บทที่38 ออกเดินทาง

“ท่านหย่งสือคงมีวิธีขอรับ”

“เย็นนี้ข้าจะต้องคุยกับเจ้าสองแสบนั่นสักหน่อย เพราะใครก็ตามคิดจะเปลี่ยนใจท่านลุงได้ คงต้องสองหลานรักนั่นล่ะ”

“นายท่านรอง ก็รักคุณชายใหญ่ไม่แพ้กันนะขอรับ”

หลงเกรงว่าคุณชายจะเข้าใจนายท่านของตนผิด จึงรีบแก้ต่างให้ในทันที

“ข้ารู้พี่หลง ท่านลุงแค่แยกออกว่าข้านั้นโตแล้ว ส่วนเจ้าสองแสบนั้นโตแค่ไหน ท่านลุงก็จะมองเป็นเด็ก ซึ่งมันคือความสุขของท่านลุง ข้ามิได้คิดมากอันใดเลย”

ทั้งหมดพากันเดินไปศาลาพักผ่อน เพื่อหารือเรื่องการเดินทาง ปล่อยทิ้งให้เสียงหัวเราะของสามลุงหลาน สร้างสีสันให้กับคนทั้งบ้าน หยางเจี่ยนยิ้มกว้างด้วยความรู้สึกโล่งใจ

เพราะอย่างน้อยการเดินทางของมารดา ก็มีคนของผู้เป็นลุงติดตามกลับไปด้วยหลายคน

สามวันต่อมาก่อนรุ่งสาง ขบวนรถม้าได้เคลื่อนตัวออกสู่เหวิ่นชี การเดินทางใช้เวลาเพียงเจ็ดวันก็ถึงที่หมาย เพื่อไม่ให้เป็นที่จับตาของผู้ใด จางหย่งสือจึงเลือกที่จะพักยังนอกเมืองเหวิ่นชีในคืนสุดท้าย

ในค่ำคืนนี้หยางไท้ขอนอนกับมารดา เพราะรุ่งเช้าก็ต้องห่างกันไกลนับพันลี้ จางฮุ้ยเห