Share

บทที่ 312

สวีจ้วงจ้วงเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของตระกูลสวีของพวกเขา

ถ้าสวีจ้วงจ้วงเป็นอัมพาตตลอดชีวิต พวกเขาตระกูลสวีก็สูญสิ้นทายาทไปโดยสิ้นเชิง

โชคดีมีจางหยวนช่วยเหลือ ถึงได้ไม่ทำให้ตระกูลสวีของพวกเขาไม่มีลูกสืบสกุล!

เมื่อเผชิญหน้ากับคำขอบคุณของทั้งสองคน จางหยวนใบหน้ายิ้มบาง

"อาสวี น้าหลิว พวกคุณไม่ต้องเกรงใจขนาดนี้! แม่ของผมกับน้าหลิวความสัมพันธ์ดีถึงขนาดนั้น ผมช่วยพวกคุณเป็นเรื่องที่สมควรครับ!"

จางหยวนพูดแบบนี้ กลับยิ่งทำให้สวีเฟิงอับอายขายหน้า

ตอนนั้นเขาไม่เชื่อใบสั่งยาที่จางหยวนเป็นคนจ่ายให้ด้วยซ้ำ

ถ้าหากว่าไม่ใช่สวีจ้วงจ้วงลูกชายของเขายืนยันว่าจะดื่มยาของจางหยวน สวีเฟิงอาจจะไม่ไปซื้อยาตามที่จางหยวนสั่งก็ได้

ตอนนี้นึกย้อนกลับไป สวีเฟิงรู้สึกว่าตัวเองมีตาหามีแววไม่

แต่ว่าใครก็คิดไม่ถึงว่า สัตวแพทย์จางหยวนที่ชื่อเสียงในหมู่บ้านละแวกใกล้ ๆ จะสามารถรักษาคนได้ อีกทั้งวิชาแพทย์ยังฉลาดปราดเปรื่องขนาดนั้น!

ในตอนนี้จางหยวนไปมองทางเก่อเหลียงฉายแล้วยิ้มบาง: "แต่พูดอีกอย่าง รองผู้อำนวยการเก่อ ก่อนหน้านี้คุณมักจะพูดไม่ใช่เหรอว่า อาการของสวีจ้วงจ้วง เป็นปาฏิหารย์ของประวัติศาสตร์การแพทย์ใช่ไหม?

"ใ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status