เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 332
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 333
จางหยวนมีความเห็นอกเห็นใจแต่ท้ายที่สุดแล้วเขากับผู้เฒ่าเกาก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน ทำได้เพียงช่วยเหลือทางด้านการเงินและการรักษาให้กับเขาในระดับหนึ่งถ้าหากมีแม่พระอยู่ตรงนี้ อาจจะต้องขอร้องให้จางหยวนมาปรนนิบัติอาหารการกินผู้เฒ่าเกาทุก ๆ วัน แถมยังต้องช่วยเขาเก็บกวาดทำงานบ้านสำหรับคำขอที่แปลกประหลาดของแม่พระ มีแต่คนโง่เท่านั้นที่ยอมรับปาก!ทำเรื่องดีมีขีดจำกัดพลังงานของมนุษย์ก็มีจำกัดเช่นกันจางหยวนปรนนิบัติพ่อแม่ของตัวเองก็ยังไม่ทันเลย จะมีเวลาวิ่งแจ้นไปปรนนิบัติคนอื่นได้อย่างไร?หลิวรั่วหลันช่วยหยิบแคลเซียมที่ดีที่สุดให้จางหยวนสองขวด และก็หยิบวิตามินดีอีกสองขวดจากนั้นเธอครุ่นคิด และก็หยิบวิตามินซีสองขวดออกมาจากในตู้ยาอีก"ผู้อาวุโสท่านนั้นกินแต่หมั่นโถวแป้งข้าวโพดกับผักดองทุกวัน จะต้องขาดวิตามินซีแน่นอน เอาไปให้เขากินสองขวดเถอะ!" หลิวรั่วหลันยื่นให้จางหยวนจางหยวนพยักหน้า: "ทั้งหมดเท่าไหร่?""ไม่เอาเงิน! คุณช่วยผู้อาวุโสท่านนั้นได้ ฉันจะช่วยบ้างไม่ได้เหรอ? ถือว่าฉันช่วยเหลือเขาตามกำลังที่มีแล้วกัน!" หลิวรั่วหลันพูดด้วยท่าทางแสร้งโมโหเดิมทีเธอเกิดมาหน้าตาสวยอยู่แล้ว ท่าทางแ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 334
จางหยวนอดขมวดคิ้วไม่ได้: "เกากุ้ยอิงแต่งงานออกไปไม่ไกลไม่ใช่เหรอ? เท่าที่ผมจำได้ สามีของเธอก็เป็นคนในเมืองหลิ่วซู่!""ไม่ไกลอยู่แล้ว! ห่างจากหมู่บ้านของพวกเรามากสุดก็แค่เจ็ดกิโลเมตร! อยากจะกลับมาก็กลับมาได้ทุกเมื่อ! เพียงแค่เธอไม่ยอมกลับมาเองก็เท่านั้น!" หวังฮุ่ยถอนหายใจจากนั้น ครอบครัวของจางหยวนก็เข้าสู่ความเงียบสงัดพวกเขาต่างเห็นใจกับสถานการณ์ของผู้เฒ่าเกาแต่ไม่สามารถทำอะไรได้ พวกเขาเป็นแค่คนนอก เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ในตอนนี้จู่ ๆ จางต้าซานก็พูดขึ้นว่า: "อาหยวน ลูกบอกว่าผู้เฒ่าเการ่างกายไม่แข็งแรงไม่ใช่เหรอ? ไม่อย่างนั้นลูกเอาน้ำผึ้งสร้างกระดูกไปให้เขาสักสองขวดไหม?"คำพูดของพ่อทำให้จางหยวนนึกขึ้นได้แม้ว่าผู้เฒ่าเกาจะไม่ได้มีโรคอะไร แต่เขากลับสามารถดื่มน้ำผึ้งสร้างกระดูกเพื่อเพิ่มสุขภาพร่างกายให้แข็งแรงได้นี่นา!"ได้ครับ พ่อ! ครั้งที่แล้วผมทำน้ำผึ้งสร้างกระดูกเอาไว้สองสามขวดพอดี พรุ่งนี้จะนำไปให้ผู้เฒ่าเกาสักสองขวด!" จางหยวนพยักหน้าหลังทานอาหารเย็นเสร็จ จางหยวนก็หาข้ออ้างออกไปเดินเล่น ความเป็นจริงกลับแอบมาที่ในบ้านของหลี่ชิวจวี๋อย่าเข้าใจผิด เขาไม่ได้มาที่นี่เพียงเพื่อ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 335
จางหยวนกล้าดื่มนมแพะที่เพิ่งบีบออกมาโดยตรง นั่นเป็นเพราะร่างกายของเขาแข็งแรง ระบบทางเดินอาหารดีเยี่ยมแต่เปลี่ยนเป็นผู้เฒ่าเกาผู้สูงอายุที่ร่างกายอ่อนแอแบบนี้ถ้าหากกล้าดื่มนมแพะที่เพิ่งบีบออกมาโดยตรง เกรงว่าดื่มเสร็จคงได้กุมท้องวิ่งไปที่ห้องน้ำพูดแล้วก็บังเอิญ ในตอนนี้ประตูบ้านเสิ่นซิ่วอวิ๋นเปิดออกกะทันหัน คนที่เปิดประตูก็คือเสิ่นซิ่วอวิ๋นทั้งสองมองหน้ากัน ในดวงตาของจางหยวนแฝงไปด้วยความประหลาดใจ คิดไม่ถึงว่าจะเจอกับเสิ่นซิ่วอวิ๋นที่เปิดประตูโดยบังเอิญแบบนี้ในตอนที่เขาอยากจะยิ้มทักทายกับเสิ่นซิ่วอวิ๋น เสิ่นซิ่วอวิ๋นกลับถลึงตาโตทันที จากนั้นก็ปิดประตูทันที!รอยยิ้มบนใบหน้าของจางหยวนแข็งทื่อทันทีนี่มันเกิดอะไรขึ้น?ครั้งที่แล้วเขายังช่วยเสิ่นซิ่วอวิ๋นให้หลุดพ้นจากเงื้อมมือปีศาจของอวี๋เหล่าจิ่วอยู่เลย ความสัมพันธ์ของพวกเขาสองคนก็เปลี่ยนไปสนิทสนมกว่าเมื่อก่อนเล็กน้อยถึงขั้นที่ว่า เสิ่นซิ่วอวิ๋นก็เริ่มเรียกเขาว่า "อาหยวน" แล้วแต่ไม่ได้เจอหน้ากันช่วงหนึ่ง เสิ่นซิ่วอวิ๋นทำไมเมื่อเห็นเขาก็ถลึงตาใส่เขา ถึงขั้นที่ไม่อยากทักทาย?จางหยวนไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่แต่ว่ากลางวั
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 336
จางหยวนพยักหน้า และตามจางเอ้อร์หนิวออกไปข้างนอกด้วยความเร่งรีบเมื่อมาถึงข้างนอก จางหยวนถึงได้ถามจางเอ้อร์หนิวด้วยเสียงเข้ม“เอ้อร์หนิว นายบอกความจริงมาสิ! เกิดอะไรขึ้นกับผู้เฒ่าเกา? เกี่ยวข้องกับฉันใช่ไหม?”จางเอ้อร์หนิวยิ้มอย่างขมขื่นอย่างอดไม่ได้: "ผมกำลังจะบอกคุณพอดี คิดไม่ถึงว่าอาหยวนคุณจะเดาออกแล้ว! ถูกต้องแล้ว! เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับคุณจริง ๆ นั่นแหละ!""เมื่อครู่อยู่ต่อหน้าคุณย่ารอง ผมไม่กล้าพูดออกมา กลัวว่าจะกระทบกระเทือนจิตใจเธอ!"จางหยวนมีสีหน้าเข้มขึ้น: "เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?""จู่ ๆ ผู้เฒ่าเกาก็หมดสติไป เกากุ้ยอิงลูกสาวของเขาก็กลับมาแล้ว บอกว่าเป็นเพราะผู้เฒ่าเกาดื่มน้ำผึ้งยาจีนของคุณ ถึงได้สลบไป เธอกำลังจะมาคิดบัญชีกับคุณอยู่!" จางเอ้อร์หนิวพูดอย่างขมขื่นจางหยวนรูม่านตาหดลง: "อะไรนะ? ผู้เฒ่าเกาดื่มน้ำผึ้งสร้างกระดูกของฉัน จากนั้นก็หมดสติไป? เป็นไปไม่ได้!"จางเอ้อร์หนิวก็พยักหน้า: "ผมก็คิดว่าเป็นไปไม่ได้! จากที่ผมดู ต้องเป็นเพราะเกากุ้ยอิงยั่วโมโหผู้เฒ่าเกาจนเป็นลมสลบไป! แต่เกากุ้ยอิงไม่ยอมรับหนะสิ!"ถึงแม้จางเอ้อร์หนิวจะเป็นคนซื่อ ๆ แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 337
เดิมทีพวกเขาคิดว่าผู้เฒ่าเกาเพียงแค่เป็นลมสลบไป คิดไม่ถึงว่าเขาจะอาการร้ายแรงขนาดนี้!เกากุ้ยอิงกลับมีสีหน้าดีใจ แต่ว่าก็เก็บอาการเอาไว้ในทันที และร้องไห้โฮขึ้นมาอีกครั้ง"พ่อ! ทำไมพ่อถึงมีชะตาชีวิตที่ลำบากแบบนี้ล่ะ! ถูกจางหยวนสารเลวคนนั้นฆ่าตายซะได้!"เธอเพิ่งพูดจบ เสียงเย็นชาของจางหยวนก็ดังขึ้น"กินของซี้ซั้วได้ แต่พูดไร้สาระจาซี้ซั้วไม่ได้! เกากุ้ยอิง ตาข้างไหนของคุณเห็นว่าผมฆ่าผู้เฒ่าเกาตางั้นเหรอ?"เหตุที่จางหยวนไม่ได้เข้าไปในทันที ก็เพราะเป็นกังวลว่าเกากุ้ยอิงเห็นเขาแล้วจะเอะอะโวยวาย และส่งผลกระทบต่อการตรวจอาการของผู้เฒ่าเกาตอนนี้อาการถูกยืนยันแล้ว จางหยวนก็ไม่มีทางยอมเกากุ้ยอิงอีกแล้วเมื่อเห็นจางหยวน ท่าทางของเกากุ้ยอิงก็จะพุ่งเข้ามาสู้ตายกับจางหยวน:"แก! จางหยวนแกมันสมควรตาย! แกยังกล้ามาอีกนะ! แกฆ่าพ่อฉันตาย ฉันจะสู้กับแกจนถึงที่สุด!"จางหยวนกลับยิ้มอย่างเย็นชา: "ดูท่าคุณคงไม่ได้กลับมาที่หมู่บ้านนานแล้ว ถึงได้ไม่รู้เรื่องที่พวกหม่าเหล่าซานถูกผมจัดการสินะ?"ได้ยินคำพูดนี้ เกากุ้ยอิงที่เดิมทีจะพุ่งเข้ามา ก็หยุดฝีเท้าในทันทีเธอไม่รู้เรื่องที่หม่าเหล่าซานถูกจางหยวนจัด
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 338
จางหยวนกลับไม่ได้สนใจเกากุ้ยอิงที่จินตนาการอยู่ตรงนั้น แต่กวาดสายตามองไปในกลุ่มคน กลับไม่เห็นว่าคนที่พูดจาเหน็บแนมเมื่อครู่นี้เป็นใครสิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือ ในกลุ่มคน อวี๋เหล่าจิ่วกำลังมองจางหยวนด้วยใบหน้าเยาะหยันตอนนั้นอวี๋เหล่าจิ่วลงมือต่อเสิ่นซิ่วอวิ๋น อยากจะย่ำยีเสิ่นซิ่วอวิ๋นที่ลานตากธัญพืชในช่วงเวลาสำคัญจางหยวนมาถึงพอดี และตีอวี๋เหล่าจิ่วจนสลบไป แถมยังทำลายสมรรถภาพทางด้านนั้นของเขาจนใช้การไม่ได้อีกด้วยหลังจากจบเรื่องอวี๋เหล่าจิ่วนอนสลบอยู่ที่ลานตากธัญพืชหนึ่งคืน เมื่อตื่นมากลับไม่ได้รับรู้เรื่องที่จางหยวนใช้เข็มทำให้เขาพิการตอนนั้นอวี๋เหล่าจิ่วยังคิดว่าโชคดี โชคดีที่จางหยวนกับเสิ่นซิ่วอวิ๋นไม่ได้แจ้งตำรวจแต่ไม่กี่วันต่อมาเขาค้นพบด้วยความหวาดกลัวว่า ตอนที่เขาแอบดูหนังลามกที่เก็บสะสมเอาไว้ กลับไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองสักนิด!อวี๋เหล่าจิ่วตกใจมากจนรีบไปซื้อไวอากร้าที่ในตัวเมืองสำหรับเรื่องที่ว่าทำไมเขาถึงไม่ไปซื้อไวอากร้าที่คลินิกประจำหมู่บ้านนั่นเป็นเพราะ ประตูคลินิกมีกฎเขียนเอาไว้ว่า ในคลินิกไม่ขายสินค้าหรือยาที่ผู้ใหญ่ใช้ใด ๆ ทั้งสิ้นหลังจากยืนยันว่าไวอากร้าไม่มีผ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 339
เมื่อได้ยินว่าแม้แต่คำพูดแบบนี้เกากุ้ยอิงก็ยังพูดออกมาได้ จางหยวนก็อดถอนหายใจไม่ได้"ถ้าหากผู้เฒ่าเกาได้ยินคุณพูดออกมาแบบนี้ เขาคงจะตบหน้าคุณ! เอาล่ะ เกากุ้ยอิง ความคิดแค่นั้นของคุณผมรู้หมดแล้ว!""หลบไป ผมจะฝังเข็มให้ผู้เฒ่าเกา ช่วยให้เขาฟื้นขึ้นมา ถึงตอนนั้นก็รู้ได้แล้วว่า ใครกันแน่ที่ทำให้ผู้เฒ่าเกาโมโหจนเลือดออกในสมอง!"ได้ยินคำพูดนี้ เกากุ้ยอิงก็รู้สึกตกตะลึง แต่หลังจากนั้นก็หัวเราะเยาะขึ้นมา"จางหยวน นายคิดจริง ๆ เหรอว่าตัวเองเป็นสัตวแพทย์ ก็สามารถรักษาคนได้งั้นเหรอ? ไม่กี่เดือนก่อนนายยังเป็นคนปัญญาอ่อน ต่อให้ตอนนี้ไม่ปัญญาอ่อนแล้ว นายคู่ควรที่จะรักษาคนด้วยเหรอ?"จางหยวนจนปัญญา คิดไม่ถึงว่าเกากุ้ยอิงที่บ้านอยู่ห่างจากที่นี่เจ็ดแปดกิโลเมตร ก็ยังเคยได้ยินชื่อเสียงของสัตวแพทย์ของเขาหรือว่า ในอนาคตเขาจะได้กลายเป็นสัตวแพทย์ที่มีชื่อเสียงของเมืองหลิ่วซู่จริง ๆ นะ?จางหยวนส่ายหน้า คิดว่าชื่อเสียงสัตวแพทย์ของเขาน่าจะยังไม่ได้ถูกเล่าต่อไปไกลขนาดนั้น เกากุ้ยอิงน่าจะได้ยินคนในหมู่บ้านพูดกันเขาพูดเยาะหยัน: "เกากุ้ยอิง ในเมื่อคุณคิดว่าผมไม่มีความสามารถในการรักษาคน งั้นก็หลีกทางซะดี ๆ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 340
มนุษย์สัมพันธ์ของจางหยวนในหมู่บ้านไม่เลวเลยชาวบ้านส่วนใหญ่คิดว่าเขานิสัยดีเมื่อครู่นั้นคนที่คิดไม่ดีกับจางหยวน เป็นเพียงแค่คนจำนวนน้อยเท่านั้นในตอนนี้จางเอ้อร์หนิวเดินมาที่ด้านข้างจางหยวน และมองเขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเป็นกังวล"อาหยวน คุณช่วยผู้เฒ่าเกาได้จริง ๆ เหรอ? ถ้าหากไม่มั่นใจ งั้นก็รีบโทรเรียกรถฉุกเฉินเถอะ! ถ้าหากรักษาจนเกิดอะไรขึ้นจริง ๆ เกากุ้ยอิงจะต้องโทษคุณแน่นอน!"จางหยวนยิ้ม: "เอ้อร์หนิว นายเคยเห็นฉันทำเรื่องที่ไม่มีความมั่นใจตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? วางใจเถอะ! ห้านาที มากสุดห้านาที! ฉันก็สามารถทำให้ผู้เฒ่าเกาตื่นมาได้!"ขณะพูด เขาหยิบกระเป๋าฝังเข็มรมยาออกมา และหยิบเข็มที่ยาวที่สุดออกมาสองเล่มเมื่อเห็นว่าจางหยวนมีความมั่นใจขนาดนี้ จางเอ้อร์หนิวก็ไม่ได้พูดอะไรอีก จากนั้นก็ถอยหลังไปสองก้าวหลีกทางให้จางหยวนจางหยวนนั่งยองลงตรงหน้าผู้เฒ่าเกา มือแต่ละข้างจับเข็มเอาไว้ข้างละเล่ม และแทงเข้าไปที่จุดไท่หยางตรงหน้าผากของผู้เฒ่าเกาทั้งสองข้างหลังจากเข็มเงินเจาะเข้าไปกว่าครึ่ง จางหยวนก็จับที่หัวเข็มเงิน หมุนไปหมุนมาหลายครั้งจากนั้น เขาก็หยิบเข็มออกมาอีกหลายเล่ม ทำกา
บทล่าสุด
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 422
เพราะเป็นฟาร์มเลี้ยงไก่มูลค่าหลายแสน มากกว่าทรัพย์สินทั้งหมดของจางหยวนตอนนี้เสียอีก! คิดไปคิดมา จางหยวนก็ยิ่งรู้สึกสับสน สุดท้ายเขาตัดสินใจที่จะไม่คิดอะไรมากแล้วเพราะอย่างไรเสียเขาได้บอกไปกับฉู่เสวี่ยเยี่ยนแล้วว่าขอเวลาคิดสองวัน ก็ใช้เวลาคิดสองวันแล้วค่อยว่ากันทว่าตอนนี้จางหยวนมีเรื่องสำคัญอีกอย่างหนึ่งที่ต้องทำ นั่นก็คือการไปซื้อลูกไก่! เดิมทีจางหยวนตั้งใจว่า ตอนเช้าจะไปช่วยจ้าวเจียซินรักษาเป็ดที่ฟาร์มเลี้ยงเป็ด แล้วตอนบ่ายจะไปซื้อลูกไก่เนื้อที่บ้านของหยวนเต๋อหวัง อารองของหยวนเสวี่ยไก่ฟีนิกซ์ได้ผลตอบรับดีมาก ถึงเวลาที่จะเลี้ยงไก่ฟีนิกซ์รุ่นใหม่เพิ่มแล้วแต่เนื่องจากเมาตั้งแต่เที่ยง เขาจึงกลับบ้านในช่วงบ่าย แล้วเตรียมที่จะไปซื้อลูกไก่ที่บ้านของหยวนเต๋อหวังอีกครั้งในวันพรุ่งนี้แต่บางครั้งแผนการก็มักจะไม่เป็นไปตามที่คิดไว้ วันรุ่งขึ้น ตอนที่ฟ้ายังมืดครึ้ม ฝนก็ตกหนัก จะไปซื้อลูกไก่ในเมืองด้วยการสวมเสื้อกันฝนแบบนี้ จางหยวนทำไม่ได้ รถสามล้อไฟฟ้าของเขาเป็นแบบเปิดโล่ง ไม่มีหลังคาบังฝน จึงกันฝนไม่ได้ เมื่อมองไปที่เกาเสี่ยวอวี๋ นักข่าวสาวที่กำลังรายงานพยากรณ์อากาศทางโทรทัศน์
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 421
"ฮัลโหล เสี่ยวอวี้? ผมนัดเรียบร้อยแล้ว สำหรับคืนพรุ่งนี้ เธอยืนยันแล้วใช่หรือไม่?” ตู้เหิงเซิงงถามคนในสาย “สบายใจได้ประธานตู้ ประเดี๋ยวฉันจะไปลางานกับหัวหน้าสถานี แล้วคุณว่าคืนพรุ่งนี้ฉันควรใส่ชุดสไตล์ไหนดี?” เกาเสี่ยวอวี้ยิ้มเสียงออดอ้อน ตู้เหิงเซิงงพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูบ้ากาม “แน่นอนว่าต้องเป็นชุดที่คุณใส่เวลาเป็นพิธีกรรายการ! เชื่อฉันสิ ชุดนั้นจะทำให้ผู้ชายเกิดความอยากจะพิชิตใจคุณอย่างแน่นอน! อยากจะฉีกชุดของคุณทิ้งให้หมดในทันทีเลย......” “บ้าน่ะ ประธานตู้พูดตรงเหลือเกิน! งั้นตกลงตามนี้แล้วกัน คืนพรุ่งนี้เจอกัน!” เกาเสี่ยวอวี้พูดจบแล้วก็วางสายทันที ตู้เหิงเซิงยังรู้สึกไม่สะใจเท่าไหร่ “จางหยวนเอ๋ยจางหยวน โชคดีเสียจริงๆ! คืนพรุ่งนี้ต้องโดนจิ้กจอกสาวดูดเอาพลังงานหมดเป็นแน่!” ตอนนี้จางหยวนยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย มื้ออาหารที่ตู้เหิงเซิงงชวนเขาไปกินนั้น แทบจะเรียกได้ว่าเป็นการ “เลี้ยงต้อนรับ” ที่เต็มไปด้วยอันตราย! และอาจจะพลาดท่าเสียตัวได้ง่ายๆ! แต่แม้รู้ว่าเป็นกับดัก จางหยวนก็ยังไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องนั้นเพราะเขามีเรื่องสำคัญที่ต้องทำรออยู่!เพิ่งวางสายจากตู้เหิงเซิงไปไม่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 420
หากเขาไม่มีความสามารถอะไรเลยเหมือนจินฟานที่สนใจแต่ประชาสัมพันธ์ยาสุดพิเศษ เช่นนั้น แม้จ้าวลี่ซานจะแนะนำเขาให้เพื่อนร่วมอาชีพมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์! หลังจากได้ยินเช่นนั้น จางหยวนพยักหน้าอย่างแรง “อาจ้าว ผมเข้าใจความหมายของคุณแล้ว! ขอบคุณที่ช่วยแนะนำคนรู้จักให้ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน!" ขณะพูดประโยคนี้ จางหยวนรู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้าง งานหลักของเขาควรเป็นแพทย์แผนจีนชัดๆ แต่ทำไมตอนนี้ถึงโด่งดังเพราะเป็นสัตวแพทย์ไปได้? หรือว่า......ต่อไปทุกคนจะคิดว่าเขาเป็นสัตวแพทย์ชื่อดัง ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นแพทย์แผนจีน?พอคิดว่าอนาคตข้างหน้าเวลาเดินไปบนถนน เจอใครก็ทักมายและเรียกเขาว่าหมอจางอย่างสนิทสนม จางหยวนก็อดขนลุกไม่ได้ ทว่าตามคำกล่าวที่ว่าของผู้ใหญ่ให้ก็ต้องรับ ความหวังดีของจ้าวลี่ซาน จางหยวนก็ย่อมปฏิเสธไม่ได้เมื่อจางหยวนกลับไปที่ฟาร์มเลี้ยงผึ้ง ปัญหาอีกอย่างก็ตามมา! ตู้เหิงเซิงโทรมา “รบกวน” อีกครั้ง! พอเห็นเบอร์โทรศัพท์ของเขา จางหยวนแทบอยากโยนโทรศัพท์ทิ้งเมื่อคืนเขาบอกตู้เหิงเซิงชัดเจนแล้วว่า เขาจะไม่ผิดสัญญา ตู้เหิงเซิงคนนี้ทำไมถึงตื้อไม่เลิกเช่นนี้?จางหยวนรับสายทันท
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 419
พ่อลูกตระกูลจ้าวพยายามโน้มน้าวจางหยวนให้รับซองแดง แต่จางหยวนยืนกรานไม่รับสุดท้ายเมื่อไม่มีทางอื่น ทั้งสองจึงต้องยอมแพ้ แต่ไม่นานดวงตาของจ้าวลี่ซานก็เป็นประกาย เขาคิดหาวิธีตอบแทนจางหยวนได้แล้ว! “พี่หยวน ไม่รับซองแดงก็ไม่เป็นไร แต่อาจ้าวขอเชิญเอ็งไปกินข้าว เอ็งต้องห้ามปฏิเสธนะ!” จ้าวลี่ซานพูดพร้อมรอยยิ้ม จางหยวนพยักหน้ายิ้ม “กินข้าวได้อยู่แล้ว ต้องสั่งอาหารเพิ่มสักสองอย่างนะ ผมกินเยอะ! ฮ่าๆ” คำพูดที่ตรงไปตรงมาทำให้คนทั้งสามถึงกับหัวเราะลั่น เมื่อถึงเวลามื้ออาหารกลางวัน จางหยวนก็รู้ว่าทำไมจ้าวลี่ซานถึงเชิญเขาไปกินข้าว ถึงจะบอกว่าเชิญไปกินข้าว แต่เป้าหมายที่แท้จริงของจ้าวลี่ซานคือการแนะนำคนรู้จักให้จางหยวน! เขาเชิญเจ้าของฟาร์มเลี้ยงสัตว์หลายรายในเมืองมาด้วยกัน และแนะนำให้รู้จักกับจางหยวน พร้อมทั้งเล่าเรื่องที่จางหยวนเอาชนะจินฟานเมื่อเช้าให้ฟัง เมื่อเหล่าเจ้าของฟาร์มได้ยินว่าจางหยวนสามารถรักษาสัตว์ป่วยที่แม้แต่ช่างเทคนิคจากโรงงานผลิตยาสัตว์ก็รักษาไม่ได้ พวกเขาจึงรู้สึกอยากรู้จักจางหยวนกันมากขึ้นทันทีที่จางหยวนเข้าใจเจตนาของจ้าวลี่ซาน เขาก็เล่าเรื่องที่เคยรักษาโรคอหิวาต
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 418
ยิ่งสองพ่อลูกตระกูลโจวชมเชยจางหยวนมากใด สีหน้าของจินฟานก็ยิ่งแย่ลงเท่านั้นเป็ดสองตัวที่เดินเล่นอยู่บนพื้น ราวกับฝ่ามือที่ตบหน้าจินฟานอย่างแรงไม่เพียงเสียงดังฟังชัด และยังเจ็บปวดมาก!ยาของจางหยวนรักษาเป็ดให้หายดี ซึ่งพิสูจน์แล้วว่า กาฬโรคเป็ดที่จินฟานพูดถึงก่อนหน้านั้นเป็นเรื่องโกหกหมด!เมื่อจ้าวลี่ซานลุกขึ้นยืน เขามองจินฟานด้วยสายตาที่ไม่พอใจ“ช่างเทคนิคจิน ผมต้องการคำอธิบายจากคุณ! ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าเป็ดของผมเป็นกาฬโรคเป็ด แล้วให้ผมซื้อยาจากต่างประเทศ ตอนนี้เป็นเช่นนี้ คุณจะอธิบายอย่างไร”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เขาก็ยังฝืนยิ้มออกมา“เถ้าแก่จ้าว คนเราย่อมผิดพลาดกันได้ ครั้งนี้ถือว่าผมดูผิดไป!”“จริงหรือ? อย่าคิดว่าคนอื่นโง่กันหมดนะ ช่างเทคนิคจิน ผมว่าต่อไปนี้คุณไม่จำเป็นต้องมาขายยาในเมืองของเราอีกแล้ว! ให้บริษัทของคุณส่งช่างเทคนิคคนอื่นมาแทนเถอะ ผมจะบอกกับคนอื่นๆ ในเมืองด้วย!” จ้าวลี่ซานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหตุผลที่เขาเชื่อฟังจินฟาน เพราะเขามีความเชื่อมั่นในช่างเทคนิคของโรงงานผลิตยาเกินไปแต่จินฟานกลับใช้ความไว้วางใจของเขา พูดจาหลอกลวงจ้าวลี่ซาน จ้าวลี่ซาน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 417
ทันใดนั้น จ้าวลี่ซานรีบวิ่งไปหาเป็ด แล้วนั่งยองตรวจสอบอ้วกของเป็ด ไม่นาน เขาก็เห็นพยาธิเม็ดเลือดสีแดงอยู่ด้านใน พยาธิตัวนั้นยาวประมาณเล็บนิ้วก้อย แต่บางมาก บางราวกับเชือก “นี่......นี่คือพยาธิเม็ดเลือดหรือ? หรือว่าเป็ดในฟาร์มของฉันจะติดโรคพยาธิเม็ดเลือดในเป็ดจริงๆ?” จ้าวลี่ซานพูดด้วยความตกตะลึง ทันทีที่จ้าวลี่ซานพูดจบ จินฟานก็เดินตรงเข้ามา มองจ้าวลี่ซานด้วยสายตาเย้ยหยัน “เถ้าแก่จ้าว คุณเป็นคนมากประสบการณ์ ทำไมถึงโดนหลอกด้วยเล่ห์เหลี่ยมแบบนี้ได้!”จ้าวลี่ซานเงยหน้าขึ้นอย่างประหลาดใจ “เล่ห์เหลี่ยม? เล่ห์เหลี่ยมอะไร?” “คำตอบง่ายมาก! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ถูกเป็ดอาเจียนออกมาจริง! แต่คุณอย่าลืมว่าเมื่อครู่เป็ดดื่มอะไรเข้าไป! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ที่อาจถูกป้อนเข้าไปตอนนั้นก็เป็นได้!” จินฟานพูดด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย เขาไม่เคยเชื่อว่าจางหยวนจะสามารถระบุอาการป่วยของเป็ดได้ ดังนั้นเขาจึงไม่เชื่อในสิ่งที่จางหยวนพูด เมื่อได้ยินเช่นนั้น จ้าวเจียซินก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกับพูดว่า “เมื่อครู่ฉันยังคิดว่าคุณไม่ใช่คนโง่ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันคิดผิด!” จินฟานขมวดคิ้วมองเขา “ค
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 416
จินฟานฮึดฮัดออกมา โดยไม่ได้พูดอะไรต่อแผนการรักษาของเขาก็เป็นแบบนี้แม้ว่าจะมียาสำหรับสัตว์ที่ช่วยเสริมสร้างภูมิคุ้มกันแล้วก็ตาม เป็ดที่รอดชีวิตได้ก็เป็นเพียงเป็ดที่ร่างกายแข็งแรงที่สุดเท่านั้นส่วนพวกเป็ดที่ป่วยหนัก ก็ต้องปล่อยให้รอความตายไปจ้าวลี่ซานคิดครุ่นดูแล้วก็เห็นด้วย จึงให้จ้าวเจียซินไปจับเป็ดป่วยมาแต่จินเฟินกลับอาสาเสียเอง เดินไปที่โรงเลี้ยงเป็ด แล้วจับเป็ดป่วยหนักที่สุดมาสองตัวสิ่งที่จินเฟินอยากเห็นที่สุดก็คือ จางหยวนฆ่าเป็ดทั้งสองตัวตายคาที่เช่นนั้น เขาก็จะใช้โอกาสนี้ให้จ้าวลี่ซานสั่งซื้อยาสำหรับสัตว์เพิ่มอีกสองกล่องได้เมื่อเห็นเป็ดทั้งสองตัวที่ป่วยจนแทบไม่มีแรงดิ้น จ้าวลี่ซานก็ทำหน้าแปลกๆจ้าวเจียซินกลับยิ้มเย้ยหยัน “จับเป็ดป่วยที่ใกล้ตายมาใช่หรือไม่ แต่ไม่เป็นไรหรอก! พี่หยวนจะรักษาเป็ดทั้งสองตัวให้หายได้......ใช่หรือไม่”พูดถึงตรงนี้ จ้าวเจียซินก็รู้ตัวว่าพูดออกไปเช่นนี้อาจไม่เหมาะ จึงรีบหันไปถามความเห็นของจางหยวนจางหยวนพยักหน้ายิ้ม “ไม่เป็นไร ตราบใดที่เป็ดทั้งสองตัวยังไม่ตาย ก็ยังมีความหวังที่จะรักษาให้หายได้!”จากนั้นเขาใช้ช้อนเล็กตักยาจากอ่างลายครามหน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 415
เห็นเช่นนั้น จางหยวนก็ยิ้มออกมา “โปรดรอสักครู่! อาจ้าวและผู้เชี่ยวชาญจินท่านนี้ อย่ารีบร้อนไปเลย การสั่งซื้อก็ไม่ต้องรีบร้อนหรอก! จะลองดูหรือไม่ว่าผมจะรักษาเป็ดพวกนี้อย่างไร?”“หึ! ไม่สนใจ! ผมไม่อยากเสียเวลากับคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว!” จินฟานพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกจางหยวนจ้องมองจินฟาน “อาจ้าวตัดสินใจจะสั่งซื้อยาของคุณแล้ว อย่างไรเสียผู้เชี่ยวชาญจินจะไม่ให้เกียรติแม้แต่น้อยเลยหรือ?” จ้าวเจียซินเข้าใจและพูดต่อ “ใช่! ซื้อยาของคุณ แล้วคุณยังไม่ให้เกียรติขนาดนี้ ประเดี๋ยวผมจะลองติดต่อบริษัทยายี่ห้ออื่นทางออนไลน์ พวกเขาคงจะนำเข้ายาจากต่างประเทศได้เช่นกัน!”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อยหากเป็นอย่างที่จ้าวเจียซินพูดจริงๆ และไปหาบริษัทยายี่ห้ออื่น วันนี้เขาคงจะมาเสียเที่ยว “เอาล่ะ! ถ้าเช่นนั้น ผมจะเห็นแก่หน้าเถ้าแก่จ้าว!” จินฟานพูดด้วยท่าทางใจกว้างจากนั้น ทุกคนก็เดินไปยังอ่างที่จางหยวนเตรียมไว้ เมื่อเห็นยาสมุนไพรในอ่าง และปูนขาวที่โรยอยู่ด้านบน จ้าวลี่ซานอดถามไม่ได้ว่า “พี่หยวน ข้างในนี้คืออะไรหรือ?”จางหยวนตอบด้วยรอยยิ้มว่า “อันนี้คือยาสมุนไพรบดเป็นผง ประกอบด้วยไฉหู เทียนหมา
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 414
แม้ว่าเขาจะพยายามกระซิบเสียงเบา แต่ทั้งจางหยวนและจ้าวเจียซินก็ยังได้ยินสิ่งที่เขาพูดอยู่ดี ทั้งสองสบตากัน แล้วต่างก็เห็นรอยยิ้มในสายตาของกันและกัน ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง ที่แท้จินฟานก็เป็นแค่คนเขลาแต่จ้าวลี่ซานกลับตกใจกับคำพูดของจินฟาน รีบถามเขาเหมือนจะคว้าเอาหญ้าแพรกมาเป็นที่ยึดเหนี่ยว “ผู้เชี่ยวชาญจิน คุณมีวิธีรักษาโรคระบาดในเป็ดได้หรือไม่ หากเป็ดของผมตายหมด ผมคงขาดทุนมากแน่!” เมื่อเห็นว่าหลอกล่อจ้าวลี่ซานได้ จินฟานก็ยิ้มออกมา “จริงๆ แล้ว การรักษาโรคระบาดในเป็ดก็ไม่ยาก! บริษัทของเรานำเข้ายาสำหรับสัตว์ชนิดหนึ่งมาจากต่างประเทศ! สามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดได้มากเลย!” “ถึงแม้ว่าราคาจะค่อนข้างสูง แต่หากเป็ดได้รับยานี้ เชื่อว่าน่าจะมีเป็ดรอดชีวิตจำนวนมาก!” จ้าวลี่ซานรีบถามว่า “แล้วตอนนี้มียาหรือไม่” “ตอนนี้ยังไม่มี! แต่หากคุณจ้าวลี่ซานโอนเงินเข้าบริษัทวันนี้ ผมสามารถให้บริษัทเร่งจัดส่งได้ภายในวันเดียวกัน!” จินฟานพูดพร้อมรอยยิ้ม แผนของเขาเรียบง่ายมากคือต้องการให้จ้าวลี่ซานซื้อยาที่ช่วยเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดชุดนั้น จินฟานไม่ได้โอ้อวด ยานั้นสามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดไ
