LOGINShare
บทที่ 58 ตัวแสบคืนบัลลังก์
Last Updated:
2025-01-13 15:14:58
Related chapters
เหนือหัวใจภาคี บทที่ 59 ถอนให้หมด
"โห ฟ่างหย่ายไพสานมากป้อ แท๋งฮักตี่นี่ขนาด" บะแต๋งเพิ่งได้มีโอกาสมาเที่ยวบ้านเกิดของพ่อเป็นครั้งแรก หนูน้อยลงไปเกลือกกลิ้งหญ้านุ่มนิ่มสีเขียวบนเนินเล็ก ๆ ด้านล่างมีไร่ใบชาหลากหลายสายพันธ์ุส่งกลิ่นหอมอ่อน ๆ ฟุ้งขจรไปทั่วอาณาบริเวณ"แต๋งครับระวังอึหมาอีกนะ ป้อไม่รู้ว่าแถวนี้มีหมาหรือเปล่า" ภาคีตักเตือนลูกชายแสนเซ่อ"แท๋งบ่ะเห๋นหมูหมากาไก่สักตัวเลย" หนูน้อยเถียงฉอด ๆ แล้วกลิ้งตัวเล่นบนเนินอย่างสนุก"ไอ้หนูไม่คันรึไงลูก" เจ้าของไร่ฉายาบิดาควายเดินอกผายไหล่ผึ่งเข้ามาก้มหน้าดูเจ้าตัวเล็กของตระกูลกฤตกล้าธนาดร"ป้ออุ้ยยยย" บะแต๋งเด้งตัวลุกขึ้นแล้วพุ่งเข้าสวมกอดปู่ที่ไม่ได้เจอกันเกือบหนึ่งปี"กิดเติ๊งหาป้ออุ้ยก่อ" หม่อมเจ้าภูวสินอุ้มหลานชายขึ้นมาแล้วจับให้ขี่หลัง"แท๋งกิดเติ๊งป้ออุ้ยกับแม่อุ้ยจ้าว" บะแต๋งโน้มหน้าลงหอมหัวปู่วงแขนเล็กคล้องคอปู่ยังหนุ่ม"ป้อ ระวังหลังยอกเอานะครับ" ภาคีรีบเท้าสะเอวมองพ่อโชว์พละกำลังแข็งแกร่งของตนเองโดยไม่ดูอายุอานามที่เริ่มมากขึ้นทุกวัน"ป้อแข็งแรงน่า ปะ หมู่เฮาไปหาแม่อุ้ยกับแม่เหนือที่บ้านกันเต๊อะ" ปู่ในชุดคาวบอยเดินนำหน้าลูกชายไปพร้อมกับหลานขณะที่ภาคียืนรอกลุ่ม
Last Updated : 2025-01-13เหนือหัวใจภาคี บทที่ 60 เป็นไปตามแผน
งานเลี้ยงฉลองครบรอบการดำเนินกิจการของไร่ชากฤตกล้าธนาดรขวักไขว่ไปด้วยผู้คนที่หม่อมเจ้าภูวสินและภาคีลูกชายคนโตเป็นคนเรียนเชิญมา วันนี้ลูกคนเล็กอย่างเชฟเตียวหุยเดินทางมาร่วมงานด้วยหลังจากที่เชฟหนุ่มกลับมาสานต่อกิจการภัตตาคารร้านปลาเผาพุงพุ้ยของแม่ได้เกือบครึ่งปีแล้ว"ขอบคุณนะเตียวที่เตรียมของกินอร่อย ๆ ทั้งหมดนี้ให้พ่อ" บิดาอายุห้าสิบต้นเหนี่ยวคอลูกชายเข้ามาหอม"เตียวยินดีครับ แต่ยังไงพรุ่งนี้เตียวต้องกลับกรุงเทพแล้ว มีถ่ายรายการอาหารครับ""แล้วลูกกับยัยเปี๊ยะเจอกันหรือยัง ไม่ได้เจอหน้ากับหลายปีแล้วนี่"เจอกันเรียบร้อยแล้วครับ เสาร์อาทิตย์นี้ก็ว่าจะพาไปเที่ยวทะล" เชฟหนุ่มบอกขณะรินไวน์ขาวใส่แก้วบิดา"เจ้าซุสมันคงไม่ได้ส่งเลขาเฉินตามประกบอีกนะ กีดกันเด็ก ๆ ไม่ให้เจอกันแถมยังไม่ให้คุยกันอีก จะคุยก็ต้องเขียนเมล์หากันแทน วีดีโอคอลหากันมันก็ต้องนั่งอยู่ด้วย ทุกอย่างต้องอยู่ในสายตามันตลอด มันคิดว่าลูกกูไม่น่าไว้ใจหรือไงวะ" หม่อมเจ้าภูวสินบ่นพึมพำ"ผมว่าเฮียซุสเขาคิดว่าพ่อเป็นไงลูกคงเป็นแบบนั้นมากกว่า วีรกรรมพ่อสมัยหนุ่ม ๆ ที่ทำกับแม่ไว้ก็ไม่ธรรมดานี่ครับ" ภาคีกุมมือลูกกับเมียเข้ามา ทันทีที่บะแต
Last Updated : 2025-01-13เหนือหัวใจภาคี บทที่ 61 เกือบไม่รอด
บรรยากาศหน้าบ้านพักที่ไอรดาชวนสองหนุ่มมานั่งดริงค์ด้วยกันค่อนข้างเงียบสงัดและไร้ผู้คน เจ้าของผับสาวเมืองภูเก็ตมีแพลนจะรวบหัวรวบหางกลเมฆกับหมออัยย์จึงชักชวนทั้งคู่แยกตัวออกมาจากงานเลี้ยง"คุณไอผมขอถามอะไรหน่อย" กลเมฆพยักพเยิดหมออัยย์ให้เริ่มบันทึกเสียง"ได้เลยค่ะ" ถึงแม้ไอรดาจะเริ่มมึน ๆ แต่ก็ยังไม่ถึงกับเมาปลิ้น"ผมอยากทราบว่าคุณเวคิน สามีคุณทำงานอะไรเหรอครับ พอดีผมทราบมาจากเฮียซุสว่าสามีคุณช่วยบริหารจัดการผับที่ภูเก็ตและกิจการแปรรูปไม้จนประสบความสำเร็จ ก็เลยอยากชวนมาร่วมบริหารงานที่ PMK สักหน่อย""ฮ่า ๆ ๆ ความจริงแล้วเวคินไม่ได้บริหารจัดการเองหรอกค่ะ ส่วนใหญ่จ้างคนนอกดูแลทั้งนั้น คนแบบนั้นจะทำอะไรได้ นอกจากหาเรื่องไปวัน ๆ กับตระเวนเก็บเงินกู้ทั่วประเทศ" ไอรดาหลุดเล่าออกมาอย่างลืมตัว"คุณไอครับลองวิสกี้แบรนด์นี้หน่อยเป็นไง รสชาตินุ่มลิ้นใช้ได้เลยนะ" กลเมฆกวักมือเรียกบอดี้การ์ดของตนให้เอาวิสกี้ตัวแรงที่ว่ามา การเพิ่มความมึนงงด้วยของฤทธิ์แอลกอฮอล์ทั้งไวน์และวิสกี้สามารถทำให้ศูนย์การควบคุมทางความคิดเกิดความสับสนได้"มาเลยค่ะ รินมาเล้ยยย" ไอรดาลุกขึ้นแล้วล้มลงบนตักกลเมฆ ชายหนุ่มผู้หวงตัวท
Last Updated : 2025-01-14เหนือหัวใจภาคี บทที่ 62 บะยมจัดการมัด
เช้านี้พ่อเลี้ยงหนุ่มอารมณ์ดีเป็นพิเศษเพราะโชว์พิเศษกำลังจะเดินทางมาให้ชมในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า เหนือฟ้าที่กำลังยืนผัดข้าวกระทะใหญ่ปิดเตาแก๊สและตักข้าวมาเสริฟ์ลูกกับสามีที่โต๊ะ จิกตาขุ่นเขียวส่งให้อย่างไม่พอใจเนื่องจากหลังจากกลับมาถึงนครนายก สามีก็คอยคุมเรื่องการกินเหล้าดองผลไม้ ห้ามกินยาดอง ห้ามกินทุกอย่างที่มีแอลกฮอล์ ทำให้เธอหงุดหงิดนิดหน่อยที่ถูกสั่งห้ามโน่นห้ามนี่"หนุนน้อยนี่เรียกว่าข้าวอะหยัง" บะแต๋งตักข้าวคำใหญ่ใส่ปากแล้วตักอีกเรื่อย ๆ จนเต็มกระพุ้งแก้มสองข้าง"เรียกว่าข้าวผัดน้ำพริกเผาหอยลายครับ แม่ได้สูตรมาจากอาเตียว""หืม ลำขนาด แท๋งฮักแม่""ฮักแม่ก็ค่อย ๆ กินนะครับ ไม่ต้องรีบกิน""ลำขนาดจริงด้วย" ภาคีพูดตามลูกชาย แต่แม่ครัวกลับไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก"เหอะ ห้ามคนอื่นกินเหล้ากินเบียร์ แต่ตัวเองกินข้าวได้ ไม่ยุติธรรม" เหนือฟ้าพูดแซะแล้วคดข้าวใส่จนพูนจาน"ก็พี่บอกแล้วไงว่าเหนืออาละวาด เหนือรัดคอพี่กดหัวพี่จนจมลงไปใน...เอ่อ ในนั้นอ่ะ" ภาคีชี้ไปที่หน้าอก บะแต๋งมองตามแล้วเกิดคำถามในใจ"อ้อตี้ป้อบอกแท๋งว่าแม่เกือบข้าตะกำ ที่แท้นมหนุนน้อยก็คือผู้ท่องฉงฉัย""ก็คนมันเมานี่นา แต่พี่
Last Updated : 2025-01-14เหนือหัวใจภาคี บทที่ 63 หนุนน้อยจับมือกัน
หลายวันมานี้เหนือฟ้าอยากกินผลไม้รสหวานไม่ก็อะไรที่ขม ๆ พอเอ่ยปากบอกภาคี สามีก็กระปรี้กระเปร่าหาของที่เธอยากกินมาให้โดยไม่บ่นสักคำ หรือเป็นเพราะว่าหลังจากที่ส่งเวคินและพรรคพวกที่เหลือให้ตำรวจดำเนินคดีได้สำเร็จ เธอจึงรู้สึกโล่งอกที่คนกระทำความชั่วได้รับโทษทัณฑ์เสียที แม้จะต้องรอคอยมาถึงสี่ปีเต็มแต่ความดีความชอบนี้เธอต้องขอยกให้สามีเป็นพิเศษ ถ้าไม่เป็นเพราะเธอมีคู่ชีวิตที่ดี ป่านนี้คนเลวก็ยังคงเดินเชิดหน้าชูตาอยู่ในสังคมโดยไม่ได้รับผลกรรม"เหนือ พักบ้างก็ได้นะพี่ว่าเหนือไม่ต้องไปดูแลทัวร์จีนด้วยตัวเองหรอก ให้ล่ามในไร่ของเราไปบริการแทนไม่ดีกว่าเหรอ" ภาคีหยิบผ้าเย็นชุบน้ำใส่ขันลอยมะลิกลิ่นหอม บิดผ้าให้หมาดแล้วชุบตามเนื้อตามตัวที่เกรียมแดดของภรรยา"ไม่เป็นไรค่ะ เหนือไหว" สาวอวบยังคงยืนกรานแม้พักนี้เธอจะรู้สึกวิงเวียนอย่างน่าประหลาด "แต่หลังปิดจ๊อบทัวร์จีนพรุ่งนี้เหนือว่าจะไปตรวจไขมันกับค่าน้ำตาลในเลือด ช่วงนี้มึนงง ๆ บอกไม่ถูกค่ะ""ดีเลยพี่พาไปเองนะครับ" ฝ่ามือสากทาบมาที่แก้มป่อง"ขอบคุณมาก ๆ เลยค่ะ" เหนือฟ้าจับมือภาคีเอียงใบหน้าเล็กน้อยช่วงพักกลางวันภาคีแค่แวะเอนตัวนอนสักพักแล้วกะว่าจะออ
Last Updated : 2025-01-14เหนือหัวใจภาคี บทที่ 64 น้องลืมของฝากจึงกลับไปเอา
มืออุ่นใหญ่กุมมือภรรยาที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงหลังจากที่หมอบอกว่าเหนือฟ้าแท้งทารกวัยสองเดือนเศษ ซึ่งเป็นผลมาจากการที่โครโมโซมของทารกผิดปกติ กลไกของร่างกายจึงทำการขับออกมาโดยธรรมชาติ ไม่ใช่เพราะเธอดูแลตัวเองไม่ดีอย่างที่พูดพึมพำตลอดครึ่งชั่วโมงแรกตั้งแต่มาถึงโรงพยาบาล กว่าจะหลับตาลงเขาต้องใช้เวลาเกลี้ยกล่อมและพูดให้คนรักเข้าใจว่ามันเป็นเรื่องที่ควบคุมไม่ได้แต่เหนือฟ้าก็เอาแต่โทษตัวเอง นอนร้องห่มร้องไห้จนดวงตาบวมช้ำ เขาซึ่งเป็นหัวหน้าครอบครัวจึงไม่กล้าที่จะแสดงอารมณ์โศกเศร้าให้คนที่เพิ่งสูญเสียลูกไปเห็น เพราะกลัวว่าจะยิ่งเป็นการกระตุ้นให้ภรรยาเสียใจหนักมากขึ้น"ป้อ ป้อไม่นอนก๊ะ" บะแต๋งที่นอนหลับอยู่บนโซฟาเดินมาจับแขนของภาคี"นอนก่อนเลยลูก ป้อนอนไม่หลับครับ" อุ้มลูกชายขึ้นมานั่งบนตัก บะแต๋งจึงขยับตัวหันหน้าเข้าหาโอบกอดพ่อไว้เหมือนลูกลิง"แท๋งคิดว่าน้องต้องกลับมาหาหมู่เหา น้องบอกว่าลืมของฝากของเราสามคน น้องก็เลยกลับไปเอาของ"ภาคีอมยิ้มลูบเส้นผมนุ่มบนศีรษะเล็ก "ลูกรู้ได้ยังไงครับ""แท๋งฝันถึงน้อง" เสียงใสที่กำลังนั่งเล่าบนตักพ่อปลุกให้เหนือฟ้าลืมตาตื่นขึ้น คุณแม่ที่เหนื่อยล้าปรือตามองสอง
Last Updated : 2025-01-14เหนือหัวใจภาคี บทที่ 65 โดนทิ้งแต่กลับดีใจ
ภาคีพาลูกและภรรยาแวะมาหาพ่อกับแม่ที่ร้านปลาเผาแล้วหัดให้บะแต๋งมานอนค้างบ้านปู่กับย่าและตากับยายสลับไปนอนค้างบ้านเตียวหุย เพื่อให้เด็กชายเคยชินกับการนอนสถานที่อื่น ๆ ซึ่งไม่ใช่บ้าน"อะหยังต้องให้แท๋งเก๋บเฉื้อป้าใส่คาเป๋าด้วยอี่แม่ อี่แม่จะเอาแท๋งไปทิ้งวัดก๊ะ" บะแต๋งคิดเองเออเอง"ใช่ซะที่ไหนล่ะครับ แม่จะให้ปู่ย่าตายายพาเที่ยวกรุงเทพไง หัดใช้ชีวิตอยู่ที่นี่จะได้พึ่งพาตัวเองได้" เหนือฟ้าก้มลงนั่งยอง ๆ กุมไหล่เล็กเพื่ออธิบายเหตุผล เพราะความจริงที่เธอกับภาคีต้องการให้บะแต๋งมาอยู่ในความดูแลของคนอื่น เผื่อว่าเธอกับสามีจะเดินทางไปจีนเป็นเวลาหนึ่งเดือนพอถึงตอนนั้นบะแต๋งจะได้ไม่งอแง และเข้าใจว่าพ่อกับแม่จำเป็นต้องไปทำงานจึงพาไปด้วยไม่ได้"ฮ่า ๆ ในที่ฉุดวันนี้ก็มาเติง" เด็กชายเต้นแร้งเต้นกาหมุนตัวไปมาระหว่างรอมื้อเที่ยงที่ย่าต่ายกำลังทยอยมาทำมาให้กิน"อ้าว ๆ มีหยังกั๋น เต้นแฮ้งเต้นกาสนุกสนานใหญ่เลยหลานปู่" หม่อมเจ้าภูวสินทิ้งไร่ชาบนดอยมาได้หลายเดือนแล้วฝากงานให้ผู้จัดการไร่ที่โน่นดูแล ก่อนจะมาอยู่เป็นลูกจ้างร้านปลาเผา"ก็ป้อกับอี่แม่จะให้แท๋งมาอยู่ตอมอ อยู่กับป้ออุ้ยแม่อุ้ยตี้นี่ แท๋งจะได้ไปแอ่ว
Last Updated : 2025-01-15เหนือหัวใจภาคี บทที่ 66 เลี้ยงหลานไม่ใช่ง่าย
"เฮ้อ เหนื่อยจังเลยค่ะคุณภู หลานเราไปเอาพลังมาจากไหนเยอะแยะ" เจ๊ต่ายพาบะแต๋งไปเที่ยวเกมเซนเตอร์แต่หนูน้อยวิ่งไล่เล่นไปทีละเครื่อง จนปู่กับย่าไปแลกเหรียญแทบไม่ทัน ไหนจะต้องมาสลับกันเล่นเป็นเพื่อนหลานอีก"สงสัยจะได้พลังมาจากฝั่งไอ้ฟ้ากับครูนับหรือเปล่า บ้านนั้นลูกคนโตอย่างราตรีก็แสบไม่ใช่ย่อย ดีเอ็นเอทะโมนจากแม่มา""ได้เลือดไฮเปอร์มาจากฝั่งตายายแน่ ๆ ไม่น่าจะใช่เราสองคน" คุณย่าผมสั้นการันตีเพราะตัวเองคิดว่าสมัยสาว ๆ ก็ไม่ได้บ้าพลังถึงเพียงนี้"ผมว่าคุณนั่นแหละเต็ม ๆ อย่าลืมนะว่าคุณไปใช้หนี้ให้ผมอยู่บนดอยสามเดือน ไหนจะวิ่งเต้นเดินสายรับจ๊อบเดินแบบประเทศโน้นทีประเทศนี้ที แล้วก็กลับมาเป็นแม่ค้าขายปลาเผา ผมยกย่องคุณจริง ๆ นะปี่สาว""นานแล้วนะคะที่น้องภูไม่ได้เรียกต่ายว่าปี่สาว" เจ๊กระต่ายกุมมือสามี ทั้งสองนั่งระลึกความหลังอันแสนทรหดของตนเอง กว่าจะมีกันและกัน เข้าใจกันเรียกได้ว่าหฤโหดกว่ารุ่นลูกของตนมาก"ป้ออุ้ยแม่อุ้ยแท๋งเล่นเบื่อแล้วจ้าว แท๋งหิวขนาด" บะแต๋งลูบวนหน้าท้อง"งั้นป้ออุ้ยจะพาไปกินมังกรพ่นไฟ" หม่อมเจ้าภูวสินเปรยเมนูเด็ด"มังกรคือเก๊าะซิวล่าก๊ะ""บ่าใช่จะอั้น มันคือมังกรเขียว"จ
Last Updated : 2025-01-17
Latest chapter
เหนือหัวใจภาคี บทที่ 135 ไปเที่ยวเทวาลัย
ปิดเทอมหน้าร้อนเทอมสุดท้ายบะแต๋งจะเรียนจบประถมศึกษาชั้นปีที่ 6 ส่วนนิ่มฟ้าและน่านฟ้าจะขึ้นปอ.2 ครอบครัวคนเลี้ยงควายจึงคุยกันว่าจะไปเยี่ยมเยียนครอบครัวมหาจันทร์ของปินปินและพบปะสังสรรค์สักหนึ่งอาทิตย์หลังจากที่ภาคีจอดรถจี๊ปในอาณาจักรอัญฎรญามีอันยิ่งใหญ่ที่มีเทวสถานพระศิวะขนาดความสูง 35 เมตร นิ่มฟ้าที่กำลังนั่งมองวิวทิวทัศน์สังเกตเห็นว่ารอบบริเวณเทวาลัยถูกประดับประดาไปด้วยดอกไม้พลันนั้นเด็กหญิงกลับสะดุดตาเข้ากับไม้ยืนต้นสูงที่มีลักษณะใบคล้ายกับต้นมณฑารพที่เทพมาสมักจะนัดพบเจอเธอที่นั่น เพียงแต่ดอกไม้ตนนั้นมีขนาดสูงใหญ่กว่าและผลิดอกสีเหลืองนวลเต็มต้น"พี่คีพี่เหนือเชิญทางนี้ค่ะ" แซมมี่ในชุดสาหรี่แต้มผงกุมสีแดงกลางหน้าผากเดินออกมาพร้อมกับมะแป่มตัวน้อยที่ตอนนี้ขึ้นอนุบาลสองเรียบร้อยแล้ว ทันทีที่มะแป่มเห็นน่านฟ้า หนูน้อยก็ทำตัวอ่อนเดินเซไปหาคนพี่"ปี้น่านขา" มะแป่มคว้าหมับที่แขนของเด็กชายจนผู้หลักผู้ใหญ่ของทั้งสองต่างพากันหัวเราะขบขัน"เอ่อ...เป๋นหยังครับ" น่านฟ้าขานรับแต่กลับยืนตัวเกร็งหน้าแดงซ่าน"อุ๊ย..." มะแป่มทำท่าสะดุดขาแล้วรีบสวมกอดเอวพี่พลางเอาหน้าซบแผ่นอก"เกินไปแล้วจ้ะแม่ลูกสาว" แ
เหนือหัวใจภาคี บทที่ 134 จากกันเพื่อพบเจอ
ภายในอ่างอาบน้ำทรงกลมที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางห้องน้ำ มีร่างตุ้ยนุ้ยสองแม่ลูกกำลังแช่น้ำนมอุ่น ๆ ที่ภาคีเป็นคนเตรียมให้ ระหว่างที่เหนือฟ้ากำลังหยิบฟองน้ำเตรียมยกขึ้นมาขัดแผ่นหลังให้ลูกสาว พลันนั้นบาดแผลที่มีร่องรอยของการถูกกัดก็ปรากฏอยู่บนหัวไหล่เล็ก นัยน์ตาของเธอสั่นระริกวูบไหวอย่างฉับพลัน หัวใจของคนเป็นแม่แทบแหลกสลายในทันที เมื่อเห็นว่าลูกสาวยังมีบาดแผลภายในร่มผ้าที่เธอหรือหมอก็ไม่เคยรับรู้มาก่อน"นิ่มฟ้าคะ หนู หนูเจ็บไหมลูก" ฟองน้ำรูปสัปปะรดหลุดลอยจากฝ่ามือไหลผ่านไปยังเบื้องหน้าของเด็กหญิงที่กำลังนั่งหันหลัง นิ่มฟ้าย่นคิ้วชิดกันแล้วรีบหันไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น"เป็นอะหยังก๊ะหนุนน้อย" มือเล็กยื่นไปจับแก้มขาวอมชมพูของแม่ ผิวพรรณของแม่ทำให้เธอรู้สึกหลงรัก"หัวไหล่หนูไงคะ โดนยัยเด็กกระถินนั่นกัดมาเหรอ ทำไมหนูไม่บอกแม่ว่ามีแผลตรงนี้ด้วย"เจ้าของบาดแผลกลับไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดรวดร้าว แต่แม่ของเธอกลับน้ำตาไหลอาบนองหน้า "เจ้า นิ่งโดนขบมาแต่นิ่งบ่เจ๋บแล้ว อี่แม่บ่ต้องร้อง เดี๋ยวนิ่งร้องตามเน้อ"เด็กหญิงโผเข้าซุกอกของแม่ที่ล้นหลามเหนือผิวน้ำ เหนือฟ้าสวมกอดกลับจูบซับศีระษะเล็ก ๆ ซ้ำ ๆ ไม่รู้เบื่อเส
เหนือหัวใจภาคี บทที่ 133 โดนเรียกผู้ปกครอง
นิ่มฟ้าแสดงสีหน้าและแววตาโกรธสุดขีด เด็กหญิงตอบโต้กลับไปหาอีกฝ่ายด้วยความขุ่นเคือง กำหมัดสองข้างแน่นพยายามนึกถึงหน้าครอบครัวที่เธอรัก นึกถึงเทวดาคนโปรด"กรี๊ดด ติ๋นไม่ได้โง่นะ ไม่ได้โง่" กระถินกระทืบเท้าปึ้กปั้กแล้วพุ่งเข้ามากระชากศีระษะของนิ่มฟ้าและใช้กรงเล็บครูดข่วนใบหน้าของเธอไปทั่วโดยมีเพื่อน ๆ พยายามช่วยกันดึงตัวกระถินสายวีนออกจากการทึ้งหัวของหัวหน้าห้อง"ปล่อยเปิ้นเน้อ ปล่อยสิ" นิ่มฟ้าพยายามแกะมือเหนียวของกระถินออก พอเห็นว่าไม่เป็นผลเธอจึงใช้แรงทั้งหมดเหวี่ยงตัวของเด็กหญิงที่ตัวเล็กกว่าจนเหวี่ยงไปกระแทกกับพื้น"โอ้ย ยัยหัวหน้าเผ่าฟาย" กระถินโกรธหน้าดำหน้าแดง"บ่าใจ้ฟายตำมะดาโตย แต่เป๋นฟายเจ๋ดทัวย่ะ" เด็กหญิงเถียงกลับแล้วรีบจัดทรงผมให้เข้าที่ เตรียมที่จะเดินหนียัยกระถินปากจัดที่พูดจาไม่รู้เรื่อง"ไม่ให้ปายยย" กระถินวิ่งกลับเข้ามากระโดดตะครุบกลางหลังนิ่มฟ้า เนื่องจากเธอตัวเล็กกว่าทำให้ปีนขึ้นไปอยู่หลังเด็กหญิงหุ่นจ้ำม่ำได้ง่ายขึ้นงั่บ!"โอ๊ยยย" นิ่มฟ้าร้องเพราะถูกคมเขี้ยวของกระถินงับลงมาบนหัวไหล่ แม้จะมีเนื้อผ้าของชุดนักเรียนขวางกั้นแต่ฟันคม ๆ ก็กัดจมลงมาจนเด็กหญิงถึงกับน้ำตาเล็ด
เหนือหัวใจภาคี บทที่ 132 ประถมไฟท์
หลังจากกลับจากโรงพยาบาลภาคีอาสาดูแลหมูยอแทนเหนือฟ้า ระหว่างนั้นเขาจึงปรึกษากับภรรยาเรื่องลูกสาวเพราะเกรงว่าอาจมีการกลั่นแกล้งและบูลลี่กันที่โรงเรียนโดยที่เขาและเธอไม่เคยรับรู้มาก่อน"เหนือว่าเราควรไปสอบถามคุณครูโดยตรงเลยดีไหม พี่ไม่ค่อยสบายใจเลย" เขาบ่นพึมพำท่ามกลางไฟสีส้มที่ส่องจากโคมรูปเห็ด ขณะที่ตนเองกำลังนอนตะแคงตบ ๆ ก้นให้หมูยอที่เพิ่งจะนอนหลับสนิท เนื่องจากหนูน้อยรู้สึกกระสับกระส่ายไม่สบายท้อง แค้พอได้รับประทานยากับเกลือแร่เข้าไปอาการท้องเสียของเจ้าตัวเล็กก็ดูทุเลาลงสาวอวบที่เพิ่งอาบน้ำและไดร์ผมเสร็จก้าวขาเข้ามาในคอกกั้น วันนี้เธอกับสามีตัดสินใจนอนที่ห้องนั่งเล่นเพื่อดูแลหมูยอ"ดีค่ะ เพราะสมัยที่เหนือโดนเพื่อนแกล้งและถูกล้อเลียนเรื่องรูปร่างเหนือก็มีความรู้สึกเดียวกับลูก เหนือไม่เข้าใจเลยว่าตอนนั้นทำอะไรผิดเพื่อน ๆ ถึงไม่อยากคบเหนือ ตอนนั้นคนเดียวที่ให้คำปรึกษาได้คือพี่ไนท์ค่ะ แต่ตอนนี้เราคือครอบครัว เราทุกคนจะช่วยกันให้คำปรึกษานิ่มฟ้า เหนือจะไม่ปล่อยให้ลูกเผชิญความเจ็บปวดคนเดียวเด็ดขาด" หญิงสาวเล่าเท้าความในอดีตที่เจ็บช้ำ คำพูดถากถากทับถมของเพื่อน ๆ กลายเป็นปมในใจของเธอที่อยาก
เหนือหัวใจภาคี บทที่ 131 เรื่องที่โฮงเฮียน
ติ๊ด! ติ๊ด!เสียงนาฬิกาปลุกข้างหัวเตียงดังขึ้นทำให้พ่อครัวใหญ่รีบดีดตัวขึ้นมาคว้าผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำ ใช้เวลาชะล้างร่างกายเพียงสิบห้านาทีจึงรีบวิ่งซอยเท้าลงไปแล้วเริ่มปรุงอาหารด้วยความรักก่อนที่ลูกและภรรยาจะตื่นนอน"ป้อขี้!""เฮ่ย" หัวมันฝรั่งในมือเขาร่วงตุ้บลงกระแทกพื้น นิ่มฟ้าที่อยู่ชุดเสื้อคอกระเช้าเด็กประแปรงหน้าขาววอกสะกิดเรียกเขาท่ามกลางความมืดสลัวของห้องครัวในเวลาตีห้า"นิ่งบ่าใจ้ปี๋เน้อ ป้อต๋กใจนิ่งก๊ะ" นิ่มฟ้าลากเก้าอี้แล้วก้าวขึ้นไปยืนข้างพ่อชะโงกดูวัถตถุดิบที่พ่อเตรียมทำมื้อเช้า "ป้อทำก้าวผัดแฮ่มก๊ะ"เด็กหญิงสังเกตเห็นว่ามีเครื่องเคียงเป็นผัก หมูสับ และแฮมอีกอย่างพ่อก็วางกระทะตั้งไว้กับเตาแก๊สจึงมั่นใจว่าพ่อกำลังจะทำข้าวผัดแฮม"ฉลาดนะเนี่ยเรา ถูกต้องครับป้อกำลังทำข้าวผัดแฮมแล้วก็มีน้ำซุปมันฝรั่งซดแก้ฝืดคอ" เขาว่าแล้ววางหัวมันลง"โอ้โหดีเลยนิ่งกำลังอยากกิ๋น" นิ่มฟ้าคว้าหัวมันฝรั่งที่พ่อวางไว้บนเขียงมาถือแล้วหาที่ปอกเปลือกมัน"นี่ครับ" ผู้เป็นพ่อหยิบที่ปอกให้ลูกสาว มือเล็กรับไว้แล้วเริ่มปอกมันฝรั่งอย่าทะมัดทะแมง"ค่อย ๆ ปอกนะครับ แล้วนี่หนูตื่นมาทำอะไรแต่เช้า วันนี้วันเสาร์ไม่
เหนือหัวใจภาคี บทที่ 130 ป้อต้องทำบุญเน้อ
โรงพยาบาลทั้งครอบครัวเดินทางมาให้กำลังใจภาคีในวันที่มีผ่าตัดทำหมันกับหมอที่โรงพยาบาล หลังจากที่เขาตัดสินใจจะหยุดการสืบพันธ์ุนี้เพราะเกรงว่าภรรยาจะเผลอท้องขึ้นมาอีกในอนาคต และเพื่อแสดงตนว่าเขาจริงใจที่จะเสียสละเพื่อเธอดังนั้นวิธีการนี้จึงเป็นทางออกที่ดีที่สุดเพราะเขาอยากให้เหนือฟ้ารู้ว่าทายาททั้งหกคนของเขาจะเป็นของเธอตลอดไป และจะมีใครมีโอกาสแย่งชิงเขาไปจากเธอ"ปี้ปี้" หมูยอเดินเลาะไปมาเกาะแข้งเกาะขาพวกพี่ ๆ ขณะที่แป้งจี่นอนหลับอยู่บนตักแม่ ส่วนน้ำเงี้ยวนั้นนอนแผ่ยาวหนุนตักน่านฟ้าและนิ่มฟ้าเสมือนว่าพี่สาวพี่ชายเป็นเตียงนอนส่วนตัว"หมูยอคะมานั่งเฉย ๆ สิลูก" เหนือฟ้าอุ้มลูกชายสายปราดเปรียวที่ไม่ยอมหลับยอมนอน เอาแต่ปีนป่ายโซฟาไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย"หม่ำ ๆ" หมูยอเริ่มเดินเหนื่อยหนูน้อยหยิบขวดนมในกระเป๋าสัมภาระเด็กที่วางอยู่บนเก้าอี้ แล้วเปิดฝาขวดนมบริการตัวเอง"อะหยังป้อต้องตัดหำโตยก๊ะ" น่านฟ้าสงสัยตั้งแต่พ่อบอกว่ามีนัดตัดสิ่งที่อยู่ใต้หว่างขา เด็กชายก็มีคำถามกับเธออยู่ตลอด"ป้อตัดเพื่อคุมกำเนิดพวกเราจะได้มีกันแค่หกคนไงคะ ไม่ดีเหรอหรือหนูอยากมีน้องเพิ่ม" เหนือฟ้าหันไปอธิบายกับลูกชาย"อึ๋ย
เหนือหัวใจภาคี บทที่ 129 รักไม่เปลี่ยนแปลง
ล่วงเลยมาจวบจนแฝดสามตัวป่วนอายุย่างเข้าวัยหัดอ้อแอ้ ความโกลาหลก็เพิ่มระดับขึ้นทำให้ในแต่ละวันพ่อแม่ต้องสลับกันควักยาดมตอนนี้บะแต๋งขึ้นประถมศึกษาชั้นปีที่หกส่วนนิ่มฟ้าและน่านฟ้าขึ้นประถมศึกษาปีที่หนึ่ง“เย้นิ่งเป็นฉาวแล้ว” นิ่มฟ้าสะบัดผมเปียของตัวเองขณะสวมชุดกระโปรงแบบไม่มีเอี๊ยม เด็กหญิงชะม้อยชะม้ายชายตามองกระจกขณะที่แม่ทำหน้าที่จัดทรงผมตามระเบียบของโรงเรียนที่กำหนดว่าต้องมัดผมให้เรียบร้อย“แก่แดดแก่ลมเกินไปแล้วนะแม่คนนี้” เหนือฟ้ายื่นมือมาบีบแก้มอูมของลูกสาว“ที่รักอาหารเช้าเสร็จแล้ว” ภาคีตะโกนเสียงดังขึ้นมาบนห้องนอนชั้นสาม สองแม่ลูกจึงพากันลงไปลิ้มรสมื้อเช้าขณะที่แฝดสาม บะแต๋งและน่านฟ้านั่งประจำตำแหน่งที่โต๊ะอาหารของใครของมันเรียบร้อย ที่คอของหมูยอ แป้งจี่และน้ำเงี้ยวมีผ้ากันเปื้อนลายลายการ์ตูนคนละสี ผมของทารกวัยหนึ่งขวบกว่าเริ่มดกดำคลุมทั้งหัว“หม่ำ ๆ” หมูยอกระแทกช้อนส้อมกับเก้าอี้กินข้าวที่มีกระบะสำหรับใส่ภาชนะอย่างร้อนใจ“ครับเสร็จแล้วลูก” ภาคีวางถ้วยบะหมี่ผักหมูน้ำลงบนกระบะกินข้าวของแฝดสาม แล้วยกจานข้าวผัดปลาแซลมอนจานใหญ่มาตั้งตรงกลางให้บะแต๋ง นิ่มฟ้าและน่านฟ้าบริการตัวเองทว่า
เหนือหัวใจภาคี บทที่ 128 น้ำเงี้ยวเห็นบางสิ่ง
หนึ่งสัปดาห์ของการปิดเทอมที่เงียบเหงาทำให้นิ่มฟ้าที่ใจจดจ่อรอคอยต้องออกไปหากิจกรรมทำพร้อมกับพี่น้อง ช่วงเช้าเด็กหญิงนั่งรถซาเล้งออกมากับภาคีที่กระเต็งน้ำเงี้ยวไว้ในเป้อุ้มทารก ในรถพ่วงข้างยังมีส้มปู๋กับบะแว้งและบะแปปเจ้าแพะแคระติดสอยห้อยตามมาด้วย ส่วนบะแต๋งกับน่านฟ้านั้นไปทำงานกับแม่ที่โรงเลี้ยงวนิลา"เทพมาสไม่มาหาหนูแล้วเหรอ" จู่ ๆ พ่อก็ตัดสินใจถามเด็กหญิงที่กำลังใช้คราดขุดมันม่วงโอกินาว่า นิ่มฟ้าผงะเล็กน้อยกับคำถามที่เธอไม่อยากตอบเท่าไหร่"ดะดะ" แต่เพราะน้ำเงี้ยวเอียงคอมองพี่สาวที่กำลังทำหน้าจ๋อย พี่จึงยิ้มกว้างเพื่อให้น้องสบายใจ"บ่มาแล้ว จะไปตี้ไหนก็ไปเต๊อะนิ่งมุดออนแล้วเจ้า" หนูน้อยวัยอนุบาลที่มีวาจาฉะฉานประหนึ่งคนโตตอบพ่อด้วยความมั่นใจ แล้วกลับไปใช้คราดถากหญ้าถอนมันต่อ"เขาเรียกว่ามูฟออนจ้ะ ทำใจ๋เต๊อะความรักก็แบบนี้แหละน้า" ภาคีอุ้มน้ำเงี้ยวออกมาแล้วจับใส่สนับเข่าให้เจ้าตัวเล็กหัดคลานไปบนพื้นดินและได้สัมผัสกับธรรมชาติอย่างเต็มที่"ตะตะ" น้ำเงี้ยวเห็นใครบางคนกำลังกวักมือเรียก หนูน้อยสวมหมวกลายดอกไม้กับชุดผ้าหม้อฮ่อมสไตล์ล้านนารีบเร่งคลานแบบติดเทอร์โบไปหาเป้าหมายที่กำลังเปล่งแสงเร
เหนือหัวใจภาคี บทที่ 127 ภารกิจเลี้ยงน้อง
ผ่านมาแล้วเกือบเจ็ดเดือนแล้วที่เหนือฟ้ากับภาคีได้กลายเป็นพ่อแม่ลูกหก แม้ในแต่ละวันทั้งคู่จะวุ่นวายกับการเลี้ยงเจ้าตัวเล็กต่างวัยทั้งหลาย แต่กลับไม่รู้เลยว่าการมีเด็กน้อยเหล่านี้เป็นภาระเพราะพวกเขามีพร้อมทุกอย่าง ทั้งเวลาอาชีพ เงินทองและความรักทว่ากลับมีเด็กหญิงเพียงคนเดียวที่กลายเป็นเด็กไม่สดใสร่าเริง เนื่องจากเธอเฝ้ารอคอยใครคนนั้นให้แวะเวียนมาหา โชคร้ายที่คำสวดอ้อนวอนและภาวนารวมทั้งการทำความดีของเธอไม่ได้ช่วยให้เทวดาคนโปรดปรากฏกายถึงแม้นี่จะเป็นวันปิดเทอมวันแรกของภาคเรียนที่หนึ่ง แทนที่นิ่มฟ้าจะดีใจแต่เธอกลับรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้ไปโรงเรียน เพราะการไปเจอเพื่อน ๆ นั้นทำให้เธอได้พบกับความสนุกสนาน เสียงหัวเราะและพูดคุยของเพื่อนสนิทนั้นช่วยคลายความเหงาและความคิดถึงที่มีต่อเทพมาส“นิ่มฟ้าหนูมีการบ้านปิดเทอมหรือเปล่าคะ” เหนือฟ้าที่กำลังทำงุ่มง่ามวุ่นวายกับการเตรียมมื้อเช้าให้ทารกแฝดสามวัยอายุเจ็ดเดือนเศษอยู่หน้าเตาชะเง้อคอมองลูกสาวที่กำลังนั่งเฝ้าน้องในคอกกั้นโดยไม่พูดไม่จา “นิ่มฟ้าแม่ถามว่ามีการบ้านหรือเปล่าลูก” สาวอวบปิดเตาแก๊สแล้วล้างมือเดินไปดูอาการของลูกสาวที่ซึมเศร้าเหงาหงอยมาพักใ
