บทที่ 297

ตอนนี้ใจเย็นลงแล้ว จางหยวนถึงได้นึกขึ้นได้ว่า

เงินที่อยู่ในมือของเขายังห่างจากเงินหนึ่งล้านห้าแสนบาทที่สร้างตึก ยังขาดอีกห้าแสนบาทเต็ม ๆ!

แต่เรื่องมาจนถึงตอนนี้แล้ว จางหยวนก็ไม่ได้รู้สึกระวนกระวายอะไร

"ก็แค่ห้าแสนบาทเองไม่ใช่เหรอ? เดี๋ยวค่อยคิดวิธีหาเงินห้าแสนบาทก็ได้แล้วไม่ใช่เหรอ? สร้างตึกเล็ก ๆ อย่างน้อยก็ต้องเป็นเดือน รอให้ต่อไปไก่ฟินิกซ์โตเต็มที่ก็สามารถขายเป็นเงินได้ จากนั้นก็ค่อยขายน้ำผึ้งยาโด๊ปอีกสามสี่ขวดกก็น่าจะพอแล้ว!"

จางหยวนแอบครุ่นคิด

ถ้าหากเป็นคนอื่น เมื่อนึกถึงช่องโหว่ของเงินห้าแสนบาท จะต้องกินไม่ได้นอนไม่หลับ

แต่จางหยวนเป็นใคร?

เขาเป็นถึงผู้สืบทอดของพี่เทพธิดา!

ถ้าหากกินไม่ได้นอนไม่หลับเพราะเงินห้าแสนบาท งั้นก็ทำให้พี่เทพธิดาเสียหน้าไม่ใช่เหรอ?

เมื่อคิดได้ จางหยวนก็ปล่อยวางแล้ว จากนั้นก็เดินสาวเท้าไปที่ฟาร์มเลี้ยงผึ้ง

เขารับเงินของหลิวรั่วหลันแล้ว ก็ต้องเอาน้ำผึ้งไปให้อีกฝ่ายสองขวด!

รอให้จางหยวนมาถึงฟาร์มเลี้ยงผึ้ง หวังฮุ่ยที่กำลังยุ่งอยู่กับการทำความสะอาดมองเห็นเขา ใบหน้าก็เผยรอยยิ้มออกมา

"อาหยวน ทำไมลูกถึงเพิ่งมาล่ะ! ถ้าหากลูกมาเร็วกว่านี้หน่อย ก็จะได้พบก