เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 203
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 204
ได้ยินแบบนี้ เว่ยเทียนหมิงก็เงียบขรึมไปผู้อาวุโสเฉินเทียนเป็นแพทย์แผนจีนที่เก่งสุดยอดในเมืองชิงเหอและพื้นที่รอบข้างถ้าหากแม้แต่ผู้อาวุโสเฉินช่วยเขาไม่ได้ เช่นนั้นก็มีเพียงคนเดียวที่สามารถช่วยเขาได้แล้ว“ท่านนั้น...ดูเหมือนว่าผ่านไปอีกช่วงหนึ่งก็จะออกจากกรรมฐานแล้ว ผู้อาวุโสเฉิน คุณคิดว่าเขาจะช่วยผมได้ไหม?” เว่ยเทียนหมิงมองผู้อาวุโสเฉินด้วยสีหน้าที่มีความหวังแต่ปฏิกิริยาตอบรับของผู้อาวุโสเฉิน ทำให้เขาผิดหวังเขาเห็นเพียงผู้อาวุโสเฉินส่ายหน้าถอนหายใจ: “ประธานเว่ย ‘กำลังภายใน’ กล่าวไว้ว่า: สิ่งที่เป็นยามีพิษสามส่วน! ประโยคนี้ไม่ใช่แค่พูดไปแบบนั้น! ยาบางชนิดสามารถเผาผลาญออกมาข้างนอกร่างกายได้ ส่วนยาพิษบางส่วนกลับไม่สามารถเผาผลาญได้ด้วยซ้ำ!”"ต่อให้หมอเทวดาท่านนั้นออกจากกรรมฐาน ผมคิดว่าเขาก็ไม่สามารถรักษาอาการแบบนี้ของประธานเว่ยได้! ในเมื่อเขาเป็นแค่หมอเทวดา ไม่ใช่หมอฮัวโต๋ที่ยังมีชีวิตอยู่!"ได้ยินคำพูดนี้ เว่ยเทียนหมิงใบหน้าเต็มไปด้วยความขมขื่นถึงแม้เขาคิดว่าคำพูดเหล่านี้ของผู้อาวุโสเฉิน อาจจะมีความคิดที่จะประเมินค่าคนอาชีพเดียวกันต่ำลงแต่ด้วยนิสัยของผู้อาวุโสเฉิน ถ้าหากไม่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 205
จากที่เขาดู สูตรยาดั้งเดิมถึงจะเก่าแก่ตำรายาสมุนไพรพื้นบ้าน โดยเฉพาะตำรายาสมุนไพรชาวบ้าน ทั้งหมดเป็นความคิดนอกรีตถึงแม้เว่ยเทียนหมิงไม่ใช่แพทย์แผนจีน แต่เขามีความรู้เกี่ยวกับแพทย์แผนจีน และคิดว่าจางหยวนเพียงแค่บังเอิญพึ่งพาตำรายาสมุนไพรพื้นบ้านจนสุ่มได้ถูกต้อง!ด้วยเหตุนี้ เขาถึงขั้นที่เอาเบอร์โทรศัพท์ที่จางหยวนให้มาทิ้งไปในถังขยะตอนนี้ดูแล้ว คำพูดเหล่านั้นที่จางหยวนพูดในตอนนั้น ไม่ใช่พูดเพื่อทำให้ตกใจตื่นกลัว แต่มันเป็นแบบนั้นจริง ๆ!ในตอนนี้ เว่ยเทียนหมิงคิดว่าตัวเองสะเพร่าแล้วไม่ควรเอาเบอร์โทรศัพท์ของจางหยวนโยนทิ้งในถังขยะ!จางหยวนเคยพูดเอาไว้ ถ้าหากร่างกายของเขาเกิดความผิดปกติอะไร ก็สามารถติดต่อจางหยวนได้บางที จางหยวนอาจจะมีวิธีแก้ไขปัญหาของเขาก็ได้!แต่ผ่านไปหลายวันขนาดนี้แล้วต่อให้เว่ยเทียนหมิงไปหาในถังขยะหากระดาษที่มีเบอร์โทรศัพท์ใบนั้น เกรงว่าคงจะหาไม่พบแล้ว!เว่ยเทียนหมิงอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่นเมืองชิงเหอใหญ่ขนาดนั้น หรือว่าจะต้องตามหาจางหยวนเหมือนกับงมเข็มในมหาสมุทร?ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จู่ ๆ ดวงตาของเว่ยเทียนหมิงก็สว่างขึ้นมาจางหยวนหาตัวได้ยากจริ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 206
ได้ยินแบบนี้ จางหยวนก็ตกตะลึง อดที่จะส่งเสียงอุทานออกมาไม่ได้"อะไรนะ? พวกคุณนี่จะ...ให้ผมนัดดูตัวเหรอ?"ไม่โทษที่จางหยวนตกตะลึงขนาดนี้ ชาตินี้เขาเพิ่งจะเคยเจอเรื่องนัดดูตัวเป็นครั้งแรกสวีฉางชุนยิ้มพูด: "นับว่าเป็นการนัดดูตัว! แต่ว่าอากับน้าหนิวต่างก็เป็นคนที่ความคิดเปิดกว้าง ไม่ใช่ว่ามาถึงก็ให้พวกนายเป็นแฟนกันเลย""ถูกต้อง รอให้อีกสองวันเจียวเจียวกลับมา หาโอกาสจัดการให้พวกเธอสองคนเจอหน้ากัน พวกเธอวัยรุ่นมีเรื่องที่สามารถพูดคุยกันได้เยอ ถึงเวลาก็คุยกันเยอะ ๆ หน่อย" หนิวอ้ายชุนก็พยักหน้าพูดจางหยวนอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาเขายังไม่ทันได้ตั้งตัวจากความตกตะลึงเรื่องการนัดดูตัวแต่ลองคิดดูอย่างละเอียด เขาก็ถึงวัยที่จะนัดดูตัวได้แล้วจริง ๆ นั่นแหละ!ในเมื่อระหว่างนั้นจางหยวนปัญญาอ่อนไปหลายปีเพื่อนเล่นที่อายุเท่า ๆ กัน มีหลายคนที่แต่งงานไปหลายปีแล้วคนที่แต่งงานเร็วที่สุด ลูกของพวกเขาสามารถใช้งานไปซื้อของได้แล้ว!มองดูผู้อาวุโสทั้งสองคนที่แก่ขึ้นเรื่อย ๆ คำพูดปฏิเสธที่เดิมทีมาถึงข้างปากแล้ว แต่สุดท้ายจางหยวนก็ไม่ได้พูดออกมาเขาอดนึกถึงเด็กผู้หญิงในถ้ำเมื่อครั้งนั้นไม่ได้ตอนนั้
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 207
เพียงแค่ว่าให้จางหยวนกับสวีเจียวเจียวมีลูกชายอย่างน้อยสองสามคน หนึ่งในลูกชาย ให้เปลี่ยนไปนามสกุลสวี ให้เขามารับช่วงกิจการของตระกูลสวีนี่ทำให้จางหยวนตกตะลึงเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าสวีฉางชุนจะมีแผนการแบบนี้เขามองไปทางพ่อแม่ของเขาคู่สามีภรรยาสูงอายุน่าจะรู้แผนของสวีฉางชุนตั้งแต่แรกแล้วสิ่งที่ทำให้เขาคิดไม่ถึงก็คือ คู่สามีภรรยากลับมีสีหน้ายิ้มบาง เหมือนว่าไม่ได้คิดจะคัดค้านสักนิด"อาหยวน ตระกูลของคุณอาสวีมีลูกชายเพียงคนเดียวสืบสกุลมาตลอด เมื่อมาถึงรุ่นของเขา ก็มีเพียงแค่ลูกสาวคนเดียว เรื่องที่เขาพูด พ่อคิดว่ายอมรับได้!" จางต้าซานยิ้มบางพูดขึ้นหวังฮุ่ยก็ยิ้มและพยักหน้าเช่นกันคนจำนวนมากทำไมถึงให้ความสำคัญกับเรื่องอกตัญญูมีอยู่สาม ไร้ทายาทสืบสกุลหนักหนาสุด?เหตุผลก็เป็นเพราะ เป็นกังวลว่าจะไม่มีทายาทอีกต่อไป!ไม่มีทายาทก็หมายความว่า เวลามีเทศกาลก็จะไม่มีคนกราบไหว้บรรพบุรุษ สายเลือดนี้ก็จะสูญเสียการสืบถอดไปโดยสิ้นเชิงโดยเฉพาะครอบครัวที่มีลูกสืบทอดเพียงคนเดียวอย่างสวีฉางชุนถ้าหากต่อไปไม่มีทายาท งั้นสายเลือดนี้ของพวกเขาก็จะสูญสิ้นไปจริง ๆ!ถ้าหากตระกูลสวีมีผู้ชายมากมาย จางต้าซานย
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 208
"คุณโง่เหรอ? คุณลองคิดดูสิ พวกเราตระกูลสวีไม่มีผู้ชาย ทำได้แค่ให้จางหยวนส่งผู้ชายมาคนหนึ่ง" สวีฉางชุนพูด"ผู้ชายคนนี้ไม่เพียงเป็นทายาทสืบทอดตระกูลสวีของเรา นั่นก็คือลูกชายแท้ ๆ ของจางหยวน!""ถึงเวลาเพียงแค่พวกเราส่งแรงอยู่ข้าง ๆ และก็ให้เจียวเจียวเป่าหูจางหยวน จางหยวนก็จะมอบวิชาให้กับหลานชายในอนาคตของพวกเราเอง!""วิชาเหล่านั้นของเขา ในอนาคตอาจจะนำมาเป็นมรดกตกทอดของตระกูลของเราได้! ตระกูลสวีของเรามีวิชาแบบนี้ ต่อไปลูกหลานก็จะเจริญรุ่งเรืองแน่นอน!"เมื่อพูดถึงตรงนี้ ใบหน้าของสวีฉางชุนก็มีความภาคภูมิใจมากมาย เหมือนกับอวดดีว่าตัวเองมีสายตาที่ยาวไกลหนิวอ้ายชุนก็เข้าใจทันที ที่แท้สามีของเธอเป็นคนที่แผนการในใจที่การณ์ไกลถึงขนาดนี้!"ตาสวี คุณนี่สุดยอดจริง ๆ! อีกเดี๋ยวพวกเรากลับบ้านไปลองกันอีกเถอะ! ดูว่าฉันสามารถมีลูกชายให้คุณได้อีกไหม!" หนิวอ้ายชุนพูดด้วยความตื่นเต้นสวีฉางชุนรู้สึกจนปัญญาทันทีอันที่จริง เรื่องแบบนี้เขายอมแพ้ไปตั้งนานแล้วอีกทั้งหลายปีมานี้หนิวอ้ายชุนก็อ้วนขึ้นเล็กน้อย ทำให้เขาไม่มีอารมณ์ขึ้นมา"ช่างเถอะช่างเถอะ! ลองหลายครั้งขนาดนั้นแล้ว ไม่เคยสำเร็จเลย พวกเราอย่า
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 209
"จริงด้วย!" หวังฮุ่ยพยักหน้าด้วยความเห็นด้วยอย่างมากเมื่อเห็นท่าทางของสองสามีภรรยาที่สามีว่าอย่างไรภรรยาก็ว่าตาม จางหยวนรู้สึกจนปัญญาและขี้เกียจจะพูดอะไรแล้วแต่ว่าเขาแอบมีลางสังหรณ์บางอย่างบางทีหลังจากที่เขากับสวีเจียวเจียวเจอหน้ากัน ทั้งสองคนอาจจะไม่ชอบกันก็ได้!เช้าวันต่อมา จางหยวนเพิ่งตื่นนอน กำลังแปรงฟันอยู่ โทรศัพท์ก็มีสายโทรเข้ามาเขาล้วงโทรศัพท์มือถือออกมาดู คนที่โทรเข้ามานึกไม่ถึงว่าจะเป็นหลี่ตงเซิ่ง!เขาพูดในใจหรือว่าฟาร์มเลี้ยงหมูของหลี่ตงเซิ่งมีหมูป่วยหนักอีกแล้วเหรอ?ถ้าหากเป็นแบบนี้จริง ๆ จางหยวนคิดจะลงมือรักษาฟรีสักครั้ง!"จางหยวนไม่ใช่คนที่ในสายตามีแต่เงินเท่านั้นครั้งที่แล้วเขารักษาหมูให้หลี่ตงเซิ่ง ผลการรักษาชัดเจนแจ่มแจ้งหลี่ตงเซิ่งดีใจเป็นอย่างมาก ทั้งเชิญจางหยวนไปทานอาหารที่ร้านอาหารระดับหรู ทั้งเชิญเขาไปใช้บริการที่คลับก่อนจะเดินทางกลับ ยังตั้งใจให้ซองอั่งเปาขนาดใหญ่ที่เกินความคาดหมายของจางหยวนไปเยอะมากอีกฝ่ายใจถึงขนาดนี้ จางหยวนก็ไม่มีทางเอาเปรียบอีกฝ่ายอยู่แล้วเขาคิดเอาไว้ตั้งนานแล้วว่า ต่อไปถ้าหลี่ตงเซิ่งมาให้เขารักษาหมูอีก ก็จะลงมือรักษาฟรี
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 210
เมื่อนึกได้ถึงอาการของเว่ยเทียนหมิงหลังจากที่ยาพิษปะทุ สีหน้าของจางหยวนก็เปลี่ยนไปแปลกประหลาดเล็กน้อยผู้ชายเนี่ยนะ จู่ ๆ กลายเป็นแบบนี้ ไม่ร้อนใจถึงจะแปลก!"พี่หลี่ ผม...เอ๊ะ? มีเบอร์แปลกโทรเข้ามา เลขท้าย8888ซะด้วย!" จางหยวนมองโทรศัพท์ด้วยความประหลาดใจหลี่ตงเซิ่งรีบพูดขึ้น: "นั่นเป็นเบอร์โทรศัพท์ของประธานเว่ย น้องชาย ครั้งหน้าพวกเราค่อยคุยกันอีก นายรีบรับสายของประธานเว่ยเถอะ!"พูดจบ เขาก็รีบตัดสายไปหลี่ตงเซิ่งก็เป็นแค่เจ้าของฟาร์มเลี้ยงหมูฟาร์มที่เหมือนกับเขา ทั้งเมืองไม่รู้ว่ามีอีกกี่แห่งแต่เว่ยเทียนหมิงล่ะ?เขาเป็นถึงบุคคลใหญ่โตที่มีไม่กี่คนในเมือง!ชนิดที่เพียงแค่กระทืบเท้า ทั่วทั้งเมืองชิงเหอก็ต้องสั่นสะเทือน!ทั้งสองกรณีไม่ได้อยู่ในชั้นเดียวกันด้วยซ้ำ ไม่สามารถเปรียบเทียบได้เลย!เห็นทางด้านหลี่ตงเซิ่งตัดสายไป จางหยวนก็กดรับสายเบอร์โทรศัพท์หมายเลข 8888เมื่อรับสายแล้ว อีกฝ่ายของโทรศัพท์ก็มีเสียงของเว่ยเทียนหมิงดังขึ้น"คุณจาง สวัสดีครับ! ผมคือเว่ยเทียนหมิง ก่อนหน้านี้ที่ไดนาสตี้คลับ พวกเราเคยเจอหน้ากันครั้งหนึ่ง!"จางหยวนยิ้มแล้วตอบกลับ: "สวัสดีครับประธานเว่ย! ตั
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 211
แต่เว่ยเทียนหมิงไม่เหมือนกันยาพิษในตัวเขาปะทุ กลับทำให้เขาเปลี่ยนไปองคชาติเสื่อมตอนนั้นจางหยวนอยู่ในห้องทำงานของเว่ยเทียนหมิง เป็นเพราะมองออกถึงจุดนี้ดังนั้นเขาถึงได้ตั้งใจทิ้งช่องทางติดต่อของตัวเองเอาไว้ เพราะอยากจะหาประสบการณ์จากเคสของเว่ยเทียนหมิงเว่ยเทียนหมิงได้ยินจางหยวนรับปาก ก็รู้สึกดีใจอย่างมากในทันทีจึงได้บอกว่าจะส่งคนไปรับเขาที่หมู่บ้านเซี่ยวานทันที อีกทั้งจะไปถึงหน้าบ้านของจางหยวนเวลาแปดโมงครึ่งตรงเวลาหลังจากวางสายโทรศัพท์ จางหยวนก็ล้างหน้าและไปทานข้าวในตอนที่กำลังทานข้าวอยู่ เขาก็ได้บอกกับสองสามีภรรยาถึงเรื่องที่จะเข้าเมืองเพื่อไม่ให้สองสามีภรรยาเป็นกังวลจางหยวนไม่ได้พูดว่าเขาไปรักษาโรคให้บุคคลใหญ่โตอย่างเว่ยเทียนหมิงเพียงแค่บอกว่าเพื่อนของหลี่ตงเซิ่งคนหนึ่งร่างกายไม่สบาย ขอให้เขาไปดูหน่อยผู้อาวุโสทั้งสองคนจึงอนุญาตเป็นธรรมดาอยู่แล้วหวังฮุ่ยยังให้จางหยวนไปซื้อกระดาษชำระที่ลดราคาสองแพ็คจากซูเปอร์มาร์เก็ตเทียนเทียนเล่อในเมือง ติดมือกลับมาด้วยเมื่อวานเธอได้ยินพวกผู้หญิงกลุ่มนั้นในหมู่บ้านพูดว่า กระดาษชำระของซูเปอร์มาร์เก็ตเทียนเทียนเล่อจัดโปรโมชั่น รา
บทล่าสุด
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 422
เพราะเป็นฟาร์มเลี้ยงไก่มูลค่าหลายแสน มากกว่าทรัพย์สินทั้งหมดของจางหยวนตอนนี้เสียอีก! คิดไปคิดมา จางหยวนก็ยิ่งรู้สึกสับสน สุดท้ายเขาตัดสินใจที่จะไม่คิดอะไรมากแล้วเพราะอย่างไรเสียเขาได้บอกไปกับฉู่เสวี่ยเยี่ยนแล้วว่าขอเวลาคิดสองวัน ก็ใช้เวลาคิดสองวันแล้วค่อยว่ากันทว่าตอนนี้จางหยวนมีเรื่องสำคัญอีกอย่างหนึ่งที่ต้องทำ นั่นก็คือการไปซื้อลูกไก่! เดิมทีจางหยวนตั้งใจว่า ตอนเช้าจะไปช่วยจ้าวเจียซินรักษาเป็ดที่ฟาร์มเลี้ยงเป็ด แล้วตอนบ่ายจะไปซื้อลูกไก่เนื้อที่บ้านของหยวนเต๋อหวัง อารองของหยวนเสวี่ยไก่ฟีนิกซ์ได้ผลตอบรับดีมาก ถึงเวลาที่จะเลี้ยงไก่ฟีนิกซ์รุ่นใหม่เพิ่มแล้วแต่เนื่องจากเมาตั้งแต่เที่ยง เขาจึงกลับบ้านในช่วงบ่าย แล้วเตรียมที่จะไปซื้อลูกไก่ที่บ้านของหยวนเต๋อหวังอีกครั้งในวันพรุ่งนี้แต่บางครั้งแผนการก็มักจะไม่เป็นไปตามที่คิดไว้ วันรุ่งขึ้น ตอนที่ฟ้ายังมืดครึ้ม ฝนก็ตกหนัก จะไปซื้อลูกไก่ในเมืองด้วยการสวมเสื้อกันฝนแบบนี้ จางหยวนทำไม่ได้ รถสามล้อไฟฟ้าของเขาเป็นแบบเปิดโล่ง ไม่มีหลังคาบังฝน จึงกันฝนไม่ได้ เมื่อมองไปที่เกาเสี่ยวอวี๋ นักข่าวสาวที่กำลังรายงานพยากรณ์อากาศทางโทรทัศน์
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 421
"ฮัลโหล เสี่ยวอวี้? ผมนัดเรียบร้อยแล้ว สำหรับคืนพรุ่งนี้ เธอยืนยันแล้วใช่หรือไม่?” ตู้เหิงเซิงงถามคนในสาย “สบายใจได้ประธานตู้ ประเดี๋ยวฉันจะไปลางานกับหัวหน้าสถานี แล้วคุณว่าคืนพรุ่งนี้ฉันควรใส่ชุดสไตล์ไหนดี?” เกาเสี่ยวอวี้ยิ้มเสียงออดอ้อน ตู้เหิงเซิงงพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูบ้ากาม “แน่นอนว่าต้องเป็นชุดที่คุณใส่เวลาเป็นพิธีกรรายการ! เชื่อฉันสิ ชุดนั้นจะทำให้ผู้ชายเกิดความอยากจะพิชิตใจคุณอย่างแน่นอน! อยากจะฉีกชุดของคุณทิ้งให้หมดในทันทีเลย......” “บ้าน่ะ ประธานตู้พูดตรงเหลือเกิน! งั้นตกลงตามนี้แล้วกัน คืนพรุ่งนี้เจอกัน!” เกาเสี่ยวอวี้พูดจบแล้วก็วางสายทันที ตู้เหิงเซิงยังรู้สึกไม่สะใจเท่าไหร่ “จางหยวนเอ๋ยจางหยวน โชคดีเสียจริงๆ! คืนพรุ่งนี้ต้องโดนจิ้กจอกสาวดูดเอาพลังงานหมดเป็นแน่!” ตอนนี้จางหยวนยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย มื้ออาหารที่ตู้เหิงเซิงงชวนเขาไปกินนั้น แทบจะเรียกได้ว่าเป็นการ “เลี้ยงต้อนรับ” ที่เต็มไปด้วยอันตราย! และอาจจะพลาดท่าเสียตัวได้ง่ายๆ! แต่แม้รู้ว่าเป็นกับดัก จางหยวนก็ยังไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องนั้นเพราะเขามีเรื่องสำคัญที่ต้องทำรออยู่!เพิ่งวางสายจากตู้เหิงเซิงไปไม่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 420
หากเขาไม่มีความสามารถอะไรเลยเหมือนจินฟานที่สนใจแต่ประชาสัมพันธ์ยาสุดพิเศษ เช่นนั้น แม้จ้าวลี่ซานจะแนะนำเขาให้เพื่อนร่วมอาชีพมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์! หลังจากได้ยินเช่นนั้น จางหยวนพยักหน้าอย่างแรง “อาจ้าว ผมเข้าใจความหมายของคุณแล้ว! ขอบคุณที่ช่วยแนะนำคนรู้จักให้ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน!" ขณะพูดประโยคนี้ จางหยวนรู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้าง งานหลักของเขาควรเป็นแพทย์แผนจีนชัดๆ แต่ทำไมตอนนี้ถึงโด่งดังเพราะเป็นสัตวแพทย์ไปได้? หรือว่า......ต่อไปทุกคนจะคิดว่าเขาเป็นสัตวแพทย์ชื่อดัง ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นแพทย์แผนจีน?พอคิดว่าอนาคตข้างหน้าเวลาเดินไปบนถนน เจอใครก็ทักมายและเรียกเขาว่าหมอจางอย่างสนิทสนม จางหยวนก็อดขนลุกไม่ได้ ทว่าตามคำกล่าวที่ว่าของผู้ใหญ่ให้ก็ต้องรับ ความหวังดีของจ้าวลี่ซาน จางหยวนก็ย่อมปฏิเสธไม่ได้เมื่อจางหยวนกลับไปที่ฟาร์มเลี้ยงผึ้ง ปัญหาอีกอย่างก็ตามมา! ตู้เหิงเซิงโทรมา “รบกวน” อีกครั้ง! พอเห็นเบอร์โทรศัพท์ของเขา จางหยวนแทบอยากโยนโทรศัพท์ทิ้งเมื่อคืนเขาบอกตู้เหิงเซิงชัดเจนแล้วว่า เขาจะไม่ผิดสัญญา ตู้เหิงเซิงคนนี้ทำไมถึงตื้อไม่เลิกเช่นนี้?จางหยวนรับสายทันท
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 419
พ่อลูกตระกูลจ้าวพยายามโน้มน้าวจางหยวนให้รับซองแดง แต่จางหยวนยืนกรานไม่รับสุดท้ายเมื่อไม่มีทางอื่น ทั้งสองจึงต้องยอมแพ้ แต่ไม่นานดวงตาของจ้าวลี่ซานก็เป็นประกาย เขาคิดหาวิธีตอบแทนจางหยวนได้แล้ว! “พี่หยวน ไม่รับซองแดงก็ไม่เป็นไร แต่อาจ้าวขอเชิญเอ็งไปกินข้าว เอ็งต้องห้ามปฏิเสธนะ!” จ้าวลี่ซานพูดพร้อมรอยยิ้ม จางหยวนพยักหน้ายิ้ม “กินข้าวได้อยู่แล้ว ต้องสั่งอาหารเพิ่มสักสองอย่างนะ ผมกินเยอะ! ฮ่าๆ” คำพูดที่ตรงไปตรงมาทำให้คนทั้งสามถึงกับหัวเราะลั่น เมื่อถึงเวลามื้ออาหารกลางวัน จางหยวนก็รู้ว่าทำไมจ้าวลี่ซานถึงเชิญเขาไปกินข้าว ถึงจะบอกว่าเชิญไปกินข้าว แต่เป้าหมายที่แท้จริงของจ้าวลี่ซานคือการแนะนำคนรู้จักให้จางหยวน! เขาเชิญเจ้าของฟาร์มเลี้ยงสัตว์หลายรายในเมืองมาด้วยกัน และแนะนำให้รู้จักกับจางหยวน พร้อมทั้งเล่าเรื่องที่จางหยวนเอาชนะจินฟานเมื่อเช้าให้ฟัง เมื่อเหล่าเจ้าของฟาร์มได้ยินว่าจางหยวนสามารถรักษาสัตว์ป่วยที่แม้แต่ช่างเทคนิคจากโรงงานผลิตยาสัตว์ก็รักษาไม่ได้ พวกเขาจึงรู้สึกอยากรู้จักจางหยวนกันมากขึ้นทันทีที่จางหยวนเข้าใจเจตนาของจ้าวลี่ซาน เขาก็เล่าเรื่องที่เคยรักษาโรคอหิวาต
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 418
ยิ่งสองพ่อลูกตระกูลโจวชมเชยจางหยวนมากใด สีหน้าของจินฟานก็ยิ่งแย่ลงเท่านั้นเป็ดสองตัวที่เดินเล่นอยู่บนพื้น ราวกับฝ่ามือที่ตบหน้าจินฟานอย่างแรงไม่เพียงเสียงดังฟังชัด และยังเจ็บปวดมาก!ยาของจางหยวนรักษาเป็ดให้หายดี ซึ่งพิสูจน์แล้วว่า กาฬโรคเป็ดที่จินฟานพูดถึงก่อนหน้านั้นเป็นเรื่องโกหกหมด!เมื่อจ้าวลี่ซานลุกขึ้นยืน เขามองจินฟานด้วยสายตาที่ไม่พอใจ“ช่างเทคนิคจิน ผมต้องการคำอธิบายจากคุณ! ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าเป็ดของผมเป็นกาฬโรคเป็ด แล้วให้ผมซื้อยาจากต่างประเทศ ตอนนี้เป็นเช่นนี้ คุณจะอธิบายอย่างไร”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เขาก็ยังฝืนยิ้มออกมา“เถ้าแก่จ้าว คนเราย่อมผิดพลาดกันได้ ครั้งนี้ถือว่าผมดูผิดไป!”“จริงหรือ? อย่าคิดว่าคนอื่นโง่กันหมดนะ ช่างเทคนิคจิน ผมว่าต่อไปนี้คุณไม่จำเป็นต้องมาขายยาในเมืองของเราอีกแล้ว! ให้บริษัทของคุณส่งช่างเทคนิคคนอื่นมาแทนเถอะ ผมจะบอกกับคนอื่นๆ ในเมืองด้วย!” จ้าวลี่ซานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหตุผลที่เขาเชื่อฟังจินฟาน เพราะเขามีความเชื่อมั่นในช่างเทคนิคของโรงงานผลิตยาเกินไปแต่จินฟานกลับใช้ความไว้วางใจของเขา พูดจาหลอกลวงจ้าวลี่ซาน จ้าวลี่ซาน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 417
ทันใดนั้น จ้าวลี่ซานรีบวิ่งไปหาเป็ด แล้วนั่งยองตรวจสอบอ้วกของเป็ด ไม่นาน เขาก็เห็นพยาธิเม็ดเลือดสีแดงอยู่ด้านใน พยาธิตัวนั้นยาวประมาณเล็บนิ้วก้อย แต่บางมาก บางราวกับเชือก “นี่......นี่คือพยาธิเม็ดเลือดหรือ? หรือว่าเป็ดในฟาร์มของฉันจะติดโรคพยาธิเม็ดเลือดในเป็ดจริงๆ?” จ้าวลี่ซานพูดด้วยความตกตะลึง ทันทีที่จ้าวลี่ซานพูดจบ จินฟานก็เดินตรงเข้ามา มองจ้าวลี่ซานด้วยสายตาเย้ยหยัน “เถ้าแก่จ้าว คุณเป็นคนมากประสบการณ์ ทำไมถึงโดนหลอกด้วยเล่ห์เหลี่ยมแบบนี้ได้!”จ้าวลี่ซานเงยหน้าขึ้นอย่างประหลาดใจ “เล่ห์เหลี่ยม? เล่ห์เหลี่ยมอะไร?” “คำตอบง่ายมาก! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ถูกเป็ดอาเจียนออกมาจริง! แต่คุณอย่าลืมว่าเมื่อครู่เป็ดดื่มอะไรเข้าไป! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ที่อาจถูกป้อนเข้าไปตอนนั้นก็เป็นได้!” จินฟานพูดด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย เขาไม่เคยเชื่อว่าจางหยวนจะสามารถระบุอาการป่วยของเป็ดได้ ดังนั้นเขาจึงไม่เชื่อในสิ่งที่จางหยวนพูด เมื่อได้ยินเช่นนั้น จ้าวเจียซินก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกับพูดว่า “เมื่อครู่ฉันยังคิดว่าคุณไม่ใช่คนโง่ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันคิดผิด!” จินฟานขมวดคิ้วมองเขา “ค
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 416
จินฟานฮึดฮัดออกมา โดยไม่ได้พูดอะไรต่อแผนการรักษาของเขาก็เป็นแบบนี้แม้ว่าจะมียาสำหรับสัตว์ที่ช่วยเสริมสร้างภูมิคุ้มกันแล้วก็ตาม เป็ดที่รอดชีวิตได้ก็เป็นเพียงเป็ดที่ร่างกายแข็งแรงที่สุดเท่านั้นส่วนพวกเป็ดที่ป่วยหนัก ก็ต้องปล่อยให้รอความตายไปจ้าวลี่ซานคิดครุ่นดูแล้วก็เห็นด้วย จึงให้จ้าวเจียซินไปจับเป็ดป่วยมาแต่จินเฟินกลับอาสาเสียเอง เดินไปที่โรงเลี้ยงเป็ด แล้วจับเป็ดป่วยหนักที่สุดมาสองตัวสิ่งที่จินเฟินอยากเห็นที่สุดก็คือ จางหยวนฆ่าเป็ดทั้งสองตัวตายคาที่เช่นนั้น เขาก็จะใช้โอกาสนี้ให้จ้าวลี่ซานสั่งซื้อยาสำหรับสัตว์เพิ่มอีกสองกล่องได้เมื่อเห็นเป็ดทั้งสองตัวที่ป่วยจนแทบไม่มีแรงดิ้น จ้าวลี่ซานก็ทำหน้าแปลกๆจ้าวเจียซินกลับยิ้มเย้ยหยัน “จับเป็ดป่วยที่ใกล้ตายมาใช่หรือไม่ แต่ไม่เป็นไรหรอก! พี่หยวนจะรักษาเป็ดทั้งสองตัวให้หายได้......ใช่หรือไม่”พูดถึงตรงนี้ จ้าวเจียซินก็รู้ตัวว่าพูดออกไปเช่นนี้อาจไม่เหมาะ จึงรีบหันไปถามความเห็นของจางหยวนจางหยวนพยักหน้ายิ้ม “ไม่เป็นไร ตราบใดที่เป็ดทั้งสองตัวยังไม่ตาย ก็ยังมีความหวังที่จะรักษาให้หายได้!”จากนั้นเขาใช้ช้อนเล็กตักยาจากอ่างลายครามหน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 415
เห็นเช่นนั้น จางหยวนก็ยิ้มออกมา “โปรดรอสักครู่! อาจ้าวและผู้เชี่ยวชาญจินท่านนี้ อย่ารีบร้อนไปเลย การสั่งซื้อก็ไม่ต้องรีบร้อนหรอก! จะลองดูหรือไม่ว่าผมจะรักษาเป็ดพวกนี้อย่างไร?”“หึ! ไม่สนใจ! ผมไม่อยากเสียเวลากับคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว!” จินฟานพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกจางหยวนจ้องมองจินฟาน “อาจ้าวตัดสินใจจะสั่งซื้อยาของคุณแล้ว อย่างไรเสียผู้เชี่ยวชาญจินจะไม่ให้เกียรติแม้แต่น้อยเลยหรือ?” จ้าวเจียซินเข้าใจและพูดต่อ “ใช่! ซื้อยาของคุณ แล้วคุณยังไม่ให้เกียรติขนาดนี้ ประเดี๋ยวผมจะลองติดต่อบริษัทยายี่ห้ออื่นทางออนไลน์ พวกเขาคงจะนำเข้ายาจากต่างประเทศได้เช่นกัน!”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อยหากเป็นอย่างที่จ้าวเจียซินพูดจริงๆ และไปหาบริษัทยายี่ห้ออื่น วันนี้เขาคงจะมาเสียเที่ยว “เอาล่ะ! ถ้าเช่นนั้น ผมจะเห็นแก่หน้าเถ้าแก่จ้าว!” จินฟานพูดด้วยท่าทางใจกว้างจากนั้น ทุกคนก็เดินไปยังอ่างที่จางหยวนเตรียมไว้ เมื่อเห็นยาสมุนไพรในอ่าง และปูนขาวที่โรยอยู่ด้านบน จ้าวลี่ซานอดถามไม่ได้ว่า “พี่หยวน ข้างในนี้คืออะไรหรือ?”จางหยวนตอบด้วยรอยยิ้มว่า “อันนี้คือยาสมุนไพรบดเป็นผง ประกอบด้วยไฉหู เทียนหมา
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 414
แม้ว่าเขาจะพยายามกระซิบเสียงเบา แต่ทั้งจางหยวนและจ้าวเจียซินก็ยังได้ยินสิ่งที่เขาพูดอยู่ดี ทั้งสองสบตากัน แล้วต่างก็เห็นรอยยิ้มในสายตาของกันและกัน ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง ที่แท้จินฟานก็เป็นแค่คนเขลาแต่จ้าวลี่ซานกลับตกใจกับคำพูดของจินฟาน รีบถามเขาเหมือนจะคว้าเอาหญ้าแพรกมาเป็นที่ยึดเหนี่ยว “ผู้เชี่ยวชาญจิน คุณมีวิธีรักษาโรคระบาดในเป็ดได้หรือไม่ หากเป็ดของผมตายหมด ผมคงขาดทุนมากแน่!” เมื่อเห็นว่าหลอกล่อจ้าวลี่ซานได้ จินฟานก็ยิ้มออกมา “จริงๆ แล้ว การรักษาโรคระบาดในเป็ดก็ไม่ยาก! บริษัทของเรานำเข้ายาสำหรับสัตว์ชนิดหนึ่งมาจากต่างประเทศ! สามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดได้มากเลย!” “ถึงแม้ว่าราคาจะค่อนข้างสูง แต่หากเป็ดได้รับยานี้ เชื่อว่าน่าจะมีเป็ดรอดชีวิตจำนวนมาก!” จ้าวลี่ซานรีบถามว่า “แล้วตอนนี้มียาหรือไม่” “ตอนนี้ยังไม่มี! แต่หากคุณจ้าวลี่ซานโอนเงินเข้าบริษัทวันนี้ ผมสามารถให้บริษัทเร่งจัดส่งได้ภายในวันเดียวกัน!” จินฟานพูดพร้อมรอยยิ้ม แผนของเขาเรียบง่ายมากคือต้องการให้จ้าวลี่ซานซื้อยาที่ช่วยเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดชุดนั้น จินฟานไม่ได้โอ้อวด ยานั้นสามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดไ
