วันที่วุ่นวายของเจ้ใหญ่ตระกูลหยางเควินจัดการเปิดซีรีส์จีนให้คนตัวเล็กดู.... ไอเขาก็ไม่เคยดูด้วยสิ โทรไปถามไอแฝดนรกมันก็ไม่รู้... เลยต้องโทรไปถามเจ้ปลาย เจ้ปลายเลยแนะนำมาหลายเรื่องเลยทีเดียว" ดูเรื่องนี้ก่อนแล้วกัน A Romance of the Little Forest เจ้ปลายบอกแกกำลังดูอยู่เหมือนกัน... งั้นเราดูเรื่องนี้ก่อนนะ"เควินจัดการเปิดซีรี่ส์ฆ่าเวลา เขารู้ว่าอีกไม่นานยัยตัวเล็กก็จะหลับ... เพราะยาหลังอาหารที่กินเข้าไปมันคือยานอนหลับ... หมออยากให้พักผ่อนเยอะๆ ร่างกายจะได้ฟื้นฟูได้เร็ว" อือ.... ดูสิ... พระเอกหล่อจัง... ห้าว.... "เควินได้แต่มองยัยตัวเล็กทำตาโตๆมองดูซีรี่ส์ที่เขาเปิดให้ เขาไม่ได้ดูซีรี่ส์หรอก เขาดูยัยตัวเล็ก แล้วตอนนี้ก็เริ่มหาวฟอดๆแล้วด้วย" จะนอนไหม?" เขาถามออกไปด้วยความเป็นห่วง เพราะเห็นว่าคนตัวเล็กตาแทบจะปิดแล้วน่ะสิ"ไม่เอาค่ะ.... ยังไม่ง่วงเลย.... ห้าว.."ปากบอกไม่แต่หนังตามันไม่ยอมแล้ว!!!ยัยตัวเล็กเฮอ... ดื้อจริงๆเลย... แล้วก็จริงอย่างที่เขาพูด.. หลับไปแล้ว... หลับกลางอากาศเลยแฮะ... เควินจัดการปิดโน้ตบุกของเขา แล้วปรับเตียงให้ยัยตัวเล็กได้นอนสบายๆ"จุ๊บ.... ฝันดีนะครับ คุณภรรย
ไม่ควรจะมาพร้อมกันเมื่อปลายฟ้ากลับไป เควินก็สอบถามยัยตัวเล็กของเขาว่ากินข้าวเที่ยงรึยัง คำตอบที่ได้ก็คือยัง... เพราะมัวแต่ดูซีรี่ส์จนเพลิน" ตีดีไหมเนี่ย... หึ ยัยตัวเล็ก ทำไมไม่กินข้าว... ไม่เอาแล้วเลิกดู... กินข้าวก่อนแล้วค่อยดู"" ฮือ.... ""ไม่ต้องมาฮือ... เดี๋ยวเถอะ... มันน่าโดนตีซะให้เข็ด เอาสักทีดีไหมเนี่ย..." " คุณไม่รักหนูเหรอคะ... "ปริบปริบ" อ่า.... ไม่ต้องทำหน้าอ้อนแบบนี้เลยยัยตัวเล็ก... รักครับ... รักมากด้วย แต่!!! ต้องกินข้าวกินยาก่อน... พักผ่อนสักหน่อย จะได้มีแรง พอแข็งแรงดีก็จะได้กลับบ้านไงครับ.... จุ๊บ"" ก็ได้ค่ะ"เควินจัดการโทรสั่งอาหารสำหรับเขาและเธอ วันนี้เขาขอเป็นข้าวผัด เพราะถ้าเขาสั่งไอที่เขาอยากกิน คงจะลำบากท้องยัยตัวเล็กแน่นอน...ก๊อกก๊อกก๊อก“มาแล้วค่ะ.... วันนี้คุณหมอสั่งน้ำซุปมาให้คนไข้เป็นพิเศษนะคะ... ”" ขอบคุณครับคุณพยาบาลคนสวย "“แหม..... ชมคนแก่แบบนี้.... เขินนะคะเนี่ย... ถ้าไม่ติดว่าแต่งงานมีลูกแล้วละก็จะทิ้งเบอร์ติดต่อไว้ให้คุณหมอเลยค่ะ”ฮ่าๆๆ เควินและตุ๊กตาต่างพากันหัวเราะให้กับคุณพยาบาล“ทานให้อร่อยนะคะ”ขอบคุณครับ/ขอบคุณค่ะ " มา... อยากกินอั
เช็ดตัว NC18+ เบาๆ"ยัยตัวเล็ก.... ฉันคิดถึงเธอนะ... คิดถึงมาก... และรักมากด้วย... จุ๊บ" " เอ่อ.... คุณ... ""เมื่อก่อน.... เธอเรียกฉันว่าคุณเควิน จุ๊บ... เรียกแบบเดิมได้ไหม.... ฉันคิดถึงน้ำเสียงของเธอ... คิดถึงมาก.... จุ๊บ... " เควินคิดถึงคนตัวเล็กที่เขาเคยกกกอด.. เขาคิดถึงเสียงหวานๆของเธอ เขาคิดถึงยามที่เขาฝากฝังตัวตนของเขาเข้าไปในตัวเธอ...." คุณ.... เควิน จะทำอะไรคะ"ตึกตึกตึก เควินเลี่ยงไปยังห้องน้ำแล้วเอาผ้าพร้อมกะละมังมายังเตียงผู้ป่วย"ดะ...เดี๋ยว.... จะทำอะไรคะ" ตุ๊กตาถึงกับตกใจเพราะอยู่ๆเข้าก็จัดการถอดเสื้อของเธอออก เธอจะปัดมือเขาหนีก็ไม่ได้ เพราะแขนอีกข้างเข้าเฝือก"จุ๊บ.... คิดถึงร่างกายนี้นะ.... ขอดูหน่อยว่าช้ำตรงไหนบ้าง... จุ๊บ..... เจ็บมากไหม.... จุ๊บ...." เควินจัดการถอดชุดคนไข้ออก เขาเปิดอ้าไว้ต่างหากจะว่าถอดเลยก็ไม่ใช่ เขาสำรวจร่องรอยของบาดแผลและรอยฟกช้ำ.... นี่ขนาดผ่านไปแล้วเป็นอาทิตย์มันก็ยังมองเห็นรอยช้ำตามตัวอยู่อีก" อือ... อย่าค่ะ... อือ...." ตาคนนี้นี่.... อ๊าห์...อยู่ๆมาลูบไล้ร่างกายเธอ อือ.... แล้วยังมาบีบที่หน้าอกเธออีก... แถมตอนนี้เข้าจูบลงไปบนหน้าอกขอ
จับมือทักทาย 18+อ๊าห์......"ตัวเล็ก..... ฉันไม่ไหวแล้ว.... ช่วยฉันหน่อยสิ.... นะนะ... อ๊าห์" เควินทนไม่ไหวแล้ว เขาจำเป็นต้องทำอะไรสักอย่าง... ถ้าเขาไม่หน้าด้านเขาก็จะไม่สามารถปลดปล่อยอารมณ์ความอยากของเขาได้.. "ยังไงคะ...ช่วยยังไง.." ตุ๊กตายังไม่เข้าใจว่าเขาจะให้เธอช่วยอะไร... ช่วยทำอะไร.... อธิบายให้เธอฟังก่อนสิ"มือ..... ใช้มือเธอจับทักทายมันหน่อยที่รัก... อืม....แบบนั้น...อ๊าห์…" เควินไม่พูดเปล่า..เขาจับมือยาวเรียวและแสนนุ่มของคนตัวเล็กมาเช็คแฮนด์ กับไอ้ตัวเจ้าปัญหา ที่ตอนนี้มันกำลังสู้กลับ... มือยัยตัวเล็กก็สู้กับมัน...แล้วมันก็สู้กลับด้วย...... มันแข็งสู้กลับ... มันพยายามดิ้นหนีมือยัยตัวเล็ก....อ๊าห์.... ให้ตายสิ..... แค่มือยังดี...ถ้าใช้ปากละ..จะดีขนาดไหนวะเนี่ย...อืม.." อือ.... คุณ.... มันแข็งมากเลย...... ตรงหัวมันขยายได้ด้วย.... ฮือ.... มันยุบพองยุบพองได้ด้วย.... ทำไมเป็นแบบนั้นค่ะ.... " ตุ๊กตาไม่เคยรู้มาก่อนว่าเจ้านี่มันดิ้นได้ และมันยังยุบพองยุบพอง..แถมตรงหัวมันยังบานใส่เธออีก....เป็นครั้งแรกเลยนะ...ที่เธอได้สัมผัส...และดูปฏิกิริยาของมัน... มันชอบบานให้เธอดูด้วยสิ มัน
คนเฝ้าคนใหม่ไฉไลแต่พร้อมสวบหลังจากที่เควินและตุ๊กตากระชับความสัมพันธ์กันได้หลายวัน ทั้งคู่ก็ดูพูดคุยกันเยอะขึ้น คนตัวเล็กแม้จะยังจำไม่ได้ แต่ความน่ารักที่มีติดตัวมาตั้งแต่เกิดก็ทำให้เควินรักเธอได้ไม่ต่างจากเมื่อก่อน ก๊อกก๊อกก๊อก แกร๊ก...“ไงมึง.....” ปกป้องรีบทักทายเพื่อนของเขาทันทีคนที่เข้ามาคือป้อง หรือปกป้อง น้องชายของเจ้ปลาย... พี่ชายฝาแฝดของไอโปรด... และผู้หญิงอีก1คน ที่ดูดีเลยทีเดียว คนนี้เหรอที่จะมาเฝ้ายัยตัวเล็ก“คนที่กูหามาให้.... มึงมาคุยกับกูก่อน...” โปรดให้เควินเดินแยกไปคุยกับเขาตามลำพัง ให้ผู้หญิงสองคนทำความรู้จักกัน...." คนนี้เหรอที่มึงจะให้มาเฝ้ายัยตัวเล็กของกู.... ตัวก็นิดนึง.... ถ้าเจอคนร้ายขึ้นมา จะรอดไหมวะเนี่ย กูนึกว่าจะหาคนตัวใหญ่ๆ แบบว่าบึกๆหน่อย... " เควินบ่นกระปอดกระแปด เพราะคนที่เพื่อนเขาพามา น่าจะสูงไม่เกิน165 สูงกว่ายัยตัวเล็กแค่ไม่เท่าไร จะรอดไหมวะเนี่ย.... ไม่รู้ว่าใครจะดูใคร...“มึงอย่าดูถูกยัยนี้นะ.... นี่เพื่อนจา.... เรียนเตรียมฯแล้วไปสอบตำรวจ... พอจบจากนี่ก็ไปต่อที่อเมริกา.... พูดไม่เข้าหู... มึงโดนจับทุ่มนะ.... อย่าหาพูดไปเชียว...เพราะกูโดนมาแล
เสียงที่เคยได้ยิน.... แต่จำไม่ได้ขออนุญาตค่ะเสียงพยาบาลสาวสวยที่ดังแทรกมาระหว่างที่ตุ๊กตาและส้มกำลังดูซีรี่ส์อยู่ แล้วกลิ่นอาหารที่โชยเข้ามาสู่ประสาทสัมผัสของคนตัวเล็ก... มันทำให้ท้องของคนตัวเล็กประท้วงขึ้นมาโครกคราก โครกครากฮ่าๆๆ “หิวขนาดนั้นเลยเหรอตุ๊กตา... ” ส้มถึงกับหัวเราะออกมาด้วยความตลกปนเอ็นดู^____^ "แหะแหะ. . หิวมากเลยค่ะ... แค่ได้กลิ่นก็รู้แล้วว่าอร่อย.... " ตุ๊กตาเป็นคนตอบคำถามของส้ม...“ทานให้อร่อยนะคะ” ???"ค่ะ..." ตุ๊กตาพยายามนึกว่าเสียงพูดแบบนี้.... เธอเคยได้ยินมาจากไหนนะ.... เธอเคยได้ยิน...แต่จำไม่ได้...... ส้มสังเกตเห็นว่าตุ๊กตาทำสีหน้าครุ่นคิดอยู่นานสองนาน บางครั้งปากก็เม้มเข้าหากัน พร้อมกับคิ้วบางที่ขมวดมาชนกัน...มันแปลกๆ“มีอะไรรึเปล่า... ทำหน้าแปลกๆ... คิดอะไรอยู่....” ส้มลองใช้วิธีโยนหินถามทางดู"แค่คุ้นๆเสียงของคุณพยาบาลหน่ะค่ะ... แต่นึกไม่ออก.... "ส้มได้แต่ฟังคำพูดของตุ๊กตา... เมื่อได้ยินเช่นนั้นเธอก็เลยรีบเดินตามคุณพยาบาลคนสวยเพื่อสอบถามอะไรบางอย่าง“เดี๋ยวพี่มานะแป๊บนึงนะ..”ตึกตึกตึก ปัง!“คุณพยาบาลค่ะ”ตึกตึกตึก กึก.... “มีอะไรรึเปล่าค่ะ... ”“คื
กลับบ้านเรา... รักรออยู่หลังจากที่เควินได้พายัยตัวเล็กออกไปสูดอากาศข้างนอกแล้ว เขาก็จัดการไปสอบถามอาการของยัยตัวเล็กกับหมอเจ้าของไข้ของตุ๊กตา คุณหมอก็ได้เข้ามาตรวจอาการของยัยตัวเล็กก็แนะนำให้อยู่ต่ออีกสัก2คืน อันที่จริงก็สามารถกลับบ้านได้แต่เพื่อความแน่ใจท่านเลยให้อยู่ต่ออีกสักวันสองวัน"ได้ยินแล้วใช่ไหมยัยตัวเล็ก.... จะได้กลับบ้านของเราแล้ว" เควินพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน เขาอยากจะพาเธอกลับเสียตั้งแต่ตอนนี้แต่ก็อย่างที่หมอบอก.... เพื่อความแน่ใจ เขาจึงให้ยัยตัวเล็กนอนอีกสักคืนสองคืน ถ้ายัยตัวเล็กไม่ร้องงอแงกลับก่อนนะ ที่สำคัญเขาจะต้องหาอุปกรณ์อำนวยความสะดวกให้เธออีก ดังนั้นก็เป็นการดีที่เขาจะให้ยัยตัวเล็กนอนอีกสักคืนสองคืน" ค่ะ ได้ยินแล้ว ดีใจจังจะได้เห็นโลกภายนอกด้วย ^_^"คืนนี้เควินปล่อยให้ยัยตัวเล็กนอนพักผ่อนเยอะๆ เพราะทั้งวันยัยนี้ไม่ยอมพักผ่อนสายตาเลยสักนิด เพราะมัวแต่ดูซีรี่ส์จีน เหอะ.... หล่อก็ไม่หล่อ... ~~~เช้าถัดไป เควินฝากส้มให้ดูแลยัยตัวเล็กทั้งวันช่วงเช้าเขาต้องทำงาน.. และตอนหลังเลิกงานเขาจะกลับคอนโด ไปจัดเตรียมข้าวของเครื่องใช้ให้ยัยตัวเล็กเพื่อความสะดวกเวลาเธอกลับมา
กลับบ้านเรารักรออยู่ (2)เควินพายัยตัวเล็กไปยังห้องนอนของเขา เพื่อให้ยังตัวเล็กได้พักผ่อน" ง่วงนอนรึยัง""ยังเลยค่ะ" ตุ๊กตารีบตอบกลับอย่างรวดเร็ว ก็คนมันยังไม่ง่วงนี่พึ่งจะ2ทุ่มเอง จะให้รีบนอนไปไหน"ไปนั่งเล่นที่ห้องนั่งเล่นกันไหม ดูหนัง ดูข่าว ดูละครกัน" เควินเอ่ยชวนยัยตัวเล็ก เขาก็รู้ว่ามันยังไม่ดึกพอที่จะเข้านอน แต่ยัยตัวเล็กวันทั้งวันไม่ยอมพักผ่อนเลย แต่ก็ถือว่าโชคดีที่ไม่ได้นอนพักผ่อนอยู่ในห้องพักผู้ป่วย ไม่งั้นละก็... "ไปค่ะๆ อยู่แต่ในห้องมาตั้งนานอยากเปลี่ยนสถานที่ดูบ้าง" เธออุดอู้อยู่แต่ในห้องของโรงพยาบาลไม่รู้กี่วันต่อกี่คืนมันน่าเบื่อมากๆ แต่ใครจะไปรู้ล่ะว่าตาแก่คนนี้กลับแปลความหมายที่เธอสื่อออกไปเป็นอีกแบบ"หมายถึงเรื่องอย่างว่าเหรอ... ทะลึ่งนะเรา นี่ขนาดยังเดี้ยงอยู่ ยังอยากจะเปลี่ยนบรรยากาศอีก" เควินเอ่ยแซวยัยตัวเล็กทันที.."บ้า... คุณสิที่ทะลึ่ง" ตุ๊กตาย่นจมูกใส่คนตัวโต ที่เข้าแปลความหมายของเธอผิดไปหึๆ" มา... เดี๋ยวอุ้มออกไป" พูดจบเควินก็เดินไปเปิดประตูแล้วกลับมาอุ้มคนตัวเล็กไปยังโซฟาที่ห้องนั่งเล่นแล้วจัดการ SmartTVให้คนตัวเล็กแกร๊ก....ส้มเดินออกมาจากห้องของยัยต
ลูกสาวข้าใครอย่าแตะตึกตึกตึกคุณแม่ขา...... คุณแม่...... "หลานสาวสุดสวยของฉันมาแล้ว..." ไม่ต้องถามว่าใคร... เจ้ปลายฟ้านั่นเอง..“หนูเคทลูก.... เจ้ปลายมาหา.... ไปเล่นกับปราบไหม? ปราบบ่นคิดถึงน้องเคท บอกว่าคิดถึง ม๊าก มาก”น้องปราบที่พูด คือลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเจ้ปลายกับxxx)ความลับคอยรอไรท์อัพเรื่องของเจ้ปลายเอาเองแล้วกันน๊า....) เจ้ปลายชอบมารับหนูเคทไปเล่นที่บ้าน แกให้เหตุผลว่า แกเหงา แกอยากได้ลูกสาวแต่ผัวแกไม่มีปัญญาทำให้ และอีกเรื่อง แกบอกให้ยัยเคทเรียกแกว่าเจ้ ห้ามเรียกป้า เพราะมันดูแก่ ตอนนี้น้องเคทอายุได้7ขวบแล้ว... ความน่ารักได้คนเป็นแม่มาเต็มๆ ส่วนปราบ เกิดหลังหนูเคทครึ่งปี..."เจ้ปลาย.... ถามความสมัครใจพ่อกับแม่เขาหน่อยเถอะ ถ้าอยากมีลูกสาวก็ให้ผัวตัวเองทำให้.. ..... หนูเคทอยากไปกับป้าเคทรึเปล่าค่ะ หรืออยากเล่นทาย ภาพกับป๊า... อย่าลืมนะว่ามีนัดกับคุณปู่ไว้แล้ว..."”ไอ้หมอ.... ตบปากตัวเองตามอายุ หนูเคทต้องเรียกฉันว่าเจ้...“ใช่เควินกลับไปเป็นหมออีกครั้งที่โรงพยาบาลเดิม เจ้ปลายเป็นคนเรียกตัวกลับไปเอง เจ้ปลายพิจารณาคุณสมบัติด้วยตัวเอง ใครไม่พอใจเจ้ปลายเตะโด่งออกจากโรงพยาบาล แ
ต้อนรับสมาชิกใหม่ 18+หลังจากวันที่เควินอดทนไม่ไหวเข้าจึงจับยัยตัวเล็กกดลงเตียง แล้วก็ ป๊าบ ป๊าบ ป๊าบ ทำมันจนคุ้ม เช้า สาย บ่าย เย็น เพื่อชดเชยเวลาที่ขาดหายไป ตอนนี้ก็เข้าเดือนที่9แล้ว"อู๊ย..... เบาๆสิค่ะลูก.... " เสียงใสๆที่ดังออกมาจากริมฝีปากจิ้มลิ้มของตุ๊กตา....นั่นแหละ... ในที่สุด.... ยัยตัวเล็กก็ท้อง.. ที่สำคัญลูกสาวด้วย.... คงจะน่ารักได้แม่... ตอนนี้ยัยตัวเล็กดูคล้ายคล้ายๆ ลิงที่กำลังอุ้มแตงโม.... คริคริ น่ารักไปอีกแบบ" เป็นอะไรครับ.... แกล้งคุณแม่เหรอเรา... ฮืม..." เควินนั่งลงข้างๆยัยตัวเล็กและเอามือวางไปยังท้องกลมๆของเธอ ตอนนี้ยัยตัวแสบดิ้นสู้มือเขามาก"เบาๆสิครับ...คุณแม่เจ็บนะ.... จุ๊บ...อุ๊ย... เต๊ะป๊าเหรอ.... นี่แนๆ จุ๊บจุ๊บจุ๊บ " ตุ๊กตาได้แต่นั่งมองคนเป็นพ่อเล่นกับลูกสาวที่ยังไม่คลอด ไม่รู้จะเป็นยังไง คงจะดื้อน่าดู..." จุ๊บ รักนะครับ.... ทั้งแม่ทั้งลูกเลย... จุ๊บ... จุ๊บ จุ๊บ... จ๊วบ...อ๊าห์" เควินจัดการเปลื้องผ้าคนตัวเล็กแต่ท้องใหญ่... เขาปรนเปรอเธอด้วยลิ้นอย่างรวดเร็ว คนไทยส่วนใหญ่มักบอกว่าท้องใกล้คลอดห้ามมีอะไรกัน แต่ไม่ใช่กับฝั่งยุโรป บางคนมีอะไรกันจนถึงวันคลอด
จากแค่เมียในบ้านกลายเป็นเมียทุกที่18+เควินลาออกจากการเป็นหมอมาได้2เดือนแล้ว ตอนนี้อาการยัยตัวเล็กก็ดีขึ้นตามลำดับ เฝือกแข็งก็ถูกเปลี่ยนไปเป็นเฝือกอ่อน แต่เควินก็ยังคอยระวังหน้าระวังหลังให้คนตัวเล็กอยู่ตลอดเวลา ก็คนมันกลัวนิ"ที่รัก....."ตุ๊กตาที่ได้ยินคุณเควินเรียกเธอแบบนั้น.... เธอใจไม่ดีเลยแฮะ"มีอะไรรึเปล่าค่ะ" ตุ๊กตาทำเป็นใจดีสู้เสืออย่างเควิน เธอไม่รู้หรอกว่าจริงๆที่เขาเรียกเธอนั้นเขาต้องการอะไรจากเธอ..."อยากเอาเธอแล้ว......ดูสิ....มันโด่ขึ้นมาแล้ว" ตุ๊กตาแทบจะลุกหนี...แต่ก็ทำไม่ได้...เพราะเขาเล่นกอดเธอไว้ตลอดเวลาที่เธอนั่งดูซีรี่ย์"ดูสิไอ้อรรถมันส่งมาให้ฉันดู" แล้วเควินก็เปิดแอปพลิเคชันสีเขียวขึ้นมาให้คนตัวเล็กดู ไอ้ห่าอรรถส่งคลิปสาวน้อยน่ารักวัยเรียนของประเทศญี่ปุ่นมาให้ ดูสิน่ารัก แต่น้อยว่าคนในอ้อมกอดเขา มีรึมันจะไม่โด่ ไอ้ตัวเจ้าปัญหามันชอบสร้างปัญหาให้เขาทุกครั้งที่อยู่ใกล้คนตัวเล็ก"แต่..." ตุ๊กตายังพูดไม่จบเธอก็ถูกเขาจูบปิดปากเธอและเขาไม่ได้มีอะไรกัน แบบว่า... คือไอนั่นแหละ ไม่ได้ทำเรื่องแบบนั้นมาเกือบครึ่งปี เพราะเธอใส่เฝือกแข็งอยู่ ตอนนี้เธอเปลี่ยนมาใส่เฝือกอ่อนแล
จุดจบของนารี(อาจมีบางช่วงที่ไม่เหมาะสมทั้งการกระทำและคำพูด... โปรดใช้วิจารณญานในการอ่านด้วยนะคะ)หลังจากที่เควินตัดสินใจเล่าทุกอย่างให้เจ้ปลาย ป้อง โปรด และอรรถฟัง ทุกคนต่างลงความเห็นไปในทางเดียวกันคือไล่ออกและให้หมดสภาพจากการเป็นพยาบาลวิชาชีพใจจริงเควินก็สงสารนารีนะ เพราะเธอก็ไม่ใช่ฝ่ายผิดคนเดียว เขาก็มีส่วนผิด ถ้าเขาไม่เจ้าชู้กินไม่เลือกทุกอย่างก็คงไม่เป็นแบบนี้เควินชวนคนที่ว่างให้ไปเป็นเพื่อนส่วนยัยตัวเล็กก็มีส้ม และนุ่มนิ่มมาคอยอยู่เป็นเพื่อน'มึงแน่ใจนะไอ้หมอ"' โปรดเอ่ยถามขึ้น เพราะอยู่ๆไอเควินมันโทรให้เขามาเป็นเพื่อน" อืม... วันนี้กูต้องจบทุกอย่าง"' แต่มึงขนตำรวจมาเป็นโขยงแบบนี้...เขาจะไม่หนีเหรอวะ' โปรดแค่อยากรู้ความคิดของเพื่อนเขาก็เท่านั้น เพราะมันเล่นขนตำรวจมาเต็มโรงพยาบาลขนาดนี้... เป็นใคร.. ใครก็ต้องหนีไหม"ไม่หรอก เพราะกูขอให้คนที่ใส่เครื่องแบบรออยู่ด้านนอก คนที่ไม่ใส่ชุดเครื่องแบบก็กระจายกำลังไปจุดต่างๆ กูไม่ไว้ใจว่ะ ขนาดตอนนั้นที่แทงยัยตัวเล็ก คนก็ออกจะเยอะ นารียังทำได้เลยฎ'อืมๆ'เควินเลือกเดินไปยังแผนกที่นารีทำงานอยู่ "คุณพยาบาลนารีอยู่รึเปล่าครับ" “อ้าว..คุณหมอ
ซีรี่ย์เป็นเหตุ...เลยให้จำหน้าได้หลังจากที่เควินได้พาคนตัวเล็กไปซื้อของแล้ว เขาก็ต้องไปทำงานตามเดิมในช่วงเช้า... ช่วงบ่ายเขาก็กลับมาอยู่เป็นเพื่อนยัยตัวเล็ก... เขาทำแบบนั้นจนครบอาทิตย์ อาทิตย์หน้าเขาทำงานอีกแค่2วัน เพราะเขาขอลาพักร้อน“ตุ๊กตา... วันนี้จะดูซีรี่ส์เรื่องอะไรดี ” ส้มถามกับคนตัวเล็กเพราะเธอไม่ถนัดเอาเสียเลย"ลิขิตรัก3000ปี เป็นไงคะ แค่อ่านชื่อเรื่องแล้ว... คงจะสนุกน่าดู" ตุ๊กตาเป็นคนเสนอ ช่วงนี้เธอติดซีรี่ส์จีนหนักมาก ก็เจ้ปลายนะสิ โทรมาเล่าให้ฟังตลอดว่าเรื่องนั้นดีเรื่องนี้สนุก“พี่ยังไงก็ได้... เพราะพี่ไม่ถนัดแนวนี้อยู่แล้ว”สองสาวนั่งดูซีรี่ส์เรื่องดังกล่าวตอนแล้วตอนเล่า ดูไปก็ลุ้นกันไป บางตอนก็ชม บางตอนก็บ่น คนที่อินสุดก็คงจะไม่พ้นตุ๊กตา เดี๋ยวก็เขิน เดี๋ยวก็โมโห เดี๋ยวก็ร้องไห้ เดี๋ยวก็โกรธ “ตุ๊กตากินข้าวเที่ยงก่อนไหม... ”"ยังค่ะๆ พี่ส้มกินก่อนเลย เดี๋ยวรอกินข้าวพร้อมคุณเควินค่ะ.."“ระวังจะโดนบ่นนะ กินข้าวไม่ตรงเวลา”ส้มได้แค่เตือนเพราะถึงยังไงคุณเควินก็ไม่โกรธตุ๊กตาหรอก เพราะตุ๊กตาอ้อนเก่งจะตาย เท่าที่อยู่เป็นเพื่อนตุ๊กตามาหลายเดือน ยัยเด็กคนนี้พูดเป็นอยู่เป็น ไ
ขอจูบก่อนจะพาไปเดินห้าง NC 18+ เบาๆหลังจากที่เควินได้ชงโอวัลตินให้อีกแก้วเขาก็กลับไปยกข้าวต้มออกมาเพื่อให้คนตัวเล็กกินมื้อเช้า จะได้กินยาหลังอาการ" เป็นไงอร่อยไหม" เควินต้องการให้คนตัวเล็กชมในฝีมือทำอาหารที่ไม่ธรรมดาของเขา.."ก็งั้นๆค่ะไม่ค่อยอร่อยเลย"เพล้ง!!! หน้าแตกไปแล้ว1" นี้! ยัยตัวเล็ก ข้าวต้มเถอะ จะให้มันมีรสชาติยังไงก่อน.. ไหน บอกมาสิ" เควินแทบจะคุมอารมณ์ไม่อยู่.. คนอุตส่าห์ทำให้กิน ก็มันมีแค่นี้ไหม ไม่ชมแถมบ่นอีก วุ้ย...."ก็มันไม่อร่อยจริงๆนี่ค่ะ" ก็มันจริงนิ... ไม่มีรสชาติอะไรเลย เกลือก็ไม่ใส่ ดีนะที่ในข้าวต้มยังมีข้าวมีน้ำ..."มานี่เลย.... มาให้จูบซะดีๆ. . ปากดีนักนะ... จุ๊บ... ก็มันมีแค่นี้... จุ๊บ.... จะให้รสชาติมันออกมาเป็นแบบไหนหึ... จุ๊บ.... จุ๊บ.... จุ๊บ จุ๊บ.... อยากเอาเธอจังยัยตัวเล็ก... จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ อืม.... จ๊วบ.... จุ๊บ"เควินไม่รอให้คนตัวเล็กปฏิเสธ... ครืด.... เควินจัดการเลื่อนเก้าอี้ของยัยตัวเล็กออกจากโต๊ะทานข้าวเพื่อที่จะหาองศาที่สะดวกและง่าย.... ที่สุดจุ๊บ.... จุ๊บ.... จ๊วบ..... จุ๊บ.... "ขอนะ.... ถือว่าเป็นค่าแรง... " เควินจัดการถลกกระโปรงนอนของคนตัวเ
กลับบ้านเรารักรออยู่ (2)เควินพายัยตัวเล็กไปยังห้องนอนของเขา เพื่อให้ยังตัวเล็กได้พักผ่อน" ง่วงนอนรึยัง""ยังเลยค่ะ" ตุ๊กตารีบตอบกลับอย่างรวดเร็ว ก็คนมันยังไม่ง่วงนี่พึ่งจะ2ทุ่มเอง จะให้รีบนอนไปไหน"ไปนั่งเล่นที่ห้องนั่งเล่นกันไหม ดูหนัง ดูข่าว ดูละครกัน" เควินเอ่ยชวนยัยตัวเล็ก เขาก็รู้ว่ามันยังไม่ดึกพอที่จะเข้านอน แต่ยัยตัวเล็กวันทั้งวันไม่ยอมพักผ่อนเลย แต่ก็ถือว่าโชคดีที่ไม่ได้นอนพักผ่อนอยู่ในห้องพักผู้ป่วย ไม่งั้นละก็... "ไปค่ะๆ อยู่แต่ในห้องมาตั้งนานอยากเปลี่ยนสถานที่ดูบ้าง" เธออุดอู้อยู่แต่ในห้องของโรงพยาบาลไม่รู้กี่วันต่อกี่คืนมันน่าเบื่อมากๆ แต่ใครจะไปรู้ล่ะว่าตาแก่คนนี้กลับแปลความหมายที่เธอสื่อออกไปเป็นอีกแบบ"หมายถึงเรื่องอย่างว่าเหรอ... ทะลึ่งนะเรา นี่ขนาดยังเดี้ยงอยู่ ยังอยากจะเปลี่ยนบรรยากาศอีก" เควินเอ่ยแซวยัยตัวเล็กทันที.."บ้า... คุณสิที่ทะลึ่ง" ตุ๊กตาย่นจมูกใส่คนตัวโต ที่เข้าแปลความหมายของเธอผิดไปหึๆ" มา... เดี๋ยวอุ้มออกไป" พูดจบเควินก็เดินไปเปิดประตูแล้วกลับมาอุ้มคนตัวเล็กไปยังโซฟาที่ห้องนั่งเล่นแล้วจัดการ SmartTVให้คนตัวเล็กแกร๊ก....ส้มเดินออกมาจากห้องของยัยต
กลับบ้านเรา... รักรออยู่หลังจากที่เควินได้พายัยตัวเล็กออกไปสูดอากาศข้างนอกแล้ว เขาก็จัดการไปสอบถามอาการของยัยตัวเล็กกับหมอเจ้าของไข้ของตุ๊กตา คุณหมอก็ได้เข้ามาตรวจอาการของยัยตัวเล็กก็แนะนำให้อยู่ต่ออีกสัก2คืน อันที่จริงก็สามารถกลับบ้านได้แต่เพื่อความแน่ใจท่านเลยให้อยู่ต่ออีกสักวันสองวัน"ได้ยินแล้วใช่ไหมยัยตัวเล็ก.... จะได้กลับบ้านของเราแล้ว" เควินพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน เขาอยากจะพาเธอกลับเสียตั้งแต่ตอนนี้แต่ก็อย่างที่หมอบอก.... เพื่อความแน่ใจ เขาจึงให้ยัยตัวเล็กนอนอีกสักคืนสองคืน ถ้ายัยตัวเล็กไม่ร้องงอแงกลับก่อนนะ ที่สำคัญเขาจะต้องหาอุปกรณ์อำนวยความสะดวกให้เธออีก ดังนั้นก็เป็นการดีที่เขาจะให้ยัยตัวเล็กนอนอีกสักคืนสองคืน" ค่ะ ได้ยินแล้ว ดีใจจังจะได้เห็นโลกภายนอกด้วย ^_^"คืนนี้เควินปล่อยให้ยัยตัวเล็กนอนพักผ่อนเยอะๆ เพราะทั้งวันยัยนี้ไม่ยอมพักผ่อนสายตาเลยสักนิด เพราะมัวแต่ดูซีรี่ส์จีน เหอะ.... หล่อก็ไม่หล่อ... ~~~เช้าถัดไป เควินฝากส้มให้ดูแลยัยตัวเล็กทั้งวันช่วงเช้าเขาต้องทำงาน.. และตอนหลังเลิกงานเขาจะกลับคอนโด ไปจัดเตรียมข้าวของเครื่องใช้ให้ยัยตัวเล็กเพื่อความสะดวกเวลาเธอกลับมา
เสียงที่เคยได้ยิน.... แต่จำไม่ได้ขออนุญาตค่ะเสียงพยาบาลสาวสวยที่ดังแทรกมาระหว่างที่ตุ๊กตาและส้มกำลังดูซีรี่ส์อยู่ แล้วกลิ่นอาหารที่โชยเข้ามาสู่ประสาทสัมผัสของคนตัวเล็ก... มันทำให้ท้องของคนตัวเล็กประท้วงขึ้นมาโครกคราก โครกครากฮ่าๆๆ “หิวขนาดนั้นเลยเหรอตุ๊กตา... ” ส้มถึงกับหัวเราะออกมาด้วยความตลกปนเอ็นดู^____^ "แหะแหะ. . หิวมากเลยค่ะ... แค่ได้กลิ่นก็รู้แล้วว่าอร่อย.... " ตุ๊กตาเป็นคนตอบคำถามของส้ม...“ทานให้อร่อยนะคะ” ???"ค่ะ..." ตุ๊กตาพยายามนึกว่าเสียงพูดแบบนี้.... เธอเคยได้ยินมาจากไหนนะ.... เธอเคยได้ยิน...แต่จำไม่ได้...... ส้มสังเกตเห็นว่าตุ๊กตาทำสีหน้าครุ่นคิดอยู่นานสองนาน บางครั้งปากก็เม้มเข้าหากัน พร้อมกับคิ้วบางที่ขมวดมาชนกัน...มันแปลกๆ“มีอะไรรึเปล่า... ทำหน้าแปลกๆ... คิดอะไรอยู่....” ส้มลองใช้วิธีโยนหินถามทางดู"แค่คุ้นๆเสียงของคุณพยาบาลหน่ะค่ะ... แต่นึกไม่ออก.... "ส้มได้แต่ฟังคำพูดของตุ๊กตา... เมื่อได้ยินเช่นนั้นเธอก็เลยรีบเดินตามคุณพยาบาลคนสวยเพื่อสอบถามอะไรบางอย่าง“เดี๋ยวพี่มานะแป๊บนึงนะ..”ตึกตึกตึก ปัง!“คุณพยาบาลค่ะ”ตึกตึกตึก กึก.... “มีอะไรรึเปล่าค่ะ... ”“คื