ตอนที่ 16 ปิดเทอมที่คาดไม่ถึง

หลังจากการสอบปลายภาคผ่านไปได้ด้วยดี ตอนนี้ก็ถึงช่วงปิดเทอมเพื่อจะขึ้นปี 3 แดดส่องแสงสีทองปรอยๆ เข้ามาตามซอกผ้าม่านของหอพัก เลโอนั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ภาพข้างนอกเป็นตึกหอพักอีกหลังที่เกือบจะว่างเปล่า เขาเพ่งสายตาไปยังกระเป๋าเดินทางใบเล็กที่เตรียมไว้บนพื้น เสื้อผ้าพับเรียบร้อยรอที่จะถูกใส่ลงไป แต่อีเมลที่เพิ่งเข้ามาเมื่อชั่วโมงก่อนทำให้แผนการกลับบ้านต้องล้มเลิก

"เฮ้อ" เขาถอนหายใจ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอ่านข้อความจากพี่ชายอีกรอบ

"น้องชาย ต้องขอโทษจริงๆ แม่เพิ่งโทรมาบอกว่าพายุลูกใหญ่กำลังจะเข้าทางใต้ ทางจังหวัดสั่งอพยพคนจากบริเวณชายฝั่งทั้งหมด รีสอร์ทเรารองรับคนอพยพหมดแล้ว พ่อกับแม่ต้องช่วยดูแลสถานการณ์ด่วน พี่กับพี่มิ้นท์ก็ไม่ได้กลับเหมือนกัน เอาไว้ตอนที่สถานการณ์เข้าที่เข้าทางแล้วค่อยกลับนะ"

พอวางแผนจะกลับไปช่วยที่รีสอร์ทบ้าง เล่นกับหมาที่ดูแลมาตั้งแต่มัธยม ก็มีจังหวะเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ชื่อไทเกอร์ปรากฏบนหน้าจอ

"ว่าไง" เลโอรับสาย

["มึงกลับบ้านวันนี้ใช่มั้ย?"] น้ำเสียงไทเกอร์ฟังดูร่าเริงผิดปกติ

"เออ... จริงๆ แผนเปลี่ยนแล้ว บ้านกูมีเรื่องด่วน พายุลูกใหญ่กำลังจะเข้า ทุกคนยุ่งหมด เลยไม่ได้กลับ" เลโอลังเลก่อนตัดสินใจบอกความจริง

["จริงดิ? แล้วมึงจะอยู่หอคนเดียวงั้นเหรอ?"]

"เออ คงงั้น..."

["เออ... เปลี่ยนแผนมั้ย ?พรุ่งนี้ครอบครัวกูจะไปบ้านพักตากอากาศที่เขาใหญ่

มึงจะไปด้วยกันมั้ย? ดีกว่านอนซมอยู่หอคนเดียวแน่ๆ" ]ไทเกอร์ชวนเลโอไปเที่ยวด้วยกันหลังจากที่ทั้งสองกลับมาเป็นเพื่อนกันเช่นเคย

คำขอนั้นทำให้เลโอชะงัก เขาคาดไม่ถึงว่าไทเกอร์จะชวนเขาไปบ้าน โดยเฉพาะบ้านที่ต้องไปพร้อมครอบครัวของอีกฝ่าย ทั้งสองสนิทกันมากขึ้นหลังช่วงติวด้วยกัน แต่ขนาดนี้เลยเหรอ?

"เดี๋ยวพ่อแม่มึงจะว่าเอา..." เลโอลองหาข้ออ้าง

["เฮ้ย กูบอกแล้ว พวกท่านชอบมึงตั้งแต่มึงช่วยชีวิตกู แถมจะได้ไม่ต้องคอยห่วงว่ากูจะทำอะไรเหลวไหล มีมึงไปด้วยพวกท่านจะสบายใจเลยนั่นแหละ"]

"กูไม่อยากรบกวน" ความเงียบเกิดขึ้นชั่วครู่ เลโอชั่งใจ

["ไอ้บ้า ไม่รบกวนเลย บ้านตากอากาศกว้างจะตาย แถมจะได้ไม่เหงาด้วย กูก็ไม่มีเพื่อนไปด้วย"] ดูเหมือนความโดดเดี่ยวจะปรากฏในน้ำเสียงของไทเกอร์ ทำให้เลโอรู้สึกใจอ่อน

"งั้น... เอาก็ได้" ในที่สุดเลโอก็ตกลง

["เยี่ยมเลย! พรุ่งนี้แปดโมง กูขับรถไปรับที่หอนะ" ]ไทเกอร์ดูจะดีใจมาก

"เออ... แล้วต้องเตรียมอะไรมั้ย?"

["เสื้อผ้า ชุดว่ายน้ำ แล้วก็ของใช้ส่วนตัว เราจะอยู่สามวันสองคืน น่าจะพอนะ ของอื่นที่นั่นมีหมด"]

"โอเค ขอบใจนะ"

["อื้ม แล้วเจอกันพรุ่งนี้"]

เลโอวางสาย รู้สึกตื่นเต้นประหลาดๆ เขาไม่เคยไปบ้านตากอากาศมาก่อน และไม่เคยเที่ยวกับครอบครัวของเพื่อนแบบนี้ด้วย เขาเริ่มจัดกระเป๋าใหม่ในทันที

เช้าวันรุ่งขึ้น รถสปอร์ตสีดำของไทเกอร์จอดนิ่งอยู่หน้าหอพัก เลโอเดินออกมาพร้อมกระเป๋าเป้สะพายหลัง ไทเกอร์โบกมือจากหน้าต่างรถ รอยยิ้มกว้างปรากฏบนใบหน้า

"ขึ้นมาสิ วันนี้พ่อแม่กูเดินทางไปก่อนแล้ว เราต้องขับไปตามหลัง" ไทเกอร์เรียก

"อ้าว? เราไม่ได้ไปด้วยกันเหรอ?" เลโอถามพลางโยนกระเป๋าเข้าไปนั่งเบาะหลัง

"ท่านมีประชุมตอนสายที่เขาใหญ่พอดี ก็เลยไปก่อน เย็นๆ จะมาเจอกันที่บ้าน

" ไทเกอร์อธิบาย

"อ้อ..." เลโอพยักหน้า รู้สึกโล่งอกเล็กน้อยที่ไม่ต้องเจอพ่อแม่ของไทเกอร์ทันที

รถแล่นออกไปบนถนน อากาศตอนเช้าสดชื่น แสงแดดสว่างและท้องฟ้าสีคราม เลโอเอนพิงเบาะ จ้องมองวิวข้างทาง ในขณะที่ไทเกอร์เปิดเพลงเบาๆ

"มึงเคยไปเขาใหญ่มั้ย?" ไทเกอร์ถามขณะขับรถ

"ไม่เคย ที่บ้านกูเที่ยวแต่ทะเล ไม่ค่อยได้ขึ้นเหนือ"

"งั้นมึงต้องชอบแน่ๆ อากาศดี วิวสวย แต่ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูท่องเที่ยวพอดี คนเลยน้อย จะได้สงบๆ"

ระหว่างทาง พวกเขาสลับกันขับเพื่อพักเหนื่อย แวะกินอาหารที่ร้านริมทาง และคุยกันเรื่อยเปื่อย ตั้งแต่เรื่องการเรียน ครอบครัว และความฝันในอนาคต

"จริงๆ พ่อกูอยากให้กูเรียนบริหารจะได้รับช่วงบริษัทต่อ แต่กูชอบวิศวะมากกว่า อยากออกแบบอะไรใหม่ๆ" ไทเกอร์เล่า ตาจับจ้องถนนเบื้องหน้า

"พ่อมึงโอเคมั้ย?"

"ไม่ค่อย แต่ท่านยอมแล้ว บอกให้ทำอะไรที่ชอบไปก่อน ค่อยว่ากันอีกที"

พวกเขาใช้เวลาเดินทางเกือบสี่ชั่วโมง จนกระทั่งรถเลี้ยวเข้าสู่ซอยเล็กๆ ที่ทอดยาวขึ้นเนิน แนวต้นไม้สูงสองข้างทางให้ร่มเงาร่มรื่น ในที่สุดก็มาถึงรั้วบ้านไม้ขนาดใหญ่

"นี่บ้านตากอากาศมึงเหรอ?" เลโอถามด้วยความตกใจ เมื่อเห็นบ้านทรงยุโรปสองชั้นสีขาวตั้งตระหง่านท่ามกลางสวนสีเขียวขจี

"อืม แค่บ้านพักตอนหยุดยาวๆ" ไทเกอร์ตอบเรียบๆ

รถจอดสนิทหน้าบ้าน ไทเกอร์พาเลโอเข้าไป คนสวนและแม่บ้านรอต้อนรับอยู่แล้ว

"สวัสดีค่ะ คุณหนูไทเกอร์" แม่บ้านวัยกลางคนยิ้มทักทาย

" คุณท่านทั้งสองคนจะกลับมาตอนห้าโมงเย็น ให้ดิฉันจัดเตรียมอาหารกลางวันไว้รอไหมคะ?"

"ไม่ต้องหรอกป้าพร พวกผมกินมาแล้ว นี่ เลโอเพื่อนผม มาพักด้วยกันช่วงนี้" ไทเกอร์ตอบ

"สวัสดีครับ" เลโอก้มศีรษะเล็กน้อยทักทาย

"สวัสดีค่ะ คุณเลโอ ดิฉันจัดห้องพักเรียบร้อยแล้ว ทางขวามือห้องที่สองจากห้องคุณหนูไทเกอร์ค่ะ"  แม่บ้านทักตอบด้วยรอยยิ้ม

"ขอบคุณครับ"

ไทเกอร์พาเลโอเดินขึ้นบันไดไม้สีเข้มไปยังชั้นบน ทางเดินกว้างปูพรมสีแดงทอดยาวไปสุดทางเดิน บนผนังประดับด้วยภาพวาดและภาพถ่ายครอบครัว

"นี่ห้องกู" ไทเกอร์ชี้ไปที่ประตูไม้บานแรก

 "และนั่นห้องมึง" เขาชี้ไปที่ประตูถัดไป

"บ้านสวยมาก" เลโอชม เขายังรู้สึกเกร็งๆ จากความหรูหราของบ้านหลังนี้

"ธรรมดา เอากระเป๋าไปเก็บแล้วออกไปเดินเล่นกัน กูจะพามึงดูรอบๆ" ไทเกอร์ยักไหล่

เลโอพยักหน้า เดินเข้าไปในห้องที่จัดไว้ให้ ภายในตกแต่งอย่างเรียบง่ายแต่หรูหรา มีเตียงขนาดควีนไซส์ โซฟา และระเบียงส่วนตัวที่มองเห็นวิวสวนด้านหลังบ้าน หลังจากเก็บของเรียบร้อย ทั้งสองออกสำรวจบริเวณบ้าน ไทเกอร์พาเลโอเดินชมสวนสไตล์อังกฤษ สระว่ายน้ำ และศาลาริมสระ มีป่าเล็กๆ อยู่ด้านหลังบ้านที่ต่อเนื่องกับผืนป่าของอุทยาน

ท้องฟ้าเริ่มปรากฏแสงสีส้มของยามเย็น ทั้งสองนั่งคุยกันที่ริมสระว่ายน้ำอีกสักพัก ก่อนที่ไทเกอร์จะเสนอให้ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ารอกินข้าวเย็นกับพ่อแม่ของเขา

"เดี๋ยวกลับเข้าบ้านกันเถอะ ป้าพรคงเตรียมอาหารเย็นไว้แล้ว" ไทเกอร์บอก

ทั้งสองเดินกลับเข้าบ้าน ไทเกอร์เดินนำไปที่ห้องของตัวเอง ส่วนเลโอแยกไปที่ห้องตัวเอง

"เดี๋ยวกูจะไปหามึงนะ เสร็จแล้วค่อยลงไปกินข้าวด้วยกัน" ไทเกอร์บอกก่อนจะเข้าห้องของตัวเอง

เลโอพยักหน้า เดินเข้าห้องและล็อคประตู เขาหยิบเสื้อผ้าชุดใหม่ออกมาวางบนเตียง แล้วเดินไปที่ห้องน้ำ เปิดประตูเข้าไป

"เฮ้ย!"

เลโอร้องเสียงหลง เมื่อพบว่าเขาเดินเข้ามาในห้องน้ำอีกห้องที่ไม่ใช่ของเขา และไทเกอร์กำลังถอดเสื้อพอดี เขาอยู่ในห้องของไทเกอร์! ซึ่งมีประตูเชื่อมระหว่างห้องน้ำสองห้อง

"อ๊ะ! ขอโทษ! กูเข้าผิดห้อง " เลโอรีบหันหลังกลับ

"เฮ้ย! ไม่เป็นไร" "ห้องมึงมีประตูเชื่อมกับห้องกูนี่นา มึงใช้ห้องน้ำกูก่อนก็ได้" ไทเกอร์หัวเราะ

แม้ยังไม่ทันจะได้อาบน้ำ แต่ใบหน้าของไทเกอร์เริ่มร้อนผ่าว เลโอสังเกตเห็นว่าไทเกอร์กำลังถอดเสื้อออกพอดี เผยให้เห็นแผ่นอกกว้างที่มีกล้ามเนื้อชัดเจน และเอวที่เว้าเข้า ผิวขาวเนียนจนน่าอิจฉา

"ไม่เป็นไร กูจะไปใช้ห้องของกูเอง ขอโทษที่รบกวน" เลโอรีบปิดประตูและเดินกลับมาที่ห้องตัวเอง หัวใจเต้นแรงอย่างประหลาด

ไทเกอร์ยืนนิ่งในห้องน้ำ ความร้อนวูบวาบแล่นขึ้นมาที่ใบหน้า เขาพยายามไม่คิดถึงสายตาของเลโอที่มองมาที่เขา แต่จู่ๆ ก็รู้สึกอายแปลกๆ เขาสลัดความคิดนั้นทิ้ง ถอดเสื้อผ้าที่เหลือออกและก้าวเข้าไปใต้ฝักบัว

ในขณะที่น้ำอุ่นไหลผ่านร่างกาย ไทเกอร์พยายามไม่คิดถึงสีหน้าของเลโอเมื่อครู่ แต่ภาพนั้นยังคงลอยเด่นอยู่ในหัว มันคือความประหลาดใจ หรือบางสิ่งบางอย่างที่มากกว่านั้น? เขาส่ายหน้าไล่ความคิด พยายามจดจ่อกับการอาบน้ำแทน

เมื่ออาบน้ำเสร็จและแต่งตัวเรียบร้อย ไทเกอร์ก้าวออกมาพร้อมกับเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงยีนส์ เขาเดินไปเคาะประตูห้องของเลโอ

"เสร็จหรือยัง?" เขาถาม

"เดี๋ยวๆ ใกล้เสร็จแล้ว" เสียงของเลโอตอบกลับมา

ไทเกอร์รอประมาณห้านาที ก่อนที่ประตูจะเปิดออก เลโอปรากฏตัวในชุดเสื้อยืดสีเทาและกางเกงขาสั้นสีดำ ผมยังเปียกอยู่เล็กน้อย ดูสดใสและสะอาดตา

"ไปกันเถอะ เดี๋ยวพ่อแม่กูจะมาถึงแล้ว" " ไทเกอร์พยักหน้าเรียกเลโอ

ทั้งสองเดินลงบันได พอดีกับที่พ่อแม่ของไทเกอร์เพิ่งเดินเข้าประตูบ้าน คุณนิธิและคุณมนัสนันท์ดูดีใจที่เห็นเลโอ ทักทายเขาอย่างอบอุ่น พวกเขากินอาหารเย็นด้วยกัน พูดคุยเรื่องการเรียนและแผนในช่วงปิดเทอม

"เลโอเป็นเด็กดีมากเลยค่ะ ดีจังที่ลูกมีเพื่อนแบบนี้ " คุณมนัสนันท์ชม

"ใช่ ดีกว่าไอ้พวกที่ชอบพาไปเที่ยวกลางคืนนั่นเยอะ"คุณนิธิเห็นด้วย

"พ่อ! ผมโตแล้ว " ไทเกอร์ดูอึดอัด

"นั่นแหละ ยิ่งโตยิ่งต้องระวัง"  คุณนิธิแค่นหัวเราะ

หลังอาหารเย็น ผู้ปกครองของไทเกอร์แยกไปพักผ่อนในห้องทำงาน ปล่อยให้เลโอและไทเกอร์ไปดูหนังในห้องมีเดียในบ้าน ทั้งสองเลือกดูหนังแอคชั่นสักเรื่อง นั่งข้างกันบนโซฟาใหญ่ ดูไปคุยไปอย่างเพลิดเพลิน ก่อนที่จะแยกย้ายกันเข้านอนเมื่อดึก

"รู้สึกยังไงบ้าง วันแรกที่นี่?" ไทเกอร์ถามตอนที่ทั้งสองกำลังจะแยกเข้าห้อง

"สนุกดี ขอบใจนะที่ชวนมา"  เลโอตอบพร้อมยิ้ม

"ไม่เป็นไร นอนหลับฝันดี"

"มึงด้วย"

ไทเกอร์นอนหลับตาอยู่บนเตียง แต่ความฝันที่มาเยือนกลับไม่ใช่ความฝันธรรมดา เขาฝันว่าตัวเองกำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำที่บ้านตากอากาศ ภายใต้สายน้ำอุ่น จู่ๆ ก็มีคนเปิดประตูเข้ามา ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นเลโอ

ในความฝัน เลโอไม่ได้ถอยออกไปเหมือนตอนเย็น แต่กลับก้าวเข้ามาใกล้ สายตาจับจ้องที่ร่างกายเปลือยเปล่าของไทเกอร์ เลโอยังสวมเสื้อผ้าครบชุด แต่เขาค่อยๆ ก้าวเข้ามาใกล้

"เลโอ... มึงทำอะไร...?" ไทเกอร์ถามในความฝัน

เลโอไม่ตอบ เขาเพียงยิ้มมุมปาก ค่อยๆ ถอดเสื้อออก เผยให้เห็นกล้ามอกที่แข็งแรงแต่ไม่มากเกินไป บ่าที่กว้าง และผิวขาวละเอียด ที่ดูเซ็กซี่อย่างประหลาด

"กูแค่อยากลองอะไรใหม่ๆ" เลโอในความฝันตอบ ก่อนจะก้าวเข้ามาใต้ฝักบัวพร้อมกับไทเกอร์ น้ำไหลผ่านร่างกายทั้งสอง เสื้อผ้าที่เลโอสวมใส่เปียกปอนจนแนบเนื้อ

ไทเกอร์รู้สึกวูบไหวในอก เมื่อร่างของเลโอเข้ามาใกล้ ในความฝัน เลโอค่อยๆ ถอดกางเกงออก เผยให้เห็นขาที่เรียวแข็งแรง และผิวขาวที่ดูนุ่มน่าสัมผัส แม้จะขาวน้อยกว่าไทเกอร์เล็กน้อย แต่กลับดูมีเสน่ห์อย่างประหลาด

เลโอในความฝันเอื้อมมือมาแตะที่ไหล่ของไทเกอร์ นิ้วมือเย็นๆ ไล้ผ่านผิวที่ร้อนผ่าว ส่งความรู้สึกประหลาดแล่นไปทั่วร่าง

"มึงกลัวอะไร? เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ?"  เลโอกระซิบถาม ใบหน้าเข้ามาใกล้

"ใช่... แต่..." ไทเกอร์พยายามตอบในความฝัน รู้สึกถึงลมหายใจของตัวเองที่เริ่มหอบ

"แค่ช่วยกันอาบน้ำ" เลโอยิ้มมุมปาก มือของเขาค่อยๆ ไล้ลงมาตามแผ่นอกของไทเกอร์ ลงมาที่หน้าท้องแข็งแกร่ง และต่ำลงไปอีก

ไทเกอร์สะดุ้ง แต่ไม่ได้ผลักออก มือของเลโอให้ความรู้สึกแปลกใหม่ที่เขาไม่เคยสัมผัสมาก่อน เป็นความรู้สึกที่ทั้งน่ากลัวและน่าหลงใหลในเวลาเดียวกัน

"เลโอ..." ไทเกอร์ครางเบาๆ

"อื้ม..." เลโอตอบรับพร้อมริมฝีปากที่เคลื่อนเข้ามาใกล้ลำคอของไทเกอร์

ไทเกอร์รู้สึกถึงสัมผัสนุ่มของริมฝีปากบนลำคอ ความร้อนแล่นวาบไปทั่วร่าง มือของเขาเลื่อนไปจับที่เอวของเลโอโดยไม่รู้ตัว ร่างทั้งสองแนบชิดกันใต้สายน้ำ

ไทเกอร์ในความฝันรู้สึกถึงมือของเลโอที่ลูบไล้ไปทั่วร่าง ทั้งสองกอดกระหวัดกันใต้ฝักบัว น้ำอุ่นไหลชโลมร่างกาย ผสานกับความร้อนที่แผ่ซ่านจากภายใน

"อึ๊ก..." ไทเกอร์ครางเบาๆ เมื่อรู้สึกถึงมือของเลโอที่เคลื่อนไปสัมผัสจุดสงวนของเขา

"เลโอ... อื้อ..."ในความฝัน เลโอขบเม้มที่ต้นคอของไทเกอร์เบาๆ พร้อมกระซิบข้างหู

 "ไทเกอร์... มึงเซ็กซี่ว่ะ..."

"อ่า... เลโอ..." ไทเกอร์ครางตอบ ร่างกายสั่นสะท้านด้วยความรู้สึกที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน

สัมผัสของเลโอในความฝันทำให้ไทเกอร์เริ่มรู้สึกหวิวไหวในท้องน้อย ความรู้สึกหอมหวานและเร่าร้อนพวยพุ่ง เขารู้สึกถึงร่างกายที่พร้อมจะระเบิด

แต่ทันใดนั้นเอง... ไทเกอร์สะดุ้งตื่น!

เขาลืมตาขึ้นมาในความมืด หัวใจเต้นแรงจนแทบหลุดออกมานอกอก เหงื่อเปียกชุ่มไปทั้งตัว แต่สิ่งที่ทำให้เขาตกใจยิ่งกว่าคือความรู้สึกเปียกชื้นใต้ผ้าห่ม

"เชี่ยเอ้ย..." ไทเกอร์กระซิบกับตัวเอง มือสั่นเทาคลำตรวจสอบ ชายหนุ่มยังคงแข็งขืนอยู่ใต้กางเกงนอน และมีความเปียกชื้นบริเวณปลาย

 "นี่กูฝันเปียกเหรอวะ?" ไทเกอร์หอบหายใจ พยายามสงบจิตใจที่สับสนวุ่นวาย ความร้อนวูบวาบยังคงแล่นไปทั่วร่างกาย และภาพของเลโอในความฝันยังคงฝังแน่นในหัว

"ไม่ได้...เรื่องนี้มันไม่ใช่..." เขาพยายามบอกตัวเอง แต่ร่างกายกลับไม่ฟัง ความต้องการยังคงแผดเผาอยู่ในท้องน้อย

ด้วยความลังเล ไทเกอร์ลุกขึ้นไปล็อคประตูห้อง ก่อนกลับมานั่งบนเตียง เขาถอนหายใจลึกๆ ปล่อยให้มือค่อยๆ ไล้ลงไปสัมผัสตัวเองใต้ผ้าห่ม

"บ้าชิบ..." เขากระซิบ ขณะที่มือเริ่มเคลื่อนไหว พยายามบรรเทาความต้องการที่แผดเผา ไทเกอร์หลับตาลง แต่ภาพที่ปรากฏในหัวกลับเป็นใบหน้าของเลโอ ริมฝีปากของเลโอ และดวงตาคู่นั้นที่มองมาอย่างหยั่งลึก

"อื้อ... ไม่..." เขาครางเบาๆ พยายามไล่ภาพนั้นออกไป แต่กลับไม่สำเร็จ มือของเขาเคลื่อนไหวเร็วขึ้น ๆ ท่ามกลางจินตนาการที่แสนอันตราย

"อ๊ะ... เลโอ..." ไทเกอร์ครางเบาๆ ก่อนจะรู้สึกตัว เขารีบกัดริมฝีปากตัวเองเพื่อหยุดเสียงที่กำลังจะหลุดออกมา

ความรู้สึกพวยพุ่งอย่างรุนแรงจนไทเกอร์ต้องกัดฟันแน่น พยายามไม่ให้เสียงใดๆ หลุดออกมา ร่างกายสั่นสะท้านเล็กน้อยเมื่อทุกอย่างสิ้นสุดลง เขาหอบหายใจหนักๆ ความรู้สึกผิดและสับสนเข้าปกคลุมทันที

"กูเป็นบ้าไปแล้ว..." ไทเกอร์พึมพำกับตัวเอง ขณะที่ล้วงกระดาษทิชชูจากลิ้นชักข้างเตียงมาเช็ดทำความสะอาด

เขาทิ้งตัวลงนอนอีกครั้ง จ้องมองเพดานในความมืด ความสับสนและความกลัวเข้าครอบงำจิตใจ แต่พร้อมกันนั้นก็มีความรู้สึกบางอย่างที่เขาไม่กล้ายอมรับ... ความรู้สึกที่อาจเป็นจริงมากกว่าที่เขาต้องการให้เป็น ไทเกอร์พลิกตัวไปมาบนเตียง พยายามข่มตาหลับ แต่ภาพใบหน้าของเลโอยังคงปรากฏทุกครั้งที่เขาหลับตาลง

"กูจะทำยังไงดีวะ? ความรู้สึกนี้กลับมาอีกแล้ว " เขาถามตัวเอง ก่อนจะจมดิ่งลงสู่ห้วงนิทราอีกครั้ง ท่ามกลางความสับสนที่ไม่มีคำตอบ