แชร์

บทที่ 0484

เขาสั่งให้คนขับรถม้าเดินวนรอบเมืองอีกสองสามรอบ แล้วจึงออกจากเมืองไป

และหลังจากที่รถม้าของนางหลินจากไป คนที่อยู่ข้างกายฮูหยินของกว่างฉินโหวก็ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน ที่แท้ก็คือเหออวี่เหยา

“ลําบากท่านย่าก่วนแล้ว” เพราะความใกล้ชิดกับฮูหยินกว่างฉินโหว ตอนนี้เหออวี่เหยาจึงเปลี่ยนชื่อเรียกแล้ว “เพียงแต่ไม่รู้ว่าวันหลังหากนางรู้เข้าจะโทษท่านย่าก่วนหรือไม่?”

แต่ฮูหยินกว่างฉินโหวกลับทําท่าทางไม่สนใจแม้แต่น้อย ตบมือของเหออวี่เหยาเบาๆ “จะว่าไปแล้ว การทําเช่นนี้ทําให้นางอึดอัดใจ ข้ากลับรู้สึกสบายใจขึ้นไม่น้อย”

“ต่อให้สามีของนางจะเก่งแค่ไหน ก็เป็นแค่ราชเลขากรมแรงงานเท่านั้น ข้ายังไม่กลัวนาง”

เหออวี่เหยาหันไปมองฮูหยินกว่างฉินโหว แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

แต่ในใจกลับครุ่นคิดว่าเหออวิ๋นเหยาจะมีชีวิตที่น่าสังเวชอย่างไรหลังจากวันนี้

รถม้าของตระกูลเหอหยุดที่ตําแหน่งห่างจากนอกเมืองไปสิบลี้

นางหลินประคองเหออวิ๋นเหยาที่ถูกห่อไว้อย่างแน่นหนาลงจากรถม้า ส่งสัญญาณให้รถม้าอีกคันที่เตรียมไว้ล่วงหน้าเข้ามารับคนออกไป

เหออวิ๋นเหย่ากลับมองนางหลินด้วยใบหน้าที่ร้องไห้ฟูมฟาย “ท่านแม่ ข้าไม่อยากไป”

“ไม่ได้!” นาง
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status