เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 198
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 199
ดังนั้น จางหยวนมาตรงหน้าเธออีกครั้ง จากนั้นหยิบเข็มเงินออกมาและฝังเข็มไปที่ตำแหน่งเส้นลมปราณตับตรงขาด้านในครั้งนี้จางหยวนไม่ได้ใช้แก่นพลังลมปราณเสริมการรักษาแล้วเพราะว่าการทำให้เส้นลมปราณตับไหลเวียนเพียงแค่ฝังเข็มก็พอ ไม่จำเป็นต้องสิ้นเปลืองแก่นพลังลมปราณตลอดกระบวนการการรักษา หลิวรั่วหลันใบหน้าสวยแดงก่ำเป็นแถบอยู่ตลอดเพราะเรื่องที่รีบเข้าห้องน้ำเรื่องนี้ ทำให้ความกล้าที่เธอกว่าจะปลุกปั้นขึ้นมาได้ ก็หายไปจนหมดถึงขั้นที่ หลิวรั่วหลันไม่กล้าจ้องมองขั้นตอนที่จางหยวนทำการฝังเข็มรมยารักษาเธอ ทำได้แค่เหลือบมองเป็นครั้งคราว จากนั้นก็เคลื่อนสายตาออกอย่างรวดเร็วผ่านไปครู่หนึ่ง จางหยวนดึงเข็มเล่มสุดท้ายที่ฝังอยู่ตรงจุดเสวี่ยห่ายบนขาของหลิวรั่วหลันออกมาเก็บเข็มเงินเสร็จ จางหยวนพูดด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย"ส่วนการฝังเข็มรมยาเสร็จเรียบร้อยแล้ว!"หลิวรั่วหลันก็รู้สึกโล่งใจ: "การรักษาเสร็จสิ้นแล้วยัง?""ยังไม่ใช่ ตอนนี้ทำเสร็จแค่ส่วนฝังเข็มรมยา ขั้นตอนต่อไป...ยังมีส่วนของการฝังเข็มนวดจีนอีก!" สีหน้าของจางหยวนเก้กังเล็กน้อยหลิวรั่วหลันมองเขาด้วยความกลุ้มใจ: "การฝังเข็มนวด? จะนวดอย่างไร?"
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 200
เมื่อได้ยินแบบนี้ จางหยวนยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย หลิวรั่วหลันตัดสินใจเลือกได้ถูกต้อง!ถ้าหากวันนี้เขาออกไปจากคลินิกจริง ๆเช่นนั้นต่อไปถ้าหากหลิวรั่วหลันมาขอให้เขาช่วยรักษาอีก จางหยวนก็ไม่มีทางช่วยเธอแล้วเพราะว่าหลิวรั่วหลันดูถูกเกียรติของจางหยวนในฐานะแพทย์!ปฏิเสธไม่ได้ว่า จางหยวนมีความสนใจต่อหุ่นสวยสุดยอดของหลิวรั่วหลัน เหมือนที่ผู้ชายมีต่อผู้หญิง ถึงขั้นที่ยังกำเริบเสิบสานเล็กน้อยแต่นั่นเป็นเพราะหลิวรั่วหลันคือภรรยาของหลินจงเฟย และจางหยวนก็รู้สึกไม่ชอบหน้าของหลินจงเฟยตั้งแต่ที่ได้รับรู้ว่าหลิวรั่วหลันกับหลินจงเฟยทั้งสองคนไม่ถูกกัน จางหยวนก็ไม่ได้เหมือนกับเมื่อ ที่ใช้สายตาที่เต็มไปด้วยความรุกรานจ้องมองบั้นท้ายงอนโด่งของหลิวรั่วหลันถ้าหากหลิวรั่วหลันยังคิดว่า เขายังมีความคิดอะไรที่ไม่ดีต่อเธอเช่นนั้นก็ขอโทษด้วย จางหยวนไม่คิดที่จะคอยรับใช้แล้ว!จางหยวนหันหน้าไป กลับเห็นใบหน้าสวยของหลิวรั่วหลันเต็มไปด้วยความเขินอายเห็นได้ชัดว่า สำหรับเธอแล้ว ประโยคที่เพิ่งพูดออกมานั่น เป็นการปลุกความกล้าอย่างมากแล้ว"ขอบคุณสำหรับความเชื่อใจของคุณ หมอหลิว! ผมรับรองว่า ต่อไปจะต้องรักษาคุณจนห
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 201
ในที่สุดจางหยวนก็หยุดลง"การรักษาเสร็จสิ้น! เพราะว่าวันนี้เป็นการรักษาครั้งแรก ดังนั้นลงมือหนักไปหน่อย! แต่ว่าต่อไปก็ไม่ใช้แรกเยอะขนาดนี้แล้ว!" จางหยวนพูดเมื่อได้ยินคำพูดนี้ หลิวรั่วหลันอยากจะกลอกตาใส่เขามาก ใช้แรงเยอะไปหน่อย?เขาแน่ใจเหรอว่านี่เป็นแค่การออกแรงเยอะไปหน่อย?เธอคิดว่า คืนนี้เธอคงจะทำได้แค่นอนคว่ำแล้วต่อให้ถึงวันพรุ่งนี้ ก็น่าจะไม่สามารถนั่งได้!"การรักษาเสร็จแล้ว ผมควรจะกลับไปได้แล้ว อ่อใช่ ก่อนจากไปขอเตือนคุณสักประโยค กลางคืนอยู่ที่คลินิกคนเดียว อย่าลืมล็อกหน้าต่างด้วย!" จางหยวนพูดกับหลิวรั่วหลัน"ตอนที่ผมออกไป จะดึงประตูม้วนลงมาให้ คุณก็รีบไปล็อกประตูม้วนด้วยล่ะ!"เมื่อเห็นว่าจางหยวนจะกลับไป หลิวรั่วหลันที่อยากจะเงยหน้าบอกลากับจางหยวนแต่ในตอนที่เธอได้ยินเรื่องที่จางหยวนบอกว่าให้ล็อกประตู เธอก็สูญเสียความมั่นใจในทันทีแย่แล้ว!วันนี้อยู่ต่อหน้าจางหยวน นับว่าไม่เหลือสภาพอะไรแล้ว!จางหยวนต้องเดาเรื่องที่เธอเอาถังขยะวางไว้ที่นอกหน้าต่างได้แล้วแน่ ๆ"อืม...ขอบคุณนะ!" หลิวรั่วหลันนอนคว่ำบนเตียงและพูดด้วยน้ำเสียงที่เบามากจางหยวนยิ้ม: "ไม่ต้องเกรงใจ! นี่เป็นต
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 202
เมื่อเผชิญหน้ากับคำถามของจ้าวเยี่ยน หลิวรั่วหลันรีบยิ้มแห้ง ๆ และพูดอธิบาย:"ยืนออกกำลังกายน่ะ ช่วงนี้นั่งอยู่ตลอด ฉันคิดว่าฉันอ้วนนิดหน่อยแล้ว!""แบบนี้นี่เอง!" จ้าวเยี่ยนพยักหน้า: "งั้นฉันก็ยืนเยอะหน่อย! ช่วงนี้ฉันก็คิดว่าขาของฉันใหญ่...เอ๊ะ จางหยวน?"ในอตนที่จ้าวเยี่ยนพูดได้ถึงครึ่งหนึ่ง จางหยวนก็เดินเข้ามาในคลินิก ก็ทำให้เสียงของเธอหยุดลงทันที"จางหยวน คุณ...คุณเองเหรอ!" หลิวรั่วหลันได้เห็นจางหยวนก็ลุกลี้ลุกลนอย่างเห็นได้ชัด"หมอหลิว พยาบาลจ้าว ช่วยเอาพลาสเตอร์ให้ผมสองกล่องครับ เอาชนิดที่ดีที่สุดนะครับ!" จางหยวนยิ้มบางเมื่อก่อนหวังฮุ่ยซือพลาสเตอร์ เพื่อที่จะประหยัดเงิน ก็ทำใจซื้อได้แค่แบบที่ราคาถูกที่สุดแต่ครั้งนี้จางหยวนมาซื้อ ไม่สามารถซื้อของถูกได้อยู่แล้ว จะต้องเลือกซื้อที่ดีที่สุด!"ซื้อพลาสเตอร์เหรอ! ฉันไปเอาให้คุณ!" จ้าวเยี่ยนพูดถือโอกาสในตอนที่เธอไปเอาพลาสเตอร์ หลิวรั่วหลันมองจางหยวนด้วยความประหม่า ในสายตาเผยการสอบถามขึ้นมาจางหยวนยักไหล่ ใช้สายตาเหลือบมองจ้าวเยี่ยน ความหมายก็คือเขามาเพื่อซื้อพลาสเตอร์จริง ๆเมื่อได้รับรู้ว่าจางหยวนไม่ได้มาเพื่อดูเรื่องน่าขำของ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 203
หลิวรั่วหลันส่ายหน้า ไม่กล้านึกย้อนกลับไปถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนอีกแล้วถ้าหากนึกย้อนกลับไปอีก เธอก็ไม่มีหน้าจะเจอจางหยวนแล้ว!ตอนนี้จางหยวนได้จ่ายเงินเสร็จเรียบร้อย และรับถุงพลาสติกที่ใส่พลาสเตอร์สองกล่องไปจากในมือของจ้าวเยี่ยน"พยาบาลจ้าว หมอหลิว พวกคุณทำงานต่อเถอะครับ! ผมกลับก่อนนะ!" จางหยวนบอกลาทั้งสองคนเพื่อไม่ให้หลิวรั่วหลันรู้สึกอึดอัด ตอนที่เขาเดินจากไปก็ไม่ได้มองดูหลิวรั่วหลันสิ่งที่จางหยวนไม่รู้ก็คือ การกระทำแบบนี้ของเขา กลับทำให้หลิวรั่วหลันรู้สึกไม่พอใจ"ทำไมตอนที่เขากลับไปถึงมองแค่จ้าวเยี่ยน ไม่มองฉันเลยด้วยซ้ำ? หรือว่าเสน่ห์ของฉันยังสู้จ้าวเยี่ยนไม่ได้?" หลิวรั่วหลันครุ่นคิดด้วยความกลัดกลุ้มใจในตอนที่จางหยวนถือพลาสเตอร์สองกล่องเดินกลับไป ร้านขายยาตระกูลเฉินที่อยู่ในเมือง ก็มีแขกสำคัญท่านหนึ่งมาเยือนเมื่อเห็นอีกฝ่ายมาถึง หัวหน้าร้านหลี่เฉิงก็รีบวิ่งไปต้อนรับที่หน้าประตู“ประธานเว่ย คุณมาแล้วเหรอครับ!”ถ้าหากจางหยวนอยู่ที่นี่ จะต้องจำได้แน่นอนว่า คนผู้นี้เว่ยเทียนหมิงแห่งไดนาสตี้คลับ ที่เคยเจอหน้ากับเขาครั้งหนึ่งสีหน้าของเว่ยเทียนหมิงซีดขาวยิ่งกว่าตอนที
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 204
ได้ยินแบบนี้ เว่ยเทียนหมิงก็เงียบขรึมไปผู้อาวุโสเฉินเทียนเป็นแพทย์แผนจีนที่เก่งสุดยอดในเมืองชิงเหอและพื้นที่รอบข้างถ้าหากแม้แต่ผู้อาวุโสเฉินช่วยเขาไม่ได้ เช่นนั้นก็มีเพียงคนเดียวที่สามารถช่วยเขาได้แล้ว“ท่านนั้น...ดูเหมือนว่าผ่านไปอีกช่วงหนึ่งก็จะออกจากกรรมฐานแล้ว ผู้อาวุโสเฉิน คุณคิดว่าเขาจะช่วยผมได้ไหม?” เว่ยเทียนหมิงมองผู้อาวุโสเฉินด้วยสีหน้าที่มีความหวังแต่ปฏิกิริยาตอบรับของผู้อาวุโสเฉิน ทำให้เขาผิดหวังเขาเห็นเพียงผู้อาวุโสเฉินส่ายหน้าถอนหายใจ: “ประธานเว่ย ‘กำลังภายใน’ กล่าวไว้ว่า: สิ่งที่เป็นยามีพิษสามส่วน! ประโยคนี้ไม่ใช่แค่พูดไปแบบนั้น! ยาบางชนิดสามารถเผาผลาญออกมาข้างนอกร่างกายได้ ส่วนยาพิษบางส่วนกลับไม่สามารถเผาผลาญได้ด้วยซ้ำ!”"ต่อให้หมอเทวดาท่านนั้นออกจากกรรมฐาน ผมคิดว่าเขาก็ไม่สามารถรักษาอาการแบบนี้ของประธานเว่ยได้! ในเมื่อเขาเป็นแค่หมอเทวดา ไม่ใช่หมอฮัวโต๋ที่ยังมีชีวิตอยู่!"ได้ยินคำพูดนี้ เว่ยเทียนหมิงใบหน้าเต็มไปด้วยความขมขื่นถึงแม้เขาคิดว่าคำพูดเหล่านี้ของผู้อาวุโสเฉิน อาจจะมีความคิดที่จะประเมินค่าคนอาชีพเดียวกันต่ำลงแต่ด้วยนิสัยของผู้อาวุโสเฉิน ถ้าหากไม่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 205
จากที่เขาดู สูตรยาดั้งเดิมถึงจะเก่าแก่ตำรายาสมุนไพรพื้นบ้าน โดยเฉพาะตำรายาสมุนไพรชาวบ้าน ทั้งหมดเป็นความคิดนอกรีตถึงแม้เว่ยเทียนหมิงไม่ใช่แพทย์แผนจีน แต่เขามีความรู้เกี่ยวกับแพทย์แผนจีน และคิดว่าจางหยวนเพียงแค่บังเอิญพึ่งพาตำรายาสมุนไพรพื้นบ้านจนสุ่มได้ถูกต้อง!ด้วยเหตุนี้ เขาถึงขั้นที่เอาเบอร์โทรศัพท์ที่จางหยวนให้มาทิ้งไปในถังขยะตอนนี้ดูแล้ว คำพูดเหล่านั้นที่จางหยวนพูดในตอนนั้น ไม่ใช่พูดเพื่อทำให้ตกใจตื่นกลัว แต่มันเป็นแบบนั้นจริง ๆ!ในตอนนี้ เว่ยเทียนหมิงคิดว่าตัวเองสะเพร่าแล้วไม่ควรเอาเบอร์โทรศัพท์ของจางหยวนโยนทิ้งในถังขยะ!จางหยวนเคยพูดเอาไว้ ถ้าหากร่างกายของเขาเกิดความผิดปกติอะไร ก็สามารถติดต่อจางหยวนได้บางที จางหยวนอาจจะมีวิธีแก้ไขปัญหาของเขาก็ได้!แต่ผ่านไปหลายวันขนาดนี้แล้วต่อให้เว่ยเทียนหมิงไปหาในถังขยะหากระดาษที่มีเบอร์โทรศัพท์ใบนั้น เกรงว่าคงจะหาไม่พบแล้ว!เว่ยเทียนหมิงอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่นเมืองชิงเหอใหญ่ขนาดนั้น หรือว่าจะต้องตามหาจางหยวนเหมือนกับงมเข็มในมหาสมุทร?ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จู่ ๆ ดวงตาของเว่ยเทียนหมิงก็สว่างขึ้นมาจางหยวนหาตัวได้ยากจริ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 206
ได้ยินแบบนี้ จางหยวนก็ตกตะลึง อดที่จะส่งเสียงอุทานออกมาไม่ได้"อะไรนะ? พวกคุณนี่จะ...ให้ผมนัดดูตัวเหรอ?"ไม่โทษที่จางหยวนตกตะลึงขนาดนี้ ชาตินี้เขาเพิ่งจะเคยเจอเรื่องนัดดูตัวเป็นครั้งแรกสวีฉางชุนยิ้มพูด: "นับว่าเป็นการนัดดูตัว! แต่ว่าอากับน้าหนิวต่างก็เป็นคนที่ความคิดเปิดกว้าง ไม่ใช่ว่ามาถึงก็ให้พวกนายเป็นแฟนกันเลย""ถูกต้อง รอให้อีกสองวันเจียวเจียวกลับมา หาโอกาสจัดการให้พวกเธอสองคนเจอหน้ากัน พวกเธอวัยรุ่นมีเรื่องที่สามารถพูดคุยกันได้เยอ ถึงเวลาก็คุยกันเยอะ ๆ หน่อย" หนิวอ้ายชุนก็พยักหน้าพูดจางหยวนอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาเขายังไม่ทันได้ตั้งตัวจากความตกตะลึงเรื่องการนัดดูตัวแต่ลองคิดดูอย่างละเอียด เขาก็ถึงวัยที่จะนัดดูตัวได้แล้วจริง ๆ นั่นแหละ!ในเมื่อระหว่างนั้นจางหยวนปัญญาอ่อนไปหลายปีเพื่อนเล่นที่อายุเท่า ๆ กัน มีหลายคนที่แต่งงานไปหลายปีแล้วคนที่แต่งงานเร็วที่สุด ลูกของพวกเขาสามารถใช้งานไปซื้อของได้แล้ว!มองดูผู้อาวุโสทั้งสองคนที่แก่ขึ้นเรื่อย ๆ คำพูดปฏิเสธที่เดิมทีมาถึงข้างปากแล้ว แต่สุดท้ายจางหยวนก็ไม่ได้พูดออกมาเขาอดนึกถึงเด็กผู้หญิงในถ้ำเมื่อครั้งนั้นไม่ได้ตอนนั้
บทล่าสุด
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 422
เพราะเป็นฟาร์มเลี้ยงไก่มูลค่าหลายแสน มากกว่าทรัพย์สินทั้งหมดของจางหยวนตอนนี้เสียอีก! คิดไปคิดมา จางหยวนก็ยิ่งรู้สึกสับสน สุดท้ายเขาตัดสินใจที่จะไม่คิดอะไรมากแล้วเพราะอย่างไรเสียเขาได้บอกไปกับฉู่เสวี่ยเยี่ยนแล้วว่าขอเวลาคิดสองวัน ก็ใช้เวลาคิดสองวันแล้วค่อยว่ากันทว่าตอนนี้จางหยวนมีเรื่องสำคัญอีกอย่างหนึ่งที่ต้องทำ นั่นก็คือการไปซื้อลูกไก่! เดิมทีจางหยวนตั้งใจว่า ตอนเช้าจะไปช่วยจ้าวเจียซินรักษาเป็ดที่ฟาร์มเลี้ยงเป็ด แล้วตอนบ่ายจะไปซื้อลูกไก่เนื้อที่บ้านของหยวนเต๋อหวัง อารองของหยวนเสวี่ยไก่ฟีนิกซ์ได้ผลตอบรับดีมาก ถึงเวลาที่จะเลี้ยงไก่ฟีนิกซ์รุ่นใหม่เพิ่มแล้วแต่เนื่องจากเมาตั้งแต่เที่ยง เขาจึงกลับบ้านในช่วงบ่าย แล้วเตรียมที่จะไปซื้อลูกไก่ที่บ้านของหยวนเต๋อหวังอีกครั้งในวันพรุ่งนี้แต่บางครั้งแผนการก็มักจะไม่เป็นไปตามที่คิดไว้ วันรุ่งขึ้น ตอนที่ฟ้ายังมืดครึ้ม ฝนก็ตกหนัก จะไปซื้อลูกไก่ในเมืองด้วยการสวมเสื้อกันฝนแบบนี้ จางหยวนทำไม่ได้ รถสามล้อไฟฟ้าของเขาเป็นแบบเปิดโล่ง ไม่มีหลังคาบังฝน จึงกันฝนไม่ได้ เมื่อมองไปที่เกาเสี่ยวอวี๋ นักข่าวสาวที่กำลังรายงานพยากรณ์อากาศทางโทรทัศน์
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 421
"ฮัลโหล เสี่ยวอวี้? ผมนัดเรียบร้อยแล้ว สำหรับคืนพรุ่งนี้ เธอยืนยันแล้วใช่หรือไม่?” ตู้เหิงเซิงงถามคนในสาย “สบายใจได้ประธานตู้ ประเดี๋ยวฉันจะไปลางานกับหัวหน้าสถานี แล้วคุณว่าคืนพรุ่งนี้ฉันควรใส่ชุดสไตล์ไหนดี?” เกาเสี่ยวอวี้ยิ้มเสียงออดอ้อน ตู้เหิงเซิงงพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูบ้ากาม “แน่นอนว่าต้องเป็นชุดที่คุณใส่เวลาเป็นพิธีกรรายการ! เชื่อฉันสิ ชุดนั้นจะทำให้ผู้ชายเกิดความอยากจะพิชิตใจคุณอย่างแน่นอน! อยากจะฉีกชุดของคุณทิ้งให้หมดในทันทีเลย......” “บ้าน่ะ ประธานตู้พูดตรงเหลือเกิน! งั้นตกลงตามนี้แล้วกัน คืนพรุ่งนี้เจอกัน!” เกาเสี่ยวอวี้พูดจบแล้วก็วางสายทันที ตู้เหิงเซิงยังรู้สึกไม่สะใจเท่าไหร่ “จางหยวนเอ๋ยจางหยวน โชคดีเสียจริงๆ! คืนพรุ่งนี้ต้องโดนจิ้กจอกสาวดูดเอาพลังงานหมดเป็นแน่!” ตอนนี้จางหยวนยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย มื้ออาหารที่ตู้เหิงเซิงงชวนเขาไปกินนั้น แทบจะเรียกได้ว่าเป็นการ “เลี้ยงต้อนรับ” ที่เต็มไปด้วยอันตราย! และอาจจะพลาดท่าเสียตัวได้ง่ายๆ! แต่แม้รู้ว่าเป็นกับดัก จางหยวนก็ยังไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องนั้นเพราะเขามีเรื่องสำคัญที่ต้องทำรออยู่!เพิ่งวางสายจากตู้เหิงเซิงไปไม่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 420
หากเขาไม่มีความสามารถอะไรเลยเหมือนจินฟานที่สนใจแต่ประชาสัมพันธ์ยาสุดพิเศษ เช่นนั้น แม้จ้าวลี่ซานจะแนะนำเขาให้เพื่อนร่วมอาชีพมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์! หลังจากได้ยินเช่นนั้น จางหยวนพยักหน้าอย่างแรง “อาจ้าว ผมเข้าใจความหมายของคุณแล้ว! ขอบคุณที่ช่วยแนะนำคนรู้จักให้ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน!" ขณะพูดประโยคนี้ จางหยวนรู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้าง งานหลักของเขาควรเป็นแพทย์แผนจีนชัดๆ แต่ทำไมตอนนี้ถึงโด่งดังเพราะเป็นสัตวแพทย์ไปได้? หรือว่า......ต่อไปทุกคนจะคิดว่าเขาเป็นสัตวแพทย์ชื่อดัง ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นแพทย์แผนจีน?พอคิดว่าอนาคตข้างหน้าเวลาเดินไปบนถนน เจอใครก็ทักมายและเรียกเขาว่าหมอจางอย่างสนิทสนม จางหยวนก็อดขนลุกไม่ได้ ทว่าตามคำกล่าวที่ว่าของผู้ใหญ่ให้ก็ต้องรับ ความหวังดีของจ้าวลี่ซาน จางหยวนก็ย่อมปฏิเสธไม่ได้เมื่อจางหยวนกลับไปที่ฟาร์มเลี้ยงผึ้ง ปัญหาอีกอย่างก็ตามมา! ตู้เหิงเซิงโทรมา “รบกวน” อีกครั้ง! พอเห็นเบอร์โทรศัพท์ของเขา จางหยวนแทบอยากโยนโทรศัพท์ทิ้งเมื่อคืนเขาบอกตู้เหิงเซิงชัดเจนแล้วว่า เขาจะไม่ผิดสัญญา ตู้เหิงเซิงคนนี้ทำไมถึงตื้อไม่เลิกเช่นนี้?จางหยวนรับสายทันท
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 419
พ่อลูกตระกูลจ้าวพยายามโน้มน้าวจางหยวนให้รับซองแดง แต่จางหยวนยืนกรานไม่รับสุดท้ายเมื่อไม่มีทางอื่น ทั้งสองจึงต้องยอมแพ้ แต่ไม่นานดวงตาของจ้าวลี่ซานก็เป็นประกาย เขาคิดหาวิธีตอบแทนจางหยวนได้แล้ว! “พี่หยวน ไม่รับซองแดงก็ไม่เป็นไร แต่อาจ้าวขอเชิญเอ็งไปกินข้าว เอ็งต้องห้ามปฏิเสธนะ!” จ้าวลี่ซานพูดพร้อมรอยยิ้ม จางหยวนพยักหน้ายิ้ม “กินข้าวได้อยู่แล้ว ต้องสั่งอาหารเพิ่มสักสองอย่างนะ ผมกินเยอะ! ฮ่าๆ” คำพูดที่ตรงไปตรงมาทำให้คนทั้งสามถึงกับหัวเราะลั่น เมื่อถึงเวลามื้ออาหารกลางวัน จางหยวนก็รู้ว่าทำไมจ้าวลี่ซานถึงเชิญเขาไปกินข้าว ถึงจะบอกว่าเชิญไปกินข้าว แต่เป้าหมายที่แท้จริงของจ้าวลี่ซานคือการแนะนำคนรู้จักให้จางหยวน! เขาเชิญเจ้าของฟาร์มเลี้ยงสัตว์หลายรายในเมืองมาด้วยกัน และแนะนำให้รู้จักกับจางหยวน พร้อมทั้งเล่าเรื่องที่จางหยวนเอาชนะจินฟานเมื่อเช้าให้ฟัง เมื่อเหล่าเจ้าของฟาร์มได้ยินว่าจางหยวนสามารถรักษาสัตว์ป่วยที่แม้แต่ช่างเทคนิคจากโรงงานผลิตยาสัตว์ก็รักษาไม่ได้ พวกเขาจึงรู้สึกอยากรู้จักจางหยวนกันมากขึ้นทันทีที่จางหยวนเข้าใจเจตนาของจ้าวลี่ซาน เขาก็เล่าเรื่องที่เคยรักษาโรคอหิวาต
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 418
ยิ่งสองพ่อลูกตระกูลโจวชมเชยจางหยวนมากใด สีหน้าของจินฟานก็ยิ่งแย่ลงเท่านั้นเป็ดสองตัวที่เดินเล่นอยู่บนพื้น ราวกับฝ่ามือที่ตบหน้าจินฟานอย่างแรงไม่เพียงเสียงดังฟังชัด และยังเจ็บปวดมาก!ยาของจางหยวนรักษาเป็ดให้หายดี ซึ่งพิสูจน์แล้วว่า กาฬโรคเป็ดที่จินฟานพูดถึงก่อนหน้านั้นเป็นเรื่องโกหกหมด!เมื่อจ้าวลี่ซานลุกขึ้นยืน เขามองจินฟานด้วยสายตาที่ไม่พอใจ“ช่างเทคนิคจิน ผมต้องการคำอธิบายจากคุณ! ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าเป็ดของผมเป็นกาฬโรคเป็ด แล้วให้ผมซื้อยาจากต่างประเทศ ตอนนี้เป็นเช่นนี้ คุณจะอธิบายอย่างไร”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เขาก็ยังฝืนยิ้มออกมา“เถ้าแก่จ้าว คนเราย่อมผิดพลาดกันได้ ครั้งนี้ถือว่าผมดูผิดไป!”“จริงหรือ? อย่าคิดว่าคนอื่นโง่กันหมดนะ ช่างเทคนิคจิน ผมว่าต่อไปนี้คุณไม่จำเป็นต้องมาขายยาในเมืองของเราอีกแล้ว! ให้บริษัทของคุณส่งช่างเทคนิคคนอื่นมาแทนเถอะ ผมจะบอกกับคนอื่นๆ ในเมืองด้วย!” จ้าวลี่ซานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหตุผลที่เขาเชื่อฟังจินฟาน เพราะเขามีความเชื่อมั่นในช่างเทคนิคของโรงงานผลิตยาเกินไปแต่จินฟานกลับใช้ความไว้วางใจของเขา พูดจาหลอกลวงจ้าวลี่ซาน จ้าวลี่ซาน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 417
ทันใดนั้น จ้าวลี่ซานรีบวิ่งไปหาเป็ด แล้วนั่งยองตรวจสอบอ้วกของเป็ด ไม่นาน เขาก็เห็นพยาธิเม็ดเลือดสีแดงอยู่ด้านใน พยาธิตัวนั้นยาวประมาณเล็บนิ้วก้อย แต่บางมาก บางราวกับเชือก “นี่......นี่คือพยาธิเม็ดเลือดหรือ? หรือว่าเป็ดในฟาร์มของฉันจะติดโรคพยาธิเม็ดเลือดในเป็ดจริงๆ?” จ้าวลี่ซานพูดด้วยความตกตะลึง ทันทีที่จ้าวลี่ซานพูดจบ จินฟานก็เดินตรงเข้ามา มองจ้าวลี่ซานด้วยสายตาเย้ยหยัน “เถ้าแก่จ้าว คุณเป็นคนมากประสบการณ์ ทำไมถึงโดนหลอกด้วยเล่ห์เหลี่ยมแบบนี้ได้!”จ้าวลี่ซานเงยหน้าขึ้นอย่างประหลาดใจ “เล่ห์เหลี่ยม? เล่ห์เหลี่ยมอะไร?” “คำตอบง่ายมาก! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ถูกเป็ดอาเจียนออกมาจริง! แต่คุณอย่าลืมว่าเมื่อครู่เป็ดดื่มอะไรเข้าไป! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ที่อาจถูกป้อนเข้าไปตอนนั้นก็เป็นได้!” จินฟานพูดด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย เขาไม่เคยเชื่อว่าจางหยวนจะสามารถระบุอาการป่วยของเป็ดได้ ดังนั้นเขาจึงไม่เชื่อในสิ่งที่จางหยวนพูด เมื่อได้ยินเช่นนั้น จ้าวเจียซินก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกับพูดว่า “เมื่อครู่ฉันยังคิดว่าคุณไม่ใช่คนโง่ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันคิดผิด!” จินฟานขมวดคิ้วมองเขา “ค
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 416
จินฟานฮึดฮัดออกมา โดยไม่ได้พูดอะไรต่อแผนการรักษาของเขาก็เป็นแบบนี้แม้ว่าจะมียาสำหรับสัตว์ที่ช่วยเสริมสร้างภูมิคุ้มกันแล้วก็ตาม เป็ดที่รอดชีวิตได้ก็เป็นเพียงเป็ดที่ร่างกายแข็งแรงที่สุดเท่านั้นส่วนพวกเป็ดที่ป่วยหนัก ก็ต้องปล่อยให้รอความตายไปจ้าวลี่ซานคิดครุ่นดูแล้วก็เห็นด้วย จึงให้จ้าวเจียซินไปจับเป็ดป่วยมาแต่จินเฟินกลับอาสาเสียเอง เดินไปที่โรงเลี้ยงเป็ด แล้วจับเป็ดป่วยหนักที่สุดมาสองตัวสิ่งที่จินเฟินอยากเห็นที่สุดก็คือ จางหยวนฆ่าเป็ดทั้งสองตัวตายคาที่เช่นนั้น เขาก็จะใช้โอกาสนี้ให้จ้าวลี่ซานสั่งซื้อยาสำหรับสัตว์เพิ่มอีกสองกล่องได้เมื่อเห็นเป็ดทั้งสองตัวที่ป่วยจนแทบไม่มีแรงดิ้น จ้าวลี่ซานก็ทำหน้าแปลกๆจ้าวเจียซินกลับยิ้มเย้ยหยัน “จับเป็ดป่วยที่ใกล้ตายมาใช่หรือไม่ แต่ไม่เป็นไรหรอก! พี่หยวนจะรักษาเป็ดทั้งสองตัวให้หายได้......ใช่หรือไม่”พูดถึงตรงนี้ จ้าวเจียซินก็รู้ตัวว่าพูดออกไปเช่นนี้อาจไม่เหมาะ จึงรีบหันไปถามความเห็นของจางหยวนจางหยวนพยักหน้ายิ้ม “ไม่เป็นไร ตราบใดที่เป็ดทั้งสองตัวยังไม่ตาย ก็ยังมีความหวังที่จะรักษาให้หายได้!”จากนั้นเขาใช้ช้อนเล็กตักยาจากอ่างลายครามหน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 415
เห็นเช่นนั้น จางหยวนก็ยิ้มออกมา “โปรดรอสักครู่! อาจ้าวและผู้เชี่ยวชาญจินท่านนี้ อย่ารีบร้อนไปเลย การสั่งซื้อก็ไม่ต้องรีบร้อนหรอก! จะลองดูหรือไม่ว่าผมจะรักษาเป็ดพวกนี้อย่างไร?”“หึ! ไม่สนใจ! ผมไม่อยากเสียเวลากับคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว!” จินฟานพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกจางหยวนจ้องมองจินฟาน “อาจ้าวตัดสินใจจะสั่งซื้อยาของคุณแล้ว อย่างไรเสียผู้เชี่ยวชาญจินจะไม่ให้เกียรติแม้แต่น้อยเลยหรือ?” จ้าวเจียซินเข้าใจและพูดต่อ “ใช่! ซื้อยาของคุณ แล้วคุณยังไม่ให้เกียรติขนาดนี้ ประเดี๋ยวผมจะลองติดต่อบริษัทยายี่ห้ออื่นทางออนไลน์ พวกเขาคงจะนำเข้ายาจากต่างประเทศได้เช่นกัน!”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อยหากเป็นอย่างที่จ้าวเจียซินพูดจริงๆ และไปหาบริษัทยายี่ห้ออื่น วันนี้เขาคงจะมาเสียเที่ยว “เอาล่ะ! ถ้าเช่นนั้น ผมจะเห็นแก่หน้าเถ้าแก่จ้าว!” จินฟานพูดด้วยท่าทางใจกว้างจากนั้น ทุกคนก็เดินไปยังอ่างที่จางหยวนเตรียมไว้ เมื่อเห็นยาสมุนไพรในอ่าง และปูนขาวที่โรยอยู่ด้านบน จ้าวลี่ซานอดถามไม่ได้ว่า “พี่หยวน ข้างในนี้คืออะไรหรือ?”จางหยวนตอบด้วยรอยยิ้มว่า “อันนี้คือยาสมุนไพรบดเป็นผง ประกอบด้วยไฉหู เทียนหมา
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 414
แม้ว่าเขาจะพยายามกระซิบเสียงเบา แต่ทั้งจางหยวนและจ้าวเจียซินก็ยังได้ยินสิ่งที่เขาพูดอยู่ดี ทั้งสองสบตากัน แล้วต่างก็เห็นรอยยิ้มในสายตาของกันและกัน ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง ที่แท้จินฟานก็เป็นแค่คนเขลาแต่จ้าวลี่ซานกลับตกใจกับคำพูดของจินฟาน รีบถามเขาเหมือนจะคว้าเอาหญ้าแพรกมาเป็นที่ยึดเหนี่ยว “ผู้เชี่ยวชาญจิน คุณมีวิธีรักษาโรคระบาดในเป็ดได้หรือไม่ หากเป็ดของผมตายหมด ผมคงขาดทุนมากแน่!” เมื่อเห็นว่าหลอกล่อจ้าวลี่ซานได้ จินฟานก็ยิ้มออกมา “จริงๆ แล้ว การรักษาโรคระบาดในเป็ดก็ไม่ยาก! บริษัทของเรานำเข้ายาสำหรับสัตว์ชนิดหนึ่งมาจากต่างประเทศ! สามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดได้มากเลย!” “ถึงแม้ว่าราคาจะค่อนข้างสูง แต่หากเป็ดได้รับยานี้ เชื่อว่าน่าจะมีเป็ดรอดชีวิตจำนวนมาก!” จ้าวลี่ซานรีบถามว่า “แล้วตอนนี้มียาหรือไม่” “ตอนนี้ยังไม่มี! แต่หากคุณจ้าวลี่ซานโอนเงินเข้าบริษัทวันนี้ ผมสามารถให้บริษัทเร่งจัดส่งได้ภายในวันเดียวกัน!” จินฟานพูดพร้อมรอยยิ้ม แผนของเขาเรียบง่ายมากคือต้องการให้จ้าวลี่ซานซื้อยาที่ช่วยเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดชุดนั้น จินฟานไม่ได้โอ้อวด ยานั้นสามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดไ
