บทที่ 0455

เผยฉู่เยี่ยนมองไปรอบๆ โดยไม่รู้ตัว จากนั้นก็หันไปมองเหออวี่เหยา “พี่หญิง เข้ามาสิ!”

“เพราะข้าก็ไม่รู้ว่าของสิ่งนี้อยู่หรือไม่ และก็ไม่รู้ว่าท่านปู่จะวางของไว้ที่ไหน ดังนั้นจึงต้องใช้ความคิดสักหน่อยแล้ว”

แต่เขาก็รู้ว่าเรื่องนี้เป็นความลับมากและไม่สามารถให้คนรับใช้เข้ามาแทรกแซงได้ มีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้นที่สามารถค้นหาได้ทีละเล็กทีละน้อย

เหอยวี่เหยาพยักหน้าและไม่พูดอะไรมากอีก ก้าวไปข้างหน้าและเริ่มค้นหาในห้องตำรา

ทั้งสองพลาดแม้กระทั่งเวลาอาหารเย็น

พ่อบ้านหลินชะโงกหัวอยู่ข้างนอกหลายครั้ง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร ได้แต่ถอนหายใจแล้วหันหลังเดินจากไป

คิดว่าซื่อจื่อน้อยกับคุณหนูคงกําลังหาของสําคัญอยู่

เพราะในห้องตำราของเหล่าอันกั๋วโหวได้เก็บสะสมนิทานไว้มากเกินไป จนกระทั่งทั้งสองคนหาจนเจอฟ้ามืดแล้ว แต่ก็ยังไม่มีผลลัพธ์

เหออวี่เหยาถอนหายใจเผยฉู่เยี่ยนเงยหน้าขึ้นและสบตากับเหออวี่เหยา

พวกเขาทั้งหมดเห็นความเพียรจากสายตาของกันและกัน

เผยฉู่เยี่ยนหันไปจุดขี้ผึ้งในห้องตำราและค้นหาต่อไป

ในที่สุดเมื่อผ่านเวลาจอหงวน เหออวี่เหยาก็พบฎีกาที่ปิดผนึกไว้นานแล้วจากจดหมายปึกหนึ่ง นางเปิดฎีกาด้วยใจตุ