บทที่ 300

เก่อเหลียงฉายขมวดคิ้วจ้องมองจางหยวน ไม่ว่าจะดูอย่างไรจางหยวนก็เป็นแค่หนุ่มวัยรุ่นธรรมดาคนหนึ่ง

ผู้อาวุโสเฉินทำไมถึงได้สุภาพต่อวัยรุ่นคนหนึ่งขนาดนี้?

หรือว่าเป็นเพราะความสัมพันธ์ระหว่างจางหยวนกับเว่ยเทียนหมิง?

เก่อเหลียงฉายไม่เพียงเป็นรองผู้อำนวยการของโรงพยาบาลในเมือง แถมยังเป็นแฟนคลับของผู้อาวุโสเฉิน

เมื่อเห็นผู้อาวุโสเฉินอยู่ต่อหน้าจางหยวนแล้วสุภาพขนาดนี้ เก่อเหลียงฉายก็รู้สึกไม่พอใจ

จากที่เขาดู บนโลกนี้ไม่มีโลกที่ผู้อาวุโสเฉินรักษาไม่หาย!

แน่นอนว่า...ถ้าหากพบกับผู้ป่วยที่ไม่สามารถรักษาหายได้ ต่อให้ผู้อาวุโสเฉินรักษาอีกฝ่ายไม่หายก็เป็นเรื่องปกติ

ตัวอย่างเช่นก่อนหน้านี้ไม่นานชายคนนั้นที่ตกลงมาจากบนเขาโดยไม่ระวัง ตกลงมาจนกระดูกสันหลังแตกหัก ชีวิตที่เหลือก็ต้องเป็นอัมพาตอยู่บนเตียง

เก่อเหลียงฉายเป็นหมอเจ้าของไข้ของอีกฝ่าย และก็เป็นหมอที่ตัดสิน "ความตาย" ชีวิตที่เหลือของเด็กคนที่ชื่อสวีจ้วงจ้วงคนนั้น

ในตอนนั้น เมื่อได้รับรู้ว่าชีวิตที่เหลืออยู่สวีจ้วงจ้วงทำได้แค่เป็นอัมพาตนอนอยู่บนเตียง แม่ของเขาร้องไห้ฟูมฟายในทันที

สวีเฟิงพ่อของเขากลับคุกเข่าขอร้องอ้อนวอนเก่อเหลียงฉาย ขอร้องเขา