Share

บทที่ 296

Author: กระดาษรักครึ่งแผ่น
last update Last Updated: 2024-10-29 19:42:56
"ด้านในตกแต่งเสร็จสรรพ ตกแต่งได้ดีกว่าตึกธรรมดา!"

จางหยวนพยักหน้า

เขาเดาได้ตั้งนานแล้ว ตึกของครอบครัวหลินจงเฟยดูมั่งมียิ่งกว่าตึกของครอบครัวคนอื่นอยู่มาก เงินที่ใช้ก็มากกว่าแน่นอน

"งั้นก็ทำตามราคานี้แล้วกัน!" ในดวงตาของจางหยวนมีแสงแวบผ่าน

หวังต้าเหลยก็ยิ่งตกตะลึง

ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าในมือของจางหยวนมีเงินอยู่แค่หนึ่งล้านบาทเท่านั้น

เมื่อคิดว่าจางหยวนเพิ่งซื้อฟาร์มเลี้ยงผึ้งของเหล่าเฟิงโถวมา

ดังนั้นหวังต้าเหลยจึงคิดโอนเอนไปว่า จางหยวนจะเลือกตึกราคาแปดเก้าแสนบาทหรือไม่ก็ราคามาตรฐานหนึ่งล้านบาท

แต่เขาคิดไม่ถึงเลยว่า จางหยวนจะเอ่ยปากออกมาว่าจะสร้างตึกที่ตกแต่งเสร็จสรรพราคาหนึ่งล้านสี่แสนบาท!

นี่จะเทียบเท่ากับหลินจงเฟยเศรษฐีอันดับหนึ่งของหมู่บ้านเหรอ!

"แฮ่มแฮ่ม อาหยวน นายแน่ใจจริง ๆ เหรอว่าจะสร้างตึกราคาหนึ่งล้านสี่แสนบาท? ตึกนี้ราคาไม่น้อยเลยนะ! แพงกว่าตึกธรรมดาเกือบครึ่งหนึ่ง!" หวังต้าเหลยถามใหม่อีกครั้ง

จางหยวนพยักหน้า น้ำเสียงเด็ดขาด: "ใครบอกว่าผมจะสร้างตึกราคาหนึ่งล้านสี่แสนบาท? ผมจะสร้างในราคาหนึ่งล้านห้าแสนบาท! พี่ต้าเหลยพี่สร้างให้ผมตามมาตรฐานราคาหนึ่งล้านห้าแสนบาทก็พอครับ
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

  • แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง   บทที่ 297

    ตอนนี้ใจเย็นลงแล้ว จางหยวนถึงได้นึกขึ้นได้ว่าเงินที่อยู่ในมือของเขายังห่างจากเงินหนึ่งล้านห้าแสนบาทที่สร้างตึก ยังขาดอีกห้าแสนบาทเต็ม ๆ!แต่เรื่องมาจนถึงตอนนี้แล้ว จางหยวนก็ไม่ได้รู้สึกระวนกระวายอะไร"ก็แค่ห้าแสนบาทเองไม่ใช่เหรอ? เดี๋ยวค่อยคิดวิธีหาเงินห้าแสนบาทก็ได้แล้วไม่ใช่เหรอ? สร้างตึกเล็ก ๆ อย่างน้อยก็ต้องเป็นเดือน รอให้ต่อไปไก่ฟินิกซ์โตเต็มที่ก็สามารถขายเป็นเงินได้ จากนั้นก็ค่อยขายน้ำผึ้งยาโด๊ปอีกสามสี่ขวดกก็น่าจะพอแล้ว!"จางหยวนแอบครุ่นคิดถ้าหากเป็นคนอื่น เมื่อนึกถึงช่องโหว่ของเงินห้าแสนบาท จะต้องกินไม่ได้นอนไม่หลับแต่จางหยวนเป็นใคร?เขาเป็นถึงผู้สืบทอดของพี่เทพธิดา!ถ้าหากกินไม่ได้นอนไม่หลับเพราะเงินห้าแสนบาท งั้นก็ทำให้พี่เทพธิดาเสียหน้าไม่ใช่เหรอ?เมื่อคิดได้ จางหยวนก็ปล่อยวางแล้ว จากนั้นก็เดินสาวเท้าไปที่ฟาร์มเลี้ยงผึ้งเขารับเงินของหลิวรั่วหลันแล้ว ก็ต้องเอาน้ำผึ้งไปให้อีกฝ่ายสองขวด!รอให้จางหยวนมาถึงฟาร์มเลี้ยงผึ้ง หวังฮุ่ยที่กำลังยุ่งอยู่กับการทำความสะอาดมองเห็นเขา ใบหน้าก็เผยรอยยิ้มออกมา"อาหยวน ทำไมลูกถึงเพิ่งมาล่ะ! ถ้าหากลูกมาเร็วกว่านี้หน่อย ก็จะได้พบก

  • แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง   บทที่ 298

    แต่ว่าต่อให้เป็นแบบนี้ เมื่อคืนก่อนจางหยวนก็อธิบายกับสองสามีภรรยาจนปากเปียกปากแฉะจนกระทั่งเขาบอกเรื่องที่ตัวเองขายน้ำผึ้งยาโด๊ปจนได้เงินมาให้กับสองสามีภรรยา พวกเขาถึงได้วางใจลงได้น้ำผึ้งยาโด๊ปหนึ่งขวดสามารถขายได้ถึงสองหมื่นห้าพันบาท!ขายให้เขายี่สิบขวด ก็สามารถหาเงินได้ห้าแสนบาทไม่ใช่เหรอ?หลังจากที่สามีภรรยาสูงอายุทราบข่าว พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ลูกของพวกเขามีความสามารถจริงๆ!ออกไปรักษาหมูหนึ่งครั้ง สามารถทำเงินได้หนึ่งแสนบาท ขายน้ำผึ้งยาโด๊ปหนึ่งขวด ก็สามารถทำเงินได้สองหมื่นห้าพันบาท!นี่ถ้าหากนับในหมู่บ้าน ชายหนุ่มคนไหนที่จะเทียบได้?แต่ว่าจางหยวนกำชับกับสองสามีภรรยา ว่าอย่าบอกราคาของน้ำผึ้งยาโด๊ปออกไป ไม่อย่างนั้นจะต้องทำให้คนจำนวนมากอิจฉา!สองวันต่อมา ถึงวันที่จะต้องส่งมอบน้ำผึ้งยาโด๊ป จางหยวนโทรศัพท์ไปหาเว่ยเทียนหมิงแต่ว่าเว่ยเทียนหมิงกลับบอกว่า ตอนเที่ยงอยากจะเชิญจางหยวนไปทานอาหาร และจะแนะนำเพื่อนคนหนึ่งให้จางหยวนรู้จักจางหยวนตกตะลึงเล็กน้อย เว่ยเทียนหมิงจะแนะนำเพื่อนแบบไหนให้เขารู้จัก?คงไม่ใช่ว่า...ก็มีคนรวยบางคนที่เป็นโรคองคชาติเสื่อมหรอกนะ?ไม่นานนัก

  • แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง   บทที่ 299

    จางหยวนยิ้ม: "คุณภาพเหมือนเดิมทุกอย่าง! ผลลัพธ์มีแต่จะดีขึ้น!"ครั้งนี้เขาปรับเปลี่ยนสูตรเล็กน้อย สูตรเก่านั้นมุ่งเน้นไปที่อาการพิเศษของเว่ยเทียนหมิงแต่สูตรยาในตอนนี้ กลับเหมาะสำหรับบุคคลที่องคชาติเสื่อมเนื่องจากไตพร่อง ดังนั้นผลลัพธ์ด้านพลังทางเพศก็ดียิ่งกว่าอยู่แล้วเว่ยเทียนหมิงได้ยินแบบนี้ดวงตาก็เป็นประกาย นี่เป็นคำตอบที่เขาอยากฟังมากที่สุด"ไม่เสียแรงที่เป็นน้องชายของฉัน! ฉันบอกนายให้นะ คนเหล่านี้เดี๋ยวพอดื่มน้ำผึ้งยาโด๊ปของนาย ก็จะต้องแนะนำเพื่อนที่อยู่ข้างกายแน่นอน ถึงเวลาก็จะมีคนจำนวนมากขึ้นไปซื้อน้ำผึ้งยาโด๊ปกับนาย!" เว่ยเทียนหมิงยิ้มพูดจางหยวนพยักหน้า เหตุผลที่เขากล้าสร้างตึกราคาหนึ่งล้านห้าแสนบาท ความมั่นใจก็คือน้ำผึ้งยาโด๊ปสำหรับความมั่นใจอีกอย่างหนึ่ง กลับมาจากไก่ฟินิกซ์ที่เลี้ยงอยู่ในลานหลังบ้านเมื่อคำนวณดูแล้ว อีกประมาณสิบวันไก่ฟินิกซ์ก็น่าจะโตเต็มที่แล้วถึงเวลาหาคนที่รู้จักสินค้า ขายไก่ฟินิกซ์ในราคาที่สูง ก็จะมีเงินก้อนใหญ่มาถึงในมืออีกเมื่อเทียบกับน้ำผึ้งยาโด๊ป จางหยวนกลับมีความหวังกับไก่ฟินิกซ์มากกว่าในเมื่อกลุ่มที่นิยมน้ำผึ้งยาโด๊ปนั้นมีจำกัด อีกทั้ง

  • แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง   บทที่ 300

    เก่อเหลียงฉายขมวดคิ้วจ้องมองจางหยวน ไม่ว่าจะดูอย่างไรจางหยวนก็เป็นแค่หนุ่มวัยรุ่นธรรมดาคนหนึ่งผู้อาวุโสเฉินทำไมถึงได้สุภาพต่อวัยรุ่นคนหนึ่งขนาดนี้?หรือว่าเป็นเพราะความสัมพันธ์ระหว่างจางหยวนกับเว่ยเทียนหมิง?เก่อเหลียงฉายไม่เพียงเป็นรองผู้อำนวยการของโรงพยาบาลในเมือง แถมยังเป็นแฟนคลับของผู้อาวุโสเฉินเมื่อเห็นผู้อาวุโสเฉินอยู่ต่อหน้าจางหยวนแล้วสุภาพขนาดนี้ เก่อเหลียงฉายก็รู้สึกไม่พอใจจากที่เขาดู บนโลกนี้ไม่มีโลกที่ผู้อาวุโสเฉินรักษาไม่หาย!แน่นอนว่า...ถ้าหากพบกับผู้ป่วยที่ไม่สามารถรักษาหายได้ ต่อให้ผู้อาวุโสเฉินรักษาอีกฝ่ายไม่หายก็เป็นเรื่องปกติตัวอย่างเช่นก่อนหน้านี้ไม่นานชายคนนั้นที่ตกลงมาจากบนเขาโดยไม่ระวัง ตกลงมาจนกระดูกสันหลังแตกหัก ชีวิตที่เหลือก็ต้องเป็นอัมพาตอยู่บนเตียงเก่อเหลียงฉายเป็นหมอเจ้าของไข้ของอีกฝ่าย และก็เป็นหมอที่ตัดสิน "ความตาย" ชีวิตที่เหลือของเด็กคนที่ชื่อสวีจ้วงจ้วงคนนั้นในตอนนั้น เมื่อได้รับรู้ว่าชีวิตที่เหลืออยู่สวีจ้วงจ้วงทำได้แค่เป็นอัมพาตนอนอยู่บนเตียง แม่ของเขาร้องไห้ฟูมฟายในทันทีสวีเฟิงพ่อของเขากลับคุกเข่าขอร้องอ้อนวอนเก่อเหลียงฉาย ขอร้องเขา

  • แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง   บทที่ 301

    แต่ว่ายิ่งเป็นแบบนี้ ผู้อาวุโสเฉินก็ยิ่งรู้สึกได้ถึงความลึกลับของอาจารย์ท่านนั้นที่อยู่เบื้องหลังจางหยวนบางทีอีกฝ่ายอาจไม่ใช่ปรมาจารย์การแพทย์แผนจีนระดับประเทศที่ทำงานอยู่ในวงการแพทย์แผนจีนก็ได้ แต่เป็นบุคคลผู้มีฝีมือสูงลึกลับที่มีฝืมือเท่าปรมาจารย์การแพทย์ระดับประเทศ!มีเพียงบุคคลเก่งกาจแบบนี้ ถึงจะสอนจางหยวนเพียงวิชาแพทย์ แต่กลับไม่สอนความรู้ทั่วไปที่เกี่ยวกับวงการแพทย์แผนจีนให้กับจางหยวนในตอนนี้ จางหยวนเข้าใจในภายหลังแล้วพูดขึ้น: "ที่แท้เป็นแพทย์แผนจีนต้องมีใบประกอบอาชีพด้วยเหรอครับ!""หึหึ ใบอนุญาตแพทย์แผนจีนก็แค่นำมาใช้ประเมินค่าแพทย์แผนจีนว่าได้มาตรฐานหรือไม่ จะได้ไม่ให้หมอกำมะลอพวกนั้นทำร้ายคน แต่ว่าหมอจางที่มีวิชาแพทย์มากขนาดนี้ ไม่จำเป็นต้องใช้ใบอนุญาตแพทย์แผนจีนมาประเมินค่าแล้ว" ผู้อาวุโสเฉินพูดด้วยความยิ้มแย้มเก่อเหลียงฉายที่อยู่ด้านข้างได้ยินคำพูดนี้กลับแอบขมวดคิ้วมุมมองของเขากับผู้อาวุโสเฉินแต่กต่างกันในเมื่อเขาเป็นถึงรองผู้อำนวยการของโรงพยาบาลในเมืองแพทย์ในโรงพยาบาลต้องมีใบอนุญาตทางการแพทย์ก่อนจึงจะสามารถเข้าทำงานในโรงพยาบาลในเมือง ใบอนุญาตการแพทย์แผนจีนถือเ

  • แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง   บทที่ 302

    หลังจากจางหยวนลิ้มลองก็พยักหน้าติดต่อกันหลายครั้ง เขาขอถอนการแสดงความคิดเห็นก่อนหน้านี้กลับมา!ถึงแม้เมนูอาหารทั่วไปของฝูหลินเหมินจะสู้ภัตตาคารเทียนเหอไม่ได้แต่เมื่อพูดถึงอาหารทะเล แต่กลับแซงหน้าภัตตาคารเทียนเหอไปได้แต้งหนึ่งจางหยวนครุ่นคิด ต่อให้ห้องครัวของภัตตาคารเทียนเหอใช้วัตถุดิบอาหารทะเลเป็บเดียวกัน ก็ไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันไม่อย่างนั้น เว่ยเทียนหมิงก็ไม่มีทางมาทานอาหารทะเลที่ฝูหลินเหมินโดยเฉพาะหรอกในตอนนี้ จู่ ๆ ผู้อาวุโสเฉินก็ยิ้มและตั้งคำถามต่อจางหยวน"หมอจาง ช่วงนี้ผมมีความสงสัยต่อวิชาแพทย์นิดหน่อย ไม่ทราบว่าคุณช่วยผมอธิบายข้อสงสัยให้ผมหน่อยได้ไหม?"ได้ยินแบบนี้ จางหยวนยังไม่ทันได้ตอบสนองเก่อเหลียงฉายที่อยู่ข้าง ๆ เดิมทีก้มหน้าลงอยู่ จู่ ๆ กลับเงยหน้าขึ้น ในดวงตาเผยความตื่นเต้มออกมาจากที่เขาดู ผู้อาวุโสเฉินอยากจะทดสอบจางหยวนสินะ ดูว่าเขาใช่นักต้มตุ๋นแพทย์แผนจีนที่ทำร้ายคนอื่นหรือไม่!ตอนนี้ที่แพทย์แผนจีนถูกแพทย์แผนตะวันตกแซงหน้าไปอย่างมากขนาดนั้นนอกเหนือจากเป็นเพราะสถาบันที่ได้ผลประโยชน์ผลักดัน หนึ่งในนั้นก็มีความเกี่ยวข้องกับต้มตุ๋นที่แสดงเป็นแพทย์แผนจีน

  • แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง   บทที่ 303

    ผู้อาวุโสเฉินใบหน้ากลับไม่พอใจ เหมือนกับมีความผิดหวังต่อเก่อเหลียงฉาย"ดูท่ารองผู้อำนวยการเก่อน่าจะไม่เคยอ่าน [หนังสือบันถึงถัง] ไม่อย่างนั้นน่าจะรู้ตำนานที่สวี่อิ้นจงรักษาจักรพรรดินีหลิ่ว!" จางหยวนพูดด้วยรอยยิ้มเก่อเหลียงฉายรู้สึกตกตะลึง หรือว่าจางหยวนไม่ได้พูดจาซี้ซั้ว?แต่จางหยวนพูดว่าใช้รูขุมขนดูดซับยาจีนเชียวนะ นี่มันเหมือนกับเป็นเรื่องไร้สาระมากจริง ๆ นะ!ในตอนนี้ผู้อาวุโสเฉินถอนหายใจแล้วพูดว่า:"ในขณะนั้นจักรพรรดินีหลิ่วทรงประชวร แพทย์ชื่อดังก็ไม่สามารถรักษาได้ ชีพจรของนางเริ่มเชื่องช้าและเบาบาง หยินจงจึงกล่าวว่า: ปากไม่สามารถรับเสวยโอสถได้ งั้นก็ใช้ควันยาต้มรมควัน ทำให้ยาซึมเข้าเส้นชีพจร รอบ ๆ เส้นชีพจรนั้น นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม ทำยาต้มหวงฉีฝางเฟิงสิบหม้อ ตั้งไว้ใต้เตียง ไอน้ำเหมือนควัน อีกวันก็จะดีขึ้น""........"ผู้อาวุโสเฉินพูดจบเก่อเหลียงฉายก็ยิ่งรู้สึกกระวนกระวายใจเขายังไม่เคยดูเรื่องพวกนี้จริง ๆ นั่นแหละรอให้ผู้อาวุโสเฉินพูดจบ เขามองดูเก่อเหลียงฉาย"เหลียงฉาย ถึงแม้งานที่โรงพยาบาลในเมืองจะยุ่งมาก แต่ปกตินายก็จะต้องอ่านหนังสือให้มาก ๆ เพื่อจะพัฒนาตัวเอง! ความ

  • แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง   บทที่ 304

    เก่อเหลียงฉายหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาด้วยความหงุดหงิด เขากำลังกลุ้มใจอยู่ อีกฝ่ายกลับกล้าโทรศัพท์มารบกวนเขาถ้าหากไม่มีธุระสำคัญใหญ่โตอะไร กลับไปเขาจะต้องไม่ปล่อยอีกฝ่ายแน่นอน!เก่อเหลียงฉายขมวดคิ้ว และกดรับสายไม่นานนัก ในโทรศัพท์ก็มีเสียงตื่นเต้นของหัวหน้าหวังที่แฝงไปด้วยความประจบสอพลอดังขึ้น"รองผู้อำนวยการเก่อ มีข่าวดีครับ!"“ข่าวดีอะไร?” เก่อเหลียงฉายผ่อนคลายคิ้วเล็กน้อยหัวหน้าหวังพูดด้วยความตื่นเต้น: "รองผู้อำนวยการเก่อ คุณยังจำช่วงก่อนหน้านี้ สวีจ้วงจ้วงผู้ป่วยที่ล้มลงมาจากเขา กระดูกสันหลังแตกหักได้ไหม? ตอนนั้นคุณเป็นหมอเจ้าของไข้ของเขา!""จำได้! ทำไม?" เก่อเหลียงฉายพูดแล้วเหลือบมองผู้อาวุโสเฉินตอนนั้นคนที่รักษาสวีจ้วงจ้วงไม่ได้มีแค่เขาคนเดียว ภายหลังผู้อาวุโสเฉินยังได้เคยลงมือรักษาให้สวีจ้วงจ้วงด้วยแต่น่าเสียดาย แม้แต่ผู้อาวุโสเฉินก็รักษาอาการของสวีจ้วงจ้วงไม่ได้"คือแบบนี้ เมื่อครู่พ่อแม่ของสวีจ้วงจ้วงพาเขามาส่งที่โรงพยาบาลในเมือง บอกว่าอาการของเขาดีขึ้นแล้ว! เมื่อผมตรวจดู ผลลัพธ์เป็นอย่างไรคุณทายดูสิ?" หัวหน้าหวังยังอุบไว้ถ้าเป็นปกติ บางทีเก่อเหลียงฉายอาจจะถามเขาด้วย

Latest chapter

  • แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง   บทที่ 422

    เพราะเป็นฟาร์มเลี้ยงไก่มูลค่าหลายแสน มากกว่าทรัพย์สินทั้งหมดของจางหยวนตอนนี้เสียอีก! คิดไปคิดมา จางหยวนก็ยิ่งรู้สึกสับสน สุดท้ายเขาตัดสินใจที่จะไม่คิดอะไรมากแล้วเพราะอย่างไรเสียเขาได้บอกไปกับฉู่เสวี่ยเยี่ยนแล้วว่าขอเวลาคิดสองวัน ก็ใช้เวลาคิดสองวันแล้วค่อยว่ากันทว่าตอนนี้จางหยวนมีเรื่องสำคัญอีกอย่างหนึ่งที่ต้องทำ นั่นก็คือการไปซื้อลูกไก่! เดิมทีจางหยวนตั้งใจว่า ตอนเช้าจะไปช่วยจ้าวเจียซินรักษาเป็ดที่ฟาร์มเลี้ยงเป็ด แล้วตอนบ่ายจะไปซื้อลูกไก่เนื้อที่บ้านของหยวนเต๋อหวัง อารองของหยวนเสวี่ยไก่ฟีนิกซ์ได้ผลตอบรับดีมาก ถึงเวลาที่จะเลี้ยงไก่ฟีนิกซ์รุ่นใหม่เพิ่มแล้วแต่เนื่องจากเมาตั้งแต่เที่ยง เขาจึงกลับบ้านในช่วงบ่าย แล้วเตรียมที่จะไปซื้อลูกไก่ที่บ้านของหยวนเต๋อหวังอีกครั้งในวันพรุ่งนี้แต่บางครั้งแผนการก็มักจะไม่เป็นไปตามที่คิดไว้ วันรุ่งขึ้น ตอนที่ฟ้ายังมืดครึ้ม ฝนก็ตกหนัก จะไปซื้อลูกไก่ในเมืองด้วยการสวมเสื้อกันฝนแบบนี้ จางหยวนทำไม่ได้ รถสามล้อไฟฟ้าของเขาเป็นแบบเปิดโล่ง ไม่มีหลังคาบังฝน จึงกันฝนไม่ได้ เมื่อมองไปที่เกาเสี่ยวอวี๋ นักข่าวสาวที่กำลังรายงานพยากรณ์อากาศทางโทรทัศน์

  • แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง   บทที่ 421

    "ฮัลโหล เสี่ยวอวี้? ผมนัดเรียบร้อยแล้ว สำหรับคืนพรุ่งนี้ เธอยืนยันแล้วใช่หรือไม่?” ตู้เหิงเซิงงถามคนในสาย “สบายใจได้ประธานตู้ ประเดี๋ยวฉันจะไปลางานกับหัวหน้าสถานี แล้วคุณว่าคืนพรุ่งนี้ฉันควรใส่ชุดสไตล์ไหนดี?” เกาเสี่ยวอวี้ยิ้มเสียงออดอ้อน ตู้เหิงเซิงงพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูบ้ากาม “แน่นอนว่าต้องเป็นชุดที่คุณใส่เวลาเป็นพิธีกรรายการ! เชื่อฉันสิ ชุดนั้นจะทำให้ผู้ชายเกิดความอยากจะพิชิตใจคุณอย่างแน่นอน! อยากจะฉีกชุดของคุณทิ้งให้หมดในทันทีเลย......” “บ้าน่ะ ประธานตู้พูดตรงเหลือเกิน! งั้นตกลงตามนี้แล้วกัน คืนพรุ่งนี้เจอกัน!” เกาเสี่ยวอวี้พูดจบแล้วก็วางสายทันที ตู้เหิงเซิงยังรู้สึกไม่สะใจเท่าไหร่ “จางหยวนเอ๋ยจางหยวน โชคดีเสียจริงๆ! คืนพรุ่งนี้ต้องโดนจิ้กจอกสาวดูดเอาพลังงานหมดเป็นแน่!” ตอนนี้จางหยวนยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย มื้ออาหารที่ตู้เหิงเซิงงชวนเขาไปกินนั้น แทบจะเรียกได้ว่าเป็นการ “เลี้ยงต้อนรับ” ที่เต็มไปด้วยอันตราย! และอาจจะพลาดท่าเสียตัวได้ง่ายๆ! แต่แม้รู้ว่าเป็นกับดัก จางหยวนก็ยังไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องนั้นเพราะเขามีเรื่องสำคัญที่ต้องทำรออยู่!เพิ่งวางสายจากตู้เหิงเซิงไปไม่

  • แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง   บทที่ 420

    หากเขาไม่มีความสามารถอะไรเลยเหมือนจินฟานที่สนใจแต่ประชาสัมพันธ์ยาสุดพิเศษ เช่นนั้น แม้จ้าวลี่ซานจะแนะนำเขาให้เพื่อนร่วมอาชีพมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์! หลังจากได้ยินเช่นนั้น จางหยวนพยักหน้าอย่างแรง “อาจ้าว ผมเข้าใจความหมายของคุณแล้ว! ขอบคุณที่ช่วยแนะนำคนรู้จักให้ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน!" ขณะพูดประโยคนี้ จางหยวนรู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้าง งานหลักของเขาควรเป็นแพทย์แผนจีนชัดๆ แต่ทำไมตอนนี้ถึงโด่งดังเพราะเป็นสัตวแพทย์ไปได้? หรือว่า......ต่อไปทุกคนจะคิดว่าเขาเป็นสัตวแพทย์ชื่อดัง ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นแพทย์แผนจีน?พอคิดว่าอนาคตข้างหน้าเวลาเดินไปบนถนน เจอใครก็ทักมายและเรียกเขาว่าหมอจางอย่างสนิทสนม จางหยวนก็อดขนลุกไม่ได้ ทว่าตามคำกล่าวที่ว่าของผู้ใหญ่ให้ก็ต้องรับ ความหวังดีของจ้าวลี่ซาน จางหยวนก็ย่อมปฏิเสธไม่ได้เมื่อจางหยวนกลับไปที่ฟาร์มเลี้ยงผึ้ง ปัญหาอีกอย่างก็ตามมา! ตู้เหิงเซิงโทรมา “รบกวน” อีกครั้ง! พอเห็นเบอร์โทรศัพท์ของเขา จางหยวนแทบอยากโยนโทรศัพท์ทิ้งเมื่อคืนเขาบอกตู้เหิงเซิงชัดเจนแล้วว่า เขาจะไม่ผิดสัญญา ตู้เหิงเซิงคนนี้ทำไมถึงตื้อไม่เลิกเช่นนี้?จางหยวนรับสายทันท

  • แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง   บทที่ 419

    พ่อลูกตระกูลจ้าวพยายามโน้มน้าวจางหยวนให้รับซองแดง แต่จางหยวนยืนกรานไม่รับสุดท้ายเมื่อไม่มีทางอื่น ทั้งสองจึงต้องยอมแพ้ แต่ไม่นานดวงตาของจ้าวลี่ซานก็เป็นประกาย เขาคิดหาวิธีตอบแทนจางหยวนได้แล้ว! “พี่หยวน ไม่รับซองแดงก็ไม่เป็นไร แต่อาจ้าวขอเชิญเอ็งไปกินข้าว เอ็งต้องห้ามปฏิเสธนะ!” จ้าวลี่ซานพูดพร้อมรอยยิ้ม จางหยวนพยักหน้ายิ้ม “กินข้าวได้อยู่แล้ว ต้องสั่งอาหารเพิ่มสักสองอย่างนะ ผมกินเยอะ! ฮ่าๆ” คำพูดที่ตรงไปตรงมาทำให้คนทั้งสามถึงกับหัวเราะลั่น เมื่อถึงเวลามื้ออาหารกลางวัน จางหยวนก็รู้ว่าทำไมจ้าวลี่ซานถึงเชิญเขาไปกินข้าว ถึงจะบอกว่าเชิญไปกินข้าว แต่เป้าหมายที่แท้จริงของจ้าวลี่ซานคือการแนะนำคนรู้จักให้จางหยวน! เขาเชิญเจ้าของฟาร์มเลี้ยงสัตว์หลายรายในเมืองมาด้วยกัน และแนะนำให้รู้จักกับจางหยวน พร้อมทั้งเล่าเรื่องที่จางหยวนเอาชนะจินฟานเมื่อเช้าให้ฟัง เมื่อเหล่าเจ้าของฟาร์มได้ยินว่าจางหยวนสามารถรักษาสัตว์ป่วยที่แม้แต่ช่างเทคนิคจากโรงงานผลิตยาสัตว์ก็รักษาไม่ได้ พวกเขาจึงรู้สึกอยากรู้จักจางหยวนกันมากขึ้นทันทีที่จางหยวนเข้าใจเจตนาของจ้าวลี่ซาน เขาก็เล่าเรื่องที่เคยรักษาโรคอหิวาต

  • แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง   บทที่ 418

    ยิ่งสองพ่อลูกตระกูลโจวชมเชยจางหยวนมากใด สีหน้าของจินฟานก็ยิ่งแย่ลงเท่านั้นเป็ดสองตัวที่เดินเล่นอยู่บนพื้น ราวกับฝ่ามือที่ตบหน้าจินฟานอย่างแรงไม่เพียงเสียงดังฟังชัด และยังเจ็บปวดมาก!ยาของจางหยวนรักษาเป็ดให้หายดี ซึ่งพิสูจน์แล้วว่า กาฬโรคเป็ดที่จินฟานพูดถึงก่อนหน้านั้นเป็นเรื่องโกหกหมด!เมื่อจ้าวลี่ซานลุกขึ้นยืน เขามองจินฟานด้วยสายตาที่ไม่พอใจ“ช่างเทคนิคจิน ผมต้องการคำอธิบายจากคุณ! ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าเป็ดของผมเป็นกาฬโรคเป็ด แล้วให้ผมซื้อยาจากต่างประเทศ ตอนนี้เป็นเช่นนี้ คุณจะอธิบายอย่างไร”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เขาก็ยังฝืนยิ้มออกมา“เถ้าแก่จ้าว คนเราย่อมผิดพลาดกันได้ ครั้งนี้ถือว่าผมดูผิดไป!”“จริงหรือ? อย่าคิดว่าคนอื่นโง่กันหมดนะ ช่างเทคนิคจิน ผมว่าต่อไปนี้คุณไม่จำเป็นต้องมาขายยาในเมืองของเราอีกแล้ว! ให้บริษัทของคุณส่งช่างเทคนิคคนอื่นมาแทนเถอะ ผมจะบอกกับคนอื่นๆ ในเมืองด้วย!” จ้าวลี่ซานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหตุผลที่เขาเชื่อฟังจินฟาน เพราะเขามีความเชื่อมั่นในช่างเทคนิคของโรงงานผลิตยาเกินไปแต่จินฟานกลับใช้ความไว้วางใจของเขา พูดจาหลอกลวงจ้าวลี่ซาน จ้าวลี่ซาน

  • แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง   บทที่ 417

    ทันใดนั้น จ้าวลี่ซานรีบวิ่งไปหาเป็ด แล้วนั่งยองตรวจสอบอ้วกของเป็ด ไม่นาน เขาก็เห็นพยาธิเม็ดเลือดสีแดงอยู่ด้านใน พยาธิตัวนั้นยาวประมาณเล็บนิ้วก้อย แต่บางมาก บางราวกับเชือก “นี่......นี่คือพยาธิเม็ดเลือดหรือ? หรือว่าเป็ดในฟาร์มของฉันจะติดโรคพยาธิเม็ดเลือดในเป็ดจริงๆ?” จ้าวลี่ซานพูดด้วยความตกตะลึง ทันทีที่จ้าวลี่ซานพูดจบ จินฟานก็เดินตรงเข้ามา มองจ้าวลี่ซานด้วยสายตาเย้ยหยัน “เถ้าแก่จ้าว คุณเป็นคนมากประสบการณ์ ทำไมถึงโดนหลอกด้วยเล่ห์เหลี่ยมแบบนี้ได้!”จ้าวลี่ซานเงยหน้าขึ้นอย่างประหลาดใจ “เล่ห์เหลี่ยม? เล่ห์เหลี่ยมอะไร?” “คำตอบง่ายมาก! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ถูกเป็ดอาเจียนออกมาจริง! แต่คุณอย่าลืมว่าเมื่อครู่เป็ดดื่มอะไรเข้าไป! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ที่อาจถูกป้อนเข้าไปตอนนั้นก็เป็นได้!” จินฟานพูดด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย เขาไม่เคยเชื่อว่าจางหยวนจะสามารถระบุอาการป่วยของเป็ดได้ ดังนั้นเขาจึงไม่เชื่อในสิ่งที่จางหยวนพูด เมื่อได้ยินเช่นนั้น จ้าวเจียซินก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกับพูดว่า “เมื่อครู่ฉันยังคิดว่าคุณไม่ใช่คนโง่ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันคิดผิด!” จินฟานขมวดคิ้วมองเขา “ค

  • แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง   บทที่ 416

    จินฟานฮึดฮัดออกมา โดยไม่ได้พูดอะไรต่อแผนการรักษาของเขาก็เป็นแบบนี้แม้ว่าจะมียาสำหรับสัตว์ที่ช่วยเสริมสร้างภูมิคุ้มกันแล้วก็ตาม เป็ดที่รอดชีวิตได้ก็เป็นเพียงเป็ดที่ร่างกายแข็งแรงที่สุดเท่านั้นส่วนพวกเป็ดที่ป่วยหนัก ก็ต้องปล่อยให้รอความตายไปจ้าวลี่ซานคิดครุ่นดูแล้วก็เห็นด้วย จึงให้จ้าวเจียซินไปจับเป็ดป่วยมาแต่จินเฟินกลับอาสาเสียเอง เดินไปที่โรงเลี้ยงเป็ด แล้วจับเป็ดป่วยหนักที่สุดมาสองตัวสิ่งที่จินเฟินอยากเห็นที่สุดก็คือ จางหยวนฆ่าเป็ดทั้งสองตัวตายคาที่เช่นนั้น เขาก็จะใช้โอกาสนี้ให้จ้าวลี่ซานสั่งซื้อยาสำหรับสัตว์เพิ่มอีกสองกล่องได้เมื่อเห็นเป็ดทั้งสองตัวที่ป่วยจนแทบไม่มีแรงดิ้น จ้าวลี่ซานก็ทำหน้าแปลกๆจ้าวเจียซินกลับยิ้มเย้ยหยัน “จับเป็ดป่วยที่ใกล้ตายมาใช่หรือไม่ แต่ไม่เป็นไรหรอก! พี่หยวนจะรักษาเป็ดทั้งสองตัวให้หายได้......ใช่หรือไม่”พูดถึงตรงนี้ จ้าวเจียซินก็รู้ตัวว่าพูดออกไปเช่นนี้อาจไม่เหมาะ จึงรีบหันไปถามความเห็นของจางหยวนจางหยวนพยักหน้ายิ้ม “ไม่เป็นไร ตราบใดที่เป็ดทั้งสองตัวยังไม่ตาย ก็ยังมีความหวังที่จะรักษาให้หายได้!”จากนั้นเขาใช้ช้อนเล็กตักยาจากอ่างลายครามหน

  • แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง   บทที่ 415

    เห็นเช่นนั้น จางหยวนก็ยิ้มออกมา “โปรดรอสักครู่! อาจ้าวและผู้เชี่ยวชาญจินท่านนี้ อย่ารีบร้อนไปเลย การสั่งซื้อก็ไม่ต้องรีบร้อนหรอก! จะลองดูหรือไม่ว่าผมจะรักษาเป็ดพวกนี้อย่างไร?”“หึ! ไม่สนใจ! ผมไม่อยากเสียเวลากับคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว!” จินฟานพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกจางหยวนจ้องมองจินฟาน “อาจ้าวตัดสินใจจะสั่งซื้อยาของคุณแล้ว อย่างไรเสียผู้เชี่ยวชาญจินจะไม่ให้เกียรติแม้แต่น้อยเลยหรือ?” จ้าวเจียซินเข้าใจและพูดต่อ “ใช่! ซื้อยาของคุณ แล้วคุณยังไม่ให้เกียรติขนาดนี้ ประเดี๋ยวผมจะลองติดต่อบริษัทยายี่ห้ออื่นทางออนไลน์ พวกเขาคงจะนำเข้ายาจากต่างประเทศได้เช่นกัน!”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อยหากเป็นอย่างที่จ้าวเจียซินพูดจริงๆ และไปหาบริษัทยายี่ห้ออื่น วันนี้เขาคงจะมาเสียเที่ยว “เอาล่ะ! ถ้าเช่นนั้น ผมจะเห็นแก่หน้าเถ้าแก่จ้าว!” จินฟานพูดด้วยท่าทางใจกว้างจากนั้น ทุกคนก็เดินไปยังอ่างที่จางหยวนเตรียมไว้ เมื่อเห็นยาสมุนไพรในอ่าง และปูนขาวที่โรยอยู่ด้านบน จ้าวลี่ซานอดถามไม่ได้ว่า “พี่หยวน ข้างในนี้คืออะไรหรือ?”จางหยวนตอบด้วยรอยยิ้มว่า “อันนี้คือยาสมุนไพรบดเป็นผง ประกอบด้วยไฉหู เทียนหมา

  • แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง   บทที่ 414

    แม้ว่าเขาจะพยายามกระซิบเสียงเบา แต่ทั้งจางหยวนและจ้าวเจียซินก็ยังได้ยินสิ่งที่เขาพูดอยู่ดี ทั้งสองสบตากัน แล้วต่างก็เห็นรอยยิ้มในสายตาของกันและกัน ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง ที่แท้จินฟานก็เป็นแค่คนเขลาแต่จ้าวลี่ซานกลับตกใจกับคำพูดของจินฟาน รีบถามเขาเหมือนจะคว้าเอาหญ้าแพรกมาเป็นที่ยึดเหนี่ยว “ผู้เชี่ยวชาญจิน คุณมีวิธีรักษาโรคระบาดในเป็ดได้หรือไม่ หากเป็ดของผมตายหมด ผมคงขาดทุนมากแน่!” เมื่อเห็นว่าหลอกล่อจ้าวลี่ซานได้ จินฟานก็ยิ้มออกมา “จริงๆ แล้ว การรักษาโรคระบาดในเป็ดก็ไม่ยาก! บริษัทของเรานำเข้ายาสำหรับสัตว์ชนิดหนึ่งมาจากต่างประเทศ! สามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดได้มากเลย!” “ถึงแม้ว่าราคาจะค่อนข้างสูง แต่หากเป็ดได้รับยานี้ เชื่อว่าน่าจะมีเป็ดรอดชีวิตจำนวนมาก!” จ้าวลี่ซานรีบถามว่า “แล้วตอนนี้มียาหรือไม่” “ตอนนี้ยังไม่มี! แต่หากคุณจ้าวลี่ซานโอนเงินเข้าบริษัทวันนี้ ผมสามารถให้บริษัทเร่งจัดส่งได้ภายในวันเดียวกัน!” จินฟานพูดพร้อมรอยยิ้ม แผนของเขาเรียบง่ายมากคือต้องการให้จ้าวลี่ซานซื้อยาที่ช่วยเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดชุดนั้น จินฟานไม่ได้โอ้อวด ยานั้นสามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดไ

DMCA.com Protection Status