ถูกมอง...

ถูกมองด้วยสายตาที่มองไม่เห็น

เอี๊ยด.... ปัง / ปัง

ตึกตึกตึก / หมับ!!

" เป็นอะไร.... ฉันพูดอะไรผิดรึเปล่า " เควินรีบสาวเท้ามายังยัยตัวเล็ก เขาไม่รู้ว่าเขาพูดอะไรผิดไปรึเปล่า

" เปล่าค่ะ... เปล่า ไม่ได้เป็นอะไร"

"ยิ้มหน่อยสิ... "

^___^

ตุ๊กตาฝืนยิ้มออกไปราวกับว่าสิ่งที่เธอกำลังนึกคิดมันไม่สำคัญกับเธอเลยสักนิด

"ปะ เดี๋ยวเดินไปส่ง "

" ไม่เป็นไรค่ะ ใกล้ๆแค่นี้เอง "

"ก็อยากไปส่ง อย่าดื้อสิ เดี๋ยวจะโดน "

=_=

อีกล่ะ ขยันขู่เธอเหลือเกิน... ขู่เก่งกว่างูก็คือคุณเควินนี่แหละ... เฮ้อ...

หึหึ

เควินจับมือแล้วเดินพาคนตัวเล็กไปยังจุดหมายนั่นคือ ศูนย์พักฟื้นผู้ป่วยเด็ก อ่า..... เขาอยากมีลูกแล้วแฮะ...

ตึกตึกตึก

"ฝากเด็กหญิงรมิตาด่วยนะครับพี่ๆ"

“ได้เลยค่ะ.... เดี๋ยวจะดูเด็กหญิงตุ๊กตาให้นะคะ ถ้าวันนี้ดื้อไปแย่งของเล่นเพื่อนอีก พี่ขออนุญาตตีมือเบาๆนะคะคุณหมอ”

" ได้ครับ....ไปก่อนนะยัยตัวเล็ก... เดี๋ยวตอนเที่ยงมารับไปกินข้าว.... จุ๊บ "

0///0

" คุณเควิน..... " ทำไมเขาถึงขยันทำให้เธอเขินอายได้ตลอดเวลาขนาดนี้นะ

หึหึ

" ไปนะ อย่าดื้อละ..."

" รีบไปเลย.... ไปได้แล้วค่ะ "

ฮึ

ตุ๊กตาช่วยพี่พยาบาลพาเด็กทำกิจกรรมคลาย