แชร์

บทที่ 0457

คิดถึงตรงนี้ เหออวี่เหยารีบเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ตบหน้าแม่นมคนนั้นดัง “เพียะ”

“เปิดตาสุนัขของเจ้าให้ดีๆ ดูสิ ข้านั่งรถม้าของใครกลับมา” จากนั้นก็เดินเชิดหน้าเข้าไป

แม่นมคนนั้นถูกเหอยวี่เหยาตีจนงงงัน ไม่ทันได้ตั้งตัว แต่พอรู้ตัวก็รีบวิ่งเหยาะๆ ไปดูรถม้าที่คุณหนูใหญ่นั่งอยู่นอกจวน

คาดไม่ถึงว่าจะเป็นรถม้าของจวนอันกั๋วกง

แม่นมคนนั้นวิ่งกลับไปอย่างรีบร้อน ไม่สนใจว่าเมื่อกี้จะถูกเหออวี่เหยาตบหน้า

ในหัวคิดแต่ว่า คุณหนูใหญ่กับจวนอันกั๋วกงยังไปมาหาสู่กัน คุณหนูใหญ่จะรู้เรื่องในอดีตหรือไม่ คุณหนูใหญ่นาง...

เมื่อแม่นมวิ่งกลับไปที่เรือนของนางหลิน กลับเห็นฮูหยินของตนเหน็ดเหนื่อยจากการดูแลคุณหนูรองมาหลายวัน ตอนนี้จึงหลับไปแล้ว

จึงไม่อยากรบกวนอีก

แต่คืนนี้เผยฉู่เยี่ยนบอกว่าพักค้างคืนที่อันกั๋วกง แต่เขาไม่ได้นอนทั้งคืน

ไม่รู้เพราะเหตุใด จู่ๆ เขาก็เริ่มนึกถึงเรื่องราวทั้งหมดที่เคยประสบมาในจวนอันกั๋วกงบ่อยๆ

คิดดูแล้ว สาเหตุการตายของอาหญิงเล็กคงกระตุ้นเขาขึ้นมาอย่างกะทันหัน

เขาจําได้ว่าตอนวันตรุษจีน ท่านตาและท่านยายให้อั่งเปาตัวเองในห้องโถงหลักอย่างมีความสุข

เขายังจําได้ว่า เวลาพักผ่อนที่หาย
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status