวโพดกับผักดองทุกวัน จะต้องขาดวิตามินซีแน่นอน เอาไปให้เขากินสองขวดเถอะ!" หลิวรั่วหลันยื่นให้จางหยวนจางหยวนพยักหน้า: "ทั้งหมดเท่าไหร่?""ไม่เอาเงิน! คุณช่วยผู้อาวุโสท่านนั้นได้ ฉันจะช่วยบ้างไม่ได้เหรอ? ถือว่าฉันช่วยเหลือเขาตามกำลังที่มีแล้วกัน!" หลิวรั่วหลันพูดด้วยท่าทางแสร้งโมโหเดิมทีเธอเกิดมาหน้าตาสวยอยู่แล้ว ท่าทางแ
Latest chapter
