Share
บทที่ 303
Related chapter
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 304
เก่อเหลียงฉายหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาด้วยความหงุดหงิด เขากำลังกลุ้มใจอยู่ อีกฝ่ายกลับกล้าโทรศัพท์มารบกวนเขาถ้าหากไม่มีธุระสำคัญใหญ่โตอะไร กลับไปเขาจะต้องไม่ปล่อยอีกฝ่ายแน่นอน!เก่อเหลียงฉายขมวดคิ้ว และกดรับสายไม่นานนัก ในโทรศัพท์ก็มีเสียงตื่นเต้นของหัวหน้าหวังที่แฝงไปด้วยความประจบสอพลอดังขึ้น"รองผู้อำนวยการเก่อ มีข่าวดีครับ!"“ข่าวดีอะไร?” เก่อเหลียงฉายผ่อนคลายคิ้วเล็กน้อยหัวหน้าหวังพูดด้วยความตื่นเต้น: "รองผู้อำนวยการเก่อ คุณยังจำช่วงก่อนหน้านี้ สวีจ้วงจ้วงผู้ป่วยที่ล้มลงมาจากเขา กระดูกสันหลังแตกหักได้ไหม? ตอนนั้นคุณเป็นหมอเจ้าของไข้ของเขา!""จำได้! ทำไม?" เก่อเหลียงฉายพูดแล้วเหลือบมองผู้อาวุโสเฉินตอนนั้นคนที่รักษาสวีจ้วงจ้วงไม่ได้มีแค่เขาคนเดียว ภายหลังผู้อาวุโสเฉินยังได้เคยลงมือรักษาให้สวีจ้วงจ้วงด้วยแต่น่าเสียดาย แม้แต่ผู้อาวุโสเฉินก็รักษาอาการของสวีจ้วงจ้วงไม่ได้"คือแบบนี้ เมื่อครู่พ่อแม่ของสวีจ้วงจ้วงพาเขามาส่งที่โรงพยาบาลในเมือง บอกว่าอาการของเขาดีขึ้นแล้ว! เมื่อผมตรวจดู ผลลัพธ์เป็นอย่างไรคุณทายดูสิ?" หัวหน้าหวังยังอุบไว้ถ้าเป็นปกติ บางทีเก่อเหลียงฉายอาจจะถามเขาด้วย
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 305
เก่อเหลียงฉายพยักหน้าติดต่อกัน จากนั้นก็พูดกับหัวหน้าหวังที่อยู่ในโทรศัพท์"เสี่ยวหวัง คุณพูดคุยกับผู้ป่วยและญาติผู้ป่วยให้ดี ผมกับผู้อาวุโสเฉินจะไปเดี๋ยวนี้!"พูดจบ เก่อเหลียงฉายก็วางสายไปขณะเดียวกัน นอกห้องผู้ป่วยของโรงพยาบาลในเมือง หัวหน้าหวังเช็ดเหงื่อเย็นตรงหน้าผากเมื่อครู่อันตรายมากจริง ๆ!ก่อนหน้านี้หลังจากที่เขาทำการตรวจสอบสวีจ้วงจ้วง เมื่อได้รับรู้ว่าอาการของอีกฝ่ายดีขึ้นอย่างมหัศจรรย์ตอนนั้นเขาก็เกิดความคิดออกมาว่าอยากจะประจบประแจงเก่อเหลียงฉายเพราะเก่อเหลียงฉายเป็นหมอประจำไข้ของสวีจ้วงจ้วงถ้าหากสวีจ้วงจ้วงฟื้นฟูได้อย่างน่ามหัศจรรย์จริง ๆเช่นนั้น สำหรับเก่อเหลียงฉายแล้ว ผู้ป่วยที่น่ามหัศจรรย์นี้ก็จะกลายเป็นจุดสำคัญที่สุดในอาชีพแพทย์ของเก่อเหลียงฉายอย่าดูว่าเก่อเหลียงฉายเป็นแค่รองผู้อำนวยการ แต่เขากลับเป็นผู้เข้าแข่งขันที่มีกำลังมากที่สุดที่จะเป็นผู้อำนวยการคนต่อไป!ตอนนี้ประจบประแจงเก่อเหลียงฉาย ในอนาคตเก่อเหลียงฉายเป็นผู้อำนวยการ ไม่มีทางลืมเขาอย่างแน่นอน!เพียงแต่คิดว่า ครั้งนี้ประจบประแจงไม่เพียงไม่ได้ผลตามหวัง แต่กลับเกือบจะทำผิดพลาด!ถึงแม้หัวหน้าหวัง
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 306
"หมอจาง คนที่โทรหาคุณ คงไม่ใช่ผู้ป่วยวัยรุ่นคนนั้นที่ผมกับรองผู้อำนวยการเก่อพูดถึงหรอกนะ?" ผู้อาวุโสเฉินพูดด้วยความตกตะลึงจางหยวนยิ้มแล้วพยักหน้า: "ถูกต้อง! ผู้อาวุโสเฉิน เขานั่นแหละ! ชื่อของเขาคือสวีจ้วงจ้วง!"เขาพูดกับน้าหลิวที่อยู่ในสาย: "น้าหลิว ผมกับผู้อาวุโสเฉินและรองผู้อำนวยการเก่ออยู่ด้วยกันพอดี อีกเดี๋ยวพวกเราจะไปหาพวกคุณที่โรงพยาบาลในเมืองด้วยกัน!"จากนั้น จางหยวนก็พูดปลอบน้าหลิวอีกสองสามประโยค แล้ววางสายไปเมื่อเห็นจางหยวนวางสาย เว่ยเทียนหมิงก็ถามจางหยวนด้วยความอยากรู้"น้องชาย เมื่อครู่ผู้ป่วยที่ผู้อาวุโสเฉินพูดถึง รู้จักกับนายเหรอ? หรือว่า นายก็เคยรักษาให้ผู้ป่วยคนนั้น?"เมื่อครู่ผู้อาวุโสเฉินบอกว่า เขาไม่สามารถรักษาสวีจ้วงจ้วงได้ ทำได้เพียงปล่อยให้อีกฝ่ายเป็นอัมพาตติดเตียงแต่ตอนนี้ ทางด้านโรงพยาบาลกลับมีข่าวว่า ขาของสวีจ้วงจ้วงสามารถขยับเขยื้อนได้แล้ว!ไม่แน่ ทุกอย่างนี้อาจจะตัดขาดจากจางหยวนไม่ได้!จางหยวนยิ้มบางแล้วพูดขึ้น: "ถูกทั้งสองอย่างครับ! แม่ของผมกับน้าหลิวเป็นเพื่อนรักกัน และก็เป็นเธอที่ให้ผมไปรักษาสวีจ้วงจ้วง!""พูดอีกอย่างก็คือ น้องชาย นายเป็นคนลงมื
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 307
อีกอย่าง เก่อเหลียงฉายเมื่อครู่พูดแบบนี้จางหยวนไม่เพียงไม่โมโห กลับยังรู้สึกน่าสนุกอีกด้วยเหมือนกับกำลังดูตัวตลกกระโดดโหยงเหยง สนุกมาก ๆ!ไม่นานนัก คนกลุ่มหนึ่งก็มาถึงโรงพยาบาลในเมือง และมายังหน้าห้องพักผู้ป่วยของสวีจ้วงจ้วงหัวหน้าหวังรออยู่ที่หน้าห้องตั้งนานแล้วเมื่อเห็นพวกเก่อเหลียงฉายเดินออกมาจากในลิฟต์ ก็รีบวิ่งเข้าไปต้อนรับ"รองผู้อำนวยการเก่อ ผู้อาวุโสเฉิน!" หัวหน้าหวังทักทายด้วยความประจบประแจงผู้อาวุโสเฉินยิ้มบางและพยักหน้า จากนั้นก็ชี้ไปทางเว่ยเทียนหมิงกับจางหยวนที่อยู่ด้านข้างแล้วพูดขึ้นว่า"ท่านนี้คือประธานเว่ย ท่านนี้หมอจาง!"หัวหน้าหวังรู้สึกใจสั่น ประธานเว่ยก็คือเจ้าพ่อที่อยู่ในโทรศัพท์ก่อนหน้านี้และทำให้เก่อเหลียงฉายตกใจจนไม่กล้าพูดจาน่ะเหรอ?เขารีบพูดด้วยความเคารพ: "สวัสดีครับประธานเว่ย สวัสดีครับหมอจาง!""ไปกันเถอะ! ไปห้องของผู้ป่วย!" เก่อเหลียงฉายพูดเสียงเข้มจากนั้น หัวหน้าหวังก็พาพวกเขาไปยังห้องที่สวีจ้วงจ้วงอยู่ เพิ่งจะผลักประตูออก ก็เห็นน้าหลิวที่เผยสีหน้าประหลาดใจออกมา"อาหยวน นายมาแล้วจริง ๆ ด้วย!" น้าหลิวพูดขึ้นมาก่อนหน้านี้จางหยวนพูดว่า เขาอ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 308
ได้ยินแบบนี้เก่อเหลียงฉายก็หน้าบานเป็นกระด้ง และมีสีหน้าชื่นชมว่าหัวหน้าหลิ่วทำตัวดีแต่เขายังคงอดกลั้นรอยยิ้ม แสร้งทำเป็ฯพูดถ่อมตัว"จะพูดแบบนี้ก็ไม่ได้ ผมก็แค่ยืนอยู่ข้างผู้ที่เก่งกาจมีความสามารถก็เท่านั้นเอง!"ได้ยินคำพูดนี้ ผู้อาวุโสเฉินที่อยู่ข้าง ๆ เกือบจะโมโหจนหนวดกระดกขึ้นมาโรงพยาบาลในเมืองตำแหน่งสูงต่ำทั้งหมด ต่างมีสไตล์แบบนี้กันหมดเหรอ?จางหยวนก็มีสีหน้าแปลกประหลาด ในใจพูดว่าหัวหน้าหวังคนนี้มีความสามารถในการประจบสอพลอ ไม่ด้อยไปกว่าหลี่เหวินเจี้ยนราชาแห่งการประจบพลอของคณะกรรมการหมู่บ้านคนนั้นเลยหลี่เหวินเจี้ยนไม่ยอมปล่อยโอกาสในการประจบใด ๆ ไปเลย ส่วนหัวหน้าหวังกลับพยายามประจบสอพลออย่างเต็มกำลัง!พวกเขาสองคนเทียบกันแล้ว ถือว่าเป็นการประชันกันของจำนวนกับคุณภาพ!เว่ยเทียนหมิงก็ถูกทำให้โมโหจนหัวเราะเคยเจอคนหน้าด้าน แต่เพิ่งเคยเจอคนที่หน้าด้านถึงขนาดนี้เขาก็มองออกแล้วว่า อันที่จริงจางหยวนไม่ได้เห็นเก่อเหลียงฉายอยู่ในสายตาด้วยซ้ำ และเห็นอีกฝ่ายเป็นตัวตลกเพียงแค่นั้นในเมื่อจางหยวนเห็นเก่อเหลียงฉายเป็นตัวตลกที่กระโดดโลดเต้น งั้นเว่ยเทียนหมิงก็ขี้เกียจจะจัดการเก่อเหลียง
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 309
ถึงแม้ว่าเสียงของผู้อาวุโสเฉินจะไม่ได้ดังมาก แต่กลับเหมือนกับค้อนยักษ์ ที่ทุบไปที่หน้าอกของเก่อเหลียงฉายอย่างแรเก่อเหลียงฉายมองไปทางผู้อาวุโสเฉินด้วยความเหลือเชื่อเขาคิดไม่ถึงว่า ไม่เพียงเว่ยเทียนหมิงเย้ยหยันเา แม้แต่ผู้อาวุโสเฉินก็เข้าข้างจางหยวน!หรือว่า ผู้อาวุโสเฉินคิดจะให้จางหยวนได้รับความชอบของผู้ป่วยมหัศจรรย์แบบนี้เพียงคนเดียวงั้นเหรอ?แค่เพียงเพราะจางหยวนสนิทกับเว่ยเทียนหมิง ดังนั้นผู้อาวุโสเฉินถึงได้ปฏิบัติหน้าที่โดยไม่ชอบและให้จางหยวนรับความชอบไป?ผู้อาวุโสเฉิน คุณเปลี่ยนไปแล้ว!ในดวงตาของเก่อเหลียงฉายเต็มไปด้วยความโศกเศร้า: "ผู้อาวุโสเฉิน คุณรู้ได้อย่างไรว่า เป็นไอ้หมอนี่ที่รักษาผู้ป่วยคนหาย? ทำไมเมื่อมาถึงก็ให้เขาแอบอ้างความดีความชอบ?"หัวหน้าหวังที่อยู่ข้าง ๆ ก็มองไปทางผู้อาวุโสเฉินด้วยความความตกใจเขาคิดไม่ถึงว่าผู้อาวุโสเฉินจะพูดแบบนี้หรือว่าเขาเดาผิดไป อันที่จริงผู้อาวุโสเฉินไม่ได้อยากจะมอบความดีให้เก่อเหลียงฉายด้วยซ้ำ แต่คิดจะให้หนุ่มคนที่อายุยี่สิบกว่า ๆ คนนี้เหรอ?ชายหนุ่มคนนี้มีที่มาอย่างไรกัน? คงไม่ได้เป็นลูกหลานในตระกูลของผู้อาวุโสเฉินหรอกนะ?เขาเหลื
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 310
ตอนนั้นเขาคิดว่าอาการของสวีจ้วงจ้วงรักษาไม่หายด้วยซ้ำ ตอนที่เขียนใบสั่งยาจึงไม่ได้จริงจัง เพียงแค่จ่ายยาบำรุงที่ราคาค่อนข้างสูงแต่สวีจ้วงจ้วงที่เป็นวัยรุ่นที่เพิ่งบรรลุนิติภาวะ ไม่จำเป็นต้องใช้ยาบำรุงเหล่านี้ด้วยซ้ำใช้เงินมากมายขนาดนั้นซื้อยาบำรุง เป็นการเสียเงินไปโดยไม่คุ้มค่า!อันที่จริงนี่เป็นความเคยชินในการจ่ายยาของหมอที่โรงพยาบาลในเมือง เพื่อเพิ่มประสิทธิผล จึงแอบแฝงไปด้วยสินค้าเถื่อนแต่ว่าเก่อเหลียงฉายทำได้สกปรกไปหน่อยสวีจ้วงจ้วงถูกกำหนดให้เป็นอัมพาตอยู่บนเตียงตลอดชีวิตแล้วเขายังจะทำแบบนี้อีก มันเกินเหตุไปจริง ๆ!โชคดีที่ผู้อาวุโสเฉินไม่ได้คิดที่จะเปิดโปงเก่อเหลียงฉายเขาถึงขั้นยังมองจางหยวนด้วยรอยยิ้มเจื่อน ๆ ในสายตากลับเผยความหมายออกมาอย่างชัดเจนให้จางหยวนก็ช่วยปิดบังเรื่องที่เก่อเหลียงฉายตั้งใจจ่ายยาบำรุงที่ราคาแพง!จางหยวนพยักหน้าโดยไม่ให้ใครสังเกตเห็นเรื่องเล็กแบบนี้ ไว้หน้าผู้อาวุโสเฉินหน่อยก็ไม่เป็นอะไรถ้าหากพูดออกมาจริง ๆ กลับจะทำให้ทุกคนเสียอารมณ์แต่แบบนี้ก็หมายความว่า จางหยวนก็ต้องปล่อยเก่อเหลียงฉายไปแบบนี้เขาคิดไว้เรียบร้อยแล้ว ว่าควรจะจัดการเก่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 311
"ใบสั่งยานั้นมีประโยชน์ต่อสวีจ้วงจ้วงจริง ๆ ครับ! เพียงแต่ว่า...ยังขาดอะไรบางอย่างไป!" ผู้อาวุโสเฉินพูดตอนนั้นผู้อาวุโสเฉินเห็นใบสั่งยาที่จางหยวนเป็นคนจ่าย ก็นึกถึงสวีจ้วงจ้วงผู้ป่วยในอดีตของเขาได้อย่างรวดเร็วในใจของผู้อาวุโสเฉินรู้ดีว่า ถึงแม้ใบสั่งยาของจางหยวนจะตรงจุดเป็นอย่างมาก แต่ก็ยังไม่สามารถซ่อมแซมเส้นประสาทกระดูกสันหลังที่ได้รับบาดเจ็บของสวีจ้วงจ้วงได้ไม่เช่นนั้น เขาคงนำใบสั่งยาไปหาสวีจ้วงจ้วงตั้งนานแล้วจางหยวนยิ้มและพูดเสริม: "ผู้อาวุโสเฉิน ใบสั่งยานั้นเป็นเพียงแค่ใบสั่งยาตามหลัง ก่อนหน้านั้น ผมใช้วิชายืดอายุเต่าฝังเข็มกระตุ้นให้จ้วงจ้วงแล้ว!"คำว่า "วิชายืดอายุเต่า" ถูกพูดออกมา ผู้อาวุโสเฉินที่เดิมทีจิตใจแน่นิ่ง สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมากทันที จากนั้นมองไปทางจางหยวนด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตกตะลึง"หมอจาง วิชายืดอายุเต่าที่คุณพูดถึง หรือว่าจะเป็นวิชาฝังเข็มซ่อมแซมกระดูกสันหลังในตำนาน?"จางหยวนพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม: "ถูกต้อง!""มิน่าล่ะ! มิน่าคุณถึงสามารถสร้างปาฏิหารย์ขึ้นมาได้! วิชายืดอายุเต่า เดิมทีก็เป็นวิชาฝังเข็มที่สามารถสร้างความปาฏิหารย์ขึ้นมาได้!" ผู้อาวุโสเฉ
Latest chapter
