เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 316
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 317
ภายใต้การปลุกปั่นของอวี๋คุนกับเฟิงเฮ่อถึงแม้ชาวบ้านจะไม่ได้ต่อต้านฟาร์มเลี้ยงผึ้งของจางหยวนอย่างเปิดเผย แต่ในใจก็สั่งสมความไม่พอใจเอาไว้มากมายในเมื่อ "การทดลองเปรียบเทียบ" วางอยู่ตรงหน้า ใครเห็นแล้วไม่โมโหบ้าง?เมื่อเห็นปฏิกิริยาของพวกเขา จางหยวนอดส่ายหน้าไม่ได้อันที่จริงนิสัยของชาวบ้านเหล่านี้ไม่ได้เลวลาย และก็ไม่ได้มุ่งเป้าไปที่จางหยวนเพียงแต่กลุ่มชาวบ้านไม่ได้มีความเจ้าเล่ห์ขนาดนั้นดังนั้นถึงได้ถูกพ่อค้าหน้าเลือดอย่างอวี๋คุนหลอกลวงจนตกตะลึงติดต่อกันหลายครั้ง"จางหยวน หลักฐานแน่นหนา ตอนนี้นายไม่มีข้อแก้ตัวแล้วสินะ? ของปลอมชดใช้สิบเท่า! รีบเอาเงินสองแสนห้าหมื่นบาทออกมา!" เฟิงเฮ่อแสยะยิ้มแล้วชี้หน้าจางหยวนจางหยวนไม่ได้มองเขาแม้แต่น้อย เฟิงเฮ่อเป็นเพียงแค่หมารับใช้เท่านั้น ตัวหลักในวันนี้คืออวี๋คุน!""อวี๋คุน พูดมาให้ชัดเจนเถอะ! วันนี้คุณทำแบบนี้ ทำเพื่ออะไรกันแน่?" จางหยวนพูดเสียงเย็นชาตอนนั้นตัวเองตัดหน้า ซื้อฟาร์มเลี้ยงผึ้งของเหล่าเฟิงโถวตัดหน้าไปจากในมือของอวี๋คุนด้วยนิสัยชั่วร้ายของอวี๋คุน จะต้องแก้แค้นเขาอย่างแน่นอน จุดนี้จางหยวนคาดเดาได้ตั้งนานแล้วแต่ว่าจางหย
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 318
แต่ทว่าเขาเพิ่งจะพูดจบ ก็ได้ยินเสียงเย็นชาของจางหยวนดังขึ้น"ทำไมนายถึงไม่กลับไปฟังคำพูดของแม่นาย ทำตามที่คำสั่งของแม่นาย จากนั้นก็ออกมาเป็นคนดีของแม่นาย?"พวกชาวบ้านหัวเราะขึ้นมาทันที จางหยวนใช้คำว่า "แม่นาย" ติดต่อมกันสามครั้ง ฟังดูแล้วน่าขำจริง ๆสีหน้าของอวี๋คุนแย่ลงจนถึงที่สุดในทันทีเขาชี้ไปที่จางหยวนแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอึมครึม"จางหยวน ฉันให้โอกาสนายไปแล้ว! นายรนหานที่ตายเอง! ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ชดเชยเงินมา! ชดเชยเงินให้ฉันเดี๋ยวนี้!"จางหยวนยักไหล่ ไม่ได้ใส่ใจกับคำขู่ของเขาด้วยซ้ำ"ชดเชยเงินงั้นเหรอ? เมื่อครู่นายพูดไม่ใช่เหรอว่า จะโทรศัพท์ไปฟ้องร้องเธอกระทรวงอุตสาหกรรม และจะตรวจอายัดฟาร์มเลี้ยงผึ้งของผมด้วยงั้นเหรอ!"ได้ยินจางหยวนพูดแบบนี้ ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ก็พากันมองไปทางเขาด้วยความตกตะลึงจางหยวนคงไม่ได้ถูกอวี๋คุนกระตุ้นจนบ้าแล้วหรอกนะ?อวี๋คุนไม่โทรกระทรวงอุตสาหกรรมเพื่อฟ้องร้อง เขาก็ยังเป็นฝ่ายเสนอตัวให้อวี๋คุนโทรไปฟ้องร้อง นี่มันหาเรื่องใส่ตัวไม่ใช่เหรอ?สองสามีภรรยาจางต้าซานกับหวังฮุ่ยมองตากัน และมองเห็นความกังวลในดวงตาของอีกฝ่ายแต่ว่าพวกเขากลับไม่ได้
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 319
เฟิงเฮ่อเกลียดจางหยวนอย่างมากตั้งนานแล้ว เมื่อได้ยินว่ามีโอกาสแก้แค้นจางหยวน เขาก็ล้วงโทรศัพท์ออกมาโทรหากระทรวงอุตสาหกรรมทันทีในตอนนี้ หลี่ชิวจวี๋หายใจหอบวิ่งเหยาะเข้ามา ทำให้ดึงดูดความสนใจของพวกผู้ชายที่อยู่ในเหตุการณ์ทันทีช่วยไม่ได้ ใครใช้ให้หุ่นของหลี่ชิวจวี๋ดีขนาดนั้น ความรู้สึกอกสั่นขวัญหายในตอนที่วิ่งเป็นอาวุธสังหารรุนแรงต่อผู้ชายชัด ๆ"อาหยวน ฉัน...ฉันเตรียมของที่นายต้องการเอาไว้แล้ว!"หลี่ชิวจวี๋วิ่งมาตรงหน้าจางหยวน และหายใจอย่างรุนแรง หน้าอกขยับขึ้นลงจนทำให้พวกผู้ชายตาค้าง"ขอบคุณครับ พี่สะใภ้ชิวจวี๋!" จางหยวนยิ้มบางแล้วรับกระเป๋าผ้าที่อยู่ในมือของเธอมาหลี่ชิวจวี๋ก็สังเกตเห็นว่าผู้ชายจำนวนมากจ้องมองเธออยู่ จึงรีบหลับไปที่ด้านหลังของจางหยวน และยืนอยู่ด้วยกันกับหวังฮุ่ยเมื่อเห็นภาพนี้ พวกผู้ชายเหล่านี้ก็ใช้สายตาอิจฉามองไปทางจางหยวนคนในหมู่บ้านต่างรู้ว่า หลี่ชิวจวี๋กับจางหยวนสนิทสนมกันยิ่งกว่านั้นครอบครัวของจางหยวนก็เป็นเพื่อนบ้านกับหลี่ชิวจวี๋!เมื่อคิดว่าจางหยวนได้เห็นหลี่ชิวจวี๋ที่มีเสน่ห์ยั่วยวนแบบนี้ในทุกวัน พวกผู้ชายกลุ่มนี้ก็อดอิจฉาจางหยวนไม่ได้เรื่องดี ๆ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 320
ช่วงเวลาต่อมาของเหลวถูกเทเข้าไปเพียงแค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้น น้ำผึ้งสองขวดที่อยู่ด้านซ้ายก็เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัดเดิมทีน้ำผึ้งสีแดงส้ม กลับเปลี่ยนไปเป็นสีฟ้า!เมื่อเห็นภาพนี้ ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างตกตะลึงน้ำผึ้งเปลี่ยนสีได้เมื่อไหร่?แต่จากนั้นทุกคนก็สังเกตเห็นว่า น้ำผึ้งปลอมสองขวดที่ทางด้านขวามือ ไม่ได้เปลี่ยนสีอวี๋คุนเห็นภาพนี้ ไม่รู้ว่านึกอะไรขึ้นมา สีหน้าก็เปลี่ยนไปบึ้งตึงทันทีจางหยวนกลับอธิบายขึ้นมาช้า ๆ: "น้ำผึ้งบ้านที่ตาเฟิงผลิตออกมาทำไมถึงอร่อย? อันที่จริงสาเหตุที่สำคัญคือ เขาที่อยู่หลังหมู่บ้านของเรามีดอกไม้ป่าเยอะมาก"ถึงแม้น้ำผึ้งบ้านของตาเฟิงจะมีน้ำหวานดอกกุ้ยฮวาเป็นหลัก เพราะว่าบริเวณใกล้ๆ มีต้นกุ้ยฮวาอยู่เยอะมาก แต่มีผึ้งจำนวนมากที่ไปเก็บน้ำหวานของดอกไม้ป่า!""บังเอิญว่า น้ำหวานของดอกไม้ป่าหนึ่งในนั้นพิเศษมาก ๆ เพียงแค่ใช้น้ำส้มสายชูกับผงด่างผสมกันตามอันตราส่วน และใส่เข้าไปในน้ำหวาน น้ำผึ้งก็จะเปลี่ยนไปเป็นสีฟ้า!"ได้ฟังถึงตรงนี้ จางหยวนอมยิ้มมองอวี๋คุน"อวี๋คุน นายพูดอยู่ตลอดเวลาว่า น้ำผึ้งปลอมที่ฉันขายใช้น้ำผึ้งบ้านผสมกับน้ำ ! แต่น้ำผึ้งปล
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 321
ด้วยเหตุนี้ บทสนทนาของจางหยวนกับอวี๋คุนเมื่อครู่นี้และยังมีเรื่องที่อวี๋คุนติดสินบนจางหยวน ถูกเจ้าหน้าที่กระทรวงอุตสาหกรรมที่อยู่อีกฝ่ายของโทรศัพท์มือถือได้ยินแล้ว!ในตอนนี้ อวี๋คุนสิ้นหวังถึงที่สุดจู่ ๆ เขาก็อยากจะตบหน้าตัวเองอย่างมากตอนนั้นทำไมเขาถึงเลือกเฟิงเฮ่อเพื่อนร่วมทีมโง่ ๆ แบบนี้กันนะ!ถ้ารู้แต่แรกว่าเป็นแบบนี้ ตอนนั้นเขาก็เตะเฟิงเฮ่อให้กระเด็นออกไปเหมือนกับหมาถึงจะถูกน่าเสียดาย บนโลกนี้ไม่มียาแก้อาการเสียใจภายหลังเรื่องราวในภายหลังก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับจางหยวนแล้วอวี๋คุนอออกไปจากหมู่บ้านเซี่ยวานด้วยความโศกเศร้า เฟิงเฮ่อก็ไม่รู้ว่าหนีไปที่ไหนแล้วพวกชาวบ้านพากันชื่นชมความฉลาดปราดเปรื่องของจางหยวน มีบางคนซื้อน้ำผึ้งบ้านสองขวดนั้นเอาไว้รอให้ทุกคนแยกย้ายกลับไป สองสามีภรรยาก็มองจางหยวนแล้วหัวเราะออกมา"อาหยวน ลูกมีความสามารถจริง ๆ! ถ้าไม่ใช่เพราะลูก แม่ไม่รู้จริง ๆ ว่าควรจะทำอย่างไร!" หวังฮุ่ยยิ้มพูดจางต้าซานก็พยักหน้า จากนั้นก็ถามจางหยวนด้วยความสงสัย"อาหยวน ลูกรู้ได้อย่างไรว่าน้ำส้มสายชูกับผงด่าง ทำให้น้ำผึ้งเปลี่ยนสีได้?"ได้ยินแบบนี้จางหยวนก็ยิ้มออกมา
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 322
"ได้! งั้นพรุ่งนี้ผมไปในเมืองเป็นเพื่อนพี่!" จางหยวนพูดเสียงเข้มในตอนที่พูดคำนี้ เขามองรูปร่างที่มีเสน่ห์สวยงามของหลี่ชิวจวี๋ และกลืนน้ำลายอย่างอดไม่ได้ครั้งที่แล้วหลี่ชิวจวี๋ยั่วยวนจางหยวน เหตุผลที่จางหยวนสามารถรักษาเจตนาเดิมเอาไว้ได้ในช่วงเวลาสำคัญแล้วจากไป นั่นก็เพราะหลี่ชิวจวี๋ยังไม่ได้หย่าร้างแต่ตอนนี้ หลี่ชิวจวี๋ใกล้จะหย่าร้างแล้วรอให้เธอหย่าร้าง ถึงเวลาทั้งสองคนก็จะ...เห็นได้ชัดว่าตอนนี้จางหยวนไม่ใช่คนเดียวที่คิดเรื่องพวกนี้หลี่ชิวจวี๋ก็มองดูจางหยวนด้วยใบหน้าอิ่มเอิบ ดวงตาของเธอสวยหยาดเยิ้มจนเหมือนกับจะมีน้ำไหลออกมา"อาหยวน งั้น...พรุ่งนี้นายจะต้องพาฉันไปในเมืองนะ!" หลี่ชิวจวี๋พูดเสียงออดอ้อนจางหยวนกลืนน้ำลาย: "แน่นอน! แน่นอน!"รอให้ทั้งสองคนกลับถึงบ้าน จางหยวนก็รีบเทน้ำชามใหญ่ให้กับตัวเอง แล้วดื่มเข้าไปจนหมด นี่ถึงได้ข่มไฟที่อยู่ในใจลงไปไม่พูดไม่ได้ว่า หลี่ชิวจวี๋เป็นสาวที่แต่งงานแล้วที่มีน้ำมีนวลอย่างมาก!อีกทั้งเธอก็รู้ว่าควรจะเย้าแหย่ผู้ชายอย่างไร!เมื่อครู่ตอนที่ใกล้ถึงหน้าบ้าน หลี่ชิวจวี๋แสร้งทำเป็นผู้เชือกรองเท้า แต่ความจริงกลับตั้งใจเผยร่องหร้าอกให้จา
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 323
ชายคนนี้ชื่อหยางซิน เป็นลูกเขยของเหล่าเจิ้งโถวอดีตผู้ใหญ่บ้าน!พูดให้ถูกต้อง หยางซินเป็นลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านของเหล่าเจิ้งโถว!เหล่าเจิ้งโถวมีลูกสาวเพียงคนเดียว ชื่อเจิ้งชิวเยว่ อายุเยอะกว่าจางหยวนสองปี เป็นฝ่ายบัญชีของในหมู่บ้านเจิ้งชิวเยว่หน้าตาสวยงาม บุคคลิกเฉพาะตัวก็สุภาพและสงบเสงี่ยม แถมยังจบการศึกษามัธยมปลายพูดตามคุณสมบัติของเธอ หาแฟนได้ไม่ยากเลย หนุ่มที่ตามจีบเธอต่อคิวเป็นแถวน่าเสียดายที่ เหล่าเจิ้งโถวรับเพียงแค่ลูกเขยที่แต่งเข้าที่ชนบท ความคิดของบรรพบุรุษสำคัญมากถ้าหากใครเป็นลูกเขยที่แต่งเข้า แบบนั้นจะทำให้บรรพบุรุษแปดรุ่นอับอายขายหน้าตอนนั้นที่จางต้าซานยอมรับการดูตัวของจางหยวนกับสวีเจียวเจียว ก็เป็นเพราะสวีฉางชุนเพียงแค่ต้องการหลานชายไปสืบต่อสกุลถ้าหากสวีฉางชุนกล้าพูดว่าให้จางหยวนไปเป็นลูกเขยแต่งเข้าของครอบครัวเขาเกรงว่าสองสามีภรรยาจะต้องไล่สวีฉางชุนออกไปตั้งนานแล้วเพียงแต่หยางซินกลับไม่ใส่ใจที่จะเป็นลูกเขยแต่งเข้า เขาเดินทางมาที่หมู่บ้านเซี่ยวาน เพื่อเป็นลูกเขยแต่งเข้าของเหล่าเจิ้งโถวและเหตุผลที่เหล่าเจิ้งโถวเลือกหยางซินก็เป็นเพราะหยางซินรูปร่างสูงหน้า
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 324
จางหยวนเลิกคิ้ว: "พี่หยาง ผมไม่เข้าใจว่าความหมาของพี่!""หึหึ! ภรรยาของฉันเป็นฝ่ายบัญชีอยู่ในคณะกรรมการหมู่บ้าน เรื่องนี้นายรู้ใช่ไหม? เธอสามารถมองเห็นเอกสารลับที่คนในหมู่บ้านหลายคนมองไม่เห็น!" หยางซินพูดด้วยความลำพองใจจางหยวนมองดูเขา: "นี่เกี่ยวข้องอะไรกับผมด้วย? หรือว่า...พี่สะใภ้เห็นเอกสารลับที่เกี่ยวข้องกับผมเหรอ?"ได้ยินคำพูดของจางหยวน หยางซินตบหน้าขาทันที"ถึงว่าอาหยวนสามารถหาเงินได้เยอะ! เพียงแค่หัวสมองแบบนี้ คนทั่วไปก็เทียบนายไม่ได้แล้ว!" เขาพูดอย่างตื่นเต้น"ถูกต้อง! เป็นอย่างที่นายว่า! ภรรยาของฉันเห็นเอกสารที่เกี่ยวข้องกับนาย พูดให้ถูกต้องก็คือ เอกสารที่เกี่ยวกับสุสานบรรพบุรุษของครอบครัวนาย!"จางหยวนรูม่านตาหดตัว: "เอกสารที่เกี่ยวข้องกับสุสานบรรพบุรุษของผม? เนื้อหาในเอกสารคืออะไร?"เมื่อได้ยินแบบนี้หยางซินยิ้มแต่ไม่พูดอะไร เพียงแค่ทำท่าถูมือให้จางหยวนสัญลักษณ์มือแบบนี้เป็นท่าทางการขอเงินจางหยวนเข้าใจได้ในทันทีในที่สุดเขาก็รู้แล้วว่าทำไมจู่ ๆ หยางซินถึงมาหาเขา ที่แท้เพราะอยากจะขายข่าวนี่เอง!แต่เรื่องเกี่ยวกับสุนสานบรรพบุรุษ จางหยวนจะต้องซื้อข่าวนี้เอาไว้จริง ๆ
บทล่าสุด
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 422
เพราะเป็นฟาร์มเลี้ยงไก่มูลค่าหลายแสน มากกว่าทรัพย์สินทั้งหมดของจางหยวนตอนนี้เสียอีก! คิดไปคิดมา จางหยวนก็ยิ่งรู้สึกสับสน สุดท้ายเขาตัดสินใจที่จะไม่คิดอะไรมากแล้วเพราะอย่างไรเสียเขาได้บอกไปกับฉู่เสวี่ยเยี่ยนแล้วว่าขอเวลาคิดสองวัน ก็ใช้เวลาคิดสองวันแล้วค่อยว่ากันทว่าตอนนี้จางหยวนมีเรื่องสำคัญอีกอย่างหนึ่งที่ต้องทำ นั่นก็คือการไปซื้อลูกไก่! เดิมทีจางหยวนตั้งใจว่า ตอนเช้าจะไปช่วยจ้าวเจียซินรักษาเป็ดที่ฟาร์มเลี้ยงเป็ด แล้วตอนบ่ายจะไปซื้อลูกไก่เนื้อที่บ้านของหยวนเต๋อหวัง อารองของหยวนเสวี่ยไก่ฟีนิกซ์ได้ผลตอบรับดีมาก ถึงเวลาที่จะเลี้ยงไก่ฟีนิกซ์รุ่นใหม่เพิ่มแล้วแต่เนื่องจากเมาตั้งแต่เที่ยง เขาจึงกลับบ้านในช่วงบ่าย แล้วเตรียมที่จะไปซื้อลูกไก่ที่บ้านของหยวนเต๋อหวังอีกครั้งในวันพรุ่งนี้แต่บางครั้งแผนการก็มักจะไม่เป็นไปตามที่คิดไว้ วันรุ่งขึ้น ตอนที่ฟ้ายังมืดครึ้ม ฝนก็ตกหนัก จะไปซื้อลูกไก่ในเมืองด้วยการสวมเสื้อกันฝนแบบนี้ จางหยวนทำไม่ได้ รถสามล้อไฟฟ้าของเขาเป็นแบบเปิดโล่ง ไม่มีหลังคาบังฝน จึงกันฝนไม่ได้ เมื่อมองไปที่เกาเสี่ยวอวี๋ นักข่าวสาวที่กำลังรายงานพยากรณ์อากาศทางโทรทัศน์
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 421
"ฮัลโหล เสี่ยวอวี้? ผมนัดเรียบร้อยแล้ว สำหรับคืนพรุ่งนี้ เธอยืนยันแล้วใช่หรือไม่?” ตู้เหิงเซิงงถามคนในสาย “สบายใจได้ประธานตู้ ประเดี๋ยวฉันจะไปลางานกับหัวหน้าสถานี แล้วคุณว่าคืนพรุ่งนี้ฉันควรใส่ชุดสไตล์ไหนดี?” เกาเสี่ยวอวี้ยิ้มเสียงออดอ้อน ตู้เหิงเซิงงพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูบ้ากาม “แน่นอนว่าต้องเป็นชุดที่คุณใส่เวลาเป็นพิธีกรรายการ! เชื่อฉันสิ ชุดนั้นจะทำให้ผู้ชายเกิดความอยากจะพิชิตใจคุณอย่างแน่นอน! อยากจะฉีกชุดของคุณทิ้งให้หมดในทันทีเลย......” “บ้าน่ะ ประธานตู้พูดตรงเหลือเกิน! งั้นตกลงตามนี้แล้วกัน คืนพรุ่งนี้เจอกัน!” เกาเสี่ยวอวี้พูดจบแล้วก็วางสายทันที ตู้เหิงเซิงยังรู้สึกไม่สะใจเท่าไหร่ “จางหยวนเอ๋ยจางหยวน โชคดีเสียจริงๆ! คืนพรุ่งนี้ต้องโดนจิ้กจอกสาวดูดเอาพลังงานหมดเป็นแน่!” ตอนนี้จางหยวนยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย มื้ออาหารที่ตู้เหิงเซิงงชวนเขาไปกินนั้น แทบจะเรียกได้ว่าเป็นการ “เลี้ยงต้อนรับ” ที่เต็มไปด้วยอันตราย! และอาจจะพลาดท่าเสียตัวได้ง่ายๆ! แต่แม้รู้ว่าเป็นกับดัก จางหยวนก็ยังไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องนั้นเพราะเขามีเรื่องสำคัญที่ต้องทำรออยู่!เพิ่งวางสายจากตู้เหิงเซิงไปไม่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 420
หากเขาไม่มีความสามารถอะไรเลยเหมือนจินฟานที่สนใจแต่ประชาสัมพันธ์ยาสุดพิเศษ เช่นนั้น แม้จ้าวลี่ซานจะแนะนำเขาให้เพื่อนร่วมอาชีพมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์! หลังจากได้ยินเช่นนั้น จางหยวนพยักหน้าอย่างแรง “อาจ้าว ผมเข้าใจความหมายของคุณแล้ว! ขอบคุณที่ช่วยแนะนำคนรู้จักให้ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน!" ขณะพูดประโยคนี้ จางหยวนรู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้าง งานหลักของเขาควรเป็นแพทย์แผนจีนชัดๆ แต่ทำไมตอนนี้ถึงโด่งดังเพราะเป็นสัตวแพทย์ไปได้? หรือว่า......ต่อไปทุกคนจะคิดว่าเขาเป็นสัตวแพทย์ชื่อดัง ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นแพทย์แผนจีน?พอคิดว่าอนาคตข้างหน้าเวลาเดินไปบนถนน เจอใครก็ทักมายและเรียกเขาว่าหมอจางอย่างสนิทสนม จางหยวนก็อดขนลุกไม่ได้ ทว่าตามคำกล่าวที่ว่าของผู้ใหญ่ให้ก็ต้องรับ ความหวังดีของจ้าวลี่ซาน จางหยวนก็ย่อมปฏิเสธไม่ได้เมื่อจางหยวนกลับไปที่ฟาร์มเลี้ยงผึ้ง ปัญหาอีกอย่างก็ตามมา! ตู้เหิงเซิงโทรมา “รบกวน” อีกครั้ง! พอเห็นเบอร์โทรศัพท์ของเขา จางหยวนแทบอยากโยนโทรศัพท์ทิ้งเมื่อคืนเขาบอกตู้เหิงเซิงชัดเจนแล้วว่า เขาจะไม่ผิดสัญญา ตู้เหิงเซิงคนนี้ทำไมถึงตื้อไม่เลิกเช่นนี้?จางหยวนรับสายทันท
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 419
พ่อลูกตระกูลจ้าวพยายามโน้มน้าวจางหยวนให้รับซองแดง แต่จางหยวนยืนกรานไม่รับสุดท้ายเมื่อไม่มีทางอื่น ทั้งสองจึงต้องยอมแพ้ แต่ไม่นานดวงตาของจ้าวลี่ซานก็เป็นประกาย เขาคิดหาวิธีตอบแทนจางหยวนได้แล้ว! “พี่หยวน ไม่รับซองแดงก็ไม่เป็นไร แต่อาจ้าวขอเชิญเอ็งไปกินข้าว เอ็งต้องห้ามปฏิเสธนะ!” จ้าวลี่ซานพูดพร้อมรอยยิ้ม จางหยวนพยักหน้ายิ้ม “กินข้าวได้อยู่แล้ว ต้องสั่งอาหารเพิ่มสักสองอย่างนะ ผมกินเยอะ! ฮ่าๆ” คำพูดที่ตรงไปตรงมาทำให้คนทั้งสามถึงกับหัวเราะลั่น เมื่อถึงเวลามื้ออาหารกลางวัน จางหยวนก็รู้ว่าทำไมจ้าวลี่ซานถึงเชิญเขาไปกินข้าว ถึงจะบอกว่าเชิญไปกินข้าว แต่เป้าหมายที่แท้จริงของจ้าวลี่ซานคือการแนะนำคนรู้จักให้จางหยวน! เขาเชิญเจ้าของฟาร์มเลี้ยงสัตว์หลายรายในเมืองมาด้วยกัน และแนะนำให้รู้จักกับจางหยวน พร้อมทั้งเล่าเรื่องที่จางหยวนเอาชนะจินฟานเมื่อเช้าให้ฟัง เมื่อเหล่าเจ้าของฟาร์มได้ยินว่าจางหยวนสามารถรักษาสัตว์ป่วยที่แม้แต่ช่างเทคนิคจากโรงงานผลิตยาสัตว์ก็รักษาไม่ได้ พวกเขาจึงรู้สึกอยากรู้จักจางหยวนกันมากขึ้นทันทีที่จางหยวนเข้าใจเจตนาของจ้าวลี่ซาน เขาก็เล่าเรื่องที่เคยรักษาโรคอหิวาต
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 418
ยิ่งสองพ่อลูกตระกูลโจวชมเชยจางหยวนมากใด สีหน้าของจินฟานก็ยิ่งแย่ลงเท่านั้นเป็ดสองตัวที่เดินเล่นอยู่บนพื้น ราวกับฝ่ามือที่ตบหน้าจินฟานอย่างแรงไม่เพียงเสียงดังฟังชัด และยังเจ็บปวดมาก!ยาของจางหยวนรักษาเป็ดให้หายดี ซึ่งพิสูจน์แล้วว่า กาฬโรคเป็ดที่จินฟานพูดถึงก่อนหน้านั้นเป็นเรื่องโกหกหมด!เมื่อจ้าวลี่ซานลุกขึ้นยืน เขามองจินฟานด้วยสายตาที่ไม่พอใจ“ช่างเทคนิคจิน ผมต้องการคำอธิบายจากคุณ! ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าเป็ดของผมเป็นกาฬโรคเป็ด แล้วให้ผมซื้อยาจากต่างประเทศ ตอนนี้เป็นเช่นนี้ คุณจะอธิบายอย่างไร”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เขาก็ยังฝืนยิ้มออกมา“เถ้าแก่จ้าว คนเราย่อมผิดพลาดกันได้ ครั้งนี้ถือว่าผมดูผิดไป!”“จริงหรือ? อย่าคิดว่าคนอื่นโง่กันหมดนะ ช่างเทคนิคจิน ผมว่าต่อไปนี้คุณไม่จำเป็นต้องมาขายยาในเมืองของเราอีกแล้ว! ให้บริษัทของคุณส่งช่างเทคนิคคนอื่นมาแทนเถอะ ผมจะบอกกับคนอื่นๆ ในเมืองด้วย!” จ้าวลี่ซานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหตุผลที่เขาเชื่อฟังจินฟาน เพราะเขามีความเชื่อมั่นในช่างเทคนิคของโรงงานผลิตยาเกินไปแต่จินฟานกลับใช้ความไว้วางใจของเขา พูดจาหลอกลวงจ้าวลี่ซาน จ้าวลี่ซาน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 417
ทันใดนั้น จ้าวลี่ซานรีบวิ่งไปหาเป็ด แล้วนั่งยองตรวจสอบอ้วกของเป็ด ไม่นาน เขาก็เห็นพยาธิเม็ดเลือดสีแดงอยู่ด้านใน พยาธิตัวนั้นยาวประมาณเล็บนิ้วก้อย แต่บางมาก บางราวกับเชือก “นี่......นี่คือพยาธิเม็ดเลือดหรือ? หรือว่าเป็ดในฟาร์มของฉันจะติดโรคพยาธิเม็ดเลือดในเป็ดจริงๆ?” จ้าวลี่ซานพูดด้วยความตกตะลึง ทันทีที่จ้าวลี่ซานพูดจบ จินฟานก็เดินตรงเข้ามา มองจ้าวลี่ซานด้วยสายตาเย้ยหยัน “เถ้าแก่จ้าว คุณเป็นคนมากประสบการณ์ ทำไมถึงโดนหลอกด้วยเล่ห์เหลี่ยมแบบนี้ได้!”จ้าวลี่ซานเงยหน้าขึ้นอย่างประหลาดใจ “เล่ห์เหลี่ยม? เล่ห์เหลี่ยมอะไร?” “คำตอบง่ายมาก! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ถูกเป็ดอาเจียนออกมาจริง! แต่คุณอย่าลืมว่าเมื่อครู่เป็ดดื่มอะไรเข้าไป! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ที่อาจถูกป้อนเข้าไปตอนนั้นก็เป็นได้!” จินฟานพูดด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย เขาไม่เคยเชื่อว่าจางหยวนจะสามารถระบุอาการป่วยของเป็ดได้ ดังนั้นเขาจึงไม่เชื่อในสิ่งที่จางหยวนพูด เมื่อได้ยินเช่นนั้น จ้าวเจียซินก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกับพูดว่า “เมื่อครู่ฉันยังคิดว่าคุณไม่ใช่คนโง่ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันคิดผิด!” จินฟานขมวดคิ้วมองเขา “ค
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 416
จินฟานฮึดฮัดออกมา โดยไม่ได้พูดอะไรต่อแผนการรักษาของเขาก็เป็นแบบนี้แม้ว่าจะมียาสำหรับสัตว์ที่ช่วยเสริมสร้างภูมิคุ้มกันแล้วก็ตาม เป็ดที่รอดชีวิตได้ก็เป็นเพียงเป็ดที่ร่างกายแข็งแรงที่สุดเท่านั้นส่วนพวกเป็ดที่ป่วยหนัก ก็ต้องปล่อยให้รอความตายไปจ้าวลี่ซานคิดครุ่นดูแล้วก็เห็นด้วย จึงให้จ้าวเจียซินไปจับเป็ดป่วยมาแต่จินเฟินกลับอาสาเสียเอง เดินไปที่โรงเลี้ยงเป็ด แล้วจับเป็ดป่วยหนักที่สุดมาสองตัวสิ่งที่จินเฟินอยากเห็นที่สุดก็คือ จางหยวนฆ่าเป็ดทั้งสองตัวตายคาที่เช่นนั้น เขาก็จะใช้โอกาสนี้ให้จ้าวลี่ซานสั่งซื้อยาสำหรับสัตว์เพิ่มอีกสองกล่องได้เมื่อเห็นเป็ดทั้งสองตัวที่ป่วยจนแทบไม่มีแรงดิ้น จ้าวลี่ซานก็ทำหน้าแปลกๆจ้าวเจียซินกลับยิ้มเย้ยหยัน “จับเป็ดป่วยที่ใกล้ตายมาใช่หรือไม่ แต่ไม่เป็นไรหรอก! พี่หยวนจะรักษาเป็ดทั้งสองตัวให้หายได้......ใช่หรือไม่”พูดถึงตรงนี้ จ้าวเจียซินก็รู้ตัวว่าพูดออกไปเช่นนี้อาจไม่เหมาะ จึงรีบหันไปถามความเห็นของจางหยวนจางหยวนพยักหน้ายิ้ม “ไม่เป็นไร ตราบใดที่เป็ดทั้งสองตัวยังไม่ตาย ก็ยังมีความหวังที่จะรักษาให้หายได้!”จากนั้นเขาใช้ช้อนเล็กตักยาจากอ่างลายครามหน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 415
เห็นเช่นนั้น จางหยวนก็ยิ้มออกมา “โปรดรอสักครู่! อาจ้าวและผู้เชี่ยวชาญจินท่านนี้ อย่ารีบร้อนไปเลย การสั่งซื้อก็ไม่ต้องรีบร้อนหรอก! จะลองดูหรือไม่ว่าผมจะรักษาเป็ดพวกนี้อย่างไร?”“หึ! ไม่สนใจ! ผมไม่อยากเสียเวลากับคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว!” จินฟานพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกจางหยวนจ้องมองจินฟาน “อาจ้าวตัดสินใจจะสั่งซื้อยาของคุณแล้ว อย่างไรเสียผู้เชี่ยวชาญจินจะไม่ให้เกียรติแม้แต่น้อยเลยหรือ?” จ้าวเจียซินเข้าใจและพูดต่อ “ใช่! ซื้อยาของคุณ แล้วคุณยังไม่ให้เกียรติขนาดนี้ ประเดี๋ยวผมจะลองติดต่อบริษัทยายี่ห้ออื่นทางออนไลน์ พวกเขาคงจะนำเข้ายาจากต่างประเทศได้เช่นกัน!”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อยหากเป็นอย่างที่จ้าวเจียซินพูดจริงๆ และไปหาบริษัทยายี่ห้ออื่น วันนี้เขาคงจะมาเสียเที่ยว “เอาล่ะ! ถ้าเช่นนั้น ผมจะเห็นแก่หน้าเถ้าแก่จ้าว!” จินฟานพูดด้วยท่าทางใจกว้างจากนั้น ทุกคนก็เดินไปยังอ่างที่จางหยวนเตรียมไว้ เมื่อเห็นยาสมุนไพรในอ่าง และปูนขาวที่โรยอยู่ด้านบน จ้าวลี่ซานอดถามไม่ได้ว่า “พี่หยวน ข้างในนี้คืออะไรหรือ?”จางหยวนตอบด้วยรอยยิ้มว่า “อันนี้คือยาสมุนไพรบดเป็นผง ประกอบด้วยไฉหู เทียนหมา
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 414
แม้ว่าเขาจะพยายามกระซิบเสียงเบา แต่ทั้งจางหยวนและจ้าวเจียซินก็ยังได้ยินสิ่งที่เขาพูดอยู่ดี ทั้งสองสบตากัน แล้วต่างก็เห็นรอยยิ้มในสายตาของกันและกัน ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง ที่แท้จินฟานก็เป็นแค่คนเขลาแต่จ้าวลี่ซานกลับตกใจกับคำพูดของจินฟาน รีบถามเขาเหมือนจะคว้าเอาหญ้าแพรกมาเป็นที่ยึดเหนี่ยว “ผู้เชี่ยวชาญจิน คุณมีวิธีรักษาโรคระบาดในเป็ดได้หรือไม่ หากเป็ดของผมตายหมด ผมคงขาดทุนมากแน่!” เมื่อเห็นว่าหลอกล่อจ้าวลี่ซานได้ จินฟานก็ยิ้มออกมา “จริงๆ แล้ว การรักษาโรคระบาดในเป็ดก็ไม่ยาก! บริษัทของเรานำเข้ายาสำหรับสัตว์ชนิดหนึ่งมาจากต่างประเทศ! สามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดได้มากเลย!” “ถึงแม้ว่าราคาจะค่อนข้างสูง แต่หากเป็ดได้รับยานี้ เชื่อว่าน่าจะมีเป็ดรอดชีวิตจำนวนมาก!” จ้าวลี่ซานรีบถามว่า “แล้วตอนนี้มียาหรือไม่” “ตอนนี้ยังไม่มี! แต่หากคุณจ้าวลี่ซานโอนเงินเข้าบริษัทวันนี้ ผมสามารถให้บริษัทเร่งจัดส่งได้ภายในวันเดียวกัน!” จินฟานพูดพร้อมรอยยิ้ม แผนของเขาเรียบง่ายมากคือต้องการให้จ้าวลี่ซานซื้อยาที่ช่วยเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดชุดนั้น จินฟานไม่ได้โอ้อวด ยานั้นสามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดไ
