บทที่ 315

รถตู้ที่เปิดประตูที่จอดอยู่ข้าง ๆ สามารถมองเห็นน้ำผึ้งที่วางอยู่ตรงนั้นได้ บรรจุภัณฑ์เหมือนกับที่เหล่าเฟิงโถวใช้ก่อนหน้านี้

ตอนนี้เฟิงเฮ่อกำลังเอะอะโวยวายไปทางหวังฮุ่ยด้วยความจองหอง: "เธอดูสิเธอร้องไห้มีประโยชน์อะไร? ลูกชายของเธอจิตใจชั่วร้าย พูดจาหลอกลวงเอาฟาร์มเลี้ยงผึ้งไปจากพ่อของฉัน แถมยังขายน้ำผึ้งปลอมโดยเฉพาะ!"

"นี่เป็นเรื่องจริงทั้งหมด! เธอจะร้องไห้ยังไง ก็ปฏิเสธความรับผิดชอบเรื่องที่ลูกชายของเธอหลอกเอาฟาร์มเลี้ยงผึ้งไป และขายน้ำผึ้งปลอมไม่ได้!"

เฟิงเฮ่อพูดจบ อวี๋คุนที่อยู่ด้านข้างก็พูดด้วยรอยยิ้ม

"คุณน้า ผมรู้ว่าคุณรู้สึกเสียใจอย่างมาก! แต่ว่าลูกชายของคุณขายน้ำผึ้งปลอม นี่เป็นเรื่องจริง!"

"เถ้าแก่เจิ้งท่านนี้ที่อยู่ข้าง ๆ ผม เมื่อครั้งที่แล้วเขาซื้อน้ำผึ้งราคาสองหมื่นห้าพันบาทไปจากฟาร์มเลี้ยงผึ้งของพวกคุณ เมื่อเอากลับไปก็เห็นว่าเป็นของปลอมทั้งหมด!"

"พวกคุณทุกคนมาตัดสินกันหน่อย ของปลอมควรจะคือเงินใช่ไหม?"

พูดถึงตอนสุดท้าย อวี๋คุนหันหน้าไปถามชาวบ้านที่อยู่รอบ ๆ

ถึงแม้อวี๋คุนปากจะพูดว่าน้ำผึ้งที่จางหยวนขายนั้นเป็นของปลอม แต่ทุกคนในหมู่บ้านกลับไม่เชื่อสักเท่าไหร่

ต่างเป็นค