Share
บทที่ 197
Related chapter
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 198
แต่พูดขึ้นมาแล้ว ท่าทางแบบนี้ที่หลิวรั่วหลันโพสออกมา มีความยั่วยวนคนเพิ่มมากขึ้นจริง ๆน่าเสียดาย เธอหันหน้าตรงมาทางจางหยวนถ้าหากหันข้างมาทางจางหยวน จางหยวนก็สามารถชื่นชมบั้นท้ายที่เต็มไปด้วยความยั่วยวนในขณะเดียวกันได้!บางทีหลิวรั่วหลันก็รู้ว่า บั้นท้ายที่น่าภาคภูมิใจของเธอกระตุ้นจางหยวนได้ไม่น้อย เธอถึงได้ตั้งใจไม่เปิดเผยด้านที่ยั่วยวนคนไปตรงหน้าจางหยวน"คุณ คุณหันหลังไปก่อน!" เสียงของหลิวรั่วหลันแฝงไปด้วยเสียงสะอื้นเล็กน้อยเธอแทบจะอั้นไว้ไม่อยู่แล้วใครจะไปรู้ว่าจางหยวนฝังเข็มชนิดไหนให้เธอ!ก่อนที่จางหยวนจะมา หลิวรั่วหลันยังตั้งใจไปเข้าห้องน้ำก่อนรอบหนึ่ง เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ไปเข้าห้องน้ำในตอนที่ทำการรักษาคิดไม่ถึงว่า จางหยวนเพียงแค่ฝังเข็มให้เธอสองเข็ม ทำให้ท้องน้อยของเธอเปลี่ยนไปร้อนจี๋ และทำให้เธออยากจะเข้าห้องน้ำด้วยความเร่งด่วนอย่างมาก!ลางสังหรณ์บอกหลิวรั่วหลันว่า เธอใกล้จะอั้นจนถึงจุดขีดสุดแล้ว!ถ้าหากยังไม่รีบไปเข้าห้องน้ำอีก เกรงว่าจะปรากฏภาพที่ไม่สุภาพมากที่สุดออกมาแล้ว!จางหยวนเห็นแบบนี้ ก็รีบครุ่นคิดผ่านไปครู่หนึ่ง เขาก็รีบวิ่งไปด้านนอกถึงแม้ในห้องไม่มีห้
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 199
ดังนั้น จางหยวนมาตรงหน้าเธออีกครั้ง จากนั้นหยิบเข็มเงินออกมาและฝังเข็มไปที่ตำแหน่งเส้นลมปราณตับตรงขาด้านในครั้งนี้จางหยวนไม่ได้ใช้แก่นพลังลมปราณเสริมการรักษาแล้วเพราะว่าการทำให้เส้นลมปราณตับไหลเวียนเพียงแค่ฝังเข็มก็พอ ไม่จำเป็นต้องสิ้นเปลืองแก่นพลังลมปราณตลอดกระบวนการการรักษา หลิวรั่วหลันใบหน้าสวยแดงก่ำเป็นแถบอยู่ตลอดเพราะเรื่องที่รีบเข้าห้องน้ำเรื่องนี้ ทำให้ความกล้าที่เธอกว่าจะปลุกปั้นขึ้นมาได้ ก็หายไปจนหมดถึงขั้นที่ หลิวรั่วหลันไม่กล้าจ้องมองขั้นตอนที่จางหยวนทำการฝังเข็มรมยารักษาเธอ ทำได้แค่เหลือบมองเป็นครั้งคราว จากนั้นก็เคลื่อนสายตาออกอย่างรวดเร็วผ่านไปครู่หนึ่ง จางหยวนดึงเข็มเล่มสุดท้ายที่ฝังอยู่ตรงจุดเสวี่ยห่ายบนขาของหลิวรั่วหลันออกมาเก็บเข็มเงินเสร็จ จางหยวนพูดด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย"ส่วนการฝังเข็มรมยาเสร็จเรียบร้อยแล้ว!"หลิวรั่วหลันก็รู้สึกโล่งใจ: "การรักษาเสร็จสิ้นแล้วยัง?""ยังไม่ใช่ ตอนนี้ทำเสร็จแค่ส่วนฝังเข็มรมยา ขั้นตอนต่อไป...ยังมีส่วนของการฝังเข็มนวดจีนอีก!" สีหน้าของจางหยวนเก้กังเล็กน้อยหลิวรั่วหลันมองเขาด้วยความกลุ้มใจ: "การฝังเข็มนวด? จะนวดอย่างไร?"
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 200
เมื่อได้ยินแบบนี้ จางหยวนยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย หลิวรั่วหลันตัดสินใจเลือกได้ถูกต้อง!ถ้าหากวันนี้เขาออกไปจากคลินิกจริง ๆเช่นนั้นต่อไปถ้าหากหลิวรั่วหลันมาขอให้เขาช่วยรักษาอีก จางหยวนก็ไม่มีทางช่วยเธอแล้วเพราะว่าหลิวรั่วหลันดูถูกเกียรติของจางหยวนในฐานะแพทย์!ปฏิเสธไม่ได้ว่า จางหยวนมีความสนใจต่อหุ่นสวยสุดยอดของหลิวรั่วหลัน เหมือนที่ผู้ชายมีต่อผู้หญิง ถึงขั้นที่ยังกำเริบเสิบสานเล็กน้อยแต่นั่นเป็นเพราะหลิวรั่วหลันคือภรรยาของหลินจงเฟย และจางหยวนก็รู้สึกไม่ชอบหน้าของหลินจงเฟยตั้งแต่ที่ได้รับรู้ว่าหลิวรั่วหลันกับหลินจงเฟยทั้งสองคนไม่ถูกกัน จางหยวนก็ไม่ได้เหมือนกับเมื่อ ที่ใช้สายตาที่เต็มไปด้วยความรุกรานจ้องมองบั้นท้ายงอนโด่งของหลิวรั่วหลันถ้าหากหลิวรั่วหลันยังคิดว่า เขายังมีความคิดอะไรที่ไม่ดีต่อเธอเช่นนั้นก็ขอโทษด้วย จางหยวนไม่คิดที่จะคอยรับใช้แล้ว!จางหยวนหันหน้าไป กลับเห็นใบหน้าสวยของหลิวรั่วหลันเต็มไปด้วยความเขินอายเห็นได้ชัดว่า สำหรับเธอแล้ว ประโยคที่เพิ่งพูดออกมานั่น เป็นการปลุกความกล้าอย่างมากแล้ว"ขอบคุณสำหรับความเชื่อใจของคุณ หมอหลิว! ผมรับรองว่า ต่อไปจะต้องรักษาคุณจนห
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 201
ในที่สุดจางหยวนก็หยุดลง"การรักษาเสร็จสิ้น! เพราะว่าวันนี้เป็นการรักษาครั้งแรก ดังนั้นลงมือหนักไปหน่อย! แต่ว่าต่อไปก็ไม่ใช้แรกเยอะขนาดนี้แล้ว!" จางหยวนพูดเมื่อได้ยินคำพูดนี้ หลิวรั่วหลันอยากจะกลอกตาใส่เขามาก ใช้แรงเยอะไปหน่อย?เขาแน่ใจเหรอว่านี่เป็นแค่การออกแรงเยอะไปหน่อย?เธอคิดว่า คืนนี้เธอคงจะทำได้แค่นอนคว่ำแล้วต่อให้ถึงวันพรุ่งนี้ ก็น่าจะไม่สามารถนั่งได้!"การรักษาเสร็จแล้ว ผมควรจะกลับไปได้แล้ว อ่อใช่ ก่อนจากไปขอเตือนคุณสักประโยค กลางคืนอยู่ที่คลินิกคนเดียว อย่าลืมล็อกหน้าต่างด้วย!" จางหยวนพูดกับหลิวรั่วหลัน"ตอนที่ผมออกไป จะดึงประตูม้วนลงมาให้ คุณก็รีบไปล็อกประตูม้วนด้วยล่ะ!"เมื่อเห็นว่าจางหยวนจะกลับไป หลิวรั่วหลันที่อยากจะเงยหน้าบอกลากับจางหยวนแต่ในตอนที่เธอได้ยินเรื่องที่จางหยวนบอกว่าให้ล็อกประตู เธอก็สูญเสียความมั่นใจในทันทีแย่แล้ว!วันนี้อยู่ต่อหน้าจางหยวน นับว่าไม่เหลือสภาพอะไรแล้ว!จางหยวนต้องเดาเรื่องที่เธอเอาถังขยะวางไว้ที่นอกหน้าต่างได้แล้วแน่ ๆ"อืม...ขอบคุณนะ!" หลิวรั่วหลันนอนคว่ำบนเตียงและพูดด้วยน้ำเสียงที่เบามากจางหยวนยิ้ม: "ไม่ต้องเกรงใจ! นี่เป็นต
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 202
เมื่อเผชิญหน้ากับคำถามของจ้าวเยี่ยน หลิวรั่วหลันรีบยิ้มแห้ง ๆ และพูดอธิบาย:"ยืนออกกำลังกายน่ะ ช่วงนี้นั่งอยู่ตลอด ฉันคิดว่าฉันอ้วนนิดหน่อยแล้ว!""แบบนี้นี่เอง!" จ้าวเยี่ยนพยักหน้า: "งั้นฉันก็ยืนเยอะหน่อย! ช่วงนี้ฉันก็คิดว่าขาของฉันใหญ่...เอ๊ะ จางหยวน?"ในอตนที่จ้าวเยี่ยนพูดได้ถึงครึ่งหนึ่ง จางหยวนก็เดินเข้ามาในคลินิก ก็ทำให้เสียงของเธอหยุดลงทันที"จางหยวน คุณ...คุณเองเหรอ!" หลิวรั่วหลันได้เห็นจางหยวนก็ลุกลี้ลุกลนอย่างเห็นได้ชัด"หมอหลิว พยาบาลจ้าว ช่วยเอาพลาสเตอร์ให้ผมสองกล่องครับ เอาชนิดที่ดีที่สุดนะครับ!" จางหยวนยิ้มบางเมื่อก่อนหวังฮุ่ยซือพลาสเตอร์ เพื่อที่จะประหยัดเงิน ก็ทำใจซื้อได้แค่แบบที่ราคาถูกที่สุดแต่ครั้งนี้จางหยวนมาซื้อ ไม่สามารถซื้อของถูกได้อยู่แล้ว จะต้องเลือกซื้อที่ดีที่สุด!"ซื้อพลาสเตอร์เหรอ! ฉันไปเอาให้คุณ!" จ้าวเยี่ยนพูดถือโอกาสในตอนที่เธอไปเอาพลาสเตอร์ หลิวรั่วหลันมองจางหยวนด้วยความประหม่า ในสายตาเผยการสอบถามขึ้นมาจางหยวนยักไหล่ ใช้สายตาเหลือบมองจ้าวเยี่ยน ความหมายก็คือเขามาเพื่อซื้อพลาสเตอร์จริง ๆเมื่อได้รับรู้ว่าจางหยวนไม่ได้มาเพื่อดูเรื่องน่าขำของ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 203
หลิวรั่วหลันส่ายหน้า ไม่กล้านึกย้อนกลับไปถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนอีกแล้วถ้าหากนึกย้อนกลับไปอีก เธอก็ไม่มีหน้าจะเจอจางหยวนแล้ว!ตอนนี้จางหยวนได้จ่ายเงินเสร็จเรียบร้อย และรับถุงพลาสติกที่ใส่พลาสเตอร์สองกล่องไปจากในมือของจ้าวเยี่ยน"พยาบาลจ้าว หมอหลิว พวกคุณทำงานต่อเถอะครับ! ผมกลับก่อนนะ!" จางหยวนบอกลาทั้งสองคนเพื่อไม่ให้หลิวรั่วหลันรู้สึกอึดอัด ตอนที่เขาเดินจากไปก็ไม่ได้มองดูหลิวรั่วหลันสิ่งที่จางหยวนไม่รู้ก็คือ การกระทำแบบนี้ของเขา กลับทำให้หลิวรั่วหลันรู้สึกไม่พอใจ"ทำไมตอนที่เขากลับไปถึงมองแค่จ้าวเยี่ยน ไม่มองฉันเลยด้วยซ้ำ? หรือว่าเสน่ห์ของฉันยังสู้จ้าวเยี่ยนไม่ได้?" หลิวรั่วหลันครุ่นคิดด้วยความกลัดกลุ้มใจในตอนที่จางหยวนถือพลาสเตอร์สองกล่องเดินกลับไป ร้านขายยาตระกูลเฉินที่อยู่ในเมือง ก็มีแขกสำคัญท่านหนึ่งมาเยือนเมื่อเห็นอีกฝ่ายมาถึง หัวหน้าร้านหลี่เฉิงก็รีบวิ่งไปต้อนรับที่หน้าประตู“ประธานเว่ย คุณมาแล้วเหรอครับ!”ถ้าหากจางหยวนอยู่ที่นี่ จะต้องจำได้แน่นอนว่า คนผู้นี้เว่ยเทียนหมิงแห่งไดนาสตี้คลับ ที่เคยเจอหน้ากับเขาครั้งหนึ่งสีหน้าของเว่ยเทียนหมิงซีดขาวยิ่งกว่าตอนที
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 204
ได้ยินแบบนี้ เว่ยเทียนหมิงก็เงียบขรึมไปผู้อาวุโสเฉินเทียนเป็นแพทย์แผนจีนที่เก่งสุดยอดในเมืองชิงเหอและพื้นที่รอบข้างถ้าหากแม้แต่ผู้อาวุโสเฉินช่วยเขาไม่ได้ เช่นนั้นก็มีเพียงคนเดียวที่สามารถช่วยเขาได้แล้ว“ท่านนั้น...ดูเหมือนว่าผ่านไปอีกช่วงหนึ่งก็จะออกจากกรรมฐานแล้ว ผู้อาวุโสเฉิน คุณคิดว่าเขาจะช่วยผมได้ไหม?” เว่ยเทียนหมิงมองผู้อาวุโสเฉินด้วยสีหน้าที่มีความหวังแต่ปฏิกิริยาตอบรับของผู้อาวุโสเฉิน ทำให้เขาผิดหวังเขาเห็นเพียงผู้อาวุโสเฉินส่ายหน้าถอนหายใจ: “ประธานเว่ย ‘กำลังภายใน’ กล่าวไว้ว่า: สิ่งที่เป็นยามีพิษสามส่วน! ประโยคนี้ไม่ใช่แค่พูดไปแบบนั้น! ยาบางชนิดสามารถเผาผลาญออกมาข้างนอกร่างกายได้ ส่วนยาพิษบางส่วนกลับไม่สามารถเผาผลาญได้ด้วยซ้ำ!”"ต่อให้หมอเทวดาท่านนั้นออกจากกรรมฐาน ผมคิดว่าเขาก็ไม่สามารถรักษาอาการแบบนี้ของประธานเว่ยได้! ในเมื่อเขาเป็นแค่หมอเทวดา ไม่ใช่หมอฮัวโต๋ที่ยังมีชีวิตอยู่!"ได้ยินคำพูดนี้ เว่ยเทียนหมิงใบหน้าเต็มไปด้วยความขมขื่นถึงแม้เขาคิดว่าคำพูดเหล่านี้ของผู้อาวุโสเฉิน อาจจะมีความคิดที่จะประเมินค่าคนอาชีพเดียวกันต่ำลงแต่ด้วยนิสัยของผู้อาวุโสเฉิน ถ้าหากไม่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 205
จากที่เขาดู สูตรยาดั้งเดิมถึงจะเก่าแก่ตำรายาสมุนไพรพื้นบ้าน โดยเฉพาะตำรายาสมุนไพรชาวบ้าน ทั้งหมดเป็นความคิดนอกรีตถึงแม้เว่ยเทียนหมิงไม่ใช่แพทย์แผนจีน แต่เขามีความรู้เกี่ยวกับแพทย์แผนจีน และคิดว่าจางหยวนเพียงแค่บังเอิญพึ่งพาตำรายาสมุนไพรพื้นบ้านจนสุ่มได้ถูกต้อง!ด้วยเหตุนี้ เขาถึงขั้นที่เอาเบอร์โทรศัพท์ที่จางหยวนให้มาทิ้งไปในถังขยะตอนนี้ดูแล้ว คำพูดเหล่านั้นที่จางหยวนพูดในตอนนั้น ไม่ใช่พูดเพื่อทำให้ตกใจตื่นกลัว แต่มันเป็นแบบนั้นจริง ๆ!ในตอนนี้ เว่ยเทียนหมิงคิดว่าตัวเองสะเพร่าแล้วไม่ควรเอาเบอร์โทรศัพท์ของจางหยวนโยนทิ้งในถังขยะ!จางหยวนเคยพูดเอาไว้ ถ้าหากร่างกายของเขาเกิดความผิดปกติอะไร ก็สามารถติดต่อจางหยวนได้บางที จางหยวนอาจจะมีวิธีแก้ไขปัญหาของเขาก็ได้!แต่ผ่านไปหลายวันขนาดนี้แล้วต่อให้เว่ยเทียนหมิงไปหาในถังขยะหากระดาษที่มีเบอร์โทรศัพท์ใบนั้น เกรงว่าคงจะหาไม่พบแล้ว!เว่ยเทียนหมิงอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่นเมืองชิงเหอใหญ่ขนาดนั้น หรือว่าจะต้องตามหาจางหยวนเหมือนกับงมเข็มในมหาสมุทร?ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จู่ ๆ ดวงตาของเว่ยเทียนหมิงก็สว่างขึ้นมาจางหยวนหาตัวได้ยากจริ
Latest chapter
