แคว้นฉู่ที่ล่มสลายหลังการจากไปของเทพธิดา

บทที่0001

ข้าถูกขังอยู่คุกใต้ดินของตำหนักฮองเฮา ไม่รู้เลยว่าเวลาล่วงเลยผ่านไปนานแค่ไหนแล้วหลายพื้นที่ของแคว้นฉู่ถูกทัณฑ์สวรรค์ผ่าจนเกิดเพลิงไหม้ทุกคนในวังต่างหวาดกลัว นางกำนัลขันทีจำนวนมากพากันหอบของมีค่าหนีออกจากแคว้นฉู่ข้าได้ยินเสียงทะเลาะกันดังแว่วๆ มาจากด้านบนคุก“ฮองเฮา เจ้าเป็นเทพธิดาไม่ใช่หรือ? ทำไมตอนนี้ถึงเกิดภัยพิบัติไปทั่วแคว้นฉู่ล่ะ เจ้ารู้บ้างไหมว่าผู้คนล้มตายไปมากเท่าไหร่แล้ว?”“ฝ่าบาท หม่อมฉันต้องเป็นเทพธิดาอยู่แล้วเพคะ สามัญชนชั้นต่ำพวกนั้นตายแล้วมันทำไม พระองค์จะสนใจพวกมันไปใยเพคะ?”ข้าถูกเสียงเอะอะโวยวายปลุกให้ตื่นอย่างงุนงง แต่แค่ขยับตัวเพียงเล็กน้อย ก็ปวดร้าวระบมไปทั่วร่าง“นังชั่วนี่!”เสียงตบดังสนั่นลงมาถึงข้างล่างฮองเฮาถูกตบจนล้มไปกองกับพื้น กวาดแจกันจนหล่นแตกกระจายเศษแจกันที่แตกกระเด็นไปบาดขาของนางตามมาด้วยเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดแต่ฝ่าบาทกลับไม่มีความสงสารแม้แต่น้อย ทรงแค่นเสียงเย็นชาก่อนเสด็จจากไปข้าได้ยินเสียงร้องไห้ของฮองเฮา จึงยกยิ้มเย้ยหยันที่มุมปากอย่างช้าๆฮองเฮาและข้าต่างก็เป็นคุณหนูตระกูลเสิ่น แต่ตอนที่นางเกิดมาได้มีนักพรตคนหนึ่งทำนายว่ามีด...