Share
บทที่ 201
Related chapter
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 202
เมื่อเผชิญหน้ากับคำถามของจ้าวเยี่ยน หลิวรั่วหลันรีบยิ้มแห้ง ๆ และพูดอธิบาย:"ยืนออกกำลังกายน่ะ ช่วงนี้นั่งอยู่ตลอด ฉันคิดว่าฉันอ้วนนิดหน่อยแล้ว!""แบบนี้นี่เอง!" จ้าวเยี่ยนพยักหน้า: "งั้นฉันก็ยืนเยอะหน่อย! ช่วงนี้ฉันก็คิดว่าขาของฉันใหญ่...เอ๊ะ จางหยวน?"ในอตนที่จ้าวเยี่ยนพูดได้ถึงครึ่งหนึ่ง จางหยวนก็เดินเข้ามาในคลินิก ก็ทำให้เสียงของเธอหยุดลงทันที"จางหยวน คุณ...คุณเองเหรอ!" หลิวรั่วหลันได้เห็นจางหยวนก็ลุกลี้ลุกลนอย่างเห็นได้ชัด"หมอหลิว พยาบาลจ้าว ช่วยเอาพลาสเตอร์ให้ผมสองกล่องครับ เอาชนิดที่ดีที่สุดนะครับ!" จางหยวนยิ้มบางเมื่อก่อนหวังฮุ่ยซือพลาสเตอร์ เพื่อที่จะประหยัดเงิน ก็ทำใจซื้อได้แค่แบบที่ราคาถูกที่สุดแต่ครั้งนี้จางหยวนมาซื้อ ไม่สามารถซื้อของถูกได้อยู่แล้ว จะต้องเลือกซื้อที่ดีที่สุด!"ซื้อพลาสเตอร์เหรอ! ฉันไปเอาให้คุณ!" จ้าวเยี่ยนพูดถือโอกาสในตอนที่เธอไปเอาพลาสเตอร์ หลิวรั่วหลันมองจางหยวนด้วยความประหม่า ในสายตาเผยการสอบถามขึ้นมาจางหยวนยักไหล่ ใช้สายตาเหลือบมองจ้าวเยี่ยน ความหมายก็คือเขามาเพื่อซื้อพลาสเตอร์จริง ๆเมื่อได้รับรู้ว่าจางหยวนไม่ได้มาเพื่อดูเรื่องน่าขำของ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 203
หลิวรั่วหลันส่ายหน้า ไม่กล้านึกย้อนกลับไปถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนอีกแล้วถ้าหากนึกย้อนกลับไปอีก เธอก็ไม่มีหน้าจะเจอจางหยวนแล้ว!ตอนนี้จางหยวนได้จ่ายเงินเสร็จเรียบร้อย และรับถุงพลาสติกที่ใส่พลาสเตอร์สองกล่องไปจากในมือของจ้าวเยี่ยน"พยาบาลจ้าว หมอหลิว พวกคุณทำงานต่อเถอะครับ! ผมกลับก่อนนะ!" จางหยวนบอกลาทั้งสองคนเพื่อไม่ให้หลิวรั่วหลันรู้สึกอึดอัด ตอนที่เขาเดินจากไปก็ไม่ได้มองดูหลิวรั่วหลันสิ่งที่จางหยวนไม่รู้ก็คือ การกระทำแบบนี้ของเขา กลับทำให้หลิวรั่วหลันรู้สึกไม่พอใจ"ทำไมตอนที่เขากลับไปถึงมองแค่จ้าวเยี่ยน ไม่มองฉันเลยด้วยซ้ำ? หรือว่าเสน่ห์ของฉันยังสู้จ้าวเยี่ยนไม่ได้?" หลิวรั่วหลันครุ่นคิดด้วยความกลัดกลุ้มใจในตอนที่จางหยวนถือพลาสเตอร์สองกล่องเดินกลับไป ร้านขายยาตระกูลเฉินที่อยู่ในเมือง ก็มีแขกสำคัญท่านหนึ่งมาเยือนเมื่อเห็นอีกฝ่ายมาถึง หัวหน้าร้านหลี่เฉิงก็รีบวิ่งไปต้อนรับที่หน้าประตู“ประธานเว่ย คุณมาแล้วเหรอครับ!”ถ้าหากจางหยวนอยู่ที่นี่ จะต้องจำได้แน่นอนว่า คนผู้นี้เว่ยเทียนหมิงแห่งไดนาสตี้คลับ ที่เคยเจอหน้ากับเขาครั้งหนึ่งสีหน้าของเว่ยเทียนหมิงซีดขาวยิ่งกว่าตอนที
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 204
ได้ยินแบบนี้ เว่ยเทียนหมิงก็เงียบขรึมไปผู้อาวุโสเฉินเทียนเป็นแพทย์แผนจีนที่เก่งสุดยอดในเมืองชิงเหอและพื้นที่รอบข้างถ้าหากแม้แต่ผู้อาวุโสเฉินช่วยเขาไม่ได้ เช่นนั้นก็มีเพียงคนเดียวที่สามารถช่วยเขาได้แล้ว“ท่านนั้น...ดูเหมือนว่าผ่านไปอีกช่วงหนึ่งก็จะออกจากกรรมฐานแล้ว ผู้อาวุโสเฉิน คุณคิดว่าเขาจะช่วยผมได้ไหม?” เว่ยเทียนหมิงมองผู้อาวุโสเฉินด้วยสีหน้าที่มีความหวังแต่ปฏิกิริยาตอบรับของผู้อาวุโสเฉิน ทำให้เขาผิดหวังเขาเห็นเพียงผู้อาวุโสเฉินส่ายหน้าถอนหายใจ: “ประธานเว่ย ‘กำลังภายใน’ กล่าวไว้ว่า: สิ่งที่เป็นยามีพิษสามส่วน! ประโยคนี้ไม่ใช่แค่พูดไปแบบนั้น! ยาบางชนิดสามารถเผาผลาญออกมาข้างนอกร่างกายได้ ส่วนยาพิษบางส่วนกลับไม่สามารถเผาผลาญได้ด้วยซ้ำ!”"ต่อให้หมอเทวดาท่านนั้นออกจากกรรมฐาน ผมคิดว่าเขาก็ไม่สามารถรักษาอาการแบบนี้ของประธานเว่ยได้! ในเมื่อเขาเป็นแค่หมอเทวดา ไม่ใช่หมอฮัวโต๋ที่ยังมีชีวิตอยู่!"ได้ยินคำพูดนี้ เว่ยเทียนหมิงใบหน้าเต็มไปด้วยความขมขื่นถึงแม้เขาคิดว่าคำพูดเหล่านี้ของผู้อาวุโสเฉิน อาจจะมีความคิดที่จะประเมินค่าคนอาชีพเดียวกันต่ำลงแต่ด้วยนิสัยของผู้อาวุโสเฉิน ถ้าหากไม่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 205
จากที่เขาดู สูตรยาดั้งเดิมถึงจะเก่าแก่ตำรายาสมุนไพรพื้นบ้าน โดยเฉพาะตำรายาสมุนไพรชาวบ้าน ทั้งหมดเป็นความคิดนอกรีตถึงแม้เว่ยเทียนหมิงไม่ใช่แพทย์แผนจีน แต่เขามีความรู้เกี่ยวกับแพทย์แผนจีน และคิดว่าจางหยวนเพียงแค่บังเอิญพึ่งพาตำรายาสมุนไพรพื้นบ้านจนสุ่มได้ถูกต้อง!ด้วยเหตุนี้ เขาถึงขั้นที่เอาเบอร์โทรศัพท์ที่จางหยวนให้มาทิ้งไปในถังขยะตอนนี้ดูแล้ว คำพูดเหล่านั้นที่จางหยวนพูดในตอนนั้น ไม่ใช่พูดเพื่อทำให้ตกใจตื่นกลัว แต่มันเป็นแบบนั้นจริง ๆ!ในตอนนี้ เว่ยเทียนหมิงคิดว่าตัวเองสะเพร่าแล้วไม่ควรเอาเบอร์โทรศัพท์ของจางหยวนโยนทิ้งในถังขยะ!จางหยวนเคยพูดเอาไว้ ถ้าหากร่างกายของเขาเกิดความผิดปกติอะไร ก็สามารถติดต่อจางหยวนได้บางที จางหยวนอาจจะมีวิธีแก้ไขปัญหาของเขาก็ได้!แต่ผ่านไปหลายวันขนาดนี้แล้วต่อให้เว่ยเทียนหมิงไปหาในถังขยะหากระดาษที่มีเบอร์โทรศัพท์ใบนั้น เกรงว่าคงจะหาไม่พบแล้ว!เว่ยเทียนหมิงอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่นเมืองชิงเหอใหญ่ขนาดนั้น หรือว่าจะต้องตามหาจางหยวนเหมือนกับงมเข็มในมหาสมุทร?ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จู่ ๆ ดวงตาของเว่ยเทียนหมิงก็สว่างขึ้นมาจางหยวนหาตัวได้ยากจริ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 206
ได้ยินแบบนี้ จางหยวนก็ตกตะลึง อดที่จะส่งเสียงอุทานออกมาไม่ได้"อะไรนะ? พวกคุณนี่จะ...ให้ผมนัดดูตัวเหรอ?"ไม่โทษที่จางหยวนตกตะลึงขนาดนี้ ชาตินี้เขาเพิ่งจะเคยเจอเรื่องนัดดูตัวเป็นครั้งแรกสวีฉางชุนยิ้มพูด: "นับว่าเป็นการนัดดูตัว! แต่ว่าอากับน้าหนิวต่างก็เป็นคนที่ความคิดเปิดกว้าง ไม่ใช่ว่ามาถึงก็ให้พวกนายเป็นแฟนกันเลย""ถูกต้อง รอให้อีกสองวันเจียวเจียวกลับมา หาโอกาสจัดการให้พวกเธอสองคนเจอหน้ากัน พวกเธอวัยรุ่นมีเรื่องที่สามารถพูดคุยกันได้เยอ ถึงเวลาก็คุยกันเยอะ ๆ หน่อย" หนิวอ้ายชุนก็พยักหน้าพูดจางหยวนอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาเขายังไม่ทันได้ตั้งตัวจากความตกตะลึงเรื่องการนัดดูตัวแต่ลองคิดดูอย่างละเอียด เขาก็ถึงวัยที่จะนัดดูตัวได้แล้วจริง ๆ นั่นแหละ!ในเมื่อระหว่างนั้นจางหยวนปัญญาอ่อนไปหลายปีเพื่อนเล่นที่อายุเท่า ๆ กัน มีหลายคนที่แต่งงานไปหลายปีแล้วคนที่แต่งงานเร็วที่สุด ลูกของพวกเขาสามารถใช้งานไปซื้อของได้แล้ว!มองดูผู้อาวุโสทั้งสองคนที่แก่ขึ้นเรื่อย ๆ คำพูดปฏิเสธที่เดิมทีมาถึงข้างปากแล้ว แต่สุดท้ายจางหยวนก็ไม่ได้พูดออกมาเขาอดนึกถึงเด็กผู้หญิงในถ้ำเมื่อครั้งนั้นไม่ได้ตอนนั้
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 207
เพียงแค่ว่าให้จางหยวนกับสวีเจียวเจียวมีลูกชายอย่างน้อยสองสามคน หนึ่งในลูกชาย ให้เปลี่ยนไปนามสกุลสวี ให้เขามารับช่วงกิจการของตระกูลสวีนี่ทำให้จางหยวนตกตะลึงเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าสวีฉางชุนจะมีแผนการแบบนี้เขามองไปทางพ่อแม่ของเขาคู่สามีภรรยาสูงอายุน่าจะรู้แผนของสวีฉางชุนตั้งแต่แรกแล้วสิ่งที่ทำให้เขาคิดไม่ถึงก็คือ คู่สามีภรรยากลับมีสีหน้ายิ้มบาง เหมือนว่าไม่ได้คิดจะคัดค้านสักนิด"อาหยวน ตระกูลของคุณอาสวีมีลูกชายเพียงคนเดียวสืบสกุลมาตลอด เมื่อมาถึงรุ่นของเขา ก็มีเพียงแค่ลูกสาวคนเดียว เรื่องที่เขาพูด พ่อคิดว่ายอมรับได้!" จางต้าซานยิ้มบางพูดขึ้นหวังฮุ่ยก็ยิ้มและพยักหน้าเช่นกันคนจำนวนมากทำไมถึงให้ความสำคัญกับเรื่องอกตัญญูมีอยู่สาม ไร้ทายาทสืบสกุลหนักหนาสุด?เหตุผลก็เป็นเพราะ เป็นกังวลว่าจะไม่มีทายาทอีกต่อไป!ไม่มีทายาทก็หมายความว่า เวลามีเทศกาลก็จะไม่มีคนกราบไหว้บรรพบุรุษ สายเลือดนี้ก็จะสูญเสียการสืบถอดไปโดยสิ้นเชิงโดยเฉพาะครอบครัวที่มีลูกสืบทอดเพียงคนเดียวอย่างสวีฉางชุนถ้าหากต่อไปไม่มีทายาท งั้นสายเลือดนี้ของพวกเขาก็จะสูญสิ้นไปจริง ๆ!ถ้าหากตระกูลสวีมีผู้ชายมากมาย จางต้าซานย
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 208
"คุณโง่เหรอ? คุณลองคิดดูสิ พวกเราตระกูลสวีไม่มีผู้ชาย ทำได้แค่ให้จางหยวนส่งผู้ชายมาคนหนึ่ง" สวีฉางชุนพูด"ผู้ชายคนนี้ไม่เพียงเป็นทายาทสืบทอดตระกูลสวีของเรา นั่นก็คือลูกชายแท้ ๆ ของจางหยวน!""ถึงเวลาเพียงแค่พวกเราส่งแรงอยู่ข้าง ๆ และก็ให้เจียวเจียวเป่าหูจางหยวน จางหยวนก็จะมอบวิชาให้กับหลานชายในอนาคตของพวกเราเอง!""วิชาเหล่านั้นของเขา ในอนาคตอาจจะนำมาเป็นมรดกตกทอดของตระกูลของเราได้! ตระกูลสวีของเรามีวิชาแบบนี้ ต่อไปลูกหลานก็จะเจริญรุ่งเรืองแน่นอน!"เมื่อพูดถึงตรงนี้ ใบหน้าของสวีฉางชุนก็มีความภาคภูมิใจมากมาย เหมือนกับอวดดีว่าตัวเองมีสายตาที่ยาวไกลหนิวอ้ายชุนก็เข้าใจทันที ที่แท้สามีของเธอเป็นคนที่แผนการในใจที่การณ์ไกลถึงขนาดนี้!"ตาสวี คุณนี่สุดยอดจริง ๆ! อีกเดี๋ยวพวกเรากลับบ้านไปลองกันอีกเถอะ! ดูว่าฉันสามารถมีลูกชายให้คุณได้อีกไหม!" หนิวอ้ายชุนพูดด้วยความตื่นเต้นสวีฉางชุนรู้สึกจนปัญญาทันทีอันที่จริง เรื่องแบบนี้เขายอมแพ้ไปตั้งนานแล้วอีกทั้งหลายปีมานี้หนิวอ้ายชุนก็อ้วนขึ้นเล็กน้อย ทำให้เขาไม่มีอารมณ์ขึ้นมา"ช่างเถอะช่างเถอะ! ลองหลายครั้งขนาดนั้นแล้ว ไม่เคยสำเร็จเลย พวกเราอย่า
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 209
"จริงด้วย!" หวังฮุ่ยพยักหน้าด้วยความเห็นด้วยอย่างมากเมื่อเห็นท่าทางของสองสามีภรรยาที่สามีว่าอย่างไรภรรยาก็ว่าตาม จางหยวนรู้สึกจนปัญญาและขี้เกียจจะพูดอะไรแล้วแต่ว่าเขาแอบมีลางสังหรณ์บางอย่างบางทีหลังจากที่เขากับสวีเจียวเจียวเจอหน้ากัน ทั้งสองคนอาจจะไม่ชอบกันก็ได้!เช้าวันต่อมา จางหยวนเพิ่งตื่นนอน กำลังแปรงฟันอยู่ โทรศัพท์ก็มีสายโทรเข้ามาเขาล้วงโทรศัพท์มือถือออกมาดู คนที่โทรเข้ามานึกไม่ถึงว่าจะเป็นหลี่ตงเซิ่ง!เขาพูดในใจหรือว่าฟาร์มเลี้ยงหมูของหลี่ตงเซิ่งมีหมูป่วยหนักอีกแล้วเหรอ?ถ้าหากเป็นแบบนี้จริง ๆ จางหยวนคิดจะลงมือรักษาฟรีสักครั้ง!"จางหยวนไม่ใช่คนที่ในสายตามีแต่เงินเท่านั้นครั้งที่แล้วเขารักษาหมูให้หลี่ตงเซิ่ง ผลการรักษาชัดเจนแจ่มแจ้งหลี่ตงเซิ่งดีใจเป็นอย่างมาก ทั้งเชิญจางหยวนไปทานอาหารที่ร้านอาหารระดับหรู ทั้งเชิญเขาไปใช้บริการที่คลับก่อนจะเดินทางกลับ ยังตั้งใจให้ซองอั่งเปาขนาดใหญ่ที่เกินความคาดหมายของจางหยวนไปเยอะมากอีกฝ่ายใจถึงขนาดนี้ จางหยวนก็ไม่มีทางเอาเปรียบอีกฝ่ายอยู่แล้วเขาคิดเอาไว้ตั้งนานแล้วว่า ต่อไปถ้าหลี่ตงเซิ่งมาให้เขารักษาหมูอีก ก็จะลงมือรักษาฟรี
Latest chapter
